Tong's schrijfsels...

Blijft vreemd. Clarence Seedorf maakt op zijn 16e z'n debuut in Ajax-1. Max Verstappen, maakt zijn eerste junioren/senioren-stapjes op zijn 17e in de Formule-1. In Nederland heb je één miljoen geregistreerde voetballers. Incluis het dames voetbal. Je hebt één Formule-1 coureur. Wint één Grand-Prix Die rijdt in één weekend twee keer z'n auto aan gort. Blijft een Nederlandse sportheld. Seedorf mist in zijn carričre twee strafschoppen, wordt europees-en landskampioen met drie verschillende clubs in drie verschillende landen. Schenkt duizende guldens aan Suriname om een mooi stadion neer te zetten en wordt de pispaal.

Gisteren vierde de volleybalvereniging Phoenix haar 40ste verjaardag. Legendarische wedstrijden met Block & Smach. Willie van der Linden heerlijk provocerend op de tribune. Kwam in de kantine altijd weer goed. Gisteren René van Rijen, de nieuwe stadsfilmer, uitgenodigd om de Champions League finale te kijken. Kon niet. Helaas afgemeld. Moest bij zijn broer zijn. Theo, de sporter met de grootste Kuiten van Bommel. Nog groter dan die van Paul Ruijsink en Piet van Meeteren. Dan heb je weinig kuit verschoten kan ik je zeggen. Of je moet de foto's van Arno zien. Die schiet nog sneller dan Leen het Luifeltje opent.

Bij het Luifeltje verzamelden de wielrenners van Saltboemel altijd. Mooie foto's bij Martin Conrads in de winkel. Jonge gasten van 30/40 jaar geleden.
Broekies noemden ze dat vroeger. De witte voetbalbroekjes nemen deze week afscheid van NIVO en Olympia. Reünie bij beide clubs. Jonge sporters worden ook wel groentjes genoemd. De groenen bestaan niet meer. Hadden 100 jaar moeten worden. NIVO is uit zijn as aan het herrijzen, zoals Phoenix ooit mytisch werd. Nieuw schitterend complex. Samen met de hockeyers. Blijft voetbal met een stokkie. Het wordt tijd voor een nieuwe sporthal. Het is tijd voor een nieuw begin voor NIVO. De groenen leven een beetje voort in NIVO. Groen en rood maakt paars. Om met Prince, de grote kleine man, te spreken. Purple Rain. Purple rain. Vrijdag blauw naar huis na de reünie. Voel je jezelf weer jong.

Is het mijn leeftijd ? Of de te brede interesse ? Ben nu 53. Dus meer dan een halve eeuw mensen bewonderen, waarderen of lezen, horen, zien en mooi, stilzwijgend aanschouwen. Na Joost Zwagerman, Wim Brands, Cruijffie, Muhammed Ali nu de journalist van de eeuw dit jaar overleden. Clichématig zeg ik dat 88 een mooie leeftijd is. Dood is dood. Onherroepelijk.

Er gaan er nog veel vallen. Sneuvelen deden ze in de oorlog. Vallen doe je voor iemand. Sneu is voor de onwetenden. Ze hebben het altijd over de grote drie in de literatuur. Denk dat Henk Hofland, samen met Bubie Brugsma en Martin van Amerongen de journalistieke top-3 vormden in Holland. Met Hofland op één. Sorry Ischa, jij mag met Jan Blokker en The Stones namens Cor Galis blijven zingen als analist.

Zing jongen, zing. Ze gingen allemaal. De groten zijn ook onsterfelijk.

Niet klein te krijgen denk je. Deze grote kleine man ging toch. Geen eeuw geworden. Wel eeuwig in de gedachten van de literaire nieuwsvreters.

Het geweldige EK in Frankrijk. We missen Platini en Blatter.
We missen Hoennes en Beckenbauer. Net zo corrupt als de nieuwe voorzitter van de FIFA. De voorzitter van de UEFA is niet onbevlekt.
Michael van Praag, de zelfverklaarde zendeling verkocht als voorzitter de uitzendrechten aan Talpa. Hij vond Hugo Borst te kritisch en er te ongeschoren uitzien, met z'n lange haren.

