ADHD & ADD #27 Waar we de doseringen bekijken

quote:

Op maandag 22 februari 2010 15:36 schreef RandomMoron het volgende:
was ik eerst nog lyrisch over ritalin, nog geen week later vind ik het prut.
ik weet niet, ik voel me niet meer zo happy als in het begin. Sterker nog.. ik voel me een beetje blue.
De euforie van de 1e dag is zeker weten weg.

Ik heb dit zelf ook gehad. Tip: houd jezelf goed in de gaten, die dip kan best snel heel heftig worden en dat is niet erg fijn. Gelukkig is ie zodra je stopt ook zo weer weg.

Succes!

ja het valt nu wel mee. Ik schrok heel erg van zaterdag en zondag. Ik stond met een enorm ochtendhumeur op. Ik ben normaal vrij algemeen en ik stond gewoon bij alles bijna te foeteren.
Ook merk ik dat ik normaal van vermoeidheid savonds in slaap storte en nu ik ritalin slik mijn slaappatroon verleg. Savonds ben ik klaarwakker en sochtends kom ik mijn bed bijna niet uit.
vandaag gaat het allemaal weer prima, concentratie niet super maar ik voel me niet meer zo naar als dit weekend.

quote:

Op maandag 22 februari 2010 15:36 schreef RandomMoron het volgende:
was ik eerst nog lyrisch over ritalin, nog geen week later vind ik het prut.
ik weet niet, ik voel me niet meer zo happy als in het begin. Sterker nog.. ik voel me een beetje blue.
De euforie van de 1e dag is zeker weten weg.

Het duurt ook vaak tot twee weken of langer voordat je een zinnige uitspraak kunt doen over de werking van de medicatie. Dit kunnen dus nog steeds bijwerkingen zijn. Het medicijn heeft tijd nodig om te stabiliseren.

ja ik slik het min of meer ook trouw alhoewel ik het een paar keer vergeten ben. vanmorgen werd ik pas om 11 uur wakker dus 1e dosis al vergeten ondanks wekker en vandaag om vijf uur was ik niet eens in de buurt van medicatie te vinden.

Ik ga denk ik maar even wekkertjes zetten om niet meer te vergeten.

ben benieuwd of ik meds ga krijgen morgen! adhd is al vastgesteld maar besloten dat ik toch meds wil en daar in behandeling wil (psyQ)

quote:

Op vrijdag 29 januari 2010 14:25 schreef DrD00m het volgende:
Geen strattera ervaringen?

Ik gebruik dagelijks 80 mg Strattera.
Gebruik jij ook Strattera?
Ik alweer een jaar nu. Ritalin werkte bij mij totaal niet!

Edit; ik zie nu je andere reactie. Mijn zorgverzekeraar is Avero Achmea. Die vergoedt het 100%.
Enige nadeel is dat Strattera op rekening gezet moet worden bij de apotheek. Deze rekening eind van de maand krijg, declareer bij mijn zorgverzekering en dan pas de rekening kan betalen aan mijn apotheek. Student he.

ik heb eerst mbo gedaan en toen HBO. In plaats van 1 jaar heb ik er 2 jaar over gedaan om mijn propedeuse te halen.
Toen ben ik overgestapt naar mijn droomstudie(!!!) en heb het daar erg naar mijn zin. Alleen doordat ik nu in mijn 3e jaar zit krijg ik dus geen stufi meer omdat ik mijn 4 jaar al verspeeld heb. Hierdoor moet ik werken naast mijn studie en met de uren voor mijn scriptie en andere vakken kom ik gewoon erg in de knoop. Het lijkt wel alsof ik altijd meer tijd op een dag nodig heb dan dat ik daadwerkelijk heb, zeg maar..
Ik heb vandaag de vraag bij mijn studieadviseur gelegd of ik alsnog een jaar extra studiefinanciering kan krijgen bij deze studie omdat ik op mijn vorige door ADD vertraging heb opgelopen.
Nu maar hopen dat dat in de mogelijkheid ligt..

net terug van PsyQ adhd, over 2wkn advies gesprek maar advies zal zijn weer beginnen met anti depressiva

quote:

Op woensdag 24 februari 2010 15:24 schreef Knuffelzacht het volgende:
net terug van PsyQ adhd, over 2wkn advies gesprek maar advies zal zijn weer beginnen met anti depressiva

Pf. Bij mij wilden ze koste wat t kost pillen erdoor drukken.
Ben blij dat ik niet meer bij Psyq zit.

quote:

Op woensdag 24 februari 2010 16:04 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Pf. Bij mij wilden ze koste wat t kost pillen erdoor drukken.
Ben blij dat ik niet meer bij Psyq zit.

ik heb ze al keertje gehad maar heb de laatste 2 maanden meer op mijn bord gekregen dan de meeste in een jaar tijd hebben en ik sta letterlijk op het randje te balanceren van blijft het goed gaan of niet.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2010 19:49 schreef RandomMoron het volgende:
. vanmorgen werd ik pas om 11 uur wakker dus 1e dosis al vergeten ondanks wekker en vandaag om vijf uur was ik niet eens in de buurt van medicatie te vinden.

Ik doe altijd zo: ben ik te laat wakker, dan neem ik het gewoon bij het ontbijt in, en dan steeds 3 uur later.
De eerste pil heb je dan 'gemist'' maar dat maakt verder niet uit.
Soms is het dan 12 uur - 15 uur - 18 uur en dan om 21 uur nog een halve voor de nacht
En de andere keer is het 9 uur - 12 uur - 15 uur - 18 uur en dan een halve voor de nacht

Ben wel blij, dat ik Concerta heb , bovenstaande geldt voor mij alleen in het weekend. (ik moet Concerta vóór 9 uur nemen van mijn psychiater. )

ja, vandaag vergat ik het weer. Ik heb het idee dat ik zelfs vergeetachtiger ben op bepaalde punten nu. Ah well, volgende week maar even doorspreken met psych.

quote:

Op donderdag 28 januari 2010 20:51 schreef fokvragen het volgende:
Als ik onderstaande lijst bekijk:

- Emotionele wisselingen
- Chaotisch / Vergeetachtig
- Trekt zich graag terug
- Kan ergens volledig in opgaan
- Grote passie bij interesse
- Een groot voorstellingsvermogen
- Gevoelig / Emotioneel / Betrokken
- Veel creatief talent
- Assertief maar onzeker over zich zelf
- Heeft Humor / intelligent
- Blijft op de achtergrond
- Laat alles wachten tot het laatste moment
- Altijd ver vooruit aan het denken
- Staren / kijkt voor zich uit / lijkt afwezig
- Probleem oplossend
- TV of radio staat altijd aan
- Concentratieproblemen / snel afgeleid
- Heeft moeite met het opbrengen van motivatie
- Te veel gedachten / filiosofisch
- Perfectionistisch in contrast met chaos
- Zit vaak te dagdromen / komt regelmatig laat
- Slecht in staat aanwijzingen op te volgen
- Voelt zich regelmatig overspoeld
- Moeilijkheden bij het afwerken van details
- Dwaalt in gedachten af bij luisteren
- Gaat opruim klusjes uit de weg
- Visueel / autodidactisch
- Vaak een reken, schrijf of lees stoornis (ik heb moeite met rekenen)
- Gevoelig voor verslaving
- Heeft inzicht, beter in de praktijk dan theorie
- Kan zich goed in anderen verplaatsen / sociaal
- Kan logica waarderen
- Weinig vrienden maar sociaal

Dan is alleen het dik gedrukte bij mij van toepassing....Toch denk ik wel eens dat ik een vorm van ADD heb..
De meeste moeite heb ik met concentreren als iets mij niet genoeg boeit. (bijvoorbeeld op mijn werk wat ik leuk vindt heb ik geen moeite om de focus te houden), Kan mezelf moeilijk aan zetten tot leren of dingen voor school doen. Gaan vaak vele gedachtes door mijn hoofd. Ik moet nog dit doen, en dat doen...en daarna ga ik dat doen...etc... Ik zou me wat graag willen focussen op de dingen die er toe doen, zoals school...

Wat denken jullie?

Dude (of dudin), dat zijn juist de kenmerken volgens DSM!!!
Die anderen zijn meer 'bijkomend' en daar hebben meer mensen last van.
Maar deze 5-6 zijn juist DE kenmerken van ADD.
Ik ben zelf ook diagnosed, vorig jaar en heb exact dezelfde kenmerken en dan de vetgedrukte als 'meeste last van' zeg maar.

