SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Eén schaal hoger idd. Scheelt op een werktijdfactor van 0,7 zo'n 30 euro in de maand. Dus dat is nog eens de moeite.quote:Op maandag 30 juni 2014 13:01 schreef E.T. het volgende:
Bij onze stichting kun je je specialiseren in diverse segmenten (taal, rekenen, begeleiding van meerbegaafdheid, kleutergedrag, gedragsmoeilijkheiden en nog twee varianten geloof ik). Bij zo'n specialisatie hoort ook een hogere aanstelling en loonschaal.
Oh, ik zou er juist niet aan moeten denken om 100+ kinderen maar twee of drie uur per week te hebben. Juist omdat je de hele dag met hen bezig bent bouw je een band met hen op. Dát vind ik nou juist het leuke aan het vak. Taal en rekenen is slechts bijzaak... En zij die me in het begin de meeste zorgen baren kruipen over het algemeen het diepst in mijn hart.quote:Op maandag 30 juni 2014 21:30 schreef laiveneertiekje het volgende:
Ik zou er trouwens niet aan moeten denken om de hele dag dezelfde groep te zien. Heb het nu al met sommigen als ik ze twee vakken geef, dan zie ik ze teveel, en ontstaat er (meestal wederzijdse) irritatie met sommigen die je normaal nog wel kan hebben.
Misschien is het ook wel hoe je erin rolt. Ik ben toen ik mij besefte dat ik niet in de beroepen terecht wilde komen waar ik met mijn studie terecht kwam in het onderwijs terecht gekomen. Basisschool heeft nooit zo aangesproken, werken met pubers vind ik over het algemeen heel leuk. De piekbelastingen en soms lastige ouders en brutale leerlingen herken ik ook wel, maar ik zit op een plattelandsschool, daar valt het over het algemeen nog wel mee denk ik.quote:Op maandag 30 juni 2014 21:44 schreef Moonah het volgende:
[..]
Eén schaal hoger idd. Scheelt op een werktijdfactor van 0,7 zo'n 30 euro in de maand. Dus dat is nog eens de moeite.
[..]
Oh, ik zou er juist niet aan moeten denken om 100+ kinderen maar twee of drie uur per week te hebben. Juist omdat je de hele dag met hen bezig bent bouw je een band met hen op. Dát vind ik nou juist het leuke aan het vak. Taal en rekenen is slechts bijzaak... En zij die me in het begin de meeste zorgen baren kruipen over het algemeen het diepst in mijn hart.
Overigens vind ik dat die dame in de Telegraaf op een heleboel punten gelijk heeft, maar ik vind haar toon/instelling veel te zuur en respectloos. Idd gevalletje burn-out.
Dat inderdaad.quote:Op maandag 30 juni 2014 21:44 schreef Moonah het volgende:
[..]
Eén schaal hoger idd. Scheelt op een werktijdfactor van 0,7 zo'n 30 euro in de maand. Dus dat is nog eens de moeite.
[..]
Oh, ik zou er juist niet aan moeten denken om 100+ kinderen maar twee of drie uur per week te hebben. Juist omdat je de hele dag met hen bezig bent bouw je een band met hen op. Dát vind ik nou juist het leuke aan het vak. Taal en rekenen is slechts bijzaak... En zij die me in het begin de meeste zorgen baren kruipen over het algemeen het diepst in mijn hart.
Overigens vind ik dat die dame in de Telegraaf op een heleboel punten gelijk heeft, maar ik vind haar toon/instelling veel te zuur en respectloos. Idd gevalletje burn-out.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En verder is het een jammer stukje, want zo haalt goede punten aan. Maar door de manier waarop gaat dat helemaal verloren.
ik ook niet.quote:Op maandag 30 juni 2014 23:08 schreef amaranta het volgende:
Ik kom er niet doorheen, dat artikel. Pffff
ik probeer dus zo min mogelijk de cijfers te volgen via een systeem. Ik vind dat je ze de kans moet geven om fouten te maken en deze ook weer te herstellen. (Zoals wij vroeger. Mijn ouders wisten nooit wat) Ik praat wel met mijn kinderen en probeer op die manier vinger aan de pols te houden. Dat gaat tot nu toe prima. Ze komen wel als het dusdanig misgaat dat mijn hulp nodig is.quote:Op maandag 30 juni 2014 21:15 schreef laiveneertiekje het volgende:
Op de middelbare school zijn er vaak mensen in dienst die de begeleiding doen. De lesgevende docenten krijgen een handelingsplan, en de een doet er meer mee als de ander. En doordat je ze minder ziet is de band op de een of andere manier toch minder. Ik vind dat zelf pas echt meer komen als je ze drie of meer lesuren in de week ziet. En twee keer per jaar vul je een evaluatie in over dingen die je tegenkomt die goed gaan of minder goed gaan.
Ik had denk ik drie of vier handelingsplannen op ruim 100 ll(dyslexie niet meegerekend). Denk dat het wel van het niveau afhangt, ik vermoed dat er op het vmbo misschien meer kinderen met handelingsplannen ed rondlopen.
En ouders zie je op ouderavonden, maar er zijn er genoeg die je nooit ziet terwijl er van alles misgaat met het kind.
de afgelopen week meerdere verhalen gehoord van ouders die gewoon echt niet wisten dat kindlief op zittenblijven stond, en ook daadwerkelijk blijft zitten, ondanks een goed toegangkelijk cijfersysteem
Dit.quote:Op dinsdag 1 juli 2014 08:38 schreef debuurvrouw het volgende:
(Ik vind het dan weer gek dat mentoren niet aan de bel trekken om af te spreken met ouders. Dat zou ik verwachten namelijk. En is ook mijn ervaring met de mentoren tot nu)
ik hoor hier net naar aanleiding van dit ook dingen waar de nagels van mijn tenen van krullen .quote:Op dinsdag 1 juli 2014 08:49 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Ik gunde mijn kind ook het vertrouwen. Sprak er ook veel over met hem.
Hij zat wel wat krap in z`n vel maar dat weet ik aan de drukte van een extra taal erbij.
Toen kreeg ik z`n rapport. Met 6 tekorten
Het kwam niet meer goed.
Leermomentje
Als je als mentor het hele jaar probeert ouders te bereiken en ze reageren niet op mail, telefoontjes, brieven dan kun je weinig. Zeker als ze dus zoonlief geloofd hebben die zei dat het prima ging. En vaak roepen kinderen dat het nog wel goed komt. Maar valt dat in de praktijk wel tegen.quote:Op dinsdag 1 juli 2014 08:38 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
ik probeer dus zo min mogelijk de cijfers te volgen via een systeem. Ik vind dat je ze de kans moet geven om fouten te maken en deze ook weer te herstellen. (Zoals wij vroeger. Mijn ouders wisten nooit wat) Ik praat wel met mijn kinderen en probeer op die manier vinger aan de pols te houden. Dat gaat tot nu toe prima. Ze komen wel als het dusdanig misgaat dat mijn hulp nodig is.
Maar dat is meer de manier hoe ik met mijn pubers wil omgaan dan wat anders. Toen mijn kinderen nog geen puber waren had ik daar hele andere ideeen over dan nu in ieder geval. Had ik me er ook over verbaasd denk ik.
Maar ja. Maakt het niet minder stressvol op het laatst. *opgelucht uitademt*
(Ik vind het dan weer gek dat mentoren niet aan de bel trekken om af te spreken met ouders. Dat zou ik verwachten namelijk. En is ook mijn ervaring met de mentoren tot nu)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |