Het peutertopic (2-4 jaar) deel 172

Ja dat snap ik kaatjejannie. Maar het was goed te doen hoor (vond ik, geen horrordruktes, alleen bij de achtbanen stonden echt hele lange rijen).

Geniet er van in ieder geval

Conclusie: download de Efteling-app !!!

Ik vond het niet te doen; ik vond het zonde van het geld als je maar in 5 of 6 attracties gaat.

Hallo,

Zaterdag is Dex 2 jaar geworden
Ik zal hier eens proberen te gaan meelezen en wellicht posten.

Ik heb nu een heuse peuter... (en ook nog een kleuter).

Gefeliciteerd ymme!

Gefeliciteerd Ymme!

Van harte Ymme!!

Gefeliciteerd ymne

Gefeliciteerd Ymme! En caroro en F-R ook nog van harte

Welkom kussentje!

quote:

Op donderdag 24 september 2015 13:22 schreef As1981 het volgende:
Was ook niet specifiek naar jullie bedoeld meer als tegenhanger. Ik werk zelf in de psychiatrie en heb ook geregeld gedacht is dit wel "goed" omdat het wek anders was dan bij leeftijdgenootjes. En ook op de psz viel het toen op.

Maar ik zette het meer neer dat het ook gewoon iets is wat er ook bij hoort. Over andere kindjes kan en zal ik verder niet oordelen.

Excuus als het zo is overgekomen.

Beetje laat, maar dit wil ik nog even kwooten. Het is gewoon lastig inderdaad, zeker als non-professional. Hoort het bij het karakter (veel temperament), leeftijd of is er iets anders aan de hand? Bij heftige buien vraag ik me ook wel eens af of het nog 'normaal' is, maar eigenlijk kan ik dat ook gauw weer weg redeneren. Mijn peuter gedraagt zich bijvoorbeeld bijna alleen thuis zo extreem. Als we van huis zijn, gebeurt het niet of in minder extreme mate. Dat is voor mij toch wel een soort geruststelling. Het lijkt me dat een kindje met (bijvoorbeeld!) ASS juist in vreemde situaties eerder overprikkeld is dan thuis.

Naar aanleiding van de tips hier, ben ik wel wat dingetjes anders gaan doen, al zijn het echt kleine verschillen. Maar de afgelopen dagen is er geen mega-driftbui geweest. Wel momenten van overprikkeld zijn en zichzelf niet meer 'onder controle' hebben, maar het escaleerde niet. Dus voorzichtig yay! En uit de bibliotheek hebben we een fijn boekje gehaald over boos zijn. Daarin legt een konijntje uit wat ze voelt als ze boos is en hoe je daarmee om kan gaan. "Als ik boos ben..." heet het. Kort maar duidelijk, en I. leest het graag.

quote:

Op vrijdag 25 september 2015 21:00 schreef Solagratia het volgende:
Dat bonken is naar he KJ. A deed dat ook toen ze nog zo klein was. A is alweer 5. Hoe kan dat zo snel?

V is echt de rust zelve. Grappig, vrolijk, schattig. Vandaag zei hij "mama is een lieve jongen". Nou toch een mooi compliment. Hij gaat naar de peuterspeelzaal en kletst daar hun oren van 't hoofd. En we zagen een vliegtuig overkomen, dus daar keken we samen naar. Vroeg ik aan hem "waar zou dat vliegtuig heen gaan?" V: "die kant" *wijst*

Hoi! Leuk om weer eens wat van jou en V. te lezen! En heerlijk, zo'n logische reactie .

Wij hadden ook een leuke van het weekend. Opa was jarig en we schreven een kaartje. I. schrijft een sliert golfjes, eerst 'opa's verjaardag', dan een hele lange met 'opa's cadeautje'. Hij neemt afstand, bekijkt zijn schrijfsel en zegt heel verbaasd: Dat is een lang woord!!

En toen ik voor opa de vertaling erbij schreef, was hij heel verontwaardigd. Want 'dat staat er toch al mama '. Uhm. Tja.

Ja dat is ook moeilijk Phaidra.

Wij gaan dus met M een hulptraject in waarbij ook al een paar keer ASS is gevallen omdat angst daar ook vandaan kan komen. Maar goed, vandaag hoop ik meer te horen over welke hulp voor ons geschikt is. Wel weer een boel zorgen die daar bij horen trouwens

En mijn meiden hebben vannacht voor het eerst in hun peuterbedjes geslapen. Ging heel erg goed en ze zijn er supertrots op. Blij met dekbed en kussen. Want roze en zacht. En volgens J kon ze nu ook beter met D praten. Gisteravond hebben ze ook handjes vast gehouden in bed

quote:

Op maandag 28 september 2015 10:10 schreef Phaidra het volgende:

[..]

