...waarin we elkaars random speellijsten kunnen opvragen in Spotify...
...jongeren torrents binnenhalen met de 500 nieuwste hits, om die een maand later weer te verwijderen voor de volgende 500 nieuwste hits...
...Skyradio pretendeert dat nooit dezelfde muziek te draaien in 24-uur...
...wil ik graag een lans breken voor HET ALBUM, die verzameling nummers die door de artiest is samengesteld. De liedjes in de context waarin ie bedoeld is.
Welk album heb jij recent geluisterd? En roep er even een paar dingen over.
Da's alles.
quote:Op zondag 2 februari 2014 16:38 schreef belsen het volgende:
[ afbeelding ]
Hoewel ik toch eigenlijk Wild wood beter vind, merk ik dat ik tegenwoordig toch sneller Stanley Road opzet.
[ Bericht 40% gewijzigd door zwartja op 02-02-2014 16:55:49 ]
So, originele Canadese persing.
Het vijfde solo album van Peter Gabriel (zo even uit mijn hoofd en minus de Duitstalige albums). Dit is tevens ook het eerste album dat met een echte titel is uitgebracht. De vorige albums heetten simpelweg Peter Gabriel. So is ook commercieel zijn meest succesvolle albums en het bevat de hits Sledgehammer en Don't Give Up, een duet met Kate Bush.
De titel van het album is gekozen omdat Peter Gabriel de combinatie van de letters wel mooi vond.
Australische jangle-pop. Erg leuk, het doet me bij vlagen wat aan The Smiths denken qua gitaarwerk.
Fun On Earth, 'The Lot' box set Edition
Vijfde en meest recente (2013) soloalbum van Roger Taylor, voornamelijk bekend als drummer van Queen. De titel is een woordspeling op zijn eerste album Fun in Space uit 1981. Bevat o.a. een samenwerking met Jeff Beck op het nummer Say It's Not True.
Tien jaar geleden kocht ik dit album vlak na de release. Paar jaar geleden 'per ongeluk' verkocht nadat ik een groot deel van mijn black metal collectie wegdeed. En een maand geleden weer hebben kunnen kopen bij No Colours Records uit Duitsland. Nog steeds een van de meest waanzinnige black metal albums die ik gehoord heb.
Ken je ook hun album Before Hollywood? Dat wordt in het algemeen een beetje als hun meesterwerk gezien. Fijne plaat, kan ik je aanraden als je deze kunt waarderen.quote:Op zondag 2 februari 2014 16:54 schreef Arn0 het volgende:
[ afbeelding ]
Australische jangle-pop. Erg leuk, het doet me bij vlagen wat aan The Smiths denken qua gitaarwerk.
Door wie wordt het dan als hun meesterwerk gezien?quote:
[..]
Ken je ook hun album Before Hollywood? Dat wordt in het algemeen een beetje als hun meesterwerk gezien. Fijne plaat, kan ik je aanraden als je deze kunt waarderen.
Ik zie mensen vooral over 16 Lovers Lane en Spring Hill Fair praten. Maar ik ken Before Hollywood nog niet, zal het eens beluisteren 
Before Hollywood komt nog wel eens terug in van die lijstjes met 'invloedrijkste albums'. En Cattle And Cane staat er op, hun misschien wel bekendste nummer.quote:
[..]
Door wie wordt het dan als hun meesterwerk gezien?
Gorgoroth - Incipit Satan
Destroyer klinkt wat rommelig hoewel er hele gave stukken opzitten. Incipit Satan daarentegen klinkt een stuk completer.
Wat een geweldig album is dit toch, het is een freak groupje die alle conventies aan hun laars lapte en het dankzij die methode het voor elkaar kregen om muziek te maken 68 die pas in 79 voet aan wal kreeg. Deze mannen maakte tussen de free freak improv door post-punk, new wave achtige nummers voordat de punk er uberhaupt was!
Gewoon punk overslaan en direct door naar 'post-'quote:Op dinsdag 4 februari 2014 10:18 schreef Bosbeetle het volgende:
Red Krayola - God Bless the Red Krayola and All Who Sail With It
[ afbeelding ]
Wat een geweldig album is dit toch, het is een freak groupje die alle conventies aan hun laars lapte en het dankzij die methode het voor elkaar kregen om muziek te maken 68 die pas in 79 voet aan wal kreeg. Deze mannen maakte tussen de free freak improv door post-punk, new wave achtige nummers voordat de punk er uberhaupt was!
-Die hele cd is goed te pruimenquote:
Op 
ik kan het aanraden om hem eens helemaal te luisteren 
Hoe weet jij over welke cd ik het heb?!quote:
[..]
Die hele cd is goed te pruimen
quote:
[..]
Hoe weet jij over welke cd ik het heb?!
special powers
(je hebt de post ook in het "goede" topic gepost )Zou je je niet voor minder vergissen?!quote:
[..]
[ afbeelding ]
special powers
Maar ik ga hem zeker beluisteren
Dit dubbelalbum van Joseph Arthur, getiteld The Ballad Of Boogie Christ Acts 1 & 2 was een van mijn favoriete albums van 2013. Zeker als je beide schijven na elkaar draait is het best een lange zit, maar er staat zoveel moois op. Hij is in topvorm, of het nu in de wat meer rockende nummers is, de typische folksongs of enkele akoestische nummers.
Heerlijk album
heb Dodgy nooit echt serieus genomen, onterecht zo blijkt want vooral Homegrown staat vol popsongs van hoog niveau
The Sound - Jeopardy
Lekker album of zo even te luisteren maar net niet geweldig genoeg om me bij te blijven waarschijnlijk.
The Smiths - The Queen Is Dead
Wat een geweldig album, waar kon ik hier maar één nummer van...
Johnny Marr - The Messenger
Omdat The Smiths me zo beviel, heerlijk album.
The White Stripes:
- Icky Thump
- Get Behind Me Satan
- White Blood Cells
Gewoon omdat ik er al een tijdje niet naar had geluisterd terwijl het zulke lekkere muziek is.
Heerlijk album van Sukilove, oftewel Pascal Deweze. Die kun je ook kennen van o.a. Metal Molly, Mitsoobishy Jacson en Chitlin' Fooks. De voorliefde voor The Beatles klinkt wel door in deze melodieuze songs, die eigenlijk stuk voor stuk het oor strelen.
I killed the party again
I ruined it for my friends
"Oh, you're so silent, Jens"
Well, maybe I am, maybe I am
Deze cd brengt enkele EP´s en losse nummers van de Zweed Lekman bijeen. Soms wat mij betreft iets té zoet, maar over het algemeen een prima cd met fijne teksten en aanstekelijke deuntjes, waarbij vooral Pocketful of Money al dagen in mijn hoofd rondzwerft.
inderdaad een schitterende plaatquote:
[ afbeelding ]
Heerlijk album van Sukilove, oftewel Pascal Deweze. Die kun je ook kennen van o.a. Metal Molly, Mitsoobishy Jacson en Chitlin' Fooks. De voorliefde voor The Beatles klinkt wel door in deze melodieuze songs, die eigenlijk stuk voor stuk het oor strelen.
Het laatste album van de Wizard of Walthamstowe. Zoals gebruikelijk vol met pareltjes die zich bewegen tussen psychedelische sixtiespop, folk, classic rock en punk. En een 42 minuten durende space jam. En onderstaande klapper.
Met als absoluut prijsnummer:
Nu net de plaat waar dit pareltje op staat. Nick Saloman's comebackalbum uit 2011.
Now Playing, had deze band al een tijdje niet meer gedraaid, eens zien hoe ze klinken nu de zanger zangeres is geworden.
Fantastische luisterliedjes met een 'ouderwetse sound', volop strijkers op de achtergrond en vreemde, aparte teksten. Adam Green in topvorm dus!
Gister in 1 klap achter elkaar geluisterd. Wat had die vent toch veel mooie liedjes geschreven.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 08-02-2014 09:05:06 ]
Kwaliteitsvol postrockalbum!
-
Nu:
Clock DVA - Man-Amplified (1992)
SPOILERMet dank aan een zekere playlist "early industrial" op Youtube!
Tin Machine's debuut. Had wat noisier en rauwer gemogen maar in het geheel geen slechte plaat. Zeker beter dan veel van het werk dat zanger David Bowie maakte in de jaren tachtig.
een van de beste platen ooit.
Het heerlijke titelloze debuutalbum van Ben Folds Five. Voor wie hen niet kent: ze zijn niet met vijf, maar met drie en ze spelen geen gitaar.
Maar dat is bijzaak. Deze plaat staat vol met heerlijke songs, veelal opgebouwd rond de piano. Dan weer energiek, dan weer wat meer melancholisch. Bevat enkele van de in mijn ogen beste nummers uit hun complete oeuvre, zoals Julianne, Alice Childress, Underground, Best Imitation Of Myself en Video.
Het debuut van deze legendarische aussiepunkband. Een furieuze mengeling van Stooges en MC5 protopunk, sixties garage en jaren zeventig rock zoals Blue Oyster Cult die maakte. Hoort in elke platencollectie.
Gezellige meerstemmige popliedjes met een sixtiesfeel, gebracht door drie dames in gestippelde jurkjes.
Pufff, kom er net achter dat deze plaat ook alweer 6 jaar oud is en nog steeds mensen dood irriteert. Het is erg gemaakt en de teksten zijn tegen het truttige schoolmeisjes niveau aan maar toch blijf ik het een geweldige plaat vinden.
Meer kleinkunst met wat rock/pop invloeden en latere albums werden mij toch allemaal net wat te serieus ook staat er nog genoeg leuk op die tweede plaat. De Speeldoos is mij echt te geforceerd. Ach het blijft een schattig bandje en deze plaat blijft toch een van de betere dingen die excelsior platen.
En ja 'Ze zegt: Ik kom uit de Randstad O, wat moet je dan met hem? Heb je een OV ofzo' blijft wel een prachtige zin.
Heerlijke desert rock
Vanaf 1960 tot +- 1967 was Bob vooral bezig met opvolgend folk, folk rock en zijn eigen stijl van rock en roll( met als "hoogtepunt" zijn meesterwerk "Like a Rolling Stone" van de meesterlijke plaat Highway 61 Revisited").
Op John Wesley Harding uit 1967 was hij al wat meer teruggegaan naar zijn country roots. Maar op deze plaat gaat ie helemaal terug naar Nashville, naar de country dus. Zelfs zijn stem is anders dan op de voorgaande platen( al claimt ie zelf dat dat kwam doordat hij gestopt was met roken ).
Al met al duurt het plaatje, van het openingsnummer(duet met Johnny Cash), tot het einde nog geen half uur. Maar in dit korte halfuurtje voel je de warme zomeravonden van Nashville, die dwars door de speakers druipen en die je ziel zelfs nog kunnen opwarmen in een sneeuwstorm.
Kort maar krachtig
Edit: goed topic btw. Albums raken een beetje in de vergetelheid, terwijl er niets boven een goed samengesteld album gaat.
quote:
Het debuut van deze legendarische aussiepunkband. Een furieuze mengeling van Stooges en MC5 protopunk, sixties garage en jaren zeventig rock zoals Blue Oyster Cult die maakte. Hoort in elke platencollectie.
toffe plaat idd
The Sore Losers zijn een Belgische band, die in eigen land al best bekend schijnt te zijn. Excelsior Recordings brengt het album Roslyn nu ook in Nederland uit. Is deze maand het cadeau van de supportersclub van het label. Gitaarpop / rock. Klinkt niet verkeerd, maar moet het vaker luisteren voor een echte mening. Stem van de zanger vind ik wel prettig klinken.
