De kunst van het loslaten van je ex #241 Rust im kopf bitte :(

quote:

Op woensdag 2 november 2016 22:19 schreef duracellkonijntje het volgende:
Het is hier wat minder dan de laatste weken, maar nogsteeds spookt m'n ex door mijn hoofd, droom ik over haar, mis ik haar. De drang om haar te appen is groot, maar ik doe het niet. Het is verdomme een half jaar later en nu ineens krijg ik dit, ik snap het niet.

Ik onderga het maar gewoon, dan is het het snelste weer weg.

Zou haar inderdaad niet appen om zomaar iets, tenzij je met iets serieus aankomt ofzo.

Ik heb ook nog steeds ongeveer hetzelfde met die dromen, ze blijven terugkomen.

Elke keer zijn het ook dromen waarin iets gebeurd waardoor ik me of schuldig voel, (bijv: ik laat per ongeluk wat van d'r vallen wat kostbaar is) of het zijn dromen waar we goeie vrienden in zijn.

Zo had ik vandaag een droom dat ik bij d'r thuis was en de achtertuin stond vol met dieren. Haar moeder ging een weekend weg en of ik wel op de dieren wilde passen.. Ze hielp me erbij en vroeg of we iets van eten konden bakken voor haar moeder voor als ze terugkwam, heel raar, maar tegenwoordig ben ik wel aan die vage dromen gewend


Maanden terug droomde ik ook over d'r maar wel heel anders. Komt omdat ik dat gesprekkie wil hebben, komt ook dichterbij, en gezien m'n kijk op haar ook veranderd is. Voel me gewoon nog steeds schuldig en 't is kut dat dat nog zo is

Ik wou dat mijn gevoel eens met mijn verstand op 1 lijn zou komen en wat jullie zeggen over dat dromen daar word ik ook echt gek van!

Nu precies 1 jaar geleden had ik voor de eerste keer met hem afgesproken, echt ongelooflijk hoe het klikte, ik ken hem al langer maar nooit op die manier naar hem gekeken, hij was het broertje van de man van mijn nicht. Het ging allemaal zo snel en was zo fijn en voor het eerst in zo lange tijd zag ik het weer eens zitten, had me zolang afgesloten voor alle gevoel en hij maakte dat ik alles open gooide en dat ik begon te geloven niet niet alle mannen slecht zijn en dat ik wel de liefde verdiende, die ik zo erg miste (hoe erg ik dat ook steeds bleef ontkennen).

Nu een maand of 3 geleden wilde hij ineens niks meer met mij en zei hij dat ik spoken had gezien en dat het allemaal niks betekende... het brak echt mijn hart en heb hem vanaf dat moment ruim een maand niet gesproken of gezien totdat hij contact opnam over iets totaal onbelangrijk en we toch weer aan de praat raakte.
Het duurde niet lang voordat we weer bij elkaar in bed belande en ik liet mij weer meeslepen totdat hij de bom weer opnieuw liet klappen en zei dat het allemaal niks betekende en dat ik spoken zag weer en dat hij duidelijk was geweest en blabla, opnieuw weer zo klap, echt hoe kon ik zo naïef zijn en er weer in mee gaan?
Ik heb zo hard geprobeerd om vanaf dat moment het contact opnieuw te verbreken, maar het lukt mij gewoon niet, dus ben er maar in mee gegaan dat het alleen om seks zou draaien en dat ik niks voor hem voelde op een andere manier en blabla... en ik lieg vanaf die tijd dat het allemaal oké is en dat ik ermee kan leven... maar van binnen ga ik kapot, ik wil veel meer en niet alleen een appje krijgen als meneer zin heeft en voor de rest genegeerd te worden. En ik snap echt niet waarom het zo moeilijk is om hiermee te stoppen... ik lig nu al ruim anderhalve maand 2x per week in bed naast iemand waar ik zo ontzettend verliefd op ben... en ik vraag me echt af waar ik in godsnaam mee bezig ben

Sorry lang verhaal maar dat moest ik echt even kwijt, ik wil hier gewoon mee stoppen maar weet alleen niet zo goed waar ik moet beginnen omdat het stuk dat hem niet kwijt wil nog zo groot aanwezig is.

