Het OUD Estafette topic deel 12

Ik moet even kijkenwanneer ik tijd heb hoor Zal zsm mn verhaal schrijven, misschien straks al wel
En leuke vraag!

quote:

Op donderdag 20 januari 2011 21:53 schreef Sonnetje85 het volgende:
Ik moet even kijkenwanneer ik tijd heb hoor Zal zsm mn verhaal schrijven, misschien straks al wel
En leuke vraag!

Geef nou maar gewoon toe dat je 't al klaar hebt liggen!
_Garpje!

Draakje, ook jij hebt alweer zo'n bijzonder verhaal. Bedankt voor het kijkje in jouw leven.

ah je hebt me door keshet

Ben heel benieuwd naar jou, Sonnetje!

Wat een heftige verhalen, Chan en Draculettetje, allebei op hun eigen manier. Bedankt voor dit inkijkje in jullie leven, bijzonder dat jullie het zo hebben willen delen. Jullie lijken me sterke vrouwen, be proud!

Zo, ik ga dus mijn verhaal eens opschrijven.

Ik ben dus Sonja. 25 jaar geleden werd ik geboren in Delft (in het ziekenhuis) als tweede dochter van mijn ouders. Mijn zus is 2,5 jaar ouder dan ik. Opgegroeid ben ik in Rijswijk. Ik heb daar mijn hele jeugd doorgebracht, tot mijn 22e heb ik daar gewoond.
Ik heb een heel normale jeugd gehad. Eerst 4 jaar in een flat gewoond en toen kregen mijn ouders een huis dat 3 straten van die flat vandaan was. Een heerlijk ruime eengezinswoning, met een grasveld voor de deur en een speelveldje naast de deur.
Ik heb een heel normale jeugd gehad. Mijn vader was brandweerman en mijn moeder bleef thuis voor ons, tot ik 11 was, toen is ze weer gaan werken.
Op school kwam ik goed mee (zat in de top 3 van de klas ), had veel vriendinnetjes, kortom gewoon een leuk leven. Enige jammere was dat ik een bril moest toen ik 10 was Mijn moeder heeft me moeten omkopen met een milkshake, want ik wilde echt niet mijn ogen laten testen. Nou ja dat een bril nodig was, was wel duidelijk, maar ik zat in de ontkenningsfase
Eigenlijk heb ik geen nare herinneringen aan mijn jeugd. Wel bepaalde angsten die ik had, bijvoorbeeld dat mijn oma zou overleden. Ik had nog maar 1 oma, die woonde niet in de buurt (Lelystad), was al wat ouder (mijn moeder is de jongste, mijn oma was 42 toen mijn moeder nog kwam), nou ja daar kon ik wel wakker van liggen. Uiteindelijk was ik 17 toen ze overleed. Net na haar 83e verjaardag. En eigenlijk was dat maar goed ook. De laatste 1,5 jaar van haar leven waren eigenlijk niet meer zo leuk voor haar en soms voor ons ook niet meer.

Na de basisschool ging ik naar de middelbare school. Ook gewoon in Rijswijk, naar de school waar eigenlijk de hele klas naartoe ging. Ik ging naar het vwo. Ik zat nog steeds in de klas met dezelfde meiden van de basisschool en kreeg er ook nieuwe vriendinnen bij.
Ik was geen ijverige leerling, alles behalve zou ik zowat zeggen. Ik ging wel vrij makkelijk overal doorheen. Tot 4 vwo heb ik amper geleerd. In de 4e kreeg ik het wel wat moeilijker en ook was ik niet zo gemotiveerd. Ik vond t veel leuker om op internet te zitten en te chatten enzo Mijn eerste vriendje leerde ik dan ook kennen via internet. Hij woonde in Rotterdam en 8 maanden hebben we verkering gehad. Tot hij ging werken, een ander meisje tegenkwam en ik het daarom uitmaakte met hem (ik was net wat eerder met uitmaken ). Toen vreselijk, achteraf gelukkig maar, ook voor hem, met dat meisje is hij nu getrouwd
Toen ik 16 was leerde ik R kennen (ook weer via internet ). We kregen verkering en na 3,5 maand ging het uit. Over de reden waarom hebben we tot op de dag van vandaag een meningsverschil We verloren elkaar uit het oog en na een jaar kwam ik hem tegen in de hema, waar ik aan het werk was. We praatten met elkaar en ik ben snel weggegaan (ik was ook vrij, dus wilde naar huis). s Avonds kreeg ik een mailtje van hem en zo raakten we weer in contact, via internet dan, want echt contact daar had ik toen niet zo'n behoefte aan. Uiteindelijk gingen we toch afspreken. We gingen naar het varend corso en op onze scooters naar Hoek van Holland. We gingen steeds vaker weer met elkaar om. Gewoon vriendschappelijk. Dit ging een aantal maanden zo door, tot ik met hem, zijn ouders, zus en broer meemocht naar Texel. Toen hebben we besloten dat het maar aan was. 29 april is dat alweer 7 jaar geleden.

