De kunst van het loslaten van je ex #240 Don't get even, get better!

quote:

Op woensdag 13 april 2016 11:57 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Na 5,5/6 jaar mag ik mij ook melden. Weet nog niet of ik mijn hele verhaal wil vertellen maar ik voel me eenzaam en zonder toekomst. Doordat ze voor haar studie (en nu PHD) een soort zigeunerleven leide was het een lange afstandsrelatie (Singapore, Wenen, Shanghai, Leipzig, Kent, en nu Berlijn). Vaak bezochten wij elkaar 1x pm en daar plande ik al mijn vakanties dan ook op. Nu heb ik sinds Pasen niet alleen mijn vriendin maar ook mijn maandelijkse uitjes/vakanties en lange termijn toekomst verloren. De zomer komt er aan maar ik heb geen idee wat ik met mijn vakantie aan moet. Ik heb best veel vrienden maar bijna allemaal hebben ze een vriendin of we delen niet de interesses die nodig zijn voor een week vakantie.

Een vriend van mij gaat met zijn vriendin door Canada trekken wat wel tof is maar ik voel er weinig voor om het 5de wiel aan de wagen te zijn. Alleen op vakantie is voor mij geen optie, dat kan ik voor een dag maar daarna voel ik mij eenzaam en ben ik mijzelf beu.

Ik heb geen idee wat ik nu moet doen.

Het is trouwens uitgegaan omdat zij merkte dat ze verliefd werd op een ander ze kon zich daardoor voor haar gevoel niet meer vol op mij richte en dat vond ze niet eerlijk naar mij toe.
Het afscheid nemen was zwaar en we hadden het er beiden moeilijk mee, je kon zien dat ze niet over een nacht ijs was gegaan en nog steeds om mij gaf. Dit werd nog eens versterkt omdat we in twee verschillende landen wonen en de kans dat we elkaar zomaar tegenkomen of even kunnen afspreken nihil is.
Enerzijds heel eerlijk wat ze gedaan heeft anderzijds echter blijf ik nu het gevoel hebben dat zij wel iets heeft om naar uit te kijken en ik niet. Zij kan immers gaan daten om haarzelf bezig te houden en is nog student en zit dus tussen de actieve leeftijdsgenoten. We houden dagelijks contact maar het is gewoon anders soms voelt het dat ik de enige ben die haar mist.

Dit wordt nog eens versterkt doordat ik geen student meer ben (30 nu) en zodoende veel minder vaak uit kan gaan door werk of het gebrek aan mensen die mee willen/kunnen gaan. Ik verveel mij zelf kapot 's avonds en dat maakt ook niet echt dat ik haar kan vergeten (dit is trouwens een klacht die ik al langer had maar toen had ik mijn tripjes waar ik naar uit kon kijken).
Ook zie ik minder toekomst om iemand leuks te ontmoeten nu ik geen student meer ben, op mij na is iedereen op mijn afdeling 45+ en uitgaan is gewoon minder nu bijna iedereen gesetteld is.
Ik ontmoet dus praktisch geen leeftijdsgenoten wat maakt dat ik mijn toekomst op dit vlak ook somber inzie.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 18:22 schreef Djurres het volgende:

[..]

Vervelend man, maar je moet door de zure appel heen.
Ik ga er even vanuit dat het net over is, het heeft sowiso even een tijdje nodig om op een rijtje te krijgen wat er precies gebeurd is, voordat je het uiteindelijk echt helder heb.

Geef jezelf eerst wat tijd om te realiseren wat er nu allemaal gebeurd, en ga dan pas eens verder plannen. Probeer ook eens een tijdschema op te stellen met wat je normaal samen met haar deed, en kijk eens hoeveel tijd dit is. Probeer dit te gaan verdelen en probeer het in te vullen met andere dingen.

Verder, het feit dat je contact met haar heb geeft je geen rust. Iedere keer hoop je dat ze weer een appje/sms gedaan heeft, zodat je weer wat te lezen, maar iedere keer dat je de conversatie open, word je meteen weer geconfronteerd met jullie breuk. Zoek de rust voor jezelf, en probeer haar even een week naast je neer te leggen, hoe moeilijk het ook klinkt, maar als ze een nieuwe vriend krijgt, gaat ze niet meer met je appen, op dagelijke basis.

