Als de bevalling onverhoopt anders loopt.

Fijn dat je zo goed met J. hebt kunnen praten, kwak. Het is heel normaal dat de gevoelens je de eerste weken overspoelen, zeker met een ervaring die niet was zoals je gehoopt had .

Ik plaats het even hier, weet ook anders niet goed waar het moet... even een korte samenvatting van mijn bevalling: ingeleid met 41w6d, weeën werden niet goed geregistreerd waardoor ik geen houding mocht kiezen (terwijl ik ze wel had), meerdere paniekaanvallen, ruggenprik waardoor mijn bloeddruk wegviel, weeën die qua pijn dwars door de ruggenprik heen gingen, nog een paniekaanval, wanhoopsfase, dreigende KS, en daarna een hele mooie uitdrijvingsfase (eentje volgens het boekje) waar ik gelukkig wel goede herinneringen aan heb. Daarna nog een manuele placentaverwijdering + fluxus.

Ik heb me zo goed mogelijk voorbereid op mijn bevalling, hypnobirthing gedaan etc. om zo ontspannen mogelijk te bevallen en liefst ook zo natuurlijk mogelijk en zonder pijnstilling. Er is vrijwel niets terecht gekomen van mijn mooie plannen. Zo heb ik ook de baby nauwelijks kunnen aanleggen voor ik naar de OK gereden werd, en kreeg ik na het wakker worden een gewassen en aangekleed jongetje terug. Elk onderdeel van de bevalling was heftig, de VK heeft dat in het nagesprek ook beaamd.
Ik merk dat het me toch best nog wel een beetje hoog zit. Ik lees veel positieve bevallingsverhalen. Het soms voelt alsof ik heb gefaald omdat mijn verhaal niet zo'n mooi sereen plaatje is. Alsof ik niet goed genoeg heb ontspannen, alsof ik niet sterk genoeg was het zonder pijnstilling te kunnen. Maar dit was mijn bevalling. Niet perfect, maar wel hoe het gelopen is. Het begin van ons avontuur als papa en mama van Kuiken.
Ik weet niet goed wat ik hiermee wil maar moest er ergens even over babbelen.

Hi Burdie, hypnobirthing is allemaal mooi en aardig, maar je hebt zoveel zaken gewoon niet in de hand! Hier heb je je niet op kunnnen voorbereiden. Daarbij denk ik dat vrijwel geen enkele bevalling sereen is! Alhoewel mijn bevalling goed is verlopen, had ik ook een wanhoopsmoment toen ik riep dat ik ermee ging stoppen en het allemaal veel te eng vond. . Niks sereen. . Pfff, bevallen is echt heftig.

Ik vind het wel heel verdrietig en stom dat je direct na de geboorte weinig tijd hebt gekregen met kuiken en hem toen pas gewassen en aangekleed terug zag.

Ja, het was fantastisch geweest als het wel was gegaan zoals in je plannen en dat verdien je ook echt, maar jij doet het zo goed als moeder en met kuiken en bent daar zo relaxed in dat je wat dat betreft echt mijn voorbeeld bent! .

aww dank je Franny. Ja, volgende keer gaan er ook echt dingen anders, ze zoeken het maar uit met hun "even je aandacht hier, de placenta moet er nog uit" .

Burdie en Kwakz0r, ik weet niet wat te zeggen, maar ik lees en voel mee . Woorden vinden is moeilijk.

quote:

Op maandag 10 november 2014 15:07 schreef Burdie het volgende:
aww dank je Franny. Ja, volgende keer gaan er ook echt dingen anders, ze zoeken het maar uit met hun "even je aandacht hier, de placenta moet er nog uit" .

Stomme vraag hoor . Maar zou jij nog wel een keer durven na de fluxus? . Dat begrijp ik althans uit deze post. Ik zit daar nog steeds wel mee. Ik durf niet meer . Maar de wens groeit en groeit..

quote:

Op maandag 10 november 2014 15:28 schreef Kuukske het volgende:

[..]

Stomme vraag hoor . Maar zou jij nog wel een keer durven na de fluxus? . Dat begrijp ik althans uit deze post. Ik zit daar nog steeds wel mee. Ik durf niet meer . Maar de wens groeit en groeit..