Dit album deze week binnengekregen.
Ik heb een aantal issues met dit album. Ten eerste valt de geluidskwaliteit behoorlijk tegen (dit is de 2009 remaster). Kan het niet echt uitleggen. Ik heb vroeger originele LP's van de Beatles gehad die veel beter klonken.
En ik snap niet helemaal waarom dit volgens velen een van DE meest invloedrijke albums is. Het is goed, maar zeker niet heel erg speciaal imo.
er staan veel mooie liedjes op the white album maar minstens net zo veel rommel.quote:
The Beatles - White Album
[ afbeelding ]
Dit album deze week binnengekregen.
Ik heb een aantal issues met dit album. Ten eerste valt de geluidskwaliteit behoorlijk tegen (dit is de 2009 remaster). Kan het niet echt uitleggen. Ik heb vroeger originele LP's van de Beatles gehad die veel beter klonken.
En ik snap niet helemaal waarom dit volgens velen een van DE meest invloedrijke albums is. Het is goed, maar zeker niet heel erg speciaal imo.
Om eerlijk te zijn had ik hem gekocht vanwege While My Guitar Gently Weeps, Happines is a warm gun en Blackbird. En dat zijn dan meteen de mooiste liedjes denk ik.quote:
[..]
er staan veel mooie liedjes op the white album maar minstens net zo veel rommel.
Zal het album vandaag nog eens luisteren.
Dear Prudence, Helter Skelter en Long Long Long zijn ook erg mooiquote:
[..]
Om eerlijk te zijn had ik hem gekocht vanwege While My Guitar Gently Weeps, Happines is a warm gun en Blackbird. En dat zijn dan meteen de mooiste liedjes denk ik.
Zal het album vandaag nog eens luisteren.
Ben 'm nu aan het luisteren, behoorlijk catchy wel, zonder dat het vervelende pop-punk wordquote:Op vrijdag 7 februari 2014 11:12 schreef pipster het volgende:
[ afbeelding ]
Now Playing, had deze band al een tijdje niet meer gedraaid, eens zien hoe ze klinken nu de zanger zangeres is geworden.
Was vorig jaar mijn plaat van het jaar en ik weet nog steeds waarom. Prachtige chansons over het leven en alle hindernissen die een mens daarin kan ontmoeten: (mislukte) liefdes, drank, worstelen met religie... Dat alles gezongen met die rauwe stem, die je onmiddellijk liefhebt of haat. Geweldig.
Een album dat ik nooit beu raak!
dit is echt het engste dat ik ooit gehoord heb
Welnee. Dat is beter dan de Beatles.quote:
[ afbeelding ]
dit is echt het engste dat ik ooit gehoord heb
eng betekent niet per sé slechtquote:
[..]
Welnee. Dat is beter dan de Beatles.
Maar ik hou het niet vol om dat album helemaal af te luisteren.
makkelijkquote:
Maar ik hou het niet vol om dat album helemaal af te luisteren.
de hele dag muziek luisteren
[ Bericht 67% gewijzigd door Molleman op 19-02-2014 11:02:55 ]
Lang niet gehoord. Genieten
"The 80's are here, I know cause I'm staring right at them
But you're still waiting for 1960 to happen"
Met dit album lanceerde The Kinks zich in de jaren 80. Het is eigenlijk het eerste echte van stadiumrockalbums en eigenlijk ook de enige die ik echt kan waarderen. Het livealbum na dit album, met daarop een groot aantal nummers van dit album, werd een groot succes, met als hitsingle de live-versie van Lola.
Heb die toevallig twee dagen geleden voor het eerst helemaal gehoord.quote:
[ afbeelding ]
Lang niet gehoord. Genieten
Vond het wel wat langdradig... maar Justice en One zijn alleszins al Echt welquote:
[..]
Heb die toevallig twee dagen geleden voor het eerst helemaal gehoord.
Ik kan me wel voorstellen dat je 'm wat langdradig vindt ja
Ik ben zelf een grotere fan van de eerste twee platen.quote:
[..]
Echt wel
Ik kan me wel voorstellen dat je 'm wat langdradig vindt ja
Album is uitgebracht op het eigenwijze label Bastaard Platen, eind vorig jaar al. Nu vond ik hem eindelijk in de winkel. De moeite meer dan waard. Nederlandstalige muziek, maar dan niet met van die standaardteksten en ook weer niet van dat gemaakt poëtische.
Muzikaal gezien houdt Noorman het midden tussen Tom Waits en Leonard Cohen, maar dan in het Nederlands. Mooie plaat!
Catch me now I'm fallingquote:Op woensdag 19 februari 2014 10:29 schreef belsen het volgende:
[ afbeelding ]
"The 80's are here, I know cause I'm staring right at them
But you're still waiting for 1960 to happen"
Met dit album lanceerde The Kinks zich in de jaren 80. Het is eigenlijk het eerste echte van stadiumrockalbums en eigenlijk ook de enige die ik echt kan waarderen. Het livealbum na dit album, met daarop een groot aantal nummers van dit album, werd een groot succes, met als hitsingle de live-versie van Lola.
Maar was Misfits niet ook een stadiumrockalbum?
Ryan Karazija was zanger van een Amerikaans bandje, Audrye Sessions. Nadat de groep gestopt was, verhuisde hij naar Reykjavík (
) en maakte daar in 2011 deze plaat. Hij heeft zich duidelijk laten beïnvloeden door Radiohead en Sigur Rós, maar hey, wat maakt dat uit, want dit is echt een meer dan prima plaat. Binnenkort komt trouwens album twee uit. Het is nu geen soloproject meer, een IJslander heeft zich bij hem aangesloten. En (hoe kan het ook anders) amiina werkte eveneens mee aan een nummer op de cd. Ben heel erg benieuwd. 
Die zit een beetje tussen het jaren 70 en jaren 80 werk en is ook wel leuk, inderdaad.quote:Op woensdag 19 februari 2014 20:27 schreef cafca het volgende:
[..]
Catch me now I'm falling
Maar was Misfits niet ook een stadiumrockalbum?
Nieuwste plaat van het Belgische Intergalactic Lovers. Een band die in het bezit is van een geweldige zangeres genaamd Lara Chedraoui. Een prachtig werkstuk, ik kan niet anders zeggen. Hoe het klinkt? Ga dat vooral zelf ontdekken! Deze band verdient het.
één van mijn favoriete platen van vorig jaar, Ulver's modern klassieke Messe 'I.X-VI.X'.
Na lange tijd deze cd weer eens opgezet. English Suite nummer 4, 5 en 6. Wat minder bekende pianowerken van Bach maar altijd een van mijn favorieten geweest en Gould speelt geweldig.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 22-02-2014 14:56:12 ]
Ulver goes klassiek? Ik zal eens wat over dat album opzoeken... Die gasten hebben ondertussen zo'n beetje elk genre al gehad of niet?quote:
Vorige week donderdag al op vinyl gekocht, vandaag pas tijd om er eens goed voor te zitten:
[ afbeelding ]
één van mijn favoriete platen van vorig jaar, Ulver's modern klassieke Messe 'I.X-VI.X'.
Nou 'klassiek', het zijn eigenlijk meer klassieke elementen gespeeld door Ulver en het Tromso Chamber Orchestra.quote:
[..]
Ulver goes klassiek? Ik zal eens wat over dat album opzoeken... Die gasten hebben ondertussen zo'n beetje elk genre al gehad of niet?
maar hoe dan ook een interessant plaatjeIk wacht nog op hun funk plaat
Het witte album vind ik ook niet hun sterkste plaat, Revolver, Magical Mystery Tour of Abbey Road al eens geprobeerd?quote:
The White Album van The Beatles heb ik niet meer geluisterd. Ik trek The Beatles gewoon niet zo goed.
Gouldquote:[ afbeelding ]
Na lange tijd deze cd weer eens opgezet. English Suite nummer 4, 5 en 6. Wat minder bekende pianowerken van Bach maar altijd een van mijn favorieten geweest en Gould speelt geweldig.
Abbey Road en Magical Mystery Tour had ik een paar jaar geleden op LP. Abbey Road vond ik gaaf maar de LP was bijna onluisterbaar (beschadigd), Magical Mystery Tour heb ik weggegeven want vond er niks aan.quote:
[..]
Het witte album vind ik ook niet hun sterkste plaat, Revolver, Magical Mystery Tour of Abbey Road al eens geprobeerd?
[..]
Gould
Revolver heb ik nog nooit geluisterd.Gould was echt geniaal.
Heb van hem ook de French Suites en The Art of Fugue. Behoren tot mijn favoriete cd's.Op Revolver staat wel (imho) het tofste nummer van de Beatles:quote:
[..]
Abbey Road en Magical Mystery Tour had ik een paar jaar geleden op LP. Abbey Road vond ik gaaf maar de LP was bijna onluisterbaar (beschadigd), Magical Mystery Tour heb ik weggegeven want vond er niks aan.
Gould was echt geniaal.
Daar is het mij te weinig 'Beatles' voor, maar mooi is het wel.quote:
[..]
Op Revolver staat wel (imho) het tofste nummer van de Beatles:
I'm only sleeping is ook zo'n mooi nummer van Revolver, maar eigenlijk doe je dat album te kort door er een nummer uit te pikken. Het is vooral qua album zo mooi.
.jpg)
Een klassieker uit de jaren zestig van een in mijn ogen onderschatte band, Small Faces. Dit album is psychedelica van het hoogste niveau.
Uit de uitverkoopbak van Plato gevist voor een euro. Soms erg leuk en overtuigend, soms net niks, maar voor die prijs een grappig album.
Mooi MM.quote:
[ afbeelding ]
Nieuwste plaat van het Belgische Intergalactic Lovers. Een band die in het bezit is van een geweldige zangeres genaamd Lara Chedraoui. Een prachtig werkstuk, ik kan niet anders zeggen. Hoe het klinkt? Ga dat vooral zelf ontdekken! Deze band verdient het.
Zijn EP'tjes (Kindred, Truant / Rough Sleeper & Rival Dealer) ook zeker uit checken danquote:
Burial - Untrue. Vandaag pas ontdekt. Fijne muziek.
rival dealer is echt kut imo, vergeleken met untrue enzoquote:
[..]
Zijn EP'tjes (Kindred, Truant / Rough Sleeper & Rival Dealer) ook zeker uit checken dan
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-02-2014 10:27:27 ]
Het is een compleet andere stijl, maar ik vond 'm wel erg sterkquote:
[..]
rival dealer is echt kut imo, vergeleken met untrue enzo
Kindred blijft wel mijn favoriet van die 3
Nieuwste album van de Rotterdamse singer / songwriter Mark Lotterman. Hoe klinkt dat? Denk vooral aan folk en americana, met een vleugje blues, gezongen door een zanger met een stem die doet denken aan Nick Cave of, op de rustigere momenten, Leonard Cohen.
Bon Iver van Bon Iver
Maar voornamelijk Hurry up we're dreaming van M83
Ook uit de tweedehandsbak een box met werk van Toon Hermans gevist. Vandaag deze geluisterd. Een album dat geproduceerd is door Gé Reijnders. Het valt me eigenlijk helemaal niet tegen. Niet alle nummers zijn geweldig, maar er zitten toch echt wel een paar mooie dingen tussen.
Dit zit dicht tegen muzikale perfectie aan. Ik hou al jaren van dit album.
Tijd om morgen de andere albums van deze geweldige band weer eens te luisteren.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 24-02-2014 07:57:23 ]
BE van Beady Eye, om alvast in de stemming te komen voor dinsdag
Ook gedaan klinkt ook goed erger me alleen vaak aan die klikjes of zo. Sinds gister ook Fin van John Talabot aan het luisteren. Nog iets meer mijn ding denk ik.quote:
[..]
