Invictus Games 2017

'Team Toronto' mix van oud en nieuw.

Ook hulphonden mee naar Invictus Games

“Deze Invictus-sporters zijn helden die tijdens hun inzet voor vrede en veiligheid een hoge prijs betaalden: een fysieke of mentale beperking voor het leven.” Met die woorden liet Commandant der Strijdkrachten generaal Tom Middendorp zijn waardering blijken voor de 30 atleten die van 23 tot 30 september deelnemen aan derde editie van de Invictus Games. Commandant 11 Luchtmobiele Brigade brigadegeneraal Kees Matthijssen presenteerde de ploeg in Doorn.



Maar eigenlijk zijn er minimaal 32 deelnemers. Zonder de hulphonden Runo en Winke zouden hun bazen Robert van der Holst en Edwin Zegel het huis wellicht niet eens uitkomen. De dieren mogen straks ook gewoon mee met de passagiers in het vliegtuig. “Anders gaan we echt niet mee. Gelukkig doen de vliegmaatschappijen er niet moeilijk over”, zegt Zegel.

Overhalen
Van der Holst en Zegel zijn 2 – of eigenlijk dus 4 – debutanten op de wereldspelen voor (oud)militairen die tijdens hun diensttijd fysiek of mentaal gewond zijn geraakt. “Ik was als militair van de Luchtmobiele Brigade gewend om te sporten en dat ben ik ondanks alles blijven doen. Zo'n 40 kilo geleden heb ik Edwin meegetrokken. Hij lag meestal thuis op de bank met de gordijnen dicht.”

Oud-militair en politieman Zegel, ook bekend van zijn vrijwilligerswerk voor de Wounded Warriors, liet zich overhalen. En hij zorgde op zijn beurt ook voor een ommekeer in het leven van Robert van der Holst. “Ik adviseerde hem ook voor een hulphond te gaan. Hij had er zijn twijfels bij hoe een dier zijn leven zou kunnen veranderen. We kunnen nu beiden niet meer zonder.”

Eén team
Beide mannen komen bij de Invictus Games uit voor zitvolleybal, maar de meeste deelnemers gaan voor twee sportonderelen. Zegel is specialist op de atletiekonderdelen kogelstoten en discuswerpen, terwijl Van der Holst op de racefiets stapt in Canada.

Overwinning
Medaillekansen? In Orlando waren het er 18. 5 keer goud, 4 keer zilver en 9 keer brons. Maar daar gaat het niet om bij de Invictus Games, vindt Chief of Mission luitenant-kolonel Jeroen Hulst. “Onze deelnemers gaan met 520 andere atleten uit 17 landen de sportieve strijd aan op 10 onderdelen. Voor een aantal sporters is deelnemen alleen al een overwinning. Het gaat erom dat we één team zijn en elkaar steunen bij de sportieve strijd.”

Achtbaan
Met 11 debutanten en 19 ervaren IG-gangers sprak chef d'équipe Pieter van der Peet over een “goeie mix”. “De ervaren sporters moeten de nieuwe meenemen. Daarin ligt een belangrijke rol voor teamcaptain Edwin de Wolf. “De Invictus Games zijn een achtbaan van emotie. De ene dag sta je met kippenvel, de volgende sta je te huilen. Dan moet je sterk in je schoenen staan.”

Tegenslag
Brigadegeneraal Matthijssen noemde de Invictus Games 'een levensveranderende ervaring'. “Dit is meer dan sport. Het is meer een bijdrage die helpt bij het verwerken van de tegenslag die jullie als militair is overkomen. Jullie zijn het gevecht met jezelf aangegaan om een nieuwe toekomst op te bouwen. Ja, het leven is veranderd, maar het hoeft niet minder mooi te zijn. Jullie staan symbool voor de rest van Defensie, zijn een voorbeeld voor andere gewonden en mensen die op missie zijn geweest.”

Sporten
Nederland neemt deel aan:

Driving challenge
Zwemmen
Indoorroeien
Fietsen
Zitvolleybal
Handboogschieten
Bankdrukken
Atletiek
Rolstoeltennis
Rolstoelbasketbal

(Defensie)

Wat houden de Invictus Games in?

520 militairen uit 17 landen strijden in wedstrijdverband om de hoogste plaats in verschillende takken van sport. Alle deelnemers raakten psychisch of lichamelijk gewond. Ondanks hun handicap willen en kunnen ze nog veel.

De Invictus Games zijn een initiatief van de Britse prins Harry. De vergelijkbare Warrior Games in Amerika inspireerde hem: “De Invictus Games tonen de kracht van sport, het inspireert anderen, ondersteunt het revalidatieproces en genereert een breder begrip en respect voor de fysiek en/of mentaal gewondgeraakte militairen.”


