Jaarlijstjes 2015!

1. Tame Impala Currents
2. Sufjan Stevens Carrie & Lowell
3. Kendrick Lamar To pimp a butterfly
4. Julia Holter Have you in my wilderness
5. Björk Vulnicura
6. Kamasi Washington The Epic
7. Father John Misty I love you, Honeybear
8. Jamie XX In Colour
9. Grimes Art Angels
10. Joanna Newsom Divers

11. Courtney Barnett Sometimes I sit and think…
12. Kurt Vile B’lieve I’m going down
13. Alabama Shakes Sound & Colour
14. Beach house Thank your lucky stars/Depression Cherry
15. C Duncan Architect
16. Deerhunter Fading Frontier
17. Empress Of Me
18. Melody Gardot Currency of man
19. Steven Wilson Hand.Cannot.Erase.
20. Villagers Darling arithmetic

21. Polar Bear Same as you
22. Patrick Watson Love songs for robots
23. Ryley Walker Primrose Green
24. Panda Bear Meets the Grim Reaper
25. Jenny Hval Apocalypse, Girl
26. The Unthanks Mount the air
27. Floating Points Elaenia
28. Viet Cong Viet Cong
29. Rival Consoles Howl
30. Romare Projections

Nou, het jaar is bijna om. Tijd dus om alle albums uit 2015 die ik heb aangeschaft en / of gekregen op geheel subjectieve wijze op volgorde te zetten. Dat levert deze lijst op:

50. THE EVERLASTING YEAH - Anima Rising
Met dank aan crowd funding kon The Everlasting Yeah vorig jaar het album Anima Rising op kleine schaal uitbrengen. Afgelopen herfst volgde een grote release. Daarmee bereikte deze band, voortgekomen uit That Petrol Emotion, ook een groter publiek. Althans, dat was de bedoeling, want dit schijfje bestaat uit een zevental niet al te hapklare brokken. Niet elk brok is even smakelijk wat mij betreft. Dat ligt heus niet aan de kwaliteit, want deze band kan spelen, maar puur aan het feit dat de gevarieerde ingrediënten niet altijd aansluiten bij mijn persoonlijke voorkeuren.
Favoriete track: (Whatever Happened To The) Hoodlum Angels

49. AFTERPARTEES - Glitter Lizard
Het bezoeken van een afterparty... Vaak is het bij voorbaat al spannend! Het echte feest is immers geweest, maar dan volgt het toetje. Misschien eindig je wel ergens in een donker hoekje met een plaatselijke schone of, als dat er niet in zit, maak je er met vrienden nog even een gezellige boel van. Dit album van de Limburgse band blijft toch een beetje hangen bij de verwachting. Het feestje was okee, maar de knallende afsluiter bleef uit. Op naar een volgend feest.
Favoriete track: Loverboy Loco

48. SHARON VAN ETTEN - I Don't Want To Let You Down EP
Een EP. Doorgaans neem ik die nooit op in mijn jaarlijsten, maar dat zou eigenlijk niet eerlijk zijn ten opzichte van Sharon Van Etten. De Amerikaanse heeft het zelf liever over een mini-album. Daarop staan vijf songs, waaronder een live-track. Lekker veelzijdig, maar altijd met folk als vertrekpunt. Het belooft vooral veel voor een volgende langspeler. Tot die tijd voldoet I Don't Want To Let You Down prima als zoethoudertje.
Favoriete track: I Always Fall Apart

47. SMUTFISH - Trouble
Melle de Boer is geen vrolijke man, als je afgaat op zijn muziek. Want of hij die nu uitbrengt onder de naam John Dear Mowing Club of Smutfish, altijd hoor je de worsteling van een getroebleerde ziel. Zwaar geïnspireerd door Neil Young, alt. country en de blues gaat De Boer ook op deze plaat 'vrolijk' op dezelfde voet verder. Op de beste momenten is het hartverscheurend mooi, maar soms ook iets te veel van het goede.
Favoriete track: Golden Hands

46. ELECTRIC TEARS - Dazzling Highs To Crushing Lows
Niels de Wit was in het verleden lid van de onvolprezen Nederlandse gitaarpopband Johan. Ook was hij actief in meerdere punkbandjes. Met Electric Tears combineert hij eigenlijk het beste van beide werelden. Af en toe rammelt het lekker, dan weer klinkt het subtiel. Electric Tears wisselt, zoals de albumtitel al verklapt, hoogte- en dieptepunten af. Lekker grillig plaatje.
Favoriete track: Bloodshed Eyes

45. THE MISERIES - Self Titled
Sommige platen moet je niet analyseren. Die zijn gewoon gemaakt met veel plezier en vooral bedoeld als tussendoortje, hoe oneerbiedig het ook klinkt. Ik verwacht namelijk niet dat Tim Knol echt door wil als garagerocker. Met een aantal vrienden begon hij gewoon te spelen. Powerpop. Lekker hoekig. Gewoon leuk om zo nu en dan eens lekker hard te draaien.
Favoriete track: Misery

44. FIST CITY - Everything Is A Mess
Fist City is de band van Brittany Griffiths en haar tweelingbroer Kier. Niets aan de hand, zou je denken, maar het verhaal wordt bijzonder als blijkt dat Kier is geboren als tweelingzus Kim, de band werd beschuldigd van satanisme en de tweede gitarist een val uit een raam op de derde etage overleefde. Een behoorlijke 'mess' inderdaad. De muziek is dat ook. Rammelende garagerock met punkinvloeden, maar verborgen onder het gruis zit altijd een heerlijk melodieus laagje.
Favoriete track: F**k Cops

