Loj, wat gemeen.. Ik heb geluk met Chris dat hij altijd vraagt waarom de anderen zoiets zeggen, maar het niet op zichzelf betrekt. Hoop dat Daan dat ook gaat lukken.
Kersjes, Lekkere opmerking van zo'n moeder. Als ze het raar vind kan ze het toch met jou overleggen, dat speel je niet via een peuter..
Sylver, na de 1e kwam het snel genoeg weer terug, maar na nr2 zijn hier ook wat hersencellen achtergebleven in het kraambed
Slapen ben ik vrij consequent in. We doen het gewone rondje (tandenpoetsen(evt douche), omkleden, verhaaltje, knuffel& kus en klaar.
We hebben eerder wel toegegeven aan vragen, maar het begint bij iets kleins, en bouwt op tot een lange gewoonte.
Bij Daan hebben we rond de 2 jaar een paar weken "last" gehad. Het begon met even op schoot zitten voor het slapen, daarna wilde hij op schoot in slaap vallen, daarna kon hij alleen maar op schoot in slaap vallen, daarna kon hij ook in de nacht alleen terug in slaap vallen op schoot. En zaten wij 4x per nacht met een peuter op schoot te wachten tot hij weer sliep.
Daar waren we klaar mee. Toen toch doorgepakt en hem volgens het oude riedeltje in bed gestopt. Hij heeft flink gebrult, maar hij/wij werden allemaal chagrijnig van het slaaptekort. De eerste nacht was het drama, maar na de 3e nacht was het over en viel hij lachend in slaap. Het was gewoon een verkeerde gewoonte die erin geslopen was.
Met Chris hebben we hetzelfde gehad door oorontstekingen en bij ons in bed slapen. Maar ondanks het streng doorpakken gaan ze allebei rustig in bed en slapen prima. Ik heb geen moment het gevoel dat er nu iets van angst/pijn speelt. Wel aan het begin van het veranderen van de gewoonte, maar als de angst/pijn weg is, hoeft de nieuwe gewoonte niet te blijven