Zijn EP'tjes (Kindred, Truant / Rough Sleeper & Rival Dealer) ook zeker uit checken dan
Vandaag Miles Davis: The Complete Jack Johnson Sessions aan het luisteren.
( En ik zit me ondertussen te verheugen op de Miles at the Fillmore box die binnenkort uitkomt )
en
Hannes Wader - Plattdeutsche Lieder
Gezongen in het plattdeutsch/nedersaksisch. Mijn twee favoriete albums van Hannes Wader.
Un gung de See ok noch so krus
un noch so arg to Kehr:
Al männi Schipper keem to Hus,
de lang vergeten weer.
Lyrics zijn verrassend goed te verstaan.
Naar aanleiding van de docu 'Jason Becker, not dead yet'. Aangrijpend verhaal over een uitzonderlijk getalenteerde gitarist die er op zijn 19e achter komt dat hij ALS heeft. Ruim 20 jaar later leeft hij nog steeds (wat op zichzelf al bijzonder is) en is nog steeds bezig met muziek maken. Erg inspirerend en een aanrader voor iedereen, en niet alleen voor gitaristen of liefhebbers van zijn muziek!
Geen idee waarom precies, maar ik had zin in een album van Tori Amos. Dan is Little Earthquakes in mijn ogen nog altijd haar beste, dus vandaar dat ik die heb geluisterd.
Bigbeats? Hiphop? Nou ja, van alles van dat een beetje met gastbijdrage van Richard Ashcroft van The Verve. Ik had hem al een tijdje in mijn kast staan, nooit echt naar geluisterd. Werd wel eens tijd.
![UNKLE - Psyence Fiction [1998] full album](https://i.ytimg.com/vi/wVM_a785e_o/default.jpg)
Nieuw album van The Jezabels. De voorganger ontdekte ik ooit dankzij het jaarlijstje van ranja en kon ik erg waarderen. Deze luistert ook lekker weg!
.jpg)
4 cd's, wat een pareltjes staan erop
Sum of the sound
To all our cohorts
Blank Project
Most of my heros still don't appear on no stamp
False Idols
Despicable me2
Unorthodox Jukebox
[ Bericht 15% gewijzigd door Manono op 26-02-2014 23:27:00 ]
Het een na laatste album van Daryll-Ann. Na het concert van vorige week, mij toch maar voorgenomen om deze weer een keer te luisteren. Het is niet slecht, toch mis ik wel de energie van de voorgaande platen, die je eigenlijk enkel terughoort in Serenades for the lonely.
[ Bericht 14% gewijzigd door belsen op 07-03-2014 11:23:45 ]
Ik vind het een heerlijk sfeervol album, met een zangeres met een prachtige stem. Echt iets voor een regenachtige zondag.
Was weer een tijdje geleden, dit is echt een van mijn favoriete albums ooit. Hardcore hip hop met elementen van van alles, IDM, punk, noise (een van de nummers is zelf volledig gebouwd op samples van 'Interstellar Overdrive' van Pink Floyd). Lichtelijk conceptueel, het gaat onder andere over egoïsme, geweld en de eigen persoon als uitgangspunt.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 27-02-2014 13:14:31 ]
Klassiek album. Hoef ik niet veel over te zeggen toch ?
Misschien niet zo goed als het debuut, maar toch nog voldoende mooi werk om van te genieten. Candy says is natuurlijk prachtig en Jesus en Pale blue eyes mogen er ook zijn.
Bij mij ziet die cover er toch anders uit. Maar Trailer Tales was meer een soloplaat van Paulusma, had ik het idee.quote:
[ afbeelding ]
Het een na laatste album van Daryll-Ann. Na het concert van vorige week, mij toch maar voorgenomen om deze weer een keer te luisteren. Het is niet slecht, toch mis ik wel de energie van de voorgaande platen, die je eigenlijk enkel terughoort in Serenades for the lonely.
Ik heb deze geluisterd:
Oudje van St. Vincent. Af en toe wat gekunsteld en geforceerd moeilijk, maar er staan ook zeker genoeg goede songs op!
Mark Stewart was ooit zanger in The Popgroup, dit is een soloalbum uit 2008. Electronische alternatieve dancemuziek, best leuk. De Yardbirds cover Mr. You're A Better Man Than I is een uitschieter.
The Wounded - Atlantic. Gothic metal van een tijdje terug (2004) uit het Drentse platteland. Gelukkig is dit gewoon gothic zoals ik het liefst hoor, zonder vervelende opera stem, maar meer geïnspireerd door de klassiekers (zoals The Cure, Christian Death en My Dying Bride). Op één of andere manier blijf ik (al sinds mijn tienerjaren) gewoon weer terug komen bij The Wounded, het vervelend mij nooit
Leuk album van eigen bodem. Begreep dat de band op een wat lager pitje is gezet, zonde. Toch min of meer het Nederlandse antwoord op The New Pornographers!
Met The Doors heb ik een haat-liefdeverhouding. Aan de ene kant vind ik de muziek wel interessant, aan de andere kant vind ik, met name, de langere nummers niet heel boeiend met te weinig kop en staart. Nu had ik toch zin om het eens goed te luisteren. Ik dacht: ik pak het album met Crystal ship, het debuut dus.
Wat mij opviel was de rommeligheid van sommige nummers, o.a. Break on through. Je hoort gewoon echt het bandje dat in de studio staat te spelen. Ook de stem van Jim Morrison is nog niet overal 'volgroeit', het begint te leven. Voor mij wel een eye-opener. Misschien toch leuker dan ik eerst dacht. Misschien gauw nog maar eens aanslingeren.
Toch vond ik het debuut denk beter, maar staan ze even on hold? Jammer idd.quote:
[ afbeelding ]
Leuk album van eigen bodem. Begreep dat de band op een wat lager pitje is gezet, zonde. Toch min of meer het Nederlandse antwoord op The New Pornographers!
When the cows come home is wel heel schattig van dit album.
[ Bericht 5% gewijzigd door belsen op 03-03-2014 21:28:40 ]
Een Britpopband met zangeres uit de jaren 90. Ooit stonden ze in het voorprogramma van Blur en ze brachten drie toch wel interessante albums uit met veel spitsvondige nummers. Tegenwoordig is zangeres Louise Wener schrijfster.
Metalcore uit Down Under
Ik vond deze net iets beter dan de eerste. Meende recent ergens gelezen te hebben dat ze tijdelijk vooral bezig zijn met andere projecten, maar weet niet meer waar.quote:
[..]
Toch vond ik het debuut denk beter, maar staan ze even on hold? Jammer idd.
When the cows come home is wel heel schattig van dit album.
Hoe dan ook, nu zelf net dit album beluisterd:
In mijn ogen het beste album van deze excentrieke singer / songwriter. Haar muziek is een mix van Americana en folk, met ook een stukje jazz en zelfs blues er door verwerkt. Door haar lijzige zang heeft ze een heel bijzondere manier van zingen, met zinnen die soms langer worden dan ze lijken of andersom. Moeilijk te omschrijven hoe dat precies klinkt, maar mij spreekt het altijd erg aan.
Voelt zo vertrouwd, deze muziek. Echt geweldig.
2001... Een tip van een vriend. Via een SMS. Dat deed men destijds nog. 'Is This It van The Strokes, meer zeg ik niet.' Kwam goed uit, was net op weg naar de platenzaak. Daar lag hij al op de tafel met nieuwe albums. Een hoes met een vooroverbuigende naakte vrouw. Is het een schaduw of schaamhaar daar aan de zijkant? Maakt niet uit, intrigerend hoesje. Blind kopen!
Thuis direct het album in de stereo.
Can't you see I'm trying? I don't even like it. I just lied to get to your apartment, now I'm staying here just for a while. I can't think 'cause I'm just way too tired.
Is this it?
Is this it?
Is this... it?
Wat een heerlijk verveelde zang. Wat een fijne energie in de muziek. Nummer na nummer glijdt voorbij. Er zit altijd wel een lekkere melodie in, ergens, ook al is die soms verstopt. Wát een plaat. Ja, this is it!
Helaas hebben The Strokes me daarna nooit meer zo kunnen boeien, maar voor dit album ben ik ze nog altijd dankbaar. 2001. Waar blijft de tijd?
Herkenbaar, hoewel ik andere bands uit 'dat genre' toch altijd nog wat hoger aanschrijf. Hoe The Strokes natuurlijk eigenlijk een klasse apart is.quote:
[ afbeelding ]
Helaas hebben The Strokes me daarna nooit meer zo kunnen boeien, maar voor dit album ben ik ze nog altijd dankbaar. 2001. Waar blijft de tijd?
Een album van The Kinks uit 1970 met Lola erop, maar eigenlijk vind ik dat verre van het beste nummer. Get back in the line, This time tomorrow...genoeg klassiekers op deze plaat. Ik vind het akoestische (?) gitaargeluid altijd ook zo bijzonder, een beetje dozerig, maar wel mooi.
Veronique Sanson - Live at the Olympia
Recorded in Paris 1976
"We Are Paris is an european artist collective," zo beschrijven ze zich op hun YouTube-kanaal. In het Duits bekt het nog wat beter: We Are Paris is een heus Künstlerkollektiv. Een paar maanden geleden herontdekte ik hun debuutplaat: prima pop met leuke clips. Voor hun tweede plaat, Rocket Spaceship Thing, had ik dan ook hoge verwachtingen. Van een band die zich een Künstlerkollektiv noemt verwacht ik een innovatieve, misschien zelfs tikkeltje pretentieuze nieuwe plaat. Iets totaal anders dan het vorige album. Leuke clipjes, samenwerkende fotografen en designers, een revolutionaire crowdfundingmethode en vooral heel veel trailers voor nieuwe nummers vind ik dan niet genoeg: het gaat in de eerste plaats om de muziek. Wat dat betreft waren mijn verwachtingen duidelijk te hooggespannen en waarschijnlijk gewoon totaal niet realistisch, want cd nummer twee is eenvoudigweg meer van hetzelfde. Werkelijk waar een aardige plaat, en muzikaal gezien is er weinig mis mee. Maar het is gewoon een kopie van de eerste cd. En dat vind ik jammer.
Geweldige cd !
Heerlijk. Ouderwets goed van Elbow.
Ik ga vanavond eens luisteren!quote:
[ afbeelding ]
Heerlijk. Ouderwets goed van Elbow.
Even met de hype meedoen hoor, tja ... Only in Japan.
[ Bericht 44% gewijzigd door pipster op 06-03-2014 19:08:09 ]
Het debuut van de Nederlandse band Caesar blijft toch wel erg lekker. Soms zijn de nummer te vergelijken met een hedendaagse band als traumahelicopter, of de los uit de pols pop van Babyshambles, soms gewoon lekker dwars en tegendraads. Caesar deed wat het wilde en dit album is wel erg lekker, hoewel het laatste nummer (This cannibal) de plaat wel een beetje in mineur doet afsluiten.
Fantastische gitaarpop uit de jaren negentig, dit album van Buffalo Tom. Goede songs, niks mis mee. Onderschat album.
Lesley Gore - Girl Talk. Zojuist uitgekomen op cd met niet minder dan 13 bonustracks.
Wat een heerlijke muziek. 60s pop vol liefdesdrama's. Bekendste nummer van dit album is denk ik Maybe I Know, in de 80s nog gecovered door de belgisch/nederlandse nancy boyd.