Morgen is haar b-day

Best raar

Graag meld ik mij hier ook even, sinds woensdag is het uit na ruim 7,5 jaar. We wonen nog samen, wat het allemaal niet veel makkelijker maakt, en ik begin er steeds meer (emotioneel) last van te krijgen.
Vannacht bij een vriendin geslapen omdat hij mij niet meer in ONS huis wil hebben. Maar morgen moet ik weer naar huis omdat ik gewoon moet werken en het gewone leven wel doorgaat. Ik hoop gewoon snel een eigen woning te hebben zodat ik het rustig kan verwerken en hem even kan vergeten. Zijn boosheid en norsheid en onverschilligheid maken dat ik me alleen maar meer ellendig voel als ik thuis ben.

quote:

Op zaterdag 5 november 2016 16:08 schreef fraubitch het volgende:
Graag meld ik mij hier ook even, sinds woensdag is het uit na ruim 7,5 jaar. We wonen nog samen, wat het allemaal niet veel makkelijker maakt, en ik begin er steeds meer (emotioneel) last van te krijgen.
Vannacht bij een vriendin geslapen omdat hij mij niet meer in ONS huis wil hebben. Maar morgen moet ik weer naar huis omdat ik gewoon moet werken en het gewone leven wel doorgaat. Ik hoop gewoon snel een eigen woning te hebben zodat ik het rustig kan verwerken en hem even kan vergeten. Zijn boosheid en norsheid en onverschilligheid maken dat ik me alleen maar meer ellendig voel als ik thuis ben.

Heftig, hoop dat je snel wat rustiger kan leven!

Zelf ook een raar gevoel bij vandaag, koppijn en leren lukt niet, zal wel met d'r te maken hebben, zo voelt 't alleen niet.

Sterkte allemaal! Het is echt niet raar dat je af en toe nog zo aan je ex denkt.

quote:

Op donderdag 3 november 2016 09:05 schreef Carooltje79 het volgende:
Ik wou dat mijn gevoel eens met mijn verstand op 1 lijn zou komen en wat jullie zeggen over dat dromen daar word ik ook echt gek van!

Nu precies 1 jaar geleden had ik voor de eerste keer met hem afgesproken, echt ongelooflijk hoe het klikte, ik ken hem al langer maar nooit op die manier naar hem gekeken, hij was het broertje van de man van mijn nicht. Het ging allemaal zo snel en was zo fijn en voor het eerst in zo lange tijd zag ik het weer eens zitten, had me zolang afgesloten voor alle gevoel en hij maakte dat ik alles open gooide en dat ik begon te geloven niet niet alle mannen slecht zijn en dat ik wel de liefde verdiende, die ik zo erg miste (hoe erg ik dat ook steeds bleef ontkennen).

Nu een maand of 3 geleden wilde hij ineens niks meer met mij en zei hij dat ik spoken had gezien en dat het allemaal niks betekende... het brak echt mijn hart en heb hem vanaf dat moment ruim een maand niet gesproken of gezien totdat hij contact opnam over iets totaal onbelangrijk en we toch weer aan de praat raakte.
Het duurde niet lang voordat we weer bij elkaar in bed belande en ik liet mij weer meeslepen totdat hij de bom weer opnieuw liet klappen en zei dat het allemaal niks betekende en dat ik spoken zag weer en dat hij duidelijk was geweest en blabla, opnieuw weer zo klap, echt hoe kon ik zo naïef zijn en er weer in mee gaan?
Ik heb zo hard geprobeerd om vanaf dat moment het contact opnieuw te verbreken, maar het lukt mij gewoon niet, dus ben er maar in mee gegaan dat het alleen om seks zou draaien en dat ik niks voor hem voelde op een andere manier en blabla... en ik lieg vanaf die tijd dat het allemaal oké is en dat ik ermee kan leven... maar van binnen ga ik kapot, ik wil veel meer en niet alleen een appje krijgen als meneer zin heeft en voor de rest genegeerd te worden. En ik snap echt niet waarom het zo moeilijk is om hiermee te stoppen... ik lig nu al ruim anderhalve maand 2x per week in bed naast iemand waar ik zo ontzettend verliefd op ben... en ik vraag me echt af waar ik in godsnaam mee bezig ben