Beetje laat, maar dit wil ik nog even kwooten. Het is gewoon lastig inderdaad, zeker als non-professional. Hoort het bij het karakter (veel temperament), leeftijd of is er iets anders aan de hand? Bij heftige buien vraag ik me ook wel eens af of het nog 'normaal' is, maar eigenlijk kan ik dat ook gauw weer weg redeneren. Mijn peuter gedraagt zich bijvoorbeeld bijna alleen thuis zo extreem. Als we van huis zijn, gebeurt het niet of in minder extreme mate. Dat is voor mij toch wel een soort geruststelling. Het lijkt me dat een kindje met (bijvoorbeeld!) ASS juist in vreemde situaties eerder overprikkeld is dan thuis.

Naar aanleiding van de tips hier, ben ik wel wat dingetjes anders gaan doen, al zijn het echt kleine verschillen. Maar de afgelopen dagen is er geen mega-driftbui geweest. Wel momenten van overprikkeld zijn en zichzelf niet meer 'onder controle' hebben, maar het escaleerde niet. Dus voorzichtig yay! En uit de bibliotheek hebben we een fijn boekje gehaald over boos zijn. Daarin legt een konijntje uit wat ze voelt als ze boos is en hoe je daarmee om kan gaan. "Als ik boos ben..." heet het. Kort maar duidelijk, en I. leest het graag.

Ja je verwoord precies hoe ik het ook bedoel. Mijn oudste was echt heel "lastig". Drinken alleen uit een fles tot zijn 3de jaar. Toen gezamenlijk de fles weggegooid en nooit meer naar omgekeken.
Drinken alleen uit een pakje met pakjes houder, hij lust alleen siroop van een bepaald merk en bepaalde smaak.

Dat is elders wel heel lastig. Maar aan de andere kant kan hij prima functioneren in andere situaties en onverwachte dingen. En nu (hij is 5) kan ik zeggen dat hij dingen echt wel probeert nu en zichzelf soms verbaasd dat hij het bv wel lust.
Maar met eten/drinken proeft hij ook direct verschil als hij niet gezien heeft dat het anders is. Dus dat is ook wel te verklaren nu.

Maar angst is hier soms ook een rol. Alleen dan meer omdat hij te veel nadenkt. Dat belemmert het soms met slapen, maar vaak op motorisch gebied. Van kasten afspringen, zwemmen in het diepe. Hij moet dan los laten dat hij moet nadenken/beredeneren en het gewoon gaat ervaren.

Kyara wat klinkt dat schattig dat handjes vasthouden.

Phaidra, wat onroerend lief en grappig

Kyara,
En je meiden in een peuterbed.
Hier ook een peuterbed besteld. Binnen nu en twee weken wordt die geleverd.

Vanmorgen ook een grappig momentje. Ik loop met Riley langs het huis van de buurjongen die deze week twee wordt. Dus ik vertel haar dat.
Zij: "Dan zijn we samen twee". Ik vond het al knap, maar ze vervolgde: "Mama ook twee"

[ Bericht 0% gewijzigd door Omentielvo op 28-09-2015 11:19:11 ]

quote:

Op maandag 28 september 2015 10:21 schreef Kyara het volgende:
Ja dat is ook moeilijk Phaidra.

Wij gaan dus met M een hulptraject in waarbij ook al een paar keer ASS is gevallen omdat angst daar ook vandaan kan komen. Maar goed, vandaag hoop ik meer te horen over welke hulp voor ons geschikt is. Wel weer een boel zorgen die daar bij horen trouwens

En mijn meiden hebben vannacht voor het eerst in hun peuterbedjes geslapen. Ging heel erg goed en ze zijn er supertrots op. Blij met dekbed en kussen. Want roze en zacht. En volgens J kon ze nu ook beter met D praten. Gisteravond hebben ze ook handjes vast gehouden in bed

Succes vandaag . Niet gek dat dat zorgen geeft.

En je meisjes . I. houdt ook graag mijn hand vast als hij in slaap valt. Zo lief is dat! Wat een heerlijkheid als je daarvoor een zusje hebt!