43. MAC DEMARCO - Another One
Mac DeMarco is de afgelopen jaren uitgegroeid tot de ultieme slacker. Lekker relaxte liedjes, nonchalant, bedrieglijk simpel, warm en altijd pakkend. Dit album is een tussendoortje. In menig dieet is het tussendoortje uitgebannen, maar geen enkele dokter kan iets tegen Another One hebben. Dit is verantwoord genieten, al is het album uiteraard niet lang genoeg voor een topnotering. Laat die volgende langspeler maar komen!
Favoriete track: I've Been Waiting For Her

42. DOUGLAS FIRS - The Long Answer Is No
Een Vlaamse band met een Amerikaanse sound, zo zou je de groep rond Gertjan Van Hellemont best kunnen noemen. Hij weet hoe je een pakkend nummer moet schrijven, zo bewees hij al met de debuutplaat van Douglas Firs. Op dit album klinkt de voorliefde voor Ryan Adams en alt. country duidelijk door. Dat klinkt regelmatig erg lekker, maar of de plaat ook tot de top van dit jaar gerekend mag worden? Daar kun je lang en kort op antwoorden, maar in beide gevallen zeg ik dan toch nee.
Favoriete track: Caroline

41. JOANNA GRUESOME - Peanut Butter
Weird Sister, de vorige plaat van rammelbandje Joanna Gruesome uit Wales, haalde de top tien van mijn jaarlijst. Dat zit er met Peanut Butter, ondanks mijn liefde voor pindakaas, niet in. Toch is dit weer een lekker schijfje vol met rauwe liedjes met damesvocalen. Deze keer is Joanna Gruesome echter wel heel snel klaar met amper 20 minuten luisterplezier. Daarin hap je weliswaar je lunchtrommel vol boterhammen met pindakaas leeg en kun je direct daarna weer aan het werk, maar iets langer had toch wel gemogen.
Favoriete track: Honestly Do Yr Worst

40. BEANS & FATBACK - Heroine Lovestruck
In eerste instantie was Beans & Fatback een band die haar inspiratie uit heel de wereld leek te halen. Ik was ze daarna enigszins uit het oog verloren en werd vervolgens flink verrast toen bleek dat Heroine Lovestruck een lekker gitaarpopplaatje is, met invloeden uit de jaren zestig. Lekker rauw bij vlagen, denk een beetje aan The Black Keys. Een positieve verrassing van eigen bodem dus!
Favoriete track: Heroine Lovestruck

39. TORRES - Sprinter
MacKenzie Scott is een pittige dame, die je niet moet verwarren met de voormalig hippiezanger die naar San Francisco toog. Ze noemt zich Torres en laat op deze plaat horen dat ze goed heeft geluisterd naar PJ Harvey. Een aangenaam album, dat een aantal zeer sterke songs bevat, maar ook een paar mindere beurten of zelfs missers. In haar beste vorm is ze de Fernando Torres van Liverpool en Atlético Madrid, op andere momenten die van Chelsea.
Favoriete track: Strange Hellos

38. HEYROCCO - Teenage Movie Soundtrack
Ha, ze bestaan nog! Van die bandjes die lekker rammelende poprock maken, vol teksten over het leed van middelbare scholieren. Dit album van Heyrocco zou, zoals de titel al doet vermoeden, moeiteloos kunnen dienen als soundtrack voor een tienerfilm. Denk een beetje Weezer, een klein snufje Bright Eyes, een lichte portie The Cure en vooral veel lol. Leuke plaat.
Favoriete track: Mom Jeans

37. BEWILDER - Dear Island
De creatieve spil in Bewilder is Maurits Westerik, ook bekend van GEM. Met een deels nieuwe band gaat hij nu verder. Het levert een plaat op vol melodieuze gitaarpop, die je met een gebrek aan fantasie wellicht kunt omschrijven als de 'typische Excelsior-sound'. Het vakmanschap van Westerik en zijn nieuwe bandgenoten staat buiten kijf en diverse songs op Dear Island zijn heel sterk. Of ik deze plaat in zou pakken als ik een weekje op een eiland zou verblijven, weet ik echter niet zeker.
Favoriete track: So It Goes

36. SHARON JONES & THE DAP-KINGS - It's A Holiday Soul Party
Wie dacht dat kerstmuziek vooral bedoeld is om netjes op de bank naar te luisteren, zittend onder de kerstboom, heeft het echt mis. Dat bewijzen de fenomenale soulzangeres Sharon Jones en haar al even fantastische Dap-Kings met deze kerstplaat. Want die swingt de pan uit! Al doe je It's A Holiday Soul Party eigenlijk te kort met de omschrijving kerstplaat. Je kunt dit album moeiteloos het hele jaar door luisteren, op misschien één of twee echte kerstnummers na. Doe eens gek dit jaar en stop dit album in de speler als je aan het gourmetten gaat.
Favoriete track: Ain't No Chimneys In The Projects

35. ZELLA DAY - Kicker
Deze talentvolle jongedame is pas twintig jaar oud. Ze laat op Kicker horen een duidelijke belofte voor de toekomst te zijn. Ze zoekt het een beetje in de akoestische folkhoek, daar waar bijvoorbeeld Lana del Rey ook wel eens rondhangt. Haar jonge leeftijd is ongetwijfeld de reden voor de grilligheid van het materiaal, want ijzersterke songs worden hier nog afgewisseld met niemendalletjes. Bij The Voice of Holland zeggen ze dan dat je het over een jaar nog een keer moet proberen. Een nietszeggend advies, maar als Zella Day blijft groeien als songwriter, komt er ooit een dijk van een plaat. Nu krijgt ze drie sterren, in het Duitse voetbalmagazine der Kicker is dat een voldoende.
Favoriete track: Jerome

