ADD&ADHD #59

Dus dan maar hier verder ja.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 17:14 schreef Probability het volgende:
Ik neem vaak rond 2 uur laatste dosis - dan is het rond 5/6 uur ong. uitgewerkt.
Als mijn vriend langskomt doen we vaak rond die tijd boodschappen - wat ik sowieso een verschrikkelijke tijd vind qua drukte..

Naast dat het al heel druk is in de supermarkt - heb ik ook nog eens dat rebound effect er bij.
Hij begrijp dat geloof ik niet zo en vind het denk ik een beetje aanstellerig? Ook al heb ik het een aantal keer geprobeerd helder en duidelijk uit te leggen wat er dan in mij omgaat..

Ook vind ik het lastig om dan te koken in een drukke keuken (6 huisgenoten..)

Rond 5/6 uur heb ik meestal even een dipje (sowieso door de honger etc. dat was ook al voor dat ik ritalin gebruikte..)

Dus heb al wel eens voorgesteld dat ik dan wel de boodschappen eerder in huis haal oid maar dat vindt hij dan weer overdreven 'en het moet toch best kunnen' en snapt niet dat het mij dan niet lukt om samen gezellig te koken..

lastig

Waarom neem je niet nog een dosis dan? Ik weet niet wat je slikt (Ritalin dus) en om de hoeveel uur, maar als je normaal om de 3 uur slikt kan je toch om 5 uur een extra dosis nemen voor de eerste uren van je avond. Maakt het een stuk makkelijker lijkt mij

[ Bericht 0% gewijzigd door Plong op 28-10-2013 17:22:48 (beter lezen ;)) ]

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 17:27 schreef Probability het volgende:

[..]

Haha ja, maar die rebound komt uiteindelijk wel Daarom vind ik films kijken 's avonds ook niet zo fijn..
En ik heb veel minder zin in eten.. Dus dan vind ik er totaal niets aan om te koken.. En drink er graag een wijntje bij

Ik heb het geluk dat ik de rebound eigenlijk niet merk, kan me dus niet verplaatsen in hoe vervelend dat is maar kan me wel verplaatsen in de chaos van boodschappen en een drukke keuken wat op het verkeerde moment plaatsvindt.
Wat je schrijft over minder zin in koken herken ik ook, ik ben normaal dol op koken maar vind het nu echt moeilijk iets te verzinnen om te eten. Eten zelf smaakt me gelukkig wel.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 17:29 schreef Probability het volgende:

[..]

Ik had altijd:
om 8.00 - 15 mg
om 11.00 - 15 mg
om 2.00 - 15 mg soms 10 mg

Of eigenlijk had ik
20/20/20 en soms nog een keer 20, werkte wel maar is zo veel...

Nu heb ik:
om 8.00 - 10mg of 15 mg
om 10.00 - 5 mg
om 11.00 - 10 mg
om 13.00 - 5 mg
om 14.00 10 mg
soms om 16.00 nog 5 mg en soms stop ik al om 13.00

Bij mij werkt het wat korter dan 3 uur lijkt het.. Vandaar deze dosering..

Jeetje wat een gehannes zo bijna ieder uur! Ik zit nog in de instelfase, neem nu om de 3 uur 10 mg. Ik merk dus niet heel goed wanneer een pil is uitgewerkt, maar dat komt ook omdat ik momenteel vanuit huis werk en dus minder prikkels heb

quote:

Op zondag 27 oktober 2013 23:50 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Klinkt als een beginnende burn out.
Waarom zie je tegen dingen op en heb je geen overzicht volgens jezelf?

Het is soms vrij veel werk wat ik moet doen, maar volgensmij kan ik het wel snel doen. Maar als ik wil beginnen dan lukt het niet, loopt het vast. Ik ben gewoon te moe, m'n hoofd kan het niet verwerken. Ga nu maar eens echt vroeg slapen om 9 uur ofzo. En morgen naar de huisarts. Misschien lukt het als ik 's ochtends wel als ik huiswerk maak.

