Bedankt voor jullie medeleven.
Ach ach, wat een avond.
. Ik was om 19.30 in het ziekenhuis om op bezoek te gaan, mijn moeder en oudste zus zouden een half uurtje later ook komen. En ik maakte een soort 'klassieke' situatie mee dat je bij de kamer komt en dat er een gestresste dokter net uit komt lopen en een verpleegster bezorgd aan je vraagt of je misschien voor meneer X komt, 'Bent u een dochter?' en of ik in de wachtruimte wilde plaatsnemen. Dus dat was mis, en ook flink mis.
Na opname in het ziekenhuis is zijn situatie heel rap verslechterd. Hij had het zo benauwd dat hij naar de ic moest, zijn bloeddruk daalde tot zeer laag, en er zat veel vocht achter z'n longen. Hij wordt nu in slaap gehouden, ligt volledig aan beademing en met alle toeters en bellen. Zijn toestand is kritiek en ze kunnen niets zeggen of voorspellen. Mijn broer en andere zussen zijn ook allemaal naar het ziekenhuis gekomen, maar ons werd nu toch geadviseerd om naar huis te gaan en even uit te rusten met z'n allen. Als het moet ben ik in een half uurtje in het ziekenhuis. Maar ach, zit je daar met een schoppend jongetje in je buik, ik kon het emotioneel even niet zo goed bolwerken allemaal, en mijn arme moeder was ook zo verdrietig. Gelukkig dat ik dan zo'n grote familie heb en dat we samen konden praten e.d.
Sorry, het is niet ontopic, maar moest even spuien.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"