Michael Jackson #108: Still dancing the dream

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 09:24 schreef MJ44ever het volgende:
Oh...
We gingen met een groepje erheen en we zouden beiden concerten gaan zien. Het hele reisje had eigenlijk al een bijzondere smaak omdat het qua Michael ook 'tegenzat'. We stonden bij Michaels hotel maar daar was niks te zien waardoor we het idee kregen dat hij daar helemaal niet zat. We hadden echt slechte plaatsen omdat het duur was en we dachten dat we wel dichterbij konden komen maar de hele reis geen Michael personeel gezien dus daar kwam niks van terecht. Ook was ik de hele reis niet lekker en dus zat ik ook totaal niet goed in mn vel. Uiteindelijk hadden mijn vriend en ik besloten om niet 11 september naar huis te vliegen, maar 9 september. We zouden het laatste concert van 10 september dus overslaan. 'Gelukkig' knapte ik weer op dus we hadden ons ticket weer teruggezet naar 11 september. Dus op 11 september zaten we 's morgens klaar om naar huis te gaan, koffers op bed, opmaken en de tv aan. Tja, en dan zie je wat er om de hoek van je hotel allemaal aan de hand is. Echt niet normaal. Gelijk familie gebeld in Nederland maar we kregen helemaal niemand te pakken. We waren best jong nog dus totaal niet 'voorbereid' hoe we met zoiets moesten omgaan. We gingen op advies van mijn vader gelijk naar buiten geld pinnen en het tweede pinautomaat deed het al niet meer. We zagen mensen op straat met gruis, de straten liepen vol met mensen want wij sliepen tegenover MSG en daar was iets bezig en dat werd ontruimd. In het hotel werd gelijk overal water neergezet en je merkte ook dat mensen gingen hamsteren. Het was echt zo bizar, echt een warzone. We waren zo gespannen als een elastiekje. Bij elk geluid keek iedereen op straat naar boven, bij elke auto die over een blikje reed viel iedereen stil. Op 12 september liepen we op Time Square (onze vlucht was geannuleerd dus we konden niet naar huis) en het was leeg, compleet leeg. Omdat mensen niet het eiland op of af kon, kon er geen personeel komen werken.
Op de nacht van 12 september moesten we hals over kop uit het hotel evacueren omdat er een bomalarm was in het Empire State Building en ons hotel lag daarnaast. In een flits denk je dan dat jou hetzelfde gaat overkomen als die mensen in het WTC dus je pakt elkaar en je rent gewoon naar buiten, de straat op, zo ver mogelijk van het ESB vandaan. Zo leef je dan even die paar dagen. Uiteindelijk hebben we een hotel gepakt op New Jersey om wel van het eiland af te zijn en de dag daarna hebben we de bus gepakt naar Florida, waar familie zat. Het was echt één grote chaos in de stad, vreselijk gewoon. Je rent van het ene naar het andere omdat als je daar zit dan volg je het lokale nieuws. 'Blijf binnen, blijf kalm, neem geen wraak, neem geen bad want we hebben water nodig om te blussen, er kunnen nog vliegtuigen in de lucht zijn, 90 bomalarmen, Amerika slaat terug etc etc'. Op een gegeven moment dachten we: hoe komen we nog uit Amerika?
Vanuit Florida zijn we uiteindelijk met familie naar NL gevlogen maar het heeft bij elkaar een week geduurd. Echt een hele bizarre ervaring, afgezien het feit dat het de hele wereld heeft veranderd is het ook een persoonlijke ervaring die me altijd levendig bijblijft.