quote:
Op dinsdag 25 februari 2014 14:07 schreef miss_sly het volgende:[..]
Dit is wat mij betreft simpelweg de kern: ik kijk met ver- en bewondering naar alles wat ze kan, leert, doet. Ik heb geen idee of ze daarin sneller, gelijk of langzamer is en in principe boeit me dat ook werkelijk voor geen meter. Want wat is het geweldig, de ontwikkeling van je kind
Maar ik wil haar niet tekort doen, dus niet ten onrechte denken dat ze niet meer uitdaging kan gebruiken, of de andere kant, dat ze niet meer hulp kan gebruiken. Ik wil haar bieden wat ze nodig heeft, in alle opzichten, maar ik vind het heel moeilijk om te bepalen wat dat is.
Miss, ik denk dat je het vanzelf wel merkt hoor, waar ze behoefte aan heeft. Als iets niet lukt dan zul je dat via haar, of via de leerkracht wel horen en als er te weinig uitdaging is net zo goed, denk ik.
S heeft een meisje in de klas die tot nu toe de drie citotoetsen foutloos gemaakt heeft, met vier jaar al complete boeken las en thuis klaagde over 'saai op school'... Duidelijke signalen, denk ik dan. Tegelijkertijd kwam ze (misschien door haar slim zijn) bij sommige vrije opdrachten juist tot helemaal niks (teken de route van huis naar school) en bij dat soort opdrachten kan ze dan weer extra hulp krijgen.
Volgens mij kun je daar echt wel op vertrouwen, beide kanten op. Het gaat uiteindelijk toch om hoe in hun vel zitten en dat zal daar vast aan gelinkt zijn.
Wat betreft het leren leren of ontwikklelen... Ik denk dat je als ouder daar heel veel in kunt beteken voor je kind., En dan met name op het vlak van de mentaliteit. Moeilijk uit te leggen, laat ze de vakantie meeplannen en uitzoeken, laat ze dingen bestuderen die je tegenkomt in het dagelijks leven, enz. daag ze uit net wat verder te gaan voor spreekbeurten of andere projectopdrachten.
In 3 vwo zitten altijd wel wat van die leerlingen (5 tot 10 per klas denk ik zo) die er met twee vingers in de neus gekomen zijn. En dan ineens krijgen ze hun eerste onvoldoende, moeten ze ineens toch aan de slag. Ik vind het altijd onzin als mensen zeggen "Ja, mijn kind heeft niet leren leren." Leren leren houdt in dat je kinderen leert hoe ze naar teksten moeten kijken. Wat is de grote lijn, wat zijn de bijzaken. Hoe wordt een tekst geopend en wat is de conclusie? Kinderen die makkelijk leren, zijn daar juist al heel goed in, in het scheiden van hoofd- en bijzaken. Met een goed geheugen was één blik op een rijtje woordjes voldoende, en vaak was zelfs dat niet meer nodig omdat het in de les al genoeg kon verankeren in het geheugen. Deze kinderen weten best hoe ze woordjes moeten leren, en dat het bij grotere hoeveelheden echt wel werkt om ze op te schrijven, ezelsbruggetjes te bedenken, weet ik veel wat. Slim genoeg om dat prima te weten. je hoeft ze dat niet te leren.
Wat ze moeten leren is om zelfstandig aan de slag te gaan, discipline op te brengen om zaken aan te pakken, bij te houden. En meestal pik ik de kinderen die die stap kunnen maken er zo uit. En dat zit hem niet in intelligentie, dat zit hem in mentaliteit, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen werk. En dat aspect kan al heel ver terug gaan in de opvoeding, denk ik.
Mijn ouders hadden twee kinderen die heel makkelijk konden leren. Één van hen is op het vwo geslaagd met twee tienen en de rest negens. De ander is met gemiddeld een 8 geslaagd, maar wel met een extra vak. Ook toen waren er al dat soort mogelijkheden.
Ze hebben ons altijd gezegd dat we dankbaar moesten zijn voor het feit dat leren zo makkelijk ging en dat we daardoor extra veel tijd hadden om andere dingen aan te pakken en te ontwikkelen: sporten, muziek maken, toneel spelen etc. Nooit stress voor schoolwerk, wat een mazzel!
Ik kreeg kleurpennen en kon dan aantekeningen zo mooi overnemen als ik maar wilde en leerde feilloos in spiegelbeeld schrijven. Ik heb me altijd prima vermaakt.
Hoewel ik makkelijk leerde, en qua intelligentie niks te kort kom, denk ik niet dat ik hoogbegaafd ben. Niet zoals beschreven in de boekjes althans. Mijn broertje misschien wel. Wat is hoogbegaafd? Ik houd niet van die term.
Nog een kleine toevoeging, vaak zie je in eerste instantie vooral de opvoeding terug in het IQ van kinderen. Hoe ouder ze worden, hoe dichter IQ-scores komen bij de werkelijke intelligentie van het kind zelf.
Neem het nog niet zo serieus allemaal, kijk het aan en reageer op de dingen die zich voordoen. Het zal vanzelf wel blijken. Het lijkt me niet iets waar je op zou moeten anticiperen, op de één of andere manier.
Nou ja, anyways. Zo denk ik erover. geloof ik
.
[ Bericht 0% gewijzigd door Groofsken-jeweetwel op 25-02-2014 19:43:45 ]