34. JACCO GARDNER - Hypnophobia
Twee jaar geleden werd Jacco Gardner binnengehaald als de Nederlandse koning van de psychedelica. Op zich terecht, want zijn eerste plaat stond vol met betoverende liedjes die zo uit de late jaren zestig leken te stammen. Het leverde hem lovende kritieken op. Wat doe je dan met de opvolger? Deels doorgaan op de ingeslagen weg en deels wat vernieuwing toevoegen. Die poging slaagt wat mij betreft redelijk, maar toch zet ik deze plaat met minder plezier op dan Cabinet Of Curiosities.
Favoriete track: Before The Dawn

33. ZITA SWOON GROUP - Nothing That Is Everything
De afgelopen jaren gaat Zita Swoon door het leven als Zita Swoon Group. Het biedt frontman Stef Kamil Carlens de ruimte zijn enorme creativiteit optimaal te benutten, waarbij hij zich niet beperkt tot stijlen die in het verlengde liggen van wat de band eerder deed. Zo was er al een album met Afrikaanse invloeden en op Nothing That Is Everything is het dadaïsme de voornaamste inspiratiebron. Dit is de soundtrack bij een, volgens de berichten, wervelende theatervoorstelling. Getuige de muziek kan ik me daar iets bij voorstellen, want dit is een veelzijdig album.
Favoriete track: Why Say It Once?

32. RON SEXSMITH - Carousel One
Als de Canadees Ron Sexsmith een plaat aflevert, weet je wat je krijgt. Als songsmid staat hij immers altijd garant voor kwaliteit. Ambachtelijke luisterliedjes, die van begin tot einde goed in elkaar steken. In dat opzicht is Carousel One gewoon deel twaalf in een consistent oeuvre. Misschien te weinig uitschieters voor een topnotering, maar een perfecte plaat voor druilerige dagen.
Favoriete track: All Our Tomorrows

31. ARBEID ADELT! - Slik
Arbeid Adelt!, de band rond de ook van de televisie bekende Vlaming Marcel Vanthilt, kwam begin dit jaar met een driedubbelaar die zo'n beetje al het werk van de Belgen bevatte. Een mooi document als afscheid, zou je denken. Niets bleek minder waar, want ineens was daar Slik. Een nieuw album, waarop Arbeid Adelt! verder gaat waar men lang geleden was gebleven. Het Belgische antwoord op new wave, elektropop of Neue Welle, voor wie liever naar de Duitse variant luisterde. Alles is gebleven, tot de soms absurdistische teksten aan toe. Verrassend leuke comeback!
Favoriete track: Sarmakarma

30. ALAMO RACE TRACK - Hawks
Het nadeel van luisteren naar nieuw werk van een band die je al kent, is altijd die onvermijdelijke vergelijking met wat is geweest. In dit geval dus Unicorn Loves Deer, het vorige album van Alamo Race Track. Een plaat die ik altijd met plezier beluister. Op de een of andere manier pakt Hawks me net iets minder. Moeilijk te zeggen waarom, want kwalitatief levert de band rond Ralph Mulder opnieuw prima werk af. Misschien is het de sfeer? Geen idee. Was het maar hun eerste plaat geweest, zou je bijna denken.
Favoriete track: All I've Got From This Trip Is Another Winter

29. DEZ MONA - Origin
Met het album Moments Of Dejection Or Despondency voerde Dez Mona in 2007 mijn jaarlijst aan. De stemmige muziek van de Vlaamse band paste perfect bij de gedragen zang van Gregory Frateur, wiens stem je of in de gordijnen jaagt of direct bij de strot grijpt. Ik hoor bij die laatste categorie. In de platen die volgden probeerde Dez Mona van alles uit. Van theatermuziek tot zelfs een heuse popplaat. Op Origin keren ze, niet geheel verrassend, terug naar het begin, al is de ontwikkeling van de afgelopen jaren natuurlijk nog altijd te horen. Mooie plaat, wederom, al tipt ook deze wat mij betreft niet aan dat meesterwerk van acht jaar terug.
Favoriete track: Bohemian Rebel

28. YORICK VAN NORDEN - Happy Hunting Ground
Het leuke van veel Nederlandse singer-songwriters is dat ze een naam hebben die net zo goed aan je buurman had kunnen toebehoren. Yorick van Norden vormt daarop geen uitzondering. Ooit zat hij in The Hype, tegenwoordig doet hij het alleen. Hij is fan van The Beatles, dat is wel duidelijk. Ook Neil Young en, vooruit, Nederlandse bands als Johan en Daryll-Ann staan vermoedelijk met albums in zijn platenkast. Toch klinkt Van Norden eigen genoeg in deze verzameling melodieuze songs. Als het mijn buurman was, zou ik nooit klagen als hij iets te luidruchtig zou oefenen op zijn zolderkamer.
Favoriete track: Who Knows, Maybe

27. GLEN HANSARD - Didn't He Ramble
Rhythm And Repose, de plaat waarmee Glen Hansard in 2012 de wereld verblijdde, gooide ook bij mij hoge ogen in de jaarlijst. De emotionele, intense voordracht en bijzondere veelzijdigheid van Hansard als zanger en songschrijver waren de voornaamste troeven op een indrukwekkend album. Nu is er opvolger Didn't He Ramble, waarop Hansard (ex-The Frames en -The Swell Season) ook zijn folkroots niet vergeet. Een tijdloze plaat, bij vlagen erg mooi, maar de voorganger raakte me net iets meer.
Favoriete track: McCormack's Wall

