Tinnitus deeltje 2

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 12:23 schreef Qarinx het volgende:

[..]


Maar in principe als je slaapt, dan hoor je het niet en zou er niets aan de hand moeten zijn. Vreemd dus dat je dan weer om 4 uur wakker wordt. Dat het in slaap komen een probleem vormt, daar kan ik nog wel inkomen.. Maar kennelijk slaap jij zo onrustig en ben je dusdanig uit je ritme, dat je daarom niet meer gewoon kan slapen. Doe je ook wel dingen om je te vermoeien? De hele dag thuis zitten is ook niet echt bevordelijk, want als je moe genoeg bent van het dingen doen dan val je vanzelf wel in slaap.

Ik zit inderdaad nu de hele tijd thuis, ik zit echt in een depressie.
Heb gewoon de hele tijd weer zitten janken. Dan zie ik bijvoorbeeld een foto van mij en mijn vriendin van niet zo lang geleden en dan denk ik bij mezelf hoe mooi het leven was en dan komen de tranen weer.
Dingen die toen vanzelfsprekend waren zoals stilte, die zal er nooit meer zijn.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:30 schreef Dark0z het volgende:
Als ik mijn vingers in m'n oren stop en druk opbouw of juist afneem, dat de toonhoogte van mijn gesuis, toeneemt, of juist afneemt. Hebben jullie dat ook?

En ook heb ik last van tintelingen in gezicht, handen en benen. Volgens de dokter komt dit vanwege een lichte hyperventilatie, maar dat is echter nooit onderzocht. Waar zou ik hiermee naar toe moeten gaan?

(misschien wel grappig/handig om een lijstje op te bouwen wie tinnitus heeft van de fok users?)

iemand? geen reactie op gekregen

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 14:10 schreef Henk-B het volgende:
Ik zit inderdaad nu de hele tijd thuis, ik zit echt in een depressie.
Heb gewoon de hele tijd weer zitten janken. Dan zie ik bijvoorbeeld een foto van mij en mijn vriendin van niet zo lang geleden en dan denk ik bij mezelf hoe mooi het leven was en dan komen de tranen weer.
Dingen die toen vanzelfsprekend waren zoals stilte, die zal er nooit meer zijn.

Maar ik snap het niet dat je de hele dag thuis zit, terwijl je zegt dat je echt heeeeeel graag wil dat het overgaat/minder wordt. Als ik van mensen zou horen dat afleiding helpt en dat je dus dingen moet ondernemen, dan zou thuis zitten wel het laatste zijn wat ik zou doen.

Het lijkt wel dat je je erbij neer hebt gelegd dat het niet beter gaat worden, dat je het eigenljk al hebt opgegeven. Je weet toch helemaal niet of het bij jou nooit meer goedkomt? Die conclusie heb je zelf al getrokken en daar laat jij je leven door leiden. Lijkt me niet echt de insteling.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 15:31 schreef Dark0z het volgende:
iemand? geen reactie op gekregen

Als mijn ruis erg hard is, dan duw ik wel eens tegen dat stukje kraakbeen aan de buitenkant. Volgens mij zelfde idee als vinger in je oor stoppen.. maar dan wordt het geluid bij mij ook eventjes anders. Minder hoog/hard, maar dat is maar tijdelijk.

Ik zit inderdaad nu de hele tijd thuis, ik zit echt in een depressie.
Heb gewoon de hele tijd weer zitten janken. Dan zie ik bijvoorbeeld een foto van mij en mijn vriendin van niet zo lang geleden en dan denk ik bij mezelf hoe mooi het leven was en dan komen de tranen weer.
Dingen die toen vanzelfsprekend waren zoals stilte, die zal er nooit meer zijn.
[/quote]

Hoi Henk-B,

Goh, na 'n aantal van jouw posts gelezen te hebben moet ik zeggen dat ik mezelf voor 'n groot deel erin terug herken...althans...hoe ik er voor 'n paar maanden terug aan toe was.(zie : m'n eerdere posts)
Net als jij ben ik ook bekend met paniekaanvallen/ angst voor ziekten ed/ darmklachten/depressie etc.