Er zijn echter nog bijkomende criteria om de diagnose ADD te krijgen; het moet al sinds je jeugd merkbaar zijn (buitenbeentje, overal buitenvallen etc., veel dromen, afgeleid zijn, huiswerk uitstellen, steeds nieuwe interesses zoeken, maar zonder echte diepgang etc.) en het moet zo erg zijn, dat je echt kan spreken van disfunctioneren in je relaties en je werk/studie (constant falen in je opl. en dingen fout doen/vergeten op je werk, te laat komen, recalcitrant gedrag (alles 'moet' van anderen en daar gaan je haren al van overeind staan), dingen uitstellen, niet inleveren, slordig afronden etc., maar ook impulsieve uitspraken eruit flappen naar anderen, waardoor je buiten de toon valt, anderen kwetst terwijl het voor jou 'grapjes' zijn.)

ADD en ADHD etc. is eigenlijk een 'spectrum', geen zwart/wit aandoening/ziektebeeld/situatie (zo noem ik het altijd, ik vind mijzelf niet ziek ofzo) bijna nagenoeg iedereen valt onder dit spectrum, alleen niet iedereen heeft er echt last van, dus disfunctioneert niet. Dan krijg je dus ook geen diagnose en houdt het verder op voor je.

Bijv.: een brandweerman houdt van spanning, korte spanningsboog nodig voor werk, heeft een gemiddel IQ van rond de 100 en geen behoefte aan doorstuderen, heeft dito beetje impulsieve vrienden die ook motorrijden en heeft dus wellicht ADD, maar verder geen last van. Geen diagnose ADD tot gevolg.

Ander vb.: jongen van 30, faalt keer op keer tijdens studie, heeft een hoog IQ van >120, is impulsief in uitlatingen, heeft vaak wrijving met anderen, laag zelfbeeld rekenmoeilijkheden maar wel inzicht in theoretische zaken, heeft alle DSM-kenmerken van ADD en hem belemmert het. Diagnose ADD dus.

Snap je? Maar deze vetgedrukte kenmerken, zijn DE hoofdkenmerken van ADD, zonder twijfel.
Nu maar hopen, dat je niks anders hebt (personality disorder), want ook daar kunnen deze kenmerken door ontstaan en dat is één van de andere eisen voor de uiteindelijke diagnose ADD; de kenmerken mogen niet door een andere factor veroorzaakt worden, want de diagnose ADD is er één van zgn. 'exclusie' ofwel uitsluiting.

Ik raad je aan om langs de GGZ in jouw regio te gaan, NA verwijzing van de huisarts (ivm de kosten).
De gehele diagnose wordt door je basisverzekering vergoedt, incl. de IQ test.

Succes!

Wauw, ik heb net die hele post gelezen en toch niets nieuws geleerd. Dank je voor jouw en mijn verspilling van tijd en aandacht.

Alsof ik daar al niet te weinig van heb.

Overigens, 31 maart intake gesprek met pa bij PsyQ. Ben benieuwd.

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 01:34 schreef Gray het volgende:
Wauw, ik heb net die hele post gelezen en toch niets nieuws geleerd. Dank je voor jouw en mijn verspilling van tijd en aandacht.

Alsof ik daar al niet te weinig van heb.

Overigens, 31 maart intake gesprek met pa bij PsyQ. Ben benieuwd.

Ja, ik ben ook benieuwd. Want volgens mij heb jij behoorlijk last van NPS (=Narcistische Persoonlijkheids Stoornis).

.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat de "criteria" die hij aangeeft niet per se ADD/ADHD gerelateerd hoeven te zijn. Volgens mij kunnen de meeste mensen zich wel vinden in minimaal een handvol van die symptomen. Volgens mij? Dat weet ik zeker. Wat een ADD/ADHD'er juist van de rest eigen maakt is dat hij of zij zich herkent in meerdere van deze criteria.

Ik probeer alleen aan te geven dat als we deze lijst gebruiken en hem door ieder normaal _{(wat is in godsnaam normaal?)} mens zouden laten invullen dat er dan gegarandeerd meerdere punten geselecteerd zouden worden door een niet-ADD/ADHD'ers.

