Ik denk dat we beiden wel weten hoe het gesteld is met de hulpverlening, of eerder de nalatigheid hiervan. Ik begrijp dan ook heel goed het dilemma van ts en ik denk dat wij beiden makkelijk praten hebben. En dan hebben we het nog niet gehad over de twee dochtertjes van haar broer, de verkrachter. Er is voor hulpverlening momenteel geen aanleiding om daar een oogje in zeil te houden en het moment dat er wel aanleiding voor is, is het kwaad al aangericht en zijn die dochtertjes al.... nou ja dat dus.quote:Op maandag 15 mei 2017 07:58 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Nee. Gewoon nee. Jij kent de situatie nog een stuk minder dan vaste meelezers hem kennen. Ik pretendeer ook niet van alles op de hoogte te zijn maar TS is haar hele leven al verwaarloosd en mishandeld door haar familie.
En wordt nu nog gemanipuleerd. Wellicht vanuit een zieke geest, maar TS ondervindt daar nu nog de schade van. En dan heb je reden genoeg om je handen ervan af te trekken en het over te laten aan hulpverleningsinstanties.
Het is niet alsof TS alleen op de wereld is. In Nederland zijn genoeg netwerken te vinden die haar familie kunnen steunen. En die genoeg emotionele afstand hebben om er zelf niet onder te lijden.
Dat is echt een argument waarmee kinderen die slecht worden behandeld altijd worden gechanteerd door de buitenwacht: het is toch je moeder, ze kan er niks aan doen, blabla. Het feit dat het je moeder is zou voor haar de reden moeten zijn om je de beste behandeling ter wereld te geven; niet als excuus om je waardeloos te behandelen. En ze kan er niks aan doen is natuurlijk ook onzin. Ze kan hulp zoeken. Van mensen met een gebroken been accepteren we het ook niet dat ze niet naar een dokter gaan en wachten tot hun been wegrot, terwijl ze ons chanteren met allerhande gedoe. Zoek een dokter, klaar. Niet de verantwoordelijkheid van TS.quote:Op maandag 15 mei 2017 00:22 schreef Maghrebijnse het volgende:
Wat een nare situatie. Er is ook geen goede of slechte keus. Ik begrijp ook heel goed dat jij je -ondanks alles- verantwoordelijk voelt voor je moeder. Het is en blijft je moeder, hoe slecht ze ook is. Ze is zelf ook gewoon ziek en in die zin valt haar ook weinig te verwijten. Ik denk ook dat jij het jezelf nooit zal kunnen vergeven als ze (moge God het verhoeden) zelfmoord zou plegen in een fase waarin jij geen contact meer met haar hebt. Heel trieste situatie.
Gun het jezelf daarbij ook om niet op te nemen of niet open te doen.quote:Op maandag 15 mei 2017 11:15 schreef ChildoftheStars het volgende:
Even een korte algemene update:
Ik heb er nog goed over nagedacht en leg voorlopig het initiatief voor contact bij hen neer. Normaal gesproken ben ik altijd degene die achter de mensen aanbelt om te vragen hoe het leven ervoor staat, maar dat doe ik lekker niet meer. Het is heel eng en ik hoop er niet in te falen, maar ik heb geen zin om mijn leven door hen te laten bepalen.
Daarnaast heb ik morgen een gesprek met HA en mijn psych, dus eens horen wat die ervan vinden. Dat gaan, denk ik, pittige gesprekken worden, maar wel goed voor me. Eens een ander pad proberen dan het pad met de minste weerstand.
Dank jullie wel Ik vind het echt heel lief dat jullie zo met mij meedenken en tips geven. Jullie zijn echt heel lief voor me
Goed dat je voor afstand kiest. Wat de schadelijke elementen in je omgeving (want een andere benaming kan ik nu niet verzinnen) ook menen te moeten vinden, het is NIET jouw verantwoordelijkheid.quote:Op maandag 15 mei 2017 13:29 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid zit dat er echt niet in. Ik heb ook nog een eigen leven te leven en bezoekjes aan mijn broer maken mij echt kapot. Het duurt elke keer tijden voordat ik daar overheen ben. Heel egocentrisch van mij, alleen hulpdiensten waarschuwen is alles wat ik kan doen. Eerder had ik elke dag contact met hen hierover (via de app), alleen ook dat was niet echt de oplossing.
Ondanks dat mijn moeder een half uurtje van me af woont, denk ik ook niet dat ik de juiste persoon ben om haar te helpen. Deels omdat het mij helemaal van slag brengt en deels dat ze echt heel boos wordt wanneer ik haar erop aanspreek. Over de telefoon is dat allemaal wat beter te doen, maar alsnog veel hooi op mijn vork. Alles lijkt een averechts reactie te hebben. En zoals eerder gezegd, waarschijnlijk doet ze het om mij onder de duim te houden. Hoe eng het ook is.
