Zo, vandaag bij de gynaecoloog i.o. geweest om alle uitslagen te bespreken (zaadonderzoek (1e keer), bloedonderzoek bij mijn man en echo scrotum). Conclusie: het is een wonder dat ik in 2010 spontaan en zo snel zwanger ben geworden. Waarschijnlijk heeft mijn man al 15 jaar slecht zaad. Hij heeft na een motorongeluk bloedingen in beide bijballen gehad, waardoor de opslagfunctie ernstig verstoord is. Hij maakt genoeg en waarschijnlijk kwalitatief prima zaadcellen aan, maar tijdens het bewaren in de bijbal gaat de kwaliteit fors achteruit. Verder is, maar dat is waarschijnlijk niet klinisch relevant, minimaal verlaagd testosteron gevonden (12, ondergrens is 14). Hij heeft geen klachten die beschreven worden bij een testosterontekort.
Onze enige optie (naast nogmaals een wonder
) om nog een kindje te krijgen is IVF/ICSI te proberen. Mijn man moet nog wel 1x zaad inleveren voor onderzoek, maar ik verwacht met dit verhaal geen enkele verbetering.
We hebben er de afgelopen weken over gedacht en gesproken, en zoals we er nu in staan, willen we in ieder geval een eerste intake met het IVF-team doen om ons goed te laten voorlichten en waarschijnlijk beginnen we dan toch in het najaar aan het hele traject.
Ik voel wel enige opluchting, omdat we nu weten wat er aan de hand is. Ook voel ik berusting, omdat ik nu vooruit kan kijken i.p.v. nadenken over alle mogelijkheden en opties en daar dan vervolgens (in mijn hoofd) helemaal in te verzanden.
Pffff, een heel verhaal!
[ Bericht 0% gewijzigd door Mrs.Peel op 09-07-2015 21:08:36 (woord vergeten ) ]