Desalniettemin is het natuurlijk ook mogelijk dat je ADD/ADHD hebt terwijl eigenlijk geen enkel criteria van die lijst jou aanspreekt.

Niet om lullig te zijn, hoor. Het valt mij de laatste tijd enorm op dat mensen naar excuses aan het zoeken zijn omdat zij dusdanig slecht functioneren (redenen achterwege gelaten) en het daarom maar op ADD/ADHD afschuiven, ook al is er geen officiële diagnose.

quote:

- Kan ergens volledig in opgaan

_{Ja, wie niet? Dit heeft elk mens. Passie, interesse und so fort.}

quote:

- Grote passie bij interesse

_Dito.

quote:

- Laat alles wachten tot het laatste moment

_Luiheid.

quote:

- snel afgeleid- Dwaalt in gedachten af bij luisteren

_Interesse.

quote:

- Vaak een reken, schrijf of lees stoornis

_{Meer dan de helft van de bevolking heeft dit "probleem".}

Zoals ik al eerder aangaf, dit is absoluut geen indicatie voor ADD/ADHD.

Maar ach, wie ben ik dat om te beoordelen. Succes met de intake. Verwacht er alsjeblieft niet té veel van.

quote:

Op woensdag 24 februari 2010 15:24 schreef Knuffelzacht het volgende:
net terug van PsyQ adhd, over 2wkn advies gesprek maar advies zal zijn weer beginnen met anti depressiva

Waarom zo negatief? ADD/ADHD medicijnen kunnen depressie amplificeren. Geloof mij, dat wil je absoluut niet.

[ Bericht 1% gewijzigd door feelsgoodman op 25-02-2010 09:11:12 ]

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 09:01 schreef feelsgoodman het volgende:


Waarom zo negatief? ADD/ADHD medicijnen kunnen depressie amplificeren. Geloof mij, dat wil je absoluut niet.

omdat ik er al eens aan gezeten heb, er nog geen jaar van af ben. ik veel problemen had met het aanwennen en afkicken van AD en dit dus heel erg als een setback voelt al komt het niet onverwacht aangezien ik in 2 a 3 maanden tijd meer heb moeten verwerken dan gem. mens in een jaar.

Ik weet dat ADHD meds mijn depressie kunnen versterken omdat mijn depressie minder effect op mijn heeft vanwege mijn ADHD, die trekt mijn depressie omhoog ipv de depressie mij omlaag trekken. Het meest vervelende is dat ik de persoon die ik met mijn AD was niet tof vond maar ik wist toen nog niet het ADHD was (eerst instantie leek het alleen ADD te zijn) en door het "intresseert me geen bal wat je van me denkt" houding icm adhd heeft dat nog al (achteraf gezien) veel negatieve invloeden gehad op mij en social life.

Misschien dat ik AD icm ADHD meds ga krijgen, dan wil ik het eigenlijk wel overwegen

Gister bij de psychiater geweest, moet 10mg extra slikken vandaag. Ben benieuwd. 't beste nieuws was dat hij van mening is dat ik geen depressie heb, maar dat de neerslachtigheid etc. voortkomen uit m'n ADD en dat een hogere dosis methylfenidaat dat wel eens op zou kunnen lossen
Plus, omdat ik 4 maanden heb moeten wachten ipv 2 wordt ik nu bij iedere afspraak bovenaan de wachtlijst gezet, zo chill kan nu om de week ipv om de 4 weken

Ik ben vanochtend naar de huisarts gegaan, en die zei ook dat ik me wel moet laten testen op ADD.
Prima, alleen is er het volgende probleem:

Ik zou voor diagnose terecht kunnen bij het UMCN Psychiatrie.
Wachttijd: acht maanden.

Ik wil niet zo lang wachten totdat ik gediagnosticeerd kan worden, ik wil zo spoedig mogelijk gerichte hulp krijgen. En dit kan alleen als ik gediagnosticeerd ben.

Ik heb op internet al gezocht of er andere klinieken zijn in Nijmegen (ondanks dat locatie geen grote rol speelt), maar het probleem met internet: je vind er alles, maar niet wat je zoekt.

