POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
We rennen onszelf voorbij
We zijn allemaal superhelden, we rennen, vliegen en springen om te kunnen presteren, maar waar gaan we in deze prestatiemaatschappij eigenlijk naar toe?
Steeds meer presteren, steeds eenzamer en een grotere kans om vroeg overspannen te worden. Alles moet mooier, beter, groter, duurder, hoger opgeleid. Maar wie neemt nou eigenlijk nog genoegen met alleen de basisbehoeften? Oftewel een dak boven je hoofd, eten en drinken, liefde. Dit lijkt heel ver van ons af te staan anno 2017 en vooral in deze maatschappij. Het is verdrietig om te zien hoe men tegenwoordig mee gaat in deze ratrace. Wie staat er nou nog stil bij wat we daadwerkelijk hebben. Kijk eens om je heen, adem eens diep in en uit en voel en zie wat je hebt. Kunnen we hier nog gelukkig mee zijn, zonder ons te richten op alle materiele zaken? Voelen we ons echt gelukkig als we hoger opgeleid zijn of mooie dure kleren dragen?
Het antwoord op dit bovengenoemde is NEE! We zijn niet meer tevreden met alleen de basisbehoeften, we zijn verwend. We willen van alles, we willen iedereen laten zien hoe perfect ons leven is en door sociale media is dit alleen maar versterkt. Alle leuke uitjes, reisjes en feestjes moeten meteen op facebook en Instagram. We moeten meteen aan de hele wereld laten zien hoe perfect ons leven is. Maar wat maakt nou dat we dit zo belangrijk vinden? Is het zo belangrijk dat iedereen weet hoe perfect ons leven is? Mag je verdriet tegenwoordig nog wel laten zien of moet alles er geweldig uitzien? Deze druk van: “Kijk mij hoe geweldig ik ben!” neemt steeds meer toe. Steeds meer studenten ervaren stress en depressies. Als student moeten we zoveel, we moeten genieten van ons studentenleven, werken om onze studie te bekostigen en daarnaast ook nog studiepunten behalen anders is alles voor niks geweest. Het is alleen nog maar moeten, moeten en moeten. Waarom kunnen we niet een stapje terug doen? Een hele dag of hele week op bed liggen en netflixen? Is het nog wel mogelijk om in deze tijd te ontspannen of gaan we steeds meer zien dat stress de overhand krijgt? Als we op deze manier van de prestatiemaatschappij doorgaan zullen er steeds meer lichamelijk klachten komen zoals hoofdpijn, buikpijn, hoge bloeddruk en slapeloosheid. Is dit wat we willen?
Al met al is het niet zo makkelijk om gelukkig te zijn in een maatschappij die draait om succes. Je bent pas iemand als succes hebt. We leven in vrijheid, maar de prestatiemaatschappij dwingt ons om druk te zijn. De leukste en beste zijn kost veel tijd en energie, wat stress veroorzaakt. We blijven maar achter het succes aanrennen. Er is een wedloop der ambitieuzen ontstaan, maar we rennen onszelf voorbij.
Hoe denken jullie hierover?
We zijn allemaal superhelden, we rennen, vliegen en springen om te kunnen presteren, maar waar gaan we in deze prestatiemaatschappij eigenlijk naar toe?
Steeds meer presteren, steeds eenzamer en een grotere kans om vroeg overspannen te worden. Alles moet mooier, beter, groter, duurder, hoger opgeleid. Maar wie neemt nou eigenlijk nog genoegen met alleen de basisbehoeften? Oftewel een dak boven je hoofd, eten en drinken, liefde. Dit lijkt heel ver van ons af te staan anno 2017 en vooral in deze maatschappij. Het is verdrietig om te zien hoe men tegenwoordig mee gaat in deze ratrace. Wie staat er nou nog stil bij wat we daadwerkelijk hebben. Kijk eens om je heen, adem eens diep in en uit en voel en zie wat je hebt. Kunnen we hier nog gelukkig mee zijn, zonder ons te richten op alle materiele zaken? Voelen we ons echt gelukkig als we hoger opgeleid zijn of mooie dure kleren dragen?
