quote:
Op maandag 14 november 2016 09:13 schreef WupWup het volgende:Gefeliciteerd Cathmar!
Eten gaat hier wisselend. "Lustnie" is een veelgehoorde term, maar als we dan zeggen dat dat prima is en dat ze het dan niet moet eten en vervolgens negeren, gaat ze na een paar minuten alsnog eten
Even lekker bokken dus, het gaat niet eens om het eten.
Hier werkt dat prima voor onze net-kleuter. Soms wil ze echt niet, maar dan heeft ze blijkbaar gewoon geen honger.. meestal eet ze het dan na de 'vind ik niet zo lekker'gewoon alsnog alles op. Helaas werkt t met onze jongste anders. Die vind eten niet interessant. Hij begint vaak enthousiast, maar verliest zijn belangstelling zodra hij genoeg energie binnen heeft om het komend halfuur mee door te komen.. Erg irritant. Wordt 's nachts ook vaak nog wakker (en als je m dan niks geeft bv of pap, dan wordt hij vervolgens om het halfuur wakker). Laatst had hij een keer goed gegeten 's avonds en toen sliep hij de hele nacht door. Maar ik heb echt géén idee hoe ik hem aan zn verstand kan krijgen dat hij genoeg moet eten. (We pushen ook niet echt, want dan komt zijn sterke willetje om de hoek kijken en eet hij uit principe niet meer, dus strijd maken we er zeker niet van).
Nou ja, iig is hij niet meer het schrielkipje dat hij was. Je moet goed zoeken, maar hij heeft één klein miezerig vetribbeltje. Hij heeft ook nooit meer buikpijn snacht en het gaat verder super met m, lekker spelen, klimmen, rennen en kletsen enzo..
Zo schatiig trouwens. Met Sint Maarten liep hij mee met zijn zus en haar vriendinnetje (beide nét 4). Als zij klaar waren met zingen, wachtte hij netjes op zijn beurt om ook een snoepje te vragen. Na 2 deuren had hij in elk handje snoep en hing hij zijn lampionnetje in een struik, die hoefde hij niet meer.. Vervolgens maakte hij bij elke deur een handje leeg door iets in mijn tas te gooien en pakte dan iets nieuws (ik heb zijn lampion maar gedragen).
Hij heeft overigens maar 1 spekje echt opgegeten, de rest heeft hij gewoon vastgehouden..Hij is gewoon écht geen vreetzak vrees ik (itt tot zijn moeder).