Om weer terug te keren naar school. In 5 vwo bleef ik zitten. Aangezien ik toch niet (meer) naar het wo wilde besloot ik naar de havo te gaan. Dat laatste jaar was echt de tijd uitzitten. Het was herhaling, maar dan op een lager niveau. Mijn eindexamen haalde ik dan ook makkelijk.
Na mijn eindexamen ging ik verpleegkunde studeren in Leiden. Het leek me een hele leuke studie. En op zich theoretisch was het dat ook, maar op de een of andere manier lukte de praktijk me gewoon niet. Mijn eerste stage haalde ik niet en mijn zelfvertrouwen ging ook naar beneden. Tel daar een school bij op die niet heel erg behulpzaam was, nou ja ik denk dat het ook niet het beroep is waar mijn hart ligt. Medische dingen vind ik wel heel interessant, maar mensen wassen is niet echt mijn ding.
Nou heb ik het niet zonder slag of stoot opgegeven hoor. Ik heb nadat ik stopte met de hbo-v nog een jaar mbo gedaan en dan de duale (werken en leren) versie gedaan. Dat liep ook niet zoals het moet. Hierna nog een maand in een verpleeghuis gewerkt, daar ben ik zowat gillend weggerend, dat was echt niets voor mij!
Toen ben ik maar weer bij de hema gaan werken, want dat had ik 6 jaar gedaan als zaterdagbaantje. Ik kwam in een leuk klein filiaal terecht, waar ik ook wat meer verantwoordelijkheden kreeg. Uiteindelijk werd mn contract niet verlengd, toen was ik 28 weken zwanger.
Op zich vond ik het geen ramp, zo had ik mooi de gelegenheid om iets anders te gaan doen en niet te blijven hangen in het bekende.
Plus dat ik hierdoor ook ruim 5 maanden bij Floris heb kunnen zijn.

Floris, mijn andere grote liefde Mijn kleine lieve mannetje, echt wat is dat genieten! Hij is zo makkelijk en lief en nog veel leuker dan ik me had kunnen voorstellen. Hij werd op een bijzondere dag geboren. Ja de dag van de wk finale, maar ook de dag dat 5 jaar eerder een vriendin van mij verdween (en ook dus de dag van haar overlijden).
Ik leerde haar kennen bij de hema. Ze was een collega. Eigenlijk vanaf het eerste moment konden we het goed met elkaar vinden. Ze was 2,5 jaar ouder, even oud als mijn zus. Nou ja we hadden een leuk groepje zo op het werk. We liepen de deur niet plat bij elkaar, maar met verjaardagen kwamen we wel bij elkaar en ook gingen we naar de bioscoop enzo.
Nou ja over haar verdwijning zal ik niet teveel uitwijden, maar goed het was allemaal heel naar. Ik was op vakantie en ik kreeg een voicemail. Normaal zou ik niet zo snel hebben gebeld (ik was een arme student he), maar op de een of andere manier deed ik dat toch. Dat was de politie. Ik heb mijn ouders gebeld en die hebben de politie voor mij gebeld. Later werd ik weer teruggebeld door de politie. Heel apart om mee te maken allemaal. Van die dingen die bij een ander gebeuren en niet bij jezelf.
Nou ja in ieder geval, toen ik dus zwanger was en uitgerekend was op 6 juli wilde ik dus ab-so-luut niet op 11 juli bevallen. En toen was ook nog de dag van de wk finale, dat was dus dubbel niet. Ergens vind ik het ook wel bijzonder dat ie precies die dag geboren is. Mijn weeën begonnen aan het begin van de nacht, rond de tijd dat zij verdween. Toeval of niet, ik weet het niet, op zich vind ik het wel een mooie gedachte.