I. wil wel graag een stapelbed over een tijdje. "Ja dan ga ik boven liggen en A. beneden, want die is nog kleiner!" Ja, ja, hij bedenkt het allemaal wel .

quote:

Op maandag 28 september 2015 11:09 schreef As1981 het volgende:
Maar angst is hier soms ook een rol. Alleen dan meer omdat hij te veel nadenkt. Dat belemmert het soms met slapen, maar vaak op motorisch gebied. Van kasten afspringen, zwemmen in het diepe. Hij moet dan los laten dat hij moet nadenken/beredeneren en het gewoon gaat ervaren.

Ja, dat is hier dus ook (onder andere) aan de orde.

Dat geeft idd zorgen Kyara

Gefeliciteerd Ymme!

quote:

Op maandag 28 september 2015 10:21 schreef Kyara het volgende:
Ja dat is ook moeilijk Phaidra.

Wij gaan dus met M een hulptraject in waarbij ook al een paar keer ASS is gevallen omdat angst daar ook vandaan kan komen. Maar goed, vandaag hoop ik meer te horen over welke hulp voor ons geschikt is. Wel weer een boel zorgen die daar bij horen trouwens

En mijn meiden hebben vannacht voor het eerst in hun peuterbedjes geslapen. Ging heel erg goed en ze zijn er supertrots op. Blij met dekbed en kussen. Want roze en zacht. En volgens J kon ze nu ook beter met D praten. Gisteravond hebben ze ook handjes vast gehouden in bed

Succes vandaag.


Wat klinkt dat lief van je meisjes! !

Luuk is weer bij de opvang bij zn favoriete juf. Eerst heel verlegen binnen en later kreeg ze toch een dikke knuffel en een kus.

Kyara wat spannend. Ik hoop dat het voor M gaat helpen (en voor jullie) .

Staan de peuterbedden van J en D tegen elkaar aan dat ze handjes vast kunnen houden?

En voorzichtige mee yay voor Phaidra!

Even een vraagje. Een zindelijk wordende peuter en een kruipende baby, waar laat ik het potje?

V moet het in het zicht hebben, anders gaat hij niet en Frans denkt voer te zien .

Hadden jullie vandaag een gesprek Kyara? Hoe was het? Wat voor gedrag vertoont M. nog meer dat jullie je zorgen maken?

Away, die baby lijkt me echt nog te klein om dat te snappen, dus als een havik ze in de gaten blijven houden, zou ik zeggen. Verder kom ik ook niet.

Ik heb een doorslaappeuter mensen! En ik ben er doodmoe van, pfoe he

Heb je geen box of wipstoel waar de baby in kan zodat je peuter even rustig kan zitten? Of denk ik nu te simpel Hier is rust echt de key, als ze hee rust in haar kont heeft ( ) gebeurt en niks.

He wat lastig, al die zorgen Ik heb daar met Isa gelukkig geen zorgen over. Wat ik wel lastig vindt, is dat ze nog niet echt samen kan spelen. Zo waren er een paar meisjes in de speeltuin vanmiddag, iets ouder, die met haar wilden spelen. Maar Isa ging gewoon haar eigen gang, die wilde iets anders dan de meisjes en weigerde aan hun spel mee te doen. Misschien is ze daar nog te jong voor...

Is het potje een must Away? Ik heb Otje vanaf het begin op de wc laten gaan. (Krukje en zitverkleiner)

En wat tof van het doorslapen L-E! Slaap jij nu ook door of ben je evengoed 30x per nacht wakker dankzij je biologische klok?

Spirit, ik denk dat ze daar nog te klein voor is hoor. Het is op deze leeftijd meestal naast elkaar spelen.

Oh ja. Een doorslapende Sticker
Nu l-e nog

quote:

Op maandag 28 september 2015 20:49 schreef Spirit82 het volgende:
Heb je geen box of wipstoel waar de baby in kan zodat je peuter even rustig kan zitten? Of denk ik nu te simpel Hier is rust echt de key, als ze hee rust in haar kont heeft ( ) gebeurt en niks.

He wat lastig, al die zorgen Ik heb daar met Isa gelukkig geen zorgen over. Wat ik wel lastig vindt, is dat ze nog niet echt samen kan spelen. Zo waren er een paar meisjes in de speeltuin vanmiddag, iets ouder, die met haar wilden spelen. Maar Isa ging gewoon haar eigen gang, die wilde iets anders dan de meisjes en weigerde aan hun spel mee te doen. Misschien is ze daar nog te jong voor...

Peuter kan wel rustig zitten, maar het potje moet in het zicht staan zodat er bij peuter een lampje gaat branden dat hij moet plassen . Poepen gaat goed.