_{Britse prins Harry met Nederlandse deelnemers Invictus Games.}

(Defensie)

https://invictusgamesfoundation.org/

Livestreams te volgen via: http://sportscanada.tv/invictusgames2017/

[ Bericht 1% gewijzigd door Cobra4 op 23-09-2017 12:33:55 ]

quote:

Op maandag 15 mei 2017 14:48 schreef heywoodu het volgende:
Dit jaar de derde poging om niet te vergeten het te volgen

Lijkt me leuk om er tegen die tijd ook op de FP aandacht aan te besteden

Top.

[ Bericht 36% gewijzigd door Cobra4 op 11-07-2017 13:15:18 ]

Zwemploeg Invictus Games helpt scholier over angst heen

Het is me een verhaal, dat van de 10-jarige Ruben uit Ede, een sportieve jongen die zwom en aan de Israëlische verdedigingskunst Krav Maga deed. Door een bizar incident op het schoolplein en de daarop volgende Wet van Murphy durfde hij bijna 3 jaar lang niet meer te zwemmen. Een bezoekje aan de open dag van het Militair Revalidatiecentrum een paar weken terug én de inzet van de zwemploeg voor de Invictus Games brachten daar verandering in.

Is het nodig een sportploeg in te zetten voor een scholier uit groep 6 in het basisonderwijs, die niet durft te zwemmen? Dat zou kloppen als Ruben niet door een simpele valpartij op het schoolplein uiteindelijk visueel gehandicapt was geraakt. Waarschijnlijk wil hij dat zelf niet zo noemen, want de opvallend volwassen jongen praat er luchtig over. “Toen ik viel, kwam er een tak in mijn oog waardoor er een kras op mijn hoornvlies zat. Ik kreeg veel medicijnen en oogdruppels, maar die hielpen niet. Het werd steeds erger. Ik kon geen licht meer verdragen.”

Genoeg
5 operaties, waaronder een hoornvliestransplantatie, boden ook geen oplossing. De pijn in zijn beschadigde oog werd intussen zo erg, dat Ruben zelf besloot dat het genoeg was. “Ik heb heel bewust voor een oogamputatie gekozen. Ik wilde van de pijn af.”

Aanvankelijk zag het ziekenhuis dat niet zitten in verband met de jonge leeftijd van de patiënt. “We hebben toen een second opinion aangevraagd bij een arts in Amerika”, vertelt moeder Nanda. “De ondraaglijke zenuwpijn in het zwaar beschadigde oog zou altijd blijven. De Amerikaanse specialist steunde daarmee Ruben in zijn wens.” Uiteindelijk besloten de artsen in Nederland om de amputatie toch uit te voeren.

Geslaagd
Tussen de bedrijven door haalde Ruben nog wel even zijn zwemdiploma A. “Als de hoornvliestransplantatie was gelukt, had ik waarschijnlijk nooit meer mogen afzwemmen. Nu had ik 3 weken om het te halen. De zwemleraar dacht dat het nooit zou lukken, maar ik ben geslaagd.”

Genieten van dit papiertje kon Ruben echter niet. De amputatie beschadigde ook zijn zelfvertrouwen, waardoor hij niet meer het water in durfde. Zelfs douchen was de eerste weken te veel. “Ik was bang een infectie op te lopen of dat het oog eruit zou vallen. Dan had iedereen moeten duiken om 'm terug te vinden. En met een duikbril op zwemmen leek me stom.”

Rolstoel
Dik 2 jaar lang meed Ruben dus zwembad, zee of waterplas. “We hebben nog geprobeerd hem over te halen met een paar dagen Center Parcs en een golfslagbad. Maar hij was er echt klaar mee”, vertelt vader Eric.

Tot de Invictusploeg een 'reddingsboei' uitwierp. Via een kennis belandde de scholier op de open sportdag van het Militair Revalidatie Centrum. “Ik had mijn zwembroek wel bij me, maar heb eigenlijk alleen maar naar het rolstoelbasketbal gekeken en in een rolstoel meegedaan. Ook heb ik geschoten met pijl en boog. Toen zei één van atleten dat ik een keer met de zwemploeg moest komen meetrainen. Nou, dat durfde ik wel, want 2 van die zwemmers voor de Invictus Games hebben ook een oogamputatie gehad.”

Grenzen verleggen
Die zwemmers zijn kapitein Rahmon Zondervan – actief als militair fysiotherapeut op Schiphol – en Rick Torenstra. Beiden komen van 23 tot 30 september uit tijdens de Invictus Games in Toronto. “Het initiatief om Ruben uit te nodigen, kwam van Sebastiaan van Nieuwenhuijzen”, benadrukt Rahmon. “Hij heeft uiteindelijk de link tussen Ruben en de zwemmers gelegd. Maar de hele zwemploeg, inclusief instructeurs, hebben hem over de streep getrokken. Het ging uiteindelijk zo gemakkelijk, waardoor we zijn grenzen steeds verder konden verleggen. Dat je dit kunt doen voor zo’n jochie, is voor ons als team een geweldige bonus. Hij heeft zichzelf overwonnen en dat is precies waar Invictus voor staat.”