Jeetje wat is het een verhaal geworden, ik geloof dat ik zo wel genoeg over mezelf heb verteld Ik kan het je niet kwalijk nemen als je niet alles gelezen heb haha.

Nou de vraag van Draak:

Ik was dus tegelijkertijd zwanger met mijn zus en schoonzus. Dit was wel heel erg leuk haha.
We wisten van mijn zus dat ze bezig was voor een tweede, toen had R zoiets van, waarom wij ook niet. We waren allebei wel jong, maar hadden alles goed op orde, gingen om met mensen met kinderen, dus wat wel en niet kon met kind wisten we wel.
Mijn zus was op 7 mei uitgerekend en mijn schoonzus 2 weken later. Dus, achteraf, gelukkig maar dat ik niet meteen de eerste ronde zwanger was Dat was rond de uitgerekende datum van mijn schoonzus geweest.
Ik vond het wel leuk om met mijn zus zwanger te zijn (met mijn schoonzus ook hoor, maar die zag ik wat minder, mijn zus dicht bij ons in de buurt). Mijn zus vond het niet zo leuk dat ik ook zwanger was. En toen het ook nog een jongetje was, vond ze het helemaal stom. Maar bij haar lag dat ook puur aan de hormonen. Ik kan het goed met mijn zus vinden, maar ze is wel heeeeel anders dan ik. Vroeger botste dat ook onwijs. Het ging sowieso beter toen ze op dr 18e het huis uitging. Sinds mijn nichtje geboren is ging het stukken beter. Ook omdat mijn nichtje en ik vriendinnen zijn (zo zegt mn nichtje het. Zo zei mijn moeder ooit dat ik naar M was. Lieke: Wie is M? Mijn moeder: Dat is een vriendin van Sonja. Lieke: nee dat kan niet, ik ben Sonja dr vriendin). Toen mijn zus zwanger was wilde ik per se een nichtje, die kreeg ik en de eerste 3 maanden kleding is ook gesponsord door mij
Mijn zus heeft ook wat meer last van dr hormonen gehad dan ik. Uiteindelijk vond ze het wel leuk hoor. En nu Floris er is al helemaal. Floris is haar mattie, zoals ze t zelf zegt Hij vindt haar ook helemaal leuk. Ik denk dat de band die ik met Lieke heb, dat zij zoiets met Floris heeft
Mijn zus en ik stonden ook allebei heel anders in het zwanger zijn. Ik vond het leuk en ben ook niet zo van het klaagtype en zij is dus meer klagerig. Daar werd ik wel s moe van, maar dat kan ook wel hormonaal geweest zijn haha.
Wat ik wel leuk vind is dat mijn zus echt anti-anti-anti borstvoeding is. Ik ben wat meer pro, hoewel ik nooit tegen haar gezegd heb dat ze borstvoeding moest geven. Je moet doen waar je je goed bij voelt. In ieder geval ging ik naar een bv bijeenkomst van de kraamzorg. Zij ging mee, want vond ze wel leuk en interessant. Uiteindelijk heeft ze daardoor toch 6 weken bv gegeven en vond ze t nog leuk ook.
Sowieso was de zwangerschap voor mij toch anders dan voor haar, ook omdat het haar tweede was. Dat beleef je toch anders denk ik.
Het nadeel van zo dicht op elkaar zwanger zijn is dat de bevallingen ook dicht op elkaar liggen. Mijn zus beviel als eerste, met 38.2, omdat ze met 38 weken mn neefje niet meer voelde. Ook op de ctg en echo deed ie weinig meer. Dus zijn ze gaan inleiden. Mn nichtje is met een keizersnede geboren, na heel lang weeën die weinig deden. In eerste instantie wilde ze geen normale bevalling, maar gelijk een keizersnede. Vond de gyn een minder goed idee. Nou ja uiteindelijk werd haar bevalling een kopie van de eerste, alleen grepen ze dit keer sneller in.
Mijn schoonzus beviel ook in de 38 weken. Gewoon natuurlijk, een turbobevalling
Hoewel ik tot die tijd altijd riep dat ik tussen 12 en 15 juli zou bevallen, ging ik met 38 weken toch een beetje hopen. En ik vond t zo oneerlijk dat ik toen niet beviel, want IEDEREEN beviel met 38 weken (gelukkig was een vriendin van mij later uitgerekend, want die beviel ook met 38.3 ofzo oh en Orea hier natuurlijk ook, dus zo gek was mijn uitspraak toen niet ).
Ik was wel bang dat mijn bevalling zo zou gaan als mijn zus, want we hebben toch een beetje dezelfde bouw. Gelukkig ging het bij mij niet zo.
Nou ja ik vond het wel leuk om zwanger te zijn met zijn allen. Bij verjaardagen ging het zowat alleen maar over baby's haha, maar het had ook wel wat. Zit je op de verjaardag van de overgrootopa of overgrootoma's van de baby's en dan zit je van: volgende keer als we hier zijn dan zijn ze gewoon al zo en zo oud