Ik moet inderdaad mijn best doen om niet op hen te reageren. Het zal even pittig zijn en veel stress veroorzaken en ik vermoed dat ik me er ook op voor moet bereiden dat het niet in een keer lukt. Maar ik ga er heel hard mijn best voor doen. Als ik het vergelijk hoe anderen met mij omgaan (en dat zijn allemaal mensen die geen familie zijn) denk ik dat ik dit niet langer moet pikken. Het ondermijnt mijn herstel
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
Dat vermoedde is al wel dat het alleen maar babbels zijn. En je vader? Waren daar tekenen die op zijn daad zouden wijzen?quote:Op maandag 15 mei 2017 10:58 schreef ChildoftheStars het volgende:
Volgens mij geen. Ik hoop dat je gelijk hebt, want ik zou het niet kunnen verdragen als beide ouders er op die manier uit gingen. Misschien moet ik eens proberen er niet op te reageren en kijken wat er dan gebeurt. Sowieso leg ik voorlopig het initiatief op contact bij haar neer. Gezien ik altijd degene ben die bel om te horen hoe het gaat.
In tegenstelling tot Cat-astrophe heb ik het niet allemaal gevolg dus sorry als ik de plank mis sla maar is dat niet gewoon de hoop dat je moeder ooit de moeder wordt die je altijd gewild hebt?quote:Op maandag 15 mei 2017 13:29 schreef ChildoftheStars het volgende:
(en ik verander vast nog duizend keer van mening, maar ik moet gewoon even sterk zijn)
oooh jou moeder vind dat jouw verantwoordelijkheid!quote:Op maandag 15 mei 2017 13:29 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dat is precies hetgeen dat het zo moeilijk maakt: er zijn (kleine) kinderen betrokken. Anderzijds wonen ze acht uur treinen bij mij vandaan, dus zo even op de thee gaan om te kijken hoe de kleintjes het maken, zit er simpelweg niet in. Al vindt mijn moeder dat mijn verantwoordelijkheid zit dat er echt niet in.
jij kent broer, de gehele situatie en de dochtertjes persoonlijk?quote:Op maandag 15 mei 2017 11:29 schreef Maghrebijnse het volgende:
[..]
Er is voor hulpverlening momenteel geen aanleiding om daar een oogje in zeil te houden en het moment dat er wel aanleiding voor is, is het kwaad al aangericht en zijn die dochtertjes al.... nou ja dat dus.
Dank je wel. Ik denk dat het me wel gaat bevallenquote:Op maandag 15 mei 2017 14:58 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Goed dat je voor afstand kiest. Wat de schadelijke elementen in je omgeving (want een andere benaming kan ik nu niet verzinnen) ook menen te moeten vinden, het is NIET jouw verantwoordelijkheid.
Los van je eigen functioneren . Ook voor 'gezonde' mensen is dit niet te dragen.
Op dat moment was ik nog een kind, maar de signalen waren er zeker (als ik zo terugdenk). Het is nogal een ingewikkeld verhaal (mijn vader was echt een slecht mens, eigenlijk haast wel een monster) en in vergelijking met mijn moeder is zij een peulenschilletje.quote:Op maandag 15 mei 2017 15:35 schreef Norma_Jeane het volgende:
[..]
Dat vermoedde is al wel dat het alleen maar babbels zijn. En je vader? Waren daar tekenen die op zijn daad zouden wijzen?
Geen sorry zeggen! Natuurlijk zou ik graag een "normale" moeder willen, maar dat zit er niet in. Het is gewoon dat ze soms wel heel aardig tegen me doet, waardoor ik valse hoop krijg. Ik denk dat het wel meespeelt.quote:[..]
In tegenstelling tot Cat-astrophe heb ik het niet allemaal gevolg dus sorry als ik de plank mis sla maar is dat niet gewoon de hoop dat je moeder ooit de moeder wordt die je altijd gewild hebt?
Zodra je geaccepteert hebt dat dat nooit zal gebeuren zal je daarin standvastiger worden.
