LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Nu nog een hoofdletter.quote:
Op 
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dat vermoeden had ik al.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Persie-conferentie om 14.00 uur. Iran heette ooit Perzië. Het koninkrijk ging verloren. Nu moeten we de oren naar een blinde laten hangen. Hoest in de microfoon. Ik wil het niet eens meer horen. Koning van troon gestoten. Door een wereldkampioen gekleineerd. Door een prins op het paard van Troje. Als de vis scholletje binnengehaald. De koning van Duitsland heeft ie altijd geëerd. Stoer op z'n paard. Robin, ik heb van je heldendaden genoten.
De kopbal tegen Spanje zal ik nooit vergeten. Voetballer in m'n hart gesloten.
De kopbal tegen Spanje zal ik nooit vergeten. Voetballer in m'n hart gesloten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik weet dat ik soms te persoonlijk ben. Maar dit moet ik even kwijt. Ben kwaad geworden door de telefoon, wel tien keer gezegd dat het niet aan haar ligt. Ze begreep m'n "agressieve" toon. Vond 2 maanden al lang. Na 2 maanden wordt er 2 dagen voor de afspraak bij de internist even gebeld dat de afspraak niet doorgaat. Ik had immers al contact gehad met de huisarts. Die had me door moeten verwijzen. 'Sorry voor de bureaucratische fout.'
Op m'n verjaardag heel de dag in bed gelegen.
Ben verdrietig.
Op m'n verjaardag heel de dag in bed gelegen.
Ben verdrietig.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
We used to hate people - Now we just make fun of them - It's more effective that way
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Op 
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Net weer eens m'n zoetzaligheid wezen halen bij Ellie en Jan. Zoete inval.
Lult je de positieve oren van de kop. Voor negatief gelul geen plaats. Ellie is de baas. De vrouw die iedere man wenst. Of niet Jan ? Omdat de feestdagen er aankomen, en je niet weet met welke kleur. Dit is voor Ellie. Kleurend zoete hart. In het hartje van Bommel......Sterkte Jan, met zo'n geweldige vrouw.
Ollie B. & Geintje
Sinds een jaar is deze ouwe snoeperd gestopt met roken. Sindsdien gaat m'n gezondheid met sprongen achteruit. pats kniH sprong zeg maar. Het vooruitzicht was destijds anders, en had ik andere gevolgen verwacht. Het was weliswaar een sprong in het diepe, maar dat ik m'n hoofd nadien zo moeilijk boven water zou houden stond niet in de planning. Je zou bijna Ad van Tricht, de badmeester, gaan raadplegen. Ware het niet dat ie waarschijnlijk toch geen tijd zou hebben, gezien 'de Toren.' Daar staat ie vaker in dan Thijs de Torenwachter vroeger. Deze week had ie weer eens een jubileum. Ik meen dat ie nu 10 jaar zelfstandig, samen, mag douchen in een hotel, of iets dergelijks. Wat dat betreft torent ie boven alle Bommelaren uit. Ik denk zelfs dat ie meer onderscheidingen heeft dan An de Kneuter Carnavalshits. En dat was al een imponerende reeks.
Waarschijnlijk ging mijn lichaam tegenstribbelen en dacht van 'Hé maat, zo zijn we niet getrouwd.'
Om hem toch zoet te houden ben ik lollies gaan eten. Zoethout gaat zo druppen boven het toetsenbord. En met een slabbetje typen staat zo raar bij een 50+er. De lollie zou dan tevens een prima vervanger zijn voor de giftige nicotine-staaf. Die m'n lichaam dertig jaar lang, met gif, te lijf is gegaan.
Zo gezegd zo gedaan. Om het hoekske hier bij de Koningsstraat, heb je een mooi snoepwinkeltje....Ollie B. & Geintje. Was er al vaak langs gelopen, op weg naar het Kruidvat, om toiletpapier om van je af te vegen te kopen. Of naar Aziz. De lieve zelfstandige Marokkaanse winkelier. Ik krijg dan altijd kriebels in m'n buik, lekkere kriebels, want ik ga dan 40 jaar terug in de tijd. En sta met m'n gulden bij Hilleke in de winkel, treuzelend, zeg maar aarzelend. Zo'n gulden kun je maar één keer uitgeven. Als weegschaal moet je dan de juiste afweging maken.
In dit winkeltje staat de moderne Hilleke. Elly hiet ze. Bijgestaan door haar man Jan, runt ze al vanaf 2002 het Bommelsche snoepwinkeltje in het centrum. Een echte Bommelaar zegt: 'de stad.'
Elly is officiëel geen echte Bommelaar, ze komt uit Den Bosch. Maar ik vind officiëus zo'n lelijk woord, dat ik haar wel degelijk beschouw als één van ons. Ze begonnen het winkeltje aan de overkant van de Boschstraat, daarna hebben ze een tijd hun hart verpand in de Waterstraat, om vanaf afgelopen augustus weer een bietje thuis te komen in de Boschstraat. De eerste keer dat ik binnen was, stonden we binnen een minuut te kleppen alsof we elkaar al jaren kende. Toen ze zei dat ze uit Den Bosch kwam, vroeg ik haar, als geintje, of ze wist waarom Boschenaren zo graag Macaroni eten. Ze had geen idee. 'Dan kunnen ze door de gaatjes door blijven lullen.' Joep Hek van de dam en m'n keuze gaan maken.
Als een volleerde toverballenfee beval ze me de ene lekkernij na de andere aan. Daarvoor had ik me eerst georiënteerd in de winkel. Het bleek niet alleen een snoepwinkeltje te zijn, er waren ook feest-en kado-artikelen te koop. Ad van Tricht zou zich hier als een vis in het water hebben gevoeld, twijfelend welk feestartikel ie zou aanschaffen met z'n kado-bon. Ik raakte gewoon in een feeststemming van alle toeters, felicitatiekaartjes, mokken met opdruk en jubileumaffiches. Ze afficheerden zich meer als snoepwinkel, maar de aanblik van al die vrolijkheid deed me ook watertanden.
Allerlei snoepwaar uitgezocht, lollies natuurlijk in aantal het meest. Het echte feest moest nog beginnen. Ik zou thuis als een kleuter zo blij na Sinten Maarten Mik Mak, je moeder is een dikzak, de snoepwaar uit gaan pakken. Me daarna te goed doen aan al het lekkers. Waarna ik misselijk maar voldaan, het avondeten een keertje over zou slaan. Een mandarijntje van Aziz om m'n geweten te schonen. Het gekochte product van het Kruidvat, hing al klaar. Het etenswaar moest immers ergens eindigen. Maar dit begin was onovertroffen. Ik had het zelf ook getroffen met dit winkeltje in de buurt. Plus dat ik het trof met deze nieuwe vriendin. Sindsdien treffen we elkaar wekelijks. Dan hebben we de grootste lol tussen de lollies. Mijn advies. Wip er eens binnen. Binnen de kortste keren ben je in een feeststemming.
Dikke 10- Er moet wat te wensen over blijven voor de feestdagen
Lult je de positieve oren van de kop. Voor negatief gelul geen plaats. Ellie is de baas. De vrouw die iedere man wenst. Of niet Jan ? Omdat de feestdagen er aankomen, en je niet weet met welke kleur. Dit is voor Ellie. Kleurend zoete hart. In het hartje van Bommel......Sterkte Jan, met zo'n geweldige vrouw.
Ollie B. & Geintje
Sinds een jaar is deze ouwe snoeperd gestopt met roken. Sindsdien gaat m'n gezondheid met sprongen achteruit. pats kniH sprong zeg maar. Het vooruitzicht was destijds anders, en had ik andere gevolgen verwacht. Het was weliswaar een sprong in het diepe, maar dat ik m'n hoofd nadien zo moeilijk boven water zou houden stond niet in de planning. Je zou bijna Ad van Tricht, de badmeester, gaan raadplegen. Ware het niet dat ie waarschijnlijk toch geen tijd zou hebben, gezien 'de Toren.' Daar staat ie vaker in dan Thijs de Torenwachter vroeger. Deze week had ie weer eens een jubileum. Ik meen dat ie nu 10 jaar zelfstandig, samen, mag douchen in een hotel, of iets dergelijks. Wat dat betreft torent ie boven alle Bommelaren uit. Ik denk zelfs dat ie meer onderscheidingen heeft dan An de Kneuter Carnavalshits. En dat was al een imponerende reeks.