Ook weer een veel te lang verhaal, of het echt een antwoord is weet ik niet, maar vond het wel leuk om op te schrijven.

Zo en nu is mijn verhaal echt klaar. Knap als je alles gelezen heb
En nu ga ik nadenken over een volgend slachtoffer. Ideeën mogen ook via pm

Leuk verhaal Son!
Wat voor werk doe je nu? Of werk je momenteel (nog) niet?

Bijzonder verhaal Sonnetje, leuk om ook dit eens van je te lezen.
Ik heb ook een zaterdagbaantje bij de Hema gehad (brood en gebak en vleeswaren)
Ook bijzonder dat Floris precies op de overlijdensdag van je vriendin is geboren. Al kan ik mij voorstellen dat je dat niet wilde. Ik ben op mijn 17e mijn beste vriendin verloren en op die dag is de moeder van J. jarig. Dat is ook elk jaar weer zo dubbel, ook na 6 jaar.
Ook leuk om te lezen van die band tussen jou en je zus, ik ken dat helemaal niet, want ik heb geen zus. Het lijkt mij tof om met vriendinnen/familie zwanger te zijn Behalve dan wanneer ze allemaal met 38 weken bevallen en jij overtijd gaat

Son wat een heerlijk verhaal (op dat van je vriendin na... poe!)

Bij de volgende beval je gewoon op op de 38.3 ofzo

Chan, Son en Draculetje, wat een drie verschillende maar mooie verhalen om zo achter elkaar te lezen!

son dank voor het overnemen

ik vond het een leuk verhaal om te lezen, ook hoe jullie daar met zn 3 en zwanger zijn enzo haha
al helemaal dat je zus toch 6 wk bv heeft gegeven!
kan me heeel goed voorstellen dat het dubbel is dat floris op die dag geboren is, maar idd toeval of niet....

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 08:28 schreef Asyniur het volgende:
Leuk verhaal Son!
Wat voor werk doe je nu? Of werk je momenteel (nog) niet?

Nou ik werk(te tijdelijk) bij R op kantoor (onbetaald sinds een maand), omdat daar de administratief medewerker afwezig was. En vandaag hadden ze de sollicitatiegesprekken voor die functie. Degene die ze aannemen wil 2,5 dag max. werken, dus das mooi te combineren met mij. Dus ga ik officieel voor ze werken

quote:

Op vrijdag 21 januari 2011 09:20 schreef Orea het volgende:
Son wat een heerlijk verhaal (op dat van je vriendin na... poe!)

Bij de volgende beval je gewoon op op de 38.3 ofzo

En dat van die volgende vind ik een goed idee
Achteraf vind ik t niet zo erg hoor, maar toen wel Ben allang blij dat ik niet tot 42 weken hoefde

Sola, wat grappig Waar heb je gewerkt??
Ik werkte op de mode trouwens (op de zaterdag, afgelopen jaar was gewoon alle afdelingen, nou ja geen brood e.d. want dat hadden we niet) en soms ook klantenservice.
Wees blij dat je geen zus heb was vroeger niet zo leuk hoor haha. Maar tegenwoordig wel hoor
En pff je beste vriendin verliezen lijkt me helemaal lastig. Helemaal zo jong nog
En dan nog de verjaardag van je schoonmoeder op die dag, das helemaal rot!

Mooi verhaal Son! En draak en Chan wat hebben jullie een hoop meegemaakt! Respect!

Had je nog een vraag Sonnetje?

Zo fijn die uitnodiging voor mijn verhaal, echt onverwacht. Ik heb getwijfeld of er niet een jongere moeder voor moest gaan, maar ik geef zelf het stokje door aan een jongere. Op zeker.

Ik heet Sabine, word in juni 48 jaar, heb 25 jaar een relatie met Dirk. Samen hebben we een dochter N i kee (22)en een jongen M i ko(20). Beide zijn ze sinds ruim twee jaar uit huis wegens resp studie/werk als docente wiskunde in Amsterdam en studie recht in Groningen. Wij wonen in een eeuwoud huis in Sneek met net de 11Stedentochtgracht in zicht. Hier heb ik ook sinds bijna 15 jaar een winkel in kinderkleding en werk ik als docente wiskunde op de OpenbareMiddelbareSchool. Naast dat alles studeer ik nog een blauwe donderdagavond wiskunde om zo mijn tweedegraadsbevoegd te halen. Ik heb een derdegraads in handvaardigheid en textiel, gehaald in 1987. Lijkt een heleboel, maar naast deze drie doe ik niets. Ik doe geen huishouden, boodschappen, leef als een prinses.

Ik wil graag de winkel verkopen, als de tijd er rijp voor is en een paar uurtjes lesgeven met 14 weken vakantie hebben per jaar. Een switch die ik graag wil nadat ik ruim twee jaar geleden een, achteraf foute, diagnose alvleesklierkanker met nog een paar weken te leven, kreeg. Na bijna drie weken wisten we dat het een foute diagnose was, gekomen door fout bindweefsel, EDS. Poeh hey!

Ik ben geboren in Twente, getogen in de Achterhoek en woon nu meer dan de helft van mijn leven in Friesland. Mijn kindertijd, mijn jeugd en het eerste deel van mijn volwassen tijd zijn overschaduwd door tja, noem het maar en het was er: Echtscheiding, alcoholisme, brand, eetstoornis, angst, achtervolging, aanranding EN pijn. Pijn, dag en nacht. Mijn vroegste pijnherinnering is vanaf mijn 4e jaar, toen had ik zo’n rood fietsje, een doortrappertje, dat leverde me een pijn op. Die pijn heb ik nog steeds. Ik kan en wil over veel mee kleppen, maar met pijn van anderen heb ik moeite. Daar zit nog een stuk van mezelf, ik accepteer niet dat ik beperkt ben. Ik denk alleen on mogelijheden.