Echt, hij doet het niet uit ijdelheid, zichzelf kandidaat stellen. Hij moest huilen bij de aanstelling van Infanito. De nieuwe voorzitter die nog corrupter blijkt te zij dan de rest. De tranen met tuiten zal ie als gladjakker wel weer laten zien.
Alles voor het eigen ego. De mensen blijven er in trappen. Een journalist die kritisch is wordt beschimpt.

Wees eens kritisch op het juiste moment. Wijs eens naar de zondaars op het juiste moment. Geef eens weerwoord. Verwoord eens de tegenpartij tegen de bureaucraten. Ze denken overal mee weg te komen.
De 4 beste nummers 3 bij een EK van 24 landen gaan door. Ha ha ha.
De schoften weten wel stemmetjes te winnen. Winnen is op dit EK geen doel meer. Een gelijkspelletje, of verliezen met niet te grote cijfers. Dan juichen ze.

Ik mis het Nederlands elftal. Dat altijd aanvallend voetbalde op grote toernooien. Teleurgesteld was bij een halve finaleplaats op WK's en EK's.
Het Oranje dat toernooien kleur gaf. De Belgen worden straks onthaald als helden als ze voortijdig zijn uitgeschakeld. Albanië, Slowakije, Noord-Ierland en Ijsland zijn nu de landen die worden gesteund. Kleine landen met ultra verdedigend voetbal.

Wat is/was Nederland toch een mooi, klein, aanvallend voetballand met Cruijff, van Hanegem, Neeskens, van Beveren, Rep, Rensenbrink, Kieft, Vanenburg, van Basten, Gullit, van Nistelrooij, van Persie, van der Vaart, Robben, Israël, Seedorf, Bergkamp, Lenstra, vanderKuilen, Kluivert, Keizer,
Wilkes, Rijvers, Rijkaard, Dullens, Geels, Nanninga, de Boer, Davids, Jansen, Folkert Velten.

Mijn ode aan Hongarije...Voor de wedstrijd tegen België.....

ware zucht,
hoort van diep te komen
longen vol lucht geblazen
echte bazen, weten te beheersen
geen gemakzucht,

energie ophalen
opladen voor wat komen gaat,
te kunnen grazen
melancholie, romantische gedachten

koud in veld, handen al in zij
warmlopen overbodig, te veel kracht
zal ie nog nodig hebben,
dan onverwacht

'geef die bal maar aan mij'
spontaan, liefst langs de lijn,
in de voetjes zoals dat heet,
warmte in aantocht

een toverbal te zijn
een tovenaar in dienst, kleurt de hemel blauw
komt de regenboog tevoorschijn
voor dag en dauw,
wachtend om te schitteren
sigaret, aansteker in zak
vuur uit sloffen, moet vlammend hard zijn

zie hem lopen, naar vogeltjes fluitend
omringd door duizende toeschouwers,
doch alleen
zon schijnt, briesje in haar blaast
geen gesloten dak, heerlijk in de natuur
buiten
slenteren verandert in dartelen, eindbaas
veulen in wei, alleen met de bal kan ie zich uiten

snel een cultheld,
hier en daar verteld
kan raar lopen, een antilope op het veld
hangende schouders, kromme pootjes,
onverhuld

onvermeld dat deze speler publiek bekoorde
In koor bezongen,
zijn heldendaden,
'Jóóósef, Jóóósef, Jóóósef'
die zich herinneren weten : József ultieme cult

József, de tovenaar van Tatabanya,
bal aan voeten
culthelden,
blazen hoog van torens

puffend, zuchtend liet József zien hoe het moet
alleen met voeten een held bent, de echte
dartelt in het veld, scoort,
het publiek bekoren.
mag je bij helden behoren
Zoals Kiprich, de tovenaar

de uitzinnige binnenlach
het niets
het geluid dat nooit klinkt
alleen de zelfvoldane lach

lach die niemand heeft gehoord
ego te hoog
voor de eigen echo

niet te vreten
bed and breadfast
vet, gezond verstand verlatend
mager voor de kost

hoge woorden
gekleineerd, door groot volk
geiser spuwde vuur
engels gas was doof

zuipen is te leren
als speren gingen ze
vikingen
koekje, eigen deeg

europa niet leeg
verwelkom de ijslanders
engelsen
regen, mist in



[ Bericht 1% gewijzigd door tong80 op 29-06-2016 12:21:14 ]

letter in woord
zin in gedicht
regel in boek
woordelijk
buiten zinnen

regel de schoonheid
huil met golven, wolven
bemin dichters
bespot hoge torens
bemin woordelijken

ogenschijnlijken
wees niet blind
zie wat je mist
nevels
in briljante regels

Belgen zeiken altijd op Nederland. Het is een fabeltje dat ze zeggen dat het niet zo is. Vaak in België geweest, met The Nozems bijvoorbeeld. Geen contact mee te krijgen met die mensen. Stug en nukkig.Tijdens grote toernooien zijn ze altijd blij als Nederland, de diknekken, er uit liggen. Calimeros. Eierdoppen op hun hoofd. Dan vertroebelt de blik.

Hebben een mooie generatie voetballers momenteel. Zeggen dat ze het doel hebben de halve finale te bereiken. Ze hebben hun doel net niet bereikt. In Nederland is het kampioenschap het doel. Wij toleren Limburgers en Friesen. In België toleerden ze zelfs Luc Nilis niet. Werd voetballer van het jaar van Nederland, in het seizoen dat Ajax de CL won Tegen AC Milan.
In tranen met zijn vrouw op het podium. Eindelijk erkenning voor deze grote voetballer.

Ze zijn een klein voetballand gebleven. Met de doelmannen Pfaff. Pr'heudomme en Courtois als grootste helden. In Nederland hebben we Cruijff, van Basten en Bergkamp als helden. Vergeet ik de europees voetballer van het jaar Gullit nog. En Ronald Koeman die scoorde in de Champions league finale. De eerste Belg die de EC-1 omhoog hield was Erik gerets in '88 bij het Nederlandse PSV. In België hebben ze de beste speler gehad in Rob Rensenbrink. De favoriete speler van de voorzitter van Anderlecht was Jan Mulder. Tevens hun beste analist.

dEuS is een geweldige band. Dat is UDS ook. België had Eddy Wally. Wij hebben Vader Abraham, De Vogeltjesdans en Johnnie Hoes. Die geweldig geëerd werd een paar jaar geleden op Lowlands. Zie ik ze niet snel doen in België. Dat ze Henk van Montfoort in het zonnetje zetten. Of Arman Pien.
Wij koesteren onze weermannen. In België zie je het weer niet in het journaal. Sabine Haagendoorn trekt onze aandacht. Net zoals er getrokken wordt bij Goedele Liekens en Wendy van Wanten. Wat een ruk land met rukwinden is het toch.

Je had ooit een legendarische acteur, Maximiliaan Schnel. Onze Max creëert z'n eigen legende. Met gezwinde snelheid, alsof ie extra red Bull heeft gedronken, en door het rode lint moet gaan. Wat een komeet, wat een sportman. Max Schneller, in Oostenrijk. Niki Lauda zal trots op hem zijn in zijn thuisland. In Nederland zijn we weer eens een topsporter rijker. 'A horse for a country' zei Hamlet. Laat Anky maar zitten. Geef mij maar snelheid, ipv een pirouette. Mag ie net als Anky zijn tanden bloot lachen. Een parcours op zijn lijf geschreven. Hij is op zijn achttiende al niet ver meer in de voetsporen van de grootsten te lopen. Het zijn geen kinderstapjes meer.
Josje verliet K3. Maxje verovert de F1

Te dicht bij de boxen gestaan tijdens The Nozems. Pijn en ruis in oor. Hopen dat het hersteld. Verder was het geweldig, veel oude bekenden gezien. Theo, zus van Corné, Daphne, Stan, Basje, Jacob, Hans, Adriaan, Edje en Ed, Mario, Jack, Moniekske, Marion, Marja, Suzanne, Stieno, Roy. Ik vergeet er vast een paar.

