Het vintage objectieven topic #3

quote:

Op woensdag 21 februari 2018 23:07 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Het is wel leuk voor de hobby maar m.i. niet serieus te nemen. Het is wel een mooi sfeerbeeld maar best onscherp alles. Geinige Bokeh enzo maar uitsluitend bestemd voor "kunst". Die lenzen hebben allemaal een hoog "camp" gehalte maar echte mooie foto's maak je er niet (zonder meer) mee.

Laat het nou net een van me hobby zijn. Ik heb juist een oude MF lens uitgekozen voor de 'geinige bokeh' omdat dat kunstig - en weer eens wat anders - is.

Dat mag je vinden, maar er zijn genoeg mensen die het weten te waarderen. Er zijn er niet voor niets nog genoeg in omloop.

De foto is de eerste met deze lens en het is nog zoeken wat ik ermee kan op een kleine 43 sensor. Ik heb geen full frame camera, maar misschien zal de 'swirly bokeh' er beter op tot z'n recht komen omdat ik nu een 2 x cropfactor heb? Ik print m'n foto's nog niet, maar wil wel overstappen naar een FF.

Echt mooie foto's (vind ik zonder meer) :

https://www.sharkandpalm.(...)-bokeh-for-portraits

Wordt nu nog aangeboden:

Vega 7-1 20mm f2 (Kiev 16U) BMPCC

https://www.marktplaats.n(...)40d2&previousPage=lr

quote:

Op woensdag 21 februari 2018 23:07 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Die lenzen hebben allemaal een hoog "camp" gehalte maar echte mooie foto's maak je er niet (zonder meer) mee.

Al lang voor ie ineens hip werd had de Helios een grote groep liefhebbers. De lens beleefde een stevige revival bij de opmars van digitale reflexen.
Met een Helios is bijzonder serieuze fotografie mogelijk en de lens heeft een vrij apart karakter.

Helios 44-2 Close focus by Ouwesok, on Flickr

Wat dan weer wél jammer is is dat er groep gebruikers is die zo'n Helios verkloot door een groep lenzen er achterstevoren in te zetten in de hoop dat ie dan bubbeltjes-bokeh gaat geven zoals een Zeiss Triotar of een Meyer Trioplan doet. De resultaten zijn over het algemeen niet om aan te zien, laat staan vergelijkbaar met een Triotar of Trioplan.
_{Met vier Heliossen (meest bijvangsten) in de collectie is het enige gunstige effect van die hippe bedoening dat de straatwaarde van een Helios aardig opgelopen is}

quote:

Op donderdag 22 februari 2018 20:52 schreef Ouwesok het volgende:

[..]

Al lang voor ie ineens hip werd had de Helios een grote groep liefhebbers. De lens beleefde een stevige revival bij de opmars van digitale reflexen.
Met een Helios is bijzonder serieuze fotografie mogelijk en de lens heeft een vrij apart karakter.

[ link | afbeelding ]Helios 44-2 Close focus by Ouwesok, on Flickr

Wat dan weer wél jammer is is dat er groep gebruikers is die zo'n Helios verkloot door een groep lenzen er achterstevoren in te zetten in de hoop dat ie dan bubbeltjes-bokeh gaat geven zoals een Zeiss Triotar of een Meyer Trioplan doet. De resultaten zijn over het algemeen niet om aan te zien, laat staan vergelijkbaar met een Triotar of Trioplan.
_{Met vier Heliossen (meest bijvangsten) in de collectie is het enige gunstige effect van die hippe bedoening dat de straatwaarde van een Helios aardig opgelopen is}

Ik had er even bij moeten zetten: behalve Ouwesok dan (qua scherpe foto's). Jij bent met afstand een klasse apart wat je voor elkaar krijgt met de combinatie oude zooi/moderne camera. Die aparte klasse doet het (metier) makkelijk lijken zodat wij dat oude spul ook willen. Ik heb er genoeg van i.i.g. Geen geduld ook. Nu nog gewoon 1 moderne lens die retescherpe foto's maakt met geringe scherptediepte. Waardoor de vrouw er helaas niet mee kan omgaan. Komt dus hooguit nog 1 keer een pancake zoomdingetje bij en dan is het basta. Ben er klaar mee.

