De kunst van het loslaten van je ex #229

Ja, dat herken ik wel, maar ik ben nog zo stom om te vergelijken....

En ik heb mijn goede dagen/weken hoor... toch blijven er vlagen dat het knaagt.

Hoewel het misschien te goed gaat met het 'verwerkingsproces' om hier te posten zat ik toch nog met een klein vraagstuk.
Het is nu een paar weken uit en het contact is eigenlijk minimaal van beide kanten. Afgelopen week even een sms'je naar haar gestuurd en daardoor kwam ik te weten dat ze geopereerd moet worden. Eenzelfde operatie heeft ze al eens eerder gehad en dat is voor haar een hele nare en vervelende periode geweest. Toevallig dat uitgebreid besproken voordat het uitging.
Ik voel me toch enigszins verplicht om wat van me te laten horen. Om te laten zien dat ik niet als haar 'vrienden' toentertijd vergeten ben en ook aan haar denk als ze het moeilijk heeft. Ik dacht eraan om een kaartje te sturen. Ik weet niet precies wanneer ze geopereerd word al heeft mijn zusje haar nog op facebook.
Is dit verstandig of kan ik er beter voor kiezen maar niks van me te laten horen en alles te laten voor wat het is?

Verder ben ik tot het besef dat ik haar misschien wel nooit meer zal zien of spreken. Vind het een vreemde gedachte. Ik woon in een dorp in de kop van Noord-Holland en zij in Alkmaar dus de kans dat je elkaar treft is echt minimaal. Een andere ex woonde vlakbij en die zie ik nog wel eens of daar hoor ik nog wel eens wat van. Dat lijkt voor mij toch een soort bevestiging van dat er iets is geweest. Heb het idee dat dat gevoel verdwijnt zodra je nooit meer iets van iemand hoort of ziet.
Heeft iemand hier ervaring mee?

Tegenwoordig heb je facebook toch een beetje?

Kaartje sturen kan gewoon lijkt me, als jullie zo af en toe oppervlakkig contact hebben gehouden.

Als jij de behoefte voelt om haar een kaartje te sturen, dan moet je dat m.i. gewoon doen! Kan toch geen kwaad....?

Krijg je rare dingen van he..

Vat ze het maybe anders op als bedoeld..

Waarom blijf ik toch maar denken dat zowel ik als mijn ex te trots zijn om toe te geven? Ik weet hoe ik me voel, en dat is: ik mis het en vind dat het mis is gegaan op kleinigheidjes.

Maar hij is een ongrijpbaar mirakel, een echte man. Praat niet, en zal nooit willen toegeven dat hij het mis had. Zal hij net zo op zijn handen zitten om geen toenadering te zoeken? Dát knaagt aan mij... Gaat dat ooit over?

quote:

Op zondag 9 februari 2014 17:17 schreef Buffell het volgende:
Het gaat dag voor dag een stukje beter nu wel. Ik denk er nog steeds aan, bezoek nog steeds wel eens onnodig haar Facebookprofiel maar het doet me allemaal steeds minder. Valt me alleszins mee na 2 maanden. Niet te voorbarig zijn natuurlijk, het kan zo weer omslaan natuurlijk. Ik ben niet meer zo down als eerder en ik merk dat ik meer teleurstelling merk bij mezelf in haar; hoe ze het heeft laten varen en hoe ze zich daarna heeft opgesteld tegenover mij.

Dude, ga van Facebook af of vraag haar om jou te blokkeren. Je wordt er echt niet beter van als je weet wat ze doet (spreek uit ervaring).

Paar weekjes geleden voor mij nu na een ruime twee jaar. Top meid, maar het voelde niet 100%.. Tuurlijk, iedereen twijfelt wel eens, maar ik kwam nooit meer terug op die 100%. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en denk dat het uiteindelijk beter is voor ons allebei (cliché, i know).

Hoewel ik haar niet heel regelmatig tref, merk ik toch dat ik erg onrustig word van de momenten waarop ik haar wel zie/tegen kom. Hetzelfde geldt voor de momenten waarop zij me een berichtje stuurt, ik ben dan gewoon van slag... Dit zal vast slijten, maar het blijft lastig. Ook heb ik inderdaad (net als bovenstaande poster) dat ik regelmatig haar Facebook check en ook tot de conclusie kom; waarom doe ik dit in godsnaam? Zelfde geldt voor WhatsApp, ik kijk regelmatig of ze online is geweest. Het slaat echt nergens op... I know! Het nadeel van de huidige generatie...