26. ARMAND & THE KIK - Self Titled
De dit jaar overleden überhippie Armand maakte in het voorjaar nog een fraaie comeback, ondersteund door de vaandeldragers van de Nederbiet, The Kik. De combinatie werkte perfect. Het plezier spatte van de plaat af en Armand bracht zijn boodschap vol overtuiging. Onbedoeld werd de plaat een muzikaal testament van misschien wel de beste en meest spitsvondige protestzanger die ons land ooit heeft gekend.
Favoriete track: Een Mens Is Wat 'Ie Geeft

25. ALABAMA SHAKES - Sound & Color
Alabama Shakes heeft Brittany Howard. Een frontvrouw met een machtige soulstem, die prima past in de rootsrock die de band maakt. Het verhaal wil dat Howard voor de doorbraak bijkluste als postbode. Ik zie haar al fietsen door de wijk, ondertussen vol vreugde zingend. De laatste brief is vermoedelijk al een tijd geleden bezorgd, tegenwoordig komt de fanmail haar kant op. Het debuut sloeg drie jaar geleden in als een bom, nu is er dan een opvolger. Goede plaat, maar in mijn ogen net iets minder dan de voorganger. Als een briefkaart die net niet voldoende is gefrankeerd.
Favoriete track: Don't Wanna Fight

24. SON LITTLE - Self Titled
Son Little doet op dit titelloze album hard zijn best om vooral niet in een hokje te worden gestopt. Soul vormt onmiskenbaar de rode draad binnen het geluid van de Amerikaanse singer-songwriter, maar invloeden uit blues, folk, funk en rock zijn nooit ver weg. Zelf ben ik er nog niet uit of ik nu vooral liefhebber ben van zijn rustigere nummers of juist de meer energieke songs. Tot dat moment geniet ik gewoon van de veelzijdigheid van dit plaatje.
Favoriete track: Go Blue Blood Red

23. TOBIAS JESSO JR. - Goon
Wat een fantastisch nummer is How Could You Babe?, de opener van dit album van Tobias Jesso Jr. De Canadese singer / songwriter etaleert op deze plaat duidelijk zijn kwaliteiten. De liefhebbers van Paul McCartney en Harry Nilsson moeten zeker eens kennis maken met Jesso Jr. Ambachtelijke popsongs met kop en staart, een 'seventiesfeel' en veelal opgebouwd vanachter de piano. Zeker drie tot vier nummers lenen zich er uitstekend voor om over een jaar of twintig gecoverd te worden door een bekende popzangeres, zoals voorbeeld Nilsson gebeurde. Aangename verrassing.
Favoriete track: How Could You Babe?

22. FRASER A. GORMAN - Slow Gum
Deze Australiër is een maatje van de onvolprezen Courtney Barnett. Muzikaal kan hij zich lang meten met haar, al ontstijgt Courtney hem uiteindelijk toch. Gorman is duidelijk een liefhebber van Bob Dylan, want de invloed van deze grootmeester klinkt duidelijk door in de van een Americana- en folksausje voorziene songs. Gorman heeft een bepaalde nonchalance in zijn stem, die Slow Gum net boven de massa in het genre laat uitstijgen. Fijn album.
Favoriete track: Broken Hands

21. NATALIE PRASS - Self Titled
Natalie Prass is een Amerikaanse van nog geen dertig jaar, die achtergrondzangeres was bij Jenny Lewis. Dan weet je al een beetje in welke hoek je het moet zoeken. Ze heeft ook vaak naar Dusty Springfield geluisterd, vermoed ik. Keihard Dusty In Memphis aan, alleen in haar donkere kamer. Verdrietig, na weer een mislukte liefdesaffaire. Want het zit Prass zo te horen niet mee op relationeel gebied. Gelukkig kan ze er wel mooie nummers over maken, verrassend luchtige zelfs. Beetje jaren zeventig soms, qua sound. Niets mis mee.
Favoriete track: Why Don't You Believe In Me

20. DARWIN DEEZ - Double Down
Tijdens de laatste editie van de Velvet Music Night in Dordrecht was Darwin Deez de hoofdact. Hij zorgde in Bibelot voor een opmerkelijke show, inclusief rare dansjes en maffe verhalen tussendoor. Maar het waren toch vooral die ijzersterke songs die bleven hangen. Frontman Darwin Merwan Smith verstaat de kunst om nummers te schrijven die klinken alsof je ze al jaren kent. Nummers ook waarmee iets mis lijkt. Soms heb je het idee dat de zanglijn totaal niet aansluit bij de melodie. Daarmee zet Darwin Deez je wellicht op het verkeerde been, maar nooit buitenspel. Alles past namelijk uiteindelijk prima bij elkaar. Double Down is een nieuw hoofdstuk in een boeiend oeuvre.
Favoriete track: Bag Of Tricks

19. BILL WELLS & AIDAN MOFFAT - The Most Important Place In The World Is Home
Voorganger Everything's Getting Older bereikte een toppositie in mijn jaarlijst. De samenwerking tussen de getalenteerde muzikant Bill Wells en de notoire Schotse brombeer Aidan Moffat (ex-Arab Strap) leverde tal van fantastische songs op. Deze plaat gaat min of meer verder waar de vorige stopte, al is hij iets minder donker. Waar Moffat normaal verslag doet van stapavondjes in Schotland, die steevast eindigen in een kater of slechte one night stands, daar klinkt nu zo waar enige opgewektheid door. Vakwerk, zonder meer. En de mooie observaties blijven. Beter grijs haar dan geen haar, zegt Moffat ergens. George Clooney weet dat het waar is.
Favoriete track: The Unseen Man