Ruben, een ongewone gewone jongen van 10 jaar. Met een droom van een jongen van 10 jaar. Wat hij later wil worden? Jawel: agent en dan het liefst met een politiehond.

(Defensiekrant)

[ Bericht 0% gewijzigd door Cobra4 op 11-07-2017 12:25:59 ]

Bruins Slot: Haal de Invictus Games naar Nederland

Met hulp van organisaties en bedrijven zou het mogelijk moeten zijn om het internationale veteranentoernooi Invictus Games al in 2020 naar Nederland te halen. CDA Tweede Kamerlid Hanke Bruins Slot heeft minister Hennis van Defensie verzocht om de initiatiefnemers vanuit de veteranenwereld te ondersteunen om te kijken wat hiervoor de mogelijkheden zijn. De VVD, D66, PvdA, GL en 50plus steunen het initiatief. De minister noemde het plan 'zeer sympathiek', en wil het gesprek aangaan over hoe Nederland dit mogelijk kan maken.

Hanke Bruins Slot, zelf ook veteraan: "De Invictus Games zijn een soort Wereldspelen voor militairen die een fysieke of mentale beperking tijdens de uitoefening van hun werk hebben opgelopen. De Invictus Games laat de veerkracht van militairen zien en de verbindende kracht van sport.."

De Games zijn een initiatief van de Engelse prins Harry. De eerste editie van de Invictus Games werd in 2014 in Groot-Brittannië gehouden. In 2016 vond het plaats in het Amerikaanse Orlando, dit jaar in Toronto, voor 2018 staat Sydney gepland. Bruins Slot: "Het zou fantastisch zijn als Nederland dit toernooi in 2020 binnen weet te halen, want dan is het 75 jaar na de Tweede Wereldoorlog, dat is een mooi moment."

Minister Hennis heeft toegezegd om te onderzoeken wat er samen met organisaties en het bedrijfsleven eventueel mogelijk is. De minister vraagt zich wel af of 2020 misschien niet te kort dag is.

(CDA)

Politieke steun Invictus Games

Op initiatief van Afghanistan-veteraan Hanke Bruins Slot (CDA) heeft de Tweede kamer in een motie unaniem steun uitgesproken om de Invictus Games in 2020 naar Nederland te halen. “Het zou toch mooi zijn als gebaar naar onze veteranen, 75 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog”, zegt Bruins Slot. "De hele Kamer staat er in ieder geval achter. Nu is het aan (oud-commandant Landstrijdkrachten) generaal Mart de Kruif om het met het bedrijfsleven en de gemeenten Rotterdam en Den Haag voor elkaar te krijgen. Ik heb daar alle vertrouwen in."

(Defensiekrant)



[ Bericht 11% gewijzigd door Cobra4 op 11-07-2017 13:04:06 ]

Veteranenspelen naar Nederland? 'Ik hoop dat mensen inzien wat militairen doen'

De Tweede Kamer is enthousiast over het plan van het CDA om de Invictus Games naar Nederland te halen. Rob Severs (43) deed al twee keer eerder mee aan het sportevenement voor veteranen en hoopt dat een Nederlandse editie bijdraagt aan meer begrip voor militairen.

Vanmiddag stemde de Tweede Kamer over het voorstel van CDA-Kamerlid Hanke Bruins Slot, zelf veteraan, om te zorgen dat de Invictus Games naar Nederland komen. Volgens Bruins Slot is het in 2020, precies 75 jaar na de Tweede Wereldoorlog, hoog tijd voor een Nederlandse editie. "Je laat zien hoeveel veteranen we hebben, en wat de prijs is die je betaalt voor vrede en veiligheid."

Veteranen
De Invictus Games worden sinds 2014 elk twee jaar gehouden en zijn bedoeld voor veteranen tijdens of na hun dienst gewond raakten, fysiek of mentaal. De spelen zijn een initiatief van de Britse prins Harry en worden elk jaar in een ander land gehouden.

Veteranen van over de hele wereld mogen meedoen, zo stuurt Nederland in september een groep van 30 ex-militairen naar Toronto voor de derde editie van de spelen.

Bermbom
Rob Severs (43) is een van de deelnemers. Hij al 18 jaar in dienst van het Korps Mariniers, waarmee hij op missie ging naar Bosnië, Irak en Afghanistan. Tijdens de missie in Afghanistan, in 2009, ging het mis. Rob reed op een bermbom en verloor een deel van zijn rechterbeen.

"Dat was een heel heftige tijd. Ik lag 2 maanden in het ziekenhuis en moest daarna 8 maanden revalideren", vertelt hij. Maar hij was vastberaden zich niet door zijn handicap te laten beperken. "Toen ik uit coma ontwaakte en zag dat ik een stuk been miste, heb ik meteen tegen mezelf gezegd: ik ga alles weer doen."

Meer dan krantenkop
Rob is nog steeds militair, al gaat hij niet op missie. Hij hoopt, net als Bruins Slot, dat Nederlanders door Invictus Games in eigen land meer besef krijgen van het werk van militairen.

"Je leest natuurlijk wel eens in de krant over wat er met militairen gebeurt. Vervolgens sla je de pagina om en ga je over tot de orde van de dag, maar de militair over wie het gaat wordt er elke dag mee geconfronteerd. Zijn leven is veranderd."

Goud is niet het doel
Bij de Invictus Games doet Rob mee aan onder andere estafette en discuswerpen, tussen militairen uit veel andere landen. "Het is best een stevige competitie, militairen zijn toch een bepaald slag mensen", zegt hij. "Maar het schept een band als je dezelfde dingen hebt meegemaakt. Goud winnen is ook niet het belangrijkst: je strijdt met en voor elkaar, maar dan op een ander vlak."

Reportage via de link.

RTL

quote:

Op dinsdag 11 juli 2017 13:33 schreef Geralt het volgende:

[..]

Risico van het vak lijkt me.

De militairen hoor je daar ook niet over. Maar daar gaat dit topic dan ook niet over. Dit gaat over de Invictus Games.

Invictus Spirit Flame lit in Afghanistan retraces journey taken by Canada’s wounded warriors

KABUL, AFGHANISTAN – The Invictus Spirit Flame was lit today during a moving ceremony at the Afghanistan Presidential Palace in Kabul. The flame will travel to the Landstuhl Regional Medical Centre in Germany later this month before returning to Canada to light the cauldron at the Opening Ceremony, symbolizing the journey of many service members from the battlefield to the Invictus Games – and from injury to recovery.

“Many Invictus Games competitors served and become ill or injured in Afghanistan,” said Michael Burns, CEO, Invictus Games Toronto 2017. “In fact, 14 of the 17 nations participating in the 2017 Invictus Games had service personnel killed or injured there. Afghanistan is now also indelibly woven into the national fabric of Canadian military history. It is fitting that the Invictus Spirit Flame be lit in Kabul.”



Ashraf Ghani, President of Afghanistan and Gen. John Nicholson, commander of the NATO-led Resolute Support Mission, led remarks at the ceremony attended by the Afghan team for the Invictus Games and their families, as well as dozens of Afghan officials and representatives of the Kabul-based diplomatic communities with Games participants. Kenneth Neufeld, Canadian Ambassador to Afghanistan, and Mr. Burns also spoke.

“In order to stand here in freedom, thousands have lost their lives,” said President Ghani. “Freedom is a product of this collective sacrifice…Invictus represents the triumph of will over adversity.”

“Invictus is the Latin word for ‘unconquered.’ I cannot think of a better way to describe the brave Afghans who continue to fight for their country,” said Gen. Nicholson.

The flame represents the wounded warriors’ spirit that despite injury or illness still burns bright, visible in their journey to and participation in the highly competitive Invictus Games. The flame was passed from Afghan veteran Maj. Ahmad Shah to retired MCpl. Jody Mitic, 20-year Canadian veteran and official ambassador of the Invictus Games Toronto 2017. Mitic was on his third tour overseas, this time in Afghanistan, when he lost both his feet after stepping on a landmine.

“It makes sense that the Invictus Spirit Flame would be lit in Kabul. After all, this is where the lives of so many Canadian soldiers changed dramatically,” said Jody Mitic. “To be a part of an initiative that would provide such vivid context to the realities of service and sacrifice endured by our servicemen and women was an opportunity I could not refuse.”

The Invictus Spirit Flame lighting ceremony is the first in a sequence of events retracing the journey home that many Invictus Games competitors have endured – from injury, to treatment, to the return home and their ensuing road to recovery.

Following Kabul, the flame will travel to the Landstuhl Regional Medical Centre in Germany, a key surgical treatment centre for wounded soldiers, including Canadians who were injured in Afghanistan. There, Team Canada competitor retired Cpl. Chris Klodt and Team Canada co-captain Maj. Simon Mailloux will be on hand to receive the flame. Team Canada members will have the opportunity to thank the medical staff there for saving their lives and returning them home to their families.

The flame’s journey will culminate at the Invictus Games Opening Ceremony in Toronto on September 23, where it will be carried onto the stage by a Canadian competitor accompanied by family. They will then light the ‘I AM’ cauldron, marking the start of the 2017 Invictus Games.
“As a former Chief of Defense Staff, I can’t think of a better way to honour the service and sacrifice made by our soldiers, sailors, airmen, air women, special forces troopers and their families,” said retired Gen. Rick Hillier. “This journey will bring great attention and focus on the issues facing our military, veterans and their families and why the Invictus Games are an important part of their healing and recovery.”

(Bron)

Generaal Middendorp steunt atleten Invictus Games

Commandant der Strijdkrachten generaal Tom Middendorp trainde vandaag mee met de Nederlanders die deelnemers aan de Invictus Games in Canada.