Wat betreft je maandelijkse tripje, je wil niet alleen. Er is een reisburau, (srprs.me) die Solo-Together reizen doet. Je gaat voor 3/4 dagen met een voor jou onbekende groep mensen weg. Je ontmoet elkaar op het vliegveld, en daar krijg je je bestemming en zooi te weten. Ook meteen een kans om weer nieuwe mensen te leren kennen, en wie weet wel meer
(https://srprs.me/solo-together)

T komt goed
Sterkte

quote:

Op woensdag 13 april 2016 11:05 schreef BredeBroeder het volgende:
Ga hier toch nog ff reageren over m'n eigen ding, zit een beetje met een dilemma, naja ga gewoon zeggen wat er in me opkomt en ik zie wel wat voor tekst 't wordt.

Met relatief veel ruzie uit elkaar gegaan, naja, het is eigenlijk steeds ietsje erger geworden sinds het uit was en soms tijden dat wij goed met elkaar op kunnen schieten en dan weer een hele tijd niet.

Weet in ieder geval 1 ding heel zeker en dat is dat in realiteit wij niet bij elkaar passen, dat is eigenlijk al iets wat ik riep toen wij nog een relatie hadden maar ik wist nooit precies waarom, het was een gevoel en misschien was het ook wel beter geweest als ik het wel eerder had uitgemaakt, dat zou een hoop gezeik van nu gescheeld hebben ondanks de leuke tijden die we de laatste maanden nog hebben gehad. Ik dacht toen dat het aan het verschil lag in hoe wij naar bepaalde dingen keken maar dat is het niet. Aangezien ze veel goede eigenschappen had en een leuk karakter dacht ik dat het wel op te lossen viel, maar irritaties bleven doorgaan en dat is eigenlijk nooit over gegaan. Ik vind het raar want zij is de enige bij wie ik dat heb. Ik ben naar een psycholoog geweest en het e.e.a. geleerd, maar de irritatie bij sommige dingen is nooit weggegaan.

Op de een of andere manier zegt iets dat ik haar niet moet vertrouwen, ookal weet ik dat ik haar bijna altijd kan vertrouwen. Wellicht komt het door de vele ruzies nadat het uitging, waarin ook zij zich als een bitch opstelde naar mij en het allemaal erger werd. Ik geef om haar en dat zal ik ook altijd blijven doen, ik vind het rot voor d'r als ze zich minder voelt, ik vind het kut als ze een keer slecht scoort op een tentamen. Anders gezegd ik leef met haar mee, maar alleen in m'n hoofd. Op het moment dat zij daadwerkelijk tegen mij verteld dat ze zich kut voelt o.i.d. probeer ik sympathie te tonen maar blijf ik koelbloedig en alsof het me niks doet, soort van misgunnen dus maar ik snap niet waarom, want voor en na het gesprek vond ik het wel kut. Maar tijdens is het altijd zo van naja okay ik kan er verder ook niks aan doen. Weet ook dat dat deels komt doordat het via whatsapp is altijd, ik zie haar emotie niet en dan is 't sowieso voor mij lastiger om er een beeld bij te schetsen, maarja irl gaat ze dat natuurlijk niet zeggen. Iets blokkeert emotie in mij als ik praat.

Het is een soort haat-liefde verhouding. Tegelijkertijd doet het me wat en aan de andere kant doet het me niks, en nogmaals zij is de enige bij wie ik dit heb. Ze verteld ook altijd enthousiast over wat er allemaal op d'r werk is gebeurd maar dat interesseert me gewoon niks. Ten eerste omdat het altijd wel over d'r werk gaat, ten tweede door het puntje wat ik hierboven beschreef, terwijl toen zij begon met werken daar voor het eerst, vond ik het juist leuk wat ze vertelde en interesseerde me het ook. Ik ben hier over na gaan denken en dat is denk ik de conclusie waarom zij iig niet bij mij past, omdat ik me altijd wel aan iets loop te irriteren, ookal snap ik niet waarom, maar zo is het nou eenmaal.

