Jean Michel Jarre #3 met een concert in de Ahoy!

quote:

De Franse synthmeester Jean-Michel Jarre brengt de komende tijd maar liefst twee albums uit, waarop hij samenwerkt met zo’n beetje iedereen die er toe deed in de afgelopen veertig jaar elektronische muziek. “Het probleem was: iedereen zei ja, en ineens had ik ruim twee uur muziek. Daarom verschijnt het project nu in twee delen. Het eerste nu, het tweede in het voorjaar.”

Jean-Michel Jarre. Toen ik twaalf was kende ik iemand die GIGA-fan van hem was. Hij wilde dolgraag een keer naar zo'n megaconcert van hem waar meer dan een miljoen mensen op af kwamen. Parijs, Houston, zelfs Peking had Jarre al omgetoverd tot een gigantisch evenemententerrein. Die vriend van me had al zijn cd's. Als er een single bleek te zijn met gouden letters in plaats van zilveren, kocht hij hem. Op een mooie zomeravond bouwde hij een podium voor de deur, huurde hij een laserstraal en een rookmachine en speelde hij de muziek van Jarre op zijn synthesizer. Ik wist destijds niet zo goed wat ik ervan moest denken, maar het maakte indruk dat iemand zo devoot fan van een artiest kon zijn.

Hij was zeker niet de enige trouwe volger van de Franse synthesizer-virtuoos. Al lang voordat de grote trance-dj's de wereld veroverden met hun lasers en co2-kanonnen, bereikte Jarre een miljoenenpubliek met zijn muziek. Die was per slot van rekening baanbrekend, maar ook melodieus en open. Het is ook de basis van het nieuwe project van Jean-Michel. Zoals het hem betaamt, is het weer eens veel groter en ambitieuzer geworden dan oorspronkelijk het plan was. “Dit album is voor mij, meer dan al die andere albums, eentje vol met features. Vaak worden zangpartijen door de lucht verstuurd, ontmoeten de artiesten elkaar niet eens en draait het om marketing. Dit was anders: ik wilde al mijn familieleden uit vier decennia elektronica ontmoeten, in levende lijve. Tijd met ze doorbrengen, over muziek praten, et cetera.”

En dus bestaat er nu een onbestaanbaar album, waarop zowel Armin van Buuren als Fuck Buttons meedoen, zowel John Carpenter met zijn horrorsound als de tedere Franse klanken van Air. Van de Duitse 70s pioniers Tangarine Dream tot de jonge Engelse zangeres Little Boots. Jean-Michel Jarre is in Amsterdam om te praten over zijn project, of eigenlijk over de geschiedenis van de elektronische muziek. Jean-Michel Jarre geeft geen interviews, hij geeft colleges.