Hoe gaat het met ons? #7

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 09:16 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

wat ben jij een wijze vrouw!
ik weet niet, iets in de toon straalt zoveel wijsheid en levenservaring uit. mooi. (maar ook triest, want er zijn redenen geweest voor die ervaring en dat is dan weer niet fijn...)

simmu, ik sluit me verder aan bij de rest. de anderen hebben zich aan te passen aan jullie wensen, maar jullie kunnen ook proberen iets mee te buigen. 1x per week 15min. bezoek, met duidelijke voorwaarden zou haalbaar moeten zijn. en als je de ene opa niet voor de andere wil doen, dan kunnen ze samen komen. en als ze niet samen willen komen, mogen ze zelf uitvechten wie eerst gaat. (of is dat dan weer flauw?)
en daarbij, als je kiest voor 1x per week visite, hopelijk ligt kiro niet heel lang meer in het zkh, dus dan lost het probleem zich vanzelf op. want thuis heb je wel 24uur per dag met kiro.

Ik denk oprecht dat je als buitenstaander niet kan bepalen voor een ander wat haalbaar moet zijn. Iedereen denkt vanuit het eigen referentiekader, vanuit eigen gevoelens, of zoals BE zegt, vanuit hoe de eigen familiebanden/vriendschappen liggen,...

Ik kan het me heel goed voorstellen, en ik zou denk ik net zo reageren als Simmu en dan zou vriendlief een beetje redelijkheid in mijn hoofd moeten praten
Maar het is toch als moeder ook moeilijk om je kindje maar zo weinig te zien en ik kan me van de kraamtijd herrineren dat ik het sowiezo al moeilijk vond om mijn kleine meisje uit handen te geven, laat stan dat je ook nog dat ene kostbare uurtje per dag moet delen met mensen die voor je gevoel dingen van je eisen

Let wel, ik zeg voor je gevoel, want voor hun is het waarschijnlijk net zo goed kostbare tijd met de kleine knul waar ze vast nu al gek op zijn (opa's en oma's enz tenminste) Dus ze eisen niks..ze willen gewoon heel graag

Mischien gewoon een regel maken dat voorlopig alleen de opa's en oma's mogen komen ofzo.

simmu
Ik herken de gevoelens heel goed. ik heb dat vooral bij de eerste heel erg gehad.
Het uurtje zou ik ook echt niet willen delen. maar hun hoeven hem toch niet vast te houden?
Bij mij zouden ze stil kunnen kijken en afblijven als het niet goed is hebben ze pech.

Je zult altijd commentaar blijven krijgen van wie dan ook. Je zult het nooit goed doen voor iedereen. Ik heb heel veel geleerd in de 3 jaar dat ik moeder ben. Daar hoorde dit ook bij. hoe goed ik ook mijn best deed voor iedereen om vrede te stellen.
Weet je ik denk nu zo ik ben de moeder en ik beslis en bevalt het ze niet dan hebben ze pech.

met andere woorden jullie zijn de ouders, jullie beslissen samen en bevalt het iemand niet hebben ze dikke vette pech. zet het naast je neer en geef je kinderen jouw energie en niet de anderen die het je moeilijk maken.

dank voor de reacties dames! en voor de duidelijkheid: sangdrax wil zelf ook helemaal niet zijn tijd inleveren voor bezoek en ziet het zelf ook helemaal niet zitten! dat is tenminste wat hij tegen mij zegt. maar hij is al zijn leven lang gewend aan toegeven aan alles wat zijn vader wil omdat die tactiek dan nog de minste problemen geeft ik snap dat ergens ook wel. het is erg vervelend om al 11 weken lang te zeggen: "pas als allebei de jongens thuis zijn doen we aan bezoek want we hebben er nu geen tijd voor" en al 11 weken lang dan minimaal eens per dag de vraag "mag ik al op bezoek komen" moeten beantwoorden.