Potje is nog wel een must, hij is echt bang voor de wc.

Doorslaapsticker , nu jij nog LE

Jeeej sticker slaapt door!! En voor kyara, en ook voor de meiden van kyara, zo schattig!!
Jolie ging eigenlijk direct op de wc always, of anders het potje alleen in de wc ruimte gebruiken(ik noem maar wat).En samen spelen doet ze hier pas sinds een maandje ofzo, en dan eigenlijk alleen met "bekende" kindjes. Vreemde kindjes mogen niet eens wijzen naar haar spullen.

Hier had madame last van de after birthday dip. Hopelijk gaat het morgen weer wat soepeler, we gaan nl met de trein even naar de stad want grote broer heeft studiedag. Lekker wat eten in de markthal, en even winkelen.

[ Bericht 100% gewijzigd door Kyara op 29-09-2015 20:41:04 (tmi) ]

Samen spelen doen ze hier al heel lang Mijn meiden dan. Maar sinds een half jaartje of zo spelen ze ook echt met z'n drietjes. Spelen ze treintje of verstoppertje (waarbij ze zich dan alledrie gaan verstoppen terwijl M tot 10 telt en de meiden maar lukraak getallen roepen). Of ze zijn koks en koken en laten elkaar eten proeven

Wat een zorgen Kyara, hopelijk brengt het traject jullie duidelijkheid

Gefeliciteerd Ymme!

Sticker slaapt door!

Pfff, snap je zorgen Kyara

Spannend zeg, Kyara. Heel veel succes!

Ik heb morgen de eerste echo voor het broertje/zusje van mijn kleine spruit. Dat hoort hier eigenlijk niet te staan, maar oké. Ik vind het best wel spannend. Ik ben ergens tussen de 5 en de 8 weken zwanger. Ik denk zelf dat ik net 5-6 weken zwanger ben; maar goed, je weet maar nooit bij mij.

Ik kwam er bij mijn kereltje ook pas achter toen ik al 10 weken zwanger was. Hij gaat in ieder geval zoals gewoonlijk lekker naar de opvang. Dan kunnen zijn vader en ik samen naar het ziekenhuis.

Vandaag liep ik in het park met mijn snoetje bij de beestjes - wilde hij een haan oppakken. De haan vond van niet en flipte. Hij pikte hem op zijn jas en riep heel hard kukelekuuuu. Nou, dat gezichtje van mijn kind... WOW. Hij had geen pijn maar hij schrok zich een hoedje. Volgens mij heeft hij één van de eerste jeugdtrauma's opgelopen... Pffff.

Kyara, dat van die 5 stappen verder denken herken ik wel, zowel van mezelf als van Ellie. Zij liep wel snel, maar klimmen en springen doet ze niet en andere kindjes vindt ze heel erg eng. ze gaat ook niet op een klimrek als daar anderen zijn, bijvoorbeeld. Dus ook de angst is herkenbaar .
Wbt zindelijk worden is dat heel lastig, ik heb daar als kind zijnde voor bij een kinderpsycholoog gelopen. Ik weet niet of dat geholpen heeft - het was een buikgriep die mij toen over de streep trok, maar of je dat nou wil?

Nou ja, wat ik ook al eerder zei, ik weet of je er blij van wordt dat ik dingen herken, maar ik weet wel dat je hem het allerbeste een luisterend oor kunt bieden, evenals je steun. Hoe moeilijk dat soms ook is .

Cwen, dank je wel voor je post. We proberen hem hierin goed te bereiken. Soms is dat om hem toch net even dat zetje te geven, soms is het om hem juist te beschermen. Het is soms een wankel evenwicht tussen grenzen opzoeken en er overheen gaan.

En ik vind het heel fijn en heel knap dat hij zelf ook actief bezig is om zelf de confrontatie op te zoeken met bepaalde angsten.

Hij si trouwens niet bang voor andere kindjes. Hij vindt ze wel interessant. Maar wel vaak meer observerend dan actief deelnemend aan het spel.

Dat is zeker heel erg knap van hem! Om het in Ellie's woorden te zeggen is dat 'zo moeilijk' en het is super dat hij zichzelf daarin al uitdaagt. Hij komt 'er' wel .

Heel fijn ook dat jullie hem begeleiden. Hopelijk kan een klein zetje hier en daar helpen en heeft een hulpverlener nog tips. Geef M daarin ook de ruimte, denk ik.

