quote:
Op donderdag 23 juli 2015 23:15 schreef Spees_Eend het volgende:Oh hier ook vaak ja s ochtends. Ben ik even ontsnapt na een uur ochtendspits om mezelf te fatsoeneren voor mn werk, hoor ik mn vriend tegen Sillie zeggen: ja hoor, mama is boven!
... Stamp stamp stamp
Hallo mama! Wat ben je aan het doen? Waarom? Waarom doe jij die stok op je ogen? Mama mag ik ook meekelup? Waarom niet? Waarom heb je haast? Wat ga ik na het kimbebafeblijf doen? En daarna? Waarom? Waarom heb jij gekke haren? Mama je mond is een beetje lelijk. Jouw been is echt mooi mama, waarom?? Mama mag ik de ventelater aan zetten? (hij heeft een ventilator op zn kamer omdat die niet meer weg mocht na de hittegolf)
Te laat op mn werk .
peuters
Oh my, er bestaan meer peuters zoals de mijne
Danic
Shandaly, het verhelderendste gesprek hierover had ik ooit met mijn moeder. Ze heeft altijd gewerkt en het grootste deel van de tijd alleen twee kinderen opgevoed. Zij heeft ooit een collega onderuit zien gaan die zich op haar werk altijd rot voelde dat ze niet bij de kinderen was en zich thuis altijd rot voelde dat ze niet aan het werk was. Haar vaste voornemen was omdat niet zo te doen, maar zich gewoon bezig te houden met haar taak op dát moment. Ik heb dat echt in mijn oren geknoopt, moet mezelf er regelmatig aan herinneren, maar zoals Skoap beschrijft, zo werkt het hier ook. Je kunt simpelweg niet half voor je kinderen zorgen, daar wordt iedereen ongelukkig van.
Schuldgevoel is zo'n zinloze emotie, het vreet energie en levert niets op. Zoals ik het zie: ik heb een keuze gemaakt
(ik realiseer me dat het niet in alle gevallen een keuze is, maar heel vaak en tot op zekere hoogte wel) om een baan en een gezin te combineren. Die keuze heeft gevolgen voor beide partijen. Maar die gevolgen vind ik acceptabel, anders had in mijn keuze niet zo gemaakt. Ik heb altijd de mogelijkheid te veranderen en de situatie anders in te richten, maar tot die tijd zal ik er mee moeten dealen dat het soms moeite kost. Want een baan, of een kind grootbrengen, of allebei (en dan vergeet ik voor het gemak je sociale leven, je huishouden, die killerbody
) is simpelweg niet altijd een feestje. Maar tijd versippen omdat je nu eenmaal niet superwoman bent maakt het in ieder geval niet makkelijker. En het helpt écht wat Skoap zegt. Op tijd naar huis, samen even iets gezelligs doen, echte aandacht hebben. Volgens mij zei Phaidra eens heel wijs dat ze zich erop betrapte dat ze op haar vrije dag I verweet dat hij in de weg zat van wat ze allemaal nog moest doen, tot ze zich realiseerde dat híj was wat ze op haar vrije dag moest doen. Ook zo'n eyeopener die ik mezelf regelmatig voorhoudt als ik me opgejaagd voel
En echt, er gaat niemand op je begrafenis zeggen: "aardig mens hoor, die Shandaly, jammer alleen van die volle wasmanden steeds"