Dank voor alle reacties.
Het eerste wat ik deed was naar een vriendin gaan, maar het was eigenlijk/is nog steeds niet helemaal binnen gekomen. Ik ben de avond erna wel aan het zuipen gegaan en heb toen ook besloten geen medicijnen meer te nemen. Ik zit er sinds de kerst aan en heb nog geen effect gemerkt. Behalve dan dat ik geen moer meer kon zien. Dat ik spontaan hele serieuze hallucinaties kreeg, was voor mij een teken dat de medicijnen geen nut hadden en me alleen maar slechter doen voelen.
De dagen erna me terug getrokken in bed, maar kreeg wel meteen veel aandacht van vrienden en ook mensen die ik eigenlijk helemaal niet ken. Ik kan overal aankloppen, merkte ik.
Hij maakt het er niet echt beter op aangezien hij mijn 10 A4tjes aan berichtjes vrijwel negeert, omdat hij zegt geen antwoord op mijn vragen te hebben en erger nog een dag na dat het over was vroeg hij "Of ik er al overheen was". Dat deed pijn, dat was een trap na.
Afleiding helpt totaal niet en lijkt alles alleen maar erger te maken. Muziek luisteren leiden tot de verwoesting van mijn kamer en schrijven lijden tot dat ik me iets aan deed/wilde doen.
Mijn dromen zijn nu totale horror. Ik droom over dood en zelfdoding. Ik voel me een vreselijk persoon terwijl mijn vriend zich nog steeds afvraagt waarom ik hem altijd aanbad.
Ik ben misselijk en heb hoofdpijn, continu. Rennie's en paracetamol helpen totaal niet, niets werkt.
Ik haat mezelf, omdat ik niet zonder hem kan. Ik aanbid hem nog erger dan ik al deed. Ik stuur berichten waarin ik hem smeek bij me terug te komen, maar waarom weet ik eigenlijk niet. Hij heeft me laten vallen op een moment dat ik me al extra zwak voelde, want het ging echt niet goed de laatste tijd. De manier waarop is niet te begrijpen. Eigenlijk verdient hij het niet meer, maar toch... .Ik hou van hem en wil hem terug.
@Dolse: Ik ben 17. Ik heb nog niets weten te vinden waarbij ik me echt goed voelde behalve drinken, maar weer elke avond aan de cognac gaan zoals ik eerder deed is ook geen slim plan. Ik ben vanavond naar een vriend geweest, dat gaf me wat afleiding.
Huilbuien worden wat minder, maar waren echt vet erg, ik ben op meerdere plekken in het huis op de grond in elkaar gezakt en heb tijden liggen janken, ik red het nu wel om het alleen in bed te doen, maar echt prettig is het nog niet.
De berg chocolade die mijn vrienden zijn komen brengen kan ik niet aanraken, mijn buik doet te veel pijn. Ik kan zelfs niet meer naar de wc, dat lukt niet meer.
Nu ga ik nog wel met mijn vriend ex-vriend naar een concert volgende week en er dinsdag een film mee kijken, maar dat is een schale troost.
Ik heb eigenlijk ook niet meer geslapen sinds het uit is, een paar keer een paar uur gevuld met nachtmerries. Mijn dag-nachtritme is meteen weer verneukt.
Dit lijkt me wel weer even lang genoeg.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson