9/11 Acht jaar later

Het officiële begin van de oorlog met de islam.

Ik werkte toen voor een amerikaans bedrijf (goh wat gaat de tijd snel) en binnen no time was niemand meer aan het werk maar hadden wij allemaal CNN aanstaan.
Collega´s die in het wtc zaten zijn gelukkig allemaal ongedeerd gebleven, mede omdat ze op de lagere verdiepingen verbleven en zich dus op tijd uit de voeten konden maken.
Toen tower 2 instortte kon niemand zijn ogen geloven.

Eergisteren de beelden van de burgers van NY gekeken (had alleen de beelden van CNN gezien tot die tijd) en moet zeggen dat ik wederom onder de indruk was.
Zoals een juffrouw van CNN al om half 10 ´s morgens zei: This is a day I will never forget.
Ze heeft helaas gelijk gekregen.

Heb die beelden van de burgers ook gekeken van de week, was erg onder de indruk. Op de dag dat het gebeurde zat ik nog in groep 8 van de basisschool en wist ik niet goed wat er aan de hand was en dat het zó erg was.

Ik was nog aan de studie.. een klasgenoot werd door zijn broer verteld.. daarna zitten F5-en op de site van Planet (:')) Daarna op de fiets naar huis.. werd ik door mijn moeder gebeld.. ondanks de verjaardag stond zelfs daar de tv aan(iets wat normaal nooit gebeurde..)

Mijn moeder heeft dat jaar dan ook haar minst prettige verjaardag gehad...

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 09:56 schreef MMUFC het volgende:
...mijn moeder gebeld.. ondanks de verjaardag
Mijn moeder heeft dat jaar dan ook haar minst prettige verjaardag gehad...

gefeli met je moeder

Ik was midden in een verhuizing, en werd gebeld dat er iets afschuwelijks gebeurd was met een vliegtuig in New York.
In 15 seconden de televisie uitgepakt en ingeplugd.
De hele dag tussen de kartonnen dozen en in het stof zitten kijken, denkend -ik ben nog van de generatie van de Koude Oorlog- dat "nu de raketten wel zouden gaan vliegen" (dat er geen gerichte vijand *was* kwam op dat moment niet eens bij me op).
Ik krijg het nog koud als ik er aan terugdenk.

Ik heb trouwens nog steeds grote moeite die beelden terug te zien.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 09:59 schreef Dhr.Swinckels het volgende:

[..]

gefeli met je moeder

Dankje

waarom vinden we dit allemaal zo erg en ingrijpend dat we er na 8 jaar nog steeds over vertellen waar we toen waren? terwijl er intussen mede door ons toe doen verschillende honderdenduizenden mensen zijn gestorven in Irak en en Afghanistan, i guess that aint cool enough

Ik wist niet eens dat het gebeurd was. Een heel bizarre ervaring.

Was met mijn toenmalige vriendin in Zuid-Spanje, Sierra Nevada aan het wandelen in de bergen. Was op een bergtop en belde rond 16:00 (toen het een uur ervoor gebeurd was dus) een vriend van me in Nederland. Hij "ha, daar hebben we de dader". Toen werd de verbinding verbroken. Ik wist van niks natuurlijk.

"s Avonds terug in het dorp gingen we uit eten, Champions League stond aan op TV, waar we verder niet naar keken, en wij wisten nog steeds van niks.

De volgende dag werden we door onze Spaanse gastvrouw gewekt met het bericht dat er iets vreselijks was gebeurd. Hoppa, de TV de tuin in getrokken en daar zagen we wat er de vorige dag was gebeurd.

En toen begreep ik pas de grap van die vriend van me.

Ik ben nog nooit zo blij geweest dat we die dag in Torremolinos een Volkskrant konden kopen en heb nog nooit zoveel en zo snel een krant gelezen.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:22 schreef ASroma het volgende:
waarom vinden we dit allemaal zo erg en ingrijpend dat we er na 8 jaar nog steeds over vertellen waar we toen waren? terwijl er intussen mede door ons toe doen verschillende honderdenduizenden mensen zijn gestorven in Irak en en Afghanistan, i guess that aint cool enough

Omdat de beelden niet te bevatten waren. Terwijl je naar de rook van de eerste toren zat te kijken, vloog een vliegtuig in de tweede. Het is ongeloof over wat we zagen.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:28 schreef Disana het volgende:

[..]

Omdat de beelden niet te bevatten waren. Terwijl je naar de rook van de eerste toren zat te kijken, vloog een vliegtuig in de tweede. Het is ongeloof over wat we zagen.

Inderdaad.

Als je er sec over nadenkt (en zo zal het later ook in de geschiedenisboeken komen) was het de best uitgevoerde aanval op een ander land ooit. Misschien met uitzondering van het Paard van Troje dat spreekwoordelijk is geworden.