Het antwoord op dit bovengenoemde is NEE! We zijn niet meer tevreden met alleen de basisbehoeften, we zijn verwend. We willen van alles, we willen iedereen laten zien hoe perfect ons leven is en door sociale media is dit alleen maar versterkt. Alle leuke uitjes, reisjes en feestjes moeten meteen op facebook en Instagram. We moeten meteen aan de hele wereld laten zien hoe perfect ons leven is. Maar wat maakt nou dat we dit zo belangrijk vinden? Is het zo belangrijk dat iedereen weet hoe perfect ons leven is? Mag je verdriet tegenwoordig nog wel laten zien of moet alles er geweldig uitzien? Deze druk van: “Kijk mij hoe geweldig ik ben!” neemt steeds meer toe. Steeds meer studenten ervaren stress en depressies. Als student moeten we zoveel, we moeten genieten van ons studentenleven, werken om onze studie te bekostigen en daarnaast ook nog studiepunten behalen anders is alles voor niks geweest. Het is alleen nog maar moeten, moeten en moeten. Waarom kunnen we niet een stapje terug doen? Een hele dag of hele week op bed liggen en netflixen? Is het nog wel mogelijk om in deze tijd te ontspannen of gaan we steeds meer zien dat stress de overhand krijgt? Als we op deze manier van de prestatiemaatschappij doorgaan zullen er steeds meer lichamelijk klachten komen zoals hoofdpijn, buikpijn, hoge bloeddruk en slapeloosheid. Is dit wat we willen?
Al met al is het niet zo makkelijk om gelukkig te zijn in een maatschappij die draait om succes. Je bent pas iemand als succes hebt. We leven in vrijheid, maar de prestatiemaatschappij dwingt ons om druk te zijn. De leukste en beste zijn kost veel tijd en energie, wat stress veroorzaakt. We blijven maar achter het succes aanrennen. Er is een wedloop der ambitieuzen ontstaan, maar we rennen onszelf voorbij.
Hoe denken jullie hierover?
Dan ga je toch in Schubbekutteveen wonen. Niemand die je verplicht om in De Pijp de hipster uit te gaan hangen.
Dat denk ik ook. Wel leuk dat die mensen ook een diploma krijgen, voelen ze zich super belangrijk hoorquote:Op vrijdag 26 mei 2017 13:51 schreef vaduz het volgende:
Ik denk dat je op de Hanze hogeschool zit, TS.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Een deel van de bevolking werkt zich een eind in de rondte. Een ander deel van de bevolking doet bijna niets.
Net zoals sommigen hun huiswerk maken, en anderen slechts overschrijven.
Net zoals sommigen hun huiswerk maken, en anderen slechts overschrijven.
How do we turn this world-class fuck-up into a world-class learning experience?
Eens met TS. In mijn directe omgeving is ook zo iemand. Getrouwd stel. Kinderloos. Allebei een drukke baan.
Prachtig huis, wat nooit vies wordt, want er wordt niet geleefd.
Na een dag hard werken komen ze thuis, eten wat, kijken wat TV en gaan naar bed.
Vakantiedagen worden besteed aan het schoonmaken of verbouwen van het huis, of ze reizen naar verre vreemde oorden.
En na de vakantie weer vrolijk in de tredmolen.
Dan heb je een prachtig huis, een mooie tuin en je gunt jezelf niet de tijd om hier van te genieten.
In mijn ogen ben je dan een toerist in je eigen leven.
Prachtig huis, wat nooit vies wordt, want er wordt niet geleefd.
Na een dag hard werken komen ze thuis, eten wat, kijken wat TV en gaan naar bed.
Vakantiedagen worden besteed aan het schoonmaken of verbouwen van het huis, of ze reizen naar verre vreemde oorden.
En na de vakantie weer vrolijk in de tredmolen.
Dan heb je een prachtig huis, een mooie tuin en je gunt jezelf niet de tijd om hier van te genieten.
In mijn ogen ben je dan een toerist in je eigen leven.
Oh het is weer zo'n dumpquote:
Ik denk dat je op de Hanze hogeschool zit, TS.