18. JESSICA PRATT - On Your Own Love Again
Jessica Pratt moet haar dertigste verjaardag nog vieren, maar slaagt er desondanks al in om op dit album te klinken als een zeer volwassen vrouw, die tijdloze nummers maakt. Want wie dit folkpoppareltje beluistert, waant zich wellicht zo maar in de jaren zeventig. Waar dromerige dames hardop filosofeerden over een betere wereld, met een gitaar in hun hand en nog wat uit de hippietijd overgebleven bloemen in hun haar. Bijzonder album, dat doet vermoeden dat haar beste werk nog moet komen.
Favoriete track: Greycedes

17. ALLEN STONE - Radius
Dé zomerplaat van dit jaar was ongetwijfeld Radius van Allen Stone, ook wel bekend als de 'hippie of soul'. Zijn stem bevindt zich ergens tussen Jamie Lidell en Stevie Wonder en zijn songs zijn perfect geschikt voor warme dagen. De zon komt als het ware door je speakers heen, de onbezorgdheid spat er van af. Je moet wel van steen zijn om Allen niet te kunnen waarderen!
Favoriete track: Upside

16. OUGHT - Sun Coming Down
De Canadese band Ought zorgde vorig jaar met More Than Any Other Day voor een van mijn favoriete platen van 2014. De broeierige sound, die vergelijkingen opriep met bands als Televison, The Feelies, Talking Heads en Velvet Underground, en de praatzang van Tim Beeler waren de sterkste punten. Nu is daar opvolger Sun Coming Down, waarop Ought hetzelfde rusteloze pad bewandelt. Nog altijd niet vernieuwend, maar nog steeds spannend en goed.
Favoriete track: Beautiful Blue Sky

15. JOANNA NEWSOM - Divers
Joanna Newsom, de harpiste met de hoge stem, maakte in 2006 haar meesterwerk met Ys. Daarvan ben ik nog steeds overtuigd, hoewel devote fans dwepen met driedubbelaar Have One On Me. Die duurde mij echter te lang en miste de sterke kanten van debuut The Milk-eyed Mender (liedjes) en dus Ys (sfeer). Met Divers keert Newsom weer wat terug naar haar beginperiode. Onbedoeld klinkt ze op dit behoorlijk toegankelijke album meer dan ooit als Kate Bush. Mooi, maar ook deze plaat kan uiteindelijk niet tippen aan mijn twee persoonlijke favorieten.
Favoriete track: Leaving The City

14. SLEAFORD MODS - Key Markets
Vorig jaar knalden Andrew Fearn en Jason Williamson met Divide And Exit de top tien van mijn jaarlijst in. De Engelsen bespraken het leven in Engeland anno 2014, vol venijn, humor, vuilbekkerij en beeldende beschrijvingen. Ruimten die naar pis stinken, dealers die te laat arriveren, alcohol, vrouwen; het kwam allemaal langs. Opvolger Key Markets kent dezelfde thematiek en opbouw, al durft Williamson het hier zelfs aan om een stukje te zingen. Het zelfvertrouwen is kennelijk gegroeid na die vorige plaat en ook Key Markets is weer een prima album geworden. Het blijven mijn favoriete Engelse boeventronies.
Favoriete track: Tarantula Deadly Cargo

13. ALGIERS - Self Titled
De multiculturele achtergrond van Algiers is terug te horen in de muziek die deze band maakt. Gospel, soul, rock en punk smelten hier samen in een aangename sound, die perfect past bij de intense voordracht van zanger Franklin James Fisher. Hij zou een overtuigende priester kunnen zijn, dat is zeker. Luisteren naar Algiers is bijna een popquiz, zoveel invloeden hoor je terug. Is het een overstuurde Motown-groep of juist een tot inkeer gekomen punkgezelschap? Algiers is het allemaal en het is voortdurend de vraag wanneer ze welk jasje aantrekken. Intrigerend werkstuk.
Favoriete track: Games

12. HOOTON TENNIS CLUB - Highest Point In Cliff Town
Deze band komt uit de stad waar The Beatles hun oorsprong hebben. Dan verwacht je dus dat de sound van die band terugkeert in de muziek van Hooton Tennis Club, maar deze Engelsen hebben een heel andere insteek gekozen. Ze hebben zich laten inspireren door indiebands uit de Verenigde Staten, zoals Pavement en Sebadoh. Niet mis mee, zo blijkt op Highest Point In Cliff Town. Het ene na het andere prima liedje komt voorbij. Nog net geen game, set en match wellicht, maar de leukste tennisclub in Engeland vind je tegenwoordig niet meer op Wimbledon, maar in Liverpool.
Favoriete track: Kathleen Sat On The Arm Of Her Favourite Chair

11. RYAN ADAMS - 1989
Een stukgelopen relatie was voor Ryan Adams in het verleden aanleiding om obsessief te luisteren naar het werk van The Smiths. Er kwam vervolgens een absoluut meesterwerk uit voort. Heartbreaker, nog altijd met afstand mijn favoriete Adams-plaat. Toen zijn laatste relatie op de klippen liep, pakte Adams het bijna hetzelfde aan. Alleen, deze keer luisterde hij niet naar The Smiths, maar naar Taylor Swift. Het beviel hem kennelijk dusdanig goed, dat hij besloot om haar album 1989 van begin tot einde te coveren in zijn eigen stijl, Americana dus. De plaat leert ons dat Swift prima popnummers met een countryrandje in haar pen heeft. Adams gooit er vervolgens een sausje oprechte emotie overheen, waardoor je de songs ook echt voelt. Dat levert een prachtige plaat op.
Favoriete track: Style