Mijn leven wordt door de pijn beheerst, maar dat sta ik niet toe. Ik heb EDS dus, alles gaat de ganse dag en nacht uit de kom. Ik draag spalken, slik een 30 pillen per dag, maar het ergste blijft dat ik fysiek niet kan zitten. Er gaat een stukje been uit de kom dan en dat zorgt voor zoveel irritatie dat een uurtje zitten, een halve dag bedpijn oplevert. Kortom: Ik zit nooit, bijna nooit. Mijn banen zijn zitloos. Mijn studie doe ik staand in de banken. Wegens de morfinehoeveelheden mag ik niet meer autorijden. Maar ik klaag niet. Ik kan zitten, kan lopen en kan staan. Mijn werk en studie zijn mijn alles, natuurlijk na mijn fantastische man en heerlijke kinderen. Hun leven gaat ook net ff anders dan bij anderen, door mijn ziekte. Ik ga nooit uit, kan niet naar mijn kinderen ff, niet op visite en ga zo nog maar ff door. Maar ik klaag niet. Ik kan wel een festival per jaar. Zal dit jaar geen Lowlands zijn, hopelijk wel Sziget. Fijne van een festival is dat iedereen op de grond ligt/zit. Ik val niet op. Hahhahah.

Ik heb een leven voor Dirk en een leven na Dirk. Voor hem was ik een wrak en mede door hem ben ik geworden tot wat ik nu ben. Vooral erg wijs met hem en blij met mijn kinderen. Kee die echt de fijnste meid ter wereld is, nooit hebben we conflicten gehad. En Miek die de meest dwarse en aparte van iig Sneek was. “Een dag zonder Miek, is een dag niet geleefd” , volgens hem. Hij zorgde voor de grappen en grollen in de opvoedtijd. Kee maakte van ons beide mooie ouders, door haar voelden wij ons al snel goed in de rol van vader en moeder. Gelukkig. Door hen een fijne kindertijd en jeugd te geven, ik de cirkel waarin ik, mijn moeder en mijn oma zijn opgegroeid doorbroken. En sinds kort ben ik ook flieft op onze hond Foppe, een toypoedel van bijna 8 maand. Zie youtube met UsFoppe of Foppeonsnow. In het eerste filmpje zie je de winkel ook.

Waar ik het meest van houd is mensen blij maken. Iets voor anderen doen, maken enz. Kleine projectjes, want iets afmaken is nog steeds geen kwaliteit van mij. En ik houd van kinderen, vandaar ook mijn vele bezoekjes aan OUD. Ik lees geen boeken, die kan ik niet vasthouden. Ik kijk geen films, die lopen altijd goed af en omdat ik altijd weer kijk hoe ze gemaakt worden en dat leidt af van het verhaal. Ik denk over veel na en ben impulsief. Beetje apart, pornblond lang sloeriehaar (heksenhaar volgens de ll) en net ff te dik en klein. Hebben jullie beeld?
Mocht je nog vragen hebben, kom maar.

Ik ben bezig het stokje door te geven.
Alles binnen een paar uur, omdat het anders weer weken blijft liggen

Oi Sabine, ik wist wel dat je ziek was, maar EDS, phoe zeg.
Dank voor je verhaal!
Word je trouwens nooit moe van altijd staan? _{Ik hou dat zelf nooit lang vol, krijg altijd rugpijn dan.}

Wat leuk om eens meer over jou te lezen, sabine! Je bent toch wel een mysterie, hoor.

En een foutieve diagnose alvleesklierkanker, mijn hemel!

zo je bent sneller dan ik joh
leuk dat je t stokje over wilde nemen.
was wel benieuwd naar je, door wat je tussen de regels vertelt. leuk om watmeer over je te lezen.
en jeetje heftig zo'n verkeerde diagnose
en wat klinkt je gezin fijn

en een vraag: Wat zou je anders gedaan hebben als je het nog eens over mocht doen?

quote:

Op maandag 31 januari 2011 21:28 schreef Sonnetje85 het volgende:
zo je bent sneller dan ik joh
leuk dat je t stokje over wilde nemen.
was wel benieuwd naar je, door wat je tussen de regels vertelt. leuk om watmeer over je te lezen.
en jeetje heftig zo'n verkeerde diagnose
en wat klinkt je gezin fijn

en een vraag: Wat zou je anders gedaan hebben als je het nog eens over mocht doen?

Tja, that's me.Als ik het niet gelijk doe, blijft het liggen, daar weten sommigen van jullie al alles van

Eerder geluisterd hebben naar mijn man. Hoewel die sociaal een nul is, had ie mijn gebruiksaanwijzing heel snel door. Smeet de laxeer de deur uit, stuurde me naar de psycholoog en gaf me vertrouwen. Eindelijk een man die deugde. Met mijn vader heb ik het 12 jaar geleden al uitgemaakt. Een sterke band met een vader intrigeert me ook mateloos. Ik kan me er niets bij voorstellen voor mezelf. Zie het wel bij mijn kinderen.

Ik hang ook veel hoor, staat me ook goed. Zo staandhangen op een tafel of toonbank.
En thuis lig ik de prinses uit, met bediening en al.

Lekker koezen allemaal.

sabine
hoe heb je dat met je zwangerschappen gedaan als alles uit de kom steeds gaat?
op zich worden banden enzo dan nog slapper? of slapper dan slap kan niet?

Jeu Sabine, wat heftig
Maar nu ben ik nog meer benieuwder naar je! En op welke school geef je les en hoelang al?

Sabine, wat ontzettend heftig, maar wat klinkt je positief. Vooral Siget... iedereen ligt. Heerlijk die humor

Sonnetje, heerlijk verhaal en dan over Floris, prachtig!

Omdat ik er niet een nog meer pijnklaagstukje van wilde maken, heb ik niet verteld dat ik pas sinds een 8 jaar weet wat ik heb, die EDS. Daarvoor en zeker in mijn zwangerschappen was ik een bikkel. Ik ging door tot ik er bij neerviel, letterlijk. De zwangerschappen waren een hel qua banden (natuurlijk had ik bekkeninstabiliteit alleen was dat nog zo onbekend) en een hel omdat ik amper medicatie kon nemen tegen de helse pijnen. Na de diagnose is er gestart met gerichte pijnkilling en sinds een 5 jaar ben ik aan de morfine, een keuze die je leven op kop zet. Een weg terug is er niet, niet met deze hoeveelheden. Maar ik klaag niet

Ik geef les op de RSG waar mijn slaperd roostert en economie geeft. Ik doe HET met een collega

Sabine heeft mij gevraagd het stokje over te nemen.
Ik probeer alles zo duidelijk mogelijk te typen.
Ik ben geboren als 2e dochter met 38wk zwangerschap op 15-02-1984 in Den Haag. Mijn moeder had dubbele longontsteking en had mij nog niet verwacht. Daarbij was ik ook niet de jongen die ze verwacht hadden. Dus was er eigenlijk nog geen voor mij. Volgens de gyn was ik een kleintje (48cm/2900gram) daarom heb ik de naam gekregen die kleine Eva betekent.

Na 1 jaar verhuizen wij naar Noord-Brabant hier groei ik op in een dorp. Mijn basisschooltijd is tot groep 5 normaal verlopen ik was een gemiddelde leerling daarna werd ik onzekerder was zo nu en dan resulteerde in pest gedrag van de oudere. Ik zat altijd in een combinatiegroep.

Na de basissschool ga ik naar de middelbare bij ons in het dorp ik begin in MAVO/HAVO na de 1e ga ik naar de MAVO. Hier hoef ik niet echt mijn best te doen. Als ik 14 ben zouden we in de zomervakantie een rondreis in Egypte gaan maken omdat mijn vader 25 jaar bij zijn bedrijf werkt. Mijn moeder is al een poos niet fit maar gaat maar niet naar de HA. Uiteindelijk gaat ze wel en dezelfde dag worden we gebeld ik neem de telefoon en ben niet verrast de HA te krijgen en weet meteen het is niet goed. Mijn moeder wordt dezelfde dag opgenomen ze denken aan ernstige bloedarmoede het blijft echt non hodgkin kanker te zijn. Op dat moment stort ons leven een beetje in. Ik ben 14 en mij zus 16. Mijn moeder mag na tig bloedtransfusies naar huis maar herstelt niet. De arts geeft aan dat chemo nodig is maar dat ze dit eigenlijk niet trekt en waarschijnlijk haar dood zal worden. Mijn vader vraagt vanuit het niets hoe ze eigenlijk de medicijnen bereken die ze krijgt de arts legt dit uit en het blijkt dat ze een veel te lage dosis krijgt. De arts kijkt zijn recept na en daar staat het goed de fout ligt bij de apotheek. Veel meer dan sorry horen we niet van hun.

