Zwangerschap en geboorte deel 1750

Thee, dat laatste heb ik ook nog steeds.

Ik heb net even een potje zitten janken in het ziekenhuis. Niet wegens klaag, maar achter die deur was die echo bij R! En die gang had ik ctg's! En die lift gingen we in met pasgeboren R op schoot!

Ik kan de tijd nu wel 30 weken vooruit kijken.

quote:

Op maandag 19 december 2016 14:49 schreef Cygne het volgende:
Thee, dat laatste heb ik ook nog steeds.

nou ik zelfs ook ja wordt wel steeds beter maar toch...

En na de goede 20 weken echo zat ik te jubelen dat eigenlijk alleen die placenta eventueel een probleem zou kunnen zijn, maar dat ik dat dan totaal niet erg zou vinden. Maar dat snapten mijn vriendinnen totaal niet, dat ik een eventuele keizersnede dan niet heel heel heel erg zou vinden

quote:

Op maandag 19 december 2016 15:12 schreef ingee het volgende:
Ik heb net even een potje zitten janken in het ziekenhuis. Niet wegens klaag, maar achter die deur was die echo bij R! En die gang had ik ctg's! En die lift gingen we in met pasgeboren R op schoot!

Ik kan de tijd nu wel 30 weken vooruit kijken.

Oooh ja en dan is t nog lang wachten he

Seks

quote:

Op maandag 19 december 2016 15:28 schreef Stormqueen het volgende:
Seks

Heeft toch geen nut meer.....

Wel sneu, wist niet dat het zo veel voorkomend is.

Nou, ik voel me ook gewoon klote en ik denk ook wel dat dat de reden is dat ik hier zo weinig post. Beetje mijn kop in het zand steken. Zo goed en stralend als ik me voelde bij de eerste, zo futloos voel ik me nu (maar misschien zit de eerste zwangerschap ook gewoon wel zonniger in mijn hoofd). Ik ben gewoon zo alles omvattend moe.

quote:

Op maandag 19 december 2016 15:12 schreef ingee het volgende:
Ik heb net even een potje zitten janken in het ziekenhuis. Niet wegens klaag, maar achter die deur was die echo bij R! En die gang had ik ctg's! En die lift gingen we in met pasgeboren R op schoot!

Ik kan de tijd nu wel 30 weken vooruit kijken.

Laatst moest ik naar de nachtapotheek in het ziekenhuis en kwam ik langs de lift waar ik in gereden ben toen ik de ruggenprik moest krijgen. Van die geur (zo'n typische machinegeur) werd ik toen heel erg misselijk, maar nu rook ik dezelfde geur en kwamen de herinneringen van die dag weer in mijn hoofd. Toen stond ik ook zo beetje te mijmeren daar (en man stond er zo naast --> )

Mja, ik kan de tijd ook wel vooruit kijken

Weinig klachten hier behalve snel moe en beroerd slapen, en eten wat soms niet helemaal lekker valt. Oh ja, en janken om alles

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 19 december 2016 15:12 schreef ingee het volgende:
Ik heb net even een potje zitten janken in het ziekenhuis. Niet wegens klaag, maar achter die deur was die echo bij R! En die gang had ik ctg's! En die lift gingen we in met pasgeboren R op schoot!

Ik kan de tijd nu wel 30 weken vooruit kijken.

Whehe, zwangere emo

Lemijn, beetje spuit elf, maar heftige misselijkheid is niet zomaar iets 'dat erbij hoort'. Zo beroerd zijn, valt niet weg te relativeren, zeker als het lang duurt. Op mij heeft het ook een grote weerslag gehad. Het is helemaal geen kwestie wat mij betreft van een roze wolk, want ik ben niet iemand die overdreven romantische voorstellingen heeft bij zwanger zijn en baby's. Maar uren, dagen, weken en zelfs maanden lang heel veel misselijk zijn, veel overgeven ook, is ontzettend heftig en op geen enkele manier valt dat te plaatsen onder 'ach ja, hoort erbij', schouders eronder en weer doorgaan. Ik denk dat het heel erg onderschat wordt door mensen die niet weten wat het is, of het maar in zeer beperkte mate hebben (gehad). Dat is niet lullig bedoeld, maar het is zoals bij veel dingen in het leven: je snapt pas echt wat het is als je het zelf ervaart.

