Breken met de familie

Hoi allemaal,

In therapie heb ik het nogal dringende advies gekregen om te breken met mijn familie. Elke keer wanneer er contact is worden er nare dingen gezegd en heb ik daarna weer problemen met mijn psyche. Ik begrijp wel waarom het geadviseerd wordt en tot zekere hoogte wil ik er wel wat mee (mijn omgeving is wel erg enthousiast over dat idee, maar ik wil niet alleen op de wereld zijn).

Alleen ik weet niet zeker of ik het durf en ik weet niet zeker of het goed is. Hoe kan ik het beste voor mezelf ontdekken wat het beste is? En hoe doe je zoiets, contact verbreken met je familie? Wanneer zal ik de grens trekken van dat ze te ver zijn gegaan?
En de belangrijkste vraag, zijn hier mensen die gebroken hebben met hun familie en hoe heb je het aangepakt en hoe was het?

Alvast bedankt voor het meedenken

@Ticootje: Ik heb een broer (+aanhang) en moeder waarmee ik contact heb.

@VAS: Hoe voelde je erbij? En hoe werd erop gereageerd door je omgeving?

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:17 schreef Drxx het volgende:
Als je er ziek van wordt dan heb je weinig opties. Zelf heb ik heel weinig contact met mijn familie, niet het contact verbroken maar gewoon geen moeite insteken en laten verwateren. Zie eigenlijk alleen nog mijn moeder. En dat bevalt mij prima.

Dat is inderdaad de redenatie erachter. Helaas zijn ze te vasthoudend om het te laten verwateren. Mijn moeder vindt eens in de twee weken bellen al te weinig.

Fijn dat het je goed bevalt en het klinkt als een goede aanpak

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:21 schreef Drxx het volgende:

[..]

Ik weet niet wat jouw woonsituatie is, woont er familie dichtbij jou?

Maar het laten verwateren is natuurlijk ook een kwestie van het onmogelijk maken om met jou contact te komen Dus telefoonnummer wijzigen, Facebook afschermen etc.

Mijn moeder woont een half uurtje fietsen van mij vandaan en mijn broer aan de andere kant van het land.
Oeh, ik ben wel bang voor conflicten wanneer ik dat doe, maar misschien is dat ook wel een teken van te veel onder de plak zitten

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:21 schreef Drxx het volgende:

[..]

Ik weet niet wat jouw woonsituatie is, woont er familie dichtbij jou?

Maar het laten verwateren is natuurlijk ook een kwestie van het onmogelijk maken om met jou contact te komen Dus telefoonnummer wijzigen, Facebook afschermen etc.

Ik had zelf nog moeten verhuizen, en uiteraard mijn adres niet doorgegeven.

Goodness, dat is wel heel erg hevig *knuffel*

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:28 schreef Lienekien het volgende:
Het zou wel heel goed voor je zijn. Imho had je dat al veel eerder moeten doen.

Dat denk ik eerlijk gezegd ook...

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:34 schreef The_Temp het volgende:
Een keer aan de hand gehad bij een ex van me. Ik ken jouw situatie niet, maar bij haar was het zinloos om grenzen te trekken of iets dergelijks. Zodra ze die grens overgaan zit je al volle bak in het drama en voorkom je de problemen niet.

En hoe je dat brengt? Gewoon eerlijk de situatie uitleggen, duidelijk zijn in de consequenties en dan volhouden. Níet allerlei verwijten gaan brengen richting hun, puur bij jezelf houden

"Elke keer als het mis gaat met jullie, lig ik psychisch overhoop. Ik heb er met mijn therapeut over gepraat en ik denk dat het goed is als ik het komende halfjaar geen contact meer met jullie heb. Dat is voor mij op dit moment het beste. Ik hoop dat jullie dat begrijpen."

Dank je wel. Dat ga ik proberen. Gewoon via de feedbackregels dus. Het is erg hard, maar wel het beste
Is het met je ex goed afgelopen?

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:51 schreef madam-april het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik denk dat het je heel erg goed zou doen om het contact volledig te verbreken..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik vermoed dat stiekem ook, al zal het een hele zure appel zijn. Alleen waarschijnlijk wel nodig. Het zal me iig lucht geven en een boel stress schelen

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:52 schreef vaduz het volgende:

[..]

Wij weten natuurlijk niet wat je daar zoal hebt besproken en hoe ze tot deze conclusie zijn gekomen.

[..]

zoals?

[..]

hoe uit zich dat?

Zelf denk ik dat dit een laatste redmiddel is als je familie echte tokkies zijn. Gezien je gewoon contact met je moeder hebt, vraag ik me af in hoeverre dit het geval is? Misschien is het beter om de vorm van communicatie aan te passen.