Harm zag me niet, Herman ben ik helaas misgelopen, Corné, Mario, Hugo en Helke niet kunnen spreken. Ik was best wel moe, daarom geweldig dat m'n schone zusje me reed, en ik toch naar huis kon wanneer ik wilde. M'n oud "voetbal"maat René zag dat ik me niet echt goed voelde en is een uurlang bij me in de buurt gebleven. Wim had het ook naar z'n zin. Die was met de fiets. Benieuwd hoe ie thuis is gekomen.

The Nozems waren weer ouderwets in vorm. Meezingen en meebewegen met het oud en vertrouwd repertoir. Ik genoot ook van het publiek. Het stikte van The Nozems-shirtjes, zowel bij de oude garde als bij de jonge meuk. Ha ha ha. Had natuurlijk zelf m'n shirtje aan. Gelukkig was het droog en zonnig. Perfect weer bij een perfect festival met perfecte vrijwilligers.
Ben blij dat ik geweest ben. RosRock was en is TOP!

schroom niet
schraap de rapen
de apen zijn gaar
voor ze zwarte Piet zien

het zwart voor de ogen
kleurenblind, niets ontziend
de kleurenvlek
het ontkennen, de onwetenden

Muhammed Ali
mijn grote held, ging in strijd
streed tegen onrecht
laat de Efteling met rust
eer de ware helden

Arjen Robben

laatste romanticus langs de lijn
bezijden de realiteit,
ontkalkt, vol elegantie
raspaardjes, die niet meer bestaan
Coen Moulijn, Pietje Keizer,
tegenstanders laten staan

Fijn besnaard, juiste afstemming
gevleugelde dribbel, pianissimo
linksom, rechts erlangs, Arjen op z'n best
bij Garrincha en Tsjeu la Ling in de leer
wegbereiders, slalommend, kunstenaars in slomo
bereid te soleren, coach liet ze begaan

binnendoor dreigen, buiten er omheen
schijnbeweging, bal er langs, gepasseerd
Kappen en draaien, van Wiel Coerver geleerd
verkeerde been,
kop kleiner, grote daden, het slangenmens
als uitblinker, de paaldanser vereerd

nul vasthouden, eenzaam staat de spits
wachten op bal van flanken,
laten we raden
komt niet meer, mag niet, niemand te bedanken
midvoor, bereid voorzet in te koppen
coach tevreden op banken

voetbalromantiek, publiek bedienen
schoonheid voorop,
dubbele schaar, wat een genot
geen opdracht, tegenstander bedot
Arjen, de laatste Mohikaan,
zoals Mandela op Robbeneiland



[ Bericht 1% gewijzigd door tong80 op 13-07-2016 12:46:31 ]

[ Bericht 100% gewijzigd door tong80 op 13-07-2016 17:28:42 ]

Jonge Jari

moest als groot sporttalent zich op glad ijs begeven
groen gras echter was jari's wens als kind
ambitieus zoals hij was, zocht ie de moeilijkste weg
wilde wegbereider worden voor de Finnen
Ijshockeyers werden al voldoende bemind
dromen van verre oorden,
van spreekkoren na scoren
In grote stadions supporters bekoren

na Lahty kwam HJK Helsinki op zijn pad,
aan de hand van zijn eveneens sportieve vader
belandde de stilist bij de Finse top.
waar moet je daarna nog heen
Myvader klinkt even mooi als MyPa,
nog twee jaar achtereen indruk maken
met de grootste glimlach de tegenstanders kraken
Ajax kwam hem op het spoor,
wilde zijn carričre verder op de rails zetten

het eerste beloofde land was gekomen
helaas in het eerste jaar vaak op de bank beland
In het tweede jaar echter,
bleek de Finse Maradona een prijsvechter
Bergkamp vertrok, naar warmere oorden,
zoals het moet en zoals het hoorde
Ajax had er al één achter de hand die veel scoorde

het rijtje Cruijff, van Basten, Bergkamp kreeg een waardige opvolger
de nieuwe legende was niet te vroeg geboren,
een speler om in je hart te sluiten
niet te stuiten als aanvallende middenvelder,
de ultieme moderne voetballer
nog voordat Ronaldo zich ijdel de beste zou noemen
poseerde met gestreken haartjes, spuugde onze Jari in zijn handen
zonder verwijfde gebaartjes

