C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
wowwww die is wel sick zeg, +1 voor originaliteitquote:
dat vraagt om een verfilming
"Chaos is het woord voor een orde die we niet begrijpen"
Mijn favoriet 
quote:Countess Elizabeth Báthory (Báthory Erzsébet in Hungarian, Al¸beta Bátoriová in Slovak, Al¸běta Báthoryová in Czech, Elżbieta Batory in Polish, 7 August 1560 – 21 August 1614), was a Hungarian countess from the renowned Báthory family. She is possibly the most prolific female serial killer in history and is remembered as the "Blood Countess" and as Bloody Lady of Čachtice, after the castle near Trenčín, in Slovakia, where she spent most of her adult life.
The Báthory family is famous for defending Hungary against the Ottoman Turks.
After her husband's death, she and four collaborators were accused of torturing and killing hundreds of girls and young women, with one witness attributing to them over 600 victims, though she was only convicted on 80 counts.[1] In 1610, she was imprisoned in Čachtice Castle, where she remained bricked in a set of rooms until her death four years later. She was never formally tried in court.
The case has led to legendary accounts of the Countess bathing in the blood of virgins in order to retain her youth. These stories have led to comparisons with Vlad III the Impaler of Wallachia, on whom the fictional Count Dracula is partly based, and to modern nicknames of the Blood Countess and Countess Dracula.
Early years
Elizabeth Báthory was born on a family estate in Nyírbátor, Hungary, and spent her childhood at Ecsed Castle. Her father was George Báthory of the Ecsed branch of the family, a brother of Andrew Bonaventura Báthory, who had been Voivod of Transylvania, while her mother was Anna Báthory (1539–1570), daughter of Stephen Báthory, another Voivod of Transylvania, of the Somlyó branch. Through her mother, she was the niece of Stefan Báthory, King of Poland.
[edit] Married life
At the age of 11, Báthory was engaged to Ferenc Nádasdy and moved to Nádasdy Castle in Sárvár, Hungary. In 1575, she married Nádasdy in Varannó. Nádasdy’s wedding gift to Báthory was his home, Čachtice Castle, situated in the Little Carpathians near Trenčín, together with the Čachtice country house and 17 adjacent villages. The castle itself was surrounded by a village and agricultural lands, bordered by outcrops of the Little Carpathians. In 1602, Nádasdy finally bought the castle from Rudolf II, so that it became a private property of the family.
In 1578, Nádasdy became the chief commander of Hungarian troops, leading them to war against the Ottomans. With her husband away at war, Elizabeth Báthory managed business affairs and the estates. That role usually included providing for the Hungarian and Slovak peasants, even medical care.
During the height of the Long War (1593-1606), she was charged with the defense of her husband's estates, which lay on the route to Vienna.[2] The threat was significant, for the village of Čachtice had previously been plundered by the Ottomans while Sárvár, located near the border that divided Royal Hungary and Ottoman occupied Hungary, was in even greater danger.
She was an educated woman who could read and write in four languages.[2] There were several instances where she intervened on behalf of destitute women, including a woman whose husband was captured by the Turks and a woman whose daughter was raped and impregnated. She was interested in science and astronomy.
Her husband died in 1604 at the age of 47. His death is commonly reported as resulting from an injury sustained in battle.
[edit] Arrest
[edit] Early investigation
Between 1602 and 1604, Lutheran minister István Magyari complained about atrocities both publicly and with the court in Vienna, after rumors had spread.[3]
The Hungarian authorities took some time to respond to Magyari's complaints. Finally, in 1610, King Matthias assigned Juraj Thurzo, the Palatine of Hungary, to investigate. Thurzo ordered two notaries to collect evidence in March 1610.[4] Even before obtaining the results,[5] Thurzó debated further proceedings with Elizabeth's son Paul and two of her sons-in-law. A trial and execution would have caused a public scandal and disgraced a noble and influential family (which at the time ruled Transylvania), and Elizabeth's considerable property would have been seized by the crown. Thurzo, along with Paul and her two sons-in-law, originally planned for Elizabeth to be secreted to a nunnery, but as news of her murder of the daughters of lesser nobility spread, it was agreed that Elizabeth Báthory should be kept under strict house arrest, but that further punishment should be avoided.[6] It was also determined that Matthias did not have to repay a large debt for which he lacked sufficient funds.[7]
[edit] Arrest and trial
Thurzó went to Čachtice Castle on 30 December 1610 and arrested Báthory and four of her servants, who were accused of being her accomplices. Thurzó's men reportedly found one girl dead and one dying. Another woman was found wounded, others locked up.[8]
While the countess was put under house arrest (and remained so from that point on), King Matthias requested that Elizabeth be sentenced to the death penalty. However, Thurzo successfully convinced the King that such an act would negatively affect the nobility. Hence, a trial was postponed indefinitely.
The countess' associates however were brought to court. A trial was held on 7 January 1611 at Bytča, presided over by Royal Supreme Court judge Theodosious Syrmiensis de Szulo and 20 associate judges. Bathory herself did not appear at the trial.[7]
The defendants at that trial were Dorottya Szentes, also referred to as Dorko, Ilona Jó, Katarína Benická, and János Újváry ("Ibis" or Ficko).
Dorko, Ilona and Ficko were found guilty and put to death on the spot. Dorko and Ilona had their fingernails ripped out before they were thrown into a fire, while Ficko, who was deemed less guilty, was beheaded before being consigned to the flames. A public scaffold was erected near the castle to show the public that justice had been done. Katarína Benická was sentenced to life imprisonment, as she only acted under the domination and bullying by the other women, as implied by recorded testimony.
[edit] Last years and death
During the trial of her primary servants, Báthory had been placed under house arrest in a walled up set of rooms. She remained there for four years, until her death.
King Matthias had urged Thurzo to bring her to court and two notaries were sent to collect further evidence,[9] but in the end no court proceedings against her were ever commenced.
On 21 August 1614, Elizabeth Báthory was found dead in her castle. Since there were several plates of food untouched, her actual date of death is unknown. She was buried in the church of Čachtice, but due to the villagers' uproar over having "The Tigress of Čachtice" buried in their cemetery, her body was moved to her birthhome at Nagyecsed in Hungary, where it is interred at the Báthory family crypt.[10]
[edit] Accusations
In 1610 and 1611 the notaries collected testimonies from more than 300 witness accounts. Trial records include testimonies of the four defendants, as well as 13 more witnesses. Priests, noblemen and commoners were questioned. Witnesses included the castellan and other personnel of Sárvár castle.
According to these testimonies, her initial victims were local peasant girls, many of whom were lured to Čachtice by offers of well-paid work as maidservants in the castle. Later she is said to have begun to kill daughters of lower gentry, who were sent to her gynaeceum by their parents to learn courtly etiquette. Abductions were said to have occurred as well. At the trial there were accusations of pagan practices and witchcraft.[citation needed]
The descriptions of torture that emerged during the trials were often based on hearsay. The atrocities described most consistently included:
* severe beatings over extended periods of time, often leading to death.
* burning or mutilation of hands, sometimes also of faces and genitalia.
* biting the flesh off the faces, arms and other bodily parts.
* freezing to death.
* bad surgery on victims, often leading to death.
* starving of victims.
The use of needles was also mentioned by the collaborators in court.
Some witnesses named relatives who died while at the gynaeceum. Others reported having seen traces of torture on dead bodies, some of which were buried in graveyards, and others in unmarked locations. According to confessions by the defendants, Elizabeth Báthory tortured and killed her victims not only at Čachtice but also on her properties in Sárvár, Sopronkeresztúr, Bratislava and Vienna, and even between these locations. In addition to the defendants, several people were named for supplying Elizabeth Báthory with young women. The girls had been procured either by deception or by force. A little-known figure named Anna Darvulia was also rumored to have influenced much of Báthory's early sadistic career but apparently died long before the trial.
The number of young women tortured and killed by Elizabeth Báthory is unknown, though it is often cited as being in the hundreds, between the years 1585 and 1610. The estimates differ greatly. During the trial and before their execution, Szentes and Ficko reported 36 and 37 respectively, during their periods of service. The other defendants estimated a number of 50 or higher. Many Sárvár castle personnel estimated the number of bodies removed from the castle at between 100 to 200. One witness who spoke at the trial mentioned a book in which a total of over 650 victims was supposed to have been listed by Báthory herself. This number became part of the legend surrounding Báthory. Reportedly, diaries in Báthory's hand are kept in the State Archives in Budapest. The diaries are difficult to read due to the condition of the material, the old language, the hand-writing and the horrific content.[11]
László Nagy has argued that Elizabeth Báthory was a victim of a conspiracy,[12] a view opposed by others.[13] Nagy argued that the proceedings were largely politically motivated. However the conspiracy theory is consistent with Hungarian history at that time.[14]
[edit] Folklore, literature and popular culture
Main article: Elizabeth Báthory in popular culture
The case of Elizabeth Báthory inspired numerous stories during the eighteenth and nineteenth centuries. The most common motif of these works was that of the countess bathing in her victims' blood in order to retain beauty or youth.
This legend appeared in print for the first time in 1729, in the Jesuit scholar László Turóczi’s Tragica Historia,[15] the first written account of the Báthory case. At the beginning of the nineteenth century, this certainty was questioned, and sadistic pleasure was considered a far more plausible motive for Elizabeth Báthory's crimes.[16] In 1817, the witness accounts (which had surfaced in 1765) were published for the first time,[17] demonstrating that the bloodbaths, for the purpose of preserving her youth, were legend rather than fact.
The legend nonetheless persisted in the popular imagination. Some versions of the story were told with the purpose of denouncing female vanity, while other versions aimed to entertain or thrill their audience. During the twentieth and twenty first centuries, Elizabeth Báthory has continued to appear as a character in music, film, plays, books, games and toys and to serve as an inspiration for similar characters.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Oy, Delphine LaLaurie kende ik nog niet, goede tweede.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Ed Gein
Edward (Ed) Theodore Gein (La Crosse (Wisconsin), 27 augustus 1906 – Madison (Wisconsin), 26 juli 1984) was een Amerikaanse seriemoordenaar. Op zijn daden is een aantal horrorverhalen en -films gebaseerd, zoals Psycho, The Silence of the Lambs en The Texas Chain Saw Massacre.
Gein en zijn moeder
Gein groeide op in een gezin van vier: een agressieve en alcoholistische vader (George) die regelmatig werkloos was, een zeer dominante en gelovige moeder (Augusta), en zijn broer, Henry. Henry overleed al op jonge leeftijd en het is nooit duidelijk geworden of Ed schuldig is aan zijn dood. Henry kwam volgens de politie om in een vuurzee op het landgoed van de familie (Archer ave, corner of 2nd ave, Plainfield, Wisconsin). Hoewel Ed de politie vertelde niets te weten van de hele gebeurtenis, leidde hij de politie toch direct naar het lichaam van Henry.
Tijdens zijn jeugd had zijn moeder grote invloed op Gein. Ze was zeer gelovig ("vrouwen zijn hoeren, ze zijn het instrument van de duivel, drinken stimuleert het kwaad in de mens, seks is puur voor het maken van wezens") en ze las elke dag voor uit het oude testament (over dood, moord en straf van God voor het slechte wat je doet). Zijn vader en broer kwamen te overlijden, zodat Gein, toen in 1945 ook zijn moeder overleed, er alleen voor stond. Omdat Gein door zijn moeder, met wie hij een haat-liefde verhouding had, afhankelijk was gemaakt, huilde hij als een kind op haar begrafenis.