Heeft iemand een idee waar ik eerder terecht kan (in Nijmegen en/of omstreken)?

Thank you...

Dit topic ga ik volgen

Op dit moment ben ik er zo goed als zeker van dat 3 personen uit mijn familie ADD hebben: ikzelf, mijn zoon en mijn vader. Het is een zelfdiagnose die me totaal verbijstert, want ik heb nooit willen luisteren naar alle vrienden in mijn omgeving met kinderen die 'opeens' ADHD of ADD bleken te hebben - ik bedoel: over modeziektes gesproken. Laatst zat hier een vriendin te vertellen over haar zoontje dat zo enorm was opgeknapt van zijn ADD-pilletjes en ze probeerde me ervan te overtuigen dat mijn zoon ook wel eens ADD zou kunnen hebben. Ik zei: "Nee, waarom zou hij? Jóuw zoon heeft ADD, hoe groot is de kans dat de mijne het toevallig ook heeft? Of is ADD besmettelijk?"

Er is wel een achtergrondgeschiedenis, die erop neerkomt dat ik vrij lang geleden al heb geconstateerd dat ik last heb van een 'blinde vlek', zoals ik het altijd in gedachten noem. Een blokkade in mijn voorhoofd die ik bijna kan voelen, en die ervoor zorgt dat ik bepaalde verbanden niet begrijp. Ik heb een volstrekt onlogische denkwijze, altijd gehad ook. Hierdoor loop ik in mijn werk steeds vast. En steeds op dezelfde manier: ik leer niet van mijn fouten, ik ben als iemand die met zijn kop tegen de muur beukt en die blijft doorbeuken zonder in te zien dat het zinloos is. Heel erg ontmoedigend en demotiverend. Ik heb geen gevoel voor structuur. Daardoor kan ik alleen kleine, afgebakende opdrachten voltooien, want van alles dat groot en onoverzichtelijk is, raak ik in paniek. Voor mezelf voelt het zo:

Ik kan wel een meertje over zwemmen, omdat ik dan de overkant kan zien. Ik weet hoe lang ik erover ga doen, hoe ik er moet komen, kortom: ik heb overzicht. Maar in de zee kan ik niet zwemmen. Dat is te overweldigend, omdat ik geen houvast heb. Ik zie de overkant niet. Ik weet niet hoe ik er moet komen, en dan slaat de paniek toe, en die paniek verandert mijn heldere denkwijze (want ik kan bij vlagen heel scherp en helder denken) in een dikke, grijze mist. Dan word ik letterlijk blind.

Uiteindelijk ben ik mijn manier van denken een tijdje geleden in gedachten een 'denkstoornis' gaan noemen, want ik voelde heel duidelijk dat er écht iets niet klopte. En ik voelde ook dat ik machteloos stond - hier kan ik niet (meer) tegen vechten, ik heb jaren gevochten en geprobeerd structuur aan te brengen, mezelf te veranderen, maar... vergeefs. Een blinde vlek is een blinde vlek, daar doe je niks aan.

