Zwangerschap en geboorte deel 1747

Alcohol drink ik ook nauwelijks normaal, dus dat is het probleem niet voor mij idd

Ik hou normaal wel van een wijntje in het weekend of als we uit eten gaan, maar ik heb er helemaal geen moeite mee om dat te laten staan.
Ik zou het ook niet kunnen drinken nu, het voelt voor mij echt heel erg fout.

Ik heb mentaal ook een beetje moeite met koffie, omdat ik merk wat voor effect het op me heeft. Het voelt echt als een drug, ik word actiever en blijer en heb meer geduld. En na een half uur heb ik heel even een dipje in het blije gevoel (en zou ik nog een kopje willen nemen), maar dat is na een paar minuten weer over
Ik was altijd een behoorlijke koffiedrinker en heb dit daarvoor nooit gemerkt. Maar na 18 weken van niks ineens weer naar een kopje merkte ik dit en merk het nu na 5 weken nog steeds.

Franny wat een goed nieuws van je vriend

Blue, fijn van de goede bloeddruk Ik dacht dat je gekozen had voor weer een ks, had ik dan verkeerd begrepen Lijkt me een lastige keuze!

voor de knippers

Qua eten hoef ik niet zo veel aan te passen eigenlijk. Al ga ik wel op zoek naar een ander restaurant voor kerst. Het menu bevat foie gras, sashimi en nog iets wat afgeraden wordt dacht ik. Daarnaast doe ik mijn peuter ook weinig plezier met het complete menu, iets te hoog gegrepen nog voor nu

quote:

Op dinsdag 6 december 2016 10:02 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Het ís ook een drug. Ik dronk vóór mijn eerste positieve zwangerschapstest 10-12 koffie per dag (dit is niet overdreven helaas ) Ik ging toen acuut terug naar 1-2 en dat doe ik nu dus al ruim 3 jaar zo maar dat is me echt zwaar gevallen. Ik heb echt moeten afkicken

10-12
Kan me voorstellen dat dat wel flink afkicken was.
Ik dronk hiervoor ongeveer 4 koppen per dag en zwanger naar 0. Dat heeft ook wel een tijdje hoofdpijn en prikkelbaarheid gekost.

Nu dus gemiddeld 1 kopje. Sommige dagen geen en andere dagen 2, maar meestal 1.

Ik krijg soms nog wel een druppel alcohol binnen. Gemiddeld een nipje per week, denk ik. Het kerstdiner begin bij ons straks ook traditioneel met een glas bubbels, dat ik na dat nipje weer neerzet, maar daarna ga ik pas vertellen dat ik zwanger ben.

Interessant wel. Blijkbaar ligt mijn grens van 'dat voelt fout' bij een heel glas (terwijl ik denk dat een enkele keer een glas ook echt geen kwaad kan Franny). Maar 9 maanden lang 0,0 is m.i. niet nodig. Al vermoed ik dat ik dat nipje ook wel steeds minder zal nemen door de blikken die het oplevert, we'll see.

Toevoeging: ik kan goed zonder alcohol. Ik drink als het zo uitkomt moeiteloos weken niets. En tijdens de probeermaanden had ik hetzelfde beleid als nu.

quote:

Op dinsdag 6 december 2016 10:14 schreef Logician2.0 het volgende:

[..]

Mijn vorige zwangerschap heb ik af en toe nog gerookt, dit was trouwens hoe bizar ook in overleg met de gyn's in het ziekenhuis. Ik lag vanaf 14wk plat en had 10 tot 12 nierkoliek aanvallen een scheefgroeiende baarmoeder en waternieren. Ik had zoveel pijn en af en toe behoefte aan een sigaret toen en de gyn zei doe maar (max dit en dat etc.) af en toe we houden de groei wel extra in de gaten. Daardoor was het denk ik makkelijker weer te beginnen. (Wel in veeeeel lichtere mate want bv en dan moet je uuren wachten etc).

Dit maal ook wel heel veel stress en onzekerheid etc maar ik ben zelf echt heel erg tegen roken in de zwangerschap dus geen excuus, het klinkt heel hypocriet in verhouding tot mijn gedrag in mijn vorige zwangerschap maar dat was zo extreem allemaal dat ik het maar een beetje heb losgelaten.

Interessant dat je gynaecoloog toen dat advies gaf! Maar ik snap dat je het dan deed. Als de professional het zegt en je voelt je al zo lang zo beroerd... Het is een verslaving. Dan zou ik dat ook aangrijpen. Knap dat het je nu is gelukt te stoppen!

Alcohol ben ik dan weer echt panisch voor, zelfs coc au vin etc moet je mij echt niet voorzetten...

Mede ingegeven door opleiding waarin we veel aangeboren afwijkingen voorgeschoteld kregen (FAS etc) maar t is dus ook wel omdat ik toch al niet echt drink dat ik t belachelijk van mezelf zou vinden nu wel iets te nemen

Roken ben ik op zich ook fel tegenstander van, maar ik heb nooit gerookt en kan me dus niet echt voorstellen hoe zo'n verslaving je beïnvloedt, dus tja

Dat van het roken afkomen is gewoon hel, en wat logi zegt die routines doorbreken in het roken naast het verslavingsgebeuren is zo moeilijk.
Gelukkig ben ik ruim 5 jaar geleden er al mee gestopt na tigduizend pogingen.

Alcohol drink ik al niet meer sinds de poging tot zwanger worden na verwijderen van spiraal 3 jaar geleden. Heeft me in het begin wel even 'dwars' gezeten maar na 3 jaar van zwanger en bv totaal ook geen behoefte meer aan.
Heb in het verleden genoeg gezopen en heb hoofdpijn genoeg

Ben wel net als Hillz een enorme cola verslaafde
Ook gedurende de zwangerschap.
Daarentegen drink ik geen koffie en thee gaat er ook zeer minimaal in.

quote:

Op dinsdag 6 december 2016 10:55 schreef Stormqueen het volgende:
Het feit dat ik mijn moeder dood heb zien gaan aan die kutpeuken is overigens wel een extra harde stimulans om nooit meer een sigaret vast te pakken.

Ja, wat moet dat vreselijk zijn, als je weet dat het zo duidelijk daardoor komt. .

Heftig Logician, wat je schrijft over je vorige zwangerschap. Dat moet heel erg zwaar zijn geweest. Je hebt er toen vast ook wel over geschreven hier, maar dat heb ik niet zo meegekregen destijds.

Ik kom ook uit een familie van rokers, maar ben heel blij dat ik zelf na periodes van wel roken altijd heel makkelijk kon stoppen. En ik ga er nu ook echt niet meer aan beginnen.

Ik voel me nu heel verantwoordelijk: mijn kinderen hebben toch al oudere ouders (mijn vriend wordt dit jaar 50), en ik moet er zo lang mogelijk in zo gezond mogelijke toestand voor ze zijn. En daarbij houd ik ook rekening met het feit dat mijn vriend dus nog wat ouder is en ik misschien op een gegeven moment de enige ouder ben (dat klinkt zo raar en luguber om zo op te schrijven, en ik ga er ook echt wel vanuit dat mijn vriend heel oud wordt, maar ja, het is ook wel vreemd om er helemaal niet over na te denken he..Het is ook een gekke gedachte dat als onze jongste straks 20 is, mijn vriend 'al' 70 zal zijn. Het is echter wel de realiteit voor ons..)

Ik heb zojuist weer een sticker gekregen van de VK. Een mooie groene met glitters!
Hartje was keihard maar ze zwom steeds weg van het stokje. Door buik voelen kon ze vertellen dat beeb mooi op formaat was.
Al maak ik me nog steeds wel een beetje zorgen over het zo weinig voelen. Ik weet dat placenta aan de voorkant daar de oorzaak van is. Maar het zit me gewoon niet zo lekker.

Hillz fijn dat je het hartje van je zwemkampioen even hebt kunnen horen en dat alles goed was Het niet voelen lijkt me inderdaad lastig, heb je het ook met de vk besproken? Misschien mag je iets vaker langskomen om even het hartje te luisteren?

SQ wat een heftig verhaal van je moeder. Dat je dan een flinke haat-liefde (of haat-haat) verhouding met roken ontwikkelt lijkt me niet meer dan logisch..
Ik was een gelegenheidsroker en een zeer zéér gematigde drinker voor de zwangerschap, dus het stoppen was niet al te ingewikkeld. Al heb ik inmiddels wel zin in een glaasje wijn Koffie dronk ik niet, wel kruidenthee maar da's geen probleem. Ik ben vegetariër dus ook daar geen issues (behalve de niet-gepasteuriseerde kaas dan, maar okee). Dat over chocola heb ik even niet gezien.

Wat een heftige zwangerschap, je vorige logi. Echt helder denk je dan niet meer inderdaad.

SQ voor jou.

Ik heb nooit gerookt. Mijn man ook niet. Wijn daarentegen. Maar ik heb geen druppel meer gedronken voordat we met het traject gestart zijn. Frisdrank hebben we meestal alleen in huis voor bezoek.

Hilz, kut is dat he. Mijnes voel ik soms weer heel veel en dan weer bijna niet. Ook placenta voor.

Ik heb zelf een angelsound en met een beetje pielen lukt het wel om hartje te vinden gelukkig. Het 'gevoel' zit mij meer in, groeit ze wel goed. Heeft ze niets ergs dat ze niet zo goed kan bewegen. En dat soort dingen. Het slaat waarschijnlijk nergens op. Want bij de 20 weken echo werd de echo mevrouw er helemaal stapel gek van. want ze draaide alle kanten op.

Hahaha nou hilz, baby Snorlax en mijnes kunnen het vast prima vinden samen. Beetje de echomevrouw pesten.

Oh sq dat is wel echt heftig idd...
Ik vind het ook altijd bewonderingswaardig dat mensen echt helemaal stoppen met roken (mensen die alleen zeggen 'ik ben niet verslaafd, ik kan zoooo stoppen als ik wil' snap ik nooit zo) ik vond stoppen met koffie al vrij moeilijk zeg maar

Laatst ook een gesprek gehad met 2 volwassen mannen, waarvan de ene zei dat zn zoontje m vond stinken en geen kus wilde geven door die sigaretten, en tóch kon hij niet stoppen ... Dan is t wel echt een erge verslaving...

quote:

Op dinsdag 6 december 2016 12:19 schreef Hilzillah het volgende:
Ik heb zelf een angelsound en met een beetje pielen lukt het wel om hartje te vinden gelukkig. Het 'gevoel' zit mij meer in, groeit ze wel goed. Heeft ze niets ergs dat ze niet zo goed kan bewegen. En dat soort dingen. Het slaat waarschijnlijk nergens op. Want bij de 20 weken echo werd de echo mevrouw er helemaal stapel gek van. want ze draaide alle kanten op.

En zo zijn er soms gewoon dingen waar je bang voor bent, denk ik. Hopelijk gaat deze weer voorbij als ze (toch?) de komende weken steeds drukker wordt, en klaag je hier over 2 maanden steen en been over je blauwe ribben
Maar echt, zo'n zwangerschap is een interessante bron van nieuwe angsten of gedachtes die je tevoren niet kon bevroeden. Ik probeer dat dan maar mindful te benaderen, zo van: deze angst heb ik, en zo is het. Niet boos worden op mezelf erover of hemel & aarde bewegen om er vanaf te komen, want dat is best ingewikkeld met dingen die niet zo rationeel zijn.

Oh ja, Tombolafan, zo'n rokende vriend heb ik ook. Hij zou geloof ik stoppen als zijn kinderen oud genoeg waren om te zien dat papa steeds buiten moest staan in de vrieskou met z'n peuk. Da's mooi mislukt. Heftig hoor.

En ook wel een beetje heftig, maar nu eenmaal realiteit: wat ouder ouders worden betekent dat je misschien korter in het leven van je kinderen kan zijn. Dat herken ik wel Franny, al zijn wij ietsje jonger dan jullie, maar al ruimschoots het gemiddelde gepasseerd. Het is niet anders. Zo liep ons leven. Ik doe mijn best om zo gezond mogelijk te blijven en een fijne moeder te zijn. En uiteindelijk weten we toch niet wat de toekomst brengt.

Vind je het extra lastig Stormqueen, dat je moeder er niet meer is, nu je opnieuw zwanger bent? Dat ze Noud nooit zal meemaken? Ik kan me dat gelukkig niet goed indenken, maar het lijkt me klote