Ik heb het heel lang geloofd, maar inmiddels ben ik eigenlijk van mening dat het niet mijn zaak is Zelf ben ik niet vruchtbaar, maar ondanks dat zou ik nooit aan kinderen willen beginnen omdat ik bang ben dezelfde fouten te maken. Dat mijn broer dat nu wel doet, is zijn zaak en die van zijn vrouw (ik schaam me een beetje voor hetgeen dat ik net getypt heb, maar om heel eerlijk te zijn kan ik gewoon weinig. De enkele keer dat ik daar ben gaan ze heus geen rare dingen met de kinderen doen. Ik heb niks om op te bouwen). En inderdaad, het is het werk van instanties.quote:Op maandag 15 mei 2017 15:38 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
[..]
oooh jou moeder vind dat jouw verantwoordelijkheid!
En jij gelooft dat
Je broer en zijn partner zijn verantwoordelijk voor welzijn van hun kinderen en als ze dat niet kunnen dan moeten ze onder bewind komen. Aangezien je het hebt over 8 uur met de trein gaat het ws over buitenland, maar ook daar zijn instanties wiens rol het is om in te grijpen
Omdat het nu pas langzaam tot me doordringt dat dit in andere families anders werkt. Ik was gewoon goed geīndoctrineerdquote:Op maandag 15 mei 2017 18:30 schreef Molo het volgende:
Als ik dit lees, en ik ken jouw achtergrond verder niet... Denk ik alleen maar 'waarom heb je in godsnaam nog contact met je walgelijke broer en vreselijke moeder joh?'
Ongelooflijk dit
Aws, dank je wel. Dat vind ik heel fijn om te lezen. Dank je wel dat je zo lief voor me bentquote:Op vrijdag 19 mei 2017 09:45 schreef Lonaa het volgende:
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik het heel heel knap vind dat je eindelijk voor jezelf kiest. Dat mag jij en dat moet je ook. Je bent een mooi mens, vecht hard, en je bent het waard dat je daar als sterkste uitkomt.
Dank je welquote:Op vrijdag 19 mei 2017 16:35 schreef sigme het volgende:
CotS, je beweegt je langzaam maar zeker al jaren de goede kant uit. Ook hier kom je vast beter uit dan je er nu in staat, en ik heb alle respect voor al je overwegingen, je twijfels en je beslissingen.
Je wordt een beter mens als je je losweekt van je moeder en je broer.
Zij worden er misschien beter van, misschien niet. Maar jij zeker wel.
quote:Op vrijdag 19 mei 2017 16:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dank je wel
Ik doe heel hard mijn best en begin zelf ook steeds meer te geloven in een goed leven en toekomst
Ik snap heel goed dat je het contact een kans wilt geven, na dit gesprek. Hopelijk heb je dan hiermee wel de toon gezet voor hoe jullie vanaf nu met elkaar omgaan en kun je daarin je grenzen beter bewaken.quote:Op maandag 12 juni 2017 12:05 schreef ChildoftheStars het volgende:
Een update: tijden geleden had ik met mijn moeder afgesproken om te komen logeren en musea te bezoeken. Ik vond dat ik dit niet kon afzeggen, dus ben gegaan.
Op den duur vroeg mijn moeder waarom ze eigenlijk de kliniek niet in mocht en waarom ze haar geen informatie verstrekte over mijn 'toestand'. Dus ik besloot het haar uit te leggen samen met de boodschap dat ik eigenlijk het contact wilde verbreken. Hier schrok ze heel erg van en toen belandde we in een oprecht goed gesprek.
Het ging erover waarom ik haar niet vertrouw en waarom ik altijd mooi weer speel bij haar. Daarnaast ging het over haar eigen psychische problemen (depressies, autisme en toch ook een eetstoornis. Dat laatste heb ik dus niet van een vreemde). Zij vond het heel erg hoe het gelopen was en wil graag een moeder voor me zijn. Ook wanneer het slecht met me gaat. We hebben afgesproken dat ik elke keer zeg wanneer me wat dwars zit en zij zou proberen niet al te hard en agressief te oordelen. Voor ons beiden een uitdaging.
Trauma's en dat soort details zijn niet besproken. Ook is de opvoeding ombesproken gebleven. Dit vind ik deels jammer en is deels een opluchting. Ik wil me niet kwetsbaar voelen bij haar en dat vertrouwen is er zeker niet ineens.
Waarschijnlijk ben ik heel naīef, maar ik probeer het denk ik wel weer. Alleen wel heel duidelijk eens in de twee weken bellen en als dat goed gaat, zien we wel weer verder. Zo snel weet ik niet wat ik hiermee moet. Misschien ben ik de ezel die zich voor een tweede keer aan dezelfde steen stoot, misschien verandert er echt wat. Ik ben bang en weet eigenlijk niet of dit wel goed is.