Het is ook uit onderzoek gebleken dat bij zwangere vrouwen die erg veel last van misselijkheid hebben, de kans op depressieve klachten ook sterk toeneemt. Niet dat ik iemand iets wil aanpraten, want dit lijkt allemaal nogal extreem, maar ik wil in ieder geval aangeven dat het heel normaal is dat je je hier zowel fysiek als mentaal beroerd bij voelt, en dat het juist ook iets is wat je voor jezelf echt niet hoeft weg te wuiven.

Wijze mensen in mijn omgeving hebben me tijdens die hele periode vooral op het hart gedrukt: probeer het te accepteren. Ik vond het bijvoorbeeld heel moeilijk dat de medicijnen niet werkten, of maar zeer beperkt. Voelde me er zelfs schuldig over. Want mensen denken al snel: nou, hup, medicijnen en klaar is kees. Maar dat is dus niet altijd zo, en ik voelde me daardoor eigenlijk nog rotter. Ik moest dat echt accepteren, en ook dat andere mensen dus maar rekening met me moesten houden, op mijn werk voornamelijk, maar ook privé.

quote:

[b]Op maandag 19 december 2016 12:52 schreef Lemijn maar ik vind het wel lastig te verteren dat mensen nu vaak tegen mij zeggen 'ach ja, misselijkheid hoort erbij he'. Terwijl ik me enorm rot voel door die constante misselijkheid, m'n werk amper kan doen, alle leuke dingen afzeg, etc.

Hier was ik op en ochtend erg misselijk, had ook al een paar keer overgegeven en had heel slecht geslapen toen een collega me vroeg of het wel ging. Ik vertelde eerlijk hoe het ging en hij reageerde dat hij vond dat ik dan wel echt een super arbeidsethiek had dat ik gewoon kwam werken. Toen ik zei dat als me daarvoor ziek zou melden ik wel vaak afwezig zou zijn bedacht hij zich dat ik zwanger was. Oja, zei hij toen, dat is ook zo, nou dan hoort het er gewoon bij hé.
Ik vond dat heel stom, ik vond het namelijk heel stoer van mezelf dat ik er steeds maar was en was net blij dat iemand anders daar ook zo over dacht.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En hoppetee, ben weer voor een week onder de pannen

Al het voorwerk heeft voor een verweekte baarmoedermond gezorgd maar verder helemaal niks aan ontsluiting.
Dus we gaan gewoon nog een weekje afwachten en dan zien we weer verder.
Ben er blij om en ook weer niet. Lekker dubbel, maar die enorme buik zit me in de weg in mn dagelijkse bezigheden met de stuiterbal in huis en doet ronduit zeer van gespannenheid en strakstaan.

BE, die laatste loodjes zijn ook echt heel zwaar Kun je wat extra hulp krijgen deze week? Of jezelf laten verwennen met en massage op andere lekkere behandeling? Nog even lekker uit eten? Dat hielp mij die laatste weken door.

Franny, ik herken wat je zegt, dat écht voorstellen altijd moeilijk is voor mensen die zelf iets niet hebben meegemaakt. En dat je somber kan worden van beroerd zijn, herken ik ook. Ben niet depressief, maar geen leuke dingen meer doen en geen bevrediging meer halen uit je werk zoals eerst, dat doet wat met je gemoed. En dat de medicatie alweer werkloos aan de kant ligt was inderdaad ook een dikke teleurstelling.

Deze was ook leuk van een vriendin recent: 'Oh, je geeft zelden over? Dan valt het toch wel mee?'