Maar. Dus. Echt geweldig en fenomenaal wat jij doet dus. Knalt uit het scherm.

quote:

Op donderdag 22 februari 2018 00:49 schreef shiznuts het volgende:
Dat je dat 'campy' e.d. vindt moet je inderdaad zelf weten... 'maar laten we wel wezen', uh nee, laten we het daar maar niet over eens zijn dan, hè...

Zeker hoor. Het is slechts een mening. Supereigenwijs, dat wel. Maar geen halszaak. Moest even zeuren.

quote:

Op donderdag 22 februari 2018 21:00 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Ik had er even bij moeten zetten: behalve Ouwesok dan (qua scherpe foto's). Jij bent met afstand een klasse apart wat je voor elkaar krijgt met de combinatie oude zooi/moderne camera. Die aparte klasse doet het (metier) makkelijk lijken zodat wij dat oude spul ook willen. Ik heb er genoeg van i.i.g. Geen geduld ook. Nu nog gewoon 1 moderne lens die retescherpe foto's maakt met geringe scherptediepte. Waardoor de vrouw er helaas niet mee kan omgaan. Komt dus hooguit nog 1 keer een pancake zoomdingetje bij en dan is het basta. Ben er klaar mee.

Maar. Dus. Echt geweldig en fenomenaal wat jij doet dus. Knalt uit het scherm.

Als je even over de interwebz zoekt vind je best wel veel mensen die die Heliossen en andere oud communistenglas bijzonder goed weten te bespelen, meestal nog beter dan ik.
Wat er anders is aan oude lenzen is dat je ze moet leren kennen en vooral moet leren gebruiken en dan kun je er uiteindelijk bijzonder goed beeldmateriaal mee maken.

quote:

Op donderdag 22 februari 2018 22:19 schreef Ouwesok het volgende:

[..]

Als je even over de interwebz zoekt vind je best wel veel mensen die die Heliossen en andere oud communistenglas bijzonder goed weten te bespelen, meestal nog beter dan ik.
Wat er anders is aan oude lenzen is dat je ze moet leren kennen en vooral moet leren gebruiken en dan kun je er uiteindelijk bijzonder goed beeldmateriaal mee maken.

U is dus niet gevoelig voor complimentjes.

Maar serieus: dat is zeker waar. Maar het kost zoveel tijd en de interesses zijn versnipperd. Op alle gebieden amateur zonder ergens in uit te blinken. Dus ik beperk mij tegenwoordig tot 1 goede camera en 1 uitstekende lens voor de gedenkwaardige momentjes. Het boeide mij niet genoeg op een bepaald moment mede door beperkt inzicht en studiezin en tijd. Dat versterkt zichzelf. Er is nog zoveel te ontdekken en dat doe ik. Heb mij weer op de elektronica/hoogfrequent hobby gestort. Daar ook veel nostalgische zeer eigenwijze mannen. Hobby's zijn het en voor sommigen (zoals jij overduidelijk) veel meer dan dat. Met succes.

Teveel koude wind om met de lange zoomtoeter op pad te gaan, het ding waaide gister al zo ongeveer alle kanten op.
Daarom vandaag naar het Waterloopbos met in de tas wat speeltjes op leeftijd waaronder naast de Yashica ML 2.8/28mm en de J9 2.0/85mm deze Canon FD 2.8/200mm.

Canon FD 2.8/200mm by Ouwesok, on Flickr

Hij komt ergens uit de 70's en was de eerste van in totaal 3 versies. De FD-mount bepaalt dat ie alleen op spiegelloze camera's kan, maar dat hoeft niet zozeer een straf te zijn.
Voor het beste plaatje draai je het diafragma tot 4 dicht, die 2.8 was in de 70's nog hoofdzakelijk bedoeld om ook onder slecht licht nog te kunnen scherpstellen.
Mijn exemplaar heeft op de buitenzijde nogal wat gebruikssporen, het glas is echter helemaal als nieuw. Scherpstelling loopt wat zwaar wat mede ligt aan de hoeveelheid glas die in de lens heen en weer schuift.

Later in dit theater nog wat plaatjes van de wandeling van vanmiddag.

Met zo`n weer blijf ik lekker binnen , een beetje spelen in de tent.(fotocube)

quote:

Op zondag 25 februari 2018 21:25 schreef Clayton1 het volgende:
Met zo`n weer blijf ik lekker binnen , een beetje spelen in de tent.(fotocube)

[ afbeelding ]

Voor de regenachtige zondagmiddag ook bijzonder geschikt

Met A7 en de Jupiter J9 2.0/85mm doe ik een leuk vingeroefeningetje die je eigenlijk met elke oude lens een keer moet doen, liefst direct na aankoop zodat je het karakter een beetje leert kennen.