overigens kwam ik laatst een mevrouw tegen wiens dochter hetzelfde meegemaakt had (tweeling, eentje al thuis de ander niet) en die zei ook al: "jullie doen zeker ook niet aan bezoek? groot gelijk hoor! deed mijn dochter ook niet". de maatschappelijk werkster en de huisarts raadden allebei onafhankelijk ook al aan om er vooral mee uit te kijken. we doen het echt niet zo om mensen te pesten of om egoistische redenen of wat dan ook. we doen het zo omdat het gewoon niet anders kan. en er komt voor 3 uurtjes in de week nu wel een thuishulp geheel in simmustyle: de thuishulp had de keuken gesopt, dus prompt liep het riool die nacht over in de keuken waardoor we alsnog midden in de nacht alles stonden te boenen

Simmu, ik zou doen waar jullie je goed bij voelen. Je probeert zoveel mogelijk rekening met anderen te houden, maar jullie als gezin gaan voor!

Ik vind het ongelofelijk knap dat je dit al elf weken zo volhoudt. Het herstel van de keizersnee, de zorg voor Selene en nu ook Ravi thuis, je huishouden en het heen en weer geren naar het ziekenhuis en de zorgen om Kiro. Het moet onzettend veel energie kosten, je staat in overlevingsmodus. En juist daarom doe waar jullie je goed bij voelen!

Als ik familie was zou ik juist vragen of ik in het huishouden iets zou kunnen betekenen zodat jullie juist nog vaker er heen zouden kunnen gaan!

Sterkte Simmu, Hou vol, je doet het goed. Laat de mensen maar. Het is jou gezin!

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 13:39 schreef Vlindur het volgende:
Als ik familie was zou ik juist vragen of ik in het huishouden iets zou kunnen betekenen zodat jullie juist nog vaker er heen zouden kunnen gaan!

Sterkte Simmu, Hou vol, je doet het goed. Laat de mensen maar. Het is jou gezin!

nou dat zat ik me dus ook net te bedenken.
ze willen van alles, maar een handje helpen valt daar kennelijk niet onder
dan zouden ze wat mij betreft ook de rambam kunnen krijgen.

Simmu, alles is eigenlijk al gezegd, je moet doen wat voor jullie goed voelt.

Jammer dat de familie het anders ziet. Dat dit een lastige situatie is begrijp ik heel goed.

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 13:53 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

nou dat zat ik me dus ook net te bedenken.
ze willen van alles, maar een handje helpen valt daar kennelijk niet onder
dan zouden ze wat mij betreft ook de rambam kunnen krijgen.

Had ik een heel verhaal getypt, Mept Rienk alles weer weg Leuk, zo'n touchpad

Maar inderdaad, schandalig de hele situatie, maar volgens mij heeft Simmu het sowieso niet zo getroffen met haar (schoon)familie

Simmu, ik begrijp je ook heel goed. Ik zie dan ook niet in waarom je naar een "middenweg" zou moeten zoeken of "een situatie die voor iedereen fijn/haalbaar is".

In theorie is het niet zo belastend, om eens in de zoveel tijd een kwartier lang bezoek te hebben. Laten we wel wezen: dat is niet de realiteit. Realiteit is wel dat mensen te laat komen of ineens niet kunnen en dan weer een nieuwe afspaak willen maken. Of het blijft niet bij een kwartier en je zoekt naar een mogelijkheid om ze beleefd de deur uit te werken. Of het kwartier komt ineens heel slecht uit omdat de baby al de hele dag huilt/net een voeding wil/jijzelf slecht geslapen hebt. En dan moet je vantevoren nog zorgen dat er koffie/beschuit met muisjes/suiker/melk in huis is en dat er een stofzuiger door het huis is gehaald. Ik zat in een makkelijke situatie want ik heb een ongecompliceerde bevalling gehad waar een gezond kindje uit voortkwam. En ik had niet al een kindje rondlopen. Maar zelfs ík vond het soms wel zwaar, het kraambezoek.