Stomtoevallig las ik laatst een artikel - met tegenzin, want zoals gezegd ben ik argwanend als het gaat over modeziektes als ADD, ADHD etc - en ineens vielen de schellen me van de ogen. Ik ben op internet gaan zoeken. Ik heb zo'n testje ingevuld. En nu is het me wel duidelijk. Ik begrijp ineens wat het probleem is, en ik begrijp ook hoe ik eraan ben gekomen: mijn vader! Wij zijn allebei nachtmensen, kunnen niet slapen, maken een enorme puinzoon van de 'dagelijkse routine', wij hebben geen van beiden ooit één bankafschrift bekeken, die gooien we op een stapel in de hoek. Wij zoeken allebei naar kicks, adrenalinestoten. Wij zijn allebei snel verveeld, en bij vlagen enorm gepassioneerd en zelf obsessief bezig met dingen die ons interesseren. Wij onderdrukken onze gevoelens, zijn scherp van geest, snel en ad rem. Wij vergeten alle verjaardagen van familieleden en vrienden, wij hebben weinig vrienden omdat het teveel moeite kost om die vriendschappen te onderhouden. Wij leunen zwaar op onze partners; die doen de financiële administratie, houden het huishouden binnen de perken, zijn georganiseerd en praktisch ingesteld. Wijzelf zijn dat allemaal absoluut niet.
Wij zijn verslavingsgevoelig, in vele opzichten. Wij zijn niet in staat het 'totaalbeeld' te zien, wij kunnen geen huishoudelijke klusjes voltooien. Ik maak zelf elke avond een lijstje van de dingen die ik de volgende dag moet doen, om niet in paniek te raken bij het vooruitzicht aan méér dan 1 opdracht (want 1 opdracht is al heel veel), en de volgende dag doe ik precies het omgekeerde van wat ik me heb voorgenomen, met andere woorden: dat lijstje kan ik net zo goed door de plee trekken, ik kan me nooit aan mijn voornemens houden. Vervolgens is er weer paniek: hoe kan ik vandaag én boodschappen doen én me aankleden? Wat doe ik eerst? Of zal ik het allebei laten zitten? (Dat is de aantrekkelijkste optie!) Als tussendoor de telefoon gaat, wat nogal eens gebeurt, ben ik helemaal de weg kwijt en heb ik het idee dat mijn hele 'planning ' (welke planning?!!) in de soep loopt, want een telefoontje kan ik er absoluut niet 'bij' hebben, ik kan me maar op één ding tegelijk concentreren. Ik kan ook niet goed tegen geluid (nooit muziek aan), ik draag bij helder weer altijd een zonnebril - ook in de winter - en nu pas realiseer ik me voor het eerst dat de dingen (licht, geluid, drukte) blijkbaar veel te hard bij mij aankomen, waardoor ik me moet afschermen.

Enzovoort, enzovoort. Mijn zoon past ook in het plaatje, al zijn de symptomen bij hem anders, maar dat kan heel goed een leeftijdskwestie zijn: hij is 12. Ik herken zijn leerproblemen, want net als ik (en mijn vader) kan hij niet rekenen, maar dan ook absoluut niet. Dat heet tegenwordig dyscalculie

De volgende stap die ik ga zetten, is een afspraak maken met de huisarts. Ik blijf dit topic volgen

@nadine26

de vraag is, is het een mode ziekte of is het een ziekte die steeds beter begrepen word en daardoor ook "vaker" naar voren komt. Ik denk het laatste, men herkent het beter, de tests zijn beter waardoor dus ook een betere en makkelijkere constatering is. Zie het als iets als kanker, vroeger ging niemand dood aan die ziekte en nu ineens iedereen. hoe komt dat?? de ziekte word beter herkent omdat de testen voor diagnose steeds beter zijn

ik denk absoluut niet dat adhd een modeziekte is maar dat het altijd al was maar we hadden de know how 20jaar geleden nog niet.

Het zou best een aandoening of stoornis van deze tijd kunnen zijn. We leven tegenwoordig temidden van zeeen van informatie evenals allerlei stoffen in de lucht, voedsel, water en kleding waarvan we de lange termijneffecten niet kennen. Wie weet zou het een evolutionaire vertakking kunnen zijn, of dat goed of slecht is moet maar blijken.

Of het is inderdaad dat er meer begrip en aandacht voor is. Dat blijkt dat veel mensen er last van hebben, in verschillende mate.

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 16:15 schreef Knuffelzacht het volgende:
@nadine26

de vraag is, is het een mode ziekte of is het een ziekte die steeds beter begrepen word en daardoor ook "vaker" naar voren komt. Ik denk het laatste, men herkent het beter, de tests zijn beter waardoor dus ook een betere en makkelijkere constatering is. Zie het als iets als kanker, vroeger ging niemand dood aan die ziekte en nu ineens iedereen. hoe komt dat?? de ziekte word beter herkent omdat de testen voor diagnose steeds beter zijn

ik denk absoluut niet dat adhd een modeziekte is maar dat het altijd al was maar we hadden de know how 20jaar geleden nog niet.