Zijn er op school nog dingen mogelijk? Alle klassen zo groot?

Geen idee, gesprek met school wil ik ook nog wel aanvragen. Ook omdat een goede begeleiding vanuit school belangrijk is en dat hangt dus ook wel samen met de leerkracht. Met meer kennis over hem, kunnen ze hem ook bij iemand plaatsen die hem daarin kan en wil begeleiden op een manier die voor hem werkt.

Hij heeft ook veel aan de gymleraar bij peutergym, dat geeft hem nu ook zelfvertrouwen. Mooi om te zien.

Maar hoop dat hulp net even meer handvatten kan geven zodat we ook het zindelijkheidsprobleem kunnen aanpakken.

Goede begeleiding is zo belangrijk. Wat dat betreft hebben wij het heel erg getroffen met Yaro zijn juf. Zij kan lezen en schrijven met hem. Niet dat er natuurlijk altijd ruimte is om het op die manier te doen die bij hem past, want ze heeft nog 24 andere kindjes. Maar wel om hem dan duidelijk te maken dat het nu even niet kan op die manier. En dat pikt hij heel goed op.

Gym blijft wel lastig, maar de gymleraar stimuleert hem daar ook in. En bij zwemmen zijn wij overgegaan naar privéles zodat hij de aandacht kreeg om over zijn angsten heen te gaan. Dat was ook een hele goede zet.

In gesprek over handvaten gaan lijkt me heel verstandig. En ook in gesprek gaan met school. Bij ons op school doen ze ouder vertel gesprekken, waarin de ouder aan het woord is over het kind. Ik vond dat wel heel prettig.

Kyara, ik zie veel dingen van Chris terug in je verhaal. Bij het KDV moest hij tot 3 jaar echt overgedragen worden aan een juf en wilde hij bij haar vandaan de zaal verkennen na 10 minuten. Met wat werk hebben we dat kunnen ombuigen in het neerzetten op de fauteul in de zaal waar hij dan ook zeker 10 minuten zat rond te kijken voor hij los kwam. Het is ook weleens 30 minuten geweest op een slechte dag. Het werd tegen het eind wel iets beter. Maar die stoel heeft hij altijd als buffer gebruikt.
En toch is hij in de kleuterklas zo binnengegaan en heeft er nooit een kik om gegeven. Ik heb het ook bij de juf aangegeven, zowel voor een gesprek als het dossier van het KDV. Maar ze wilde eerst zelf hem leren kennen. Natuurlijk wel met de korte aanwijzigingen die wij gegeven hadden bij de wendag. Na 2 weken hebben we het KDV dossier samen bekeken en samen tot de conclusie gekomen dat het niet zo erg was als het leek. Dat hij eigenlijk prima meedraaide. Natuurlijk aan de verlegen kant, sociaal niet sterk en snel overdonderd, maar toch ook wel sociaal genoeg om mee te doen. We waren ook allebei blij dat ze het dossier niet eerder had gezien. Nu was het echt haar eigen visie en aanpak die ze op chris af kon stemmen. Dat werkte ook goed. Ze is ook naar hem blijven kijken. Soms hoefde hij een verplicht werkje niet te doen, omdat de klas druk was en hij dus genoeg energie nodig had om zich sociaal staande te houden. Hij koos zelf op die momenten een simpel werkje uit. Juf zag dat zo'n simpel werkje nodig was en heeft het laten gaan. Hij was toch slim genoeg om met de klas mee te draaien, met of zonder dat werkje..

Die handvaten zou ik wel aangrijpen. Wie weet komen er nog goede tips uit.
Ik weet ook dat Chris en een ander kindje van hier samen optrokken tot ongeveer 3,5/4. Daarna ging bij Chris de knop de goede kant op. Dat andere jochie had inderdaad iets ASS-igs. Chris had last van peuter-verlegenheid/angsten. Ik wil alleen even zeggen dat je niet gelijk moet panieken. Maar bekijk het per situatie en pak hulp aan waar nodig.

Fijn om te lezen DF! Hoop dat het hier ook die kant op gaat.

Mijn echo was goed! Ik heb naast een peuter ook een kindje in de maak; 6 weken en 3 dagen zwanger. We zagen al een kloppend hartje. Helemaal geweldig. Heeft jullie peuter al een broertje of zusje? Hoe gaan ze daar mee om? Ik denk niet dat mijn druif dat al begrijpt, dus ik denk dat hij het pas over een maand of 3/4 hoeft te weten dat er een baby in mijn buik zit. Anders duurt het ook gelijk zo heel lang voor hem.

