Het peutertopic (2-4 jaar) deel 215

Je mag hier komen drogen hoor Fazz!

Oh ja hier ook

Aaaah Lief!

Ondertussen hangt er een rek boven het trapgat, dekbedovertrekken over het hek en beneden ook een rek vol. Nu hopen dat het vannacht een beetje droogt zodat ik morgen weer verder kan

Oké, help.

N. is in de irritantste fase tot nu toe beland: de hele dag vraagt ze om een (billen)doekje omdat ze een 'vieze snottebel' heeft (vaak zit er alleen wat dun slijm in haar neusje, met een keer haar neus ophalen is het opgelost). Vervolgens moet ze huilen om die 'snottebel' en begint ze te klagen over de tranen, repeat. De hele dag hoor ik dus al "heb vieze snottebel. Heb traantjuuhuuus, wil een doekje, heb vieze snottebel ".

Ik laat haar nu zelf aan haar neusje voelen zodat ze voelt dat er niks zit en geef haar dan nog zelf een doekje om te poetsen, maar dat helpt niet. Ook al geprobeerd:
-"Kijk schat, een magisch doekje, die haalt al het snot en de traantjes voor altijd weg. "
-"Dat geeft niks, mama poetst het wel."
-Een doekje geven en verder niks zeggen.

Nog niet geprobeerd, al is de neiging er enorm :
"Stel je niet aan, er is niks aan de hand." + negeren

Iemand nog tips? Ik vind het echt vreselijk irritant (en ook wel zielig, ze is oprecht zo verdrietig). Vannacht moest ik zelfs twee keer uit bed om deze reden.

Neusspray?

Doos tissues op tafel zetten en haar het zelf leren oplossen?

quote:

Op vrijdag 14 juli 2017 19:57 schreef Roomsnoes het volgende:
Doos tissues op tafel zetten en haar het zelf leren oplossen?

Dit ja! Kan ze ze zelf pakken .

Ga ik morgen proberen. Op het kdv liep ze ook steeds naar de leidster toe om om een doekje te vragen. Echt, waar dat ineens vandaan komt.

Grappig, die fase heeft I ook gehad. Nog steeds is ze heel fanatiek in het schoonmaken van snottebellen.
Maar inderdaad: op een vaste plek doekjes neerleggen zodat ze die zelf kan pakken. Dit deed de kdv leidster ook.

Afgelopen week doorgebracht in Limburg. Teun had een tekening gemaakt van de monsters die op zijn kamer. Dus we hebben afgesproken met hem dat de monsters mee mochten op vakantie en dat we daar een nieuw huis voor ze zouden zoeken.

Dus iedereen kijk uit de monsters wonen nu in het sprookjesbos in Valkenburg want daar wonen allemaal wilde dieren van de sprookjes en als alle mensen weg zijn kunnen ze op de draaimolen en van de glijbaan
En het is bovenop een berg dus nu kunnen ze vanaf de berg nog kijken naar Teun want dat wilde hij graag

Hopelijk helpt een doosje tissues, Selvaria!

Slim om de monsters achter te laten in Valkenburg, Goitske, duimen dat het werkt.

Hoe leer je een peuter dat een keuze maken een consequentie heeft? *zucht*
J heeft nog niet door dat als je kiest voor a, dat dat dan betekent dat b dan dus aan je neus voorbij gaat. Nou kun je natuurlijk heel bot de keuze aanhouden die gemaakt is, maar in sommige gevallen vind ik dat ook sneu (wil je nog meer eten of ben je klaar? Ik ben klaar. Mama staat op om bord leeg te kiepen in prullenbak, J piept: nee, ik wil nog meer eten!). Het is in ieder geval heel vermoeiend. Soms helpt het om dan nog te checken of hij begrepen heeft dat hij dan NIET voor b kiest, maar ook niet altijd.

Hupje dit hebben wij ook precies zo. 'Wil je nog...' is altijd nee, tot iets inderdaad weg gaat. Volgens mij is het bij R gewoon graag nee willen zeggen.

Ik denk dat ik een kookcursus miet gaan volgen 😂. Mijn avondeten wordt vakkundig aan de kant geschoven door N en L. Wat we ook eten. Ach, overdag eten ze meer dan genoeg. Dus ik maak me niet druk. Ooit gaan ze weer wel eten.....

Goitske, wat een slim idee om de monsters een ander huis te geven. Wegblijven uit het sprookjesbos in Valkenburg dus 😉.

Doekjes binnen handbereik zetten resulteert hier in een lege doos en doekjes door m'n hele kamer.

Hupje, wij zijn dat van die consequenties wel gaan doen omdat het avondeten op die manier wel een uur duurde. Niet willen eten, dan toch maar een hapje nemen, zeggen dat je buikje vol zit en als het eten van tafel wordt gehaald, roepen dat je toch nog wil eten... wij gaven er vaak aan toe omdat ze best wat mag aankomen en we allang blij waren als ze toch nog wat wilde. Maar dit werd echt te gortig. Dus nu zeggen we als ze niet meer wil dat dat oké is maar dat we wel het eten zo gaan weghalen en dat het dan niet meer kan. Dat voeren we ook uit. Leidt af en toe natuurlijk tot protest maar ze moet dit inderdaad even leren.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 08:34 schreef Krisvc het volgende:
Doekjes binnen handbereik zetten resulteert hier in een lege doos en doekjes door m'n hele kamer.

Dan niet een hele doos neerzetten maar een paar doekjes. Of gewoon een hydrofiel.

Gisteren wilde ze alleen Billendoekjes en leidde de suggestie van een hydrofiel tot nog meer traantjes. Ze had ook wat verhoging en was algeheel sneu. Nu nog wel verhoging, maar veel vrolijker en ze neemt genoegen met alle doekjes en lacht zelfs als ik zeg dat er niks zit. Tissues staan op het boodschappenlijstje.

Hupje, wij zitten een beetje met hetzelfde. Ik breng het nu vaak nog één keer terug, maar daarna is het echt klaar. Dat zorgt soms wel voor verdriet, maar ik blijf niet bezig.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2017 08:44 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Dan niet een hele doos neerzetten maar een paar doekjes. Of gewoon een hydrofiel.

Dit.
Of er eventjes naast zitten en leren dat 1 genoeg is Je bent toch doorgaans bij ze in de buurt?

Jullie hebben of heel andere kinderen dan ik, of ik ben een incompetente moeder .

Dat laatste so-ie-zo

Nee zonder gekheid. Hier werkt dat wel, zonder dat ik het idee heb dat ik iets bijzonders doe. "1 is genoeg- je hebt toch maar 2 neus gekkie" was hier laatst genoeg uitleg. En werkt dat niet dan is de doos weggehaald voor ze em leeg kan trekken

Ieder kind is anders inderdaad en wat competentie betreft twijfel ik de laatste tijd ook genoeg aan mezelf. Ik vind het met I behoorlijk uitdagend.

Maar met die doekjes werkte het hier wel. I is heel gevoelig voor een duidelijke uitleg en ook het idee dat die doekjes er speciaal voor haar staan en dat ze al zo groot is dat ze dat zelf mag doen. (Met in deze fase dan ineens weer drama buien waarin ze beweert dat ze helemaal niet zelf haar snottebel kan wegvegen maar dat mama dat moet doen).

Ik boks mee .

Kijk. Op zich zie ik wel een patroon hier.

Ik denk namelijk dat als je je kinderen een boks uitdeelt, dat je eea terug kan verwachten. Vanuit pedagogisch kader zou ik het niet aanraden.