Ik zou alles doen wat nodig was om zelf het hoofd boven water te houden. Ik vermoed dat ik me het fijnst zou voelen bij even geen bezoek. Het is gewoon een factor minder om rekening mee te houden. Bovendien ben ik het meest op mijn gemak als ik alleen met mijn gezinnetje thuis ben. Als ik zo geleefd zou worden door ziekenhuisbezoeken en alle zorgen die erbij horen dan zou ik daarnaast alleen maar thuis in m'n "comfort zone" willen zitten, lekker kneuteren met de kinderen thuis en misschien eens samen met mijn vriend eten en op de bank hangen.

Kortom: ik geef je groot gelijk! Het is jammer dat je er niet altijd begrip voor krijgt. Reageer je hier lekker af en zet dan weer de schouders eronder.

weer ff een lekker nieuwtje: het ziekenhuis in meppel is akkoord met het idee dat we bij hun maatschappelijk werkster blijven. dit vanwege de continuiteit en het idee dat die makkelijk (en bereid) hier thuis kan langskomen. die maatschappelijk werkster gaat nu aan de slag voor een pgb voor ravi. dit omdat hij tenslotte ook prematuur is en (*ahum, kuch, proest*) tenslotte ook extra zorg nodig heeft

via de thuiszorgmevrouw heb ik meer info over iemand hier die eventueel kan oppassen, die blijkt zelf een kindje te hebben en staat goed bekend, dus wellicht dat we daar dan voorzichtig mee aan de slag kunnen dat die een uurtje komt en wij dan als start om te kijken hoe het gaat dan bijvoorbeeld eens gewoon ordinair wat bij kunnen slapen! en dat kunnen we dan dus betalen van het pgb

Top Simmu.

Simmu, dat klinkt als heerlijk nieuws! Fijn!

het is heus niet allemaal kommer en kwel hoor, dus dan post ik hier zoiets lekker ook ff ik begin bv ook (de ietwat foute) methode te ontwikkelen om ravi zijn flesjes fijn saampjes met selene op ons bed met de tv aan (sesamstraat of zandkasteel) te geven ik kan ook elke keer goed merken dat kiro echt op mij reageert als ik er ben. dan kom ik een uur voor flesjetijd, om gewoon eventjes rustig naast hem te zitten en te kijken (gevolgd door flesje en buidelen). en dat werkt dus niet, omdat meneer altijd wakker wordt van me, hoe stilletjes ik ook doe

Ik ben medisch helemaal goedgekeurd!

En we zijn dus weer een stap dichterbij een kindje voor mijn zwager en schoonzus

Wat goed sorbo! Weer een stap dichterbij..wat spannend! (En wat terecht en goed enzo, maar wat een overdaad dat je door een complete keuring heen moet. Tsja, t valt in t adoptierijtje, de wens is zo groot en ineens mag je niet meer zomaar een kind maar moet je eerst een stempel van goedkeuring) Wat ik me trouwens nog afvroeg...Hoe gaat t allemaal verzekeringstechnisch? Krijgen je schoonzus en zwanger veel vergoed, is het vergelijkbaar met adoptieprocedures? Ik neem bijvoorbeeld aan dat hun verzekering de kosten die voor en door jou gemaakt worden dekt, maar is dat eigenlijk wel zo?

Ja 't is inderdaad een overdaad aan tests, zowel medisch als psychologisch. Niet in de laatste plaats omdat het hoogtechnologisch draagmoederschap (eicel + zaadcel van wensouders) zich in een pilotfase bevindt. Ze nemen dus vooral mbt de draagmoeder geen enkel risico.

Die verzekeringsvraag, daar heb ik nog geen antwoord op. Dat zijn mijn zwager en schoonzus aan het uitzoeken. Voorop staat dat alle kosten voor hun rekening zijn en niet voor die van ons. Of ze vervolgens vergoed worden is nog de vraag


Ik was vooral nerveus over het uitstrijkje. Dat is waar voor mijn schoonzus alle ellende een paar jaar geleden begon...