Eén onderwerp en dan een reeksje met diverse diafragma's. Met de J9 beperk ik met tot het stukje van vol open tot 5.6. Doe je een J9 verder dicht dan gaat zijn karakter min of meer verloren.

Vol open dus, 2.0
Jupiter J9@2.0 by Ouwesok, on Flickr

Dan de 4.0
_{pas thuis kwam ik erachter dat ik de 2.8 had overgeslagen}
Jupiter J9@4.0 by Ouwesok, on Flickr
Je ziet nog maar marginaal verschil in scherptediepte. Contrast en scherpte worden dan wel weer beter.

En de 5.6
Jupiter J9@5.6 by Ouwesok, on Flickr

Scherptediepte neemt aardig toe, technisch is die 5.6 de betere opening. Voor toch contrast en optimaal karakter gebruik ik de J9 bij voorkeur op 4.0.

J9 eraf, Canon 2.8/200 erop. Diafragma één stopje dicht en dan krijg je zoiets

Canon FD 2.8/200mm@4.0 by Ouwesok, on Flickr

[ Bericht 8% gewijzigd door Ouwesok op 26-02-2018 00:24:44 ]

Dat is dus waarom je een J9 hebt . Helaas zitten bij die van mij de diafragmabladen vast.

Ik doe ook een van mijn Heliossen showen.


en een resultaat plaatje ervan.

Even een middagje vlinderen in Burgers Mangrove.

Naast een rijtje macrolenzen zag ik nog ruimte in de tas voor de Tamron 55B, een 8/500mm spiegeltele van ergens uit de 90's.
Een lastpak om mee te fotograferen, bij mij doet ie het nog het beste op de Sony A6000.

Cyanerpes caeruleus by Ouwesok, on Flickr

Naast de 55B had ik in de categorie 'vintage' ook Sigma's Minitel 4/200mm mee, eentje uit mijn collectie oude eigenwijze Sigma's

Een aantal posts terug stond al een voorbeeldje waarom je op deze lens vooral niets op volle opening moet willen doen. Pas vanaf 11 leveren alle lenzen uit deze serie een beetje aardig beeld op.
Omdat je gediafragmeerd moet scherpstellen zijn de oude Sigma's dus eigenlijk alleen maar bruikbaar op spiegelloze camera's met een goeie EVF en dan nog hou je een combi over die bijzonder lastig scherpstelt als in enorm lange scherpstelslag en een boterzachte overgang van scherp naar onscherp. Daarmee moet je steeds op zoek naar de maximale scherpte.
_{Een gelukkige uitzondering is de andere 200mm uit dit tijdperk, de Scalematic met een razendsnelle interne scherpstelling}

Als dat lukt mag je Minitel en ook de overige Sigma's uit deze serie best wel apart noemen.

Sigma Minitel testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma Minitel testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma Minitel testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma Minitel testdrive by Ouwesok, on Flickr

Mijn Tokina AT-X 150 5.6/ 150-500mm heeft intussen zijn kleine broertje als gezelschap gekregen, de AT-X 340, een 4/100-300mm. Net als de grote een heerlijke robuuste schuifzoom uit de 90's

Deze heeft een Minolta MD-vatting en daarmee past ie op alle spiegellozen. Vanmiddag heb ik hem even uitgelaten op de E-PL1
Tokina AT-X 340 by Ouwesok, on Flickr

En net als uit de 150-500 komen er best aparte plaatjes uit
Buteo Buteo by Ouwesok, on Flickr

In 1976 verscheen de Sigma-Z 2.8/24mm, de derde 24mm die Sigma in de 70's uitbracht. Het was voor een vreemdmerk best wel een apart brandpunt.
Voor het oog niet een echt bijzondere lens behalve dat het een echte Sigma uit die tijd is, een zware klomp glas met metaal.
Optisch past ie ook in het 70's-plaatje van Sigma, lastig in de scherpte te draaien, zeker op volle opening. Gediafragmeerd tot 8 of 11 kan ie er weer aardig mee door en zeker met de A7 zijn er best aardige plaatjes mee te doen.