Sorry lang verhaal maar dat moest ik echt even kwijt, ik wil hier gewoon mee stoppen maar weet alleen niet zo goed waar ik moet beginnen omdat het stuk dat hem niet kwijt wil nog zo groot aanwezig is.

Je verhaal is een beetje herkenbaar. Ik hoop dat je de moed en kracht kan vinden om voor jezelf te kiezen. Waarom kan je hem niet loslaten? Waarin is hij niet duidelijk geweest? Waarom ga je niet voor iemand die meer wil dan alleen maar seks?

Ik had mijn "ex" geblokkeerd na eeuwig aantrekken en afstoten. Heb nooit iemand hoeven blokkeren en vind het vreselijk.
Na 3 maanden nam hij weer contact op via sms. Uiteindelijk weer hetzelfde liedje.
Heb hem gisteren overall geblokkeerd. Vind het echt moeilijk, maar dit speelt nu al langer dan een jaar en ik ben er niets mee opgeschoten.

Gisteravond toch maar een felicitatie mailtje gestuurd, vond 't uiteindelijk wel zo oprecht om dat te doen. Is ook weer raar om alleen d'r zus te feliciteren als ik 't haar ook gun.

Ben wel benieuwd hoe ze reageert, is alweer een hele tijd terug.

quote:

Op donderdag 3 november 2016 07:39 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Zou haar inderdaad niet appen om zomaar iets, tenzij je met iets serieus aankomt ofzo.

Ik heb ook nog steeds ongeveer hetzelfde met die dromen, ze blijven terugkomen.

Elke keer zijn het ook dromen waarin iets gebeurd waardoor ik me of schuldig voel, (bijv: ik laat per ongeluk wat van d'r vallen wat kostbaar is) of het zijn dromen waar we goeie vrienden in zijn.

Zo had ik vandaag een droom dat ik bij d'r thuis was en de achtertuin stond vol met dieren. Haar moeder ging een weekend weg en of ik wel op de dieren wilde passen.. Ze hielp me erbij en vroeg of we iets van eten konden bakken voor haar moeder voor als ze terugkwam, heel raar, maar tegenwoordig ben ik wel aan die vage dromen gewend


Maanden terug droomde ik ook over d'r maar wel heel anders. Komt omdat ik dat gesprekkie wil hebben, komt ook dichterbij, en gezien m'n kijk op haar ook veranderd is. Voel me gewoon nog steeds schuldig en 't is kut dat dat nog zo is

Waarom voel je je nogsteeds schuldig?

De laatste weken ging het weer wat beter, ook omdat ik veel te doen had. De eenzaamheid hakt er nu echter wel weer wat in. Ik mis gewoon iemand die naast me zit, lekker op de bank, gewoon iemand. Die stilte kan soms schreinend zijn. Het schreeuwt ook al hoor ik niks.

De onzekerheid dat ik geen normale relatie kan krijgen doordat ik snel klaarkom (last van sinds ik een burnout kreeg jaren terug) is wel minder, maar helpt ook niet voor m'n gemoedsrust. Wel heb ik een middeltje gevonden wat er tegen helpt, met enorm goede reviews, de kans hierdoor dat m'n seksleven weer zo kan zijn zoals vroeger is een prettige hoop om mee rond te lopen.

quote:

Op zondag 6 november 2016 15:36 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

De laatste weken ging het weer wat beter, ook omdat ik veel te doen had. De eenzaamheid hakt er nu echter wel weer wat in. Ik mis gewoon iemand die naast me zit, lekker op de bank, gewoon iemand. Die stilte kan soms schreinend zijn. Het schreeuwt ook al hoor ik niks.

