Oké, help.
N. is in de irritantste fase tot nu toe beland: de hele dag vraagt ze om een (billen)doekje omdat ze een 'vieze snottebel' heeft (vaak zit er alleen wat dun slijm in haar neusje, met een keer haar neus ophalen is het opgelost). Vervolgens moet ze huilen om die 'snottebel' en begint ze te klagen over de tranen, repeat. De hele dag hoor ik dus al "heb vieze snottebel. Heb traantjuuhuuus, wil een doekje, heb vieze snottebel
".
Ik laat haar nu zelf aan haar neusje voelen zodat ze voelt dat er niks zit en geef haar dan nog zelf een doekje om te poetsen, maar dat helpt niet. Ook al geprobeerd:
-"Kijk schat, een magisch doekje, die haalt al het snot en de traantjes voor altijd weg.
"
-"Dat geeft niks, mama poetst het wel."
-Een doekje geven en verder niks zeggen.
Nog niet geprobeerd, al is de neiging er enorm
:
"
Stel je niet aan, er is niks aan de hand." + negeren
Iemand nog tips? Ik vind het echt vreselijk irritant (en ook wel zielig, ze is oprecht zo verdrietig). Vannacht moest ik zelfs twee keer uit bed om deze reden.