Ik denk ook niet (meer) dat het een modeziekte is, maar dat heb ik tot voor kort stiekem wel vaak gedacht. Het is nogal raar om in je directe omgeving een hele stroom kinderen aan de Ritalin te zien gaan. Het zijn er echt véél - bij mijn zoon in de klas zaten vorig jaar een paar adhd-kinderen, een paar kinderen met autisme (verschillende vormen, je merkte er in de omgang niks van), een heleboel kinderen met dyslexie en ga zo maar door. Allemaal hadden ze 'leerproblemen', zoals dat eufemistisch heet, en ja: mijn zoon heeft ook leerproblemen, maar ik dacht altijd: dat kan de beste overkomen, ik ga er geen pilletjes in stoppen in de hoop dat hij beter gaat rekenen. Het verbaasde mij dat al die ouders bereid waren het medicijnkastje open te gooien, alleen omdat hun kinderen moeite hadden om op school mee te komen. Snap je? Het kwam op mij een beetje gefrustreerd over, alsof ze een kind met een wat minder mooi rapport niet konden accepteren.

Hoewel ik me pas sinds deze week in het ADD-fenomeen ben gaan verdiepen (ik weet er dus nog niet zo héél veel vanaf), ga ik ervan uit dat er ook bij deze stoornis talloze vertakkingen en varianten zijn. Want het kan er bij mij nog steeds niet in dat mijn zoon aan exact dezelfde stoornis zou lijden als de kinderen van al mijn vrienden - toch krijgen ze wel allemaal hetzelfde medicijn. Dus daar zou ik wel graag meer over te weten willen komen.

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 17:32 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik denk ook niet (meer) dat het een modeziekte is, maar dat heb ik tot voor kort stiekem wel vaak gedacht. Het is nogal raar om in je directe omgeving een hele stroom kinderen aan de Ritalin te zien gaan. Het zijn er echt véél - bij mijn zoon in de klas zaten vorig jaar een paar adhd-kinderen, een paar kinderen met autisme (verschillende vormen, je merkte er in de omgang niks van), een heleboel kinderen met dyslexie en ga zo maar door. Allemaal hadden ze 'leerproblemen', zoals dat eufemistisch heet, en ja: mijn zoon heeft ook leerproblemen, maar ik dacht altijd: dat kan de beste overkomen, ik ga er geen pilletjes in stoppen in de hoop dat hij beter gaat rekenen. Het verbaasde mij dat al die ouders bereid waren het medicijnkastje open te gooien, alleen omdat hun kinderen moeite hadden om op school mee te komen. Snap je? Het kwam op mij een beetje gefrustreerd over, alsof ze een kind met een wat minder mooi rapport niet konden accepteren.

Hoewel ik me pas sinds deze week in het ADD-fenomeen ben gaan verdiepen (ik weet er dus nog niet zo héél veel vanaf), ga ik ervan uit dat er ook bij deze stoornis talloze vertakkingen en varianten zijn. Want het kan er bij mij nog steeds niet in dat mijn zoon aan exact dezelfde stoornis zou lijden als de kinderen van al mijn vrienden - toch krijgen ze wel allemaal hetzelfde medicijn. Dus daar zou ik wel graag meer over te weten willen komen.

Niet iedereen heeft last van de zelfde symptomen maar het komt allemaal wel door 1 ding. een verstoring in het doorgeven van de neuronen



de synapse in de synapse spleet heb je nodig om de neuron van boven naar beneden te transporteren naar de receptoren. adhd'ers hebben daar hun afwijking zitten. de synapse blijft niet lang genoeg zitten waardoor het te snel terug word genomen door het bovenste gedeelte ergo de impuls komt niet aan en word niet verder verwerkt door de hersenen. Dat is 1 van de redenen waarom adhd'ers zo impulsief zijn, omdat de neuron niet verder komt kan men er letterlijk niet beter over nadenken en verwerken en handelt men gelijk naar de impuls
en krijgt dus iedereen hetzelfde medicijnen (in kort of langwerkende pil) want ook al zijn de symptomen niet altijd gelijk, het probleem ligt in hetzelfde gebied

hoop dat je me een beetje begrijpt

hierzo nog een wiki link

quote:

Op donderdag 25 februari 2010 18:18 schreef Knuffelzacht het volgende:
hierzo nog een wiki link

Goede post!

Maar dat is allemaal niet wetenschappelijk bewezen. Dit is wat de meeste wetenschappers denken. Ze hebben volgens mij ook geen enkel idee waardoor het komt, waarom het erfelijk is en waarom het bij de meeste kinderen verdwijnt als ze volwassen worden.