Aantal maanden geleden werd ik wakker met gesuis en gepiep in m'n gehoor, en vooral in m'n rechteroor 'n extreem hoge pieptoon. Het is net alsof ik de hele avond vooraan heb gestaan bij 'n hard concert ofzo. Ik had de avond ervoor wel met wattenstaafjes in m'n oren zitten peuteren ivm jeuk in 't oor...maar ja, deed ik wel 's vaker.
Ik dus hopen dat 't over zou gaan, het ging dus niet over. En net als ik bij jou lees sloeg dus de angst/paniek zich meteen vol op dat gepiep. Ik kreeg meteen heel erg de angst om doof te worden en/of 'n hersentumor, en dat werd dus nog eens extra gevoed door alle doemscenario's die ik op internet las!
Ik had nog nooit eerder van Tinnitus gehoord, en ben dus ook erover gaan lezen. Afspraak bij de huisarts gemaakt : gehoor goed, wel vocht achter 't oor, neusspray gebruiken om 't vocht weg te krijgen.
Vocht ging weg, piepen en ruis in 't gehoor niet, angst nam steeds meer toe en sloeg over in depressiviteit. Ging slecht eten want ik kreeg bijna niks meer weg,slapen ging ook nog maar heel moeizaam.
Afspraak gemaakt bij kno arts, maar kon pas over 'n aantal weken terecht, paniek/angst had de vrije loop en nam alsmaar toe. Uiteindelijk mezelf op laten nemen in het ziekenhuis op afdeling psychiatrie, ik wist me totaal geen raad meer, en de gedachte om m'n hele leven met gepiep in de oren ''uit te moeten zitten'' maakte me helemaal overstuur...zo erg dat ik zelfs suicidale gedachtes begon te krijgen. Ik vond 't vreselijk om zulke gedachtes te hebben, maar kon ze ook niet wegkrijgen door het sombere toekomstbeeld (mede ontstaan door de doemberichten op internet) Uiteindelijk kon ik ook nergens meer plezier in hebben en eigenlijk alleen maar als 'n kastplantje op bed liggen, en dus compleet overgeleverd aan de angst.
Ik ben toen vrij snel weer naar huis gegaan omdat ik op die afdeling tussen mensen kwam te zitten die er zo mogelijk nog slechter aan toe waren dan ik, en ik ging dat ook nog 'ns allemaal op mezelf betrekken zodat ik mezelf er ook al zo bij zag zitten. Weer thuis ben ik alles op alles gaan zetten om zo goed als mogelijk de dingen weer proberen te doen die ik normaal ook deed, veel afleiding zoeken en met familie en vrienden erop uit gaan zodat ik niet zo veel in de gelegenheid was om me weer te gaan fixeren op dat gepiep.

Ik ben toen ook met medicatie begonnen via de psychiater (Sertraline) om de angstgevoelens en paniek weer omlaag te krijgen, en dat heeft mij echt enorm geholpen!!
Ik had ook angst voor die medicatie, en nam het liever niet dan wel in, maar ja....ik moest toch wat. Want ik merkte wel dat de ''de angst voor'' mij misschien wel meer hinderde dan het gepiep zelf...
Nu bij mij de angst voor 'n groot gedeelte omlaag is gebracht merk ik dat ik er veel minder last van heb, mede doordat ik er niet zo gefixeerd meer mee bezig ben. Doordat ik er nu veel minder mee bezig ben heb ik er veel minder erg in, en verdwijnt het piepen merendeels naar de achtergrond.
Wat ik dus eigenlijk wil aangeven is : als ik afga op de berichten die je schrijft zou jij ook wel 'ns heel veel baat kunnen hebben bij 'n dergelijke medicatie, daar zul je waarschijnlijk meer rust door kunnen vinden dan door al die internet-zooi af te struinen, wat naar mijn idee alleen maar 'n averechts effect heeft. Als om te beginnen de angst omlaag gebracht wordt zul je merken dat je zeg maar meer ''objectief'' naar je eigen situatie kunt kijken, en er dus weer 'n positief toekomstbeeld zal kunnen ontstaan.