Krankzinnigheid
Op school was Gein een buitenbeentje. Hij had een gemiddeld IQ, maar mocht van zijn moeder niet met klasgenootjes omgaan. Wanneer hij dit wel probeerde schold zijn moeder hem uit en kleineerde zij hem. Hij werd tijdens zijn jeugd veel gepest. Hierdoor was Gein sociaal-emotioneel niet goed ontwikkeld. De agressie van Augusta kwam hier ook nog eens bij. Op latere leeftijd bracht de eenzaamheid de vreemde Ed Gein tot waanzin. Hij wilde zijn moeder graag uit de dood terughalen en begon studies te doen over anatomie. Het vrouwelijk lichaam begon hem te fascineren. Uiteraard kon hij zijn moeder niet tot leven wekken Daarom begon hij haar huid af te stropen en te looien, zodat hij haar vrouwelijke vormen kon bewaren. Hij kleedde zich soms in deze gelooide huid en trok daarboven zijn moeders kleding aan.
Gein had nog geen enkele seksuele ervaring en verwarde zijn gevoelens voor het vrouwelijke met de wens zelf vrouw te worden. Hij dacht erover zichzelf te castreren, maar besloot tenslotte dat een pak van vrouwenhuid met borsten en een vagina hem voldoende vrouwelijk maakte. Om aan zijn groeiende behoefte naar vrouwelijke lichamen te voldoen, begon hij 'verse' graven leeg te halen om zich te tooien met kledingstukken gemaakt van huid van de opgegraven vrouwelijke lijken.
Gein raakte steeds bekwamer in het bewerken van de huid, en maakte onder andere een riem van vrouwentepels en trommels bekleed met vrouwenhuid, terwijl hij schedels als versiering en als drinkbekers gebruikte.
Gein de moordenaar
Op 10 december 1954 pleegde Gein zijn eerste moord. Het slachtoffer was de 54-jarige Mary Hogan. Kort na de moord op zijn tweede slachtoffer (Bernice Worden, vermoord op 16 november 1957) kwam de sheriff hem op het spoor. Geins huis werd doorzocht, waarbij de lichamen en voorwerpen gevonden werden. Gein hield vol dat hij zichzelf en zijn huis slechts 'versierde', en niet aan necrofilie of kannibalisme deed. Wel bekende hij de dubbele moord. De politie verdacht hem van nog meer moorden, aangezien een aantal gelooide vagina's niet aan begraven lijken gekoppeld kon worden, maar kon verder niets bewijzen.
Gein werd ontoerekeningsvatbaar bevonden en bracht zijn verdere leven door in TBS-klinieken. Op 26 juli 1984 stierf hij in het Waupan State Hospital.
Edward (Ed) Theodore Gein (La Crosse (Wisconsin), 27 augustus 1906 – Madison (Wisconsin), 26 juli 1984) was een Amerikaanse seriemoordenaar. Op zijn daden is een aantal horrorverhalen en -films gebaseerd, zoals Psycho, The Silence of the Lambs en The Texas Chain Saw Massacre.
Gein en zijn moeder
Gein groeide op in een gezin van vier: een agressieve en alcoholistische vader (George) die regelmatig werkloos was, een zeer dominante en gelovige moeder (Augusta), en zijn broer, Henry. Henry overleed al op jonge leeftijd en het is nooit duidelijk geworden of Ed schuldig is aan zijn dood. Henry kwam volgens de politie om in een vuurzee op het landgoed van de familie (Archer ave, corner of 2nd ave, Plainfield, Wisconsin). Hoewel Ed de politie vertelde niets te weten van de hele gebeurtenis, leidde hij de politie toch direct naar het lichaam van Henry.
Tijdens zijn jeugd had zijn moeder grote invloed op Gein. Ze was zeer gelovig ("vrouwen zijn hoeren, ze zijn het instrument van de duivel, drinken stimuleert het kwaad in de mens, seks is puur voor het maken van wezens") en ze las elke dag voor uit het oude testament (over dood, moord en straf van God voor het slechte wat je doet). Zijn vader en broer kwamen te overlijden, zodat Gein, toen in 1945 ook zijn moeder overleed, er alleen voor stond. Omdat Gein door zijn moeder, met wie hij een haat-liefde verhouding had, afhankelijk was gemaakt, huilde hij als een kind op haar begrafenis.
Krankzinnigheid
Op school was Gein een buitenbeentje. Hij had een gemiddeld IQ, maar mocht van zijn moeder niet met klasgenootjes omgaan. Wanneer hij dit wel probeerde schold zijn moeder hem uit en kleineerde zij hem. Hij werd tijdens zijn jeugd veel gepest. Hierdoor was Gein sociaal-emotioneel niet goed ontwikkeld. De agressie van Augusta kwam hier ook nog eens bij. Op latere leeftijd bracht de eenzaamheid de vreemde Ed Gein tot waanzin. Hij wilde zijn moeder graag uit de dood terughalen en begon studies te doen over anatomie. Het vrouwelijk lichaam begon hem te fascineren. Uiteraard kon hij zijn moeder niet tot leven wekken Daarom begon hij haar huid af te stropen en te looien, zodat hij haar vrouwelijke vormen kon bewaren. Hij kleedde zich soms in deze gelooide huid en trok daarboven zijn moeders kleding aan.
Gein had nog geen enkele seksuele ervaring en verwarde zijn gevoelens voor het vrouwelijke met de wens zelf vrouw te worden. Hij dacht erover zichzelf te castreren, maar besloot tenslotte dat een pak van vrouwenhuid met borsten en een vagina hem voldoende vrouwelijk maakte. Om aan zijn groeiende behoefte naar vrouwelijke lichamen te voldoen, begon hij 'verse' graven leeg te halen om zich te tooien met kledingstukken gemaakt van huid van de opgegraven vrouwelijke lijken.
Gein raakte steeds bekwamer in het bewerken van de huid, en maakte onder andere een riem van vrouwentepels en trommels bekleed met vrouwenhuid, terwijl hij schedels als versiering en als drinkbekers gebruikte.
Gein de moordenaar
Op 10 december 1954 pleegde Gein zijn eerste moord. Het slachtoffer was de 54-jarige Mary Hogan. Kort na de moord op zijn tweede slachtoffer (Bernice Worden, vermoord op 16 november 1957) kwam de sheriff hem op het spoor. Geins huis werd doorzocht, waarbij de lichamen en voorwerpen gevonden werden. Gein hield vol dat hij zichzelf en zijn huis slechts 'versierde', en niet aan necrofilie of kannibalisme deed. Wel bekende hij de dubbele moord. De politie verdacht hem van nog meer moorden, aangezien een aantal gelooide vagina's niet aan begraven lijken gekoppeld kon worden, maar kon verder niets bewijzen.
Gein werd ontoerekeningsvatbaar bevonden en bracht zijn verdere leven door in TBS-klinieken. Op 26 juli 1984 stierf hij in het Waupan State Hospital.
Nog eentje, al had ik er nog nooit van gehoord, terwijl hij toch bizar veel mensen zou hebben vermoord: Henry Lee Lucas.
Henry Lee Lucas
Henry Lee Lucas (Blacksburg, 23 augustus 1936 - 13 maart 2001) is een Amerikaans crimineel en seriemoordenaar. Alhoewel hij eerst een groot aantal moorden bekende, trok hij deze verklaring later in.
Vele bronnen beweren dat 350 moorden door hem gepleegd zijn. Rechercheur Brad Shellady beweert echter dat hij vanaf zijn vrijlating uit de gevangenis in 1975 tot aan zijn arrestatie halverwege 1983 een onvoorstelbaar aantal van 3000 moorden zou hebben gepleegd, wat gelijk staat aan ongeveer één per dag.
Leven
Henry Lee Lucas werd op 23 augustus 1936 geboren te Blacksburg, Virginia. Hij omschreef zijn moeder Viola als geweldslustige prostituee. Zijn vader Anderson, voormalig spoorwegmedewerker die zijn beide benen had verloren na overreden te zijn door een goederentrein, was alcoholist en leed net als Henry onder de minachting en wreedheid van Viola. Henry beweerde net als zijn halfbroer regelmatig door Viola te zijn geslagen, zonder dat daarvoor enige reden was. Henry lag een keer drie dagen in een coma nadat zijn moeder hem had bewerkt met een houten plank. Verder was Henry ervan getuige dat zijn moeder geslachtsgemeenschap had met een groot aantal onbekende mannen. Toen Henry van vrienden van zijn vader een pony kreeg, moest hij toezien hoe het dier door zijn moeder werd afgeschoten.
Henry beweerde sinds het begin van de puberteit in aanraking te zijn gekomen met het voor het plezier wreed behandelen en doden van dieren. Tijdens een gevecht met zijn halfbroer verloor hij een van zijn ogen (mede omdat hij de ontstane verwonding verwaarloosde), waardoor hij de rest van zijn leven een glazen oog droeg. Zijn eerste moord beging hij in 1951, op 15-jarige leeftijd, toen hij een meisje wurgde nadat hij door haar was afgewezen. In 1954 werd hij veroordeeld voor inbraak in en rond Richmond, Virginia en kreeg zes jaar gevangenisstraf opgelegd. Tijdens zijn verblijf in de cel is hij ontsnapt, maar werd weer gearresteerd en uiteindelijk vrijgelaten in 1959.
Aan het einde van 1959 verhuisde hij naar Tecumseh, Michigan om bij zijn halfzus Opal te gaan wonen. Daar verloofde hij zich, maar zijn moeder keurde zijn verloofde niet goed en beval hem terug te keren naar Virginia. Op 11 januari 1960 vermoordde Henry, vermoedelijk om deze reden, zijn moeder. Hij beweerde, na een avondje stappen, door zijn moeder te zijn gewekt uit zijn slaap en vervolgens te zijn geslagen met een bezem. Hij stak daarop zijn moeder met een mes neer. Hij vluchtte per auto naar Virginia, maar werd later in Ohio opgepakt vanwege het arrestatiebevel dat in Michigan was uitgevaardigd. Tijdens de rechtszaak beweerde hij te hebben gehandeld uit zelfverdediging, maar hij werd desondanks veroordeeld tot een gevangenisstraf van 24 jaar. Hij kwam reeds vrij na vijftien jaar cel, op 22 augustus 1975. In december 1975 huwde hij zijn nicht Betty (die weduwe was), maar die scheidde van hem in 1977.
Ergens tussen 1976 en 1978 ontmoette hij Ottis Toole, die voor hem naast een medeplichtige in een groot aantal moorden, ook een occasionele homofiele partner was. In juni 1983 werd Henry gearresteerd, eerst enkel vanwege het overtreden van de vuurwapenwet. Al gauw werd hij van diverse moorden beschuldigd en na slechts enkele dagen cel bekende hij enkele daarvan om zo zijn verblijf in de cel, dat hij vanaf zijn arrestatie als inhumaan omschreef, te verbeteren. Na vele veroordelingen en invrijheidstellingen werd hij uiteindelijk veroordeeld tot de doodstraf.
Op 26 juni 1998 zette toenmalig gouverneur van Texas George W. Bush zijn doodstraf om in levenslang zonder mogelijkheid op vervroegde invrijheidstelling. Alhoewel er geen twijfel over bestond dat Henry een groot misdadiger was, bestond er teveel twijfel omtrent de aanklacht die had geleid tot zijn veroordeling tot de doodstraf. Op 13 maart 2001 overleed Henry Lee Lucas in de gevangenis als gevolg van hartfalen.
Bron
Bizar.
Henry Lee Lucas
Henry Lee Lucas (Blacksburg, 23 augustus 1936 - 13 maart 2001) is een Amerikaans crimineel en seriemoordenaar. Alhoewel hij eerst een groot aantal moorden bekende, trok hij deze verklaring later in.
Vele bronnen beweren dat 350 moorden door hem gepleegd zijn. Rechercheur Brad Shellady beweert echter dat hij vanaf zijn vrijlating uit de gevangenis in 1975 tot aan zijn arrestatie halverwege 1983 een onvoorstelbaar aantal van 3000 moorden zou hebben gepleegd, wat gelijk staat aan ongeveer één per dag.
Leven
Henry Lee Lucas werd op 23 augustus 1936 geboren te Blacksburg, Virginia. Hij omschreef zijn moeder Viola als geweldslustige prostituee. Zijn vader Anderson, voormalig spoorwegmedewerker die zijn beide benen had verloren na overreden te zijn door een goederentrein, was alcoholist en leed net als Henry onder de minachting en wreedheid van Viola. Henry beweerde net als zijn halfbroer regelmatig door Viola te zijn geslagen, zonder dat daarvoor enige reden was. Henry lag een keer drie dagen in een coma nadat zijn moeder hem had bewerkt met een houten plank. Verder was Henry ervan getuige dat zijn moeder geslachtsgemeenschap had met een groot aantal onbekende mannen. Toen Henry van vrienden van zijn vader een pony kreeg, moest hij toezien hoe het dier door zijn moeder werd afgeschoten.
Henry beweerde sinds het begin van de puberteit in aanraking te zijn gekomen met het voor het plezier wreed behandelen en doden van dieren. Tijdens een gevecht met zijn halfbroer verloor hij een van zijn ogen (mede omdat hij de ontstane verwonding verwaarloosde), waardoor hij de rest van zijn leven een glazen oog droeg. Zijn eerste moord beging hij in 1951, op 15-jarige leeftijd, toen hij een meisje wurgde nadat hij door haar was afgewezen. In 1954 werd hij veroordeeld voor inbraak in en rond Richmond, Virginia en kreeg zes jaar gevangenisstraf opgelegd. Tijdens zijn verblijf in de cel is hij ontsnapt, maar werd weer gearresteerd en uiteindelijk vrijgelaten in 1959.
Aan het einde van 1959 verhuisde hij naar Tecumseh, Michigan om bij zijn halfzus Opal te gaan wonen. Daar verloofde hij zich, maar zijn moeder keurde zijn verloofde niet goed en beval hem terug te keren naar Virginia. Op 11 januari 1960 vermoordde Henry, vermoedelijk om deze reden, zijn moeder. Hij beweerde, na een avondje stappen, door zijn moeder te zijn gewekt uit zijn slaap en vervolgens te zijn geslagen met een bezem. Hij stak daarop zijn moeder met een mes neer. Hij vluchtte per auto naar Virginia, maar werd later in Ohio opgepakt vanwege het arrestatiebevel dat in Michigan was uitgevaardigd. Tijdens de rechtszaak beweerde hij te hebben gehandeld uit zelfverdediging, maar hij werd desondanks veroordeeld tot een gevangenisstraf van 24 jaar. Hij kwam reeds vrij na vijftien jaar cel, op 22 augustus 1975. In december 1975 huwde hij zijn nicht Betty (die weduwe was), maar die scheidde van hem in 1977.
Ergens tussen 1976 en 1978 ontmoette hij Ottis Toole, die voor hem naast een medeplichtige in een groot aantal moorden, ook een occasionele homofiele partner was. In juni 1983 werd Henry gearresteerd, eerst enkel vanwege het overtreden van de vuurwapenwet. Al gauw werd hij van diverse moorden beschuldigd en na slechts enkele dagen cel bekende hij enkele daarvan om zo zijn verblijf in de cel, dat hij vanaf zijn arrestatie als inhumaan omschreef, te verbeteren. Na vele veroordelingen en invrijheidstellingen werd hij uiteindelijk veroordeeld tot de doodstraf.
Op 26 juni 1998 zette toenmalig gouverneur van Texas George W. Bush zijn doodstraf om in levenslang zonder mogelijkheid op vervroegde invrijheidstelling. Alhoewel er geen twijfel over bestond dat Henry een groot misdadiger was, bestond er teveel twijfel omtrent de aanklacht die had geleid tot zijn veroordeling tot de doodstraf. Op 13 maart 2001 overleed Henry Lee Lucas in de gevangenis als gevolg van hartfalen.
Bron
Bizar.
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Natuurlijk mag ook Richard "The Iceman" Kuklinski niet ontbreken, de koelbloedige huurmoordenaar voor de maffia.
Richard "The Iceman" Kuklinski (April 11, 1935 – March 5, 2006) was a convicted murderer and notorious contract killer. He worked for several Italian-American crime families, and claimed to have murdered over 200 people over a career that lasted forty-three years; he killed his first victim at age fourteen.
He was the older brother of the convicted rapist and murderer Joseph Kuklinski.
Birth and early life
Richard Leonard Kuklinski was the second of four children born to Stanley Kuklinsky and Anna Kuklinsky (née McNally) of Polish and Irish origin. Kuklinski was born on April 11, 1935 in Jersey City, New Jersey. His mother Anna was born in Dublin and her parents emigrated to Jersey City in 1904. His father Stanley had emigrated from Warsaw, Poland and after a three month courtship married Anna in July 1925.
Association with the Gambinos and DeMeo
Association with the Gambino crime family came through his relationship with the mobster Roy DeMeo. This relationship started because Richard owed an associate of Demeo's a lot of money, so DeMeo was sent to 'talk' with Richard Kuklinski. He did this by him and his gang of serial killers pistol whipping Richard into a bloody pulp, a move that Richard would eventually kill DeMeo for. But Richard didnt avenge this wrongdoing for many years as he knew people would link the murder of DeMeo with Richard and he would very well be murdered in turn for it. Also Richard realised DeMeo could offer Richard a lot of 'work', thus of money, so after he paid back the money he stated that he started doing robberies and other assignments for the family, one of which was pirating pornographic tapes. But soon his talent for killing was realized and he stood out amongst his associates, standing 6 feet and 5 inches and weighing 300 lb. DeMeo decided to put him to the test. One day, he took Kuklinski out in his car and they parked on a city street. DeMeo then selected an apparently random target, a man out walking his dog. He then told Kuklinski to kill him. Without questioning the order, Kuklinski got out and walked towards the man. As he passed him, he turned and shot the man in the back of the head. From then on, Kuklinski was DeMeo's favorite enforcer. In fact DeMeo thought of Richard as a sort of 'secret weapon' that he had moulded himself.
Over the next thirty years, according to Kuklinski, he killed numerous people, either by gun, strangulation, knife, or poison. The exact number has never been settled upon by authorities, and Kuklinski himself at various times claimed to have killed between 100 and 130 individuals. He favored the use of cyanide since it killed quickly and was hard to detect in a toxicology test. He would variously administer it by injection, putting it on a person's food, by aerosol spray, or by simply spilling it on the victim's skin. One of his favorite methods of disposing of a body was to place it in a 55-gallon oil drum. His other disposal methods included dismemberment, burial, or placing the body in the trunk of a car and having it crushed in a junkyard. He also claimed to have left bodies sitting on park benches, thrown bodies down "bottomless pits" and fed still-alive victims to giant rats in Pennsylvania.
Despite Kuklinski's claims that he was a frequent killer for DeMeo, none of DeMeo's crew members that later became witnesses for the government claimed that Kuklinski was involved in the murders they committed. Only photographed on one occasion at the Gemini Lounge, he reportedly visited the club to purchase a handgun from the Brooklyn crew. Kuklinski once claimed to have been responsible for the 1983 murder of Roy DeMeo, although the available evidence and testimony points to the murderers being fellow DeMeo crew associates Joseph Testa and Anthony Senter as well as DeMeo's supervisor in the Gambino family, Anthony Gaggi.
According to Kuklinski, at the same time he was allegedly a career hit man, he met and married Barbara Pedrici, and later fathered two daughters and a son. His family and neighbors were never aware of his activities, instead believing that he was a successful businessman. Sometimes he would get up and leave the house at any time of the day or night to do a job, even if it was in the middle of dinner.
Initially nicknamed "The Polack" by his Italian associates because of his Polish heritage, Kuklinski earned the nickname "Iceman" following his experiments with disguising the time of death of his victims by freezing their corpses in an industrial freezer. Kuklinski himself claims that he used a Mister Softee ice cream truck for this purpose, although the Federal Bureau of Investigation (FBI) doubts the veracity of this claim.[citation needed] Later, he told author Philip Carlo that he got the idea from a hitman nicknamed "Mister Softee", who drove a Mister Softee truck to appear inconspicuous. Kuklinski's method was uncovered by the authorities when Kuklinski once failed to let one of his victims properly thaw before disposing of the body on a warm summer's night, and the coroner found chunks of ice in the corpse's heart.
Kuklinski became friendly with a man named Robert Pronge, the man nicknamed Mister Softee. Pronge supposedly was a military-trained demolitions technician. It was from him that Kuklinski learned of the different methods of using cyanide to kill his victims. Kuklinski also claimed to have purchased remotely detonated hand grenades from Pronge. Kuklinski also stated that Mister Softee was "extremely crazy" after Pronge supposedly asked him to carry out a hit on his wife and child. In 1984, Robert Pronge was found shot to death in his truck. Kuklinski claims to have murdered Pronge, fearing that one day Pronge would kill him.[citation needed]
State and federal manhunt
When the authorities finally caught up with Kuklinski in 1986, they based their case almost entirely on the testimony of an undercover agent. New Jersey State Police detective Pat Kane started the case 6 years prior to the arrest and the investigation involved a joint operation with the New Jersey Attorney General's office and the Bureau of Alcohol, Tobacco and Firearms.
Special Agent Dominick Polifrone had undercover experience specializing in Mafia cases. The New Jersey State Police and the Bureau began a joint operation. Detective Kane recruited Phil Solimene, a close friend of Kuklinski, who introduced undercover agent Polifrone to the killer. The Bureau agent had acted like he wanted to hire Kuklinski for a hit, and recorded him speaking in detail about how he would do it. When state police and federal agents went to arrest Kuklinski they blocked off his street, and it took multiple officers to bring him down. In the process of doing so Mrs. Kuklinski was also arrested and charged with gun possession because the car was in fact registered under her name. When Mrs. Kuklinski was arrested, a police officer put his boot on her back while detaining her. This enraged Kuklinski, and that is one of the reasons why they needed multiple officers to bring him down.
Incarceration
During his incarceration, Kuklinski granted interviews to prosecutors, psychiatrists, criminologists, writers, and television producers about his criminal career, upbringing, and personal life. Two documentaries, featuring interviews of Kuklinski by Dr. Park Dietz (best-known for his interviews with and analysis of Jeffrey Dahmer) aired on HBO after interviews in 1991 and 2001. Philip Carlo also wrote a book in 2006, entitled The Ice Man.
In one interview, Kuklinski claimed that he would never kill a child and "I probably wouldn't kill a woman". He also confessed that once he had wanted to use a crossbow to carry out a hit but did not want to use the method without having "tested" it first. While driving his car, he picked a man at random to stop and ask for directions. Kuklinski told the HBO interviewer that when the man bent forward, he shot him in the forehead with the crossbow and stated "it went half-way into his head".
He also claimed that he once kidnapped one of his victims, and rather than conventionally murder him, tied him up with tight strips of wet rawhide, which would constrict as they dried. The constriction would be so great as to cause strangulation and draw blood. He then left the man in a "cave" in the "wilderness" where he was eaten alive by rats that were attracted by the smell of blood. Kuklinski claimed he filmed the man’s death as proof to the buyer that the man suffered before he died.
In one interview, Kuklinski confessed that he regretted only one murder, which he deemed particularly cruel. As he was about to kill a man, the man began praying to God for his life. Kuklinski told him that he would give God thirty minutes to save the man, but once the time was up, he would be killed. Forcing the man to wait thirty minutes for his inevitable demise struck Kuklinski as his most sadistic murder.
Kuklinski died of unknown causes at the age of 70 at 1:15 a.m. on March 5, 2006. He was in a secure wing at St. Francis Medical Center in Trenton, New Jersey at the time. Authorities said they believed he died of natural causes although the timing of his death has been labeled suspicious. Kuklinski was scheduled to testify that former Gambino crime family underboss Sammy Gravano had ordered him to murder New York Police Department Detective Peter Calabro. Kuklinski had admitted to murdering Det. Calabro with a shotgun on the night of March 14, 1980. He denied knowing that Calabro was a police officer, but said he would have murdered him regardless (It should be noted that in 2006 Gravano was serving a 19 year prison sentence for running an Ecstasy distribution ring in Arizona.) Kuklinski also stated to family members that he thought "they" were poisoning him. A few days after Kuklinski's death, prosecutors dropped all charges against Gravano, saying that without Kuklinski's testimony there was insufficient evidence to continue.
Involvement with Jimmy Hoffa disappearance
In April 2006, news reports surfaced that Kuklinski had confessed to author Philip Carlo that he was part of a group who kidnapped famed union boss Jimmy Hoffa. However, during the earlier HBO interview he denied any knowledge of Hoffa's fate. Kuklinski claimed that he had only heard rumors, specifically, that Hoffa had been killed, put in a barrel, placed into a Toyota car which was compacted with other cars, and shipped overseas.
Bron
Is een aantal keer een documentaire van op TV geweest. Vertelde er heel rustig en koelbloedig over, alsof het om boodschappen doen ging.
[ Bericht 0% gewijzigd door StateOfMind op 01-02-2009 16:40:55 ]
Richard "The Iceman" Kuklinski (April 11, 1935 – March 5, 2006) was a convicted murderer and notorious contract killer. He worked for several Italian-American crime families, and claimed to have murdered over 200 people over a career that lasted forty-three years; he killed his first victim at age fourteen.
He was the older brother of the convicted rapist and murderer Joseph Kuklinski.
Birth and early life
Richard Leonard Kuklinski was the second of four children born to Stanley Kuklinsky and Anna Kuklinsky (née McNally) of Polish and Irish origin. Kuklinski was born on April 11, 1935 in Jersey City, New Jersey. His mother Anna was born in Dublin and her parents emigrated to Jersey City in 1904. His father Stanley had emigrated from Warsaw, Poland and after a three month courtship married Anna in July 1925.
Association with the Gambinos and DeMeo
Association with the Gambino crime family came through his relationship with the mobster Roy DeMeo. This relationship started because Richard owed an associate of Demeo's a lot of money, so DeMeo was sent to 'talk' with Richard Kuklinski. He did this by him and his gang of serial killers pistol whipping Richard into a bloody pulp, a move that Richard would eventually kill DeMeo for. But Richard didnt avenge this wrongdoing for many years as he knew people would link the murder of DeMeo with Richard and he would very well be murdered in turn for it. Also Richard realised DeMeo could offer Richard a lot of 'work', thus of money, so after he paid back the money he stated that he started doing robberies and other assignments for the family, one of which was pirating pornographic tapes. But soon his talent for killing was realized and he stood out amongst his associates, standing 6 feet and 5 inches and weighing 300 lb. DeMeo decided to put him to the test. One day, he took Kuklinski out in his car and they parked on a city street. DeMeo then selected an apparently random target, a man out walking his dog. He then told Kuklinski to kill him. Without questioning the order, Kuklinski got out and walked towards the man. As he passed him, he turned and shot the man in the back of the head. From then on, Kuklinski was DeMeo's favorite enforcer. In fact DeMeo thought of Richard as a sort of 'secret weapon' that he had moulded himself.
Over the next thirty years, according to Kuklinski, he killed numerous people, either by gun, strangulation, knife, or poison. The exact number has never been settled upon by authorities, and Kuklinski himself at various times claimed to have killed between 100 and 130 individuals. He favored the use of cyanide since it killed quickly and was hard to detect in a toxicology test. He would variously administer it by injection, putting it on a person's food, by aerosol spray, or by simply spilling it on the victim's skin. One of his favorite methods of disposing of a body was to place it in a 55-gallon oil drum. His other disposal methods included dismemberment, burial, or placing the body in the trunk of a car and having it crushed in a junkyard. He also claimed to have left bodies sitting on park benches, thrown bodies down "bottomless pits" and fed still-alive victims to giant rats in Pennsylvania.
Despite Kuklinski's claims that he was a frequent killer for DeMeo, none of DeMeo's crew members that later became witnesses for the government claimed that Kuklinski was involved in the murders they committed. Only photographed on one occasion at the Gemini Lounge, he reportedly visited the club to purchase a handgun from the Brooklyn crew. Kuklinski once claimed to have been responsible for the 1983 murder of Roy DeMeo, although the available evidence and testimony points to the murderers being fellow DeMeo crew associates Joseph Testa and Anthony Senter as well as DeMeo's supervisor in the Gambino family, Anthony Gaggi.
According to Kuklinski, at the same time he was allegedly a career hit man, he met and married Barbara Pedrici, and later fathered two daughters and a son. His family and neighbors were never aware of his activities, instead believing that he was a successful businessman. Sometimes he would get up and leave the house at any time of the day or night to do a job, even if it was in the middle of dinner.
Initially nicknamed "The Polack" by his Italian associates because of his Polish heritage, Kuklinski earned the nickname "Iceman" following his experiments with disguising the time of death of his victims by freezing their corpses in an industrial freezer. Kuklinski himself claims that he used a Mister Softee ice cream truck for this purpose, although the Federal Bureau of Investigation (FBI) doubts the veracity of this claim.[citation needed] Later, he told author Philip Carlo that he got the idea from a hitman nicknamed "Mister Softee", who drove a Mister Softee truck to appear inconspicuous. Kuklinski's method was uncovered by the authorities when Kuklinski once failed to let one of his victims properly thaw before disposing of the body on a warm summer's night, and the coroner found chunks of ice in the corpse's heart.
Kuklinski became friendly with a man named Robert Pronge, the man nicknamed Mister Softee. Pronge supposedly was a military-trained demolitions technician. It was from him that Kuklinski learned of the different methods of using cyanide to kill his victims. Kuklinski also claimed to have purchased remotely detonated hand grenades from Pronge. Kuklinski also stated that Mister Softee was "extremely crazy" after Pronge supposedly asked him to carry out a hit on his wife and child. In 1984, Robert Pronge was found shot to death in his truck. Kuklinski claims to have murdered Pronge, fearing that one day Pronge would kill him.[citation needed]
State and federal manhunt
When the authorities finally caught up with Kuklinski in 1986, they based their case almost entirely on the testimony of an undercover agent. New Jersey State Police detective Pat Kane started the case 6 years prior to the arrest and the investigation involved a joint operation with the New Jersey Attorney General's office and the Bureau of Alcohol, Tobacco and Firearms.
Special Agent Dominick Polifrone had undercover experience specializing in Mafia cases. The New Jersey State Police and the Bureau began a joint operation. Detective Kane recruited Phil Solimene, a close friend of Kuklinski, who introduced undercover agent Polifrone to the killer. The Bureau agent had acted like he wanted to hire Kuklinski for a hit, and recorded him speaking in detail about how he would do it. When state police and federal agents went to arrest Kuklinski they blocked off his street, and it took multiple officers to bring him down. In the process of doing so Mrs. Kuklinski was also arrested and charged with gun possession because the car was in fact registered under her name. When Mrs. Kuklinski was arrested, a police officer put his boot on her back while detaining her. This enraged Kuklinski, and that is one of the reasons why they needed multiple officers to bring him down.
Incarceration
During his incarceration, Kuklinski granted interviews to prosecutors, psychiatrists, criminologists, writers, and television producers about his criminal career, upbringing, and personal life. Two documentaries, featuring interviews of Kuklinski by Dr. Park Dietz (best-known for his interviews with and analysis of Jeffrey Dahmer) aired on HBO after interviews in 1991 and 2001. Philip Carlo also wrote a book in 2006, entitled The Ice Man.
In one interview, Kuklinski claimed that he would never kill a child and "I probably wouldn't kill a woman". He also confessed that once he had wanted to use a crossbow to carry out a hit but did not want to use the method without having "tested" it first. While driving his car, he picked a man at random to stop and ask for directions. Kuklinski told the HBO interviewer that when the man bent forward, he shot him in the forehead with the crossbow and stated "it went half-way into his head".
He also claimed that he once kidnapped one of his victims, and rather than conventionally murder him, tied him up with tight strips of wet rawhide, which would constrict as they dried. The constriction would be so great as to cause strangulation and draw blood. He then left the man in a "cave" in the "wilderness" where he was eaten alive by rats that were attracted by the smell of blood. Kuklinski claimed he filmed the man’s death as proof to the buyer that the man suffered before he died.
In one interview, Kuklinski confessed that he regretted only one murder, which he deemed particularly cruel. As he was about to kill a man, the man began praying to God for his life. Kuklinski told him that he would give God thirty minutes to save the man, but once the time was up, he would be killed. Forcing the man to wait thirty minutes for his inevitable demise struck Kuklinski as his most sadistic murder.
Kuklinski died of unknown causes at the age of 70 at 1:15 a.m. on March 5, 2006. He was in a secure wing at St. Francis Medical Center in Trenton, New Jersey at the time. Authorities said they believed he died of natural causes although the timing of his death has been labeled suspicious. Kuklinski was scheduled to testify that former Gambino crime family underboss Sammy Gravano had ordered him to murder New York Police Department Detective Peter Calabro. Kuklinski had admitted to murdering Det. Calabro with a shotgun on the night of March 14, 1980. He denied knowing that Calabro was a police officer, but said he would have murdered him regardless (It should be noted that in 2006 Gravano was serving a 19 year prison sentence for running an Ecstasy distribution ring in Arizona.) Kuklinski also stated to family members that he thought "they" were poisoning him. A few days after Kuklinski's death, prosecutors dropped all charges against Gravano, saying that without Kuklinski's testimony there was insufficient evidence to continue.
Involvement with Jimmy Hoffa disappearance
In April 2006, news reports surfaced that Kuklinski had confessed to author Philip Carlo that he was part of a group who kidnapped famed union boss Jimmy Hoffa. However, during the earlier HBO interview he denied any knowledge of Hoffa's fate. Kuklinski claimed that he had only heard rumors, specifically, that Hoffa had been killed, put in a barrel, placed into a Toyota car which was compacted with other cars, and shipped overseas.
Bron
Is een aantal keer een documentaire van op TV geweest. Vertelde er heel rustig en koelbloedig over, alsof het om boodschappen doen ging.
[ Bericht 0% gewijzigd door StateOfMind op 01-02-2009 16:40:55 ]
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Carl Panzram 1891 - 1930
Amerikaanse seriemoordenaar, eigenlijk meer een 'all round' crimineel: Inbraak, verkrachting, brandstichting, geweldpleging, heling en ga maar door.
Vanaf kinds af aan al bezig met criminele activiteiten die na mate de tijd vorderde steeds ernstigere vormen aan gingen nemen. In totaal zou hij 22 moorden op zijn geweten hebben. Zich er voor schamen deed hij niet:
bron
Amerikaanse seriemoordenaar, eigenlijk meer een 'all round' crimineel: Inbraak, verkrachting, brandstichting, geweldpleging, heling en ga maar door.
Vanaf kinds af aan al bezig met criminele activiteiten die na mate de tijd vorderde steeds ernstigere vormen aan gingen nemen. In totaal zou hij 22 moorden op zijn geweten hebben. Zich er voor schamen deed hij niet:
In 1930 werd hij door middel van de strop geexecuteerd.quote:In his autobiography, Panzram wrote that he was "rage personified", and he would often rape men whom he robbed, not because he was necessarily homosexual, but because it was his method of dominating and humiliating people. He also engaged in vandalism and arson, at one point considering an ambitious plot to scuttle a British warship docked in New York harbor in order to provoke a war between Britain and the United States.
bron
Heb ik gezien ja.quote:Op zondag 1 februari 2009 16:35 schreef StateOfMind het volgende:
Is een aantal keer een documentaire van op TV geweest. Vertelde er heel rustig en koelbloedig over, alsof het om boodschappen doen ging.