Ben je al bij de vk langsgeweest om dit te bespreken? Om de feiten, voorzorgsmaatregelen te weten.
(Bij oudste zelf ook een fluxus gehad en placenta op verloskamer verwijderd)

quote:

Op maandag 10 november 2014 15:28 schreef Kuukske het volgende:

[..]

Stomme vraag hoor . Maar zou jij nog wel een keer durven na de fluxus? . Dat begrijp ik althans uit deze post. Ik zit daar nog steeds wel mee. Ik durf niet meer . Maar de wens groeit en groeit..

Ja... de kans op herhaling is groot bij fluxus, maar het is daarmee iets wat ik kan incalculeren. Het scheelt ook dat ik er redelijk snel van ben hersteld, misschien dat ik het anders wel lastiger had gevonden.

quote:

Op maandag 10 november 2014 15:33 schreef Kursor het volgende:

[..]

Ben je al bij de vk langsgeweest om dit te bespreken? Om de feiten, voorzorgsmaatregelen te weten.
(Bij oudste zelf ook een fluxus gehad en placenta op verloskamer verwijderd)

Jep. Ben ik geweest. Heb met haar ook de bevalling nog eens besproken. Maar toch hou ik iets in m'n achterhoofd wat knaagt. Dat krijg ik niet weg . We zijn nu van plan om een gesprek met de gyn te plannen. Maar ik weet niet of dat het gevoel van de angst wegneemt. Maar ik vind het wel knap of ehm.. bemoedigend? om te lezen dat er toch vrouwen zijn die het dan nog durven. Snap je wat ik bedoel?

quote:

Op maandag 10 november 2014 15:40 schreef Burdie het volgende:

[..]

Ja... de kans op herhaling is groot bij fluxus, maar het is daarmee iets wat ik kan incalculeren. Het scheelt ook dat ik er redelijk snel van ben hersteld, misschien dat ik het anders wel lastiger had gevonden.

Ik heb begrepen 15% kans op herhaling. Inderdaad een groter risico, maar echt geen zekerheid dat het zich herhaald. Daarnaast heb je een indicatie voor plaats, dus sowieso een ziekenhuisbevalling, maar mag je wel met eigen vk. Verder moest ik al heel vroeg richting ziekenhuis om te voorkomen dat ik bij een snelle bevalling toch thuis/onderweg zou zijn. Bij aankomst in het ziekenhuis gelijk een waaknaald geprikt om indien nodig een infuus aan te sluiten en was vooraf bekend dat er niet even op de placenta gewacht zou worden, maar dat ik direct een spuit met oxytocine zou krijgen. Ze zouden ook actief de nageboorte laten komen. Dus al eerder op buik duwen bijvoorbeeld.

quote:

Op maandag 10 november 2014 15:41 schreef Kuukske het volgende:

[..]

Jep. Ben ik geweest. Heb met haar ook de bevalling nog eens besproken. Maar toch hou ik iets in m'n achterhoofd wat knaagt. Dat krijg ik niet weg . We zijn nu van plan om een gesprek met de gyn te plannen. Maar ik weet niet of dat het gevoel van de angst wegneemt. Maar ik vind het wel knap of ehm.. bemoedigend? om te lezen dat er toch vrouwen zijn die het dan nog durven. Snap je wat ik bedoel?

Begrijp je hoor . Mijn angst voor de bevalling is er ook altijd geweest. Maar sterk wisselend in intensiteit. Kwam ook de bevalling keihard boven ook al had ik er de laatste weken wel redelijk vertrouwen in gekregen. Heftige paniek, maar uitgebreid doorgesproken he ik zou willen dat daar mee om te gaan (ook in bevalplan).

Erover praten is ook wel heel belangrijk. Dat merk ik wel, beetje laat. Maar beter laat dan nooit.
Daarom, morgen de vk bellen om de verwijzing naar de gyn. Die kan misschien weer net wat meer details geven dan de vk. Hoewel zij me al een goed beeld gaf.. van een groot whiteboard in een ruimte waar mensen kleurtjes krijgen met opmerkingen enzo. Ik probeer ook die 80% te benaderen, waarbij het zich niet herhaalt.

quote:

Op maandag 10 november 2014 15:57 schreef Kuukske het volgende:
Erover praten is ook wel heel belangrijk. Dat merk ik wel, beetje laat. Maar beter laat dan nooit.
Daarom, morgen de vk bellen om de verwijzing naar de gyn. Die kan misschien weer net wat meer details geven dan de vk. Hoewel zij me al een goed beeld gaf.. van een groot whiteboard in een ruimte waar mensen kleurtjes krijgen met opmerkingen enzo. Ik probeer ook die 80% te benaderen, waarbij het zich niet herhaalt.

Je bedoelt dat de vk heeft uitgelegd dat je als 'bijzonder'/eerdere fluxus herkenbaar bent op het bord waarop patiënten vermeld staan voor de artsen/verpleegkundigen?

Zat me net te bedenken, mij gaf het (soms) rust om te weten dat ik de afspraak met de vk had dat ze vanaf het begin van de bevalling zou blijven ook als ik overgedragen zou worden. Wetenschap van aanwezigheid stagiaire-vk, vooraf bekend, versterkte dat...mocht de vk even wat anders moeten doen dan zou de stagiaire er zijn.

Maar, om eerlijk naar jou toe te zijn was mijn grootste angst niet de herhaling van de fluxus, maar niet serieus genomen worden/dat er niet naar me geluisterd zou worden.

Ik vond t doodeng na de fluxus, bij de bevalling stond er een ok team klaar, de gynaecoloog was bij de uitdrijving en de medicatie lag al klaar.
Ik heb erover gepraat met de artsen, en een speciale verpleegkundige in het ziekenhuis.
Uiteindelijk is het goed gegaan.

Kuukske goed dat jé een afspraak gaat plannen met de gynaecoloog. Hij/zij is de enige die je hierin goed kan begeleiden.
Ik vind het ontzettend dapper dat de andere meiden hier het nog wel gedurfd hebben. Ik durf niet meer. Nou is het ook goed zo, met twee meiden. Maar het heeft even geduurd voor ik dat punt bereikt had.

Ik heb geen kansberekening gehoord over een herhaling op fluxus. Alleen dat de kans groter is dan het krijgen van een eerste fluxus en dat ik in het ziekenhuis zou moeten bevallen als ik weer zwanger zou raken.

succes met de beslissing. Het lijkt mij een moeilijk vraagstuk als je erg graag een tweede wilt, maar bang bent voor herhaling.

Mijn zus heeft het ook bij beide bevallingen gehad. Ik ga er eigenlijk vanuit dat het een tweede keer weer gebeurt... wie weet valt het mee .

Hier ook fluxus bij de eerste. En bij tweelingbevalling amper bloed verloren. Was wel een ks. Eigenlijk geen moment bang geweest dat het weer zou gebeuren. Misschien ook omdat ik uberhaupt nog niet zo goed over een bevalling nagedacht had.

quote:

Op maandag 10 november 2014 20:35 schreef Burdie het volgende:
Mijn zus heeft het ook bij beide bevallingen gehad. Ik ga er eigenlijk vanuit dat het een tweede keer weer gebeurt... wie weet valt het mee .

Sommige dagen denk ik er ook zo over. Andere dagen niet.

quote:

Op maandag 10 november 2014 16:39 schreef Kursor het volgende:

[..]

Je bedoelt dat de vk heeft uitgelegd dat je als 'bijzonder'/eerdere fluxus herkenbaar bent op het bord waarop patiënten vermeld staan voor de artsen/verpleegkundigen?

Zat me net te bedenken, mij gaf het (soms) rust om te weten dat ik de afspraak met de vk had dat ze vanaf het begin van de bevalling zou blijven ook als ik overgedragen zou worden. Wetenschap van aanwezigheid stagiaire-vk, vooraf bekend, versterkte dat...mocht de vk even wat anders moeten doen dan zou de stagiaire er zijn.

Maar, om eerlijk naar jou toe te zijn was mijn grootste angst niet de herhaling van de fluxus, maar niet serieus genomen worden/dat er niet naar me geluisterd zou worden.

Ja dat bord ja.

Heel rationeel denkend, weten dat er al veel maatregelen worden getroffen etc. Dat geeft wel een fijn gevoel. Maar ik moet het ook nog van een gyn horen denk ik.