Je denkt soms terug aan het grote Ajax,
tegenwoordig vergane glorie
bij de aankoop van Jan van Halst zei Piet Keizer al
'Dit is een garantie voor middelmaat.'
misschien was Ajax-Bayern Müchen de beste wedstrijd van Ajax ooit
Jari reed nooit een scheve schaats. te triest dat zo'n Halst,
praatjesmakende teckel, al tackelend, Jari's sporen vermoordde
die vent moeten we nu elke week aanhoren.
Jari zei alleen: 'Ja, zat er wel lekker in geloof ik.'

In het kader van de Olympische Spelen 2016 in Rio, ééntje uit de oude doos. Juli 2015. Of het een schot in de roos wordt weet je nooit van tevoren. Wat een kut spreekwoord trouwens, in zoverre ik je trouwens mag noemen overigens. Oh ja, de discuswerper in Perla is inmiddels vervangen door een andere, eveneens geen kogelvrij vest.

Ristorante/Pizzeria Perla di Cairo

Het moest er eens een keer van komen. Bij de buren van Perla di Cairo aan tafel schuiven.

Had er al vaak een pizzaatje gehaald, maar nog nooit in de pizzeria zelf gegeten. Als ik uit het raam van m'n flatje kijk zie ik de dampende walmen uit de rookpijp van het restaurant opstijgen. Bij aflandse wind uit het midden-oosten snuif ik de geur op van gebraden gehakt, geroosterd varkensvlees en gesnipperde uien. Heel wat anders dan de aangebrande kiplucht van een mislukte barbeque die mijn reukorganen iedere zomer teistert. De veroorzakers daarvan zitten de hele zomer op de stoep in trainingspak bier te drinken. Ik ken inmiddels alle nummers van Fransje Bauer uit m'n hoofd. Het zijn natuurlijk wel de originele, oer-Hollandsche, politiek bewuste, shoarma etende, SBS6-kijkers. Wat de Bauer niet kent vreet ie niet.

Gelukkig kijken de echte sportfans volgend jaar de Olympische Spelen bij de NPO. Bij SBS : 'Welke gemeente heeft ooit twee keer de OS georganiseerd ?'

A: Sexbierum
B: Los Angeles
C: Bruchem-zuid

M'n moeder van 76 is nu al aan het kijken hoe ze haar zonnebloem-en zelf betaalde vakantie er om heen kan plannen. Ik heb nog gelijk ook. Wie haar kent, kan het beamen. 2.00 uur 's nachts: 'Herm, hedde hut gezien, wa mooi wor ? Hak nie verwacht dč kromowimojo 2 keer goud zou winne.'

Ze hebben ook zo'n mooi bordje aan de muur. 'Krek Wak Wou.' 'Dit is precies hetgeen ik wilde' paste er niet op denk ik. Als ik ze beleefd groet groeten ze altijd in dialect terug : 'Hek wa van oe an ?' 'Eens gelijks' zeg ik dan. Waar vind je dat nog tegenwoordig, die gemoedelijke, onderlinge gebondenheid ?

Ik zag vroeger door het raam Yazied al bezig met zijn one-man show. Ik noem hem altijd Ari, klinkt amicaal, zeg maar goeie kennissen onder elkaar. Ari goochelde jarenlang met deegrollers en pannen in de Gasthuisstraat. Iedereen was de beste gast bij Ari

'Jij gaat altijd tot de bodem hč Ari ?' Zei ik in de geest van de Olympische Spelen drie jaar geleden. Ari worstelde nog steeds een beetje met de Nederlandse taal en hij begreep de dubbele bodem van mijn opmerking dan ook niet helemaal. Met cijfers heeft ie minder moeite. Hij wilde al beginnen aan nummertje 28, toen ik hem vertelde dat ik aan een tafel wilde plaatsnemen. Het was alsof ik in m'n eigen huis op visite ging.