De onzekerheid dat ik geen normale relatie kan krijgen doordat ik snel klaarkom (last van sinds ik een burnout kreeg jaren terug) is wel minder, maar helpt ook niet voor m'n gemoedsrust. Wel heb ik een middeltje gevonden wat er tegen helpt, met enorm goede reviews, de kans hierdoor dat m'n seksleven weer zo kan zijn zoals vroeger is een prettige hoop om mee rond te lopen.

Brrr, die eerste alinea voelde ik gewoon! Vreselijk gevoel.
Wat jammer dat je zo onzeker bent geworden. Als iemand je echt leuk vind, vind je daarin samen wel een weg! Spreek uit ervaring

Ik kan het niet. Het is een jaar geleden. Ik kan niet loslaten en het maakt me gek. Er is nu een FWB in mijn leven waardoor ik er alleen maar weer aan herinnerd word dat ik nooit voor hem zal voelen wat ik voor mijn ex voelde en hoe leuk we het samen hadden. FWB weet dat hij FWB is en vindt het jammer maar accepteert het wel en kijkt ook verder. Ik durf niet te daten omdat ik doodsangsten uitsta voor nog meer van dir verdriet als het weer eens misgaat met een date of iets dat al iets verder gevorderd is. Ik wil gewoon huisje-boompje-beestje met de liefde van mijn leven, gewoon dat fundamentele. Het lukt me niet, niet zo door thuis te blijven zitten maar ik geloof ook volstrekt niet dat het wel lukt als ik er uit ga. Het duurde al zo lang voor ik mijn ex tegenkwam en ik dacht echt dat ik met hem oud ging worden.

Oplossing: de tranen wegslikken en heel veel gaan daten en nieuwe ervaringen opdoen, sneller 'next' roepen?

Afgelopen maand rare dag waar ik al een tijdje tegen in zat te hikken.
Namelijk de dag welke we als start voor de relatie hadden gekozen stond nog steeds in mijn agenda.
Uiteindelijk wel met haar gepraat maar je merkt aan veel dat ze al verder is dan ik.

Ook al gaat het al een heel stuk beter. Wel voel ik deze dagen idd een eenzaamheid zelfs wanneer ik niet alleen ben.

Zelfs goed nieuws doet mij weinig. Ik heb niemand om het mee te delen. En dat maakt het een beetje doelloos. Ik heb echt een grote angst om alleen te blijven want ik voel zelden een klik (zie mijn ervaringen over de twee dates).
Het weekend ervoor was ik bij studievrienden omdat een vriendin uit de VS over was voor een babbyborrel. Die had een vriendin bij waar het wel goed mee klikte en ik wel iets voelde. Ze woont alleen in florida dus dat gaat hem niet worden. Wel goede gesprekken gehad toen ik opeens moest blijven slapen (de man van mijn studievriendin wilde dat ik de whiskey collectie probeerde).

Maar dat gaat hem dus niet worden, ik ga niet weer een lange afstandsrelatie aan.

[ Bericht 0% gewijzigd door icecreamfarmer_NL op 07-11-2016 16:57:35 ]

quote:

Op maandag 7 november 2016 16:27 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Afgelopen maand rare dag waar ik al een tijdje tegen in zat te hikken.
Namelijk de dag welke we als start voor de relatie hadden gekozen stond nog steeds in mijn agenda.
Uiteindelijk wel met haar gepraat maar je merkt aan veel dat ze al verder is dan ik.

Ook al gaat het al een heel stuk beter. Wel voel ik deze dagen idd een eenzaamheid zelfs wanneer ik niet alleen ben.