Heb hem al eens eerder genoemd hier, maar omdat ik hem nog altijd zo vaak draai, plaats ik hem nog maar eens. Omdat het ook het eerlijke antwoord op de vraag uit de TT is.
Echt een fijne plaat trouwens.
Håkan Hellström - Känn ingen sorg för mig Göteborg. Ooit op deze meneer gestuit. Ooit was hij lid van Broder Daniel, de band die de soundtrack verzorgde voor Fucking Åmål. Solo scoorde hij met het titelnummer van deze plaat een grote hit in Zweden. Deze plaat bevat erg lekkere los uit de pols rammelpop. Het is en blijft bijzonder.
Ik ken ´m eigenlijk alleen van Jag Hatar Att Jag Älskar Dig Och Jag Älskar Dig Så Mycket Att Jag Hatar Mig:quote:
[ afbeelding ]
Håkan Hellström - Känn ingen sorg för mig Göteborg. Ooit op deze meneer gestuit. Ooit was hij lid van Broder Daniel, de band die de soundtrack verzorgde voor Fucking Åmål. Solo scoorde hij met het titelnummer van deze plaat een grote hit in Zweden. Deze plaat bevat erg lekkere los uit de pols rammelpop. Het is en blijft bijzonder.
Die ben ik in eerste instantie puur vanwege de (briljante) titel eens gaan luisteren, maar het is wel één van mijn favoriete nummers inmiddels. Heb nooit de moeite genomen om meer werk van ´m op te zetten, maar dat moet ik toch eens gaan doen.
Ik vind vooral zijn eerste album en derde album (Ett kolikbarns bekännelser) goed.quote:
[..]
Ik ken ´m eigenlijk alleen van Jag Hatar Att Jag Älskar Dig Och Jag Älskar Dig Så Mycket Att Jag Hatar Mig:
Die ben ik in eerste instantie puur vanwege de (briljante) titel eens gaan luisteren, maar het is wel één van mijn favoriete nummers inmiddels. Heb nooit de moeite genomen om meer werk van ´m op te zetten, maar dat moet ik toch eens gaan doen.
Ik ben meestal geen fan van synthesizerpop, maar deze plaat van Nederlandse bodem vind ik toch wel erg lekker. Niet alle nummers zijn geweldig, maar het album zelf kabbelt lekker door en er gebeurt meer dan voldoende in de nummers. Dit nummer, de eigenlijke opener, is mijn favoriet:
Klassieker. Heb altijd van dit album gehouden.
quote:
[ afbeelding ]
Klassieker. Heb altijd van dit album gehouden.
Klassieker. Nog nooit geluisterd, werd wel eens tijd. Ik vind het best mooi, maar niet een dubbele joepie, daar is het mij toch allemaal net een beetje te glad voor.
Tja, het is geen hardrock.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Klassieker. Nog nooit geluisterd, werd wel eens tijd. Ik vind het best mooi, maar niet een dubbele joepie, daar is het mij toch allemaal net een beetje te glad voor.
Ik kan gladde muziek soms wel waarderen.Zijn album Mona Bone Jakon is wel (iets) steviger trouwens.
Ben nu deze aan het luisteren
Begint gelijk goed met 1 van mijn favoriete liederen van hem: Freundliche Gesichter
Mit sechzig auf der Kriechspur, die Lastwagen im Genick,
Als Zeit und Wege keine Rolle spielten,
Ein altes Auto, das nur noch mein Glaube und ein Trick,
Die Liebe und der Rost zusammenhielten.
So hab‘ ich manchen Tag auf mancher Straße zugebracht,
Unendlich reich an Hoffnungen und Träumen.
Im Rücksitz die Gitarre war meine einz‘ge Fracht,
Meine einz‘ge Angst war, etwas zu versäumen.
Heel gevarieerd live album en het sluit af met een lied samen met de Berliner Philharmoniker.
Kan ik me wel in vinden. Staan mooie nummers op, maar desondanks is er ook wel weer iets wat me er dan van weerhoudt om hem bijvoorbeeld in een top 100 aller tijden te zetten.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Klassieker. Nog nooit geluisterd, werd wel eens tijd. Ik vind het best mooi, maar niet een dubbele joepie, daar is het mij toch allemaal net een beetje te glad voor.
Het album van LCD Soundsystem uit 2005, met de 'hit' Daft Punk is playing at my house erop. Hierna gaat het album door langs allerlei stijlen elektronische muziek, zonder de scherpte kwijt te raken.
Fijne herrie maar niet superbijzonder imo. Sommige liedjes lijken wel erg veel op elkaar (zelfde melodielijnen lijk ik soms te horen) maar de nuchtere teksten kan ik wel enorm waarderen. Geen bullshit, gewoon recht-in-je-gezicht muziek.
Na lange tijd mijn Metallica albums weer eens gedraaid. Twee van mijn favorieten:
Verwacht vandaag nog Kill Em All in de bus te krijgen. Toen ik 14 was was dat mijn favoriete album, maar de cd kwam een keer vast te zitten in mijn cd-speler en probeerde hem eruit te halen met een tang waardoor de cd doormidden brak lol... Ben benieuwd of dat album nog net zo gaaf vind als toen.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 11-03-2014 10:20:13 ]
De nieuwe van Blaudzun dus. Moet hem nog vaker beluisteren om een afgewogen oordeel te vellen. Eerste indruk: net iets meer uptempo dan de voorgangers, misschien daardoor ook wat 'radiovriendelijker'. Paar nummers die wel direct blijven hangen.
Een stukje jeugdsentiment. Wat heb ik hier vroeger veel naar geluisterd; heerlijk. De laatste jaren echt een stuk minder. Het werd wel weer eens tijd. Geweldige Britpopband met een piepjonge Paul Weller (hier in het midden).
Ook alweer een hele tijd niet gedraaid. Soms trek ik hem niet zo goed, dat overdreven pathetische. Maar op andere dagen (zoals vandaag) blijft het toch een geweldig album
Album uit de poptijd van Madness met onder andere Tomorrow's just another day en Our house. Een aantal killers en een aantal fillers, maar wel gewoon lekker.
quote:Op dinsdag 11 maart 2014 18:25 schreef cafca het volgende:
[ afbeelding ]
Ook alweer een hele tijd niet gedraaid. Soms trek ik hem niet zo goed, dat overdreven pathetische. Maar op andere dagen (zoals vandaag) blijft het toch een geweldig album
Lichte akoestische geënte bluespop. Heerlijk voor op de achtergrond. Er gebeurt genoeg, zonder dat het teveel naar de voorgrond dringt.
Nog meer jeugdsentiment. Toch wel weer leuk om te luisteren, het beste album van Oasis.
Rancid ging in 2000 aan de hardcore punk. 23 nummers in 38 minuten, zonder het liedje uit het oog te verliezen. Mooi album.
Hitsville Drunks is de band van Mauro Pawlowski (Evil Superstars, dEUS, Mitsoobishy Jacson enzovoort), Sjoerd Bruil (Dez Mona, Sukilove), Jan Wijgers (Creature With The Atom Brain) en Herman Houbrechts (Dead Man Ray, Nemo).
Het album heet Sincerely Average, maar is verre van gemiddeld. Heerlijke (power)popsongs, die bedrieglijk eenvoudig klinken. Er staat vrijwel geen zwak nummer op en er is nergens overbodige ballast, want de tien songs komen in een klein half uur voorbij. Een aanrader voor de liefhebbers van het werk van Pawlowski, maar eigenlijk voor iedereen die melodieuze gitaarpop met verrassende wendingen kan waarderen.
In mijn ogen nog steeds een van de beste dance platen ooit gemaakt !
Het album Brand New Love van het Belgische The Go Find, de band rond Dieter Sermeus (ex-Orange Black). Tja, hoe moet je het omschrijven? Indietronica, lees ik her en der. Je zou kunnen zeggen dat gitaarpop hier samen komt met elektronische achtergrondgeluiden. De zang is niet al te prominent aanwezig, maar past perfect in het geheel. Af en toe doen er prima Belgische zangeressen mee op de dromerige songs. Misschien wel een aanrader voor pakweg fans van The Postal Service? Ga dat maar zelf uitvinden!
De nieuwste van Hallo Venray, getiteld Show. Hij is weer fantastisch! De puntige rocksongs wisselen af met de meer melodieuze gitaarpop met folkrandje. Ze kunnen het nog steeds, deze mannen. Inclusief opmerkelijke Prince-cover.
Dan Penn is een man die op de achtergrond vele soulklassiekers schreef. Diverse artiesten scoorden er dikke hits mee. Penn maakte er een gewoonte van om de nummers ook zelf te zingen en te spelen, om ze daarna als voorbeeld te laten horen aan de artiest die het zou opnemen. Dat Penn zijn eigen songs op schitterende wijze kon spelen, bleek al op zijn album Do Right Man uit de jaren negentig. Dit is een verzamelaar met nog meer fraai werk. Oorspronkelijk en vol inleving gebracht. Prachtig!
• Kendrick Lamar - Section .80.
Heerlijke hiphop albums. 'Echte' hiphop om zomaar te zeggen.
Dit album heb ik nu een week en is bijna niet uit mijn cd-speler te krijgen. Wat een waanzinnig live album.
Brand New - The devil and god are raging inside me
[ Bericht 42% gewijzigd door Dagoduck op 21-03-2014 12:03:06 ]
Je plaatje doet het niet... maar ik heb niet zoveel met volbeat.quote:
Ik ook niet, was eigenlijk de eerste keer dat ik andere nummers van ze dan het nummer Sad Man's Tongue luisterdequote:
[..]
Je plaatje doet het niet... maar ik heb niet zoveel met volbeat.
Ik vind die eerste inderdaad ook beter.quote:
After The Disco van Broken Bells. Drie leuke nummers van de 11. Niet echt super dus..
[ afbeelding ]
De nieuwe van Beck. Groeiplaatje wel. De eerste draaibeurt beviel hij al goed, maar hoe vaker ik hem luister, hoe beter ik hem ga vinden. Tot nu toe wel een van de beste albums van 2014 wat mij betreft!
Ik dacht: laat ik eens iets van New Order luisteren, kende eigenlijk alleen maar de singles, maar ik kreeg er nog geen joepiegevoel bij...
wat Radiohead in 2000 beloofde maakte Primal Scream met XTRMNTR waar, een grensverleggende plaat maken
Die heb ik ook nog ergens staan.quote:
[ afbeelding ]
wat Radiohead in 2000 beloofde maakte Primal Scream met XTRMNTR waar, een grensverleggende plaat maken
Natuurlijk is het leuker om de aparte albums van Pavement te draaien, maar deze verzamelaar / best of is wel aangenaam voor in de auto. Op de samenstelling van de tracklist mag best gemopperd worden, maar vooruit, er komen genoeg Pavement-klassiekers voorbij. Wat te denken van Gold Soundz, Cut Your Hair, Shady Lane, Here, Summer Babe en Range Life?
Maar welke mis je dan? Is natuurlijk persoonlijk, maar van mij hadden Stop Breathin, We Dance, Rattled By The Rush, We Are Underused, Major Leagues en vooral Carrot Rope ook best op het album mogen staan. Je kunt echter niet alles hebben. En gelukkig hebben we de aparte albums nog!
Heerlijke cd !
Vanaf eind januari was dit debuutalbum van de IJslandse band Mono Town exclusief via Deezer te streamen. Inmiddels is de plaat daar al meer dan twee miljoen keer gestreamd, en verscheen In The Eye Of The Storm half maart op cd en vinyl. Het is bijzonder filmische muziek met veel strijkers. Niet elk nummer is even interessant, maar het titelnummer, Peacemaker en Can Deny behoren alle drie tot de betere nummers die ik dit jaar heb gehoord.