Heddegijdagezeedgehadjamindedawerkelukwoarhoedoedegijdahoedoedegijdahoeheddegijdagedoan.
Don't you ever get stuck in the sky when you're high?
Don't you ever get stuck in the sky when you're high?
How Jack the Ripper's five victims turned to prostitution after their marriages failed
Over the last century they have passed into gruesome folklore, but Victorian census records on Jack the Ripper's victims cast new light on the lives of some of the murdered prostitutes.
An online genealogy website which trawled the 1881 census - taken seven years before their deaths - has pulled together information on the women that 'provides a small window onto the past' and dispels the myth that they had been teenage street walkers.
The five - Mary Ann Nichols, Annie Chapman, Elizabeth Stride, Catherine Eddowes and Mary Jane Kelly - were all brutally murdered in London's East End between August 31 and December 20, 1888. Their bodies were left horribly mutilated on the streets of Whitechapel. Their murderer was never caught.
Although prostitutes at the time of their violent murders, three of the five had previously been married, according to records taken on April 3, 1881.
The website www.findmypast.com discovered Stride was recorded as 37 at the time and living with her husband, a carpenter. She had moved to London from Sweden in 1866 where she had already worked as a prostitute. However, her luck changed and on March 7, 1869, she married John Thomas Stride, a carpenter 13 years her senior. He died in 1884.
Eddowes was 38 when the census was taken, living with her husband and two children, her occupation listed as "charwoman" - a cleaner. It is around this time that she is believed to have fallen into prostitution to pay rent on the Spitalfields lodging house she shared with John Kelly. Seven years later, Eddowes was to be viciously murdered - on the same night as Elizabeth Stride - known amongst Ripperologists as the 'double event'.
In 1881 Chapman was 40, married but living with her parents. Later the same year she moved to Clewer, near Windsor in Berkshire, where her husband John, a stud groom, had taken up an offer of work. After a series of family tragedies, including the death of the couple's 12-year-old daughter to meningitis, they both turned to drink and separated. She returned to London shortly afterwards to a life on the streets.
The women appear to have turned to prostitution after their marriages broke up. According to newspaper reports of the time, none of the victims was living with their husbands at the time of their deaths.
There are no records for Nichols or Kelly in the census, suggesting they may already have been working the streets at that time.
Nichols was the mother of five children and had been married to a printer's machinist until it broke down in 1880, the year before these census records were taken.
Kelly, born in Limerick, arrived in London from Cardiff in 1884 and went to work in a high class brothel. The photograph of her butchered remains has become the most famous image of all the Ripper victims.
This information on the three women has been available online since the 1881 census records were published eight years ago - it is only now that they have been pulled together to provide an insight into the lives of the women in their latter years.
'Some people treat the Jack the Ripper story as a bit of a game,' said Alex Werner, a Museum of London historian who curated a recent Jack the Ripper exhibition. 'It wasn't a game. It was against real people in the East End, people who had fallen on really hard times, who had gravitated to the East End as a place where they could earn some kind of living as a prostitute.'
Victims 1-5: Mary Ann Nichols, Annie Chapman, Lizzy Stride, Catherine Eddowes and Mary Kelly. Royal physician Sir William Gull (pictured bottom) is widely considered one of the suspects in the Jack the Ripper murders
Newspaper accounts at the time, which helped the Ripper's fame spread, touched on the women's fall from respectability.
The Star newspaper's report on September 27, 1888, on the death of Chapman, struck a sympathetic tone, describing how a woman who "had perhaps a happy and innocent girlhood, and was once a wife, had to turn out and seek the sale of her body for the price of a bed."
'A few hours later,' the newspaper said, 'she was found a corpse.'
The murderer's infamy spread quickly around the world. London newspapers revelled in the gore, which was spread across the country and to distant lands by telegraph. The killer was dubbed "Jack the Ripper" after a man using that pseudonym claimed responsibility in letters to the media and police.
No one was ever prosecuted for the murders, helping to fuel speculation about his identity that continues to this day. Among the suspects identified at various times are Francis Tumblety, an American quack doctor; Sir William Gull, physician to Queen Victoria; Victoria's grandson, Prince Albert Victor; and the artist Walter Sickert.
Andrew Cook, author of the recent book "Jack the Ripper," thinks the Ripper has always been a media creation. He argues that the crime could not have been committed by a single person.
Cook said the Ripper myth has been constructed from "layer upon layer of sediment, nonsense and crazy theories."
'It has become an industry,' he said. 'What really was a terrible scenario of events has almost become over-commercialized.'
Werner doubts we will ever know the Ripper's true identity.
'My feeling is we'll never know for certain,' said Werner. 'We are too far away now to make sense of the different candidates.'
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)l.html#ixzz0ROneQ8On
Over the last century they have passed into gruesome folklore, but Victorian census records on Jack the Ripper's victims cast new light on the lives of some of the murdered prostitutes.
An online genealogy website which trawled the 1881 census - taken seven years before their deaths - has pulled together information on the women that 'provides a small window onto the past' and dispels the myth that they had been teenage street walkers.
The five - Mary Ann Nichols, Annie Chapman, Elizabeth Stride, Catherine Eddowes and Mary Jane Kelly - were all brutally murdered in London's East End between August 31 and December 20, 1888. Their bodies were left horribly mutilated on the streets of Whitechapel. Their murderer was never caught.
Although prostitutes at the time of their violent murders, three of the five had previously been married, according to records taken on April 3, 1881.
The website www.findmypast.com discovered Stride was recorded as 37 at the time and living with her husband, a carpenter. She had moved to London from Sweden in 1866 where she had already worked as a prostitute. However, her luck changed and on March 7, 1869, she married John Thomas Stride, a carpenter 13 years her senior. He died in 1884.
Eddowes was 38 when the census was taken, living with her husband and two children, her occupation listed as "charwoman" - a cleaner. It is around this time that she is believed to have fallen into prostitution to pay rent on the Spitalfields lodging house she shared with John Kelly. Seven years later, Eddowes was to be viciously murdered - on the same night as Elizabeth Stride - known amongst Ripperologists as the 'double event'.
In 1881 Chapman was 40, married but living with her parents. Later the same year she moved to Clewer, near Windsor in Berkshire, where her husband John, a stud groom, had taken up an offer of work. After a series of family tragedies, including the death of the couple's 12-year-old daughter to meningitis, they both turned to drink and separated. She returned to London shortly afterwards to a life on the streets.
The women appear to have turned to prostitution after their marriages broke up. According to newspaper reports of the time, none of the victims was living with their husbands at the time of their deaths.
There are no records for Nichols or Kelly in the census, suggesting they may already have been working the streets at that time.
Nichols was the mother of five children and had been married to a printer's machinist until it broke down in 1880, the year before these census records were taken.
Kelly, born in Limerick, arrived in London from Cardiff in 1884 and went to work in a high class brothel. The photograph of her butchered remains has become the most famous image of all the Ripper victims.
This information on the three women has been available online since the 1881 census records were published eight years ago - it is only now that they have been pulled together to provide an insight into the lives of the women in their latter years.
'Some people treat the Jack the Ripper story as a bit of a game,' said Alex Werner, a Museum of London historian who curated a recent Jack the Ripper exhibition. 'It wasn't a game. It was against real people in the East End, people who had fallen on really hard times, who had gravitated to the East End as a place where they could earn some kind of living as a prostitute.'
Victims 1-5: Mary Ann Nichols, Annie Chapman, Lizzy Stride, Catherine Eddowes and Mary Kelly. Royal physician Sir William Gull (pictured bottom) is widely considered one of the suspects in the Jack the Ripper murders
Newspaper accounts at the time, which helped the Ripper's fame spread, touched on the women's fall from respectability.
The Star newspaper's report on September 27, 1888, on the death of Chapman, struck a sympathetic tone, describing how a woman who "had perhaps a happy and innocent girlhood, and was once a wife, had to turn out and seek the sale of her body for the price of a bed."
'A few hours later,' the newspaper said, 'she was found a corpse.'
The murderer's infamy spread quickly around the world. London newspapers revelled in the gore, which was spread across the country and to distant lands by telegraph. The killer was dubbed "Jack the Ripper" after a man using that pseudonym claimed responsibility in letters to the media and police.
No one was ever prosecuted for the murders, helping to fuel speculation about his identity that continues to this day. Among the suspects identified at various times are Francis Tumblety, an American quack doctor; Sir William Gull, physician to Queen Victoria; Victoria's grandson, Prince Albert Victor; and the artist Walter Sickert.
Andrew Cook, author of the recent book "Jack the Ripper," thinks the Ripper has always been a media creation. He argues that the crime could not have been committed by a single person.
Cook said the Ripper myth has been constructed from "layer upon layer of sediment, nonsense and crazy theories."
'It has become an industry,' he said. 'What really was a terrible scenario of events has almost become over-commercialized.'
Werner doubts we will ever know the Ripper's true identity.
'My feeling is we'll never know for certain,' said Werner. 'We are too far away now to make sense of the different candidates.'
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)l.html#ixzz0ROneQ8On
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De film Monster gaat over haar. Goede film en terechte prijzen voor hoofdrolspeelster.
quote:Op maandag 9 juni 2008 11:41 schreef Smart_ass het volgende:
En niet te vergeten Aileen Wuornos
[ afbeelding ]
Aileen Carol Wuornos (geboren als Aileen Carol Pittman) (Rochester (Michigan), 29 februari 1956 – 9 oktober 2002) was een Amerikaanse seriemoordenaar die ter dood werd veroordeeld door de staat Florida in 1992. Uiteindelijk is ze 6 maal ter dood veroordeeld. Wuornos heeft bekend zeven mannen onafhankelijk van elkaar te hebben vermoord, ze claimde dat ze werd (of poging tot) verkracht tijdens haar werk als prostituee. Ze is ter dood gebracht door middel van een injectie op 9 oktober 2002.
..ontmoette Wuornos de 24-jarige Tyria Moore in een Daytona gay bar.
..Ondertussen had Moore diverse boek- en filmdeals gesloten om haar verhaal te verkopen. Net als drie rechercheurs die aan de zaak werkten, die later zouden aftreden.
..
Fascinerend topic, altijd dit soort dingen interessant gevonden (Discovery Channel's Most Evil vaak genoeg bekeken 
)
)
En nog een JdR verhaal:
New Jack the Ripper suspect was mortuary attendant who killed two more women
An historian claims to have uncovered the identity of Jack the Ripper by using modern police forensic techniques.
Mei Trow also believes that the notorious Whitechapel murderer was responsible for the deaths of an additional two women.
He has concluded that Robert Mann, a local morgue attendant, was the killer who terrorised east London in 1888 and who was officially credited with dismembering five prostitutes.
Another suspect: Historian Dr Mei Trow has claimed that Jack the Ripper was mortuary attendant Robert Mann and that he killed seven - not five - women
Mr Trow's theory is based on two years of intensive research during which he used forensic techniques including psychological and geographical profiling.
The beginnings of Mr Trow's investigation are rooted in 1988, when a US Federal Bureau of Investigation (FBI) examination of the Ripper case worked up a comprehensive criminal personality profile using standard agency procedures.
Royal ripper? Prince Albert Victor, Duke of Clarence, is one of many suspects named by investigative historians over the years
The FBI profile of the Ripper concluded that the killer was a white male from the lower social classes, was probably from a broken home, had a menial job such as a butcher or medical examiner's assistant, and because of prolonged periods without human interaction, was socially inept.