Heb ook een vrij intensieve stage waar ik met mensen werk. Ik probeer in ieder geval nu los te laten dat als het niet lukt, dat het dan maar zo is. Zou alleen jammer zijn van de dikke studie schuld dan.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 17:40 schreef Probability het volgende:

[..]

Ik neem op een drukke dag (geestelijk druk - moest bijv. laatst getuigen in een rechtszaak) 's ochtends iets meer. Ik merk nu zelf wel dat het waarschijnlijk 'zo'n dag' gaat worden..

Als ik een dag niet veel hoef te studeren of niet naar college hoef en veel sport - ja dan is het niet 'echt' nodig.. Ik vind mijn drukke/chaotische zelf best leuk. Al moet ik zeggen dat ik met ritalin hardlopen beter volhou en minder snel stop omdat het saai is en ik geen zin meer heb

En als ik 's middags niet meer hoef te studeren/etc dan stop ik er wat vroeger mee (is zo besproken met de arts)

Ik merk het vooral idd in situaties met veel prikkels.. En het is best subtiel of zo, ik heb het iig niet snel door - totdat ik mij er op betrap dat ik iemand in z'n gezicht wil stompen omdat hij/zij een appel eet *

*^{wat ik uiteraard niet doe en zonder medicatie heb ik constant die frustratie}

Ik had er op een duur last van dat ik teveel prikkels op een dag binnenkreeg. Wat dat betreft mis ik liever wat informatie om me heen. Dan voel ik me beter.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 18:32 schreef Probability het volgende:

[..]

Had ik ook heel erg tijdens mijn stage.. Ben nu een half jaar verder en ervaar weer een soort rust..
Werd op een gegeven moment zelfs gek en echt heeel erg gestoord van berichtjes die op m'n telefoon binnenkwamen..

Stage nu voorbij? Ik probeer nu wel wat rustiger aan te doen op stage.. Toch wel een beetje bang of dit allemaal wel zo goed gaat. Als ik nu weer zou stoppen of niet kan afmaken, dan wordt je toch altijd zo aangekeken. Maar aan de andere kant, een oom van mij heeft ook nooit studie afgemaakt, en die verdient bakken met geld, dus altijd nog hoop idd.

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 18:50 schreef Probability het volgende:
Ik heb mijn stage uiteindelijk wel afgrond - maar geen eindgesprek/verslag. Daar ben ik nu mee bezig..

Stage is een half jaar voorbij..

Oke beetje laat dus?

quote:

Op maandag 28 oktober 2013 18:24 schreef pornsuxx het volgende:

[..]

Het is soms vrij veel werk wat ik moet doen, maar volgensmij kan ik het wel snel doen. Maar als ik wil beginnen dan lukt het niet, loopt het vast. Ik ben gewoon te moe, m'n hoofd kan het niet verwerken. Ga nu maar eens echt vroeg slapen om 9 uur ofzo. En morgen naar de huisarts. Misschien lukt het als ik 's ochtends wel als ik huiswerk maak.

Heb ook een vrij intensieve stage waar ik met mensen werk. Ik probeer in ieder geval nu los te laten dat als het niet lukt, dat het dan maar zo is. Zou alleen jammer zijn van de dikke studie schuld dan.

Klassiek gevalletje "niet realistisch plannen" en "verstoorde tijdsbeleving" dus
Ook hier regelmatig het geval hoor, dat ik denk er zo klaar mee te zijn en dan duurt het ineens 2 uur... Vooral op werk lastig waar ik pas laat aan eigen administratie toe kom en dan vaak prioriteiten moet gaan stellen.

Tja, al die drama plan-dingen houden na het studeren niet op. Voor je het weet vinden ze je wel snel schakelen, intelligent, pak je dingen op... "wil je geen project/manager/teamleider worden.."

De verleiding is groot om daar aan toe te geven. Heb het zelfs een keer gedaan. Was een geweldige projectstarter. Maar afmaken.. "Waar zijn de urenstaten en de afgetekende deliverables?"

Lang leve de baan als specialisist. Meedenken, analyseren, oplossing aandragen en snel weer naar de volgende uitdaging

Morgen heb ik een afspraak met de decaan over hoe het nu gaat ed. Ben (mede dankzij ADHD) geswitcht van sterrenkunde naar psychologie, en dat gaat veeeeeeel beter, omdat ik zoveel minder hoorcolleges heb. Vanavond nog even een tentamen knallen en dan morgen vol overtuiging kunnen zeggen dat ik dit wel ga halen.

Hey allemaal! Weet niet of dit de juiste plek hiervoor is, maar wilde het toch even kwijt..

Ben sinds kort gediagnosticeerd met ADD na veel gesprekken met psycholoog en test. Alles valt voor mij op zijn plek, kan alles plaatsen wat er in het verleden en heden in mij om is gegaan.

Ik stuit echter op veel onbegrip uit mijn omgeving. Vrienden/familie vinden dit eigenlijk onzin en zeggen dat ik niet moet zeuren. Ze zien dit meer als een excuus wat ik gebruik voor mijn gedrag (vergeetachtigheid, onoplettendheid, overzicht verliezen).

Weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan...:'-(

Het is ook geen excuus. In de eerste plaats ben je een mens en zal je toch moeten meedraaien in de maatschappij. Je weet nu wat er aan de hand is en dat is fijn, nu moet je nog met jezelf aan de slag. Want je kunt er wel wat aan doen.

Ik snap je. Ik draai volkomen mee in de maatschappij, en gebruik het ADD argument nooit als excuus zelf voor wat dan ook.

Het is echter soms lastig overzicht te bewaren en zou op die punten wat meer begrip willen hebben van mijn omgeving ipv de opmerkingen "hij is weer eens lui" en dergelijk.

Therapie gaat binnenkort starten dus heb goede moed.

Je hebt altijd een groep mensen die zullen stellen dat adhd niet bestaat. Mensen die stellen dat ze adhd hebben zijn voor hen luie donders met gebrek aan zelfdiscipline en rommelmakers.

Overtuigen ga je ze niet. Ik geef ze dan ook gewoon gelijk. Je kan namelijk net zo goed aan een goudvis vertellen wat een fiets is. Bij gebrek aan gemeenschappelijk referentiekader komt er toch geen begrip. Zonde om daar allemaal energie in te steken.

Hier was het juist andersom. Anderen hadden meer het 'oh dat komt vast door de ADHD' en ik vond het meer een soort excuus als ik gewoon de ballen niet had om ergens aan te beginnen. Dat heeft na een paar maanden wel een balans gevonden, het onderscheid tussen 'gewoon lui' en mijn labeltje, ook voor mijn omgeving .

OT: quiche maken om morgen met lunch op te eten. Om 11 uur controleren en concluderen dat ie nog een paar minuten extra moet. Raad ik wat ik net (5 minuten geleden) uit de oven haalde ... _{Had gelukkig de temperatuur al flink lager gezet, dus hij is niet zwart}

Nou laat ik maar gewoon eens beginnen met deze post, want ik zie er eigenlijk best al wel een tijdje tegen op. Lastig om zon groot verhaal in 1 gesprek van uren samen te vatten, laat staan 1 post.

2 jaar terug heb ik voor het eerst naar de mogelijkheid ADD gekeken, destijds liep ik ook bij een psycholoog en heb dat ook met hem besproken. Toen had ik er echter nog niet zon hinder van, of in ieder geval ik leerde goed met mezelf om te gaan.

Nu is dat echter een heel ander verhaal.

Wat maakt het allemaal nou zo lastig? Ik heb al een zeer bewogen jeugd achter de rug, gescheiden ouders, ontspoord zusje, schoolproblematiek, en uiteindelijk ook nog het overlijden van mn ouders; mams 4 jaar terug aan kanker en pa vorig jaar aan suicide (ook nog zelf gevonden). Elk deel heeft zoals niet gek is zijn eigen schade achter gelaten.

Echter, de dingen die ik ervaar.. Ik heb toch niet het idee dat het pure rouwklachten zijn. Ik heb vooral last van concentratie/motivatiegebrek en stemmingswisselingen, wat voort kán komen uit de rouwverwerking. Maar als ik wat verder kijk en richting ADD kijk zie ik nog véél meer wat ik herken aan kenmerken, niet zozeer klachten maar ook positieve! Kenmerken zijn natuurlijk nog best vrij te interpreteren, ook al lijken ze heel erg bij mij te horen. Wanneer ik dan nog een stapje verder kijk en ervaringsverhalen van ADD'ers lees, dan wordt het een beetje eng. Alsof het gewoon over mezelf gaat...