Zelfs goed nieuws doet mij weinig. Ik heb niemand om het mee te delen. En dat maakt het een beetje doelloos. Ik heb echt een grote angst om alleen te blijven want ik voel zelden een klik (zie mijn ervaringen over de twee dates).
Het weekend ervoor was ik bij studievrienden omdat een vriendin uit de VS over was voor een babbyborrel. Die had een vriendin waar het wel goed mee klikte en ik wel iets voelde. Ze woont alleen in florida dus dat gaat hem niet worden. Wel goede gesprekken gehad toen ik opeens moest blijven slapen (de man van mijn studievriendin wilde dat ik de whiskey collectie probeerde).

Maar dat gaat hem dus niet worden, ik ga niet weer een lange afstandsrelatie aan.

Dat gevoel van eenzaamheid is verschrikkelijk. Sterkte

quote:

Op maandag 7 november 2016 17:13 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Wellicht denkt ze dat laatste ook wel van jou, als jullie beiden je enigszins groot houden enzo. Iets om iig in gedachten te houden.

Grappige is dat, dat in het begin wel was. De datum hadden we gekozen omdat ze er toen voor uitkwam dat ze ook van mij hield. Daarvoor zag ze praktische bezwaren om een relatie aan te gaan en downplayde ze het wanneer ik het vroeg.
Ik heb echter het gevoel dat dat deze keer niet is.

Overigens hou ik mij niet groot en zeg gewoon dat ik haar mis.

quote:

Op maandag 7 november 2016 00:07 schreef Andromache het volgende:
Ik kan het niet. Het is een jaar geleden. Ik kan niet loslaten en het maakt me gek. Er is nu een FWB in mijn leven waardoor ik er alleen maar weer aan herinnerd word dat ik nooit voor hem zal voelen wat ik voor mijn ex voelde en hoe leuk we het samen hadden. FWB weet dat hij FWB is en vindt het jammer maar accepteert het wel en kijkt ook verder. Ik durf niet te daten omdat ik doodsangsten uitsta voor nog meer van dir verdriet als het weer eens misgaat met een date of iets dat al iets verder gevorderd is. Ik wil gewoon huisje-boompje-beestje met de liefde van mijn leven, gewoon dat fundamentele. Het lukt me niet, niet zo door thuis te blijven zitten maar ik geloof ook volstrekt niet dat het wel lukt als ik er uit ga. Het duurde al zo lang voor ik mijn ex tegenkwam en ik dacht echt dat ik met hem oud ging worden.

Oplossing: de tranen wegslikken en heel veel gaan daten en nieuwe ervaringen opdoen, sneller 'next' roepen?

Ik zit echt in nood. Wat kan ik doen?

Ben vandaag bij een zeer tof concert geweest van Biffy Clyro (yeah!), en er kijken veel mannen naar mij. Mijn mooie lach valt op. Maar ik vind het eng. Zo eng. Ik geloof dat ze me allemaal gaan bedriegen en dat ze toch weer weggaan, want dat gebeurt er als ik mijn hart verlies. Uiteindelijk. Hoe goed het ook voelt, het gaat toch altijd weer kapot. Dus waarom zou ik het nog überhaupt proberen? Omdat ik een fijn en blijvend nestje met mijn liefje wil bouwen. Maar hoe krijg ik het vertrouwen weer terug? Dat het echt wel weer kan lukken en dat ik echt nog wel ga samenwonen en kindjes ga krijgen?

[ Bericht 18% gewijzigd door Andromache op 08-11-2016 00:08:05 ]

quote:

Op zondag 6 november 2016 15:19 schreef BredeBroeder het volgende:
Gisteravond toch maar een felicitatie mailtje gestuurd, vond 't uiteindelijk wel zo oprecht om dat te doen. Is ook weer raar om alleen d'r zus te feliciteren als ik 't haar ook gun.

Ben wel benieuwd hoe ze reageert, is alweer een hele tijd terug.

Heeft ze nog gereageerd?

quote:

Op dinsdag 8 november 2016 00:48 schreef RedShoes het volgende:

[..]

Heeft ze nog gereageerd?

Nee

Tsk. Mijn ex, sinds een maand, heeft nu regelmatige fwb aan mij voorgesteld. Terwijl ie nieuwe chick heeft.