Over het algemeen houd ik meer van Davis' spontanere werk, maar deze is af en toe ook fijn.
Blijft ook jaren na dato een plaat die op vreemde wijze mooi is en dus intrigeert.
Ook schreef ik er in het MUZ user-reviews topic, deel 2, het volgende over:
Uiteindelijk vond ik het nét niet de beste plaat van 2006, maar eindigde dit album wel in de top 3 van mijn jaarlijst. Bij beluistering begrijp ik dat weer.quote:In de categorie bijzondere bio's hebben we er weer één bij. David Thomas Broughton nam zijn album, met de fraaie titel The Complete Guide To Insufficiency, namelijk op in een kerk in Leeds. Alles in één keer op de band gezet. Een mooie omgeving voor een artiest als Broughton, blijkt bij het beluisteren van zijn plaat. Want hij heeft wel iets bezwerends in zich en zijn stem doet het lekker in de akoestiek van een kerkgebouw.
Denk niet dat de gemeente een dienst heeft moeten missen door Broughtons drang om in hun kerk op te nemen, want met net veertig minuten hebben ze niet lang hoeven wachten. Nu is veertig minuten een lengte die vaker voorkomt bij platen, maar een blik op de tracklist leert dat we hier toch met iets bijzonders te maken hebben. Het album telt namelijk slechts vijf nummers. Het is dan ook niet verrassend dat dit vijf lange stukken zijn, allen een beetje opgebouwd rond hetzelfde idee. Broughton speelt op zijn gitaar, meestal een fijne folkmelodie, en langzaam komen er wat vervreemdende effecten bij. Die variëren per nummer, maar wat als een huis blijft staan is de basis van de compositie.
We hebben hier dan ook weer te maken met iemand uit de free folkscene, zo veel mag duidelijk zijn. Niet eens een man die al te rare dingen doet, want elk nummer op The Complete Guide To Insufficiency blijft goed te beluisteren. Het experiment neemt dus nergens de overhand, mede omdat het gegeven op zich al uniek genoeg is. De muziek kent ook een prima spanningsopbouw. Het fraaiste van de plaat is echter zonder meer de zang. Broughton heeft met zijn manier van zingen wel iets weg van Antony, die van The Johnsons. Maar dan wel een Antony die in één toonsoort blijft zingen en dus waarschijnlijk voor veel mensen beter beluisterbaar.
Goed, dan hebben we dus een album met vijf nummers van gemiddeld acht minuten, een zanger die qua stem op Antony lijkt en vooral rond de gitaar opgebouwde songs, die naar een bepaalde climax toe werken, maar evengoed weer afdalen tot de pure essentie. Dan ben je al een eind op weg, maar de teksten van deze man verdienen ook een vermelding op zich. Broughton zingt regelmatig over de duistere kanten van het leven. Over verkrachting bijvoorbeeld, in Ever Rotating Sky. Maar het vreemdst is zijn liefdesverklaring aan, waarschijnlijk, vrouwlief: "I wouldn't take her to an execution / I wouldn't take her to a live sex-show / I wouldn't shit or piss on her, would I? / 'Cause I love her so." Probeer het eens bij je eigen geliefde zou ik zeggen. Het klinkt namelijk op een bizarre manier romantisch. En juist dat bizarre maakt dat deze plaat nog net dat beetje extra krijgt. Al is een klassenummer als Unmarked Grave al een geloofsbrief op zich. En zo komen we weer uit in die kerk in Hyde Park, Leeds. Het kan zomaar zijn dat in december blijkt dat de beste plaat van 2006 daar is opgenomen. Halleluja!
Lungfish - love is love
Wat een heerlijk plaat
het is de soort muziek die door eentonigheid straalt. Tekstueel is het naast eentonig (duidelijk al te zien in de titel van de plaat) ook inventief een grappige combinatie die je kunt zien als een soort trademark voor daniel higgs... Op zijn solo platen drijft hij dat concept nog een stukje verder maar op deze lungfish plaat is het echt een perfecte catchy combi... erg prima 
Wow.quote:
De Heksensabbath gaat me te ver, maar de single (Wie kan mij nog vertellen/Aeneas nu) met Eelco Gelling en Babylon zijn prachtig.
Ik moet hem nog steeds opzetten, ik ben er toch een beetje huiverig voor.quote:
[ afbeelding ]
De nieuwste van Hallo Venray, getiteld Show. Hij is weer fantastisch! De puntige rocksongs wisselen af met de meer melodieuze gitaarpop met folkrandje. Ze kunnen het nog steeds, deze mannen. Inclusief opmerkelijke Prince-cover.
Vrees niet! Geweldige plaat!quote:Op dinsdag 25 maart 2014 22:55 schreef belsen het volgende:
[..]
Ik moet hem nog steeds opzetten, ik ben er toch een beetje huiverig voor.
Vorige keer dat ik Hallo Venray live mocht aanschouwen ben ik na een paar nummers weggelopen...quote:
Zonde, zonde. Maar dat hoeft geen graadmeter te zijn. Zeker niet. Gewoon luisteren joh. Niks mis mee!quote:
[..]
Vorige keer dat ik Hallo Venray live mocht aanschouwen ben ik na een paar nummers weggelopen...
Ja, ik was nog even bezig met een boek. Komende week gaat het beuren.quote:
[..]
Zonde, zonde. Maar dat hoeft geen graadmeter te zijn. Zeker niet. Gewoon luisteren joh. Niks mis mee!
Deze 2 cd'tjes ben ik al de hele week aan het luisteren. Zijn nog van mijn opa geweest. Behoorlijk oude opnames (van vlak na WO2 tot jaren 60). Gewoon enorm leuke muziek.
quote:
[..]
Ik moet hem nog steeds opzetten, ik ben er toch een beetje huiverig voor.
Sorry, MM, ik werd er toch niet echt vrolijk van. Een nummer als Favorite uncles kan me nog wel bekoren, maar dan is het nummer erna, Buildings, gewoon weg tenenkrommend. Zo blijft het de hele plaat. Soms een leuk nummer, maar ook vaak echt niet goed, of gewoon op niveau. Vooral de zang vliegt soms zo verschrikkelijk uit de bocht dat het niet sympathiek meer is, zoals in Drunken people. De Prince cover Controversy vind ik ook vrij overbodig en niets toevoegen. Nee, ik snap de lovende recensies niet.
Uit de tweedehandsbak gevist bij Plato. Dit was toch wel een heel leuk 90's bandje. Knives, Screamager, Going nowhere, Die laughing en natuurlijk de Joy Division cover Isolation. De roem is volgens mij even snel vergaan als dat ie opkwam, maar dat doet niets af aan dit album.
De roem is misschien wel vergaan, de band niet... vorig jaar nog gezien op Dauwpop, nog steeds geweldig.quote:
[ afbeelding ]
Uit de tweedehandsbak gevist bij Plato. Dit was toch wel een heel leuk 90's bandje. Knives, Screamager, Going nowhere, Die laughing en natuurlijk de Joy Division cover Isolation. De roem is volgens mij even snel vergaan als dat ie opkwam, maar dat doet niets af aan dit album.
Ze scoorden een hit met het titelnummer, een crossover-single van (euro)dance en metal, deed het erg goed op de alternatieve dansvloer in de 90s. Wat kun je dan van een heel album verwachten? Tja, van alles eigenlijk. En feitelijk is het dat ook, van alles wat. Natuurlijk veel harde gitaren maar verder vliegt de stijl alle kanten op, metal-achtig met trompetten, ska met grunt intro, een Cure cover, wat nummers die ook zo van Faith No More hadden kunnen zijn en veel meer gekte. Verrassend genoeg om destijds gewoon te kopen en even verrassend blijkt het wel een cd die ik zo af en toe gewoon nog eens opzet.
Groeiplaat. Vaker draaien.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Sorry, MM, ik werd er toch niet echt vrolijk van. Een nummer als Favorite uncles kan me nog wel bekoren, maar dan is het nummer erna, Buildings, gewoon weg tenenkrommend. Zo blijft het de hele plaat. Soms een leuk nummer, maar ook vaak echt niet goed, of gewoon op niveau. Vooral de zang vliegt soms zo verschrikkelijk uit de bocht dat het niet sympathiek meer is, zoals in Drunken people. De Prince cover Controversy vind ik ook vrij overbodig en niets toevoegen. Nee, ik snap de lovende recensies niet.
Ik krijg niet het gevoel dat deze plaat gaat groeien. Ik hou van platen die net een beetje jeuken, maar hier krijg ik eerder het gevoel van gebrek aan kwaliteit.quote:
Okee, zonde. Maar ieder zijn voorkeur toch?quote:
[..]
Ik krijg niet het gevoel dat deze plaat gaat groeien. Ik hou van platen die net een beetje jeuken, maar hier krijg ik eerder het gevoel van gebrek aan kwaliteit.
Zelf overigens vandaag dit album weer eens beluisterd:
Klassieker natuurlijk, die misschien wel in elke platenkast hoort. Al moet je dan wel van het genre houden.
Erg leuk albumpje. Komen binnenkort ook naar Nederland.
Deze cd weer eens onder het stof vandaan gehaald. De mooiste soldatenlieder, geloof ik gezongen door Duitse veteranen van WO2. Erg gaaf.
Vorige week zondag live gezien, nu nog beetje nagenieten van hun laatste album.
Gravity X van Truckfighters
Zal wel aan het lauwe weer liggen, maar veel van dit soort shit is heerlijk met een biertje op het balkon.
Ik had wel weer eens zin om een album van deze Zuid-Afrikaanse zanger te beluisteren. Altijd fijn. Dit is misschien wel zijn meest toegankelijke album, dus daarom deze weer eens gepakt. Maar het had ook net zo goed een andere plaat van hem kunnen zijn. Fijne liedjes, gezongen in dat bijzondere Afrikaans.
Magma - mekanïk destruktïw komandö
en daardoor moest ik gelijk denken aan:
en ze hebben inderdaad meer overeen dan ik in eerste instantie dacht. Alleen vocaal is die laatste iets extremer.
quote:
[ afbeelding ]
Ze scoorden een hit met het titelnummer, een crossover-single van (euro)dance en metal, deed het erg goed op de alternatieve dansvloer in de 90s. Wat kun je dan van een heel album verwachten? Tja, van alles eigenlijk. En feitelijk is het dat ook, van alles wat. Natuurlijk veel harde gitaren maar verder vliegt de stijl alle kanten op, metal-achtig met trompetten, ska met grunt intro, een Cure cover, wat nummers die ook zo van Faith No More hadden kunnen zijn en veel meer gekte. Verrassend genoeg om destijds gewoon te kopen en even verrassend blijkt het wel een cd die ik zo af en toe gewoon nog eens opzet.
tof ik ken so fine eigenlijk alleen van de what's up verzamelaar maar ik wil eigenlijk best wel eens een heel album van waltari beluisteren 
Lucius is een Amerikaanse band, bestaande uit twee zangeressen, twee mannelijke gitaristen en een mannelijke drummer. Dit is hun debuutplaat uit 2013, die inmiddels ook Nederland bereikt heeft. Gelukkig maar, zou ik zeggen. Ze klinken als de girlgroups uit de jaren zestig, maar dan op eigentijdse wijze gebracht. Niet voor niets hebben ze ook getoerd met Tegan and Sara, daar heeft het ook wel wat van weg.
meteen spotify startenquote:
Ze klinken als de girlgroups uit de jaren zestig, maar dan op eigentijdse wijze gebracht. Niet voor niets hebben ze ook getoerd met Tegan and Sara, daar heeft het ook wel wat van weg.