Waarschijnlijk ging mijn lichaam tegenstribbelen en dacht van 'Hé maat, zo zijn we niet getrouwd.'
Om hem toch zoet te houden ben ik lollies gaan eten. Zoethout gaat zo druppen boven het toetsenbord. En met een slabbetje typen staat zo raar bij een 50+er. De lollie zou dan tevens een prima vervanger zijn voor de giftige nicotine-staaf. Die m'n lichaam dertig jaar lang, met gif, te lijf is gegaan.
Zo gezegd zo gedaan. Om het hoekske hier bij de Koningsstraat, heb je een mooi snoepwinkeltje....Ollie B. & Geintje. Was er al vaak langs gelopen, op weg naar het Kruidvat, om toiletpapier om van je af te vegen te kopen. Of naar Aziz. De lieve zelfstandige Marokkaanse winkelier. Ik krijg dan altijd kriebels in m'n buik, lekkere kriebels, want ik ga dan 40 jaar terug in de tijd. En sta met m'n gulden bij Hilleke in de winkel, treuzelend, zeg maar aarzelend. Zo'n gulden kun je maar één keer uitgeven. Als weegschaal moet je dan de juiste afweging maken.
In dit winkeltje staat de moderne Hilleke. Elly hiet ze. Bijgestaan door haar man Jan, runt ze al vanaf 2002 het Bommelsche snoepwinkeltje in het centrum. Een echte Bommelaar zegt: 'de stad.'
Elly is officiëel geen echte Bommelaar, ze komt uit Den Bosch. Maar ik vind officiëus zo'n lelijk woord, dat ik haar wel degelijk beschouw als één van ons. Ze begonnen het winkeltje aan de overkant van de Boschstraat, daarna hebben ze een tijd hun hart verpand in de Waterstraat, om vanaf afgelopen augustus weer een bietje thuis te komen in de Boschstraat. De eerste keer dat ik binnen was, stonden we binnen een minuut te kleppen alsof we elkaar al jaren kende. Toen ze zei dat ze uit Den Bosch kwam, vroeg ik haar, als geintje, of ze wist waarom Boschenaren zo graag Macaroni eten. Ze had geen idee. 'Dan kunnen ze door de gaatjes door blijven lullen.' Joep Hek van de dam en m'n keuze gaan maken.
Als een volleerde toverballenfee beval ze me de ene lekkernij na de andere aan. Daarvoor had ik me eerst georiënteerd in de winkel. Het bleek niet alleen een snoepwinkeltje te zijn, er waren ook feest-en kado-artikelen te koop. Ad van Tricht zou zich hier als een vis in het water hebben gevoeld, twijfelend welk feestartikel ie zou aanschaffen met z'n kado-bon. Ik raakte gewoon in een feeststemming van alle toeters, felicitatiekaartjes, mokken met opdruk en jubileumaffiches. Ze afficheerden zich meer als snoepwinkel, maar de aanblik van al die vrolijkheid deed me ook watertanden.
Allerlei snoepwaar uitgezocht, lollies natuurlijk in aantal het meest. Het echte feest moest nog beginnen. Ik zou thuis als een kleuter zo blij na Sinten Maarten Mik Mak, je moeder is een dikzak, de snoepwaar uit gaan pakken. Me daarna te goed doen aan al het lekkers. Waarna ik misselijk maar voldaan, het avondeten een keertje over zou slaan. Een mandarijntje van Aziz om m'n geweten te schonen. Het gekochte product van het Kruidvat, hing al klaar. Het etenswaar moest immers ergens eindigen. Maar dit begin was onovertroffen. Ik had het zelf ook getroffen met dit winkeltje in de buurt. Plus dat ik het trof met deze nieuwe vriendin. Sindsdien treffen we elkaar wekelijks. Dan hebben we de grootste lol tussen de lollies. Mijn advies. Wip er eens binnen. Binnen de kortste keren ben je in een feeststemming.
Dikke 10- Er moet wat te wensen over blijven voor de feestdagen
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ristorante/Pizzeria Perla di Cairo
Het moest er weer eens keer van komen. Bij de buren van Perla di Cairo aan tafel schuiven.
Had er al vaak een pizzaatje gehaald, maar nog nooit in de pizzeria zelf gegeten. Als ik uit het raam van m'n flatje kijk zie ik de dampende walmen uit de rookpijp van het restaurant opstijgen. Bij aflandse wind uit het midden-oosten snuif ik de geur op van gebraden gehakt, geroosterd varkensvlees en gesnipperde uien. Heel wat anders dan de aangebrande kiplucht van een mislukte barbeque die mijn reukorganen iedere zomer teistert. De veroorzakers daarvan zitten de hele zomer op de stoep in trainingspak bier te drinken. Ik ken inmiddels alle nummers van Fransje Bauer uit m'n hoofd. Het zijn natuurlijk wel de originele, oer-Hollandsche, politiek bewuste, shoarma etende, RTL-kijkers. Wat de Bauer niet kent lust ie niet.
Gelukkig kijken de echte sportfans volgend jaar de Olympische Spelen bij de NPO. Bij SBS : 'Welke gemeente heeft ooit twee keer de OS georganiseerd ?'
A: Sexbierum
B: Los Angeles
C: Bruchem-zuid
M'n moeder is nu al aan het kijken hoe ze haar zonebloem-en zelf betaalde vakanties er om heen kan plannen.
Ze hebben ook zo'n mooi bordje aan de muur. 'Krek Wak Wou.' 'Dit is precies hetgeen ik wilde' paste er niet op denk ik. Als ik ze beleefd groet groeten ze altijd in dialect terug : 'Hek wa van oe an ?' 'Eensgelijks' zeg ik dan. Waar vind je dat nog tegenwoordig ?
Ik zag vroeger door het raam Yazied al bezig met zijn one-man show. Ik noemde hem altijd Ari, klinkt amicaal, zeg maar goeie kennisen onder elkaar. Ari goochelde jarenlang met deegrollers en pannen. panne van het dak in de Gasthuisstraat. Iedereen was de beste gast bij Ari
'Jij gaat altijd tot de bodem hè Ari ?' Zei ik in de geest van de Olympische Spelen drie jaar geleden. Ari worstelde nog steeds een beetje met de Nederlandse taal en hij begreep de dubbele bodem van mijn opmerking dan ook niet helemaal. Met cijfers heeft ie minder moeite. Hij wilde al beginnen aan nummertje 28, toen ik hem vertelde dat ik aan een tafel wilde plaatsnemen. Het was alsof ik in m'n eigen huis op visite ging.
De bediening liet niet lang op zich wachten. Op advies van een mede-recensent bestelde ik de Nazaka. Nummer 81 zou zouden Ari en Anton Geesink zeggen. Een pizza met alles erop en eran. Op weg naar de zoveeltste dan, die ditmaal heerlijk zou gaan smaken. Deze maaltijd had geen bijsmaak.
Voorgerecht een Zuppa di Pomodoro, klinkt toch aantrekkelijker dan het saaie tomatensoep. Net zoals artisjokken lekkerder klinkt dan dierentuinliegen. Een snelwandelende schaker gaat ook niet sjokken, dan is het paard plots een liegebeest. Bedeesd schuddend, niet te hoog van de toren blazend.
Na tien minuutjes werd de Pomodoro geserveerd. De soepballetjes dreven met hun billetjes aan de oppervlakte, klaar om opgevist te worden. De eerste indruk had me niet voorgelogen. De balletjes waren lekker heet en de zoet/zure soep was innig verstrengeld met de stukjes tomaat.
Wachtend op mijn Pizza nam ik de omgeving in me op. Het was rustiek en knus. Italiaans en Egyptisch vloeiden mooi samen met Hollandse degelijkheid. Hier zou het bordje 'Krek Wak Wou' niet misstaan. Samen met Ari Salami zorgde het voor een gemoedelijke, huiselijke sfeer.
Vanaf mijn tafel zag ik altijd Ari met de pizzabodem gooien alsof ie aan het discuswerpen was. Ari was goud waard voor deze zaak en ging helemaal in zijn werk op. Hij had duidelijk plezier in wat ie deed. Een pizza eet je niet met een stokje. Wak zegge wou en nie liege.....Arie heeft aan de juist persoon het estafettestokje doorgegeven.
