OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wij waren er ook al helemaal op voorbereid, eigenlijk. Ik kon me niet voorstellen dat het hierbij zou blijven. Bijna het eerste wat ze zeiden was dat het echt een hele goede beslissing was geweest van ons om Job op te laten nemen. Ze noemden van zowel Job als van ons de sterke en minder sterke kanten en hoe dat op elkaar uitwerkt. En onze sterkste kant was dat we hulp hadden gezocht 
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
bweugh livelink..fijn dat het geen autisme is enzo..maar lijkt me toch ook wel naar om niet te weten wat hij dan wél heeft.
Gelukkig was hij er wel kalm onder dat hij langer blijft daar
Gelukkig was hij er wel kalm onder dat hij langer blijft daar
I`m not weird. I`m limited edition.
Livelink, die smiley hoef je daar écht niet achter te plaatsen!!! Neem het als een compliment, écht. Er zijn ook ouders die hun kop in het zand steken, die verzanden in structureel slaan uit onmacht, die hun handen van hun kind aftrekken omdat ze het gewoon niet meer weten... Maar jullie hebben hulp gezocht. En dat is idd heel knap en sterk.quote:Op dinsdag 7 juni 2011 19:20 schreef livelink het volgende:
En onze sterkste kant was dat we hulp hadden gezocht
Wat een heftig gesprek lijkt me. Vooral het stukje medicatie, ik kan me voorstellen dat je daar huiverig voor bent. Dat is ook een hele stap. Ik ben erg benieuwd hoe het verder allemaal gaat verlopen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pfoeh livelink, wat heftig allemaal. nog 3 maanden erbij, en dan die medicatie ook nog. maar wie weet doet 'm dat wel heel goed en kan hij met medicijnen de wereld beter aan. ik hoop het zo! 
in de haak.
Pfoeh Livelink... Ik kan me zo voorstellen dat het ook "tegen" moet vallen om (nog) geen duidelijke diagnose te hebben. Met een diagnose kun je wat meer handvatten krijgen hoe met dingen om te gaan, het wat beter snappen zeg maar.
En over medicatie, ik was altijd mordicus tegen, maar soms heb je geen keus. In ons geval ging het zover dat er sprake was van zelfverwonding en suicidaal gedrag, dan is de keus dus snel gemaakt...
Liever een kind aan de medicatie (en geloof me, nog iedere dag gaat er een steekje door mijn hart als ik die pil aangeef), dan een kind dat er niet meer wil zijn. Dat was de reden dat ik het ook kon overgeven, toch maar medicatie en zeker het eerste jaar was dat echt een hele goede keus.
En over medicatie, ik was altijd mordicus tegen, maar soms heb je geen keus. In ons geval ging het zover dat er sprake was van zelfverwonding en suicidaal gedrag, dan is de keus dus snel gemaakt...
Liever een kind aan de medicatie (en geloof me, nog iedere dag gaat er een steekje door mijn hart als ik die pil aangeef), dan een kind dat er niet meer wil zijn. Dat was de reden dat ik het ook kon overgeven, toch maar medicatie en zeker het eerste jaar was dat echt een hele goede keus.
Pfoeh was idd ook wat in mij op kwam Livelink.
Fijn om te weten dat het een aantal dingen niet is, maar wat dan wel...
Nog eens 3 maanden opname lijkt me wel even slikken, maar als ik het zo hoor wel ook echt het beste voor iedereen want er moet toch uit dit alles wel een oplossing, of hoe zeg je dat, een voor iedereen acceptabele en leefbare oplossing komen zeg maar.
Dikke, dikke
Door je foto's van de week in het kleuter-puber topic realiseerde ik me ineens dat het nog maar best een hele kleine jongen is, en daar moest ik best even van slikken. In mijn gedachten was hij veel ouder op de een of andere manier.
Fijn om te weten dat het een aantal dingen niet is, maar wat dan wel...
Nog eens 3 maanden opname lijkt me wel even slikken, maar als ik het zo hoor wel ook echt het beste voor iedereen want er moet toch uit dit alles wel een oplossing, of hoe zeg je dat, een voor iedereen acceptabele en leefbare oplossing komen zeg maar.
Dikke, dikke
Door je foto's van de week in het kleuter-puber topic realiseerde ik me ineens dat het nog maar best een hele kleine jongen is, en daar moest ik best even van slikken. In mijn gedachten was hij veel ouder op de een of andere manier.
***
Livelink Wat moeilijk voor jullie, en nog drie maanden erbij.. Fijn dat je nu die hulp krijgt die je zocht, maar toch zo moeilijk.
Leah, ik schrik ook van jouw verhaal eigenlijk. Sterkte! Gaat het nu met medicatie beter met F?
Wat moeilijk voor jullie, en nog drie maanden erbij.. Fijn dat je nu die hulp krijgt die je zocht, maar toch zo moeilijk.Leah, ik schrik ook van jouw verhaal eigenlijk. Sterkte! Gaat het nu met medicatie beter met F?
F krijgt een variant van Risperdal. Risperdal heeft als bijwerking behoorlijke gewichtstoename, dat was ook zo. Nu een andere variant dus, hij komt niet meer aan, maar het blijft troep natuurlijk. Vind ik wel eng hoor, wat doet die medicatie met een opgroeiend lijf...
Trui, anti psychotica dus.
Trui, anti psychotica dus.
Het is kiezen uit twee kwaden Trui, het stadium van baat zijn we allang voorbij. we overleven.
( En het zal voor de meelezers best als drama klinken dit allemaal, maar ik heb er voor gekozen om het te zeggen zoals het is. Dit is het, zo gaat het met mijn kind. En ik hoop maar dat ik er anderen mee help)
( En het zal voor de meelezers best als drama klinken dit allemaal, maar ik heb er voor gekozen om het te zeggen zoals het is. Dit is het, zo gaat het met mijn kind. En ik hoop maar dat ik er anderen mee help)
Ik ben gelukkig momenteel even uit het stadium van overleven. Dat was ik afgelopen winter wel.
Nog steeds kan ik me er enorm over verbazen wat ons nou precies is overkomen. In 7 jaar tijd van kleine speldenprikjes waarin je je af en toe zorgen maakt, naar voorzichtig de eerste hulp zoeken, nog een keertje hulp zoeken en vervolgens naar een opname. Waar moet dat eindigen vraag ik me vaak af. Als medicatie dit proces kan stoppen, dan moet het in vredesnaam maar geprobeerd worden.
En ik ben wel erg blij dat het 'proberen' niet thuis plaats vindt, maar in het UMC. Ik weet niet of ik het zou aankunnen eigenlijk.
Nog steeds kan ik me er enorm over verbazen wat ons nou precies is overkomen. In 7 jaar tijd van kleine speldenprikjes waarin je je af en toe zorgen maakt, naar voorzichtig de eerste hulp zoeken, nog een keertje hulp zoeken en vervolgens naar een opname. Waar moet dat eindigen vraag ik me vaak af. Als medicatie dit proces kan stoppen, dan moet het in vredesnaam maar geprobeerd worden.
En ik ben wel erg blij dat het 'proberen' niet thuis plaats vindt, maar in het UMC. Ik weet niet of ik het zou aankunnen eigenlijk.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Livelink... ik vind het dubbel. Fijn dat autisme e.d. is uitgesloten maar niet fijn dat nu nog niet duidelijk is wat het dan wel is. Het hoort bij Job, dat is wel duidelijk maar een duidelijke diagnose kan zoveel handvatten geven.
Medicatie is een hele stap maar wie weet wat het Job voor rust geeft....
Ik vind het ook razendknap dat jullie hulp gezocht en geaccepteerd hebben, daar is ook moed voor nodig, dus neem dat compliment aan zoals Moonah al zegt.
Leah
Medicatie is een hele stap maar wie weet wat het Job voor rust geeft....
Ik vind het ook razendknap dat jullie hulp gezocht en geaccepteerd hebben, daar is ook moed voor nodig, dus neem dat compliment aan zoals Moonah al zegt.
Leah
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
ik vind 't heel erg om te lezen (voor jullie), maar ook ben ik blij dat je er eerlijk over bent. daar hebben we inderdaad toch 't meeste aan denk ik. onze cato zegt ook heel vaak dat ze liever niet zou leven. dat is behoorlijk schrikken als je je eigen kind dat hoort zeggen. soms is het wel te relativeren maar 'n feit blijft dat 't leven haar behoorlijk zwaar valt, en dat vind ik erg verdrietig.quote:
Het is kiezen uit twee kwaden Trui, het stadium van baat zijn we allang voorbij. we overleven.
( En het zal voor de meelezers best als drama klinken dit allemaal, maar ik heb er voor gekozen om het te zeggen zoals het is. Dit is het, zo gaat het met mijn kind. En ik hoop maar dat ik er anderen mee help)
in de haak.
En dan hebben we weer zo'n week . Dat het loopt als een zonnetje, dat kind goed in zijn vel zit (oorzaak niet aanwijsbaar zoals gewoonlijk 
) dat ie een stormpje hier en daar zonder problemen doorstaat.
Niet 1 keer ontploft, lekker slaapt en speelt.
En dat je dan weer denkt, wat komt die hulpverlening hier eigenlijk doen???
Inmiddels weet ik beter, we gaan door op de ingeslagen weg, al is het maar omdat ik nu de rust heb om te kijken naar wat het beste is, in plaats van te moeten beslissen terwijl we in een crisis zitten.
En ondertussen, genieten maar, van dat het zo gezellig en rustig is.
. Dat het loopt als een zonnetje, dat kind goed in zijn vel zit (oorzaak niet aanwijsbaar zoals gewoonlijk ) dat ie een stormpje hier en daar zonder problemen doorstaat.Niet 1 keer ontploft, lekker slaapt en speelt.
