wel of niet bij hem blijven?

Nou ik ben nieuw hier.. Wilde toch een keer mijn verhaal kwijt.. Ik heb nu al bijna 3,5 jaar een relatie. Het is zo onderhand 3x uit geweest. We hebben hele goede tijden gehad en we hebben hele slechte tijden gehad. Om maar met het positieve te beginnen, is dat we altijd erg veel met elkaar kunnen lachen, we erg liefdevol zijn naar mekaar en mekaar steunen in moeilijke tijden. We maken ook elk onderwerp bespreekbaar, onze communicatie is daarom ook erg goed. Verder vertrouwen we mekaar volledig. Het klinkt misschien naïef in deze tijd, maar ik weet gewoon dat hij nooit met een andere vrouw zal gaan. Verder laten we mekaar ook los in onze eigen dingen, gewoon met onze eigen vrienden dingen doen, misschien in het buitenland studeren, gewoon genoeg tijd voor onszelf. Ik vind mijn vriend ook erg aantrekkelijk, wel 1 van de knapste jongens die ik ken . Helaas wil de seks niet goed bij ons, ik heb namelijk altijd pijn. Ik ben zo onderhand bij de dokter geweest voor een oplossing, hij gaat met dat probleem erg prettig om, hij heeft me nooit iets verweten en hij is ook nooit boos geweest dat het niet lukt, ook al is het voor hem ook niet leuk.

Maar. Ik heb de laatste tijd hele erge twijfels. Mijn vriend en ik hebben het laatste halfjaar wel errug veel ruzies. Deze ruzies zijn door onze relatie heen vaak voorgekomen. Het zijn ruzies die eigenlijk heel erg uit de hand lopen, of 1 of andere manier kunnen we niet meer communiceren zodra we beide boos zijn. Onze ruzies lopen dan erg uit de hand met dreigingen van; IK MAAK HET UIT! En omdat die ruzies dan meestal nergens over gaan, zijn ze soms ook uit het niets weer goed. Maar ondertussen hebben we al erg akelige dingen tegen mekaar gezegd. Hier doe ik zelf ook zeker aan mee, ik kan ook behoorlijk heftig zijn als ik boos ben en hij ook, het is dan ook echt hard tegen hard. Het vervelende is dat hij vrijwel altijd mij de schuld geeft van de ruzies.. het ligt nooit aan hem. Deze ruzies hebben we zo vaak, het is nu zo onderhand wel 1x in de 2 weken, soms ook wel vaker. Ze vergen me zoveel energie, ik word namelijk ontzettend overstuur van deze ruzies.

Zijn gedrag met zijn vrienden doet me soms ook erg twijfelen. Ik weet dat het niet uit hoort te maken hoe hij is met zijn vrienden.. maar toch doet dat het. Hij vindt het namelijk wel grappig om mensen nogal op de kast te jagen, ik vind het eigenlijk een beetje pestgedrag (dit doet hij dus vooral met vrienden) hij heeft hier ook al wat bedreigingen mee gekregen. Ik kan me hier soms erg zorgen over maken, want stel je voor er loopt een keer een gek tussen die zijn bedreiging echt waarmaakt?

En dan nog een issue voor mij. Toen ik mijn vriend leerde kennen blowde hij weleens, op een gegeven moment deed hij dit steeds vaker, ik heb dit nooit erg leuk gevonden. Maar toen, uit het niets stopte hij opeens. Hij vond het niet meer leuk en had er geen behoefte aan. Hij heeft 1 – 2 jaar niet meer geblowd, alleen nog een keertje op een festival. Maar nu verteld hij me dat hij wil experimenteren met drugs. Hij wilt weleens snuiven, pilletje slikken, dat soort dingen. Maar ik heb voor mezelf besloten dat ik daar gewoon niet heen wil. Ik wil niet een relatie met iemand die regelmatig drugs gebruikt. Ik hou niet van zulke dingen, gewoon weleens wat proberen snap ik nog, ik ben ook weleens nieuwsgierig, maar ik wil niet weer terug naar een regelmatig drugsgebruiker. Ik heb hem ook verteld dat ik eigenlijk niet een relatie wil met iemand die veel met drugs bezig is en dat ik er dan nog wel over moet nadenken of ik dan wel bij hem wil blijven. Waarop hij antwoordde dat hij vond dat ik hem probeerde te veranderen en dat wil hij niet, dus dan mocht ik het wel uitmaken... Het klinkt misschien wel alsof ik hem wil veranderen, maar ik bedoel dit niet zo. Ik geef gewoon mijn grens aan in wat ik niet wil in een relatie, moet kunnen toch?

Dit is het verhaal eigenlijk. Ik weet niet of ik nog wel bij hem moet blijven, want ik ben gewoon zo moe van de problemen en ruzie, maar aan de andere kant zijn we ook hartstikke gelukkig en blij met elkaar..

Ik heb het idee dat het te maken heeft met elkaar missen. Als we mekaar zien dan maken we nooit ruzie, die ruzies die ontstaan als we bellen, chatten of dat soort dingen, dan begrijpen we mekaar minder goed, omdat we mekaar niet kunnen zien. Dan is het misschien een simpele oplossing om mekaar niet meer te bellen of te chatten, maar we zien mekaar alleen weekends wegens studeren, ik vind het dan ook lastig om hem meteen een week niet te spreken.

@Friek Jah ik weet het, ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik daar nooit eerder iets mee heb gedaan. Ik dacht gewoon altijd van dat het vanzelf wel over zou gaan, wat natuurlijk heel stom was, maar heb nu een paar weken geleden dus toch de stap gezet om naar de dokter te gaan en nu heb ik zalfjes om eerst te proberen en als dat niet lukt dan naar de seksuoloog.

Ja ik weet het, het is erg belangrijk vind ik zelf ook. We zijn trouwens nog steeds wel bezig met seks maar penetratie dat wil gewoon niet zo goed meer, ik heb de hoop dat mijn bezoek bij de dokter wat oplevert, want ben nu ook vastbesloten om dit op te lossen, het zou ook goed kunnen dat hij misschien kwaaier tegen mij doet vanwege dat. Verder met drugs, zoals ik al zei, ik vind het niet echt een probleem als hij gewoon eens wat wil uitproberen. Maar hij heeft enkele jaren geleden dus een beetje een wietprobleem gehad, hij gebruikte dan wel elke dag en dat vond ik gewoon echt niet leuk meer, ik ben gewoon bang dat dat ook weer gebeurd, maar dan met zwaardere drugs.