Men are dogs. Seriously.

quote:

Op zondag 6 november 2016 17:01 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Brrr, die eerste alinea voelde ik gewoon! Vreselijk gevoel.
Wat jammer dat je zo onzeker bent geworden. Als iemand je echt leuk vind, vind je daarin samen wel een weg! Spreek uit ervaring

Raar dat zo'n gevoel echt universeel kan zijn he. Vind je het ook niet vreemd dat je het het ene moment allemaal prima kan vinden en het andere moment zo moeilijk kan vinden.

Heb jij ook last gehad van dat vroeg klaarkomen? Ik had het vroeger nooit, daarom klapt het er nu zo in bij me. Kwestie van perspectief ook. Des te meer ik realiseer dat ik ook nog een goede relatie kan hebben met, des te minder down ik me voel.

quote:

Op donderdag 10 november 2016 13:22 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Raar dat zo'n gevoel echt universeel kan zijn he. Vind je het ook niet vreemd dat je het het ene moment allemaal prima kan vinden en het andere moment zo moeilijk kan vinden.

Heb jij ook last gehad van dat vroeg klaarkomen? Ik had het vroeger nooit, daarom klapt het er nu zo in bij me. Kwestie van perspectief ook. Des te meer ik realiseer dat ik ook nog een goede relatie kan hebben met, des te minder down ik me voel.

Klopt. Ik heb hem nu echt volledig geblokkeerd na een jaar aan- en afstoten, maar vindt het vreselijk en aan de andere kant prettig dat hij mij niet meer kan kwetsen.

Hij had dat probleempje denk ik ook, maar heb mij er nooit aan gestoord. Vond het zelfs de fijnste seks die ik ooit heb gehad. Dus hoop dat je er niet een te groot issue voor jezelf van maakt en jezelf tekort doet nu!

quote:

Op woensdag 9 november 2016 19:38 schreef RedShoes het volgende:
Tsk. Mijn ex, sinds een maand, heeft nu regelmatige fwb aan mij voorgesteld. Terwijl ie nieuwe chick heeft.

Men are dogs. Seriously.

Dus binnen een maand heeft 'ie een nieuwe vriendin plus fwb weten te regelen? Ik doe 't 'm niet na.

quote:

Op woensdag 9 november 2016 19:38 schreef RedShoes het volgende:
Tsk. Mijn ex, sinds een maand, heeft nu regelmatige fwb aan mij voorgesteld. Terwijl ie nieuwe chick heeft.

Men are dogs. Seriously.

Dat is wel heel snel allemaal inderdaad Dan zou ik bijna gaan denken dat ie dat tijdens de relatie al had..

Ikzelf ben inmiddels ruim 2 maanden verder, maar als er iets is waar ik géén behoefte aan heb is het weer gaan daten, dus ik doe het hem ook niet na nee

quote:

Op zondag 6 november 2016 11:06 schreef MidnightB00m het volgende:
Sterkte allemaal! Het is echt niet raar dat je af en toe nog zo aan je ex denkt.

[..]

Je verhaal is een beetje herkenbaar. Ik hoop dat je de moed en kracht kan vinden om voor jezelf te kiezen. Waarom kan je hem niet loslaten? Waarin is hij niet duidelijk geweest? Waarom ga je niet voor iemand die meer wil dan alleen maar seks?

Ik had mijn "ex" geblokkeerd na eeuwig aantrekken en afstoten. Heb nooit iemand hoeven blokkeren en vind het vreselijk.
Na 3 maanden nam hij weer contact op via sms. Uiteindelijk weer hetzelfde liedje.
Heb hem gisteren overall geblokkeerd. Vind het echt moeilijk, maar dit speelt nu al langer dan een jaar en ik ben er niets mee opgeschoten.

Echt heel knap dat je dat dan toch gedaan hebt... ik kan het tot nu toe nog niet, als denk ik wel dat het uiteindelijk een stuk makkelijker voor me zou zijn.