Dank je welquote:Op maandag 12 juni 2017 12:58 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ik snap heel goed dat je het contact een kans wilt geven, na dit gesprek. Hopelijk heb je dan hiermee wel de toon gezet voor hoe jullie vanaf nu met elkaar omgaan en kun je daarin je grenzen beter bewaken.
Eén stapje tegelijk. En het contact verbreken kan altijd nog.
Ik had het ook niet als lullig opgevat, maar ja... ik blijf hoop houden.quote:Op maandag 12 juni 2017 13:25 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Je bent heel naief inderdaad. (niet eens lullig bedoeld want ik snap het heus wel)
Een tijdje zal je moeder die masker op kunnen houden, na een tijdje breekt dat masker vanzelf weer weg.
Je moeder is nou eenmaal hoe ze is, dat ze geschrokken is etc., dat zal ook wel zo zijn, maar haar persoonlijkheid gaat echt niet veranderen, ze zal alleen tijdelijk ander gedrag laten zien of proberen te laten zien.
Sceptisch ben ik ookquote:Op maandag 12 juni 2017 13:26 schreef Elpis het volgende:
Ik ben sceptisch, maar ik snap dat je dat een kans wil geven ja.
Misschien een raar idee maar kan je iets van een stopwoord afspreken met haar dat als zij hard en agressief reageert als jij zegt wat je dwars zit ze aan dit gesprek herinnerd wordt?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op maandag 12 juni 2017 19:37 schreef Luchtbel het volgende:Ik heb hier nog niet over nagedacht en het is zeker een punt dat je hier hebt. Ik heb wanneer ik bij mijn moeder ben geweest altijd wel veel herbelevingen en spookt het allemaal meer door mijn hoofd. Moeder = onveilig & verlating. Dat is iets dat ik moeilijk kan loskoppelen (ik zou echt niet weten hoe) en ik voel me er schuldig over. Ook al is zeer zeker in het hier en nu ook kwetsend. Ik ga hier even goed over nadenken. Dank je welSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En niet jezelf zo omlaag halen, dat is nergens voor nodig. Dit is een forum, als ik geen advies wil, moet ik geen dingen posten toch Ik ben juist heel erg blij dat je met me meedenktWe cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als dat al los te koppelen zou zijn, waarom zou je dat willen? Voor jezelf of voor je moeder?quote:Op maandag 12 juni 2017 21:35 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik heb hier nog niet over nagedacht en het is zeker een punt dat je hier hebt. Ik heb wanneer ik bij mijn moeder ben geweest altijd wel veel herbelevingen en spookt het allemaal meer door mijn hoofd. Moeder = onveilig & verlating. Dat is iets dat ik moeilijk kan loskoppelen (ik zou echt niet weten hoe) en ik voel me er schuldig over. Ook al is zeer zeker in het hier en nu ook kwetsend. Ik ga hier even goed over nadenken. Dank je wel
En niet jezelf zo omlaag halen, dat is nergens voor nodig. Dit is een forum, als ik geen advies wil, moet ik geen dingen posten toch Ik ben juist heel erg blij dat je met me meedenkt
Hey! Leuk dat je ernaar vraagt.quote:Op donderdag 9 juli 2020 10:44 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hey COTS, ik weet dat het drie jaar later is nu, maar ik vraag me af hoe de situatie er nu uitziet?
Dank je wel! Dit stuk was ik eigenlijk helemaal vergeten... Leuk om terug te lezen, dankzij @girlnextdoor. Nu ben ik gelukkig en toen niet, en dat is zo'n opluchtingquote:Op donderdag 9 juli 2020 14:09 schreef Lienekien het volgende:
Wat stond je er nog heel anders voor en in, drie jaar geleden! Je hebt zo veel stappen gezet en bent zo ver gekomen!
Ik was vanochtend aan het googlen op breken met familie, toen ik dit tegenkwam. Ik vond het interessant en heel herkenbaar, vandaar dat ik benieuwd wasquote:Op donderdag 9 juli 2020 14:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dank je wel! Dit stuk was ik eigenlijk helemaal vergeten... Leuk om terug te lezen, dankzij @:girlnextdoor. Nu ben ik gelukkig en toen niet, en dat is zo'n opluchting
Ow... vervelend dat je het nodig hebt om daarop te googlelen *knuffel* Sterktequote:Op donderdag 9 juli 2020 15:26 schreef girlnextdoor. het volgende:
[..]
Ik was vanochtend aan het googlen op breken met familie, toen ik dit tegenkwam. Ik vond het interessant en heel herkenbaar, vandaar dat ik benieuwd was
Wat goed dat je niet hebt gebroken en nu heel veel stappen verder bent. Echt toppie
Dank je wel!!!quote:
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |