quote:
Op woensdag 11 april 2012 09:39 schreef Aventura het volgende:Wat mooi om te lezen Luna. Over donor zijn na de dood: dit kwam vorige week erg dichtbij. Een vriendin is onverwachts overleden. Ze is donor en dus zijn er die dag velen verblijd met een nieuw orgaan. Haar vriend kon daar een beetje troost uit putten. Dat vind ik toch mooi. Ben er niet minder verdrietig om, maar het heeft wel wat. Ik ben naar aanleiding hiervan eens ingelogd op mijn registratiepagina. Ik had alleen hoornvliezen uitgevinkt. Ik vraag me trouwens af, hoe weten artsen of je organen in orde zijn? Ik denk bv dat mijn nieren niet oke zijn, ik heb iets aan mn nierfilters. Gaan ze dan snel je medisch dossier doorspitten ofzo?
Hm, (volgens mij niet, al zullen ze de nabestaande vast informeren en misschien doen ze dat zelfs bij hersendode donoren wel) als er een donor is, dan hebben ze voor de meeste organen een uur of vier om te checken of alles goed is. Is er twijfel, dan wordt er alleen gedoneerd als de noodzaak voor de ontvanger acuut levensbedreigend is. (zo kan het zijn dat iemand rokerslongen krijgt, omdat ie zonder die rokersdonorlongen onherroepelijk komt te overlijden. Ze gaan er vanuit dat die longen na een aantal jaren weer schoon zijn. Soms gaat dat toch fout.) Als er een knobbeltje op de lever zit, zullen ze die niet doneren, omdat ze in die vier uur niet kunnen uitzoeken of dat knobbeltje kwaadaardig is of niet.
Die beperkt aantal uren voor onderzoeken is ook precies de reden waarom een orgaan van een levende donor gemiddeld een veel langere levensduur heeft; Er gaan namelijk maanden aan vooraf waarin heel specifieke onderzoeken kunnen worden gedaan. In het orgaan en wat betreft de juiste match!