Mammapoli deel 12 Waar we Fratz nooit vergeten.

Mobiel meejompelt voor Slaapmeisje!

Ik heb ineens weer een allergische reactie op de Herceptin. Mijn hele hoofdhuid zit onder de pukkels (die aanvoelen of ze elk moment open kunnen knappen). Het jeukt, het brandt en het doet pijn. Voel me er gewoon naar van.

Oe jakkes dat klinkt niet fijn. Ik zou zéker even bellen met de doktersdienst. Ze hebben vast wel een anti allergie middeltje of verzachtend zalfje voor je. Niet zelf aanmodderen en onnodig dapper zijn lieve Mula. Comfort gaat voor alles

Jeetje mula, vervelend! Ik zou zeker de huisartsenpost even bellen (of jij kunt mss wel rechtstreeks een afdeling in het ziekenhuis bellen of zo?)
Sterkte ermee!

Al gebeld? Want zoals al gezegd is, is dit niet iets waar mee rond hoeft te blijven lopen.
En een allergische reactie krijg je niet voor noppes meid. Gewoon bellen Sterkte!

Ik heb vrijdag al gebeld. Ik had maanden geleden al een zalfje gekregen maar het is nu ineens weer terug en dat eerdere zalfje werkte niet. Bleek dat ik eerder twee zalfjes had en nu net het belangrijkste zalfje niet heb. Maar het schiet gewoon niet op. Een uurtje nadat ik het insmeer voelt het beter en dan begint het weer. Het is echt rot. Zelfs retailtherapy werkt niet.

Oh en mn haar valt uit op de plekken die zo geirriteerd zijn. Das dus praktisch mn hele hoofd.

Je blijft toch wel uit de zon hè!
Ik had destijds, die bultjes door de zon op mijn blote bol.
Dus misschien ligt het niet aan de herceptin.

Sterkte ermee.

En wat de anderen ook zeggen: niet stoere mula herself zijn, maar op tijd aan de bel trekken.

Ik heb zelfs weer een mutsje op. Ik liep aldoor kaal rond , maar dat kan gewoon echt niet in de zon.

Volgens mij is het echt de herceptin. De binnenkant van mijn oren zijn rood en opgezet en ik heb ov-er-al van die ranzige witte kopjes zitten. In de binnenkant van mijn neus, in mijn oren, in de plooien van mijn neus, op mijn voorhoofd en overal op mijn hoofdhuid. Eerste keer dat ik herceptin kreeg, had ik dat ook en toen is het door de dermatoloog officieel als bijwerking van de herceptin verklaard.

Ik trek op tijd aan de bel hoor. En ben tegelijkertijd stoer.

Ik moest hier trouwens om lachen...

http://www.discountfirear(...)experience-10655.htm

~Ze komen tegenwoordig echt aanzetten met de meest gekke dingen om kankerresearch te steunen. _{Misschien ga ik het wel doen.}

Stoer hoor

O en zwaaaar irritant dat je haar weer zo gaat uitvallen grrr.

Hoe zitten jullie eigenlijk psychisch? Ik merk dat ik steeds meer problemen krijg op dat vlak. Kan onderhand, na 13 jaar kanker op kanker, maar toch is vervelend.
Ik loop nu dus ook bij een psycholoog.

quote:

Op maandag 7 april 2014 23:59 schreef _Joy_ het volgende:
Hoe zitten jullie eigenlijk psychisch? Ik merk dat ik steeds meer problemen krijg op dat vlak. Kan onderhand, na 13 jaar kanker op kanker, maar toch is vervelend.
Ik loop nu dus ook bij een psycholoog.

Ik heb in mijn leven, medisch gezien, zoveel meegemaakt dat ik best een brede rug heb.
Niet om stoer te doen, hoor. Maar voor mensen die nooit iets meegemaakt hebben op medisch gebied, komt kanker vaak harder aan dan bij mensen die gewend zijn te knokken.
Ik heb ook een hele lieve vent, die me altijd gesteund en geholpen heeft.
Daarbij zijn mijn kinderen volwassen.

Maar goed, mocht de kanker terug komen dan weet ik niet of ik dat nog een keer aan kan. Ook vanwege die kunsthartklep is iedere behandeling risicovol.
Maar kan best dat ik dan meteen weer in die bekende survival-mode schiet.

Het enige wat we allemaal willen is beter worden.
Je denkt dan 'nog 3 kuren en dan kan ik weer gaan opbouwen'.
Maar als je, keer op keer weer terug naar af moet, wordt dat steeds moeilijker.
Ik begrijp dat goed.

Kanker wordt een chronische aandoening, zegt men, maar tot welke prijs?

Ik probeer zo veel mogelijk normaal te leven. Ik merk wel dat ik meer geniet van simpele dingen dan voor de kanker.

Hoe is het met je hoofdje mula?

Ik hoop het echt nooit meer mee te maken, maar als ik weer kanker krijg of als blijkt dat de huidige schildklierkanker straks echt nog steeds niet weg, is dan ga ik er weer vol voor (denk ik nu).
Maakt me niet uit welke (experimentele) behandelingen ik zou moeten ondergaan, ik zou het bijna allemaal doen. Tot op zekere hoogte uiteraard, er moet wel kwaliteit van leven zijn. Maar ik wil mijn zoon zien opgroeien.