10. COCOROSIE - Heartache City
CocoRosie debuteerde in 2004 met het fantastische La Maison De Mon Rêve. Vanaf dat moment heb ik een zwak voor de zussen Bianca en Sierra Casady. Muzikaal gezien voeren ze je graag mee in een haast naïeve droomwereld, waarin hun stemmen - de één stiekem zeer geschoold, de ander meer geschikt voor hiphop - zo schitterend om elkaar heen cirkelen. Invloeden uit tal van stijlen komen voorbij, terwijl de muzikale omlijsting vaak bijzonder is. Speeldoosjes, het geluid van rondbanjerende geiten en andere dieren; het past allemaal perfect. Op Heartache City keert CocoRosie terug naar de begintijd, al is het naïeve tintje wel verdwenen als je de teksten beluistert. Weer een geweldige plaat, dus ik haal hem maar weer van stal: Ik zou willen dat ik twee van zulke zusjes had.
Favoriete track: Lucky Clover

9. BENJAMIN CLEMENTINE - At Least For Now
Soms is het verhaal van een plaat al bijna te mooi om waar te zijn. Neem Benjamin Clementine. De legende wil dat hij als zwerver in Parijs leefde en zijn geld probeerde te verdienen door her en der op te treden. Van die weinige centen kocht hij een krakkemikkige gitaar en een keyboard, waarna hij zijn eigen songs begon te schrijven. Clementine werd ontdekt en leverde een prachtig album vol aangrijpende, veelal rond de piano opgebouwde muziek af. Zijn bijzondere stem, die in de categorie 'hate it or love it' valt, maakt het plaatje af. Won vervolgens ook nog even de Mercury Prize. Gelukkig is de muziek minstens zo mooi als het verhaal!
Favoriete track: London

8. DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG - Manon
De heren van De Jeugd Van Tegenwoordig brengen op deze plaat naar eigen zeggen een ode aan de vrouw. Maar dan wel op hun eigen manier, uiteraard. Op eerdere albums stonden altijd een aantal instant hits. Op Manon moet je daar wat langer naar zoeken, maar ze zijn er wel degelijk. Iets meer geïnspireerd door R&B met foute seksteksten dan door hiphop geeft Manon per draaibeurt meer weg. Duidelijk geen one night stand, maar een dame waarvoor je meer moeite moet doen. Om haar vervolgens langer bij je te houden dan je wellicht verwacht had.
Favoriete track: Ik Was Een Klootzak

7. GRIMES - Art Angels
Claire Boucher maakte als Grimes furore met haar vorige plaat Visions. Neem Cocteau Twins als vertrekpunt en waaier vervolgens bijna alle denkbare muzikale kanten uit. Dan heb je ongeveer de sound van die plaat te pakken. Op Art Angels gebeurt ook weer van alles. Catchy powerpop, maar dan met heel veel aangename toeters en bellen. Rap, gitaarpop, elektro, vervreemdende geluiden... Maar altijd is het uiteindelijk Boucher zelf die terugkeert als stralend middelpunt. Intrigerend en indrukwekkend.
Favoriete track: Flesh Without Blood

6. ROOSBEEF - Kalf
Ooit had Roos Rebergen een hond. Die wilden de mensen wel aaien, maar ze spraken niet met haar. Vervelend, maar misschien wel begrijpelijk. Teksten en muziek van Roosbeefs eerste plaat deden immers vermoeden dat Roos een enigszins apart meisje is. Wel zeer getalenteerd, hetgeen ze op haar latere platen steeds weer liet horen. Kalf is weer een stap vooruit. Het heeft nog altijd die charmante, haast verbaasde speelsheid van vroeger, maar bevat ook songs die neigen naar het werk van pakweg Ellen Schoenaerts. Rauw, bijna theatraal, maar zeer aangrijpend. Mooiere kalveren zijn er dit jaar vast niet geboren!
Favoriete track: Raak Mij Aan

5. COURTNEY BARNETT - Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit
De Australische Courtney Barnett lijkt het type dat zich of snel stierlijk verveelt of gewoon lekker nonchalant doet waar ze zelf zin in heeft. Haar manier van zingen bevestigt dat beeld alleen maar en als je dan muzikaal ook nog een beetje put uit de hoek waar de slackers - ja, dat was de tijd van Pavement - van weleer zich bevonden, dan weet je genoeg. Dat alles doet Barnett verdraaid goed. De naam Liz Phair dringt zich ook af en toe op, maar bovenal is Barnett gewoon zichzelf: de maakster van een van de fijnere platen van dit jaar.
Favoriete track: Pedestrian At Best

4. DESTROYER - Poison Season
Je doet voorzichtig de deur van de nachtclub open. Het is er halfdonker, rook vult de ruimte. Je gaat zitten, bestelt een drankje en gluurt naar de dansende vrouwen. Dan Bejar, de creatieve man die ook altijd zo'n fijn stempel drukt op The New Pornographers, levert vervolgens de soundtrack die je verwacht in deze setting. Een beetje jaren tachtig, een kruising tussen Bowie en Springsteen. Meer nog dan voorganger Kaputt is dit een rockplaat voor volwassenen, ook qua teksten. Bejar is in topvorm en zou best wel eens zijn voorlopige meesterwerk afgeleverd kunnen hebben.
Favoriete track: Hell