Het was weer Beatlestijd. Help! is eigenlijk het eerste 'echte' Beatlesalbum. De opstap naar albums als Rubber soul, Revolver en Sgt. Pepper. The Magical Mystery Tour is natuurlijk niet echt een album, maar een verzameling liedjes en oude singles, maar toch wilde ik het even luisteren.
En??quote:
afgekeurdquote:
paar liedjes leuk maar teveel die ik echt niks vind.Zonde, had ik niet verwacht!!quote:
[..]
afgekeurd
Luister veel jazz de laatste tijd. Erg lekker album dit, hoewel ik de (redelijk korte) drumsolo's niet altijd gewenst vind.
Eigenlijk één lang nummer bestaande uit 6 delen verdeeld over 4 tracks. En een van de toonaangevende albums in de 'third stream', een cross-over genre tussen klassiek en jazz.
Bazenplaat
Goeie, die ga ik straks 's aanslingeren.quote:
[ afbeelding ]
Eigenlijk één lang nummer bestaande uit 6 delen verdeeld over 4 tracks. En een van de toonaangevende albums in de 'third stream', een cross-over genre tussen klassiek en jazz.
Bazenplaat
quote:
Ook tof dat de oude spiderman-tune bij hem weg komt
dat albumdie ga ik ook eens opzetten, is een tijdje geleden. echt iedere keer kippenvel van die eerste harmoniequote:
[ afbeelding ]
Eigenlijk één lang nummer bestaande uit 6 delen verdeeld over 4 tracks. En een van de toonaangevende albums in de 'third stream', een cross-over genre tussen klassiek en jazz.
Bazenplaat
The Las Vegas Story is een fantastische plaat.
Zware, intense, maniakale voodoopunkblues. Met de beste line-up van deze band, Kid Congo, Pat Bags, Jeffrey Lee Pierce en Terry Graham. Blaster Dave Alvin speelt ook mee op twee nummers. Hoogtepunten zijn voor mij Stranger in this Town, My Dreams en het alleen op CD en cassette uitgebrachte Secret Fires.
In 2012 was in Uppsala Dracula in het theater te zien. Jonathan Johansson en Johan Eckeborn verzorgden hiervoor de soundtrack, en eerstgenoemde maakte in het stuk zijn debuut als acteur. Niet als Dracula trouwens. Dat lijkt mij een zwaar gemiste kans, want met zijn bleke huid, donkere haar en geprononceerde jukbeenderen was hij daar ongetwijfeld zeer geschikt voor geweest. Hoe dan ook, de muziek is vorig jaar als album uitgebracht, en het is een alleraardigste cd. Op een gegeven moment word je het gefluister en gemompel van meneer Johansson misschien wel een beetje zat, maar in dit geval wordt afwachten beloond. Als je de plaat vóór afsluiter Den brända jorden, met alle strijkers, het donkere sfeertje en de geweldige opbouw, af zou zetten, dan heb je namelijk écht wat gemist.
Einar Stray - Chiaroscuro
Oh Einar en andere bandleden waarvan ik de naam niet weet, wanneer komt nou eindelijk de tweede cd uit? Ik was - en ben nog steeds - stellig ervan overtuigd dat ik eind vorig jaar las dat 't het voorjaar van 2014 zou worden. Trouw hield ik alle social media waarop je maar te vinden was in de gaten, om te wachten op het goede nieuws van de releasedatum. Of anders een concert in de buurt, dat zou ook al leuk zijn. Nu blijkt dat 't ook verstandig kan zijn om gewoon de website van een artiest te checken. September 2014 wordt 't pas. Verdomme. Dan album nummer één dus maar weer eens op. En dat het maar snel september moge worden.
Natuurlijk, Ryan Adams maakte solo later ook nog wel een paar mooie platen. Dat is nog zachtjes uitgedrukt. En natuurlijk, Whiskeytown maakte hierna nog twee prima albums.
Maar dé Whiskeytown-plaat? Dat is en blijft in mijn ogen toch Faithless Street. Ongepolijst, nog volop ruimte voor de echte alt. country-invloeden en minder pop, en vooral boordevol steengoede nummers. Midway Park, Drank Like A River, If He Can't Have You, Black Arrow Bleeding Heart, Matrimony, Hard Luck Story, het titelnummer... En in een latere heruitgave kwamen daar ook Excuse Me While I Break My Own Heart Tonight, Lo-Fi Tennessee Mountain Angel, 16 Days, Yesterday's News en het onwaarschijnlijk fraaie Here's To The Rest Of The World nog bij.
Beter heeft Adams nooit geklonken.
Been living on Faithless Street, all by myself
Work your whole life for someone else
Trying to find sanction, Christ above man
He never shed his peace on this land
So I started this damn country band
'cause punk rock was too hard to sing.
nog eens geprobeerd (staat nog op de luisterpaal), track 2 vind ik erg goed maar bij 3 haak ik eigenlijk al definitief af. Het wordt daarna nog wel wat beter maar track 7 is ook weer zo een waardoor ik meteen weet dat ik dat album niet hoef te hebben.quote:
Prachtige, psychedelische, barokke plaat. Wat valt er verder nog over te zeggen? Dat het verplichte kost is voor elke zichzelf respecterende muziekliefhebber. Ik neem het album mee naar een onbewoond eiland.
dan zal ik stoppen met mezelf te respecterenquote:
Prachtige, psychedelische, barokke plaat. Wat valt er verder nog over te zeggen? Dat het verplichte kost is voor elke zichzelf respecterende muziekliefhebber. Ik neem het album mee naar een onbewoond eiland.
Okee. Track 3 vind ik niet zo verkeerd eigenlijk, beetje vergelijkbaar met de ballads van Tegan and Sara. Maar dat is misschien dan ook niet jouw smaak.quote:
[..]
nog eens geprobeerd (staat nog op de luisterpaal), track 2 vind ik erg goed maar bij 3 haak ik eigenlijk al definitief af. Het wordt daarna nog wel wat beter maar track 7 is ook weer zo een waardoor ik meteen weet dat ik dat album niet hoef te hebben.
Eens. Deze plaat is Geniaal met een hoofdletter G en een Klassieker met de hoofdletter K!quote:
Prachtige, psychedelische, barokke plaat. Wat valt er verder nog over te zeggen? Dat het verplichte kost is voor elke zichzelf respecterende muziekliefhebber. Ik neem het album mee naar een onbewoond eiland.
The Classic, zo heet dit nieuwe album van Joan Wasser, beter bekend als Joan As Police Woman. Het is met afstand haar meest opgetogen plaat. Wel bijzonder om haar ook eens ongeremd vrolijk te horen, hoewel er natuurlijk nog altijd ruimte is voor een melancholisch randje.
Black Woman, van Sonny Sharrock. Spirituele free jazz met prachtige geïmproviseerde vrouwelijke vocalen.
Een van de mooiste platen ooit gemaakt.
De tweede soloplaat van Natalie Merchant. Vrolijk is het allemaal echt niet, maar desondanks vind ik het album als geheel ontzettend mooi.
album vol met (brit)pop liedjes om je vingers bij af te likken
Na al die jaren nog steeds gewoon goed. Nu als cadeau weggegeven na het eerst te hebben gekocht.
Juist, de blauwe van Weezer! Heerlijk energiek en natuurlijk boordevol met goede liedjes als My Name Is Jonas, No One Else, Buddy Holly, Undone - The Sweater Song en Say It Ain't So. Al besef ik dat ik daar de rest van de songs te weinig credits geef, maar goed, kan ze niet allemaal als voorbeeld noemen.
Of het hun beste album is? Meestal zeg ik van wel, maar er zijn ook dagen ik Pinkerton zou kiezen of de groene.
Gaaf album ja, ik heb vorig jaar deze en de groene gekocht, beetje ontdekt via songpop eigenlijkquote:
Of het hun beste album is? Meestal zeg ik van wel, maar er zijn ook dagen ik Pinkerton zou kiezen of de groene.
Pinkerton moet ik dus schijnbaar ook nog.
Ja, over Pinkerton verschillen de meningen nogal. Daarop maakten ze wat 'serieuzere' liedjes en dat viel niet overal goed. Maar ik vind dat ook een zeer fijne plaat, kan hem je zeker aanraden.quote:
[..]
Gaaf album ja, ik heb vorig jaar deze en de groene gekocht, beetje ontdekt via songpop eigenlijk
Pinkerton moet ik dus schijnbaar ook nog.
En waar Songpop allemaal wel niet goed voor is!
Ja, Buddy Holly kende ik natuurlijk wel, maar bij songpop hoor je ineens Say It Ain's So en Undone en is het van 'oja' en 'klinkt ook wel goed' en 'oh is dat die' en voor je 't weet neem je zo'n cd mee (uit de 2e hands bak weliswaar).quote:
En waar Songpop allemaal wel niet goed voor is!
Komt me wel bekend voor, heb ik ook wel eens gehad.quote:
[..]
Ja, Buddy Holly kende ik natuurlijk wel, maar bij songpop hoor je ineens Say It Ain's So en Undone en is het van 'oja' en 'klinkt ook wel goed' en 'oh is dat die' en voor je 't weet neem je zo'n cd mee (uit de 2e hands bak weliswaar).
Dit vind ik trouwens een van de leukste nummers van Pinkerton, als voorbeeld:
![El Scorcho - Weezer [Lyrics]](https://i.ytimg.com/vi/JJghf2OcW1s/default.jpg)
En deze natuurlijk:
De rest moet je dan eventueel zelf maar ontdekken.
Carice? Dat is toch een actrice? Klopt! Maar ze heeft in 2012 dus ook een album gemaakt. Echt niet onaardig en zeker leuk om zo af en toe weer eens op te zetten. Inclusief duet met Antony!
Mauro Pawlowski beleeft weer eens een zeer productieve periode. Na zijn album met Hitsville Drunks eerder dit jaar, waarin hij meer zijn pophart kietelt, heeft hij nu met Gruppo Di Pawlowski een stevigere plaat gemaakt. In deze band zitten ook Jeroen Stevens, Elko Blijweert, Younes Zahnoun, Sjoerd Bruil en Pascal Deweze. Het album werd geproduceerd door Steve Albini en bevat in amper een half uur aan energieke poprock, inclusief bijzondere Arbeid Adelt-cover. Ook op deze plaat zijn er Evil Superstars-invloeden te horen en dat is altijd een goed teken!
Deze week nieuw cd'tje binnengekregen Duitse Soldatenlieder. Erg gaaf. (zijn overigens geen politieke liederen)
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 19-04-2014 16:37:14 ]
In der tijd wel een paar keer geluisterd, was idd aangenaam verrast toenquote:
[ afbeelding ]
Carice? Dat is toch een actrice? Klopt! Maar ze heeft in 2012 dus ook een album gemaakt. Echt niet onaardig en zeker leuk om zo af en toe weer eens op te zetten. Inclusief duet met Antony!
Ik heb het ook wel eens beluisterd, deed me niet veel. Liever het album van Hadewych Minis van vorig jaar, ook een nederlandse actrice.quote:
In der tijd wel een paar keer geluisterd, was idd aangenaam verrast toen
quote:
[ afbeelding ]
Natuurlijk is het leuker om de aparte albums van Pavement te draaien, maar deze verzamelaar / best of is wel aangenaam voor in de auto. Op de samenstelling van de tracklist mag best gemopperd worden, maar vooruit, er komen genoeg Pavement-klassiekers voorbij. Wat te denken van Gold Soundz, Cut Your Hair, Shady Lane, Here, Summer Babe en Range Life?
