Zo, ik ga dus mijn verhaal eens opschrijven.
Ik ben dus Sonja. 25 jaar geleden werd ik geboren in Delft (in het ziekenhuis) als tweede dochter van mijn ouders. Mijn zus is 2,5 jaar ouder dan ik. Opgegroeid ben ik in Rijswijk. Ik heb daar mijn hele jeugd doorgebracht, tot mijn 22e heb ik daar gewoond.
Ik heb een heel normale jeugd gehad. Eerst 4 jaar in een flat gewoond en toen kregen mijn ouders een huis dat 3 straten van die flat vandaan was. Een heerlijk ruime eengezinswoning, met een grasveld voor de deur en een speelveldje naast de deur.
Ik heb een heel normale jeugd gehad. Mijn vader was brandweerman en mijn moeder bleef thuis voor ons, tot ik 11 was, toen is ze weer gaan werken.
Op school kwam ik goed mee (zat in de top 3 van de klas
), had veel vriendinnetjes, kortom gewoon een leuk leven. Enige jammere was dat ik een bril moest toen ik 10 was
Mijn moeder heeft me moeten omkopen met een milkshake, want ik wilde echt niet mijn ogen laten testen. Nou ja dat een bril nodig was, was wel duidelijk, maar ik zat in de ontkenningsfase
Eigenlijk heb ik geen nare herinneringen aan mijn jeugd. Wel bepaalde angsten die ik had, bijvoorbeeld dat mijn oma zou overleden. Ik had nog maar 1 oma, die woonde niet in de buurt (Lelystad), was al wat ouder (mijn moeder is de jongste, mijn oma was 42 toen mijn moeder nog kwam), nou ja daar kon ik wel wakker van liggen. Uiteindelijk was ik 17 toen ze overleed. Net na haar 83e verjaardag. En eigenlijk was dat maar goed ook. De laatste 1,5 jaar van haar leven waren eigenlijk niet meer zo leuk voor haar en soms voor ons ook niet meer.
Na de basisschool ging ik naar de middelbare school. Ook gewoon in Rijswijk, naar de school waar eigenlijk de hele klas naartoe ging. Ik ging naar het vwo. Ik zat nog steeds in de klas met dezelfde meiden van de basisschool en kreeg er ook nieuwe vriendinnen bij.
Ik was geen ijverige leerling, alles behalve zou ik zowat zeggen. Ik ging wel vrij makkelijk overal doorheen. Tot 4 vwo heb ik amper geleerd. In de 4e kreeg ik het wel wat moeilijker en ook was ik niet zo gemotiveerd. Ik vond t veel leuker om op internet te zitten en te chatten enzo
Mijn eerste vriendje leerde ik dan ook kennen via internet. Hij woonde in Rotterdam en 8 maanden hebben we verkering gehad. Tot hij ging werken, een ander meisje tegenkwam en ik het daarom uitmaakte met hem (ik was net wat eerder met uitmaken
). Toen vreselijk, achteraf gelukkig maar, ook voor hem, met dat meisje is hij nu getrouwd
Toen ik 16 was leerde ik R kennen (ook weer via internet
). We kregen verkering en na 3,5 maand ging het uit. Over de reden waarom hebben we tot op de dag van vandaag een meningsverschil
We verloren elkaar uit het oog en na een jaar kwam ik hem tegen in de hema, waar ik aan het werk was. We praatten met elkaar en ik ben snel weggegaan (ik was ook vrij, dus wilde naar huis). s Avonds kreeg ik een mailtje van hem en zo raakten we weer in contact, via internet dan, want echt contact daar had ik toen niet zo'n behoefte aan. Uiteindelijk gingen we toch afspreken. We gingen naar het varend corso en op onze scooters naar Hoek van Holland. We gingen steeds vaker weer met elkaar om. Gewoon vriendschappelijk. Dit ging een aantal maanden zo door, tot ik met hem, zijn ouders, zus en broer meemocht naar Texel. Toen hebben we besloten dat het maar aan was. 29 april is dat alweer 7 jaar geleden.
Om weer terug te keren naar school. In 5 vwo bleef ik zitten. Aangezien ik toch niet (meer) naar het wo wilde besloot ik naar de havo te gaan. Dat laatste jaar was echt de tijd uitzitten. Het was herhaling, maar dan op een lager niveau. Mijn eindexamen haalde ik dan ook makkelijk.
Na mijn eindexamen ging ik verpleegkunde studeren in Leiden. Het leek me een hele leuke studie. En op zich theoretisch was het dat ook, maar op de een of andere manier lukte de praktijk me gewoon niet. Mijn eerste stage haalde ik niet en mijn zelfvertrouwen ging ook naar beneden. Tel daar een school bij op die niet heel erg behulpzaam was, nou ja ik denk dat het ook niet het beroep is waar mijn hart ligt. Medische dingen vind ik wel heel interessant, maar mensen wassen is niet echt mijn ding.
Nou heb ik het niet zonder slag of stoot opgegeven hoor. Ik heb nadat ik stopte met de hbo-v nog een jaar mbo gedaan en dan de duale (werken en leren) versie gedaan. Dat liep ook niet zoals het moet. Hierna nog een maand in een verpleeghuis gewerkt, daar ben ik zowat gillend weggerend, dat was echt niets voor mij!
Toen ben ik maar weer bij de hema gaan werken, want dat had ik 6 jaar gedaan als zaterdagbaantje. Ik kwam in een leuk klein filiaal terecht, waar ik ook wat meer verantwoordelijkheden kreeg. Uiteindelijk werd mn contract niet verlengd, toen was ik 28 weken zwanger.
Op zich vond ik het geen ramp, zo had ik mooi de gelegenheid om iets anders te gaan doen en niet te blijven hangen in het bekende.
Plus dat ik hierdoor ook ruim 5 maanden bij Floris heb kunnen zijn.
Floris, mijn andere grote liefde
Mijn kleine lieve mannetje, echt wat is dat genieten! Hij is zo makkelijk en lief en nog veel leuker dan ik me had kunnen voorstellen. Hij werd op een bijzondere dag geboren. Ja de dag van de wk finale, maar ook de dag dat 5 jaar eerder een vriendin van mij verdween (en ook dus de dag van haar overlijden).
Ik leerde haar kennen bij de hema. Ze was een collega. Eigenlijk vanaf het eerste moment konden we het goed met elkaar vinden. Ze was 2,5 jaar ouder, even oud als mijn zus. Nou ja we hadden een leuk groepje zo op het werk. We liepen de deur niet plat bij elkaar, maar met verjaardagen kwamen we wel bij elkaar en ook gingen we naar de bioscoop enzo.
Nou ja over haar verdwijning zal ik niet teveel uitwijden, maar goed het was allemaal heel naar. Ik was op vakantie en ik kreeg een voicemail. Normaal zou ik niet zo snel hebben gebeld (ik was een arme student he), maar op de een of andere manier deed ik dat toch. Dat was de politie. Ik heb mijn ouders gebeld en die hebben de politie voor mij gebeld. Later werd ik weer teruggebeld door de politie. Heel apart om mee te maken allemaal. Van die dingen die bij een ander gebeuren en niet bij jezelf.
Nou ja in ieder geval, toen ik dus zwanger was en uitgerekend was op 6 juli wilde ik dus ab-so-luut niet op 11 juli bevallen. En toen was ook nog de dag van de wk finale, dat was dus dubbel niet. Ergens vind ik het ook wel bijzonder dat ie precies die dag geboren is. Mijn weeën begonnen aan het begin van de nacht, rond de tijd dat zij verdween. Toeval of niet, ik weet het niet, op zich vind ik het wel een mooie gedachte.
Jeetje wat is het een verhaal geworden, ik geloof dat ik zo wel genoeg over mezelf heb verteld
Ik kan het je niet kwalijk nemen als je niet alles gelezen heb haha.
Nou de vraag van Draak:
Ik was dus tegelijkertijd zwanger met mijn zus en schoonzus. Dit was wel heel erg leuk haha.
We wisten van mijn zus dat ze bezig was voor een tweede, toen had R zoiets van, waarom wij ook niet. We waren allebei wel jong, maar hadden alles goed op orde, gingen om met mensen met kinderen, dus wat wel en niet kon met kind wisten we wel.
Mijn zus was op 7 mei uitgerekend en mijn schoonzus 2 weken later. Dus, achteraf, gelukkig maar dat ik niet meteen de eerste ronde zwanger was
Dat was rond de uitgerekende datum van mijn schoonzus geweest.