3. DANIEL ROMANO - If I've Only One Time Askin'
Een man met een sigaret staart ons aan op de hoes. Hij heeft zijn handen om zijn been gevouwen, net onder de knie. Een cowboy, zouden kinderen vermoedelijk zeggen, zelfs zonder hoed. Niet gek gedacht, want Daniel Romano maakt alt. country met een pure sound. En dat doet hij heel goed. Romano is een verhalenverteller. Over mislukte liefdes, mannen die troost zoeken in bordelen, heimwee, verlangen en verdriet. Hij sluit af met een verstilde pianoballade. Op dat moment zit je al met een brok in de keel. Om de tranen te bedwingen is er weinig keus. Een glas, een sigaret of de repeatknop.
Favoriete track: Old Fires Die

2. RYLEY WALKER - Primrose Green
De beste folkplaat komt dit jaar uit de Verenigde Staten en is gemaakt door Ryley Walker. Geïnspireerd door de psychedelische folk uit Engeland pakt Walker zijn gitaar, om vervolgens tien majestueuze songs te spelen. De namen Richard Thompson, Nick Drake, Tim Buckley, Van Morrison en, wat moderner, Jason Molina duiken beurtelings op. Ondersteund door een aantal muzikanten met een jazzachtergrond is de muzikale ondersteuning ook zeer gevarieerd te noemen. De jaren zestig en zeventig herleven dankzij deze twintiger, die aantoont dat folk anno 2015 nog springlevend is. Wereldplaat!
Favoriete track: Hide In The Roses

1. YOUNG FATHERS - White Men Are Black Men Too
De Schotten van Young Fathers wonnen vorig jaar verrassend de Mercury Prize. Met dit album bewijzen de heren dat dit meer dan terecht was. White Men Are Black Men Too is vooral een plaat die heel erg van nu is. Gejaagd, niet altijd direct de diepste geheimen prijsgevend en ontzettend gevarieerd. Elementen uit hiphop, rock, soul, pop, funk, electronica, R&B komen voorbij, terwijl de drie Schotten, waarvan twee met Afrikaanse roots, ook niet terugdeinzen om een stukje te croonen of als een heuse boyband een potje lieflijk te zingen. Een perfecte soundtrack voor het stadsleven anno 2015. Deze jonge vaders hebben een wolk van een baby afgeleverd, die niet genoeg gepamperd kan worden.
Favoriete track: Shame

quote:

Op donderdag 24 december 2015 14:56 schreef methodmich het volgende:
Nou, het jaar is bijna om. Tijd dus om alle albums uit 2015 die ik heb aangeschaft en / of gekregen op geheel subjectieve wijze op volgorde te zetten.

Bij een eerste telling schat ik dat we maximaal 5 dubbelen, waarvan er 2 op de wip zitten van wel of niet de top 50 halen.

Verder mooie verhaaltjes, zitten wel 1 of 2 bij die ik eens zal proberen.

quote:

Op donderdag 24 december 2015 15:21 schreef ranja het volgende:

[..]

Bij een eerste telling schat ik dat we maximaal 5 dubbelen, waarvan er 2 op de wip zitten van wel of niet de top 50 halen.

Verder mooie verhaaltjes, zitten wel 1 of 2 bij die ik eens zal proberen.

Nou, ben benieuwd dan. Wanneer knal je jouw lijst hier op het forum?

quote:

Op donderdag 24 december 2015 15:33 schreef methodmich het volgende:

Nou, ben benieuwd dan. Wanneer knal je jouw lijst hier op het forum?

Ben nog met de details bezig, welke 32 en welke 38 en zo
Nou ja, binnenkort

quote:

Op donderdag 24 december 2015 15:42 schreef ranja het volgende:

[..]

Ben nog met de details bezig, welke 32 en welke 38 en zo
Nou ja, binnenkort

Okee. Afwachten dan maar. En ben ook nieuwsgierig welke één of twee uit mijn lijst je op basis van de beschrijving dan gaat beluisteren.

Mooi lijstje MM! Ik wist niet dat er een nieuwe Dez Mona was. Die plaat uit 2007 stond bij mij toen ook vrij hoog. Die ga ik nog eens opsnorren. Verrassende nummer 1 trouwens!

Met Cinsault heb ik wel echt een flinke overlap in het lijstje. Ik zal Rival Consoles nog even beluisteren. Die zitten op Erased Tapes toch? Bij Olafur en Nils Frahm.

Klopt, kciR: Rival Consoles zit bij Erased Tapes.

quote:

Op donderdag 24 december 2015 15:42 schreef methodmich het volgende:
Okee. Afwachten dan maar. En ben ook nieuwsgierig welke één of twee uit mijn lijst je op basis van de beschrijving dan gaat beluisteren.

Dan denk ik vooral aan Fistcity, Heyrocco, Zella Day en mogelijk Hooton Tennis Club, al heb ik bij die laatste het idee dat ik die al eens geprobeerd heb.

quote:

Op donderdag 24 december 2015 17:05 schreef ranja het volgende:

[..]

Dan denk ik vooral aan Fistcity, Heyrocco, Zella Day en mogelijk Hooton Tennis Club, al heb ik bij die laatste het idee dat ik die al eens geprobeerd heb.

Okee, die zouden inderdaad wel in jouw straatje kunnen passen. Zeker Zella Day.

quote:

Op donderdag 24 december 2015 17:52 schreef methodmich het volgende:

[..]

Zeker Zella Day.