Mijn oma was jarig en we gaven haar een tv cadeau. Mijn moeder was de zenders aan het programmeren, toen ze opeens op het beeld van de net geraakte north tower stuitte. Slechte film, dachten wij nog, maar toen bleek dat andere zenders hetzelfde beeld uitzonden! Tja, toen sloeg de schrik wel even toe bij ons! Zeker omdat mijn moeder en ik 1,5 week(!!!) daarvoor samen hadden geluncht bij Windows on the World!!! We zijn in augustus 5 dagen naar NY gegaan ter ere van mijn gehaalde examens! Heeeeel bijzar om dit dan zo te zien!
Nog steeds moet ik denken aan de mensen die ons geholpen hebben bij WotW. Mijn moeder had dat nl heel lang van te voren geboekt, omdat het altijd vol scheen te zitten. Toen we erheen gingen, waren we per ongeluk in de verkeerde toren (zuid-toren) beland. Dus wij rennen naar die andere toren (we waren erg laat) en met de lift giga snel omhoog. Mijn moeder was nogal bedrukt en verwilderd van ons gehaast, zegt die kerel bij binnenkomst: Did you ran up the stairs or something?
Na 9/11 bleek al snel dat heel veel medewerkers van WotW het niet overleefd hadden, omdat 's ochtends daar een speciaal ontbijt aan de gang was met genodigden enzo. Nog steeds vind ik dat een van de raarste dingen eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:29 schreef El_Matador het volgende:

[..]

Inderdaad.

Als je er sec over nadenkt (en zo zal het later ook in de geschiedenisboeken komen) was het de best uitgevoerde aanval op een ander land ooit. Misschien met uitzondering van het Paard van Troje dat spreekwoordelijk is geworden.

Inderdaad. Recht in het hart van de USA.

Maar die beelden. Je bleef maar kijken, en je kon het niet bevatten. Dat geraas van het glas dat tot ver in de omgeving naar beneden donderde.

ok dat is wel waar, je ziet dat niet elke dag gebeuren. Toch bekruipt me altijd zo'n gevoel alsof een westers leven meer waard is in dit soort hoedanigheden.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:37 schreef ASroma het volgende:
ok dat is wel waar, je ziet dat niet elke dag gebeuren. Toch bekruipt me altijd zo'n gevoel alsof een westers leven meer waard is in dit soort hoedanigheden.

Zo zie ik het in elk geval niet. Het was gewoon het ongeloof. Dat zoiets kon.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:28 schreef Disana het volgende:

[..]

Omdat de beelden niet te bevatten waren. Terwijl je naar de rook van de eerste toren zat te kijken, vloog een vliegtuig in de tweede. Het is ongeloof over wat we zagen.

Dat dus. Zelfs acht jaar na dato zijn de beelden nog steeds niet te bevatten.

Ik was op 11 september 2001 aan het werk in een boekwinkel (bijbaantje ). Zat op een afdeling waar je helemaal alleen zat en hoorde mensen dingen tegen elkaar mompelen als: "Weten ze al wie het gedaan heeft?". Dacht eigenlijk dat er iemand doodgeschoten was of zo.
Daarna kwam een collega van een andere afdeling me het nieuws vertellen. Dacht eerst nog: zal wel meevallen. Dat viel dus tegen.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:31 schreef Disana het volgende:

[..]

Inderdaad. Recht in het hart van de USA.

Maar die beelden. Je bleef maar kijken, en je kon het niet bevatten. Dat geraas van het glas dat tot ver in de omgeving naar beneden donderde.

En dat er af en toe mensen sprongen

Een land waarin iedereen opgevoed wordt met de gedachten dat ze superieur en onkwetsbaar zijn was dit een meesterlijk uitgevoerde aanslag.
Wel is het zo dat deze aanslag misbruikt is om de macht en dood en verderf te zaaien bij mensen die er totaal niks me te maken hadden.

Mijn sympathie gaat uit naar alle onschuldigen in de wereld die door enkele machtsgeile gasten de dood zijn ingejaagd. Ik treur om alle maatregelen die voor "onze" veiligheid zijn genomen, en ervoor gezorgd hebben dat we niet vrij meer zijn.

en verder mogen alle gasten die de dood plannen van anderen ter plekke zelf neervallen, ook de gasten die klakkeloos doen wat ze opgedragen wordt en zelf hun hersens niet gebruiken.

De wereld zou heel wat vriendelijker moeten zijn.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:37 schreef ASroma het volgende:
ok dat is wel waar, je ziet dat niet elke dag gebeuren. Toch bekruipt me altijd zo'n gevoel alsof een westers leven meer waard is in dit soort hoedanigheden.