De dingen die mij moeder zegt is dat het mijn schuld is dat de familie niet functioneert, dat ik geen therapie/medicatie mag hebben. Dat ik geen psychische problemen heb (ahem, eetstoornis, ptss en psychotische persoonlijkheidstrekken). Pesten met het feit dat ik geen kinderen kan krijgen, dat ze vindt dat ik eigenlijk nooit geboren mocht worden en dat er beter een kussentje op me gelegd had kunnen worden en zo kan ik wel even doorgaan. Daarnaast heeft ze de neiging om te dreigen met zelfmoord.

Het is altijd terugvallen in de eetstoornis, enorm twijfelen aan mezelf en of ik moet blijven leven (en nee, dit zijn geen dingen die ik naar anderen uit). Slecht slapen, veel verdriet en neiging tot depressief gedrag. Geen eigen keuzes durven te maken... Een moeizaam evenwicht valt dan om.

Ik ben het ermee eens dat het een laatste redmiddel is, daarom twijfel ik ook en doe ik er zo moeilijk over. Het maakt me bang en geeft me het idee een enorm egocentrisch kreng te zijn. Het is zeker niet iets dat over een nacht ijs is gegaan.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:57 schreef Jopie78 het volgende:

[..]

Niemand wordt gelukkig van conflicten, maar je zal je wel beter voelen als je voor jezelf leert opkomen. Verschuil je niet achter de woorden van een psych of je vrienden, maak zelf de keuze en blijf er voorlopig even bij. Je hoeft geen uitleg te geven als je grenzen stelt, mag wel, hoeft niet.

Daar heb je zeker gelijk in. Het moet echt mijn eigen keuze zijn, hoe moeilijk dan ook. Ik geef toe me een beetje onder druk gezet te voelen, maar het idee geeft me ook een zekere opluchting.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 21:14 schreef Maghrebijnse het volgende:
Verschrikkelijke moeder. Heel naar. Neem aan dat je al geprobeerd hebt met haar te praten en dit niet heeft mogen baten?

Mijn moeder is niet verschrikkelijk hoor Ze heeft gewoon weinig sociaal gevoel. Alleen ik ben er vaak iets te zwak voor.

Ik geef elke keer aan wanneer ze mijn grenzen over gaat en wat het met me doet. Alleen dan word ik uitgelachen en vindt ze me overgevoelig. Wanneer ik echt boos word, vindt ze het allemaal nog grappiger. Dus tja... pogingen zat gedaan

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 21:18 schreef Yasmin23 het volgende:

[..]

De dingen die je hierboven schrijft die ze gezegd heeft vind ik wel verschrikkelijk eigenlijk...

Naja... het went. Nu ik een relatie heb, zie ik hoe ouders ook met hun kinderen om kunnen gaan (bij mijn schoonouders dus) en dat maakt het wel dat ik het soms erg zuur vind. Bagatelliseren maakt het gemakkelijker

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 21:18 schreef Maghrebijnse het volgende:

[..]

Ik vind dit verschrikkelijk voor je, echt. Valt dus niet te praten met haar zo te lezen? Woon je thuis? Is het niet een idee om op jezelf te gaan?

Ik woon gelukkig op mezelf, dus dat is fijn. Het is alleen een juveniel trekje van me dat ik nog regelmatig contact heb. Thuis wonen ging op den duur niet meer en ik was erg aan een eigen stekje toe, jaren geleden. Dat was de beste keus ooit, al wordt me dat nog steeds kwalijk genomen

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 21:19 schreef vaduz het volgende:

[..]

Denk eigenlijk dat het meer je moeder is die behoefte heeft aan psychische hulp. Heb je de instanties ingelicht over haar zelfmoordneigingen?

Ik heb het er wel met haar over gehad (ze heeft bijv. meerdere malen aan me gevraagd niet mijn medicatie te nemen en die dan aan haar te geven), maar ik weet niet wanneer ik bij welke instantie moet aankloppen.

quote:

[..]

In dit geval moet ik toch eigenlijk echt je behandelaar gelijk geven. Kans op een goede relatie met je moeder zal minimaal zijn, als ze niet zelf in behandeling gaat.

Dat klopt zeker. Alleen het zit er bij haar echt niet in. De hele wereld zit fout, zij niet.

quote:

[..]

Alles behalve, het is jouw moeder die jou gebruikt (of je lijdt ernstig aan borderline en verdraait de feiten, in dat geval is het trouwens ook aan te raden afstand te nemen).

Geen borderline aan dit adres, de eerder diagnoses hierboven genoemd is waaraan ik lijd (ptss, eetstoornis en een psychotische persoonlijkheidsstructuur). Al betwijfel ik soms of mijn moeder borderline heeft. Ik heb weinig verstand van die aandoening, maar het zou wel gemeen zijn om daarom contact te verbreken. Anderzijds, dit sloopt me.

quote:

[..]

Begrijpelijk. Ik wens je veel sterkte. Lijkt me niet eenvoudig in een dergelijke situatie te leven.

Dank je wel. Het is soms erg pijnlijk en lastig inderdaad.