Goedemorgen allemaal,
Ik denk ik meld me ook even aan op dit forum. Ik wist geeneens dat er mensen waren met hetzelfde probleem als ik. Fijn dat je kunt lezen en kunt meepraten over iets waar soms toch een taboe op rust.
Juli 2012: tattoo laten zetten over mijn kleine oude heen. Leuk, dacht ik nog! Maar toen hij er op stond, tranen met tuiten. Het ging allemaal zo snel en hij viel groter uit dan de bedoeling was. Uiteraard weet ik dat ik er zelf bij was en het mijn eigen schuld was, zoals zovelen. Maar hij stond er nu eenmaal op en ik dacht; daar moet ik dan maar mee leren leven. Ik had al enige tijd gespeeld met het idee om hem weg te laten laseren, maar ik dacht, kost veel geld, is veel gedoe en ach, hij ziet er op zich soms best leuk uit… Ik ben nu 30 en het staat me best. Tenminste, dat praatte ik mezelf aan. Laat het maar even zo. (tattoo is ongeveer 70cm2)
Afgelopen april was het echter de zoveelste keer dat er een zwemgelegenheid was, waarbij ik wederom mijn tattoo moest showen aan mensen die niet weten dat ik er 1 heb (was nog familie ook). Uiteindelijk ben ik maar niet mee gaan zwemmen, want ik was bang voor de reacties. Daar baalde ik dus zo van. En dat was het zoveelste moment waarbij ik dacht, dit wil ik niet meer. Nu ga ik er wat aan doen. Ik kan me niet altijd blijven verstoppen.
Afspraak gemaakt bij Aestethics in Veldhoven en afgelopen vrijdag heb ik de eerste behandeling gehad. Zeer duidelijke uitleg. Zeer tevreden over de behandeling op zich en erg weinig pijn gehad (gesmeerd met Emla). De tattoo is in het bgin wat dikker geweest, en nu irriteert hij wat door het schuren met kleding er langs af, maar voor de rest viel het me reuze mee. Zoals we weten is het even wachten op de restultaten, ik hoop dat ik er al wat van ga zien over een aantal weken, maar ik verwacht in het begin niet te veel. Ik weet nu al dat ik ongeveer 10-12 keer moet, en misschien nog wel vaker, omdat hij redelijk dik is gezet.
Toch ben ik blij dat ik er mee ben begonnen. Ik ben best blij met mezelf maar die lelijke tattoo is iets wat niet bij me hoort en niet bij me past. Omdat ik me kan voorstellen dat het psychisch best 'killing' kan zijn, hou ik me maar voor dat ik ben begonnen met wat fijns; dat die oerlelijke tattoo straks weg is en ik me daar niet meer druk over hoeft te maken.
Good luck voor de rest die ook aan het laseren is of hier aan denkt!