Wellicht komt het ook doordat ik anders naar haar kijk dan eerst. Ze was altijd een heel verlegen meisje, durfde niet veel en dat is 1 van de dingen die ik leuk aan haar vond, ze was misschien wel verlegen maar had wel een goed karakter. Nu lijkt het meer op een wat arrogantere houding, koelbloedig en kan compleet flippen als je ook maar 1 klein ding fout zegt. En dan natuurlijk ook haar nog steeds sympathieke kant, maar het idee dat je weet dat zij ook een andere kant heeft (waarvan ik zelf altijd beschuldigd werd dat dat zo fout was) zorgt er wellicht voor dat ik zelf ook voorzichtiger ben en haar minder te vertrouwen vind. Zeker omdat ik niet open ben naar mensen waar ik net nog ruzie mee heb gehad. Soms is ze nog wel open, dan voelt het voor mij ook vertrouwelijker maar die momenten zijn zeldzaam. Zij vraagt bijvoorbeeld nooit een keer op een normale manier hoe het gaat, het is altijd een half onserieuze houding van eyy hoe ist, ja lekker blabla. En dan nog maar te spreken erover of zij uberhaupt een keer een gesprek begint op die manier.

Ik merk ook aan mezelf dat het me over het algemeen minder doet wat andere mensen meemaken. Vroeger was ik altijd heel meelevend, had ik in principe veel voor iemand over die ik eigenlijk nog niet zo goed kende, en nu is het eerst maar eens kijken of diegene ook echt is wat hij/zij zegt dat ie is. Als ik erachterkom dat diegene ook echt eerlijk is richting mij en meent wat ie zegt dan respecteer ik dat, maar die stap er naartoe is veeeel groter geworden dan dat het eerst was.

En ja ik mis haar nog soms, maar dan heb ik het over de 'haar' van meer dan een jaar terug. aangezien ik me toen nog niet irriteerde en ik koester de herinneringen die ik daarbij heb. Ik weet alles nog, vanaf het eerste echte gesprek in Duitsland waar ik eindelijk de moed bij elkaar had geraapt om op dr af te stappen. Het meisje waar ik me ontzettend zorgen over maakte toen ze ziek op de bank zat en ik haar geen knuffel durfde te geven, maar dat meisje is allang weg. Ik had ook nooit verwacht dat ik ooit met dat meisje ruzie zou hebben, of dat wij elkaar zouden uitschelden. Zonde eigenlijk, maar niet alles kan nou eenmaal eindigen met een happy ending en daar heb ik me bij neergelegd. En tuurlijk sommige momenten raken me nog wel, bijvoorbeeld afgelopen Pasen, toen ik dacht aan de reactie van haar en haar ma die moest huilen omdat d'r dochter zo gelukkig was bij 't paasontbijt toen alles nog wel goed liep, maar daar blijft het dan ook bij. Het zijn de dingen die toen veel betekende voor me.

Ik heb ook een hele tijd gedacht dat ik gevoelloos was geworden voor alles dat met liefde/relaties te maken had, het gevoel van iemand leuk vinden zonder allemaal shit daarbij te bedenken kende ik niet meer. Het gevoel zoals 't hoort te zijn. Ik heb meerdere dates gehad met meiden die opzich wel knap waren, leuk karakter maar ik voelde er gewoon niks bij. Dat was vroeger wel anders, hoewel ik ook nooit had verwacht dat ik ooit met m'n ex zou gaan toen wij begonnen met praten. Bij die dates durfde ik ook gewoon meer, maar eigenlijk had ik in m'n achterhoofd het gevoel dat ik eigenlijk helemaal niet met hun wilde daten, want het voelde toch niet goed.

Ik hoop echter dat zij een jongen vind die echt van haar houd om hoe ze is, en niet een of andere fuckboy die z'n gevoelens voor haar faked om alleen 't bed te delen. Iemand die ik in eerste instantie de eerste maanden voor haar was zonder al die irritaties en wantrouwen erbij, en zich wellicht beter aan kan passen aan een andere omgeving. Dat is wat ik haar gun, want ik weet hoe blij zij kon zijn op de momenten dat het goed liep, maarja wellicht komt ze ook een klootzak tegen, dan is dat voor haar ook een les geweest en naja, zo is 't leven nou eenmaal. Zal haar dit waarschijnlijk nooit vertellen, aangezien naja, niet alles hoeft gezegd te worden en ze zal er vanzelf wel achterkomen dat ik het meen.