Voordat ik met die medicatie begon ging ik al proberen om m'n gedachten zo veel mogelijk de positieve kant op te sturen, dus bijvoorbeeld denken aan al de dingen die ik ondanks 'n piep in 't oor (want meer is 't eigenlijk niet) nog allemaal gewoon wél kan doen, en dat ik uberhaupt m'n gehoor nog heb etc.
Toen ik eindelijk bij de kno arts terecht kon heb ik 'n gehoortest gehad : nou, uitstekend gehoor zelfs! Ook geen beschadiging te zien. Die wetenschap heb ik dus goed in m'n ''oren'' geknoopt, de zaken waar ik allemaal bang voor was waren dus totaal niet aan de orde.

Maar goed, da's in grote lijnen zo'n beetje mijn verhaal. Ik weet natuurlijk niet of je al zoiets gebruikt, maar anders zou anti-depressiva in jouw geval wel 'ns uitkomst kunnen bieden!
Ik blijf 't ook niet m'n hele leven slikken, maar ik zat dus in 'n soorgelijke situatie als jij qua angsten, en die medicijnen zijn in mijn geval 'n ideaal steuntje in de rug om de boel weer enigzins op de rails te krijgen...en me fixeren op positieve gedachten ipv doemdenken natuurlijk!

Heel veel succes en sterkte ermee in ieder geval!!

[ Bericht 0% gewijzigd door Dr.Campbell op 20-01-2009 01:13:22 ]

quote:

Op zondag 18 januari 2009 17:57 schreef Dr.Campbell het volgende:

Hartstikke bedankt voor je verhaal. Idd precies mijn verhaal in grote lijnen wat je hier beschrijft.
Ik heb dus Benzo's gekregen tegen de angst en paniek en ik moet zeggen als ik die inneem dan voel ik me wat beter in mijn vel zitten en kan ik leuke opmerkingen/grappen maken wat ik altijd al deed. Maar zodra die uitgewerkt is dan beginnen de problemen weer. Eigenlijk moet ik er 2 per dag, maar ben idd net als jij huiverig voor medicijnen. Het is een kortwerkende benzo dus misschien kan ik nog vragen ofdat ik een andere mag.
Na 4 uur begint hij een beetje uit te werken.

Tja, iedereen zegt dat tijd een goede heelmeester is voor deze kwaal. Dus ik hoop dat ik ooit zo ver kom als velen.
Ik zit ook nog veel met de vragen, "waarom ik?" "kon ik de dag nog maar terug draaien" enz.
Morgen voor het eerst weer gaan werken, halve dagen. Concentratie zal wel 0 zijn, maar ze zijn heel erg meelevend met me.

Iedereen nog steeds bedankt voor jullie verhalen, ik lees ze bijna elke dag en probeer me elke keer te vermannen, maar het lukt tot nu toe nog niet erg goed. Ook als ik dan als ik bijvoorbeeld bij een paar vrienden ben die veel vaker uitgaan ben, denk ik van hoe kan ik dit toch hebben, iemand die nooit uitgaat.

Vandaag weer paar huilbuien en paniek, toen toch maar weer besloten om de Bromazepam in te nemen een uurtje erna kan ik weer leuke opmerkingen maken, helaas is dat na 4 a 5 uur weer weg.

Ik ben het met je eens Qwea, mijn gehoor is ook erg gevoelig. Ik kan er niet tegen als er drukte om me heen is als ik probeer te concentreren op schoolwerk bijv.