Mr Trow said: 'I wanted to go beyond the myth of a caped man with a top hat and knife, and get to the reality, and the reality is simply that Jack was an ordinary man.'
He also believes that Martha Tabram, found with 39 stab wounds to her body in Gunthorpe Street, was the first Ripper victims, and that Alice Mackenzie, brutally murdered eight months after the confirmed five killings, was his last.
The two women, along with confirmed victims, would have been delivered to the Whitechapel mortuary in which Mann worked.
After the killing of Polly Nichols, the Ripper's first official victim, Mann unlocked the mortuary for the police so they could examine the body and as such, was called as a witness in her inquest to help establish the cause of death.
Most damningly, he undressed Polly's body with his assistant, despite being under strict instructions from police to not touch the body. Mr Trow suspects this was an opportunity for Mann to admire his handiwork.
The coroner, in his summation of Mann's testimony concluded that, 'It appears the mortuary keeper is subject to fits, and neither his memory nor statements are reliable.'
A local of impoverished Whitechapel, Mann was from an extremely deprived background, his father having been absent for much of his upbringing.
In addition, he tasted the ultimate Victorian humiliation of being an inmate in the workhouse, which all citizens regarded as a hellish place to where the lowest strata of society who were unable to support themselves were relegated.
Professor Laurence Alison, forensic psychologist at Liverpool University, said: 'In terms of psychological profiling, Robert Mann is the one of the most credible suspects from recent years and the closest we may ever get to a plausible psychological explanation for these most infamous of Victorian murders.'
Mr Trow's theory forms the basis of the documentary Jack the Ripper: Killer Revealed, which airs on Discovery Channel this Sunday and in the Jack the Ripper: Quest for a Killer.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)n.html#ixzz0TA12pCMv
New Jack the Ripper suspect was mortuary attendant who killed two more women
An historian claims to have uncovered the identity of Jack the Ripper by using modern police forensic techniques.
Mei Trow also believes that the notorious Whitechapel murderer was responsible for the deaths of an additional two women.
He has concluded that Robert Mann, a local morgue attendant, was the killer who terrorised east London in 1888 and who was officially credited with dismembering five prostitutes.
Another suspect: Historian Dr Mei Trow has claimed that Jack the Ripper was mortuary attendant Robert Mann and that he killed seven - not five - women
Mr Trow's theory is based on two years of intensive research during which he used forensic techniques including psychological and geographical profiling.
The beginnings of Mr Trow's investigation are rooted in 1988, when a US Federal Bureau of Investigation (FBI) examination of the Ripper case worked up a comprehensive criminal personality profile using standard agency procedures.
Royal ripper? Prince Albert Victor, Duke of Clarence, is one of many suspects named by investigative historians over the years
The FBI profile of the Ripper concluded that the killer was a white male from the lower social classes, was probably from a broken home, had a menial job such as a butcher or medical examiner's assistant, and because of prolonged periods without human interaction, was socially inept.
Mr Trow said: 'I wanted to go beyond the myth of a caped man with a top hat and knife, and get to the reality, and the reality is simply that Jack was an ordinary man.'
He also believes that Martha Tabram, found with 39 stab wounds to her body in Gunthorpe Street, was the first Ripper victims, and that Alice Mackenzie, brutally murdered eight months after the confirmed five killings, was his last.
The two women, along with confirmed victims, would have been delivered to the Whitechapel mortuary in which Mann worked.
After the killing of Polly Nichols, the Ripper's first official victim, Mann unlocked the mortuary for the police so they could examine the body and as such, was called as a witness in her inquest to help establish the cause of death.
Most damningly, he undressed Polly's body with his assistant, despite being under strict instructions from police to not touch the body. Mr Trow suspects this was an opportunity for Mann to admire his handiwork.
The coroner, in his summation of Mann's testimony concluded that, 'It appears the mortuary keeper is subject to fits, and neither his memory nor statements are reliable.'
A local of impoverished Whitechapel, Mann was from an extremely deprived background, his father having been absent for much of his upbringing.
In addition, he tasted the ultimate Victorian humiliation of being an inmate in the workhouse, which all citizens regarded as a hellish place to where the lowest strata of society who were unable to support themselves were relegated.
Professor Laurence Alison, forensic psychologist at Liverpool University, said: 'In terms of psychological profiling, Robert Mann is the one of the most credible suspects from recent years and the closest we may ever get to a plausible psychological explanation for these most infamous of Victorian murders.'
Mr Trow's theory forms the basis of the documentary Jack the Ripper: Killer Revealed, which airs on Discovery Channel this Sunday and in the Jack the Ripper: Quest for a Killer.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)n.html#ixzz0TA12pCMv
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
hoe harder het sadisme, hoe groter de moordenaar. markies de sade.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Fritz Honka
Fritz Honka (Leipzig, 1935 - 19 oktober 1998) was een Duitse moordenaar die tot 15 jaar en dwangverpleging werd veroordeeld voor het vermoorden van één en doodslag op drie Hamburgse prostituees tussen 1971 en 1974. Hij bewaarde de lijken van de vrouwen in zijn flat.
Honka was 1.65m groot en gevoelig voor opmerkingen over zijn lengte. Hij hield van vrouwen die nog kleiner waren. Bovendien zag Honka het liefst dat ze geen tanden hadden, om te voorkomen dat ze hem wat aan konden doen tijdens orale seks. Om aan zijn gerief te komen bezocht hij geregeld oudere prostituees in de rosse buurt van Hamburg.
Moorden
Tenminste vier van deze vrouwen nam Honka mee naar zijn woning aan de Zeißstraße 74 in Hamburg: Ruth Schult (52), Gertrude Bräuer (42), Frieda Roblick (57) en Anna Beuschel (54). Hij bracht het viertal om en, omdat hij lichamelijk niet in staat was om zich van de lijken te ontdoen, bewaarde hij ze daar. Honka schermde zich af van de stank met alcohol. Wanneer buren klaagden over de geur, verdoezelfde hij die met deodorant.
Ontdekking
Op 17 juni 1975 brak er brand uit in Honka's huis, die de brandweer kwam blussen. Zij troffen ter plaatse de aan stukken gezaagde overblijfselen van vier vrouwen aan in een plastic zak. Nadat Honka thuiskwam van zijn baan als nachtwaker werd hij gearresteerd. Hij verklaarde de vrouwen te hebben vermoord omdat ze grappen hadden gemaakt over zijn voorkeur voor orale seks boven geslachtsgemeenschap.
Spelende kinderen vonden later het hoofd van Bräuer terug op een bouwplaats.
Overlijden
Dankzij Honka's ontoerekeningsvatbaarheids-diagnose, werd alleen de dood van Beuschel als 'moord' bestraft. Honka kwam daardoor in 1993 vrij. Zijn laatste jaren bracht hij onder het pseudoniem Peter Jensen door in een bejaardentehuis in Scharbeutz. Honka stierf in 1998 in de Hamburger Nervenklinik Ochsenzoll.
Fritz Honka (Leipzig, 1935 - 19 oktober 1998) was een Duitse moordenaar die tot 15 jaar en dwangverpleging werd veroordeeld voor het vermoorden van één en doodslag op drie Hamburgse prostituees tussen 1971 en 1974. Hij bewaarde de lijken van de vrouwen in zijn flat.
Honka was 1.65m groot en gevoelig voor opmerkingen over zijn lengte. Hij hield van vrouwen die nog kleiner waren. Bovendien zag Honka het liefst dat ze geen tanden hadden, om te voorkomen dat ze hem wat aan konden doen tijdens orale seks. Om aan zijn gerief te komen bezocht hij geregeld oudere prostituees in de rosse buurt van Hamburg.
Moorden
Tenminste vier van deze vrouwen nam Honka mee naar zijn woning aan de Zeißstraße 74 in Hamburg: Ruth Schult (52), Gertrude Bräuer (42), Frieda Roblick (57) en Anna Beuschel (54). Hij bracht het viertal om en, omdat hij lichamelijk niet in staat was om zich van de lijken te ontdoen, bewaarde hij ze daar. Honka schermde zich af van de stank met alcohol. Wanneer buren klaagden over de geur, verdoezelfde hij die met deodorant.
Ontdekking
Op 17 juni 1975 brak er brand uit in Honka's huis, die de brandweer kwam blussen. Zij troffen ter plaatse de aan stukken gezaagde overblijfselen van vier vrouwen aan in een plastic zak. Nadat Honka thuiskwam van zijn baan als nachtwaker werd hij gearresteerd. Hij verklaarde de vrouwen te hebben vermoord omdat ze grappen hadden gemaakt over zijn voorkeur voor orale seks boven geslachtsgemeenschap.
Spelende kinderen vonden later het hoofd van Bräuer terug op een bouwplaats.
Overlijden
Dankzij Honka's ontoerekeningsvatbaarheids-diagnose, werd alleen de dood van Beuschel als 'moord' bestraft. Honka kwam daardoor in 1993 vrij. Zijn laatste jaren bracht hij onder het pseudoniem Peter Jensen door in een bejaardentehuis in Scharbeutz. Honka stierf in 1998 in de Hamburger Nervenklinik Ochsenzoll.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Dat zou interessanter zijn als je er even een leuke informatieve post van maakt.quote:
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Mengele dus....
http://nl.wikipedia.org/wiki/Josef_Mengele
Ook zo´n lieverdje
...en alles in naam van de wetenschap. 
http://nl.wikipedia.org/wiki/Josef_Mengele
Ook zo´n lieverdje
...en alles in naam van de wetenschap.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Het heeft in ieder geval nog z'n nut gehad (nog steeds).quote:Op donderdag 10 februari 2011 02:01 schreef trovey het volgende:
Mengele dus....
http://nl.wikipedia.org/wiki/Josef_Mengele
Ook zo´n lieverdje
Niet dat het een troost is maar toch.
The Dnepropetrovsk Maniacs
Deze zaak is online heel bekend, maar ik herinner me niet dat het zo uitgebreid in het nieuws is geweest. Het filmpje waarin ze een man bewerken met een hamer en een schroevendraaier (3 guys, one hammer) staat nogsteeds op mijn netvlies gebrand.
Op het filmpje praten ze ook met elkaar alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze vinden het allemaal erg komisch.
Voor een ultieme kick bezochten ze ook de begrafenissen van de slachtoffers.
Zoals je wel vaker hoort bij zulke jonge psycho's, begonnen ook deze jongens eerst met het martelen en doden van dieren. Daar zijn ook foto's van. Dat verveelde al snel, waarna ze vervolgens begonnen met hun moorden. 4 maanden later werden ze opgepakt.
[ Bericht 0% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 15:10:58 ]
Deze zaak is online heel bekend, maar ik herinner me niet dat het zo uitgebreid in het nieuws is geweest. Het filmpje waarin ze een man bewerken met een hamer en een schroevendraaier (3 guys, one hammer) staat nogsteeds op mijn netvlies gebrand.
Op het filmpje praten ze ook met elkaar alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze vinden het allemaal erg komisch. Voor een ultieme kick bezochten ze ook de begrafenissen van de slachtoffers.
Zoals je wel vaker hoort bij zulke jonge psycho's, begonnen ook deze jongens eerst met het martelen en doden van dieren. Daar zijn ook foto's van. Dat verveelde al snel, waarna ze vervolgens begonnen met hun moorden. 4 maanden later werden ze opgepakt.
Meer hier: http://en.wikipedia.org/wiki/Dnepropetrovsk_maniacsquote:The Dnepropetrovsk Maniacs is the media epithet for the killers responsible for a string of brutal murders in Dnepropetrovsk, Ukraine in June and July 2007. The case gained additional notoriety because the killers made video recordings of some of the murders, with one of the videos leaking to the Internet. Two 19-year-old locals, Viktor Sayenko and Igor Suprunyuck, were arrested and charged with 21 murders.
