quote:
Op woensdag 26 november 2014 20:30 schreef Phaidra het volgende:[..]
Hey! Ik moest toevallig gister aan je denken en vroeg me al af hoe het gegaan was met bv na die post over de goede kolfopbrengst al tijdens je zwangerschap. Jammer dat het uiteindelijk toch niet werkte voor jou/ jullie. Heb je er wel vrede mee? (Wat een stomme uitdrukking, maar weet het even niet anders te verwoorden)
Hey wat lief dat je aan me dacht
.
Sja, ik was idd tijdens de zwangerschap weer vol goede moed om aan bv te beginnen... Had ook een lactatiekundig consult gehad en dus die kolf gekocht.
En toen lag ik in het ziekenhuis met L aan de borst... Het enige dat ik kon denken was 'oja, zo voelde dit'. En dan bedoel ik niet zozeer lichamelijk. Die hormonen van bv doen geestelijk gewoon heel veel met mij. Ik word er meteen enorm down van. Moet heel veel huilen.
Bij de jongens was dat ook al zo. Plus dat ik beide eerdere keren zoveel melk had dat ik niet wist hoe ik dat kon managen.
Tel daarbij op dat ik dit keer mijn derde ks had gehad en mijn twee zoontjes ook graag aandacht van mij willen... Toen was het voor mij ineens heel helder: ik wil dit niet. Niet weer dat geworstel. Niet weer die schaduw over de hele kraamperiode. Ik wil herstellen, ik wil genieten van mijn kind en ik wil er ook zo goed mogelijk kunnen zijn voor mijn andere kinderen.
En toen ik die beslissing eenmaal had genomen (uiteraard wel na wat tranen, want ik moest aan mezelf toegeven dat ik echt een faal ben als bv-moeder) zat ik ineens op een mega roze wolk! Bij de jongens heb ik dat gevoel niet gehad. Ik kon nu genieten. En ik heb de hele kraamweek op die roze wolk gezeten en nu eigenlijk ook nog
. Dus ja, ik ben wel blij met mijn keuze uiteindelijk
. En gelukkig weet ik van mezelf dat ik nog genoeg andere kwaliteiten heb als moeder die mijn bv-falen hopelijk wel compenseren
.
Weet niet of ik het nou goed heb kunnen verwoorden... Het blijft een lastig uit te leggen iets, omdat het zo met gevoel te maken heeft. En het zijn eigenlijk heel veel dingen bij elkaar die er voor zorgden dat ik het dit keer niet wilde. Maar goed, ik hoef er ook geen opstel over te schrijven, dit is dus een beetje een idee van hoe het ging .Respect voor de moeders hier die het wel klaarspelen
.