Wat fijn! Gefeliciteerd!

Ik heb 3 peuters. Die hebben allemaal een broertje en/of zusje(s)
Maar mijn oudste was net 2 weken 1 toen zijn zusjes geboren werden dus die snapte er sowieso geen bal van.

Maar er zijn wel een aantal peuters hier die net grote broer/zus zijn geworden of dat komend jaar gaat worden.

Misschien vindt je Zwangerschap & geboorte ook leuk om mee te schrijven?

Kyara, spannend traject. Ik kan me de zorgen goed voorstellen, maar wel fijn dat er naar gekeken wordt.

Wat fijn kussentje!
Ik zou het denk ik pas vertellen als je buik echt boller wordt, dan is het voor peuter denk ik iets tastbaarder _{No pun intended}

Kussentje, wat goed!
Mijn oudste was 3,5 toen ik zwanger was. We waren aan het klussen. Op maandag vroeg hij of hij een broertje/zusje kreeg. Op woensdag had ik de positieve test in mijn handen
We zijn het hem wel gaan vertellen toen mensen om ons heen het ook wisten. Vanaf een week of 6. Maar hij was al een oudere peuter. Dat scheelt een hoop denk ik.
Hij ging ook mee naar de VK. We hebben hem niet veel verteld, maar gewoon antwoord gegeven op zijn vragen. En waar nodig een beetje extra informatie gegeven. Dat is eigenlijk heel geleidelijk gegaan. Tegen de tijd dat ik hoogzwanger was zat hij op school. Dus had hij er ook minder "last" van.

Ik hoop dat het bij jullie ook zo gaat Kyara, en fijn te lezen dat het bij jullie zo goed is gegaan DF.
Ik vraag me vaak af hoe Ow het straks gaat doen, ook echt superverlegen. Maar zie er vooral een groot voordeel in dat hij zeer waarschijnlijk 2,5 jaar zal kleuteren. Kunnen we het in het begin rustig aandoen.

Gefeliciteerd kussentje! Superleuk!
Ik heb een peuter van 2,5 en nu een bijna dreumes (over 4 nachtjes). Ow snapte het wel dat hij een broertje kreeg (hij was een jaar en negen maanden toen). We hebben de laatste maand iedere dag "wat zit er in je buik mama" voorgelezen. Verder vond hij het reuze interessant. Nu vindt hij het ook nog steeds superleuk, want hij kan met Js spelen.

Kyara, jammer dat de aangeboden hulp niet bij jullie paste. Hopelijk nu via via wel iets waar je je goed bij voelt .

Kussentje, gefeliciteerd! Mijn peuter was net 2 geworden toen ik een positieve test had. We hebben hem met ca. 10 weken ingelicht, maar het bleef voor hem erg abstract tot de geboorte. Hij ging ook mee naar de 'babydokter' en papa heeft een knuffeltje met hem gekocht voor als de baby geboren werd. Na de geboorte was hij wel enorm van slag. Baby was lief en interessant, maar papa en mama moesten het ontgelden met veel driftbuien en niks was goed. Dat heeft best een tijd geduurd. En nog wel dat hij gaat muiten als we even met zijn broertje bezig zijn. Maar hij zegt dagelijks dat zijn broertje zo lief is en hij wil steeds met hem spelen en knuffelen, dat is heel .

WTF, Js is toch net geboren??? Hoezo bijna dreumes

Oh we hebben trouwens over 2 weken een intake bij een praktijk met orthopedagogen en kinderpsychologen. Intake is zonder M. Ze willen ook een sensorisch profiel opstellen. Iemand hier ervaring mee toevallig.

quote:

Op woensdag 30 september 2015 09:09 schreef Kyara het volgende:
WTF, Js is toch net geboren??? Hoezo bijna dreumes

Ja, bizar he! Over 4 nachtjes al Ik snap het ook niet helemaal hoor!

Geen echte ervaring mee, maar heb ze wel een paar keer gezien/besproken met ouders.
Er wordt bekeken welke zintuigelijke prikkels er als fijn en "vervelend" worden ervaren. Inzicht daarin kan goede handvatten geven.
Ik hoop dat dat bij jullie ook zo gaat zijn

quote:

Op woensdag 23 september 2015 22:03 schreef Susie het volgende:

[..]

Ik mag niet meezingen Vandaag hele discussie over het let it mo

"Nee! Jij moet niet zingen !"

Herkenbaar

Kyara, wat een zorgen om jullie grote peuter