Het grote "rammelaars"-topic deel 34

Zat vanmiddag nog te bedenken, dat het wel handig is, dat ik niet zo van die rammelende vriendinnen heb. Word ik er niet zo mee geconfronteerd enzo. Wordt mijn vriend net gebeld door een vriend van hem, zijn vriendin is zwanger. Dat had ik dus helemaal niet aan zien komen. En ik mag haar niet echt, geen ruzie ofzo, maar ze ligt me totaal niet, dus extra kut.
Maar mijn schoonmoeder zei wel doodleuk: 'oh al 3 maanden? Dat halen 'we' niet meer in dan.'
Alsof ik als niet-zwangere ooit een zwangere kan inhalen, en wie is 'we' in dit verhaal?
Nou ja, ik leg me er maar bij neer, wij hebben tenminste een eigen huis over 43 dagen, zij zitten in een flatje. /evil modus

Ik heb een vriendin die net haar tweede heeft gekregen.
Zij schaamde zich voor haar dikke zwangere buik, snap dat niet zo goed.

Ik zou er heel trots mee rond lopen denk ik

Oh ja ik ook hoor, en dan heel trots rondlopen op de positiekleding afdeling, en alvast alle babywinkels afgaan om te kijken wat ze hebben, terwijl het misschien gewoon lijkt alsof je wat dikkig bent.

Volgens mij maak je het jezelf met die evil modus alleen maar lastiger Er gaan nog wel veel meer mensen om je heen zwanger worden voor jou waarschijnlijk dus die boze gevoelens los laten gaat je meer brengen denk ik.

Mijn collega is 10 weken zwanger vertelde ze me vanmiddag. En ik vind het zo ontzettend leuk!
Toen ik zwanger was rammelde zij ook ontzettend. En haar man. Die rammelde nog harder
Nu heeft hij zijn zin. En ik vind het echt super voor ze

Nu wilde ik al graag een tweede. Maar nu nog meer. Zou me gaaf lijken om samen met haar zwanger te zijn.
Ik vind het zo super dat ik er helemaal hyper van raakte vanmiddag

quote:

Op woensdag 2 mei 2012 20:57 schreef Tally het volgende:
Mijn collega is 10 weken zwanger vertelde ze me vanmiddag. En ik vind het zo ontzettend leuk!
Toen ik zwanger was rammelde zij ook ontzettend. En haar man. Die rammelde nog harder
Nu heeft hij zijn zin. En ik vind het echt super voor ze

Nu wilde ik al graag een tweede. Maar nu nog meer. Zou me gaaf lijken om samen met haar zwanger te zijn.
Ik vind het zo super dat ik er helemaal hyper van raakte vanmiddag

De man die nog meer rammelt dan de vrouw, hoe leuk is dat?

quote:

Op woensdag 2 mei 2012 20:58 schreef Jojoortje het volgende:

[..]



De man die nog meer rammelt dan de vrouw, hoe leuk is dat?

Ik heb hem 1 keer ontmoet even snel op Lowlands.
Met Sinterklaasviering op het werk was ik zwanger.
En hij kwam bij me staan en vroeg allemaal dingen over zwanger zijn en vertelde dat hij al dat kleine grut ook wel ontzettend leuk vind. Vooral als die van zich zelf zouden zijn.
Hint hint hint. Maar zn vrouw zei: kijk maar goed naar die buik want bij mij zie je hem voorlopig niet

Ik ben ook helemaal niet boos ofzo hoor, Heb er de rest van de avond ook niet eens meer over nagedacht. Mijn tijd komt echt nog wel. Dus die evil modus was maar heel even.
En als ik haar zou zien binnekort, dan feliciteer ik ze ook gewoon hoor, ik ben niet zo zielig aangelegd. Ach zo vaak zie ik ze toch niet.

(en ja onze kids worden stiekem toch veel leuker) :p

Ik snap je reactie wel hoor Risu, op dat moment baal je gewoon en is de 'gun-factor' even ver te zoeken! Omdat je zelf zo graag wil! Even diep ademhalen en dan komt het rationele nadenken vanzelf weer

Tally, wat leuk voor je collega en voor jouw rammel-gevoel!! Kwou dat mijn man meer rammeld dan ik

Hier rammelt het soms, zoals ik vandaag door het dorp liep en echt een pasgeboren baby-huiltje uit een kinderwagen hoorde komen, dan kriebelt het. Maar onze jongste is zo pittig, dat mijn man echt steeds meer anti word. Word ik dan niet zo blij van... maar ik hoop gewoon door!

[ Bericht 8% gewijzigd door zouzomaarkunnen op 03-05-2012 01:58:39 ]

En op een flatje kan je het ook best heel goed hebben hoor.
Wij wonen in een flat, en Sofie is nu 18 maanden en de tweede is op komst. Gaat prima!