De Pizza was niet te groot en niet te klein. Precies zoals het hoort. Alles lag mooi gerangschikt.
Niets overlapte elkaar en niets lag er verloren bij. Waar te beginnen is dan de vraag. Ik prikte eerst een champignonnetje aan de vork. Stukje deeg erachteraan. 'We are the champignons' wilde ik zingen. Maar hield me met moeite in. De stukjes tomaat waren niet te slap en de paprika niet te hard. Je zou er bijna een stijve van krijgen, ware het niet dat er net een engeltje op m'n tong pieste. De kaas fietste, op de Olympiese pieste, overal tussendoor, was als een glijmiddel voor de ham, salami en uitjes. Dit was als een thuiswedstrijd voor de artisjokken en de ananas, alleen het applaus ontbrak.
Het was duidelijk, hier had Ari jarenlang voor geoefend. Hier had zijn opvolger voor in de klas gezeten. Zelden zo lekker ongezond gegeten
Dit was de perfecte pizza. Hans van Zetten zou zeggen : 'Hij staat, hij staat en ik sta ook.'
Een 9. Zonder aftrek van punten
Het moest er weer eens keer van komen. Bij de buren van Perla di Cairo aan tafel schuiven.
Had er al vaak een pizzaatje gehaald, maar nog nooit in de pizzeria zelf gegeten. Als ik uit het raam van m'n flatje kijk zie ik de dampende walmen uit de rookpijp van het restaurant opstijgen. Bij aflandse wind uit het midden-oosten snuif ik de geur op van gebraden gehakt, geroosterd varkensvlees en gesnipperde uien. Heel wat anders dan de aangebrande kiplucht van een mislukte barbeque die mijn reukorganen iedere zomer teistert. De veroorzakers daarvan zitten de hele zomer op de stoep in trainingspak bier te drinken. Ik ken inmiddels alle nummers van Fransje Bauer uit m'n hoofd. Het zijn natuurlijk wel de originele, oer-Hollandsche, politiek bewuste, shoarma etende, RTL-kijkers. Wat de Bauer niet kent lust ie niet.
Gelukkig kijken de echte sportfans volgend jaar de Olympische Spelen bij de NPO. Bij SBS : 'Welke gemeente heeft ooit twee keer de OS georganiseerd ?'
A: Sexbierum
B: Los Angeles
C: Bruchem-zuid
M'n moeder is nu al aan het kijken hoe ze haar zonebloem-en zelf betaalde vakanties er om heen kan plannen.
Ze hebben ook zo'n mooi bordje aan de muur. 'Krek Wak Wou.' 'Dit is precies hetgeen ik wilde' paste er niet op denk ik. Als ik ze beleefd groet groeten ze altijd in dialect terug : 'Hek wa van oe an ?' 'Eensgelijks' zeg ik dan. Waar vind je dat nog tegenwoordig ?
Ik zag vroeger door het raam Yazied al bezig met zijn one-man show. Ik noemde hem altijd Ari, klinkt amicaal, zeg maar goeie kennisen onder elkaar. Ari goochelde jarenlang met deegrollers en pannen. panne van het dak in de Gasthuisstraat. Iedereen was de beste gast bij Ari
'Jij gaat altijd tot de bodem hè Ari ?' Zei ik in de geest van de Olympische Spelen drie jaar geleden. Ari worstelde nog steeds een beetje met de Nederlandse taal en hij begreep de dubbele bodem van mijn opmerking dan ook niet helemaal. Met cijfers heeft ie minder moeite. Hij wilde al beginnen aan nummertje 28, toen ik hem vertelde dat ik aan een tafel wilde plaatsnemen. Het was alsof ik in m'n eigen huis op visite ging.
De bediening liet niet lang op zich wachten. Op advies van een mede-recensent bestelde ik de Nazaka. Nummer 81 zou zouden Ari en Anton Geesink zeggen. Een pizza met alles erop en eran. Op weg naar de zoveeltste dan, die ditmaal heerlijk zou gaan smaken. Deze maaltijd had geen bijsmaak.
Voorgerecht een Zuppa di Pomodoro, klinkt toch aantrekkelijker dan het saaie tomatensoep. Net zoals artisjokken lekkerder klinkt dan dierentuinliegen. Een snelwandelende schaker gaat ook niet sjokken, dan is het paard plots een liegebeest. Bedeesd schuddend, niet te hoog van de toren blazend.
Na tien minuutjes werd de Pomodoro geserveerd. De soepballetjes dreven met hun billetjes aan de oppervlakte, klaar om opgevist te worden. De eerste indruk had me niet voorgelogen. De balletjes waren lekker heet en de zoet/zure soep was innig verstrengeld met de stukjes tomaat.
Wachtend op mijn Pizza nam ik de omgeving in me op. Het was rustiek en knus. Italiaans en Egyptisch vloeiden mooi samen met Hollandse degelijkheid. Hier zou het bordje 'Krek Wak Wou' niet misstaan. Samen met Ari Salami zorgde het voor een gemoedelijke, huiselijke sfeer.
Vanaf mijn tafel zag ik altijd Ari met de pizzabodem gooien alsof ie aan het discuswerpen was. Ari was goud waard voor deze zaak en ging helemaal in zijn werk op. Hij had duidelijk plezier in wat ie deed. Een pizza eet je niet met een stokje. Wak zegge wou en nie liege.....Arie heeft aan de juist persoon het estafettestokje doorgegeven.
De Pizza was niet te groot en niet te klein. Precies zoals het hoort. Alles lag mooi gerangschikt.
Niets overlapte elkaar en niets lag er verloren bij. Waar te beginnen is dan de vraag. Ik prikte eerst een champignonnetje aan de vork. Stukje deeg erachteraan. 'We are the champignons' wilde ik zingen. Maar hield me met moeite in. De stukjes tomaat waren niet te slap en de paprika niet te hard. Je zou er bijna een stijve van krijgen, ware het niet dat er net een engeltje op m'n tong pieste. De kaas fietste, op de Olympiese pieste, overal tussendoor, was als een glijmiddel voor de ham, salami en uitjes. Dit was als een thuiswedstrijd voor de artisjokken en de ananas, alleen het applaus ontbrak.
Het was duidelijk, hier had Ari jarenlang voor geoefend. Hier had zijn opvolger voor in de klas gezeten. Zelden zo lekker ongezond gegeten
Dit was de perfecte pizza. Hans van Zetten zou zeggen : 'Hij staat, hij staat en ik sta ook.'
Een 9. Zonder aftrek van punten
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
mooi verhaalquote:Op donderdag 12 november 2015 19:46 schreef tong80 het volgende:
Ristorante/Pizzeria Perla di Cairo
Het moest er weer eens keer van komen. Bij de buren van Perla di Cairo aan tafel schuiven.
Had er al vaak een pizzaatje gehaald, maar nog nooit in de pizzeria zelf gegeten. Als ik uit het raam van m'n flatje kijk zie ik de dampende walmen uit de rookpijp van het restaurant opstijgen. Bij aflandse wind uit het midden-oosten snuif ik de geur op van gebraden gehakt, geroosterd varkensvlees en gesnipperde uien. Heel wat anders dan de aangebrande kiplucht van een mislukte barbeque die mijn reukorganen iedere zomer teistert. De veroorzakers daarvan zitten de hele zomer op de stoep in trainingspak bier te drinken. Ik ken inmiddels alle nummers van Fransje Bauer uit m'n hoofd. Het zijn natuurlijk wel de originele, oer-Hollandsche, politiek bewuste, shoarma etende, RTL-kijkers. Wat de Bauer niet kent lust ie niet.
Gelukkig kijken de echte sportfans volgend jaar de Olympische Spelen bij de NPO. Bij SBS : 'Welke gemeente heeft ooit twee keer de OS georganiseerd ?'
A: Sexbierum
B: Los Angeles
C: Bruchem-zuid
M'n moeder is nu al aan het kijken hoe ze haar zonebloem-en zelf betaalde vakanties er om heen kan plannen.