Dat je tot je 67e door moet werken. Volgende stap is dat je straks geen pensioen krijgt maar een je bent niet nuttig meer spuitje.quote:
Op
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Vergeet niet dat sommigen het gelukkigst zijn in de uitdagingen die het werk te bieden heeft. Ik zou zelf liever 3 dagen werken, en veel meer "zelf leven" maar als bijvoorbeeld mijn vriendin maar 3 dagen zou werken zou ze gek worden van het gebrek aan uitdaging.quote:
Eens met TS. In mijn directe omgeving is ook zo iemand. Getrouwd stel. Kinderloos. Allebei een drukke baan.
Prachtig huis, wat nooit vies wordt, want er wordt niet geleefd.
Na een dag hard werken komen ze thuis, eten wat, kijken wat TV en gaan naar bed.
Vakantiedagen worden besteed aan het schoonmaken of verbouwen van het huis, of ze reizen naar verre vreemde oorden.
En na de vakantie weer vrolijk in de tredmolen.
Dan heb je een prachtig huis, een mooie tuin en je gunt jezelf niet de tijd om hier van te genieten.
In mijn ogen ben je dan een toerist in je eigen leven.
Wat perfect is, want dan kan ik over een paar jaar 3 dagen werken zonder me ooit druk te maken over geld omdat ze meer binnen haalt dan ik zou doen als ik 10 dagen per week werkte
Eerder op Viva.quote:
Ik denk dat je op de Hanze hogeschool zit, TS.
Hanzehogeschool 
en hun jaarlijkse dump.
Studenten (hbo scholieren zelfs) die oprecht beweren geen tijd te hebben om een week lang Netflix te kijken!
en hun jaarlijkse dump. Studenten (hbo scholieren zelfs) die oprecht beweren geen tijd te hebben om een week lang Netflix te kijken!
For every complex problem there is an answer that is clear, simple, and wrong.
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
Als je werk je hobby is , kan dat inderdaad.quote:Op vrijdag 26 mei 2017 15:36 schreef Murdera het volgende:
[..]
Vergeet niet dat sommigen het gelukkigst zijn in de uitdagingen die het werk te bieden heeft. Ik zou zelf liever 3 dagen werken, en veel meer "zelf leven" maar als bijvoorbeeld mijn vriendin maar 3 dagen zou werken zou ze gek worden van het gebrek aan uitdaging.
Wat perfect is, want dan kan ik over een paar jaar 3 dagen werken zonder me ooit druk te maken over geld omdat ze meer binnen haalt dan ik zou doen als ik 10 dagen per week werkte
Hoeveel mensen heb je die met plezier naar hun werk gaan?
Ik denk nog geen 0.000001 procent.
Dit is wel een mooie uitdrukking daarvoor inderdaad.quote:
In mijn ogen ben je dan een toerist in je eigen leven.
Ceterum censeo Turciam delendam esse.
2.5 procent van nederland misschien? Voornamelijk hoger opgeleide mensen met enorme doorgroeimogelijkheden, uitdagingen en verantwoordelijkheid.quote:
[..]
Als je werk je hobby is , kan dat inderdaad.
Hoeveel mensen heb je die met plezier naar hun werk gaan?
Ik denk nog geen 0.000001 procent.
Ik ken er wel een aantal maar het is nog geen 10% van de mensen die ik ken die echt het gelukkigste zijn tijdens drukke werkweken.
En heel juist. Want ik krijg regelmatig foto's van hun vernieuwde woning of tuin.quote:
[..]
Dit is wel een mooie uitdrukking daarvoor inderdaad.
En het ziet er inderdaad prachtig uit.
Maar ik heb dan steeds het gevoel dat ik in een of andere etalage van een winkel zit te kijken.
Waarom nooit foto's van het stel als ze chagrijnig en moe zijn, of dat het huis rommelig is?
Horen die zaken niet bij het echte leven?
Dat ik zelf bepaal hoe ik leef en invulling geef aan leven zoals iedereen dat doet.quote:Op vrijdag 26 mei 2017 12:41 schreef Super-lady123 het volgende:
We rennen onszelf voorbij
We zijn allemaal superhelden, we rennen, vliegen en springen om te kunnen presteren, maar waar gaan we in deze prestatiemaatschappij eigenlijk naar toe?