Hij zegt het een en doet duidelijk het andere, het ene moment verteld ie tegen zijn vrienden dat ik zijn meissie ben en hij voor me wilt "zorgen" , of dan krijg ik weer bloemen of krijg ik weer een cadeautje... en het andere moment roept ie dat ik het allemaal verkeerd zie en dat hij niks voor mij voelt blabla... maar langer dan een paar dagen zonder contact kan meneer niet, dus ik word gek van die onduidelijkheid.

Ik neem alleen maar genoegen met alleen seks omdat ik zo graag bij hem ben. En het waarom ik hem niet kan loslaten spookt op dit moment alleen maar door mijn hoofd, waarom zou ik zo bang zijn om geen contact meer te hebben? zeker nu het contact toch alleen maar kort af is en dat elk berichtje zeer doet omdat er niet in staat wat ik graag zou willen... ik zit echt met de vraag in mijn hoofd "waarom neem ik hier genoegen mee en waarom kan ik hem niet loslaten"

En heel eerlijk weet ik ook niet zo goed waar ik moet beginnen, wil hem niet van social media gooien, want wil natuurlijk zo af en toe wel kunnen checken wat ie uitspookt.... wat natuurlijk ook helemaal nergens over gaat
Hem blokeren op de WApp wil ik ook niet, want stel dat hij mij de "liefde" wilt verklaren en het dan niet bij mij aankomt....
Ontlopen lukt niet want hij woont hier om de hoek en zie hem bijna dagelijks (wat ik stiekem ook heel fijn vind natuurlijk) *zucht*

Ik voel me echt heel erg dom als ik dit zo typ en terug lees.... maar mijn gevoel wil gewoon niet mee met hoofd en elk kleine positieve wat hij doet pak ik op alsof het heel wat betekend.... ow mannen was ik er maar nooit aan begonnen

quote:

Op maandag 14 november 2016 20:28 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Het steeds maar controleren via social media en whatsapp status is denk ik nog erger voor je dan met je ex weer in bed belanden. Je bent zo veel tijd en energie kwijt met die bezigheden terwijl je er nooit een goed gevoel bij hebt. Plus je kan jezelf ook nooit wat rust gunnen.

Eigenlijk zou je je mobiel eens voor twee dagen aan een vriendin van je moeten geven en er even op uit gaan. Ik ben heel benieuwd hoe je je na de tijd voelt, ik vermoed dat het een verademing is dat je simpelweg niet kan kijken en dus het wat meer los kan laten. Sowieso zou je (als je dat al niet hebt gedaan) je privacy instellingen op whatsapp zo moeten instellen dat je geen blauwe vinkjes en laatst online status meer kan zien. Dan geef je uiteindelijk minder snel aan die impulsen toe om toch te controleren

Klopt en ik ben het ook helemaal met je eens... daarom snap ik die behoefte ook niet

Die vinkjes kan je toch alleen voor jezelf uitzetten?

quote:

Op maandag 14 november 2016 20:43 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Volgens mij voor beide partijen. Maar je wil ze iig niet zelf meer zien... dat geeft na een tijdje echt meer rust, geloof me Ook in het algemeen: berichtjes komen wel wanneer ze komen.

Die behoefte is niet raar, alleen vreselijk onpraktisch als je niet meer samen bent Die gevoelens die je hebt ontwikkeld gaan simpelweg niet gelijk weg, als dat in het algemeen wel zo makkelijk zou zijn zou de hele mensheid anders in elkaar steken.

Ja dat is ook zo en misschien ook wel een stukje acceptatie dat die gevoelens er inderdaad gewoon bij horen en misschien ook maar gewoon op mij af laten komen zonder dat ik er al van te voren allerlei ideeën en angsten bij heb

Vandaag met haar gebeld en een gesprek geregeld. Nouja geregeld, ze vond het in ieder geval goed om een keer te praten. Was toch nog wel een beetje zenuwachtig aan 't begin maar dat was ook zo weer weg door de manier waarop 't gesprek liep, eigenlijk was het best gezellig .

Weer een zorg minder.