Ze hebben ook zo'n mooi bordje aan de muur. 'Krek Wak Wou.' 'Dit is precies hetgeen ik wilde' paste er niet op denk ik. Als ik ze beleefd groet groeten ze altijd in dialect terug : 'Hek wa van oe an ?' 'Eensgelijks' zeg ik dan. Waar vind je dat nog tegenwoordig ?
Ik zag vroeger door het raam Yazied al bezig met zijn one-man show. Ik noemde hem altijd Ari, klinkt amicaal, zeg maar goeie kennisen onder elkaar. Ari goochelde jarenlang met deegrollers en pannen. panne van het dak in de Gasthuisstraat. Iedereen was de beste gast bij Ari
'Jij gaat altijd tot de bodem hè Ari ?' Zei ik in de geest van de Olympische Spelen drie jaar geleden. Ari worstelde nog steeds een beetje met de Nederlandse taal en hij begreep de dubbele bodem van mijn opmerking dan ook niet helemaal. Met cijfers heeft ie minder moeite. Hij wilde al beginnen aan nummertje 28, toen ik hem vertelde dat ik aan een tafel wilde plaatsnemen. Het was alsof ik in m'n eigen huis op visite ging.
De bediening liet niet lang op zich wachten. Op advies van een mede-recensent bestelde ik de Nazaka. Nummer 81 zou zouden Ari en Anton Geesink zeggen. Een pizza met alles erop en eran. Op weg naar de zoveeltste dan, die ditmaal heerlijk zou gaan smaken. Deze maaltijd had geen bijsmaak.
Voorgerecht een Zuppa di Pomodoro, klinkt toch aantrekkelijker dan het saaie tomatensoep. Net zoals artisjokken lekkerder klinkt dan dierentuinliegen. Een snelwandelende schaker gaat ook niet sjokken, dan is het paard plots een liegebeest. Bedeesd schuddend, niet te hoog van de toren blazend.
Na tien minuutjes werd de Pomodoro geserveerd. De soepballetjes dreven met hun billetjes aan de oppervlakte, klaar om opgevist te worden. De eerste indruk had me niet voorgelogen. De balletjes waren lekker heet en de zoet/zure soep was innig verstrengeld met de stukjes tomaat.
Wachtend op mijn Pizza nam ik de omgeving in me op. Het was rustiek en knus. Italiaans en Egyptisch vloeiden mooi samen met Hollandse degelijkheid. Hier zou het bordje 'Krek Wak Wou' niet misstaan. Samen met Ari Salami zorgde het voor een gemoedelijke, huiselijke sfeer.
Vanaf mijn tafel zag ik altijd Ari met de pizzabodem gooien alsof ie aan het discuswerpen was. Ari was goud waard voor deze zaak en ging helemaal in zijn werk op. Hij had duidelijk plezier in wat ie deed. Een pizza eet je niet met een stokje. Wak zegge wou en nie liege.....Arie heeft aan de juist persoon het estafettestokje doorgegeven.
De Pizza was niet te groot en niet te klein. Precies zoals het hoort. Alles lag mooi gerangschikt.
Niets overlapte elkaar en niets lag er verloren bij. Waar te beginnen is dan de vraag. Ik prikte eerst een champignonnetje aan de vork. Stukje deeg erachteraan. 'We are the champignons' wilde ik zingen. Maar hield me met moeite in. De stukjes tomaat waren niet te slap en de paprika niet te hard. Je zou er bijna een stijve van krijgen, ware het niet dat er net een engeltje op m'n tong pieste. De kaas fietste, op de Olympiese pieste, overal tussendoor, was als een glijmiddel voor de ham, salami en uitjes. Dit was als een thuiswedstrijd voor de artisjokken en de ananas, alleen het applaus ontbrak.
Het was duidelijk, hier had Ari jarenlang voor geoefend. Hier had zijn opvolger voor in de klas gezeten. Zelden zo lekker ongezond gegeten
Dit was de perfecte pizza. Hans van Zetten zou zeggen : 'Hij staat, hij staat en ik sta ook.'
Een 9. Zonder aftrek van punten
Dank jequote:
Op 
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Soms kunde ut nie late. Ga de 's avonds, na de middag-loempia, nog effe voor 4 euro friet halen. Ge het de deurknop nog in de hand of het Bommelse gewauwel komt oe al tegemoet. Ton in dit geval, Lutje stond te kleppen alsof ie de eigenaar van Markzicht zelf is. Sinds kort woont ie om de hoek. In de Karststraat. Dan is het gemakkelijk oversteken. Goed uit de hoeken van de ogen kijken en richting aangeven wat er in het vet gegooid moet worden. Hij stond te kleppen met de zoon van Annemarie van Bruchem, die een mooi bedrijf is begonnen in Rossum. Uitvaart, maar dat mag de pret niet drukken tijdens de feestdagen.
Oude jongens krentenbrood. We hadden het al snel over Bommelse bijnamen. Adriaan had een "mooie" anekdote. Moest ene Leenhouwers afleggen. De naam herkende ie niet. 'Verrek, da's de rooie.' Lutje begon tegen de eigenaar te pochen dat ie samen met mij in het eerste nooit van Chinezen had verloren. 'Daar kon geen muurtje tegen op Lut.' Kwam Adje nog binnen gedwarreld. Begon gelijk in de Toren te bladeren. Die krijg de ok nie wekelijks meer over de vloer. Na een paar leuke anekdotes, over onze gezamenlijk vakanties bijvoorbeeld. Riep Lut nog. 'Herm, schrijf er een mooi stukske over.' Bij deze maat. En Ad, hedde de groeten nog gedaan aan Kirsten ?
Oude jongens krentenbrood. We hadden het al snel over Bommelse bijnamen. Adriaan had een "mooie" anekdote. Moest ene Leenhouwers afleggen. De naam herkende ie niet. 'Verrek, da's de rooie.' Lutje begon tegen de eigenaar te pochen dat ie samen met mij in het eerste nooit van Chinezen had verloren. 'Daar kon geen muurtje tegen op Lut.' Kwam Adje nog binnen gedwarreld. Begon gelijk in de Toren te bladeren. Die krijg de ok nie wekelijks meer over de vloer. Na een paar leuke anekdotes, over onze gezamenlijk vakanties bijvoorbeeld. Riep Lut nog. 'Herm, schrijf er een mooi stukske over.' Bij deze maat. En Ad, hedde de groeten nog gedaan aan Kirsten ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ge het van die nachten dat het lekker beschut slapen is. Vooral in de herfst. Overdenkend wagge die dag weer op oew kerfststok had. Wel medelijden met Zwarte Piet, die zich door de CV moet zien te worstelen, zonder verder echt carrière te hebben gemaakt. De één is kachel de ander stoned. Zwarte Piet drinkt nog steeds Ranja met een rietje. Zoals het een echt Zwart Pietje betaamt. Ademloos slurpt ie het lekkere oranje zoete vocht naar binnen. Net zoals ie wacht tot we in bed liggen, in de tocht wacht ie z'n moment af. Ben al een grote vent. Blij verrast als ik 's ochtends iets lekkers in m'n schoen vind. Ik zet er altijd twee. Kunnen ze me niet aan de laars lappen.
Vanmiddag ging de bel. Ik er achter aan. Alarmbellen schelden door de straat. Zonder te vloeken. Vroeger was het De Bel die langs de deuren ging. Ik had nu een lot uit de loterij. Het was Peer die ik een halt toe riep. 'Houd de dief' was niet nodig. Het was een onuitgenodigde gast. Hoefde niet uit te zoeken van wie dat gezicht was. Geen verf nodig om af te schminken. Oude jongens krentenbrood. Geen speculaas nodig van Sinterklaas om het naar ons zin te krijgen. De leuke anekdotes regen zich aan één. Was een beetje beduusd na al die jaren. Een makker die plots bij me zat te lullen. Ook familielid. Maar de vriendschap van vroeger stond voorop.
Peer, zo noem ik dit appeltje voor de dorst, nam foto's mee voor de van Ecken reünie later deze maand. Na 2 uur nam ie afscheid. Afgesproken dat ie nog eens langskomt. Samen naar een wedstrijd van Ajax kijken. De club van de goedheilig man uit Barcelona. Dit was mooi, lijkt wel alsof alle Theunissen deugen. M'n overbuurman, Marcel, is er ook al één met een hart van goud. Peter ik was blij verrast. Zo mogen lieve vluchtelingen, die verdwaald zijn zeker, ongeschoren bij me langs komen.
Mogen ze ook nog in één of andere hoek strooien tegen de wijnd in.
Vanmiddag ging de bel. Ik er achter aan. Alarmbellen schelden door de straat. Zonder te vloeken. Vroeger was het De Bel die langs de deuren ging. Ik had nu een lot uit de loterij. Het was Peer die ik een halt toe riep. 'Houd de dief' was niet nodig. Het was een onuitgenodigde gast. Hoefde niet uit te zoeken van wie dat gezicht was. Geen verf nodig om af te schminken. Oude jongens krentenbrood. Geen speculaas nodig van Sinterklaas om het naar ons zin te krijgen. De leuke anekdotes regen zich aan één. Was een beetje beduusd na al die jaren. Een makker die plots bij me zat te lullen. Ook familielid. Maar de vriendschap van vroeger stond voorop.
Peer, zo noem ik dit appeltje voor de dorst, nam foto's mee voor de van Ecken reünie later deze maand. Na 2 uur nam ie afscheid. Afgesproken dat ie nog eens langskomt. Samen naar een wedstrijd van Ajax kijken. De club van de goedheilig man uit Barcelona. Dit was mooi, lijkt wel alsof alle Theunissen deugen. M'n overbuurman, Marcel, is er ook al één met een hart van goud. Peter ik was blij verrast. Zo mogen lieve vluchtelingen, die verdwaald zijn zeker, ongeschoren bij me langs komen.
Mogen ze ook nog in één of andere hoek strooien tegen de wijnd in.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik kan wel weer in herhalingen vallen. Dak iemand heb gesproken in of buiten de Hema. Maar met sommige minse rakte nie uitgeluld. ´Hé cor.´ ´Hé van Tongerlo.´ Wilde het toch effe hebben over Cor de Gram. Ik denk dat ie me een kwartier van m´n werkeloze weg heeft afgehouden. Gisteren heerlijk gesprek. Kom er op door het overlijden van Armand. Herman van Loenhout was er ook zo één. Net zoals Cor. Iemand waar iedereen van houdt
In Nederland muziekland was Armand prominent
In het kleine Bommel hebben we Cor.
Ook in de schaduw, het geweld regeert, beheerst het nieuws.
Cor bleef maar wauwelen. Ik was inmiddels bij Kaasjager.
Riep ie over afstand over Bommelse middenstand in Seks-Kasteeltje Meerwijk.
Kwam de moeder van Joost tegemoet
Lachend. Cor herkennend.
Wie goed doet goed ontmoet. Cor verdient een standbeeld
Dagge er een kwartje in kunt gooie.
Dat ie op z´n Bommels gaat kleppe.
Veur de eeuwigheid.
In Nederland muziekland was Armand prominent
In het kleine Bommel hebben we Cor.
Ook in de schaduw, het geweld regeert, beheerst het nieuws.
Cor bleef maar wauwelen. Ik was inmiddels bij Kaasjager.
Riep ie over afstand over Bommelse middenstand in Seks-Kasteeltje Meerwijk.
Kwam de moeder van Joost tegemoet
Lachend. Cor herkennend.
Wie goed doet goed ontmoet. Cor verdient een standbeeld
Dagge er een kwartje in kunt gooie.
Dat ie op z´n Bommels gaat kleppe.
Veur de eeuwigheid.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Jari Litmanen
De jonge Jari, moest als groot sporttalent kiezen tussen glad ijs en het groene gras
Ambitieus zoals hij was, zocht ie de moelijkste weg, wilde wegbereider worden voor de Finnen
Ijshockeyers werden er al genoeg bemind
Als kind droomde ie van verre oorden, van spreekkoren na een doelpunt
In een groot stadion wilde hij de supporters bekoren
Na Lahty kwam HJK Helsinki op zijn pad, aan de hand van zijn eveneens sportieve vader
belandde de stilist bij de Finse top. Waar moet je dan nog heen
Met zo'n vader beland je dan bij MyPa, nog twee jaar achtereen indruk maken
Met de grootste glimlach de tegenstanders kraken
Ajax kwam hem op het spoor, wilde zijn carierre verder op de rails zetten
Het eerste beloofde lande was niet ver meer
Helaas in het eerste jaar vaak op de bank beland
In het tweede echter bleek de Finse Maradona een vechter te zijn
Bergkamp vertrok naar warmere oorden, zoals het moet en zoals het hoort
Ajax had er al één achter de hand die veel scoorde
Het rijtje Cruijff, van Basten, Bergkamp kreeg een waardige opvolger
Een nieuwe legende was geboren, een speler om in je hart te sluiten
Niet te stuiten als aanvallende middenvelder, de ultieme moderne voetballer
Nog voordat Ronaldo zich zich ijdel de beste zougaan noemen en poseerde met gestreken haartjes spuugde Onze Jari in zijn handen. Zonder verwijfde gebaartjes
Je denkt soms terug aan het grote Ajax, tegenwoordig vergane glorie
Bij de aankoop van Jan van Halst zei Piet Keizer: 'Dit is een garantie voor middelmaat.'
Misschien was Ajax-Bayern Müchen in 1995 wel de beste wedstrijd van Ajax ooit
Jari reed nooit een scheve schaats, te triest dat zo'n Halst, al tackelend, Jari's sporen vernielde
Die vent moeten we nog elke week aanhoren. Jari zei alleen: 'Ja, zat er wel lekker in geloof ik.'
/01/51/72/33/1517233_w21.jpg)
De jonge Jari, moest als groot sporttalent kiezen tussen glad ijs en het groene gras
Ambitieus zoals hij was, zocht ie de moelijkste weg, wilde wegbereider worden voor de Finnen
Ijshockeyers werden er al genoeg bemind
Als kind droomde ie van verre oorden, van spreekkoren na een doelpunt
In een groot stadion wilde hij de supporters bekoren
Na Lahty kwam HJK Helsinki op zijn pad, aan de hand van zijn eveneens sportieve vader
belandde de stilist bij de Finse top. Waar moet je dan nog heen
Met zo'n vader beland je dan bij MyPa, nog twee jaar achtereen indruk maken
Met de grootste glimlach de tegenstanders kraken
Ajax kwam hem op het spoor, wilde zijn carierre verder op de rails zetten
Het eerste beloofde lande was niet ver meer
Helaas in het eerste jaar vaak op de bank beland
In het tweede echter bleek de Finse Maradona een vechter te zijn
Bergkamp vertrok naar warmere oorden, zoals het moet en zoals het hoort
Ajax had er al één achter de hand die veel scoorde
Het rijtje Cruijff, van Basten, Bergkamp kreeg een waardige opvolger
Een nieuwe legende was geboren, een speler om in je hart te sluiten
Niet te stuiten als aanvallende middenvelder, de ultieme moderne voetballer
Nog voordat Ronaldo zich zich ijdel de beste zougaan noemen en poseerde met gestreken haartjes spuugde Onze Jari in zijn handen. Zonder verwijfde gebaartjes
Je denkt soms terug aan het grote Ajax, tegenwoordig vergane glorie
Bij de aankoop van Jan van Halst zei Piet Keizer: 'Dit is een garantie voor middelmaat.'
Misschien was Ajax-Bayern Müchen in 1995 wel de beste wedstrijd van Ajax ooit
Jari reed nooit een scheve schaats, te triest dat zo'n Halst, al tackelend, Jari's sporen vernielde
Die vent moeten we nog elke week aanhoren. Jari zei alleen: 'Ja, zat er wel lekker in geloof ik.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De Oude Bosscheweg..........
Neutraal voetbal kijken is de helft zo leuk als partij kiezen, de ene helft verloren.
Je krijgt minder teleurstellingen te slikken, ook minder te bekoren.
De hoogtepunten en euforie zijn ook schaarser.
Op zaterdag naar Sjaak kijken en op zondag naar Kees.
Ik koos altijd rood of groen, gras was wel groen, rode kaart bestond nog niet.
Bij beiden de derde helft gewonnen.
Wilde bij Bommel gaan voetballen, werd gedwongen door pa en ome Sijm een rood shirt aan te trekken, nu even op rijm.
Had geen keus, het groen bleef altijd bij me, op het groene laken geen keus, daden nooit staken.