De ploeg, die daar van 23 tot 30 september aan de start verschijnt, bestaat uit 29 sporters die tijdens de uitvoering van hun werk lichamelijk of mentaal gewond zijn geraakt. De centrale trainingen hebben plaats op het Militair revalidatie Centrum in Doorn.



Rolstoelbasketbal
Met zijn verrassingsbezoek wilde de CDS laten zien dat deze (oud-)militairen niet zijn vergeten. Hij deed actief mee aan rolstoelbasketbal en boogschieten. Aan de Invictus Games doen de komende editie 550 sporters uit 17 landen mee. Ze komen uit op 12 onderdelen.

Rolstoelbasketbal, waarmee Nederland naar verwachting hoge ogen gooit, en rolstoeltennis zijn daar voorbeelden van. “Vorig jaar was ik bij het team dat in Orlando heeft meegedaan en dat vond ik bijzonder. Ik voel me zeer betrokken bij deze spelen, bij u en uw achterban”, liet Middendorp weten.

(Defensie)

(On)geschonden blazoen

De drie musketiers? Het Cocktail Trio? De Drie Onderofficieren van Defensie? Les Trois Tulipes? Geef ze maar een naam, de 3 handboogschutters die van 23 tot en met 30 september deelnemen aan de Invictus Games in Toronto. In ieder geval gaan ze in Canada voor het aloude adagium van Alexandre Dumas: één voor allen, allen voor één.

Door zijn nieuwe prothese kun je aan sergeant-majoor (landmacht) Paul Gommers zien waarom hij meedoet aan de wereldspelen voor mentaal en lichamelijk gewonde militairen. Bij Erik Schuyer (sergeant-majoor der mariniers) en Jacco Dudink (sergeant-majoor landmacht) is dat niet het geval. Zij, maar ook Gommers, hebben de diagnose posttraumatische stressstoornis (PTSS). Opgelopen tijdens de vele uitzendingen naar missiegebieden. “Ik moet op mijn werk regelmatig uitleggen waarom ik mag en ga meedoen”, zegt Dudink.


_{Foto sergeant-majoor Eva Klijn}

Herstel
Met sport en deelname aan de Invictus Games mikken ze nu op herstel. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor familie en vrienden. “Het gezin is eigenlijk de topsporter”, schetst Gommers, die voor de 3e keer meedoet aan de Invictus Games.

Sprong
Zijn verhaal is in alle opzichten pijnlijk. De fervent precisiespringer, voormalig lid van de nationale militaire équipe, raakte in 2008 gewond bij een parachutesprong boven de Hofvijver in Den Haag. Jarenlang hield hij ondraaglijke pijnen in zijn linker onderbeen die hem vooral ’s nachts plaagden. “De amputatie in 2016 was in eerste instantie een bevrijding. De pijn ’s nachts werd echter vervangen door heftige nachtmerries.”

De geestelijke klap die hij 9 jaar geleden maakte, was blijkbaar door pijn onderdrukt en kwam pas na de amputatie naar boven. Het was zo ernstig dat Gommers zich van de Invictus Games van vorig jaar (Orlando) niks kan herinneren. “Ik wil er nu dan ook van genieten. Je kunt alleen maar teleurgesteld raken in je eigen verwachtingen. Dat is mijn motto. Handboogschieten was voor mij een eerst therapie tegen de pijn, nu helpt het mij concentreren.”

Begrip
Paul Gommers heeft de meeste ervaring met handboogschieten. Hij hoopt ook mee te doen aan de Paralympics in 2020. Op sociaal gebied zijn Schuyer en rookie Jacco Dudink hem tot steun. “Ik zit af en toe nog in de ontkenningsfase dat ik PTSS heb.”

Medesporters Dudink en Schuyer kunnen hem helpen bij de erkenning en het herstelproces. “Er is automatisch begrip voor elkaar. Je hoeft niets uit te leggen over wat PTSS is en wat het met jou en je omgeving doet”, zegt Erik Schuyer (48).

Deze marinier ging na uitzendingen in Irak (1991 en 2003), Bosnië en Afghanistan maar door met werken, terwijl het lichamelijke stoplicht al lang op rood stond. Darmen en lever protesteerden met ontstekingen, wat volgens de sergeant-majoor een directe relatie heeft met de PTSS. “Ook de cultuur bij het Korps Mariniers droeg daar niet aan bij. Zo van: als we er niet over praten, is het er ook niet. Als ik mij daaraan had gehouden, was ik mijn gezin en mijzelf kwijt geweest.”

Dubbel
De PTSS en ziekte zorgen ervoor dat hij elke morgen opstaat ‘met de accu op maximaal 30 procent’. Verder opladen gaat niet. Werken kan dus bijna niet meer. Hij verlaat net als Gommers binnenkort ‘de dienst’. “Als je in je vlekkenpak ‘nee’ moet zeggen tegen een op het oog eenvoudige klus, dan komt dat vreemd over. Werk geeft ons te veel prikkels, terwijl we ons op het herstel moeten concentreren.”