Sigma-Z 2.8/24mm by Ouwesok, on Flickr

Sigma-Z 2.8/24mm by Ouwesok, on Flickr

Er zijn voor gewoon gebruik wel betere 24mm's te vinden, voor mijn verzameling eigenwijze Sigma's is het echter een leuke aanwinst.

Even een overzichtje erbij van alle Sigma's tussen 1970 en 1980 en nee, dat is niet mijn verlanglijst , ik mik voornamelijk op de eigenwijze constructies en daarvan zoek ik eigenlijk alleen nog de 2.8/100mm (Micromacro)
Leuk aan de lijst was dat Sigma in de vroege 70's de lenzen ook namen gaf. Hadden ze eigenlijk nooit mee moeten stoppen.

Is er hier iemand die interesse heeft in zo`n lens?

De lens zit op een Minolta 300 si camera die krijg je erbij.
plaatje is van internet.

DM maar als je interesse hebt

De adapter vandaag ontvangen uit het verre oosten,
kan mooi de Panagor 80-205 f4.5 met MD vatting op de G1.

Het MD->emount adapter had ik al. De Rokkor 3.2/35mm maakt sinds kort deel uit van de collectie. Deze gaat meer voor het gebruik zijn dan voor de verzamel, hij lijkt voor de A7 gemaakt.

Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr

Een adapter Pentax->emount arriveerde gisteren en daarmee kon ik er weer een uit het Sigma-lijstje aan mijn Sony's koppelen.
_{Ja, hij kan ook aan mijn K20 maar op de Sony gaat ie toch lekkerderder}

Uit 1980 komt SuperTele, een van de laatste Sigma's met een naam. De 5.6/400mm is een opvallend lange dunne pijp die ook nog eens opvallend licht is.
Sigma was er vroeg bij met internal focussing en ook deze heeft het. Draait vrij makkelijk en heeft nog niet die extreem korte slag die de 400mm's van de 90's hadden

Sigma Super Tele by Ouwesok, on Flickr

Het naamkaartje
Sigma Super Tele by Ouwesok, on Flickr

Voor het adapter kwam had ik al een paar opnamen gemaakt met de lens op de K20 en daar bleek de Sigma wel in de lijn van zijn tijdgenoten te performen. Op volle opening heeft ie zo'n matig contrast dat scherpte uiterst moeizaam te vinden is en de lens een regelrechte misser lijkt.

Sigma SuperTele testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma SuperTele testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma SuperTele testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma SuperTele testdrive by Ouwesok, on Flickr

Anser Anser by Ouwesok, on Flickr

Conclusie na dit rondje: De lens is wel tot wat performance te verleiden maar op een spiegelreflex gaat het uiterst moeizaam. De lens komt in gebruik veel ouder over dan ie is en anno 1980 begonnen zich nog wat andere vreemdmerken zich op de 400mm te storten. Vooral de Tokina 5.6/400mm leek al meer op de lange telelenzen zoals we die nu kennen. Korter van bouw, internal focus met korte slag en vooral veel betere optische performance. Daarnaast waren er nog andere alternatieven onder de namen Panagor en Vivitar te koop die weliswaar geen IF hadden maar wel heel aardig performden.
_{Ik heb ook nog zo'n Tokina SL400 staan, die moest binnenkort ook maar weer eens de wei in.}

Het is echter met deze Sigma nog niet klaar, er moet wel meer uit deze lens te persen zijn maar dat komt binnenkort eens aan de orde.

Zit een aardig plaatje in de Panagor 80-205 f4.5

Familietrekjes.

De Tokina AT-X340, 4.0/100-300mm
ATX-340 by Ouwesok, on Flickr

En zijn grote tijdgenoot, de AT-X150. 5.6/150-500mm
ATX-150 by Ouwesok, on Flickr

Nog een keer met die AT-X340
Voorjaar ? by Ouwesok, on Flickr

Ook mechanisch en qua handligging en zo merk je dat ze zo ongeveer op hetzelfde moment ontworpen en gebouwd zijn.
_{En de AT-X828, een 2.8/80-200mm sluit er weer helemaal op aan. Binnenkort moest ie maar eens weer naar buiten}

Je hebt oude lenzen die leuk zijn om historische reden. Je hebt ze ook die gewoon voor dagelijks gebruik geschikt zijn.

De Olympus OM Zuiko 2.8/24mm is zo'n lens. Lekker klein en handzaam en optisch een van de mooiste groothoeken ooit.