Dan nog het laatste waar ik het meeste mee zit. Er is aan mijn kant wat gebeurd, en zij is de enige die ik daarover heb verteld. Toen voelde het vertrouwd aan en kon ik dit bij haar kwijt, nu echter (nu ik meer weet van wat er is gebeurd, en dat is nogal negatief), wil ik het haar niet vertellen. De eerste reden is dat het niet goed voelt, laatste tijd weer gezeik om niks en dan ga ik niet leuk zoiets vertellen. Ten tweede weet ik dat het een negatief effect op haar heeft, ookal zegt ze van niet, ik weet uit eerdere gesprekken hoe ze reageerde soms. Het zal iig voor haar niet goed aankomen, weet alleen niet of ik het moet vertellen..

Dit is het eigenlijk, voelt toch wel goed om dit ff geschreven te hebben.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 18:35 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Oh ik weet dat het niet goed komt maar het geen wat ik veel met haar deed was praten (via skype) en wanneer we samen waren uit eten en reizen.
Daar een andere tijdsinvulling aangeven zal lastig worden omdat ik echt een hekel heb om dingen alleen te doen.
Voor de eerste week heb ik technisch lego gekocht om bezig te blijven maar die kraan is nu ook wel af. Ik verveelde mij sowieso wanneer ik thuis was maar dat werd gedempt door de uitjes en de gesprekken.

Bedankt voor de link trouwens daar ga ik echt wat mee doen.

Overigens zat ik voor de zomer aan dit te denken:
http://www.utrechtsummers(...)vilization-late-june

Tussen jongeren een beetje mijn uitwisseling herhalen.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 19:08 schreef Djurres het volgende:

[..]

Overigens, er is niets mis met dingen alleen te doen. Je zegt dat je je wss na een dag verveel, alleen op vakantie. Ik dacht dat dat ook zo was, ben dit jaar in mn eentje op wintersport geweest. Doodsaai zou je zeggen, maar totaal niet, heb wat dat betreft de tofste mensen leren kennen, en dat weekje heeft me overdonderd. Ondanks dat ik alleen was, heb ik geen enkel een moment gehad waarvan ik dacht, daar zit je dan, helemaal lonely en alleen. Als je een gesprek aan kan knopen met een onbekende, dan ben je echt niet alleen.

Daarnaast, een sportclub/vereniging, in teamverband is evt ook nog een optie! Zat nieuwe mensen om te leren kennen, en ook weer niet alleen! Kan maar zo een 2 avonden in de week vullen

quote:

Op dinsdag 12 april 2016 18:24 schreef Djurres het volgende:

[..]

Wat is de rede waardoor je keer op keer in contact kom? Tis lastig om idd geen contact meer te hebben met hem, maar zorg dat je je erzelf op wijs als je jezelf toch betrap. Disipline is moeilijk, maar toch, het helpt je het best!

quote:

Op woensdag 13 april 2016 18:39 schreef Djurres het volgende:

[..]

Jaar verder, en nog steeds er mee 'zitten'. Ik herken het, helaas.
Je hebt nog contact met haar, ik ook met mijn ex, ben inmiddels zover dat ik stop bij de huidige sportvereniging om het contact met haar compleet te verbreken, gezien ze in het zelfde team speelt als ik. Ik denk dat dat me een hoop meer rust gaat geven, en denk dat dat voor jou hetzelfde is, wat ik in de post hierboven ook al schreef, het stukje contact dat je heb drukt je iedere keer weer met de neus op de feiten, dat het niet meer zo is zoals het was..

Wat betreft je laatste ding, denk je dat JIJ er goed aan doe (dus niet of het goed voelt) om het haar te vertellen? Ik zou zeggen, waarom niet. Weeg dingen tegen elkaar af, en kijk of jij er beter van word. Het gaat inmiddels om jou, en niet om jullie, of om haar.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 11:10 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Klopt, alleen het is niet zozeer dat het niet meer is zoals het was, alleen het gevoel dat er soms gewoon wordt gedaan alsof alles absurd is wat met mij te maken heeft.

Bijvoorbeeld net nog, ik loop de klas binnen voor een toets en kom haar tegen. 100% garantie dat zij niet de eerste is die wat zal zeggen hoor. Dus besluit ik zelf maar succes te zeggen, en dan lijkt het net of het voor haar als een grote schok aankomt dat ik iets tegen haar zeg.

Zoe uberhaupt in de ogen aan durft te kijken. Dat zijn de momenten waar ik me vreselijk aan kan irriteren ja, gewoon hoe zij reageert op mij, er kan geen eens een glimlach vanaf.