Maar welke mis je dan? Is natuurlijk persoonlijk, maar van mij hadden Stop Breathin, We Dance, Rattled By The Rush, We Are Underused, Major Leagues en vooral Carrot Rope ook best op het album mogen staan. Je kunt echter niet alles hebben. En gelukkig hebben we de aparte albums nog!
De nieuwe plaat van The Afghan Whigs. Een comeback na zestien jaar, al bracht Greg Dulli tussendoor natuurlijk nog zat werk uit, onder andere als The Twilight Singers. Het geluid van die laatste band hoor je hier ook wel wat in terug, vind ik. Al is dat logisch, want het is en blijft Dulli die de touwtjes in handen heeft. Fijn album!
So nice.
Ga hierna Live at the Isle of Wight luisteren.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-04-2014 18:17:22 ]
Olle Blomström was werkloos én brak, staat op zijn Facebookpagina te lezen, toen hij bedacht dat 't geweldig zou zijn om muziek in het Zweeds te gaan schrijven. Zo gezegd, zo gedaan, maar helaas ging het voor geen meter. Het ging zelfs zo ontzettend slecht, dat hij besloot naar het buitenland te gaan. Griekenland werd zijn bestemming, alwaar Olle aan een paar nummers werkte. Na terugkomst in Zweden besloot hij z'n projectje nog een kans te geven en bleek opeens iedereen geïnteresseerd in zijn liedjes in Zweeds dialect. Debuutplaat Början på slutet - het begin van het einde - was uiteindelijk het resultaat.
Doorzetten loont, het blijkt maar weer. Dit is namelijk zo'n cd waar ik ontzettend blij van word. Soms is het een beetje treurig, dan weer vrolijk, dan gaat het over zombieliefde... Ik ben fan. Of, zoals ik hier las verwoordt Faråker 't zelf op Stå på tå het best: "Jag ställer mig på tårna och skriker så högt jag kan att allting är så jävla bra!" ± Ik sta op mijn tenen en schreeuw zo hard ik kan dat alles zo ontzettend goed is! Ik betitel Faråkers debuut in ieder geval alvast geheel voorbarig tot mijn favoriete Zweedse plaat van 2014. (Alleen als Amason dit jaar toevallig een album uitbrengt (wat me tof lijkt), of Det Lilla Extra dit jaar niet alleen een EP, maar ook een cd laat verschijnen (wat me geheel onwaarschijnlijk lijkt), kan die mening nog veranderen, denk ik.)
Ik zet Början på slutet nog maar eens op en hoop ondertussen dat dit nog lang niet het begin van Faråkers einde is.
![Hüsker Dü - New Day Rising [Full Album]](https://i.ytimg.com/vi/29TJbZmHUgo/default.jpg)
Deze staat nu op. Na hun eerste pure hardcore werk van Land Speed Record en Everything Falls Apart brachten ze tussen 1983 en 1987 maar liefst één mini-album (Metal Circus), drie reguliere albums (New Rising, Flip Your Wig en Candy Apple Gray) en twee dubbelaars uit (Zen Arcade en Warehouse: Songs & Stories). Voor mij is dit hun beste album. Rauw, intens, melodieus en zonder ook maar één zwak moment. Songschrijvers Mould en Hart waren op het toppunt van hun kunnen en lijken niet voor elkaar onder te willen doen. Als Hart een nummer als Heaven Hill maakt, komt Mould met I Apologize als respons. En zo gaat het hele album maar van de ene kraker naar de volgende. Dit album is een meesterwerk.
en
Home Late is een album uit 2001. Een pareltje in het Americana-genre - of alt. country, zo u wilt -, maar dan wel een vrij onbekend pareltje. Dat is zonde, want deze plaat bevat een flink aantal fraaie songs en zal ook de liefhebbers van Ryan Adams en de vroege Wilco ongetwijfeld aanspreken!
Nadat Nick Saloman een aantal jaren geen albums uitbracht en verhuisde van Walthamstow, Londen naar de engelse kust, kwam hij in 2011 terug in topvorm met het fantastische The Leaving of Londen. Ook begon hij weer op te treden met een volledige band. En deze live-dubbelaar is dan ook een geweldig overzicht van het werk dat deze cultheld sinds 1987 heeft uitgebracht. De band klinkt strak. Nick klinkt zelfs op zijn 58ste nog steeds als de Nick van vroeger. De liedjes zijn ijzersterk. Van punky knallers als het Wipereske Confusion Days tot majestueuze versies van Superseded en Too Kind (beide opgerekt tot 15 minuten) en de paar nummers die hem bijna een hit bezorgden in de versies van anderen, namelijk Lights Are Changing en He'd Be A Diamond en zijn typische Byrds-Hendrix-mengeling-op-zijn-punks..... Alles knalt heerlijk uit de speakers. Voor degenen die een mooi overzicht willen hebben van het werk van deze man is dit een absolute aanrader.
Mede dankzij al het nieuwe werk van Mauro Pawlowski de laatste tijd, weer eens een oudje van hem in de speler gestopt. Love Is Okay van Evil Superstars. Met achterop de hoes een piepjonge Tim Vanhamel met rood geverfd haar. 1996.
Een zeer gevarieerd werkstuk. Tegendraadse, rafelige rocksongs en poppareltjes wisselen elkaar af, de teksten zijn bij vlagen krankzinnig, de refreintjes zijn vrijwel altijd catchy en het speelplezier spat van de plaat af.
Satan! is in my ass... He's working on a puzzle and he sings the jazz....
Ongetwijfeld een van de hoogtepunten uit de Vlaamse pophistorie.
Ik ben nog altijd fan van de Sad planet EP erna, MM.quote:
[ afbeelding ]
Mede dankzij al het nieuwe werk van Mauro Pawlowski de laatste tijd, weer eens een oudje van hem in de speler gestopt. Love Is Okay van Evil Superstars. Met achterop de hoes een piepjonge Tim Vanhamel met rood geverfd haar. 1996.
Een zeer gevarieerd werkstuk. Tegendraadse, rafelige rocksongs en poppareltjes wisselen elkaar af, de teksten zijn bij vlagen krankzinnig, de refreintjes zijn vrijwel altijd catchy en het speelplezier spat van de plaat af.
Satan! is in my ass... He's working on a puzzle and he sings the jazz....
Ongetwijfeld een van de hoogtepunten uit de Vlaamse pophistorie.
Ook zeker niet slecht, evenals het album Boogie-Children-R-Us. Maar dit vind ik toch hun beste plaat.quote:
[..]
Ik ben nog altijd fan van de Sad planet EP erna, MM.
Overigens is de opener van Love Is Okay wel direct een mooi voorbeeld van het album:
En deze vind ik ook geweldig:
Ja, sorry... Is inderdaad al bijna het complete album.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-04-2014 08:39:31 ]
Heerlijk album, nog nooit zoiets eerder gehoord
.
Vierde studioplaat van 16 Horsepower. Slechts tien songs, speeltijd amper 40 veertig minuten. Onder die tien nummers bevinden zich grotendeels bewerkte folktraditionals en covers, maar ook een paar eigen composities. Die mogen zich meten met het beste uit het oeuvre en dan bedoel ik vooral Hutterite Mile en Flutter. Bezwerend en donker als altijd.
Lekker album, kende het nog niet
Apart album van The Fiery Furnaces, dit Rehearsing My Choir. Muzikaal bevat het alles dat je kunt verwachten: abrupte wendingen, fijne refreintjes, rare geluiden. Alleen doet nu ook oma mee op deze plaat. Ze heeft nogal een opmerkelijke zangstem.
100% politisch unkorrekte Lieder!
Vandaag binnengekregen en het is weer geweldig. Frank Rennicke
The Future Sound of London - Lifeforms
Magistraal dubbel album van FSOL, baanbrekend in 1994, maar nu nog steeds erg fijn om naar te luisteren. Het is een soort van ambient techno, maar ondanks dat het allemaal elektronische muziek is klinkt het enorm organisch. Het klinkt alsof je aangekomen bent op een buitenaardse planeet, waarvan dit toevallig de omgevingsgeluiden zijn. Wat dat aan gaat zou dit een mooie soundtrack kunnen zijn voor die Myst spellen
Leuk feitje: FSOL waren ook de eerste artiesten die een concert live gingen streamen over het toen nog vrij jonge internet. Die later als plaat uitkwam onder de naam "ISDN"
Hoewel de helaas veel te vroeg overleden Elliott Smith eigenlijk alleen maar goede platen heeft gemaakt, zie ik dit XO nog altijd als zijn meesterwerk. De treurnis van de eerste albums hoor je nog altijd terug, maar nu nog meer dan eerst verpakt in Beatlesque-songs.
Staat eigenlijk geen zwak nummer op, vind ik.
Heerlijk psychedelisch schijfje van de band rond Stephen McBean. Ook J Mascis speelt gitaar in deze band. McBean, het creatieve brein van deze Pink Mountaintops, noemt zelf de volgende invloeden: "Alleys, curbs, walls, and cigarette-stained gig flyers. An island on the Pacific coast. Fake British towns. Slayer posters. The beauty of youth. It’s about listening to ‘Driver’s Seat’ and ‘Guns of Brixton’ and hotboxing The Duster."
En zo is het!
goede cd
Na lange tijd dit album van Steve Hackett weer geluisterd:
Zijn tribute aan klassieke muziek, puur op de akoestische gitaar. Heerlijke muziek.
Als ik vanmiddag thuiskom ga ik weer eens wat andere albums van die man luisteren.
[ Bericht 32% gewijzigd door #ANONIEM op 14-05-2014 08:22:09 ]
die stephen mcbean is toch ook van black mountain, ik moet deze nog eens uitchecken.quote:
[ afbeelding ]
Heerlijk psychedelisch schijfje van de band rond Stephen McBean. Ook J Mascis speelt gitaar in deze band. McBean, het creatieve brein van deze Pink Mountaintops, noemt zelf de volgende invloeden: "Alleys, curbs, walls, and cigarette-stained gig flyers. An island on the Pacific coast. Fake British towns. Slayer posters. The beauty of youth. It’s about listening to ‘Driver’s Seat’ and ‘Guns of Brixton’ and hotboxing The Duster."
En zo is het!
Klopt, daar is hij inderdaad ook van. Dit is een fijne schijf hoor, zeker eens luisteren!quote:
[..]
die stephen mcbean is toch ook van black mountain, ik moet deze nog eens uitchecken.
Goede indie-folk band uit Duitsland
Vooral Brother is een erg goed nummer.
Klinkt erg lekker. Sinds het vorige album is de muziek van de black keys natuurlijk een stuk strakker, maar zeker niet stom. De sound zit er zeker nog wel in hier en daar. Heerlijke muziek voor op een zaterdag of zondagmiddag. Heerlijk.
Speak no evil van Wayne Shorter
Vooral dit nummer:
Heerlijk te beluisteren tijdens een zwoele zomerse avond buiten.
Nieuwste album van Benny Zen & The Syphilis Madmen, genaamd Go Out And Love The People. Is de band van Peter Houben (Nemo, Mitsoobishy Jacson). In nog geen half uurtje komt een verzameling fijne popsongs met een folk- / rootsrandje langs.
De laatste cd die ik geluisterd heb:
Linkin Park - Meteora
Aangezien ik vandaag besloot al mijn cd's weer eens te gaan beluisteren en Linkin Parks Meteora (de special edition mét dvd) bovenop lag, ben ik daar maar mee begonnen. Dat ik de cd als brugklasser helemaal grijs heb gedraaid, blijkt wel uit het feit dat ik ook na ruim tien jaar nagenoeg alles nog kan meezingen/-rappen. Vooral Breaking The Habit en Easier To Run waren emotionele hoogtepunten, meen ik mij te herinneren.
In de bonus de cd die ik als een-na-laatste geluisterd heb:
The Liberty Balance - Diamonds We Trade
Afgelopen week kwam het tweede album uit van het Deense The Liberty Balance, dat bestaat uit een zanger met een enorme fijne stem en een andere man die ongeveer vijfhonderd verschillende instrumenten bespeelt (en dat ook laat horen op de plaat). Live spelen ze met leden van onder meer Broken Twin en Choir Of Young Believers, en niemand minder dan de band Efterklang heeft (toen ze nog niet waren gestopt of pauze hadden genomen of wat 't ook is) een positieve tweet aan het nummer In America gewijd. Oh, en Nils Frahm zou ook nog fan zijn. Volgens mij heb ik nu alle name-dropping in de gelezen recensies wel gehad, en kan ik nu verder gaan met het vertellen dat dit dus een Heel Erg Goede cd is. Muziek in hokjes plaatsen en vergelijkingen maken is stiekem één van mijn slechtere kanten, maar 't doet me een beetje aan The National en Phosphorescent denken. Wie behoefte heeft om vijf minuten naar een spelletje Pong te kijken en ondertussen nog een goed nummer te horen ook, moet vooral titelnummer Diamonds We Trade opzetten (en daarna gewoon de rest van de cd, omdat het kan).
Nieuwste van Wovenhand. Precies wat je mag verwachten. Onheilspellende teksten met veel religieuze verwijzingen, vaak ook naar Bijbelverzen. Alleen is de muzikale omlijsting deze keer vaak nog wat steviger dan normaal.
Een liveplaat van Ben Harper. Uitgebracht in 2001, de tijd vliegt. Staat vol gloedvolle uitvoeringen van zijn eerdere werk en bevat ook een paar fijne covers van o.a. Marvin Gaye en The Verve. Het is een dubbelaar, waarvan schijf twee me net iets meer aanspreekt. Al zit er weinig verschil tussen, maar dat komt vooral door de aanwezigheid van Pleasure And Pain, Roses From My Friends, Please Bleed, Walk Away, Not Fire Not Ice en de recht uit het hart afkomstige protestsong Like A King / I'll Rise.
Heerlijk plaatje, dat Beste. Stuurlui. Ooit. van The Don't Touch My Croque-Monsieurs, oftewel TDTMCM. Opgebouwd rond het thema piraten, beetje een kruising van hiphop met punk en rock en zelfs Nederlandse volksmuziek.
![TDTMCM - Het Beloofde Land [met Ome Omar]](https://i.ytimg.com/vi/5k-Bqm35okQ/default.jpg)
The Hidden Words, van FellSilent.
Het debuut en tevens enige album van de band, uitgebracht in 2008. Progressieve metal uit Groot Britannië, sterk beinvloed door bands als SikTh, Meshuggah en Textures. Rauw, snel en ietwat ongepolijst en daardoor een van mijn favoriete albums.
De band is helaas in 2009 uit elkaar gegaan.
Rudimental - Home.
Een heerlijk relaxed album dat eigenlijk het lekkerst valt in de lente en zomer. Om lekker mee wakker te worden of te chillen op een zwoele zomeravond.
Geen enkele slechte track, dit blijft een top album
Dit album (The Blue Album) heb ik vandaag ontvangen en meteen beluisterd. Ik vind het een leuk album waar veel leuke liedjes op staan. Ik heb Weezer ontdekt dankzij het programma MetMichiel. Tijdens dat programma werden soms bekende nummers (plork & beans, Buddy Holly, island in the sun, en Hash pipe) van Weezer gedraaid. Op een gegeven moment heb ik meer muziek van Weezer beluisterd en vorige week besloten om het album te bestellen.quote:
[ afbeelding ]
Juist, de blauwe van Weezer! Heerlijk energiek en natuurlijk boordevol met goede liedjes als My Name Is Jonas, No One Else, Buddy Holly, Undone - The Sweater Song en Say It Ain't So. Al besef ik dat ik daar de rest van de songs te weinig credits geef, maar goed, kan ze niet allemaal als voorbeeld noemen.
Of het hun beste album is? Meestal zeg ik van wel, maar er zijn ook dagen ik Pinkerton zou kiezen of de groene.
Ik denk er nu over om meer albums van Weezer aan te schaffen. Welke albums kun je me aanraden?
Eigenlijk 3 albums (The Sitting Room,
Changing Places en Joined Up Writings) samengevat op één CD.
Anne Clark, meer dichteres dan zangeres, met toch wel typische jaren 80 teksten begeleid door ook wel typisch jaren 80 synthesizermuziek. Resultaat is een ietwat beklemmend maar toch wel heerlijk geheel. Sleeper in Metropolis en Our Darkness zijn regelrechte klassiekers.
Nostalgie!
Leuk! Aanraders staan eigenlijk al in de post die je quote. Ik zou dan eerst gaan voor de groene uit 2001 (ook 'Weezer' genaamd). Daar staat onder andere Hash Pipe op en ook Island In The Sun en Smile.quote:
[..]
Dit album (The Blue Album) heb ik vandaag ontvangen en meteen beluisterd. Ik vind het een leuk album waar veel leuke liedjes op staan. Ik heb Weezer ontdekt dankzij het programma MetMichiel. Tijdens dat programma werden soms bekende nummers (plork & beans, Buddy Holly, island in the sun, en Hash pipe) van Weezer gedraaid. Op een gegeven moment heb ik meer muziek van Weezer beluisterd en vorige week besloten om het album te bestellen.
Ik denk er nu over om meer albums van Weezer aan te schaffen. Welke albums kun je me aanraden?
En Pinkerton kun je denk ik ook probleemloos proberen. Dat zou een wat 'lastigere' plaat zijn, maar valt in mijn ogen wel mee. De songs zijn daar wel iets 'volwassener', maar zonder het leuke van het vaste Weezer-geluid te verliezen.
Deze had ik in mijn gedachten geïdealiseerd, viel erg tegen. Passie blijft natuurlijk mooi, maar het is allemaal te glad of het net niet, zoals Zij houdt van vrijen, de cover van Van het Groenewoud. Losse nummers oké, maar het is een worsteling om het hele album door te komen.
Hoewel ik Giovanca goed trek, zelfs leuk vind, vind ik dit, ook onder productie van Bennie Sings, jakkiebah. Die mag wel weer terug in de bak.
Ja, je mag zeggen wat je wilt. Misschien mierzoet, misschien een maniertje, maar het staat als een huis. Een heel rondje singles (Only when you leave, Highly strung) en voor de rest ook goede nummers.
Ja, die ontbrak nog aan mijn collectie en dat voor een euro.
Jeugdsentiment.
Deze heb ik toen ter tijd laten liggen, omdat ik hem te soft vond, terwijl ik de single Forever lost heel tof vond. Nu zijn we een paar jaar verder en zal ik wat milder zijn geworden, want dat softe vond ik reuze meevallen. Niet alles is geweldig en soms emmeren de nummers net even wat te lang door, maar ik heb echt genoten van deze plaat. De tweede heb ik ook uit de bak gevist en moet ik nog luisteren.
Zo'n band die ik altijd links heb laten liggen. Nu heb ik eens de tijd genomen om er goed naar te luisteren en ik ben om. Echt een tof album. Deze kwam overigens bij de kringloopwinkel vandaan voor 50 cent.
En de nieuwe Mando Diao. De muziek is bijna net zo lelijk als de hoes. Het eerste nummer is vrij tof, daarna kakt het hard in. Ze hebben het nu in hun hoofd gehaald dat ze een synthipopband zijn en daar slagen ze zelden in.
Dit is echt een bazenalbumquote:
[ afbeelding ]
Heerlijk plaatje, dat Beste. Stuurlui. Ooit. van The Don't Touch My Croque-Monsieurs, oftewel TDTMCM. Opgebouwd rond het thema piraten, beetje een kruising van hiphop met punk en rock en zelfs Nederlandse volksmuziek.
Vond hem laatst voor 2 euro in een muziekwinkel zeer fraaie folkplaat van Ryley Walker
Daar mag je hem zeker niet voor laten liggen!!quote:
[..]
Dit is echt een bazenalbum
Lekker stapeltje wel hoor. Die van Clouseau had ik je al af kunnen raden. Daar moet je eigenlijk alleen Hoezo? of Of zo... van hebben!quote:
De laatste tijd haal ik de eurobak van Plato leeg:
Bauer is wel een heel leuk album. En die van Kula Shaker ook.
Zelf heb ik nu deze geluisterd:
Canadese singer / songwriter, die een duidelijke voorliefde voor Leonard Cohen heeft. Zijn stem heeft er soms wel eens wat van weg. Heerlijk album.
'Hadès' (2014) van Mondkopf uit Frankrijk. Heerlijk ambient/drone plaatje met wat fijne industrial beats die erdoor knallen
Wel toepasselijk vandaag, dit album van Meindert Talma. Hij bezingt tal van eenmalig internationals en Edwin van der Sar.
Oekie Oekie Oekie, Oekie Hoekema!
Toch wel één van z'n beste denk ik.
Twee van mijn favo Roxy Music liedjes staan hier op: 'She sells' en 'Could it happen to me?' Altijd zo'n gaaf album gevonden.
Het was weer Kinkstijd.
Bij vlagen echt te melig, maar soms ook grappig, doordacht of ineens treffend.
Je had de Spijker...quote:
[ afbeelding ]
Wel toepasselijk vandaag, dit album van Meindert Talma. Hij bezingt tal van eenmalig internationals en Edwin van der Sar.
Oekie Oekie Oekie, Oekie Hoekema!
Een beetje een controversieel album, dit Horizons van Détroit. Het is een samenwerking tussen Pascal Humbert (16 Horsepower, Lilium, Wovenhand) en Bertrand Cantat. Met name die laatste, de voormalige zanger van Noir Désir, zorgt voor de controverse natuurlijk. Zat in de gevangenis na de moord op zijn vriendin, kwam vervroegd vrij en later pleegde zijn partner zelfmoord in zijn buurt.
Kortom, het album is in Frankrijk toch lichtjes genegeerd. Kan ik me wel voorstellen, maar puur muzikaal gezien is dat echt zonde. Fantastische plaat. Donker randje, dat door de Franse taal alleen maar meer tot de verbeelding spreekt. Doet denk aan Nick Cave, maar ook aan 16 Horsepower.
![Neil Sedaka - Greatest Hits - HQ [Full Album]](https://i.ytimg.com/vi/s7hkaYnkHzo/default.jpg)
Sinds jaaaaaren weer eens geluisterd, het album van Beth Gibbons (Portishead) met Rustin Man (Paul Webb, van Talk Talk). Ik was bijna vergeten hoe hij klonk, maar hij is toch wel een stuk minder akoestisch dan ik me herinnerd had, en eigenlijk gewoon een hele mooi rustig plaatje
Van de lp Uriah Heep live.
'Look at Yourself' als plaat is trouwens ook tof, hun leukste album imhoquote:
Ik weet niet of jullie het kennen maar jeugdsentiment.
Van de lp Uriah Heep live.
Wellicht een vreemd idee, een toch redelijk bekend folkartiest die een album maakt samen met zijn moeder. Klinkt niet 'cool'. Ben Harper had er maling aan en zette samen met moeder Ellen tien fraaie songs op plaat. Schitterende samenzang, hoge kwaliteit. Stukje onthaasting in een drukke wereld.
Ik kan titel niet lezen.quote:
[ afbeelding ]
Toch wel één van z'n beste denk ik.