A third conspirator, Alexander Hanzha, was charged with two armed robberies that took place before the murder spree.On February 11, 2009, all three defendants were found guilty. Suprunyuck and Sayenko were sentenced to life imprisonment, while Hanzha received nine years in prison. The lawyers for Suprunyuck and Sayenko launched an appeal, which was dismissed by the Supreme Court of Ukraine in November 2009.
[ Bericht 0% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 15:10:58 ]
Verschrikkelijk ja. Ik heb het filmpje toentertijd gauw afgezet.
Er is nog zo'n smerige zaak, eens kijken of ie hier al staat.
Er is nog zo'n smerige zaak, eens kijken of ie hier al staat.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Ik weet niet meer hoe ze heten 
2 jongens gingen in Amerika een zaak binnen en sloten het personeel op. Het personeel moest acid of zo drinken en ze werden verder nog een beetje gemarteld. Het meisje hebben ze verkracht, en de vader van iemand heeft het overleefd. Wie helpt.
Oh, er was een derde dader buiten geloof ik.
2 jongens gingen in Amerika een zaak binnen en sloten het personeel op. Het personeel moest acid of zo drinken en ze werden verder nog een beetje gemarteld. Het meisje hebben ze verkracht, en de vader van iemand heeft het overleefd. Wie helpt.Oh, er was een derde dader buiten geloof ik.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Google geeft mij ook niets....wel een soortgelijk topic als deze in het Engels:
http://rateyourmusic.com/board_message/message_id_is_2421085
http://rateyourmusic.com/board_message/message_id_is_2421085
Dit is ook wel een interessante wiki trouwens:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_serial_killers_by_country
Netherlands
Maria Swanenburg: killed 27 with arsenic in the 1880s
Slechts één naam, beetje jammer (of juist niet).
In de Nederlandse wiki over seriemoordenaars staan de volgende namen:
Seriemoordenaars in Nederland
Willem van Eijk (Beest van Harkstede)
Koos Hertogs
Maria Swanenburg
Hans van Zon
[ Bericht 13% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 16:11:48 ]
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_serial_killers_by_country
Netherlands
Maria Swanenburg: killed 27 with arsenic in the 1880s
Slechts één naam, beetje jammer (of juist niet).
In de Nederlandse wiki over seriemoordenaars staan de volgende namen:
Seriemoordenaars in Nederland
Willem van Eijk (Beest van Harkstede)
Koos Hertogs
Maria Swanenburg
Hans van Zon
[ Bericht 13% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 16:11:48 ]
De ergste schoolshooting die er tot nu toe heeft plaatsgevonden (meeste slachtoffers):
Virginia Tech massacre
Zelfs met dat briefje boven de deur van 'bij openen ontploft er een bom'. Ik dacht altijd dat het een redelijk impulsieve daad was, maar als hij zelfs dat soort dingen bedacht heeft, dan kan je dat toch niet meer zeggen. Later las ik inderdaad dat hij dit al jaren van tevoren gepland had.
http://en.wikipedia.org/wiki/Virginia_Tech_massacre
http://nl.wikipedia.org/wiki/Schietpartij_op_Virginia_Tech
[ Bericht 10% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 16:29:31 ]
Virginia Tech massacre
The Killingsquote:The Virginia Tech massacre was a school shooting that took place on Monday, April 16, 2007, on the campus of Virginia Polytechnic Institute and State University in Blacksburg, Virginia. In two separate attacks, approximately two hours apart, the perpetrator, Seung-Hui Cho, killed 32 people and wounded many others before committing suicide. The massacre is one of the deadliest shooting incidents by a single gunman in United States history, on or off a school campus.
Cho, a senior English major at Virginia Tech, had previously been diagnosed with a severe anxiety disorder. During much of his middle school and high school years, he received therapy and special education support. After graduating from high school, Cho enrolled at Virginia Tech. Due to federal privacy laws, Virginia Tech was not informed of Cho's previous diagnosis or the accommodations he had been granted at school. In 2005, Cho was accused of stalking two female students. After an investigation, a Virginia special justice declared Cho mentally ill and ordered him to attend treatment. Lucinda Roy, a professor and former chairwoman of the English department, had also asked Cho to seek counseling. Instead of professional help, Cho's mother turned to the church, for exorcism; one Presbyterian minister said "spiritual power" was needed to help Cho.
The attacks received international media coverage and drew widespread criticism of U.S. laws and culture. It sparked intense debate about gun violence, gun laws, gaps in the U.S. system for treating mental health issues, the perpetrator's state of mind, the responsibility of college administrations,privacy laws, journalism ethics, and other issues. Television news organizations that aired portions of the killer's multimedia manifesto were criticized by victims' families, Virginia law enforcement officials, and the American Psychiatric Association.
The massacre prompted the state of Virginia to close legal loopholes that had previously allowed Cho, an individual adjudicated as mentally unsound, to purchase handguns without detection by the National Instant Criminal Background Check System (NICS). It also led to passage of the first major federal gun control measure in more than 13 years. The law strengthening the NICS was signed by President George W. Bush on January 5, 2008.
The Virginia Tech Review Panel, a state-appointed body assigned to review the incident, criticized Virginia Tech administrators for failing to take action that might have reduced the number of casualties. The panel's report also reviewed gun laws and pointed out gaps in mental health care as well as privacy laws that left Cho's deteriorating condition in college untreated.
Eng hoe ver hij het heeft uitgedacht.quote:Cho used two firearms during the attacks: a .22-caliber Walther P22 semi-automatic handgun and a 9 mm semi-automatic Glock 19 handgun.The shootings occurred in separate incidents, with the first at West Ambler Johnston Hall, during which Cho killed two pupils, and the second at Norris Hall, where the other 31 deaths, including that of Cho himself, as well as all the nonlethal injuries, occurred.
West Ambler Johnston shootings
Cho was seen near the entrance to West Ambler Johnston Hall, a co-ed residence hall that houses 894 students, at about 6:45 a.m. EDT. The hall was normally only accessible to its residents via magnetic key card before 10 a.m. Cho's student mailbox was in the lobby of the building, so he had a pass card access after 7:30 a.m., but it is unclear how he gained earlier entrance to the building.
Cho shot his first victims around 7:15 a.m. in West Ambler Johnston Hall. At about that time, Cho entered the room that freshman Emily J. Hilscher shared with another student. Hilscher, a 19-year-old from Woodville, Rappahannock County, Virginia, was killed. After hearing the gunshots, a male resident assistant, Ryan C. Clark, attempted to aid Hilscher. Clark, a 22-year-old-senior from Martinez, Columbia County, Georgia, was fatally shot. Hilscher remained alive for three hours after being shot, but no one from the school, law enforcement or hospital notified her family until after she had died.
Cho left the scene and returned to his dormitory room. While police and emergency medical services units were responding to the shootings in the dorm next door, Cho changed out of his bloodstained clothes, logged on to his computer to delete his e-mail, and then removed the hard drive. About an hour after the attack, Cho is believed to have been seen near the campus duck pond. Although authorities suspected Cho threw his hard drive and mobile phone into the water, a search was unsuccessful.
Almost two hours after the first killings, Cho appeared at a nearby post office and mailed a package of writings and video recordings to NBC News; the package was postmarked 9:01 a.m.He then walked to Norris Hall. In a backpack, he carried several chains, locks, a hammer, a knife, two guns, nineteen 10- and 15-round magazines, and almost 400 rounds of ammunition.
Norris Hall shootings
Elementary French class students take cover in Holden Hall room 212. About two hours after the initial shootings, Cho entered Norris Hall, which houses the Engineering Science and Mechanics program among others, and chained the three main entrance doors shut. He placed a note on at least one of the chained doors, claiming that attempts to open the door would cause a bomb to explode. Shortly before the shooting began, a faculty member found the note and took it to the building's third floor to notify the school's administration. At about the same time, Cho had begun shooting students and faculty on the second floor; the bomb threat was never called in. Within one or two minutes of the first shots, the first call to 9-1-1 was received.
According to several students, before the shooting began Cho looked into several classrooms. Erin Sheehan, an eyewitness and survivor who had been in room 207, told reporters that the shooter "peeked in twice" earlier in the lesson and that "it was strange that someone at this point in the semester would be lost, looking for a class". Cho's first attack after entering Norris occurred in an advanced hydrology engineering class taught by Professor G. V. Loganathan in room 206. Cho first shot and killed the professor, then continued shooting, killing nine of the 13 students in the room and injuring two others. Next, Cho went across the hall to room 207, in which instructor Christopher James Bishop was teaching German. Cho killed Bishop and four students; six students were wounded. Cho then moved on to Norris 211 and 204. In both of these classrooms, Cho was initially prevented from entering the classroom by barricades erected by instructors and students. In room 204, Professor Liviu Librescu, a Holocaust survivor, forcibly prevented Cho from entering the room. Librescu was able to hold the door closed until most of his students escaped through the windows, but he died after being shot multiple times through the door. One student in his classroom was killed. Instructor Jocelyne Couture-Nowak and student Henry Lee were killed in room 211 as they attempted to barricade the door.
Cho reloaded and revisited several of the classrooms. After Cho's first visit to room 207, several students had barricaded the door and had begun tending the wounded. When Cho returned minutes later, Katelyn Carney and Derek O'Dell were injured while holding the door closed. Cho also returned to room 206. According to a student eyewitness, the movements of a wounded Waleed Shaalan distracted Cho from a nearby student after the shooter had returned to the room. Shaalan was shot a second time and died. Also in room 206, Partahi Mamora Halomoan Lumbantoruan may have protected fellow student Guillermo Colman by diving on top of him. Colman's various accounts make it unclear whether this act was intentional or the involuntary result of being shot. Multiple gunshots killed Lumbantoruan, but Colman was protected by Lumbantoruan's body.
Students, including Zach Petkewicz, barricaded the door of room 205 with a large table after substitute professor Haiyan Cheng and a student saw Cho heading toward them. Cho shot several times through the door but failed to force his way in. No one in that classroom was wounded or killed.
Hearing the commotion on the floor below, Professor Kevin Granata brought 20 students from a nearby classroom into an office, where the door could be locked, on the third floor of Norris Hall. He then went downstairs to investigate and was fatally shot by Cho. None of the students locked in Granata's office were injured.
Approximately 10-12 minutes after the second attack began, Cho shot himself in the head. During this second assault, he had fired at least 174 rounds, killing 30 people and wounding 17 more. During the investigation, State Police Superintendent William Flaherty told a state panel that police found 203 live rounds in Norris Hall. "He was well prepared to continue...," Flaherty testified.
During the two attacks, Cho killed five faculty members and 27 students before committing suicide. The Virginia Tech review panel reported that Cho's gunshots wounded 17 other people; six more were injured when they jumped from second-story windows to escape. Sydney J. Vail, the director of the trauma center at Carilion Roanoke Memorial Hospital, said that Cho's choice of 9 mm hollow point ammunition increased the severity of the injuries. Conversely, due to the limited penetration depth of hollow point bullets, it is likely that Colman would have died had they not been used.