Tja, als je die met Lana del Rey gaat vergelijken begint ze wel al met een achterstand
Maar misschien valt het mee

Rival Consoles is tof .

1. Built to Spill - Untethered Moon
Een band die al jaren een constant niveau haalt maar met deze plaat een behoorlijke uitschieter te pakken heeft. Ijzersterke liedjes met soms onnavolgbaar gitaarspel maakt van Untethered Moon een even verrassende als terechte #1

2. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell
Een indringend kijkje in het leven van Sufjan Stevens levert misschien wel zn beste plaat tot nu toe op. De op het eerste gehoor kale muzikale omlijsting zit zo goed in elkaar dat hij per luisterbeurt meer prijsgeeft. Tel daarbij de prachtige teksten en stem van Stevens en je hebt een topplaat te pakken.

3. Noel Gallagher's High Flying Birds - Chasing Yesterday
Verrassend sterke plaat van Gallagher dat naast sterke liedjes ook muzikale ontwikkeling laat horen. Die ontwikkeling laat zich het meest gelden in het groovende The Right Stuff en het dansbare The Ballad Of The Mighty I. Tel daarbij het feit dat er met, The Girl With X Rayed Eyes en Riverman, twee van zn beste liedjes ooit op staan en het rechtvaardigt een derde plek.

4. Destroyer - Poison Season
Dan Bejar maakt muziek dat een groot compositorisch talent verraad.Dat hij daarnaast ook nog verdomd goeie liedjes schrijft maakt het een uniek talent, dat zich lastig in hokjes laat plaatsen. Ga het ook niet proberen, topplaat.

5. Daniel Norgren - Alabursy
Daniel Norgren bracht twee geweldige platen uit dit jaar, waarvan Alarsbury mijn favoriet is. Naast een talent voor mooie liedjes zet deze zweedse songwriter een nostalische sfeer neer die mij zeer aanspreekt.

6. Low - Ones and Sixes
7. Kurt Vile - b'lieve i'm goin down...
8. Glen Hansard - Didn't He Ramble
9. Wilco - Star Wars
10. Dan Mangan + Blacksmith - Club Meds
11, Surf City - Jekyll Island
12. Ryley Walker - Primrose Green
13, Ultimate Painting - Green Lanes
14. Richard Hawley - Hollow Meadows
15. Moon Duo - Shadow Of The Sun

Wil even gemeld hebben dat dit topic een jaarlijks hoogtepunt is voor me, misschien zelfs wel de waardevolste plek van het internet! Mijn dankbaarheid naar jullie is dus groot!

quote:

Op vrijdag 25 december 2015 14:31 schreef Elfletterig het volgende:
Leuke lijstjes, maar ik ben meer een luisteraar van losse nummers. Komt er ook weer een topic voor single-jaarlijstjes?

die is er al: MUZ / Favoriete nummers van 2015

Niet heel veel echt bijgebleven, maar ik ga een poging wagen:

1. Uncle Acid - The Night Creeper
2, tricot - A N D
3. Tame Impala - Currents
4. Courtney Barnett - Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit
5. Czarface - Every Hero Needs a Villain
6. Leprous - The Congregation
7. Curren$y - Pilot Talk 3
8. Ghost - Meliora
9. Carly Rae Jepsen - E•MO•TION
10. Joanna Newsom - Divers
11. MED, Blu & Madlib - Bad Neighbor
12. Mutoid Man - Bleeder
13. Sigh - Graveward
14. Ghost Bath - Moonlover
15. Kurt Vile - b'lieve i'm goin down...
16. Shahmen - All in the Circle
17. Sleater-Kinney - No Cities to Love
18. Hop Along - Painted Shut
19. Sylosis - Dormant Heart
20. Faith No More - Sol Invictus
21. Kamasi Washington - The Epic

Hoop goede muziek, met één album dat er voor mij uitsprong. Heb het bij 20 albums gehouden.

1. Sufjan Stevens – Carrie & Lowell
2. Father John Misty – I Love You, Honeybear
3. Beach House – Thank Your Lucky Stars
4. Rae Sremmurd – Sremmlife
5. Tame Impala – Currents
6. Future – 56 Nights
7. Drake – If You’re Reading This, It’s Too Late
8. Courtney Barnett – Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just Sit
9. Martin Courtney – Many Moons
10. De Jeugd van Tegenwoordig – Manon

11. Beach House – Depression Cherry
12. Ducktails – St. Catherine
13. Young Thug – Barter 6
14. Julia Holter – Have You In My Wilderness
15. Goldlink – And After That, We Didn’t Talk
16. Future – DS2
17. Young Thug – Slime Season 2
18. Naive Set – Dragon
19. ILoveMakonnen – ILoveMakonnen 2
20. American Wrestlers – American Wrestlers

quote:

Op donderdag 24 december 2015 14:56 schreef methodmich het volgende:
Nou, het jaar is bijna om. Tijd dus om alle albums uit 2015 die ik heb aangeschaft en / of gekregen op geheel subjectieve wijze op volgorde te zetten. Dat levert deze lijst op:

Mooie lijst. Zit weer een hoop werk in.

quote:

Op donderdag 24 december 2015 12:26 schreef takkfyrir het volgende:
Eerst de albums:

Jón Ólafsson & Futuregrapher had je ook best eerder kunnen tippen Al is het ook een leuk kerstcadeautje. Die kende ik nog niet en dat bevalt me wel. En uit IJsland.

We zijn nu ongeveer op de helft van het aantal lijstjes van vorig jaar. Nu zijn er 21 gepost.
Er mogen er er nog wel een paar bij

Ik ga dit nog doen.