Och jeetje...dat kan ik me heel goed indenken dan..dat je daar zenuwachtig voor bent geweest. Een extra dikke dan nog dat t allemaal oké bleek te zijn!

Ik duim voor ze mee dan dat t (in ieder geval deeld) vergoed zal gaan worden.. Al zullen ze het allang heerlijk vinden dat hun liefste wens nu kans heeft om in vervulling te gaan en daar ook graag geld voor neer leggen.. het is altijd fijner als ze dat weer voor hun kindje zelf kunnen gebruiken. Ze heeft uiteindelijk zelf toch ook nooit gebruik kunnen maken van haar IVF/ICSI optie (toch?) dus het zou fijn zijn als dat nu toepasbaar zou worden op jou. Maar goed..nu meng ik me in verzekeringskwesties en vraagstukken waar ik absoluut geen verstand of zinnig woord over te zeggen heb

* Oxymoron is zorgelijk geworden
Maandag moet ik bloed laten prikken (in het ziekenhuis), omdat ik al 2 maanden lichamelijke klachten heb. En de huisarts vond het wel ''zorgelijk''. Als in, dat er iets echt niet goed is met mijn bloed. Ze ging ook nog met mijn ouders bellen, nou dan weet ik het wel. 't Is alleen jammer dat het zo lang duurt, nog.
En spannend. Of er iets is, of dat het ''vanzelf over gaat''. Maar ik wacht daar al 2 maanden op.

Oxy succes maandag hoor!

oxy, wat vervelend. maar als het nóg zorgelijker was had ie je misschien wel onmiddellijk laten bloedprikken, misschien kan dat een beetje geruststellen?

Wat een stap verder weer Sorbootje, een stap verder in zoiets groots.

Bloed prikken doen ze ook vrij snel oxy, ze kunnen daar zoveel uit halen. Het kan ook zijn om juist iets uit te sluiten. Het kan ook iets 'simpels' zijn het hoeft niet meteen heel erg. Maar wel vervelend, zeker omdat het weer voor onduidelijkheid zorgt.

och Oxy, ik hoop dat het meevalt! En inderdaad, bloedprikken is een vrij standaard actie, dus hopelijk is het niets.
Sorbo, weer een stapje richting het einddoel, fijn dat het lekker loopt. En ik kan me goed voorstellen dat je em geknepen hebt voor dat uitstrijkje.

Zelf vandaag naar de gyn geweest. Weeeer alles op kweek, het begint bijna te wennen. Eén ding is vast wel duidelijk: ik had kennelijk ooit twee inwendige scheurtjes en er is er maar 1 gehecht. Die andere kwam de gyn vandaag tegen als een stukje wild vlees. Aha...dat was dus wat me af en toe pijn doet. En ze gaf als tip om toch terug te gaan naar de bekkenfysio, mijn klachten hadden echt minder moeten zijn na dik 7 maanden. Al met al viel het mee (de pijn niet hoor) en heb ik het gevoel dat ik vooruit ga, juh!

Mefke, pfoeh weer een kweek . Wel prettig dat de gyn een verklaring viir de pijn heeft gevonden!
Wanneer krijg je uitslag van de kweek...? En hoe dan verder? Of is dat nog even afwachten?>

Oxy, hopelijk valt het allemaal mee!

Sorbo, weer een stap dichterbij, spannend lijkt me dat hoor!

Morgen krijg ik de uitslag van het bloedprikken 8 buisjes moest ik geven. Vandaag heb ik gebeld naar de HA maar de assistente wilde niks zeggen, want ''dat moest de dokter doen''. Dus half 9 moet ik naar de HA om de uitslag te weten te komen. Dan wil ze ook mijn lever en milt controleren?
De laatste week gaat het niet zo goed met mijn lijf. Ik heb ook allemaal vlekjes erbij gekregen, en de blauwe plekken komen en gaan. En zo moe zo moe. Mijn hoofd wil wel, maar mijn lijf niet.