Ik heb een vriendin die ADD heeft en als ik met haar erover praat ook dan klinken de ervaringen zó herkenbaar. Dat heeft me onlangs doen besluiten om toch iets meer er mee te doen omdat ik echt gewoon vast loop met name met men studie nu. Ik heb in het verleden diverse opleidingen gedaan en niet afgerond, nu heb ik iets wat ik wél heerlijk vind (industrieel ontwerper) en baal ik al gewoon vd vertraging die ik door men vaders overlijden opgelopen heb. Maar het is zo frustrerend dat ik zoveel wil en of tegengewerkt wordt door anderen, of dat er gewoon niks uit mijn handen komt. Het is niet dat ik het niet wil, maar het lukt me niet.

Ook al ben ik heel terughoudend wat betreft zelfdiagnose, ik moet hier iets mee want ik loop nu vast. 3 weken terug heb ik 1 x 10mg Ritalin geprobeerd, omdat ik geen zin had om nog maanden te wachten op een mogelijke afspraak. Wat ik ervaren heb was.. Heel bijzonder. Rust in mijn hoofd op een manier die ik volgens mij nog nooit zo ervaren heb. Heb hem gewoon op school genomen en kon goed focussen, doorwerken, werd niet afgeleid, zelfs een bespreking met 11 man waarin ik iets moest uitleggen ging goed.

Gelukkig kon ik al relatief snel terecht bij de lokale ggz. Hier heb ik eerst 2 afspraken gehad voor algemene intake, want ja veel gebeurd in het verleden. Hierbij gaf de psycholoog al aan dat het erg lastig zou worden om bij mij een diagnose te stellen omdat er eigenlijk niemand meer is die mij al men hele leven lang kent. Enige wat ik nog heb is een rapport vd basisschool met summiere opmerkingen en mijn moeders dagboeken.

Vorige week afspraak 3 gehad waarbij we eindelijk in zouden gaan op waar ik eigenlijk voor kwam, de vraag of er mogelijk sprake zou zijn van ADD. De vragenlijst kwam tevoorschijn en ik heb er zo goed als mogelijk op geantwoord met een bijbehorende ervaring als dat kon. Aan het eind van het uurtje merkte ik dat de psych erg terughoudend was met het al dan niet stellen van een diagnose. Ik had het idee dat hij niks kon door het feit dat er geen duidelijke aanwijzingen naar voren kwamen in dat schoolrapportje of in mijn moeders dagboek (leeftijd 5-8 jaar, ik had mogelijk interessante gebeurtenissen / opmerkingen gemarkeerd). Verslag zou ik met 2 weken mogen verwachten.

Eerlijk gezegd voelde ik me niet helemaal serieus genomen, had het idee dat hij mijn klachten meer relateerde met mijn nare jeugdervaringen. Ook leek hij meer op zoek naar hyperklachten, terwijl ik die geestelijk wel ervaar maar niet lichamelijk uit. Op de vraag hoe ik dan toch positieve eigenschappen als snel / breed denken, hyperfocus etc kan hebben had hij geen antwoord. Ik kon echt wel janken. Het kost me zoveel moeite en energie allemaal en ik kom er niet echt verder mee.

Ja, wat nu... Ik heb het gevoel dat ik allerlei rollen op me neem, mijn eigen ouder, men eigen psycholoog, men eigen docent. Ik doe wat ik kan en wat ik niet kan probeer ik te accepteren, maar waarom moet het zo moeilijk zijn allemaal.

Eigenlijk heb ik voor nu hier maar 1 concrete vraag, is er iemand bekend met een psycholoog / psychiater die ervaren is met ADD bij volwassenen? En zou er een mogelijkheid zijn om dat uberhaupt vast te stellen zo zonder echte familie? Of moet ik ook maar mijn eigen apotheek gaan spelen