Poeh, topic was weggezakt, even een kickje.

Hoe gaat het nu met de dames.

Bij mij worden de gewrichtsklachten steeds erger, maar durf niet te stoppen met de tamoxifen. Voel me soms echt een oud wijf. Nou ben ik ook al 50, maar toch hindert het me wel. Kan me voorstellen dat jonge mensen dit veel erger vinden.

Jee wat een gedoe met die gewrichten van je Gia. Wat dat betreft is dat oedeem heel irritant, want sauna/infraroodlampen/etc zijn geen optie terwijl dat net zo lekker kan zijn nu.

Met mijn hoofd gaat het goed Joy. Het is een heel gedoe geweest met uiteindelijk open wondjes, bloed en heel veel jeuk en schilfers. Ik heb twee dagen niet meer gesmeerd en het begint weer op te spelen. Weer aan de smeer dus.

Slaapmeisje, je rust weer een beetje gevonden? Heb je al nieuws wat er nu gedaan kan/gaat worden aan al je klachten-die-geen-uitzaaiingen-zijn?

Ik heb gister chemo gehad. Ik raak ineens veel minder knockout van de Tavegyl. Ik word redelijk snel wakker en ben daarna wel suf, maar slaap niet meer. Klinkt leuk, maar dit suf zijn is echt niet fijn. Vannacht ook nog eens de halve nacht wakker gelegen dus ben nu echt beetje de weg kwijt. Zoooo sloom.

Gia, ik heb het toen wel aangegeven en een ander soort gekregen sindsdin geen gewrichtspijn meer gehad. Nog wel stram net een diesel ff warmlopen.

Mula wat naar toch allemaal dat gedoe met je hoofd en hopelijk is snel dat suffe gevoel over.

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 12:38 schreef Rottdog het volgende:
Gia, ik heb het toen wel aangegeven en een ander soort gekregen sindsdin geen gewrichtspijn meer gehad. Nog wel stram net een diesel ff warmlopen.

Mula wat naar toch allemaal dat gedoe met je hoofd en hopelijk is snel dat suffe gevoel over.

Bij mij was het ook eerst alleen die opstartproblemen, even rekken en strekken en het werkte allemaal weer.
Maar nu heb ik er ook pijn bij, vooral, wat een zeur hè...., mijn linkerpink, en dat breidt uit naar die zijde van mijn hand en pols.

Nu weet ik niet hoe reuma voelt, maar zo zou ik het me voorstellen.
Een vuist maken is moeilijk en ik moet opletten dat ik niet vanalles laat vallen.

Heb pas in oktober controle en het is wel te hebben, maar toch denk ik erover om even naar de huisarts te gaan.
Ben daar in al die tijd nog niet geweest, dus mag wel een keertje, vind ik.

Gia, ik zou de huisarts lekker laten zitten en gewoon een afspraak maken met je oncoloog. Het lijkt me dat de huisarts je toch meteen daarnaartoe doorverwijst. Ik zou met pijn echt niet wachten tot oktober hoor. Wat als het nou heel simpel op te lossen is door een andere soort hormoontherapie?

Gia, ben je nog naar een dokter geweest?

Mijn bijna-wekelijkse gifbeker zit er weer in! De dexa is gehalveerd en ik voel me beter dan anders. Laatste weken ging ik niet meer knockout door de tavegyl met als gevolg dat ik de nacht na de chemo nauwelijks sliep. Nu heerlijk doorgeslapen. En minder honger. Nu al, ookal is het nog maar 6.30. Las net dat spierzwakte in je bovenbenen ook door de dexa kan komen. Ik heb sinds ik weer aan de chemo zit het gevoel dat mijn knieen zwabberen. Volgende keer maar eens even overleggen of die hogere dosis echt nodig is.

Edit: lagere dosis is trouwens uitprobeersel mbt mijn (nog steeds en weer verergerde) geirriteerde hoofdhuid.

Ben nog niet naar de dokter geweest, maar het doet nu een heel stuk minder pijn.
Gewoon veel blijven bewegen.

Die zwabberbenen had ik ook tijdens de chemo. Vooral trappenlopen was een crime.

Doe je nog iets op sportgebied?
Hier, in Helmond, geven ze fysio voor mensen die met chemo bezig zijn. Wordt cytofys genoemd. Het is vooral gericht op het behouden van zoveel mogelijk kracht.

Ik loop zelf in een ander ziekenhuis, maar mocht ik er nog eens voor komen te staan, dan wil ik dat toch gaan proberen.

Ben nu bijna twee jaar verder en nog steeds niet volledig op sterkte.

Een keer raden wiens bloedwaarden weer helemaal normaal zijn?

De dexa is gehalveerd en ik voel me stukken beter. Minder honger en veeeeel relaxter. Ik heb nu pas door hoeveel onrust ik aldoor in het lijf had. Ik ben wel vermoeider dan anders (en dan van die fijne chemo-vermoeidheid die er POEF! Ineens is en behoorlijk verlammend kan zijn!) maar ik geloof dat ik dit fijner vind.

Gia, ik sport onder begeleiding van de fysio. Een keer per week een uurtje. Niks heftigs maar wel fijn.

Mula goed zeg