De bediening liet niet lang op zich wachten. Op advies van een mede-recensent bestelde ik de Nazaka. Nummer 81 zouden Ari en Anton Geesink zeggen. Anton heeft nog in Gameren gewoond. Van Tokio naar Gameren, en dan bij binnenkomst afgevlagd worden door de Gamersche grensrechter Paul van Steenbergen. Een pizza met alles erop en er an. Op weg naar de zoveelste dan, die ditmaal heerlijk zou gaan smaken.

Voorgerecht een Zuppa di Pomodoro, klinkt toch aantrekkelijker dan het saaie tomatensoep. Net zoals artisjokken lekkerder klinkt dan dierentuinliegen. Een snelwandelende schaker gaat ook niet sjokken, dan is het paard plots een liegebeest. Bedeesd schuddend, niet te hoog van de toren blazend.

Na tien minuutjes werd de Pomodoro geserveerd. De soepballetjes dreven met hun billetjes aan de oppervlakte, klaar om opgevist te worden. De eerste indruk had me niet voorgelogen. De balletjes waren lekker heet en de zoet/zure soep was innig verstrengeld met de stukjes tomaat.
Wachtend op mijn Pizza nam ik de omgeving in me op. Het was rustiek en knus. Italiaans en Egyptisch vloeiden mooi samen met Hollandse degelijkheid. Hier zou het bordje 'Krek Wak Wou' niet misstaan. Samen met Ari Salami zorgde het voor een gemoedelijke, huiselijke sfeer.

Vanaf mijn tafel zag ik Ari met de pizza gooien alsof ie aan het discuswerpen was. Ari was goud waard voor deze zaak en ging helemaal in zijn werk op. Hij had duidelijk plezier in wat ie deed. Hij maakte nog net geen driedubbele Rietberger. Hij was om door een ringetje te halen.

De Pizza was niet te groot en niet te klein. Precies zoals het hoort. Alles lag mooi gerangschikt.
Niets overlapte elkaar en niets lag er verloren bij. Waar te beginnen is dan de vraag. Ik prikte eerst een champignonnetje aan de vork. Stukje deeg erachteraan. 'We are the champignons' wilde ik zingen. Maar hield me met moeite in. De stukjes tomaat waren niet te slap en de paprika niet te hard. Je zou er bijna een stijve van krijgen, ware het niet dat er net een engeltje op m'n tong pieste. De kaas fietste, op de Olympische pieste, overal tussendoor, was als een glijmiddel voor de ham, salami en uitjes. Dit was een thuiswedstrijd voor de ananas. Alleen het applaus ontbrak.

Het was duidelijk, hier had Ari jarenlang voor geoefend. Zich opgeofferd, afgezonderd, in het zweet gewerkt en weggecijferd. Ondanks nummertje 28.

Dit was de perfecte pizza. Hans van Zetten zou zeggen : 'Hij staat, hij staat en ik sta ook.'

Een 9. Zonder aftrek van punten

Wreedheid, oorlog, verderf, tirannie, geboefte, hebzucht, moord, aanslagen, martelingen, onderdrukking, verraad, gijzelingen is van alle tijden. Ik begrijp de uitdrukking: "In wat voor tijden leven we in hemelsnaam ?" dan ook niet. Vroeger was het zelfs nog erger, in de eerste wereldoorlog sneuvelden 9 miljoen soldaten, in de tweede wereldoorlog vielen in totaal 60 miljoen doden. 9 miljoen joden werden vergast. In de middeleeuwen ging je op de brandstapel werd je geradbraakt of gevierendeeld. Iedere tijd heeft zijn wreedheden en ellende.

Momenteel zitten we in een periode van extremiteiten, die verder gaan dan incidenteel. Voornamelijk IS is daar verantwoordelijk voor. Ze proberen de democratie in het hart te raken, in naam van godsdienst heet het. Ik vind het eerder in de naam van het barbarisme. Ik ken geen godsdienst, waar in naam van de aanbedene geslachtsdelen en/of genitialďen moeten worden geamputeerd om vervolgens in de mond van de slachtoffers te worden gepropt.