Ik vond het wel leuk om met mijn zus zwanger te zijn (met mijn schoonzus ook hoor, maar die zag ik wat minder, mijn zus dicht bij ons in de buurt). Mijn zus vond het niet zo leuk dat ik ook zwanger was. En toen het ook nog een jongetje was, vond ze het helemaal stom. Maar bij haar lag dat ook puur aan de hormonen. Ik kan het goed met mijn zus vinden, maar ze is wel heeeeel anders dan ik. Vroeger botste dat ook onwijs. Het ging sowieso beter toen ze op dr 18e het huis uitging. Sinds mijn nichtje geboren is ging het stukken beter. Ook omdat mijn nichtje en ik vriendinnen zijn (zo zegt mn nichtje het. Zo zei mijn moeder ooit dat ik naar M was. Lieke: Wie is M? Mijn moeder: Dat is een vriendin van Sonja. Lieke: nee dat kan niet, ik ben Sonja dr vriendin). Toen mijn zus zwanger was wilde ik per se een nichtje, die kreeg ik en de eerste 3 maanden kleding is ook gesponsord door mij
Mijn zus heeft ook wat meer last van dr hormonen gehad dan ik. Uiteindelijk vond ze het wel leuk hoor. En nu Floris er is al helemaal. Floris is haar mattie, zoals ze t zelf zegt
Hij vindt haar ook helemaal leuk. Ik denk dat de band die ik met Lieke heb, dat zij zoiets met Floris heeft
Mijn zus en ik stonden ook allebei heel anders in het zwanger zijn. Ik vond het leuk en ben ook niet zo van het klaagtype en zij is dus meer klagerig. Daar werd ik wel s moe van, maar dat kan ook wel hormonaal geweest zijn haha.
Wat ik wel leuk vind is dat mijn zus echt anti-anti-anti borstvoeding is. Ik ben wat meer pro, hoewel ik nooit tegen haar gezegd heb dat ze borstvoeding moest geven. Je moet doen waar je je goed bij voelt. In ieder geval ging ik naar een bv bijeenkomst van de kraamzorg. Zij ging mee, want vond ze wel leuk en interessant. Uiteindelijk heeft ze daardoor toch 6 weken bv gegeven en vond ze t nog leuk ook.
Sowieso was de zwangerschap voor mij toch anders dan voor haar, ook omdat het haar tweede was. Dat beleef je toch anders denk ik.
Het nadeel van zo dicht op elkaar zwanger zijn is dat de bevallingen ook dicht op elkaar liggen. Mijn zus beviel als eerste, met 38.2, omdat ze met 38 weken mn neefje niet meer voelde. Ook op de ctg en echo deed ie weinig meer. Dus zijn ze gaan inleiden. Mn nichtje is met een keizersnede geboren, na heel lang weeën die weinig deden. In eerste instantie wilde ze geen normale bevalling, maar gelijk een keizersnede. Vond de gyn een minder goed idee. Nou ja uiteindelijk werd haar bevalling een kopie van de eerste, alleen grepen ze dit keer sneller in.
Mijn schoonzus beviel ook in de 38 weken. Gewoon natuurlijk, een turbobevalling
Hoewel ik tot die tijd altijd riep dat ik tussen 12 en 15 juli zou bevallen, ging ik met 38 weken toch een beetje hopen. En ik vond t zo oneerlijk dat ik toen niet beviel, want IEDEREEN beviel met 38 weken
(gelukkig was een vriendin van mij later uitgerekend, want die beviel ook met 38.3 ofzo oh en Orea hier natuurlijk ook, dus zo gek was mijn uitspraak toen niet
).
Ik was wel bang dat mijn bevalling zo zou gaan als mijn zus, want we hebben toch een beetje dezelfde bouw. Gelukkig ging het bij mij niet zo.
Nou ja ik vond het wel leuk om zwanger te zijn met zijn allen. Bij verjaardagen ging het zowat alleen maar over baby's haha, maar het had ook wel wat. Zit je op de verjaardag van de overgrootopa of overgrootoma's van de baby's en dan zit je van: volgende keer als we hier zijn dan zijn ze gewoon al zo en zo oud
Ook weer een veel te lang verhaal, of het echt een antwoord is weet ik niet, maar vond het wel leuk om op te schrijven.
Zo en nu is mijn verhaal echt klaar. Knap als je alles gelezen heb
En nu ga ik nadenken over een volgend slachtoffer. Ideeën mogen ook via pm