Misschien moet ik me langzaamaan ook maar eens melden hier..hihi ik durf nog niet zo goed.
Ik lees hier al ongeveer 5 jaar mee, maar toen was het nog helemaal een ver van mijn bed show. Mijn vriend en ik zijn inmiddels 7 jaar samen wonen momenteel samen bij ouders, over een paar maanden kunnen we eindelijk intrekken in ons eigen plekje.
En ja, ik rammel! Maar we zijn nog jong en ik heb het idee dat om ons heen nog niemand ermee bezig is. Ik heb zo dan ook eigenlijk niemand om erover te praten. Alleen mijn vriend, maargoed die wil ik niet te zenuwachtig maken

Ja in een flatje een kind opvoeden gaat natuurlijk prima, en is helemaal niets mis mee.
Mijn vriend was alleen laatst bij ze op 'housewarming' en toen bleek er nog maar bar weinig in huis te staan, dus ik zat me al af te vragen hoe ze dat gingen doen als ze zelf nauwelijks iets hebben. Maar ja, dat had ik er gisteren niet bijgezegd natuurlijk.
Naja, ze moeten het allemaal zelf weten hoor, maar ik had een half jaartje gewacht. (doe ik tenslotte nu ook.)

quote:

Op donderdag 3 mei 2012 11:32 schreef Nolita het volgende:
Misschien moet ik me langzaamaan ook maar eens melden hier..hihi ik durf nog niet zo goed.
Ik lees hier al ongeveer 5 jaar mee, maar toen was het nog helemaal een ver van mijn bed show. Mijn vriend en ik zijn inmiddels 7 jaar samen wonen momenteel samen bij ouders, over een paar maanden kunnen we eindelijk intrekken in ons eigen plekje.
En ja, ik rammel! Maar we zijn nog jong en ik heb het idee dat om ons heen nog niemand ermee bezig is. Ik heb zo dan ook eigenlijk niemand om erover te praten. Alleen mijn vriend, maargoed die wil ik niet te zenuwachtig maken

Oeh bijna hetzelfde als ik, alleen wacht jij blijkbaar al veel langer. Voel je vrij hier je verhaal te zetten als je er behoefte aan hebt.
Overigens ben ik van mening dat je nooit te jong, of te oud bent om te rammelen. En ik zou inderdaad je vriend niet te zenuwachtig maken. De mijne kijkt me af en toe ook zo moeilijk aan. Ik zeg dan ook elke maand weer braaf dat ik weer gewoon ongesteld ben geworden.

Tjah, er zijn nu eenmaal mensen die hun prioriteiten anders stellen. Bij de eerste hadden we een heel iniminiehuisje en moesten we wel verhuizen. We hebben gezorgd dat de baby alles had wat ze nodig had (daar heb je immers 9 maanden de tijd voor, het hoeft niet van te voren al klaar) en de rest van het huis werd steeds meer af in de afgelopen 2 jaar. Geen enkel probleem is dat.

quote:

Op woensdag 2 mei 2012 21:24 schreef Tally het volgende:

[..]

Ik heb hem 1 keer ontmoet even snel op Lowlands.
Met Sinterklaasviering op het werk was ik zwanger.
En hij kwam bij me staan en vroeg allemaal dingen over zwanger zijn en vertelde dat hij al dat kleine grut ook wel ontzettend leuk vind. Vooral als die van zich zelf zouden zijn.
Hint hint hint. Maar zn vrouw zei: kijk maar goed naar die buik want bij mij zie je hem voorlopig niet

quote:

Op donderdag 3 mei 2012 11:32 schreef Nolita het volgende:
Misschien moet ik me langzaamaan ook maar eens melden hier..hihi ik durf nog niet zo goed.
Ik lees hier al ongeveer 5 jaar mee, maar toen was het nog helemaal een ver van mijn bed show. Mijn vriend en ik zijn inmiddels 7 jaar samen wonen momenteel samen bij ouders, over een paar maanden kunnen we eindelijk intrekken in ons eigen plekje.
En ja, ik rammel! Maar we zijn nog jong en ik heb het idee dat om ons heen nog niemand ermee bezig is. Ik heb zo dan ook eigenlijk niemand om erover te praten. Alleen mijn vriend, maargoed die wil ik niet te zenuwachtig maken

Hoe oud zijn jullie dan?

Ik word deze maand 22, mijn vriend is 23. Onze leeftijd vind ik niet uit principe in de weg staan, dat is meer een gevoelskwestie in vergelijking met onze omgeving die er nog niet mee bezig lijkt te zijn.
Daarnaast zijn we beiden nog bezig met onze opleiding, ik ben aan het afstuderen en hopelijk deze zomer klaar, mijn vriend moet dan nog 1 jaar.
Als we klaar zijn hoop ik dat we ook beiden snel werk kunnen vinden waarvoor we gestudeerd hebben.
We gaan over een paar maanden dus samenwonen met het idee dat we daar ongeveer drie jaar zullen blijven en dan hopelijk een huisje kunnen kopen en weer terug naar een dorp verhuizen. Het appartementje vind ik niet meteen geschikt voor kinderen, er is maar een klein tweede slaapkamertje aanwezig waar onze computer komt te staan. Toch lijkt het me geen onmogelijk idee om het eerste jaar van een kindje nog in het appartementje te wonen en dan te verhuizen...
Ik praat er bewust niet te veel over met mijn vriend omdat het nu eenmaal nog wel even duurt en het niet sneller zal gaan daardoor. Hij wil iig wel kinderen dus dat zit al goed