Hoi Henk-B

Ik heb ook al 'ns eerder benzo's (Oxazepam) gebruikt tegen paniekaanvallen, na verloop van tijd nam ik er 'n stuk of 4 per keer in en dat was al niet eens meer voldoende. Toen kreeg ik Rivotril voorgeschreven, 'n anti-epilepticum dat ook wel tegen angsten wordt voorgeschreven als de ''gebruikelijke'' Benzo's niet voldoende resultaat meer leveren. Je hebt wel kans dat je er na verloop van tijd steeds meer van nodig hebt om hetzelfde effect te bereiken, en na langere tijd kan je er natuurlijk afhankelijk van worden...maar ik neem aan dat dat jou al wel bekend is ; )

Voordeel van de medicatie die ik nu gebruik (Sertraline = SSRI) is : je hoeft er over 't algemeen niet steeds meer van te gebruiken, en het heeft geen versuffende werking.
En het piekeren wat je aangeeft (en mij ook zeer bekend is!) als : ''waarom ik'', en ''kon ik/had ik maar zus/zo'' kan dus stukken minder worden...getuige mijzelf ; )) Ik zie 't nl ook 'n beetje als 'n soort anti-pieker-pilletje, haha!

Trouwens wel knap dat je weer probeert te gaan werken hoor, top!!

Grtjs

[ Bericht 2% gewijzigd door Dr.Campbell op 20-01-2009 01:17:43 ]

Rivotril = clonazepam = een benzo als vele andere
Overigens heb ik die ook wel een tijtjd af-en-aan gebruikt met veel plezier

[..]

Ja duh! : als de ''gebruikelijke'' Benzo's niet voldoende resultaat meer leveren.
Ik kan me nl niet herinneren dat bijv Oxazepam bij epilepsie wordt voorgeschreven, of ik moet me vergissen...

Trouwens, heerlijk die verkoudheid weer. Maakt die piep wat harder en me gehoor nog gevoeliger.

Wat een stilte piep hier..

Ik wil best wel melden dat ik nog steeds huilbuien en paniekaanvallen heb.
Hoe erg ik het ook probeer!
Ben ook al deze week halve dagen aan het werk.

Er is tot nu toe maar 1 ding wat bij mij werkt en dat is dus de Bromazepam.
Een half uur nadat ik deze heb ingenomen, ben ik weer mijzelf, kan ik weer lachen om de King of Queens en kan ik andere dingen doen. Ook lijkt het zo ( ik ervaar het echt zo) dat de 3 uur nadat ik de Bromazepam heb ingenomen, de piep veel minder erg lijkt.

Het zal beter gaan, echt.

Ondertussen heb ik een flinke griep, altijd heerlijk ook voor de tinnitus

quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 23:55 schreef eleusis het volgende:
Het zal beter gaan, echt.

Ondertussen heb ik een flinke griep, altijd heerlijk ook voor de tinnitus

Vervelend dat je griep hebt! Hoop dat je snel opknapt!

Ik hoop het echt dat het ooit beter zal gaan!
Ik probeer me constant aan dit soort posts vast te houden, ik lees bijna dagelijks alle posts die mij een duwtje in de goede richting willen geven. En daar heb ik er echt een hele hoop van, ook heel veel mailtjes van mensen waarbij ze zeggen dat het na verloop van tijd makkelijker wordt.

Maar ik wil er zo graag van af. Het is nu bijna 2 maanden, het zal wel blijvend zijn he nu?

Wat wil je graag horen?
Of het blijvend is weet niemand, dat is gewoon afwachten.

Paragnoste? Gaat die je oren instralen? .

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 22:13 schreef Qwea het volgende:
Ik moet donderdag om 11u bij de paragnoste zijn. Twijfel nog wel. Als het niet helpt heb ik 110 gulden weggemikt

Je bent gek, maar goed, ik begrijp je wel Ik ben ooit langs een chinees acupuncturist geweest die me prikte, schokjes toediende, en rare chinese kruiden in de fik stak op de naaldjes. Uiteraard met een "80% kans op succes". Die kwakzalverij werd echter vergoed

Dat mensen daar intrappen

Vind dat sommige mensen hun leven wel erg laten beinvloeden erdoor. Ik heb er ook lange tijd last van en nog een redelijke harde piep ook in beide oren. Maar het blijft maar een piep en ik kan nog steeds alles doen wat ik ervoor ook gewoon kon doen.