Geen geslijm, vraag maar aan Makkie, Bennie of Henkie
Voetballen deden we op straat al samen.
Zou ik bijna de familie Damen vergeten. Zullen het ook beamen.
Eenmaal bij NIVO aanbeland was Henk van Rooyen m'n eerste trainer. Typische naam voor een NIVO-man. Rood wit zwarte hart. Speelden we met 5 man voorin. Pingelen was verplicht.
Samen met Robbie in de spits, die van Westreenen kon er wat van, te vroeg gestopt, ging ie aan gewichten heffen.
Z'n broer Puck ging geloof ik ijshockeyen of bij Rossum voetballen, nivootje lager, was ie laatste man. Robbie had meer doel mogen treffen.
In de jeugd gespeeld met Herman van Beurden, Basje van Voorden op doel, Waldie pronkte toen al met z'n veren, Renéétje Rensen was tweebenig. Raspaardje. Rende iedereen er uit.
Bas van Brakel was samen met Jack Schreuders al scheutig met pasen. Met Kerst liet ie het er bij zitten. Dan stond Loek stoer aan het roer.
John de Mol heeft dat concept ooit gejat. Een fortuin mee verdiend,
draaiend aan het rad. Tegenwoordig hebben we een andere Rat
Die is meer van petje op petje af.
Tas op de rug, de bocht door in het tunneltje.
Welke Bommelsche voetballer heeft niet gezucht
toen ie ook nog omhoog moest fietsen, of iemand moest ontwijken die niet uitkeek. NIVO begon ooit aan de dijken. Ontstaan uit Olympia, de club die een 100-jarig jubileum had verdiend
Met Rombeek, van Mourik, Apeldoorn en de twee besten.
De Beun en de vader van Kees en Johan. De ballen op wenkbrauwen neergelegd en bediend. Tegenstanders fronsten. Schutters hoefden niets te bewijzen.
Scheidsrechters die naar de middenstip wijzen.
Ik zie plots de Snor op z'n klok kijken, Toon attenderend
dat Riet op de fiets moet stappen, de kantine stroomt vol, spelers aan de tafel, lappend, om de lootjes te kopen.
In gedachten zie ik Rienie Hein lopen, de bal van Blanken gekregen, Sjaak nam het stokje over, Wout nam altijd de jongeren bij de arm. Die van Diejen kon er ook wat van, Björn is de jongste niet meer, houdt nog steeds het eerste bij de les. Geen Zwarte Piet, maar rood en groen. Lootjes trekken bij Loek en Riet. Kleurrijke tijden. Tijden die verstreken. Wat rest zal in ons geheugen blijven.
De Oude Bosscheweg.......Wat ooit was.
In de geest van Ome Leo : 'Jippie ha hé, Jippie ha hó. Ik zal oe nooit nie vergete.'
Neutraal voetbal kijken is de helft zo leuk als partij kiezen, de ene helft verloren.
Je krijgt minder teleurstellingen te slikken, ook minder te bekoren.
De hoogtepunten en euforie zijn ook schaarser.
Op zaterdag naar Sjaak kijken en op zondag naar Kees.
Ik koos altijd rood of groen, gras was wel groen, rode kaart bestond nog niet.
Bij beiden de derde helft gewonnen.
Wilde bij Bommel gaan voetballen, werd gedwongen door pa en ome Sijm een rood shirt aan te trekken, nu even op rijm.
Had geen keus, het groen bleef altijd bij me, op het groene laken geen keus, daden nooit staken.
Geen geslijm, vraag maar aan Makkie, Bennie of Henkie
Voetballen deden we op straat al samen.
Zou ik bijna de familie Damen vergeten. Zullen het ook beamen.
Eenmaal bij NIVO aanbeland was Henk van Rooyen m'n eerste trainer. Typische naam voor een NIVO-man. Rood wit zwarte hart. Speelden we met 5 man voorin. Pingelen was verplicht.
Samen met Robbie in de spits, die van Westreenen kon er wat van, te vroeg gestopt, ging ie aan gewichten heffen.
Z'n broer Puck ging geloof ik ijshockeyen of bij Rossum voetballen, nivootje lager, was ie laatste man. Robbie had meer doel mogen treffen.
In de jeugd gespeeld met Herman van Beurden, Basje van Voorden op doel, Waldie pronkte toen al met z'n veren, Renéétje Rensen was tweebenig. Raspaardje. Rende iedereen er uit.
Bas van Brakel was samen met Jack Schreuders al scheutig met pasen. Met Kerst liet ie het er bij zitten. Dan stond Loek stoer aan het roer.
John de Mol heeft dat concept ooit gejat. Een fortuin mee verdiend,
draaiend aan het rad. Tegenwoordig hebben we een andere Rat
Die is meer van petje op petje af.
Tas op de rug, de bocht door in het tunneltje.
Welke Bommelsche voetballer heeft niet gezucht
toen ie ook nog omhoog moest fietsen, of iemand moest ontwijken die niet uitkeek. NIVO begon ooit aan de dijken. Ontstaan uit Olympia, de club die een 100-jarig jubileum had verdiend
Met Rombeek, van Mourik, Apeldoorn en de twee besten.
De Beun en de vader van Kees en Johan. De ballen op wenkbrauwen neergelegd en bediend. Tegenstanders fronsten. Schutters hoefden niets te bewijzen.
Scheidsrechters die naar de middenstip wijzen.
Ik zie plots de Snor op z'n klok kijken, Toon attenderend
dat Riet op de fiets moet stappen, de kantine stroomt vol, spelers aan de tafel, lappend, om de lootjes te kopen.
In gedachten zie ik Rienie Hein lopen, de bal van Blanken gekregen, Sjaak nam het stokje over, Wout nam altijd de jongeren bij de arm. Die van Diejen kon er ook wat van, Björn is de jongste niet meer, houdt nog steeds het eerste bij de les. Geen Zwarte Piet, maar rood en groen. Lootjes trekken bij Loek en Riet. Kleurrijke tijden. Tijden die verstreken. Wat rest zal in ons geheugen blijven.
De Oude Bosscheweg.......Wat ooit was.
In de geest van Ome Leo : 'Jippie ha hé, Jippie ha hó. Ik zal oe nooit nie vergete.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Voor Joost......
Denk 15 jaar geleden, tijdens de Bommelweek. Eiergooi-wedstrijd op de mert. Wie naar elkaar de langste afstand gooide met een heel opgevangen ei. Joost broedde op zijn kans De Hoetel, wie kent 'm niet ? Zag het raam openstaan boven de sigarenzaak, op de hoek van de mert, draaide plots een kwartslag en gooide het ei vanaf veertig meter precies door het openstaande raam. Hat ie da bij Berrie of Walt ook gedurfd ? Of de kans hebben gelopen bij Wino, Bob of Willie een uitsmijter te krijgen.
Onze Joost heeft inmiddels zijn sporen verdiend in de wielrennerij. Als muzikant deed ie het ook goed,. Maar het bloed ging pas echt stromen bij de RABO-ploeg, ook bij Garmin en momenteel Shimano doet ie het mooi.
Met z'n tatoo's misschien een vreemde bij het wielrennen. Maar ze lopen met hem weg. Zelfs de hennen rennen. Viel ooit op de weg in Italië, moest ie weer eens de aandacht trekken. Viel ie op. De schavuit. Maar altijd recht vooruit. Kort door de bocht gaat ie niet. Hoe lang het ook mag duren. Esther van de buren houdt het met hem vol. Zo lang als ik hem ken altijd lol.
Dan kunde in Bommel Adrie van Houwelingen en Maarten Ducrot hebben.
Er is maar één echte Bommelse wielerheld, één die telt. Shit, vergeet ik Richard en Robert Schimmer. Mogen ook uit de schaduw komen hoor.
Immers al Jaren op niveau. Timmeren aan de weg. Ik denk dat ze het wel eens zijn voor een mooie Peter Post, voor de man in de schaduw van Shimano. Joost dagge nog veel eieren meugt legge. Rock on Joost Hoetelmans. Kek wel uit veur de uitsmijter.