Ik merk dat het lezen hier in oud mij wel al een heleboel kennis opgeleverd heeft al die jaren. Als mensen uit mijn omgeving die zwanger zijn (collega's) mij iets vertellen leggen ze het heel uitgebreid uit omdat ze denken dat ik er nog niets van weet, maar stiekem weet ik vaak precies waar ze het over hebben. Mijn collega's zijn dan ook de enige die wel eens vragen of ik ook kinderen wil en laatst op kraamvisite ook dat wij nu wel aan de beurt zijn..Vanuit de vriendengroep is dat helemaal niet aan de orde en wordt er raar opgekeken als iemand van onze leeftijd zwanger is, terwijl dat zo gek niet is.

Ik ga ervan uit dat ik nog zeker twee jaar hier mee mag blijven rammelen!

Ja dat laatste heb ik dus ook, dat ik veel kennis heb erover.
Maar ik heb ook een opleiding SPW gevolgd, waardoor ik ook over jonge kinderen veel weet. Alleen zeg ik inderdaad ook meestal niets, want ik wil niet als betweter gezien worden. Ben bang dat mensen gaan zeggen van, wat weet jij er nou van, je bent zelf net uit de luiers (dat denken ze vaak, want ik zie er heel jong uit). Dus ik zeg maar niets.

En het ziet er naar uit dat je al precies weet wat je wil voorlopig. En dat je vriend ook wel kinderen wil, zegt inderdaad wel dat het wel goed gaat komen allemaal. Maar ja, dat maakt het rammelen niet veel minder.

Haha, ik hou me niet stil om het betweterige, meer dat ik bang ben dat ze dan in de gaten hebben dat ik rammel. Als ze het vragen zeg ik wel dat ik graag wil, maar nog even moet wachten tot we alles op een rijtje hebben.

Ik heb inderdaad wel een bepaald beeld voor ogen, al denk ik ook soms ach wat, waarom niet nu al. Maar aan de andere kant is het misschien ook wel goed zo, straks eerst nog even met zijn tweeën genieten. Daar kijken we al zo naar uit na al die jaren thuis/op kamers/inwonen ed!

Dat heb ik ook wel hoor..heb veel kennis op gedaan hier in OUD maar wil idd niet betweterig overkomen en niet te hard laten merken dat ik er iets vanf weet, want dan wordt je weer raar aangekeken zo van; waarom weet jij dat???!!!

Gisteren waren we op een verjaardag waarbij op een gegeven moment de nicht van de jarige binnen kwam met haar zoontje van net een maand oud...mijn vriend rende er nog net niet op af...maar hij is er wel 10x heen gelopen om ff te kijken en ff te voelen (aan zijn vingertjes dan weer een aai over de wang) en uiteindelijk mocht hij hem ook ff vast houden...hij was zielsgelukkig en wilde hem bijna niet meer afgeven. <3

En iedereen...ow hij is er al helemaal klaar voor, ja dat wordt wel een goede pappa

@Iedereen, sorry dat het even duurde voor ik weer iets laat weten! Net even een paar daagjes met mijn vriend in Dublin geweest ^^.
Hij vond het een leuk slaapzakje . En had zoiets al wel een beetje verwacht omdat hij mijn, 'jonge kinderwens' topic had gelezen . Dus hij vond het wel leuk, zolang het maar niet meer werd, haha .

Nolita, welkom . Je leest al lang mee zeg! En super leuk dat jullie al vanaf zo'n jonge leeftijd bij elkaar zijn en het nog zo goed gaat, leuk verhaal voor de kinderen .

Zodra mijn vriend weer naar huis gaat maandag zal ik weer beter bij lezen en een langere reactie plaatsen .

Mag ik met jullie meerammelen?

We hebben 2 heerlijke meiden, een kleuter en een peuter, maar ik heb een hele grote wens voor een derde kindje. Alleen mijn man deelt de wens niet.
Ik heb altijd gezegd zijn nee te respecteren, maar heb er op het moment heel veel moeite mee. Ik mag er niet teveel over praten, want nee is nee. Dat betekent dus dat ik mijn gevoel voor een derde maar aan de kant moet schuiven. En dat lukt me niet. Waarom niet luisteren naar mijn ja? Als ik alleen al t gevoel, het niet compleet zijn, mag benoemen, zal me dat misschien al veel rust geven. Of t rammelen ooit ophoudt bij mij, nee, dat niet, ik ben zoals de vk zei, gemaakt om zwanger te zijn.

Wat lastig HH.. Het lijkt me toch wel belangrijk er in elk geval over te kunnen praten, hoe het voor je voelt.

Mijn eierstokken vertonen nu nog wat stuiptrekkingen, ik hoop maar dat ze snel helemaal klaar zijn met rammelen.. Eigenlijk moet ik dit topic ook helemaal niet openen, daar ga ik alleen maar weer van rammelen.