Trouwens gister feestje gehad en vooraan gestaan, ook nog een beetje verkouden hoor nu echt niks meer

quote:

Op zondag 25 januari 2009 00:21 schreef belendel het volgende:
Dat mensen daar intrappen

Vind dat sommige mensen hun leven wel erg laten beinvloeden erdoor. Ik heb er ook lange tijd last van en nog een redelijke harde piep ook in beide oren. Maar het blijft maar een piep en ik kan nog steeds alles doen wat ik ervoor ook gewoon kon doen.

Trouwens gister feestje gehad en vooraan gestaan, ook nog een beetje verkouden hoor nu echt niks meer

Ik ben het met je eens. Ga je ook uit met oordoppen?

quote:

Op zondag 25 januari 2009 00:21 schreef belendel het volgende:
Dat mensen daar intrappen

Vind dat sommige mensen hun leven wel erg laten beinvloeden erdoor. Ik heb er ook lange tijd last van en nog een redelijke harde piep ook in beide oren. Maar het blijft maar een piep en ik kan nog steeds alles doen wat ik ervoor ook gewoon kon doen.

Trouwens gister feestje gehad en vooraan gestaan, ook nog een beetje verkouden hoor nu echt niks meer

Ik hou mezelf dat ook steeds voor me, het is maar een piep. Maar dat lukt me echt niet.
Ik kan namelijk niet alles wat ik ervoor deed.

Rustig op de bank zitten namelijk, rustig xbox spelen, alles wordt namelijk overstemd door de piep. 24/7

Gisteren heel erg mijn best gedaan en ben best een beetje trots op mijzelf ( wat ik aan de ene kant heel raar vind klinken, omdat dit 2 maanden geleden nog de normaalste zaak van de wereld was).
Ben dus gisteren naar het winkelcentrum gegaan , thuis nog xbox gespeeld en 'savonds ook nog eens bij een vriend op viste en daar gegeten, film gekeken en xbox gespeeld. En dat zonder Benzo.
Het was best een leuke avond, maar geen moment van de avond was er niet 1 moment mijn gedachte van de piep. Dat kan ook niet, want hij is gewoon niet te negeren zo hoog is hij.
Elke moment dat ik daar was, hoorde ik de piep en probeerde er zo weinig mogelijk aandacht aan te geven, maar toch sluipen elke keer gedachtes van: "dit ga je je hele leven blijven horen, wat je ook doet." "dalijk weer naar huis waar je altijd zo lekker rustig zat, maar die piep gaat weer mee."

Nu net wakker geworden en mijn eerste huilbui alweer te paken, dus zal dalijk wel weer een benzo pakken.
Ik word wakker, hoor het geluid, blijf nog even in bed liggen wat vroeger zo vanzelfsprekend was, maar kan niet blijven liggen want ik word gek van het geluid zo vroeg op de ochtend. Ga dus gedwongen uit mijn bed.

Ik kan me niet voorstellen dat als je tinnitus hebt je dan vooraan bij de boxen gaat staan. Ik ben nu al voorzichtig als ik bij mijn vrienden ben die wat harder praten. Dan doe ik al oordoppen in.

Sorry voor mijn geklaag weer, ik zou ook willen dat ik een persoonlijkheid had dat ik kon zeggen dat het maar een piep is en gewoon vrolijk verder gaat.
Maar ik heb echt heel erg pijn in mijn hart, ik kan gewoon het nog steeds niet geloven dat ik dit heb.
Ik heb echt het idee dat ik gevangen ben in mijn eigen lichaam en levenslang heb gekregen.

quote:

Op zondag 25 januari 2009 12:21 schreef Henk-B het volgende:

[..]

Elke moment dat ik daar was, hoorde ik de piep en probeerde er zo weinig mogelijk aandacht aan te geven, maar toch sluipen elke keer gedachtes van: "dit ga je je hele leven blijven horen, wat je ook doet."

Gast, in dit leven zal je het toch moeten gaan maken. Ook al blijf je het je hele leven horen, aan het einde ben je dood. En dankijk je terug op je leven en denk je dat jij je hele leven hebt vergooid voor een piep? Ik hoop het niet voor je. Dus wen er maar aan.