En dan ook momenten waarop ze net doet alsof ze me niet ziet of snel d'r hoofd wegdraait, weet nog wel een keer dat op het moment dat ze mij zag toen ze naar beneden liep, hoppa meteen telefoon erbij pakken en op het moment dat ik uit dr gezichtsveld was ging de telefoon weer weg, dan denk ik Wtf...

+ het feit dat ze al het contact met mij ontkent tegenover anderen, dat zegt ook al genoeg over hoe ze tegen mij aankijkt. Zo van waarschijnlijk ben ik tegenover d'r vriendinnen en familie de grootste lul ooit en is alles wat over mij gezegd wordt negatief en slecht en zou ze nooit of te nimmer contact met mij hebben, want dat kan gewoon niet. En dan tegenover mij persoonlijk.. naja laatmaar

Moet nog zien of ze uberhaupt iets tegen mij zou zeggen als bijv. dr ma erbij staat, denk dat ik keihard genegeerd zou worden. Iets simpels als eenb-day kaartje zal er ook wel niet inzitten, want stel dat iemand ziet dat ze dat doet..

En ik denk niet dat ik t ga vertellen, nu ik hier weer over denk maakt 't me weer geirriteerd, 't slaat gewoon nergens op.

Naja dit is hoe ik erover denk, en of 't nou klopt of niet, het is het gevoel wat ik keer op keer weer terugkrijg, kan best dat het nog gaat veranderen, misschien ooit, maarja dat is afwachten. Wellicht dat het anders is als we gewoon allebei ons eigen ding doen/volwassener worden.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 14:44 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Oh das wel lullig Net alsof er nooit wat is geweest. Maar heeft zij het nog lastig met de breuk op dit moment? Misschien dat ze daarom contact vermijdt?

quote:

Op woensdag 13 april 2016 11:57 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Na 5,5/6 jaar mag ik mij ook melden. Weet nog niet of ik mijn hele verhaal wil vertellen maar ik voel me eenzaam en zonder toekomst. Doordat ze voor haar studie (en nu PHD) een soort zigeunerleven leide was het een lange afstandsrelatie (Singapore, Wenen, Shanghai, Leipzig, Kent, en nu Berlijn). Vaak bezochten wij elkaar 1x pm en daar plande ik al mijn vakanties dan ook op. Nu heb ik sinds Pasen niet alleen mijn vriendin maar ook mijn maandelijkse uitjes/vakanties en lange termijn toekomst verloren. De zomer komt er aan maar ik heb geen idee wat ik met mijn vakantie aan moet. Ik heb best veel vrienden maar bijna allemaal hebben ze een vriendin of we delen niet de interesses die nodig zijn voor een week vakantie.

Een vriend van mij gaat met zijn vriendin door Canada trekken wat wel tof is maar ik voel er weinig voor om het 5de wiel aan de wagen te zijn. Alleen op vakantie is voor mij geen optie, dat kan ik voor een dag maar daarna voel ik mij eenzaam en ben ik mijzelf beu.

Ik heb geen idee wat ik nu moet doen.

Het is trouwens uitgegaan omdat zij merkte dat ze verliefd werd op een ander ze kon zich daardoor voor haar gevoel niet meer vol op mij richte en dat vond ze niet eerlijk naar mij toe.
Het afscheid nemen was zwaar en we hadden het er beiden moeilijk mee, je kon zien dat ze niet over een nacht ijs was gegaan en nog steeds om mij gaf. Dit werd nog eens versterkt omdat we in twee verschillende landen wonen en de kans dat we elkaar zomaar tegenkomen of even kunnen afspreken nihil is.
Enerzijds heel eerlijk wat ze gedaan heeft anderzijds echter blijf ik nu het gevoel hebben dat zij wel iets heeft om naar uit te kijken en ik niet. Zij kan immers gaan daten om haarzelf bezig te houden en is nog student en zit dus tussen de actieve leeftijdsgenoten. We houden dagelijks contact maar het is gewoon anders soms voelt het dat ik de enige ben die haar mist.