Denk 15 jaar geleden, tijdens de Bommelweek. Eiergooi-wedstrijd op de mert. Wie naar elkaar de langste afstand gooide met een heel opgevangen ei. Joost broedde op zijn kans De Hoetel, wie kent 'm niet ? Zag het raam openstaan boven de sigarenzaak, op de hoek van de mert, draaide plots een kwartslag en gooide het ei vanaf veertig meter precies door het openstaande raam. Hat ie da bij Berrie of Walt ook gedurfd ? Of de kans hebben gelopen bij Wino, Bob of Willie een uitsmijter te krijgen.
Onze Joost heeft inmiddels zijn sporen verdiend in de wielrennerij. Als muzikant deed ie het ook goed,. Maar het bloed ging pas echt stromen bij de RABO-ploeg, ook bij Garmin en momenteel Shimano doet ie het mooi.
Met z'n tatoo's misschien een vreemde bij het wielrennen. Maar ze lopen met hem weg. Zelfs de hennen rennen. Viel ooit op de weg in Italië, moest ie weer eens de aandacht trekken. Viel ie op. De schavuit. Maar altijd recht vooruit. Kort door de bocht gaat ie niet. Hoe lang het ook mag duren. Esther van de buren houdt het met hem vol. Zo lang als ik hem ken altijd lol.
Dan kunde in Bommel Adrie van Houwelingen en Maarten Ducrot hebben.
Er is maar één echte Bommelse wielerheld, één die telt. Shit, vergeet ik Richard en Robert Schimmer. Mogen ook uit de schaduw komen hoor.
Immers al Jaren op niveau. Timmeren aan de weg. Ik denk dat ze het wel eens zijn voor een mooie Peter Post, voor de man in de schaduw van Shimano. Joost dagge nog veel eieren meugt legge. Rock on Joost Hoetelmans. Kek wel uit veur de uitsmijter.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Matt Le Tissier
Schaken deed ie niet, geen matige patstelling
Grootste clubvoetballer ooit
Raspaardje op twee benen, schijnbeweging zonder scheenbeschermer
Waar Matt verscheen, scheen voor iedereen de zon
Dammen braken door, supporters zongen in koor
'The Saints wil go on'
Heilige status, snel verkregen
Trouw gebleven aan de club
200 keer, handen in de lucht
Opgeluchte opponent, beducht voor meer sterren
Wie is die vent
Bij Southampton nam het niet zo'n vlucht
Open dak, de ster straalde alleen op het veld
Zocht niet naar het grote geld
Nooit op Milanello getraind
Godenvoetballer werd Le God genoemd
Niks in Italië te zoeken, niet belust op goedkope poen
Voor eeuwig een saint
Voetzoekers genoeg, die voor het grote geld gingen
Supporters op de Dell, omhelsden hem als de grootste
Hoefde geen roem, waar de paus grond kuste, onder geen beding
Uniek talent, perfect tweebenig
In Nederland 100 interlands gespeeld
Samen met de Nederlandse God, sierlijker dan Ronaldo
Kwam ie maar niet uit Quersie
Engelsen verblind door harde lopers
Schuin oversteken, spekkopers
Matt ging recht op z'n doel af
Wat rest, dromen uit werkelijkheid
Realiteit die ontsproot uit romantiek.
Geen geschaak op het veld, geen tragiek
Dartele veulen in de wei, koning uit zichzelf
Geen slaaf van de coach, geen pion op het veld
Speelde in eigen universum, Le God
Niet uit het veld te slaan
[ Bericht 1% gewijzigd door tong80 op 17-12-2015 13:30:53 ]
Schaken deed ie niet, geen matige patstelling
Grootste clubvoetballer ooit
Raspaardje op twee benen, schijnbeweging zonder scheenbeschermer
Waar Matt verscheen, scheen voor iedereen de zon
Dammen braken door, supporters zongen in koor
'The Saints wil go on'
Heilige status, snel verkregen
Trouw gebleven aan de club
200 keer, handen in de lucht
Opgeluchte opponent, beducht voor meer sterren
Wie is die vent
Bij Southampton nam het niet zo'n vlucht
Open dak, de ster straalde alleen op het veld
Zocht niet naar het grote geld
Nooit op Milanello getraind
Godenvoetballer werd Le God genoemd
Niks in Italië te zoeken, niet belust op goedkope poen
Voor eeuwig een saint
Voetzoekers genoeg, die voor het grote geld gingen
Supporters op de Dell, omhelsden hem als de grootste
Hoefde geen roem, waar de paus grond kuste, onder geen beding
Uniek talent, perfect tweebenig
In Nederland 100 interlands gespeeld
Samen met de Nederlandse God, sierlijker dan Ronaldo
Kwam ie maar niet uit Quersie
Engelsen verblind door harde lopers
Schuin oversteken, spekkopers
Matt ging recht op z'n doel af
Wat rest, dromen uit werkelijkheid
Realiteit die ontsproot uit romantiek.
Geen geschaak op het veld, geen tragiek
Dartele veulen in de wei, koning uit zichzelf
Geen slaaf van de coach, geen pion op het veld
Speelde in eigen universum, Le God
Niet uit het veld te slaan
[ Bericht 1% gewijzigd door tong80 op 17-12-2015 13:30:53 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ben de laatste tijd deelgenoot van de participatie-samenleving.
Eerst stond m'n maat Jack Schreuders aan de deur met een Kerstpakket. In volle smoking, nog steeds rokend. Het was te donker om te zien of ie een stropdas droeg. Hij droeg een zware doos met vooral snoepgoed. Alsof dit varken zichzelf al niet genoeg vet heeft gemest. Oude maten blijven je altijd trouw. Door dik en dun. Maatje meer maakt dan niet uit, voor deze keer.
Overbuurman uit de Gasthuisstraat, praat ik af en toe mee. Import uit Rotterdam. Uit dezelfde straat als De Scheur. Stond plots voor m'n deur. Of ie kon helpen met het opruimen van de troep op m'n balkon? Met twee handen aangegrepen. Hand in hand kameraden zogezegd. Hij liet er geen gras over groeien overdag. Met een open dak alles weg. Snoei gehegd. Bak koffie ingeschonken. Had ie nog meer geschenken op z'n heupen. Wist van aanpakken. Ik pakte dit kadootje aan. Straks inpakken. Taart heeft ie al voor z'n kiezen gekregen van me.
M'n broer bakt het al helemaal bruin. Ik delegeer me kapot. 'Hier is de Bakker' riep Jan altijd. Het spijs in het gebak wordt door m'n broer verzorgd. Geen thuiszorg nodig. Huis aan huis word ik bediend. M'n broer, tevens beste vriend, weet van aanpakken. Ik grijp deze kans dan ook met beide handen aan. Straks een nieuw flatje. Ben zelf nu al opgeruimd.
Van je vrienden moet je het hebben. Zelfs als Ajacieden hand in hand.
Mooi einde van het jaar. Hoop dat dit gebaar voor meer mensen van toepassing is. Scheur, Marco, Wim, ik had me geen beter eindejaars-geschenk kunnen wensen.
Eerst stond m'n maat Jack Schreuders aan de deur met een Kerstpakket. In volle smoking, nog steeds rokend. Het was te donker om te zien of ie een stropdas droeg. Hij droeg een zware doos met vooral snoepgoed. Alsof dit varken zichzelf al niet genoeg vet heeft gemest. Oude maten blijven je altijd trouw. Door dik en dun. Maatje meer maakt dan niet uit, voor deze keer.
Overbuurman uit de Gasthuisstraat, praat ik af en toe mee. Import uit Rotterdam. Uit dezelfde straat als De Scheur. Stond plots voor m'n deur. Of ie kon helpen met het opruimen van de troep op m'n balkon? Met twee handen aangegrepen. Hand in hand kameraden zogezegd. Hij liet er geen gras over groeien overdag. Met een open dak alles weg. Snoei gehegd. Bak koffie ingeschonken. Had ie nog meer geschenken op z'n heupen. Wist van aanpakken. Ik pakte dit kadootje aan. Straks inpakken. Taart heeft ie al voor z'n kiezen gekregen van me.
M'n broer bakt het al helemaal bruin. Ik delegeer me kapot. 'Hier is de Bakker' riep Jan altijd. Het spijs in het gebak wordt door m'n broer verzorgd. Geen thuiszorg nodig. Huis aan huis word ik bediend. M'n broer, tevens beste vriend, weet van aanpakken. Ik grijp deze kans dan ook met beide handen aan. Straks een nieuw flatje. Ben zelf nu al opgeruimd.