Op mijn 14e krijg ik ook mijn 1e vriendje deze relatie duurt 9 mnd in die tijd slaag ik voor de MAVO en ga naar het MBO apothekers assistente. In mijn 1e studiejaar gaat de relatie uit en komt vriendje nr2 in beeld. Al gauw had ik door dat wij qua intelligentie niet op 1 niveau zitten. Hij is veel slimmer maar sociaal zwakker deze relatie strand snel en vriendje nr 3 die ik al veel langer gewoon kende werd mijn vriend. Na het 1e studiejaar had ik door dat mij keuze niet de juiste was. Ik had de fout van de apotheker nog niet verwerkt en kon het niet aan om in die apotheek stage te lopen. Ik zwitch naar onderwijs assitente ik had eerder gekozen voor AA ipv OA maar ga nu toch naar OA. 3 jaar later slaag ik met gemak hiervoor en ga naar de PABO.

In het 2e studiejaar (2006) kom ik ongelukkig ten val heb mijn schouder uit de kom en mijn schouderkom op 3 plaatsen gebroken. 6wk met mijn arm in een sling gelopen mag ik gaan revalideren. Ik geef al snel aan dat mijn arm blokkeert en deze is ook een stuk korter dan mijn andere. Volgens de orthopeed moet ik harder oefenen. jan 2007 ik krijg een andere orthopeed en deze laat nieuwe foto's maken en daar blijkt mijn schouder scheef te staan. Ik had toch gelijk een operatie volgt net nadat ik ben gaan samenwonen maar ik blijf pijn houden. Deze orthopeed geeft aan het zit tussen je oren. Ik heb na lang wikken en wegen een second opinoin aangevraagd voor de maartenskliniek het is inmiddels 2008 hier kan ik snel terecht en na een mri met contrast ziet hij dat er nog wel wat mis is. Er volgt een kijk operatie maar de schade is te erg dus ik moet wachten op de volgende opearie. Inmiddels loop ik vertraging op in mijn studie.

2009 mijn laatste operatie is een feit en ik slaag in februari voor mijn opleiding. Tot op heden helaas geen vast werk gevonden

2010 we verhuizen van ondertussen ben ik ceremoniemeester op mijn zus haar bruiloft verder blijkt de kanker bij mijn moeder terug te zijn er wordt er gestart met chemokuren. In september wordt mijn vader met spoed opgenomen de HA vreest zijn alvliesklier het bleek zijn galblaas te zijn.

Begin oktober kom ik er achter dat ik zwanger ben ik ben al een poos niet lekker maar ik dacht griep te hebben. Ik heb altijd een kinderwens gehad maar moest wel erg wennen aan het feit dat ik zwanger ben. Helaas verloopt de zwangerschap niet vlekkeloos ik heb inmiddels 2x in het ziekenhuis gelegen ivm uitdrogen.

2011 de laatste chemokuur van mijn moeder zit erop ze kan nu gaan herstellen. En ik word nog 1x opgenomen in het ziekenhuis.

Op dit moment ben ik 20wk zwanger 26 jaar (bijna 27) en woon samen met mijn vriend en onze 3 katten in een dorp in noord-brabant

Fr, wat een heftig verhaal ook zeg. Zeker met je moeder. Gaat het nu wel goed met haar en is ze blij dat ze oma wordt?

Ze wordt zelfs 2x oma en is er helemaal blij mee. Mijn moeder geeft nooit toe dat ze ziek is. Maar het gaat wel steeds iets beter heb ik het idee.

quote:

Op donderdag 3 februari 2011 16:26 schreef ferrari_rood het volgende:
Ze wordt zelfs 2x oma en is er helemaal blij mee

Is je zus ook zwanger ? dat is helemaal leuk lijkt me. Ook voor jullie.