Voor hem betekenen de Invictus Games dubbel topsport. Schuyer moet zijn energie goed verdelen tijdens de wedstrijden. “Maar het gaat niet om het behalen van een medaille. Het zou prachtig zijn, maar je moet je eigen doelen stellen.”

Vlucht
Dat doet sergeant-majoor Jacco Dudink (46), werkzaam als onderofficier bij het Civiel Militair Interactie Commando (1 CMI-Co) in Apeldoorn, zeker. De lat legt hij niet te hoog. Dudink kwam min of meer toevallig met sporten op het Militair Revalidatiecentrum (MRC) in aanraking. “Ook ik wilde er eerst niet aan en vond bovendien dat ik niet tot de doelgroep voor de Invictus Games behoorde.”

De problemen bij hem kwamen aan het licht na een uitzending in Zuid-Soedan. “Ook ik heb veel steun gehad aan mijn gezin. Eerlijk gezegd dacht ik dat mijn jongste dochter niets van mijn PTSS had gemerkt. Toen ik voor mijn huidige functie weer naar het buitenland moest, kroop ze bij me op schoot en vroeg me: 'maar pap, ga je dan ook weer zo raar doen?' Dat was wel confronterend.”

Toen Dudink werd gevraagd om mee te gaan naar Canada, koos hij bewust voor handboogschieten. “Dat was een soort vlucht. Dan hoef ik niet in een groot team en kan ik me terugtrekken. De eerste trainingen heb ik nog een excuus kunnen vinden om niet te gaan. Nu ben ik blij dat ik deze ploeg om me heen heb.”

(Defensiekrant)

As Prince Harry prepares to launch the third Invictus Games in Toronto, we meet four members of the UK Armed Forces team who, despite suffering life-changing physical and mental injuries on the front line, have battled against all odds to rebuild their lives.

“Tijdens de Invictus Games kun je elkaar tot troost zijn”

Over enkele dagen gaan in Toronto de Invictus Games van start. Een bijzonder moment voor de sporters, maar zeker ook voor hun thuisfront. Rahmon Zondervan doet voor de derde keer mee en benadrukt het belang hiervan. “Een militair die gewond raakt zet het thuisfront op z’n kop. Dankzij de steun van mijn familie ben ik hersteld van mijn verwondingen en heb ik het een goede plek kunnen geven.” Een gesprek met Rahmon en zijn ouders Dick en Grietje.

Het is 10 juli 2007 als een zelfmoordenaar zich opblaast op het marktplein van Deh Rawod. Acht Nederlanders raken gewond, waaronder Rahmon. Dick (63) en Grietje (65) Zondervan herinneren het zich nog als de dag van gisteren.

Dick: “Ik was op mijn werk toen ik gebeld werd door iemand van Defensie. Hij vertelde dat Rahmon gewond was geraakt aan zijn hoofd, armen en benen.”

Grietje: “Ze zeiden dat Rahmon binnen 24 uur naar ons kon bellen. Maar dat gebeurde niet. Die nacht hebben we echt lopen spoken door het huis. Wij dachten dat hij lag te vechten tegen de dood. Die misselijke aanslag zorgde ervoor dat wij door een hel gingen.”

Rahmon: “Toen ik uiteindelijk kon bellen, heb ik gezegd dat de verwondingen wel meevielen en dat ik al bijna weer de salsa kon dansen. Dat was natuurlijk niet zo, maar dat vertelde ik om mijn ouders gerust te stellen.”

300 hechtingen

Zondervan had een oogwond. Bijna zijn hele lichaam zat onder de scherf- en brandwonden. Hij had scherven, kogels en kleding in zijn wonden. Zijn trommelvliezen waren kapot. Zestig hechtingen in zijn oog en tweehonderdvijftig in de rest van zijn lijf. De andere gewonden mochten snel naar Nederland, maar Zondervan ging naar een oogspecialist op de Amerikaanse luchtbasis in Bagram en daarna naar een Amerikaanse basis in Duitsland.

Rahmon: “Daar kon ik voor het eerst weer iets eten. Doperwten met kip. Mijn lichaam was helemaal op, dus ik heb toen lopen peuzelen als een idioot. Maar toen lag ik weer in de kreukels, want het eten kostte te veel energie.”

Dick: “Ik ben samen met twee verpleegkundigen naar Duitsland gereden om Rahmon op te halen . Toen ik daar aankwam schreeuwde hij enthousiast ‘hey pap’ en later ‘ze krijgen ons er niet onder!’. Daar schrik je dan wel van. Maar zijn trommelvliezen waren kapot, dus hij hoorde zijn eigen stem niet.”

Eenmaal bij het Militair Hospitaal in Utrecht werd hij herenigd met zijn moeder en zussen.
Grietje: “Daar lag hij dan, van top tot teen in het verband. Dat doet wel even pijn. Mijn dochter trok helemaal wit weg.”

Herstel

Na anderhalve week werd Rahmon ontslagen uit het Militair Hospitaal en nam zijn familie de verzorging over. Het herstel verliep wonderbaarlijk voorspoedig.