De oorlogen welen momenteel gewoon tierig door, echter leven we ook in de tijd van aanslagen. Daar komt bij dat door de huidige media, veel in beeld komt en veel te zien is. Je krijgt het in je schoot geworpen, of je nu wil of niet. Zie afgelopen week in Nice. Per abuis werden er beelden getoond die shockerend waren. Later werd de fout hersteld. Terwijl de langzaam op de meute afrijdende vrachtwagen luguber is. Je weet wat die mensen te wachten staat. De Leeuw sluipt naar de weerloze antilope, om op het onverwachte moment toe te slaan. Met het bord op schoot zit je rechtstreeks te kijken hoe twee vliegtuigen de WTC-Towers invliegen. Daardoor lijkt deze tijd wreder en gevaarlijker. Dat is natuurlijk nonsens. Het lijkt alsof het dichterbij komt, wordt ook vaak gezegd. Misschien is het ergste geweld wel verder weg dan ooit.

Daarom ben ik om, daarom omarm ik de Pokómon, daarom geniet ik van het massale genieten, en van de gezamenlijke pret. De vredigheid die het uitstraalt, terwijl er agressief op de Pókomon wordt gejaagd. Er wordt alleen met camera's geschoten. Ik begrijp nog steeds niets van de Pokómon. Waar komt ie vandaan ? Hoe is deze rage ontstaan ? Wat is de aanzet geweest ? Wat is het doel ? Is er straks een winnaar ? Zijn er straks winnaars ? Is het net zoals bij de Panini-voetbalplaatjes ? Dat als je ze allemaal hebt, je winnaar bent in je eigen wedstrijd ? Ik vind de Pókomon rage zelfs geweldig. Ik begrijp de haters niet. Ik ken mensen met vreemdere hobby's. Prins Bernard schoot met een vredesroos als pochette leeuwen en olifanten dood.

Furfrou, Ampharos, Houndour, Poochyena namen die als muziek in de oren klinken. Namen verzonnen door een briljante geest. Is de Pókomon niet een soort geest ? Geestverruimend is het wel. Het lijkt kinderspel, het lijkt me eerder een monsterlijk genoegen om ze op te sporen. Het lijkt me een euforisch gevoel te geven er één te ontdekken. Ik heb me nog niet echt verdiept, maar wat ik zie in deze fantasiewereld is het kinderlijke, het spontane, het speelse, het verbroedende, gemoedelijke. In iedere deelnemer is de jeugd gevaren. Veel mensen worden weer kind, worden weer speels en zijn trots op wat ze hebben gevonden. "Kijk eens mama, met losse handjes."

Daarom is het contrast zo mooi. Daarom was het zo aangrijpend om de foto van het dode kindje onder de folie te zien in Nice. Er lag een knuffeltje naast het lijkje. Het lag er een beetje namens Pókomon. Het knuffeltje lag er tegen de grote boze buitenwereld. Waar schamper gelachen wordt als volwassenen hun geluk vinden in een virtueel beestje. Was die virtuele wereld maar de reële, wat zou de wereld dan mooi en vredig zijn. Ik blijf genieten van de volwassenen die genieten omdat ze terug zijn bij het onschuldige genot uit hun jeugd.
De Pókomon rage had op geen beter moment haar kop op kunnen steken. Iedereen zou weer eens kind moeten kunnen zijn. Pókomon geeft je die kans. Kinderlijk eenvoudig.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 20:27 schreef Lavenderr het volgende:
Mooi Tong

Dank je. Was zelf ook wel tevreden.

Kreeg net een bericht van de uitgever van het Pokémon weekblad. Of ie hem mocht plaatsen ?

quote:

Op zondag 17 juli 2016 21:24 schreef nikky het volgende:

[..]

Ik las het in het andere topic. Mooi toch?

Leuk

P

quote:

Op zondag 17 juli 2016 21:40 schreef picodealion het volgende:

[..]

Betrapt!

Er moet ergens een topic zijn waar ze verzameld worden. Konden hem niet meer vinden. In MEN.

Deze mag dicht