Dit wordt nog eens versterkt doordat ik geen student meer ben (30 nu) en zodoende veel minder vaak uit kan gaan door werk of het gebrek aan mensen die mee willen/kunnen gaan. Ik verveel mij zelf kapot 's avonds en dat maakt ook niet echt dat ik haar kan vergeten (dit is trouwens een klacht die ik al langer had maar toen had ik mijn tripjes waar ik naar uit kon kijken).
Ook zie ik minder toekomst om iemand leuks te ontmoeten nu ik geen student meer ben, op mij na is iedereen op mijn afdeling 45+ en uitgaan is gewoon minder nu bijna iedereen gesetteld is.
Ik ontmoet dus praktisch geen leeftijdsgenoten wat maakt dat ik mijn toekomst op dit vlak ook somber inzie.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 22:39 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Klinkt alsof je vooral zit met die vakanties en dat je niet weet hoe je jezelf moet vermaken?

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 09:09 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Wel dat is een probleem wat ik idd al langer had. Maar was wees gerust het missen van haar is zwaarder. Het gebrek aan activiteiten en het overschot aan verveling zorgt er echter wel voor dat loslaten erg moeilijk is. Omdat ik juist veel activiteiten met haar ontplooide.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 09:09 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Wel dat is een probleem wat ik idd al langer had. Maar was wees gerust het missen van haar is zwaarder. Het gebrek aan activiteiten en het overschot aan verveling zorgt er echter wel voor dat loslaten erg moeilijk is. Omdat ik juist veel activiteiten met haar ontplooide.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 13:03 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Ah ja, dat begrijp ik wel!
Bij mij ging het vorig jaar juli uit. Ben toen alleen op vakantie geweest en ik moet zeggen dat dat me juist goed heeft gedaan. Ook ik dacht dat het niks voor mij zou zijn, me eenzaam zou gaan voelen, etc. Maar het was juist wel oké om even echt alleen te zijn. En anders kun je nog altijd kijken of er iets in de buurt te doen is. Zelfs in mijn woonplaats wordt er in de zomer wat georganiseerd . Maar los daarvan heeft het natuurlijk ook gewoon even de tijd nodig om te slijten. En het slijt, echt.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 13:21 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ja zat aan zomerschool te denken. Twee weken leren en Rome ontdekken. De maten zonder vriendin zijn niet de types voor mijn type vakantie.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 14:17 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Kijk . Is wel lekker, die vrijheid! Lekker doen en laten waar je zin in hebt.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 22:35 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ik denk het niet, maar sluit niets uit. Ik weet wel dat ze het net zo zeer kut vind al die ruzie's en dat ze dat natuurlijk ook liever niet heeft. Maar ik bedoel we zijn altijd heel close geweest, heb haar slapend in m'n armen gedragen, haar beschermd en gerustgesteld als ze bang was en nu is het inderdaad net alsof ik niet besta, dat doet toch wel pijn.

Ze was voor alles m'n eerste, kent mij bijna net zo goed als m'n familie en heeft me in principe geleerd wat liefde is, logisch dat ik het naar vindt.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 19:48 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Weet het en probeer de verstandige te zijn... maar het is echt dramatisch. Ben duidelijk geweest+gevoelens, contact verbroken. Zoekt hij weer contact. Maar hebben altijd strijd en over dezelfde dingen uit eindelijk

Hoe is het voor de rest nu hier? Iedereen wel aan het genieten van het weer? Genoeg afleiding en leuke dingen op de planning?

Mooie tips gegeven en sterkte alle
maal!

quote:

Op zaterdag 16 april 2016 10:56 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Ja... Awh. Eerste liefde vergeten is niet makkelijk. Komt allemaal goed. Geef het de tijd en probeer hoe zij ermee dealt niet persoonlijk aan te trekken. Wat jullie gedeeld hebben inderdaad koesteren!

quote:

Op dinsdag 12 april 2016 19:34 schreef Mc.Chicken het volgende:

[..]

Ja het is echt even flink klote. Ik had niet verwacht dat iemand waar je zo'n sterke band mee hebt opgebouwd je zoiets aandoet. De ene dag gaat makkelijker dan de ander maar dat hoort er allemaal bij. Het moet even slijten en dan gaat het vanzelf beter. Geen contact vind ik wel heel erg moeilijk maar daar moet maar even doorheen. Vandaag m'n laatste spullen opgehaald. Was binnen 2 minuten weer weg. Daarna kwamen de berichtjes.. maar goed. Elke dag een beetje beter..

Hoe is het met Buffel?