Dick: “Je zag hem met de dag beter worden. Op een gegeven moment liet hij een spoor van schilfers achter. Ik mocht elke ochtend en avond zijn oog druppelen. Zijn zus smeerde de littekenzalf op.”

Grietje: “Ik vond dat allemaal veels te eng. Het is wel je kind hѐ!”

Dick: “De littekens hield Rahmon wel een beetje van ons weg. Aan de kant van zijn beschadigde oog, lag het open tot op het oor. Maar ik sta ervan versteld hoe het hersteld is.”

Grietje: “Op een gegeven moment zit hij wat te pulken aan zijn been. Trekt hij er zo een stukje van zijn blauwe boxershort uit. Zelfs na een half jaar na de aanslag kwamen er nog stukjes stof uit zijn wonden. Hij heeft ook nog een aantal operaties moeten ondergaan, waarbij ze aan zijn oor en evenwichtsorgaan hebben gesleuteld en zijn ooglid hebben opgevuld. Dat deden de artsen met een stuk uit de binnenkant van zijn lip. Dat was nodig om uiteindelijk een oogprothese te kunnen krijgen.”

Verwerking

Hoewel de fysieke impact van de aanslag groot was en het herstel de nodige tijd gekost heeft, is Rahmon er psychisch goed doorheen gekomen. Hij geeft zijn familie en vriendin daar de credits voor.

Rahmon: “Mijn vader zei op een gegeven moment ‘kijk niet terug, maar naar het punt waar je naartoe gaat’. Dat heeft mij richting gegeven. Ze hadden veel vertrouwen in het herstel. Dat ik geen inzinkingen in dat proces heb gehad, heb ik onder andere aan hen te danken.”

Grietje: “Zijn zussen hebben er soms nog wel moeite mee. Bijvoorbeeld op momenten dat ze geconfronteerd worden met een militair uniform. Het is ook niet niks; opeens lag hun kleine broertje in de kreukels.”

Elkaar helpen

De herstelperiode na de aanslag duurde ongeveer een jaar, maar ook daarna moest hij nog verschillende malen geopereerd worden, in totaal dertien keer. Ondertussen zat hij thuis of bij zijn peloton in Oirschot. Die situatie was voor Rahmon niet echt bevredigend en hij besloot om fysiotherapie te gaan studeren. Inmiddels werkt hij als fysiotherapeut bij Defensie en kwamen de Invictus Games op zijn pad. Ieder sporter mag in ieder geval twee familieleden meenemen.

Rahmon: “Ik vind het bijzonder dat er zoveel aandacht voor thuisfront is. Heel terecht ook, want dankzij mijn familie ben ik tot dit punt gekomen.”

Dick: “Geen verhaal van een gewonde militair is hetzelfde, maar de nasleep is dat vaak wel. Daarom kun je elkaar tot troost zijn.”

Grietje: “Je bent één familie. Het feit dat die jongens mee kunnen doen is al een overwinning.”

Dick: “Als je goed luistert en de juiste vragen stelt, dan komen ze los. Voor het thuisfront is het niet niks. Ze hebben opeens iemand in huis die wel weer van alles wil doen, maar dat dan niet meer kan. Dan gaan ze zich soms afreageren.”

Grietje: “Wij kunnen andere thuisfronters nu ook helpen. Bijvoorbeeld door naar hun verhaal te luisteren. Dan vind je ook veel herkenning bij elkaar en kan het zo gebeuren dat je met een andere moeder zit te janken.”

Rahmon: “Voor pa en ma is iedereen even veel waard. Vorig jaar heb ik namens het team klompen overhandigd aan Prins Harry en zijn we met hem op de foto gegaan. Dat was op de verjaardag van mijn moeder en hij heeft zelfs nog voor haar gezongen. Die foto gaat natuurlijk het plakboek in, maar bij de games draait het uiteindelijk niet om de bobo’s. Tijdens de Invictus Games proef je van alle kanten dat het draait om de sporter en zijn thuisfront. Niemand strijdt om de meeste aandacht.”

(VI)

Onze Invictus sporters werden zojuist op Schiphol uitgezwaaid door familie, vrienden, collega's, generaal Kees Mathijssen (mede namens CDS) en kamerleden. Op naar Toronto!




https://www.facebook.com/DutchInvictusGamesTeam/

Nederlands Invictus Games Team op weg naar Canada

29 Nederlandse (oud-)militairen vertrokken vanmorgen vanaf Schiphol naar Toronto. In Canada doen zij mee aan de Invictus Games 2017. Dat is een internationaal sportevenement voor fysiek of mentaal gewond geraakte militairen. Het wordt van aanstaande zaterdag tot en met zaterdag 30 september in Toronto gehouden.