Een goed gesprek met een gynaecoloog kan echt een miljoen angsten wegnemen, weet ik uit ervaring. Niemand heeft een glazen bol en kan jou de zekerheid geven dat het niet weer gebeurt, maar ze kunnen je wel verzekeren van adequaat handelen. En dat gaf mij wel veel rust (andere situatie, want geen fluxus, maar ik ken de angsten omtrent een volgende bevalling).

Het gesprek met de gyn heeft ons hier dusdanig gerustgesteld dat we een volgende zwangerschap weer aan durven

De herhalingskans bij een fluxus is inderdaad 15%. Dat is echter niet gespecificeerd naar oorzaak. Je kunt je voorstellen dat je herhalingskans bij een atonie (niet meer samentrekken van de baarmoeder) wellicht anders is dan een fluxus wegens een placentarest. Maar goed, dat weten we dus niet precies. Die 15% betekent echter ook dat de kans dat het níet weer gebeurt 85% is. Als je eenmaal een fluxus hebt gehad, zal bij een volgende bevalling erop geanticipeerd worden. Meestal krijg je een plaatsindicatie (= ziekenhuisbevalling met eigen verloskundige), soms 'moet' je onder leiding van de gynaecoloog bevallen (ernstige fluxus). Je krijgt een waaknaald, dus een infuus in je hand of arm, zodat er bij herhaling van de fluxus gelijk mogelijkheid is om je vocht en medicatie te geven. Een infuus is namelijk heel moeilijk te prikken als je flink bloedt. Verder zal na de geboorte van je kind een spuit met oxytocine (syntocinon) worden gegeven en wordt niet een uur afgewacht tot de placenta komt.

Bovenstaande zijn standaard maatregelen, maar geen wetten. Het is altijd verstandig om je vragen en overwegingen met je eigen verloskundige door te spreken en om een goed plan te maken voor de bevalling. Probeer je veilig te voelen en als het even kan, laat je niet inleiden. Dat vergroot namelijk de kans op een fluxus.

Zelf heb ik met mijn laatste bevalling ook een fluxus gehad, op basis van een placentarest. Mocht ik nog eens gaan bevallen, dan zal dat thuis zijn, met waaknaald en een syntocinonspuit

/ontlurkt

Kuukske, geen idee of je er iets aan hebt, maar een verhaal uit de praktijk: vriendin van mij heeft bij de eerste fluxus gehad (weet niet meer hoeveel bloedverlies), was (ook) een stuk placenta achtergebleven, manuele verwijdering geprobeerd maar lukte niet, later op de OK verwijderd.

Tweede bevalling was in een paar uurtjes gepiept, zonder noemenswaardige problemen of fluxus. Het kán.

Hier geen fluxus, maar hellp..
En zeker de laatste weken was ik echt bang, bang voor herhaling en angst voor een inleiding. Dat schreef ik hier dan ook 2 maanden geleden..
Ook ik heb deze angst met de gyn besproken en dat was erg fijn. Zo hadden we al een afspraak voor een ks gemaakt want ze nam m'n angst voor een inleiding erg serieus.

Dan nu het positieve:
5 weken geleden ben ik spontaan bevallen en kan ik zeggen dat het echt supergoed en gemakkelijk ging.
Dus echt een tweede kan ook goed gaan...

Positieve verhalen zijn fijn om te lezen.

Wup, is er zicht op wanneer de kans op herhaling groter is? Bij placenta rest of bij een niet samentrekkende baarmoeder?

Dat ligt weer aan de reden van het probleem Als je een littekenbaarmoeder hebt, kan dat de reden zijn van de rest. Als je een afwijkende vorm baarmoeder hebt, kan dat de reden zijn dat de placenta niet makkelijk komt. Maar het kan ook toeval zijn, pech en dus niet herhalen.
Een niet goed samentrekkende baarmoeder kan het gevolg zijn van een langdurige bevalling (vermoeidheid) of een inleiding (kunstmatige weeën) of door overrekking (tweeling) en zo nog meer redenen. En dan heb je ook nog fluxus door een knip of door een stollingsstoornis. Daarom is het voor iedereen zo specifiek of de kans op herhaling aannemelijk is of niet zo.