quote:
Op vrijdag 6 februari 2015 19:06 schreef 99.999 het volgende:[..]
Waarom dan? Heb je echt geen enkele hoop meer op een diplomatieke oplossing? Een oorlog kent immers alleen maar verliezers.
Het zit er al 20 jaar aan te komen. Elk bezwaar van Rusland heeft men steeds weggewuifd of genegeerd.
- Uitbreiding van de NAVO naar het Oosten
- Ingrijpen in ex-Joegoslavië
- Ingrijpen in Irak op basis van een VN resolutie die daar niet voor bedoeld was.
- Negeren van bezwaren tegen missile shield, en claims dat het tegen Iran gericht was.
- Negeren van bezwaren tegen Oekrainse aansluiting bij het Westen.
- Achterlaten van een rotzooi in Afghanistan, met een record opium oogst waardoor Rusland overspoeld wordt door goedkope heroine. Dat de oogst het sterkst steeg in de regio's waar de UK de boeren betaalde om "over te schakelen" wekt zeker geen vertrouwen..
- Inmenging in interne aangelegenheden (steun aan NGO's en de oppositie, Pussy Riot...)
Rusland heeft steeds luider z'n ongenoegen laten horen, tot en met openlijke dreigementen (preventieve aanval op het rakettenschild, steun aan separatisten in Oekraine, status van de Krim), en telkens werden die dreigementen weggehoond. ("die generaal moet dronken geweest zijn, hopelijk wordt ie zwaar gestraft", "we leven niet meer in de negentiende eeuw").
Voor de Russen is het duidelijk geworden dat er niet naar hen geluisterd wordt, de indruk heerst dat men Rusland wil vernietigen of minstens regime change wil forceren, en ze zullen toeslaan vooraleer het rakettenschild en de opbouw van NAVO troepen in Oost Europa dit onmogelijk maakt.
Het rakettenschild is een typisch voorbeeld: men zegt dat de Russen zich geen zorgen moeten maken omdat het nooit alle raketten zou kunnen tegenhouden. Dat argument geldt enkel in geval van een totale kernoorlog, niet bij beperkt gebruik ervan in een "lokaal" conflict. Het Westen rekende vroeger zelf op kernwapens als tegengewicht tegen de conventionele overmacht van het Warschau pact; maar nu de rollen omgekeerd zijn negeert men bewust zulke scenario's.
Andere zaken zijn bvb het gedoe rond het verdrag van Conventionele Strijdkrachten in Europa (CFE)...
Rusland moest een grens stellen, en heeft dit gedaan door z'n dreigementen in Oekraine uit te voeren. Maar met de Westerse interpretatie als "Russische expansiedrang" zal het beoogde effect niet bereikt worden, en op termijn lijkt een oorlog onvermijdelijk.
Dit heeft niets te maken met wie "het recht heeft" om wat dan ook te doen, het gaat om overleving. Reagan zei ooit dat de grootste verrassing voor hem was dat Sovjet leiders oprecht bang waren dat de VS een verrassingsaanval op de Sovjet Unie zouden lanceren als ze de kans kregen.
Rusland heeft veel meer dan westerse landen geleden tijdens de tweede wereldoorlog. Die erfenis is onderdeel van hun nationale psyche. En de invloed daarvan moet je niet onderschatten. Als Bandera in 2010 nog tot "held van Oekraine" uitgeroepen werd hoeft het niet te verbazen dat Russische media over nazi's spreken.
Men noemt zo'n artikels in de Russische pers "Kremlin propaganda". Blijkbaar is het in Wallonië al even erg, als ik een Vlaams parlementslid mag geloven:
quote:
Ik heb het gezien bij de opkomst van het Vlaams Blok: nie wieder fascismus, u kent die affiches wel. En nu de N-VA in de regering sleutelposten inneemt, oreren Franstaligen dat ze de laarzen horen dreunen door de straten, en waarschuwen ze voor een scenario van 1933 met als extra argument: die Vlaams-nationalisten waren toen ook fout. En dan volgen de oproepen om afstand te nemen van dat verleden.
(Pieter bauwens, N-VA, 2014)
http://www.standaard.be/c(...)bfea3e09c5e663f171d1lol, ik bekijk z'n twitter kanaal, laatste twee tweets vermelden Hitler... https://twitter.com/pieterbauwensIn Nederland zie je ook de effecten van WO2: het schuldgevoel over het grote percentage weggevoerde Joden maakt Nederland zeventig jaar later nog steeds één van de trouwste bondgenoten van Israël (oa in de VN).
Door het voor te stellen alsof Rusland slechts bezig is aan een imperialistische uitbreiding van z'n invloedssfeer maakt de pers en de politiek een caricatuur van de situatie. En dat is de reden ook waarom ik vrees dat het tot een oorlog zal komen; want vroeger had je nog realpolitik, tegenwoordig lijken politici eerder gedreven door de media...