Ik heb er wel echt vertrouwen in dat die blijdschap nog wel meer komt. Als het echter wordt, met een officiële datum en een buik en algemeen bekend enzo. Als ik met mijn moeder de familiewieg ga bekleden. Ik hoop ook wel dat de termijnecho daar iets in doet. Nu zie ik het voornamelijk als moment waarop blijkt of ik voor niks al een maand beroerd ben, of dat we door kunnen - maar in tweede instantie brengt het ook daadwerkelijk dichterbij dat er echt een kind komt.

quote:

Op maandag 19 december 2016 16:54 schreef Thistleweed het volgende:

[..]

Hier was ik op en ochtend erg misselijk, had ook al een paar keer overgegeven en had heel slecht geslapen toen een collega me vroeg of het wel ging. Ik vertelde eerlijk hoe het ging en hij reageerde dat hij vond dat ik dan wel echt een super arbeidsethiek had dat ik gewoon kwam werken. Toen ik zei dat als me daarvoor ziek zou melden ik wel vaak afwezig zou zijn bedacht hij zich dat ik zwanger was. Oja, zei hij toen, dat is ook zo, nou dan hoort het er gewoon bij hé.
Ik vond dat heel stom, ik vond het namelijk heel stoer van mezelf dat ik er steeds maar was en was net blij dat iemand anders daar ook zo over dacht.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Gekke dubbele standaard he? Ik snap dat ook niet zo goed!

BlueEyes, dubbel inderdaad, gewoon doorploeteren dus maar. Goeie bloeddruk is wel fijn!

Flyingfish, het verbaast me eigenlijk niet dat het zo snel went. Ons brein is eigenlijk fantastisch in zich aanpassen. Je krijgt er gewoon 2, klaar uit. Fijn dat je niet gelijk hoeft te verhuizen trouwens! Wanneer hoor je meer over de eiigheid? (je snapt hopelijk wat ik bedoel).

Pfffff even weer verder met klagen..

Was op bed gaan liggen was zo moe. Lig ik er net een half uur in spuug ik heel het bed onder, we hebben een boxpring dus het is lekker in die stof getrokken, hoe krijg ik dat het beste eruit ?

Hoe krijg ik het voor elkaar. Eerst bak ik mando zijn vlees te lang welke ik net kan redden... Vervolgens wil ik zachtgekookte eitjes maken om een uur later in de keuken ei tegen de muur en plafond te vinden. Pannetje drooggekookt en eieren ontploft whahah hoezo zwangerschapsdementie hihi

Hahaha sam, eieren kunnen die ontploffen?

Nou wat belachelijk eigenlijk he, dat je een bikkel bent als je komt werken ondanks misselijkheid/beroerd voelen, maar als dat door de zwangerschap komt is het logisch dat je evengoed komt werken

Die dubbele standaard vind ik ook raar. Als je niet zwanger bent is het volgens mij prima geaccepteerd dat je thuis blijft met buikgriep maar dat als je de boel er uitgooit vanwege zwangerschap je maar gewoon door moet zetten. Terwijl je dan juist kwetsbaar bent. Maar misschien is het gewoon mijn interpretatie.

Ontplofte eieren gelukkig geen brand oid.

BE, niet al het voorwerk is meetbaar. Je baarmoeder is toch maar mooi bezig met oefenen en dat scheelt straks hoe dan ook als het echt los gaat.

quote:

Op maandag 19 december 2016 17:39 schreef WupWup het volgende:
Ontplofte eieren gelukkig geen brand oid.

BE, niet al het voorwerk is meetbaar. Je baarmoeder is toch maar mooi bezig met oefenen en dat scheelt straks hoe dan ook als het echt los gaat.

Gelukkig niet haha.. Vanmiddag al mijn nieuw gekregen pannenlappen in de fok gezet tijdens het koken.. Denk dat er de komende 4 maanden maar afhaal gegeten moet worden

Be, gelukkig een goede bloeddruk x

Vk schatte overigens dat m'n baby nu (31+2) al minstens zo zwaar is als oudste toen ze geboren was (2320 gram)

BE ik kan me best voorstellen dat t toch een tegenvaller is, dat t 'niks' gedaan lijkt te hebben