De sporters werden uitgezwaaid door familie, collega’s en bekenden. Ook Plaatsvervangend Commandant Landstrijdkrachten generaal-majoor Kees Matthijssen was er bij: "Jullie zijn het toonbeeld van Invictus: onoverwinnelijk! De blik op de toekomst en persoonlijke topprestaties leveren. Mede namens de Commandant der Strijdkrachten wens ik jullie veel succes." Kamerlid Raymond Knops sprak namens de Vaste Commissie voor Defensie de succeswensen uit.

Hoge prijs
Volgende week komen ongeveer 550 gewonde (voormalig) militairen uit 17 verschillende landen in sportwedstrijden tegen elkaar uit. De Invictus-sporters betaalden voor vrede en veiligheid een hoge prijs: een fysieke en/of mentale beperking voor het leven.

Tijdens de sportwedstrijden strijden de militairen tegen elkaar, maar vooral met elkaar om zo het beste uit zichzelf en de ander te halen. Voor veel deelnemers is alleen al deelname aan de Invictus Games een hoogtepunt. Het vormtde bekroning van de fysieke en mentale strijd die ze zijn aangegaan. Een gevecht waar ze als 'invictus', oftewel 'onoverwinnelijk, zijn uitgekomen.

Nederlands team
De Nederlandse deelnemers komen uit in 9 verschillende disciplines. Die variëren van atletiek en zwemmen tot wielrennen en handboogschieten. Ook teamsporten staan op het programma. Nederland neemt deel aan het zitvolleybal en het onderdeel rolstoelbasketbal.

(Defensie)

Interview door Hart van Nederland: http://www.hartvannederla(...)invictus-games-2017/

[ Bericht 15% gewijzigd door Cobra4 op 21-09-2017 16:57:58 ]

Gewonde (oud)-militairen beginnen aan Invictus Games

In het Canadese Toronto gaat zaterdag de derde editie van de Invictus Games van start. Aan dat in 2014 door de Britse prins Harry opgerichte evenement doen (oud)-militairen uit de hele wereld mee, die tijdens de dienst fysiek of mentaal gewond zijn geraakt.

De Nederlandse ploeg zal in Toronto bestaan uit 29 sporters, die donderdag vanaf Schiphol vertrokken zijn. Onder meer plaatsvervangend Commandant Landstrijdkrachten generaal-majoor Kees Matthijssen was daar van de partij: "Jullie zijn het toonbeeld van Invictus: onoverwinnelijk! Mede namens de Commandant der Strijdkrachten wens ik jullie veel succes", sprak hij de groep toe.

Tussen de vijf- en zeshonderd militairen uit zeventien landen - een record - komen in Toronto in elf sporten tegen elkaar uit. Elke deelnemer heeft in de strijd voor vrede en veiligheid een hoge prijs betaald: een lichamelijke of geestelijke beperking voor de rest van zijn of haar leven. Voor veel van hen is de deelname alleen al dan ook een hoogtepunt en een bekroning van de fysieke en vooral mentale strijd die ze geleverd hebben.

De sporten die op de Invictus Games op het programma staan zijn niet geheel verrassend te vergelijken met die van de Paralympische Spelen. Denk daarbij aan rolstoelbasketbal, zitvolleybal en aangepaste vormen van atletiek en wielrennen. Het toernooi vindt plaats in Canada en dus kan de aangepaste versie van ijshockey, het snoeiharde ijssleehockey, niet uitblijven. Nederland is in negen van de sporten te bewonderen.

Alle landen die vorig jaar van de partij waren doen ook in Toronto weer mee, met naast de meeste grote westerse landen ook landen als Afghanistan, Jordanië, Georgië en Irak. Roemenië en Oekraïne zullen in Canada hun debuut maken.

De Invictus Games zijn onder meer te volgen op het FOK!forum en via het Twitter-account van de Nederlandse ploeg.

Gewonde (oud)-militairen beginnen aan Invictus Games

twitter:

WSA_Ontario twitterde op vrijdag 22-09-2017 om 22:38:19 Some friendly scrimmages during the first day of #wheelchairbasketball training! @InvictusToronto #IAM #IG2017 https://t.co/z4hgHXT2Db reageer retweet

De eerste dagen staan in het teken van verkennen en trainen. Op de eerste dag is materiaal uit de koffers gehaald, fietsen in elkaar gezet en werd er vanzelfsprekend getraind!

Zaterdagmiddag zijn de eerste voorrondes van het tennis. Zaterdagavond is de openingsceremonie.

De wedstrijden zijn via een livestream te zien: http://sportscanada.tv/invictusgames2017/

(Bron)

Met zomerse temperaturen en een enorm enthousiasme van deelnemers en publiek is zaterdag de derde editie van de Invictus Games van start gegaan!

“Jullie komen van verre en sommigen hebben de dood in de ogen gekeken. Toch bent u hier om weer uw land te vertegenwoordigen”, aldus de Britse prins Harry in het volgepakte Air Canada Centre in Toronto.

#iamdutch #iamproud #invictusgames #invictusgames2017



https://m.facebook.com/st(...)6&id=344983695672028