En dat je dan weer denkt, wat komt die hulpverlening hier eigenlijk doen???
Inmiddels weet ik beter, we gaan door op de ingeslagen weg, al is het maar omdat ik nu de rust heb om te kijken naar wat het beste is, in plaats van te moeten beslissen terwijl we in een crisis zitten.
En ondertussen, genieten maar, van dat het zo gezellig en rustig is.
@Livelink, heftig. Wel iets weten, maar eigenlijk nog steeds niets. Duim dat jullie snel weten hoe Job het beste geholpen kan worden om vrolijk door het leven te kunnen gaan.
@Leahreturns, je schrijft het allemaal heel eerlijk. Dat vind ik knap! Overleven....hopelijk ooit weer echt leven.
@Leahreturns, je schrijft het allemaal heel eerlijk. Dat vind ik knap! Overleven....hopelijk ooit weer echt leven.
Fijn Leah! Geniet er inderdaad maar gewoon van. En trap niet in de valkuil waar ik dan altijd intrap. Dan ben ik zo blij dat het goed gaat, dat ik daarna weer extra diep in de put duikel als het mis gaat.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hoe gaat het hier met de Tangles? Ik zit nu zelf vaak met de Tangle in mijn handen en afgelopen weekend werd hij toch telkens uit mijn handen getrokken door Job. Heel achteloos, niet eens echt bewust pakt hij hem af en gaat er dan even zelf mee bezig. Het fijnste blijft hij wel het uit elkaar trekken vinden trouwens.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Was een weekje op vakantie, dus nu pas reactie.quote:
Wat is je 'voorland', zoonkloon? Ik weet wat dat woord betekent, maar ik weet niet zo goed hoe je het hier bedoelt.
Ik herkende me erg in Floor. Een voorland is meestal niet positief bedoeld. Terwijl zij juist zoveel inzicht toont en moed en daadkracht. Dat is wat ik zie, als ik kijk naar Autisme, wat nu?
En ik zag de Tangle! (www.toysforhands.nl) die heb ik nu al 3 weken in gebruik en jawel de wonden op mijn handen worden littekens en er komen geen nieuwe bijtwonden bij. En het helpt mij focussen en afleiden, net wat dan nodig is. (tip tip tip)
Kortom, misschien heb ik het verkeerd, maar ik snap het woord 'voorland' niet als je het negatief bedoelde.
Ik zag leven. Niet tégen autisme, maar met autisme.
Maar ik leef al 26 jaar met mezelf, hè !
Het woord 'voorland' was zeker niet negatief bedoeld.
Ik herkende alleen erg veel van zoonmans in Floor. Het vertraagde reageren, de motoriek, het instrumentele contact, dat soort dingen.
Dus daarom was het voor mij een soort 'voorland' in de betekenis van 'toekomst', dat meneer later ook zo wordt.
Verder zaten er geen negatieve gedachtes of gevoelens aan verbonden.
Leah, fijn dat het nu even goed gaat.
Hopelijk kan je nog vaak genieten van dit soort goede momenten.
Kloon voor een (autistische) zoon
de tangles zijn hier ook enthousiast ontvangen (ik had voor beide kinderen 1 besteld) al ontstond er al snel ruzie toen ze de twee aan elkaar geklikt hadden tot 1 grote tangle over wie daar nou de baas over was. uiteindelijk dus maar weer tot 2 kleintjes teruggebracht en nu wordt er wisselvallig mee ge'tangle'd. ze worden vooral gebruikt als ze niet kunnen slapen, ik heb gezegd dat ze daar heel goed bij kunnen helpen dus hopelijk blijkt dat ook uit te komen.
in de haak.
Wil je het laten weten als je denkt dat het echt zo is. Want Maud blijft moeite houden met in slaap vallen. Gisteren was het ook weer kwart over negen.quote:
de tangles zijn hier ook enthousiast ontvangen (ik had voor beide kinderen 1 besteld) al ontstond er al snel ruzie toen ze de twee aan elkaar geklikt hadden tot 1 grote tangle over wie daar nou de baas over was. uiteindelijk dus maar weer tot 2 kleintjes teruggebracht en nu wordt er wisselvallig mee ge'tangle'd. ze worden vooral gebruikt als ze niet kunnen slapen, ik heb gezegd dat ze daar heel goed bij kunnen helpen dus hopelijk blijkt dat ook uit te komen.
nou, het werkt in zoverre, dat het (voor cato althans) nu een andere (minder wakker-houdende) afleiding biedt dan de afleidingen die ze tot nu toe opzoekt in haar verzet tegen de slaap: uit bed gaan, allerlei speelgoed pakken en mee in bed nemen, naar beneden komen, briefjes schrijven en onder onze deur door stoppen. het is nog maar de vraag of de tangle dit alles kan afremmen, maar het kan allicht een beetje helpen. tot nu toe ontwerpt ze er vooral achtbanen mee.
in de haak.