Het voelt op sommige momenten erg leeg en eenzaam, mijn sociale leven is absoluut oke; heb regelmatig maten over de vloer en ik merk dat dat wel leegte opvult... maar toch... Twijfel ik? Ik kan dit moeilijk inschatten, want realistisch als ik ben denk ik tegelijkertijd: mis ik haar? of mis ik iemand? Daarnaast, het voelde niet goed en ik zie niet in op welke wijze het wel goed zou kunnen voelen!

Zure appel; we moeten er even doorheen denk ik... Blijft lastig.

Je zou haar tijdelijk kunnen blokkeren. Dat heb ik ook gedaan, na anderhalve maand moest ik wat spulletjes op gaan halen bij mijn ex. En toen die ontmoeting goed verliep en ik niet teveel van slag was zijn we weer facebook vrienden geworden. Ik heb wel de updates van mijn newspage gehaald. Dus wordt niet ongevraagd geconfronteerd met zijn statussen.

Morgen valentijnsdag pffff....

Herkennen jullie trouwens ook in de periode iets verder na het overgaan van de relatie dat je heel sterk de behoefte hebt om uit te gaan, en ook niets liever doet dan dat?

Bij mij is het al weer 3 jaar geleden, maar hoewel de eerste paar weken vrij kut waren, heb ik daarna - ondanks dat ik mezelf zwaar kut voelde dat ik die chick kwijt was - achteraf bezien eigenlijk de tijd van mijn leven gehad.

Zat vol testosteron toen, wilde alleen maar uitgaan, had altijd energie om vrouwen aan te spreken / ze te versieren etc.

De laatste 1,5 jaar is dat weer veel minder geworden, en dan mis ik nog wel eens die tijd dat ik kennelijk de behoefte had om mijn liefdesverdriet van me af te neuken/zuipen... Nu komt dat gevoel alsnog wel eens op als ik weer te lang op de Facebook van mijn ex heb zitten kijken, maar daarna ebt het ook weer vrij snel weg.

Zie het ook bij vrienden gebeuren waarbij hun relatie over gaat ; Eerst even 1/2/3 weekjes zielig lopen doen, maar daarna hebben ze echt alleen maar zin om los te gaan en achter de vrouwen aan te gaan..

De zoektocht naar bevestiging vrees ik... "Ik ben wel leuk/gewild"...
Ik kan hier nog niet echt een zinnige uitspraak over doen, maar ik denk dat er een mogelijkheid aanwezig is dat ik die behoefte ga krijgen.

quote:

Op maandag 10 februari 2014 12:04 schreef schermafbeelding het volgende:

[..]

Dude, ga van Facebook af of vraag haar om jou te blokkeren. Je wordt er echt niet beter van als je weet wat ze doet (spreek uit ervaring).

Nadat het uit was, heb ik ze gelijk van mijn facebook gepleurd.
Het is alleen maar zelfpijniging om alsmaar haar profiel te bekijken.

quote:

Op vrijdag 17 januari 2014 15:51 schreef Buffell het volgende:
Hier verder, lotgenoten

Buffel ik zou graag via PM het 1 en ander met je willen bespreken. Heb namelijk precies hetzelfde meegemaakt afgelopen maand.

Ik kan alleen nog geen pm sturen, dat kan pas na 7 dagen. Wil niet alles hier bespreken. Kan jij mij wel een bericht sturen? Alvast bedankt!

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 17:06 schreef Buffell het volgende:

[..]

Bij deze!

Ik kan pas na 3,5 dag een PM terug sturen, moet minimaal 7 dagen actief zijn vermelden ze.

Ik zou vandaag 4 jaar hebben Nu 3,8 maanden uit

Help me door deze struggledag heen!

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 17:45 schreef BlauweTijger het volgende:
Help me door deze struggledag heen!

Misschien kunnen we elkaar erdoorheen helpen
(zit in ongeveer zelfde schuitje)

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 18:00 schreef PowerLoungen het volgende:

[..]

Misschien kunnen we elkaar erdoorheen helpen
(zit in ongeveer zelfde schuitje)

Luister naar je favoriete muziek, eet wat kindermaxi's, ga naar de sportschool en spreek vanavond af met vrienden. Zo doe ik het!

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 18:02 schreef BlauweTijger het volgende:

[..]

Luister naar je favoriete muziek, eet wat kindermaxi's, ga naar de sportschool en spreek vanavond af met vrienden. Zo doe ik het!

Tja het helpt maar tijdelijk bij mij . Ik zit de tijd maar uit

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 20:08 schreef PowerLoungen het volgende:

[..]

Tja het helpt maar tijdelijk bij mij . Ik zit de tijd maar uit

Welke tijd? Totdat het goedkomt?

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 21:46 schreef BlauweTijger het volgende:

[..]

Welke tijd? Totdat het goedkomt?

gesleten is