Van je vrienden moet je het hebben. Zelfs als Ajacieden hand in hand.
Mooi einde van het jaar. Hoop dat dit gebaar voor meer mensen van toepassing is. Scheur, Marco, Wim, ik had me geen beter eindejaars-geschenk kunnen wensen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zinezine Zidane......De beste van een generatie
Je moet hem gezien hebben, voetbalgenie op twee benen
Wegbenende elegantie, slalommend, niet bekommerend
Nooit achterom gekeken
Eenzaam bleven ze achter, gehuld in de wierook van zijn voetsporen
Het vuur legde hij zelf aan, schenen van verdedigers schrijnen nog steeds
Geen scheenbeschermer aan besteed
Knokende botten, schielijke blik, flitsende bliksemstart
Kolkende stadions, In ieder stadium van zijn voetbalbestaan
Ze hielden geen stand in het strijdperk
Dit tijdperk was voor de geweldenaar
Crëerde zijn eigen mythe
Schijnbaar ongedaan liet hij liefhebbers genieten
King Richard weet het nog
Beiden technici met tactische visie
Vier fluwelen voeten, die elkaar bij Bordeaux ontmoetten
Nooit gestrand op uiterlijk vertoon
Samen op weg naar eeuwige roem
Bordeaux de koning te rijk, later rijkelijk beloond
De oude dame volgde snel
Wereldtop in zicht, kinderlijke vreugde in zijn spel, nooit verplicht
Jubelende Juventus supporters in heel Turijn
Platini overtreffend in alle facetten
Jonge man, grote daden verzettend
Nooit wachtend op zijn zebrapad
WK in eigen land, lot in zijn handen
Mocht niet stranden op weg naar de titel
Al betiteld als de beste, kwam ie, zag ie, en overwon
Wat restte was ongekende vreugde
Bedong een plaatst bij de besten ooit
Na deze campagne werden de kelen volgegooid
Wat restte was ultieme top, op zijn rit naar de godenstatus
Het smetteloze wit, de grootste club ter wereld
Real Madrid bood een ongekend bedrag
Weer won ie alle prijzen, met de club en individueel
Ik ween een klein beetje over zijn kopgedrag
Herinneringen aan een fenomeen, laten zijn gouden status heel
Je moet hem gezien hebben, voetbalgenie op twee benen
Wegbenende elegantie, slalommend, niet bekommerend
Nooit achterom gekeken
Eenzaam bleven ze achter, gehuld in de wierook van zijn voetsporen
Het vuur legde hij zelf aan, schenen van verdedigers schrijnen nog steeds
Geen scheenbeschermer aan besteed
Knokende botten, schielijke blik, flitsende bliksemstart
Kolkende stadions, In ieder stadium van zijn voetbalbestaan
Ze hielden geen stand in het strijdperk
Dit tijdperk was voor de geweldenaar
Crëerde zijn eigen mythe
Schijnbaar ongedaan liet hij liefhebbers genieten
King Richard weet het nog
Beiden technici met tactische visie
Vier fluwelen voeten, die elkaar bij Bordeaux ontmoetten
Nooit gestrand op uiterlijk vertoon
Samen op weg naar eeuwige roem
Bordeaux de koning te rijk, later rijkelijk beloond
De oude dame volgde snel
Wereldtop in zicht, kinderlijke vreugde in zijn spel, nooit verplicht
Jubelende Juventus supporters in heel Turijn
Platini overtreffend in alle facetten
Jonge man, grote daden verzettend
Nooit wachtend op zijn zebrapad
WK in eigen land, lot in zijn handen
Mocht niet stranden op weg naar de titel
Al betiteld als de beste, kwam ie, zag ie, en overwon
Wat restte was ongekende vreugde
Bedong een plaatst bij de besten ooit
Na deze campagne werden de kelen volgegooid
Wat restte was ultieme top, op zijn rit naar de godenstatus
Het smetteloze wit, de grootste club ter wereld
Real Madrid bood een ongekend bedrag
Weer won ie alle prijzen, met de club en individueel
Ik ween een klein beetje over zijn kopgedrag
Herinneringen aan een fenomeen, laten zijn gouden status heel
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Koning Bier heeft traditiegetrouwd zijn kersttoespraak gehouden op 1e kerstdag. De toespraak was niet heel uitgesproken. De helft was niet te verstaan. De koning ging in op de waarde van de democratie en de V&D in Nederland. Nederland is volgens hem een land waar iedereen zich in huis kan laten bevoelen.
Hoewel hij het woord vluchtelingen niet in de mond nam, z'n gebit plakte, ging de koning indirect wel in op de stoomboten richting Europa en de opvang van mannen met baarden in de maand december in ons land: ,,Veel mensen in Nederland maken zich zorgen over de toekomst en vragen zich af hoe we onze eigen kappers kunnen beschermen in een wereld van baarden waar we ons niet voor kunnen afsluiten", vertelde hij. De koning ging ook in op de band met Europa. ,,Deze band is wezenlijk voor ons als vrije mensen. Niet normaal dat Bennie en z'n maten er mee zijn gestopt. Het gezamenlijke hôken reikt immers verder."
Daarnaast ging hij in op angst: ,,We hoeven onze angst niet weg te stoppen of de WC te ontstoppen. Maar we moeten hem ook niet de teugels van ons leven in te grove handen voor het toiletpapier geven en onze samenleving erdoor laten stinken".
Uitdagingen
,,De complexe wereld waarin wij leven stelt ons niet voor moeilijkere uitdagingen dan waar de generatie voor ons mee te maken heeft gehad", deelde Koning Bier mede. Hij refereerde onder meer naar de de uitschakeling van het Nederlands elftal voor het WK-86.
,,Er is in Kim Holland nog veel werk te doen om iedereen erbij te betrekken. Holland is een genot om bij thuis te komen.''
Afsluiting
Hij sloot af met ,,Ik wens u allen, waar u zich ook bevindt en hoe uw persoonlijke omstandigheden ook zijn, een gepostzegeld schransfeest''.
De koning sprak de bevolking staand toe vanuit villa Paarse Eikelhorst op landgoed De Hort Op in Wassenaar. Het was ex-prins pils Willem-Alexanders derde kerstrede. Die heeft altijd een sterke drankgeur, net zoals de toespraken van de koning van het levenslied André Hazes toen hij nog een eenzame Kerst vierde.
Hoewel hij het woord vluchtelingen niet in de mond nam, z'n gebit plakte, ging de koning indirect wel in op de stoomboten richting Europa en de opvang van mannen met baarden in de maand december in ons land: ,,Veel mensen in Nederland maken zich zorgen over de toekomst en vragen zich af hoe we onze eigen kappers kunnen beschermen in een wereld van baarden waar we ons niet voor kunnen afsluiten", vertelde hij. De koning ging ook in op de band met Europa. ,,Deze band is wezenlijk voor ons als vrije mensen. Niet normaal dat Bennie en z'n maten er mee zijn gestopt. Het gezamenlijke hôken reikt immers verder."
Daarnaast ging hij in op angst: ,,We hoeven onze angst niet weg te stoppen of de WC te ontstoppen. Maar we moeten hem ook niet de teugels van ons leven in te grove handen voor het toiletpapier geven en onze samenleving erdoor laten stinken".
Uitdagingen
,,De complexe wereld waarin wij leven stelt ons niet voor moeilijkere uitdagingen dan waar de generatie voor ons mee te maken heeft gehad", deelde Koning Bier mede. Hij refereerde onder meer naar de de uitschakeling van het Nederlands elftal voor het WK-86.
,,Er is in Kim Holland nog veel werk te doen om iedereen erbij te betrekken. Holland is een genot om bij thuis te komen.''
Afsluiting
Hij sloot af met ,,Ik wens u allen, waar u zich ook bevindt en hoe uw persoonlijke omstandigheden ook zijn, een gepostzegeld schransfeest''.
De koning sprak de bevolking staand toe vanuit villa Paarse Eikelhorst op landgoed De Hort Op in Wassenaar. Het was ex-prins pils Willem-Alexanders derde kerstrede. Die heeft altijd een sterke drankgeur, net zoals de toespraken van de koning van het levenslied André Hazes toen hij nog een eenzame Kerst vierde.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