Dat vind ik ook echt ja. En met mij vele anderen.

Ik vind het erger als er Nederlanders doodgaan dan een of andere kwakiekwakie uit Oekieboekieland.

Of zoals Theo Maassen het beschrijft: "Ik zie die beelden van hongerige kindertjes, en ze doen me weinig. Ik vind het veel erger dat als ik net schone sokken aangetrokken heb, dat ik dan in de badkamer in iets nats stap."

Zo is het wel, wees eerlijk.

Heel stom, maar ik was boven Red alert 2 aan het spelen.
Slag om pentagon. Door een verdedigingsfout verloor ik de missie. Net op mment dat er kwam te staan Mission failed riep mn moeder dat er een vliegtuig in het wtc was gevlogen en dat het op tv was. Ik zo: jah het zal wel, minuut later riep ze dat het echt was en hoorde ik de tv aan staan. ben toen toch maar even gaan kijken.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:50 schreef El_Matador het volgende:

[..]

Dat vind ik ook echt ja. En met mij vele anderen.

Ik vind het erger als er Nederlanders doodgaan dan een of andere kwakiekwakie uit Oekieboekieland.

Of zoals Theo Maassen het beschrijft: "Ik zie die beelden van hongerige kindertjes, en ze doen me weinig. Ik vind het veel erger dat als ik net schone sokken aangetrokken heb, dat ik dan in de badkamer in iets nats stap."

Zo is het wel, wees eerlijk.

klopt, ik zag die beelden en had echt zoiets van:
jah, ok, moet daarvoor nu heel programmering omgegooid worden?
klinkt misschien stom enzo, maar jah, het was apart om te zien maar het deed me niet echt iets.

Ik geloof niet in die zogeheten complottheorie. Ik acht Bush niet in staat om over zoiets na te denken, dat verstand heeft ie niet.

Samen met mijn zus en ouders liep ik in het Hilversthof in Hilversum, zojuist schoenen gekocht en op zoek naar geschikte kleding voor de bruiloft van mijn oom en (nog te worden) tante op 28 september. Rond een uurtje of 4 was het loeidruk in de restaurantjes en eetcafeetjes, en bij het voorbijlopen van een van de bomvolle cafe's zagen we op de tv een toren in de rook staan. Ik was me 8 jaar geleden (ik was 15) amper bewust van de Twin Towers, had er niet veel mee van doen. Wist wel dat ze bestonden maar dat het zo'n groot hart van New York was wist ik niet. Juist daarna is de drang groter en groter geworden om naar New York te gaan, tot op heden nog steeds niet geweest.
Tijdens het ouder worden en het jaarlijkse herhalen van de beelden van de aanslag kreeg ik door dat ik er veel emotioneler op kon reageren, misschien omdat ik me elk jaar bewuster ben geworden van de impact die het op zoveel mensen heeft gehad en nog steeds heeft. Ik kan nog steeds niet naar de beelden kijken zonder dat er iets in mijn maag (of is het hoofd?) omdraait, ik ga niet janken en zet de beelden niet uit ofzo. Ik blijf het hele onverwachte, overweldigende, abrupte en menselijke eromheen verschrikkelijker vinden dan alle poeha en complottheorieën eromheen.
Maar vanavond ga ik niet voor de televisie zitten en mee herdenken, ik ga naar een voorstelling van Veldhuis en Kemper met 9 collega's.

[ Bericht 4% gewijzigd door Skaai op 11-09-2009 11:06:38 ]

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 10:22 schreef ASroma het volgende:
waarom vinden we dit allemaal zo erg en ingrijpend dat we er na 8 jaar nog steeds over vertellen waar we toen waren? terwijl er intussen mede door ons toe doen verschillende honderdenduizenden mensen zijn gestorven in Irak en en Afghanistan, i guess that aint cool enough

"Cool" is het toepasselijke woord, ja...
Een belangrijk deel van de impact (no pun intended) van de aanslag was de symboolwaarde.
Dat er mensenlevens verloren gaan tijdens militaire acties is verwacht. Niet minder tragisch, uiteraard, maar er is weinig "shock"waarde meer: oorlogen zijn kost van alledag op de dertig journaals die we dagelijks zien.

Om volstrekt onverwacht een iconische plek die we allemaal in een zeker culturele achtergrond zien (die voornameljk media-gestuurd is: TV en film) met de grond gelijk te maken met behulp van machines die -if anything- mensen (al is het maar fysiek) makkelijker en sneller bij elkaar brengen, heeft een symbolische kracht waar menig politiek en religieus leider alleen maar van kan dromen.

Het is dus de PR waarde van de plek die die verpletterende indruk heeft bepaald.