Inmiddels hangt er een aan mijn A7

OM Zuiko 2.8/24mm by Ouwesok, on Flickr

Past een Canon FD-lens op een EOS

Zeker en wel op twee manieren. Je kunt een adapter zonder glas nemen, je FD-lens is dan beperkt bruikbaar op een EOS. Bruikbaar voor macro en sommige portretlenzen. Oneindig haal je er zeer zeker niet mee.
Tweede mogelijkheid is een adapter met daarin een elementje dat de oplegmaat 'overbrugt' en maakt dat je FD-lens weer tot oneindig wil.
Die glasadapters hebben een nogal slechte reputatie en voor wat ik tot nog toe aan voorbeelden zag is dat helemaal terecht. Je maakt van een goeie lens direct een hele matige.
_{Enige uitzondering is een adapter dat Canon ooit zelf kortstondig in het assortiment had en die nagenoeg verliesvrij werkte. Die zijn inmiddels best wel zeldzaam en daarom van een prijsniveau dat je beter gewoon EF-lenzen koopt tenzij je iets heel aparts hebt.}

Achter op een lens die ik vorige maand op fotografica Hilversum kocht zat geheel per ongeluk zo'n adapter met een glaselementje. Geen merknaam erop, geen veelbelovende type-aanduidingen maar wel bij een eerste blik door de zoeker al het idee dat ie best wel boven het gemiddelde zat.

Adaptertje maar eens tussen mijn 80D en de FD 3.5/50mm macro gezet, diafragma op 8 en kijken of en zo ja waar het schip strandt.

Calliphora vicina by Ouwesok, on Flickr

Nou, dat valt dus voor geen meter tegen.
_{in de onscherpte zie ik dan wel weer een heel assortiment fouten terug maar in het scherptevlak doet ie het meer dan aardig}

Hoeveel 400mm's ik heb

Even het rijtje langs in chronologische volgorde:
- een Accura 5.6/400mm uit ergens midden jaren 60
- een Sigma Super Tele 5.6/400mm uit 1980
_{maar representatief voor alle Sigma 400's uit de seventies}
- een Tokina SL400 uit 1981
- een Sigma APO 5.6/400mm uit 1990
- een Sigma APO Macro 5.6/400mm uit 1995
- en een Tokina AT-x SD400 uit 1996
_{Oh ja, en nog een Noflexar 5.6/400mm Schnellschuss waarvan ik de leeftijd niet weet}

Het leuke is dat ik zo een heel tijdvak aan supertele's hebt liggen waardoor ik een leuk beeld heb van hoe de industrie zich in zo'n dertig jaar heeft ontwikkeld én ik heb bij een wandelingetje altijd wel iets om plaatjes mee te maken. Fotograferen met die oude beestjes blijft een genoegen.

Twee stuks uit de collectie.
Eind jaren 70 kreeg Sigma concurrentie op supertelegebied. Onder andere Tokina pakte het bijzonder fraai op met een 400mm die alles had wat ook in de Sigma's zit, maar dan optisch stukken beter. IF zoals het bedoeld is, van 4m naar oneindig in een kwart draai.
Deze werd ook onder de naam Vivitar verkocht. Onder die naam gingen meer 400mm's rond die tijd waarvan dit optisch de fraaiste was.
_{de andere Vivitar had geen internal focussing, wel een statiefgondel maar was optisch een tandje minder dan de Tokina. De lens werd ook onder het merk Panagor verkocht en ze waren begin 80's best populair. Je ziet ze nog regelmatig aangeboden.}

Omdat het nooit helemaal goed kan gaan vergat Tokina iets wat op een lange tele toch best wel belangrijk is: De statiefgondel.

Tokina SL400 by Ouwesok, on Flickr

Sigma was het begin van de 80's een beetje kwijtgeraakt maar herpakte zich in de tweede helft van het decennium vrij aardig door ook zo'n compacte 400 uit te brengen. Aanvankelijk won die het nog niet van de Tokina maar tegen 1990 kwam ineens de APO 400mm. Optisch een flinke verbetering, alleen jammer van dat Zen-coating. Nieuw zag zo'n lens er prachtig uit alleen bleek het coating biologisch afbreekbaar. Ondanks voorzichtig mee omgaan ziet de mijne er inmiddels zo uit.

Sigma APO 5.6/400mm by Ouwesok, on Flickr

Optisch is deze overigens nog helemaal 100% en dus binnenkort eens wat plaatjes.