Steeds meer presteren, steeds eenzamer en een grotere kans om vroeg overspannen te worden. Alles moet mooier, beter, groter, duurder, hoger opgeleid. Maar wie neemt nou eigenlijk nog genoegen met alleen de basisbehoeften? Oftewel een dak boven je hoofd, eten en drinken, liefde. Dit lijkt heel ver van ons af te staan anno 2017 en vooral in deze maatschappij. Het is verdrietig om te zien hoe men tegenwoordig mee gaat in deze ratrace. Wie staat er nou nog stil bij wat we daadwerkelijk hebben. Kijk eens om je heen, adem eens diep in en uit en voel en zie wat je hebt. Kunnen we hier nog gelukkig mee zijn, zonder ons te richten op alle materiele zaken? Voelen we ons echt gelukkig als we hoger opgeleid zijn of mooie dure kleren dragen?
Het antwoord op dit bovengenoemde is NEE! We zijn niet meer tevreden met alleen de basisbehoeften, we zijn verwend. We willen van alles, we willen iedereen laten zien hoe perfect ons leven is en door sociale media is dit alleen maar versterkt. Alle leuke uitjes, reisjes en feestjes moeten meteen op facebook en Instagram. We moeten meteen aan de hele wereld laten zien hoe perfect ons leven is. Maar wat maakt nou dat we dit zo belangrijk vinden? Is het zo belangrijk dat iedereen weet hoe perfect ons leven is? Mag je verdriet tegenwoordig nog wel laten zien of moet alles er geweldig uitzien? Deze druk van: “Kijk mij hoe geweldig ik ben!” neemt steeds meer toe. Steeds meer studenten ervaren stress en depressies. Als student moeten we zoveel, we moeten genieten van ons studentenleven, werken om onze studie te bekostigen en daarnaast ook nog studiepunten behalen anders is alles voor niks geweest. Het is alleen nog maar moeten, moeten en moeten. Waarom kunnen we niet een stapje terug doen? Een hele dag of hele week op bed liggen en netflixen? Is het nog wel mogelijk om in deze tijd te ontspannen of gaan we steeds meer zien dat stress de overhand krijgt? Als we op deze manier van de prestatiemaatschappij doorgaan zullen er steeds meer lichamelijk klachten komen zoals hoofdpijn, buikpijn, hoge bloeddruk en slapeloosheid. Is dit wat we willen?
Al met al is het niet zo makkelijk om gelukkig te zijn in een maatschappij die draait om succes. Je bent pas iemand als succes hebt. We leven in vrijheid, maar de prestatiemaatschappij dwingt ons om druk te zijn. De leukste en beste zijn kost veel tijd en energie, wat stress veroorzaakt. We blijven maar achter het succes aanrennen. Er is een wedloop der ambitieuzen ontstaan, maar we rennen onszelf voorbij.
Hoe denken jullie hierover?
Een belangrijke les is dat je niet voor anderen moet denken!
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Als ik moe/chagrijnig ben heb ik echt geen zin in foto's maken hoor.quote:
[..]
En heel juist. Want ik krijg regelmatig foto's van hun vernieuwde woning of tuin.
En het ziet er inderdaad prachtig uit.
Maar ik heb dan steeds het gevoel dat ik in een of andere etalage van een winkel zit te kijken.
Waarom nooit foto's van het stel als ze chagrijnig en moe zijn, of dat het huis rommelig is?
Horen die zaken niet bij het echte leven?
en die maak ik toch altijd nog vooral voor mezelf.
Dat dus. Wij krijgen dus slechts de mooie plaatjes te zien.quote:
[..]
Als ik moe/chagrijnig ben heb ik echt geen zin in foto's maken hoor.
Maar dat is toch logisch? Dacht dat je ze het verweet.quote:
[..]
Dat dus. Wij krijgen dus slechts de mooie plaatjes te zien.
Nee, dat is niet logisch. Want het leven is niet logisch.quote:
[..]
Maar dat is toch logisch? Dacht dat je ze het verweet.
|
|