Victims
1. Ryan Clark (22) Martinez, Georgia
—senior in Psych/Biology/English
2. Emily Hilscher (19) Woodville, Virginia
—freshman in Animal Sciences
3. Liviu Librescu (76) Ploieşti, Romania
—professor of Engineering
4. Minal Panchal (26) Mumbai, India
—masters student in Architecture
5. G. V. Loganathan (53) Erode, Tamil Nadu, India
—professor of Engineering
6. Jarrett Lane (22) Narrows, Virginia
—senior in Civil Engineering
7. Brian Bluhm (25) Louisville, Kentucky
—masters student in Civil Engineering
8. Matthew Gwaltney (24) Chesterfield County, Virginia
—masters student in Environmental Engineering
9. Jeremy Herbstritt (27) Bellefonte, Pennsylvania
—masters student in Civil Engineering
10. Partahi Lumbantoruan (34) Medan, Indonesia
—PhD student in Civil Engineering
11. Daniel O'Neil (22) Lincoln, Rhode Island
—masters student in Environmental Engineering
12. Juan Ortiz (26) Bayamón, Puerto Rico[25]
—masters student in Civil Engineering
13. Julia Pryde (23) Middletown, New Jersey
—masters student in Biological Systems Engineering
14. Waleed Shaalan (32) Zagazig, Egypt
—PhD student in Civil Engineering
15. Jamie Bishop (35) Pine Mountain, Georgia
—German instructor
16. Lauren McCain (20) Hampton, Virginia
—freshman in International Studies
17. Michael Pohle Jr. (23) Flemington, New Jersey
—senior in Biological Sciences
18. Maxine Turner (22) Vienna, Virginia
—senior in Chemical Engineering
19. Nicole White (20) Smithfield, Virginia
—junior in International Studies
20. Jocelyne Couture-Nowak (49) Truro, Nova Scotia
—professor of French
21. Ross Alameddine (20) Saugus, Massachusetts
—sophomore in English/Business
22. Austin Cloyd (18) Champaign, Illinois
—freshman in Int'l Studies/French
23. Daniel Perez Cueva (21) Woodbridge, Virginia
—junior in International Studies
24. Caitlin Hammaren (19) Westtown, New York
—sophomore in Int'l Studies/French
25. Rachael Hill (18) Richmond County, Virginia
—freshman in Biological Sciences
26. Matthew La Porte (20) Dumont, New Jersey
—sophomore in Political Science
27. Henry Lee (20) Roanoke, Virginia/Vietnam
—freshman in Computer Engineering
28. Erin Peterson (18) Centreville, Virginia
—freshman in International Studies
29. Mary Karen Read (19) Annandale, Virginia
—freshman in Interdisciplinary Studies
30. Reema Samaha (18) Centreville, Virginia
—freshman in Urban Planning
31. Leslie Sherman (20) Springfield, Virginia
—junior in History/Int'l Studies
32. Kevin Granata (45) Toledo, Ohio
—professor of Engineering
Perpetrator (suicide)
1. Seung-Hui Cho (23) Centreville, Virginia
—senior in English
Zelfs met dat briefje boven de deur van 'bij openen ontploft er een bom'. Ik dacht altijd dat het een redelijk impulsieve daad was, maar als hij zelfs dat soort dingen bedacht heeft, dan kan je dat toch niet meer zeggen. Later las ik inderdaad dat hij dit al jaren van tevoren gepland had.
http://en.wikipedia.org/wiki/Virginia_Tech_massacre
http://nl.wikipedia.org/wiki/Schietpartij_op_Virginia_Tech
[ Bericht 10% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 16:29:31 ]
Jaaaaa, Hi-Fi, dankjequote:
Google geeft mij ook niets....wel een soortgelijk topic als deze in het Engels:
http://rateyourmusic.com/board_message/message_id_is_2421085
http://en.wikipedia.org/wiki/Hi-Fi_murdersquote:Pierre and Andrews entered the Hi-Fi store in Ogden just before closing time, brandishing handguns. Two employees, Stanley Walker, age 20, and Michelle Ansley, age 19, were in the store at the time and taken hostage. Pierre and Andrews took the two into the basement of the store, bound them, and then began robbing the store. Later, a 16-year-old boy named Cortney Naisbitt arrived to thank Walker for allowing him to park his car in the store's parking lot as he ran an errand next door. He was also taken hostage and tied up in the basement with Walker and Ansley. Later that evening, Orren Walker, Stanley's 43-year-old father, became worried that his son had not returned home. Cortney Naisbitt's mother Carol Naisbitt, also arrived at the shop looking for her son who was late getting home. Both Orren Walker and Carol Naisbitt were taken to the basement and tied up. At this point, Ansley began begging and crying, as did Cortney Naisbitt.
Pierre then ordered Andrews to go out to their van and bring him back something. Andrews returned with a bottle in a brown paper bag, from which Pierre poured a cup of blue liquid. Pierre ordered Orren to administer the liquid to the other hostages, but he refused, and was bound, gagged and left face-down on the basement floor.
Pierre and Andrews then propped each of the victims into sitting positions and forced them to drink the liquid, telling them it was vodka laced with sleeping pills. Rather, it was liquid Drano. The moment it touched the hostages' lips, enormous blisters rose, and it began to burn their tongues and throats and peel away the flesh around their mouths. Ansley, still begging for her life, was forced to drink the drain cleaner too, although she was reported to have coughed less than the other victims (by Orren Walker). Pierre and Andrews tried to duct-tape the hostages' mouths shut to hold quantities of drain cleaner in and to silence their screams, but pus oozing from the blisters prevented the adhesive from sticking. Orren Walker was the last to be given the drain cleaner, but seeing what was happening to the other hostages, he allowed it to pour out of his mouth and then faked the convulsions and screams of his son and fellow hostages.
Pierre became angry because the deaths were taking too long and were too loud and messy, so he shot both Carol and Cortney Naisbitt in the backs of their heads. Pierre then shot at Orren Walker but missed. He then fatally shot Stanley before again shooting at Orren, this time grazing the back of his head.
Pierre then took Ansley to the far corner of the basement, forced her at gunpoint to remove her clothes, then repeatedly and brutally raped her, after telling Andrews to clear out for 30 minutes. When he was done, he allowed her to use the bathroom while he watched, then dragged her, still naked, back to the other hostages, threw her on her face, and fatally shot her in the back of the head.[1]
Andrews and Pierre noted that Orren was still alive, so Pierre mounted him, wrapped a wire around his throat, and tried to strangle him. When this failed, Pierre and Andrews inserted a ballpoint pen into Orren's ear, and Pierre stomped it until it punctured his eardrum, broke, and exited the side of his throat. Pierre and Andrews then went upstairs, finished loading equipment into their van, and departed.
Dit heb ik echt met ingehouden adem gelezen toentertijd, hoe kan je zoiets doen. Meer op de Wiki.
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Dat is wel heel toevallig.quote:
Op 
Ik zocht namelijk op hostage en acid. In dat verhaal over Hi-Fi staat geen enkele keer iets over acid, maar iets verder op bij een andere seriemoordenaar wel. Dom dat ik niet meteen door had dat dat het juiste verhaal was.
Ja, ik zat fout, 't was Dranoquote:
[..]
Dat is wel heel toevallig.
't Zal wel ongeveer hetzelfde toen though
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
Interessant topic, zie het nu pas!
'Here are the young men, the weight on their shoulders,
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell's darker chamber,
Pushed to the limit, we dragged ourselves in...' ('Decades' van Joy Division)
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell's darker chamber,
Pushed to the limit, we dragged ourselves in...' ('Decades' van Joy Division)
Ik heb twee boeken over seriemoordenaars gelezen: 'Het Fenomeen seriemoordenaars: het wie, wat, hoe en waarom van' van Harold Schechter uit 2005 en 'Mijn leven tussen seriemoordenaars' van Helen Morrison uit 2010.quote:Op zondag 15 juni 2008 22:12 schreef Treinhomo het volgende:
[..]
[ afbeelding ]
[..]
Dat is hier in NL dan ook gewoon het geval.
In het eerste boek staat o.a. wat er gebeurde voor de terechtstelling van Ted Bundy.
Een lokaal radiostation zond voor die executie de hele dag het geluid uit
van pruttelend spek gecombineerd met een variatie op een kinderliedje met
als tekst 'dat het nu over en klaar was met die ouwe Bundy'!
'Here are the young men, the weight on their shoulders,
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell's darker chamber,
Pushed to the limit, we dragged ourselves in...' ('Decades' van Joy Division)
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell's darker chamber,
Pushed to the limit, we dragged ourselves in...' ('Decades' van Joy Division)
En blijkbaar hebben ze copycats, waar ik net het beruchte filmpje van tegen ben gekomen.quote:Op donderdag 10 februari 2011 15:00 schreef -Strawberry- het volgende:
The Dnepropetrovsk Maniacs
Deze zaak is online heel bekend, maar ik herinner me niet dat het zo uitgebreid in het nieuws is geweest. Het filmpje waarin ze een man bewerken met een hamer en een schroevendraaier (3 guys, one hammer) staat nogsteeds op mijn netvlies gebrand.
Voor een ultieme kick bezochten ze ook de begrafenissen van de slachtoffers.
Zoals je wel vaker hoort bij zulke jonge psycho's, begonnen ook deze jongens eerst met het martelen en doden van dieren. Daar zijn ook foto's van. Dat verveelde al snel, waarna ze vervolgens begonnen met hun moorden. 4 maanden later werden ze opgepakt.
[ afbeelding ]
[..]
Meer hier: http://en.wikipedia.org/wiki/Dnepropetrovsk_maniacs
quote:On April 5, 2011, two youths, Artem Anоufriev (Russian: Артем Ануфриев) (born in 1992) and Nikita Lytkin (Russian: Никита Лыткин) (born in 1993) were arrested in connection with a series of six murders and attacks on local residents in Akademgorodok in Irkutsk, Russia. The attacks, which involved a mallet and knife, began in December 2010. Both of them were arrested after a video recording showing the dead body of a female being mutilated with a knife was found on a camera belonging to Litkin's uncle, who had become suspicious. According to media reports, the youths had been influenced by reading about the Dnepropetrovsk Maniacs on the Internet.
Breivik is een lul.
'Here are the young men, the weight on their shoulders,
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell's darker chamber,
Pushed to the limit, we dragged ourselves in...' ('Decades' van Joy Division)
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell's darker chamber,
Pushed to the limit, we dragged ourselves in...' ('Decades' van Joy Division)
Ik ben twee jaar geleden bij het betreffende huis geweest, als ze daar een hotel van maken wil ik er wel een nachtje slapenquote:
Op 
Het schijnt een enorm broodje-aapverhaal te zijn, maar toch. Het huis is volgens mij nog een tijdje van Nicholas Cage geweest. Leuk topic
Ik moest voor m'n werk als vertaler vorig jaar veel vertalen over seriemoordenaars, zal morgen wat mooie verhalen opzoeken.
Tap tap tap
Ben benieuwdquote:Op maandag 13 augustus 2012 22:48 schreef CherryLips het volgende:
[..]
Ik ben twee jaar geleden bij het betreffende huis geweest, als ze daar een hotel van maken wil ik er wel een nachtje slapen
Leuk topic
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
Ow , interessantquote:
[..]
Ik ben twee jaar geleden bij het betreffende huis geweest, als ze daar een hotel van maken wil ik er wel een nachtje slapen
Leuk topic
Richard Kuklinski
Richard Kuklinski (11 april 1935 - 5 maart 2006) was een huurmoordenaar met een gedragsstoornis die geboren werd in Jersey City, New Jersey. Hij werd als kind mishandeld en vermoordde katten en honden als tijdverdrijf en als middel om zijn woede kwijt te kunnen.
Jeugd
Als zestienjarige moest Kuklinski op straat voor zichzelf zorgen. Hij werd een straatvechter (waarbij zijn kolossale postuur hem goed van pas kwam), en bij een gelegenheid sloeg hij met een pijp zes belagers van zich af en bijna dood. Als zeventienjarige pleegde hij zijn eerste moord.
Kuklinski beweert met gangster Roy Demeo van de New Yorkse Gambino-misdaadfamilie te hebben samengewerkt, hoewel er geen enkele getuige is die zich hem kan herinneren.
Curriculum vitae
Gedurende de volgende dertig jaar bracht Kuklinski veel van zijn, volgens eigen zeggen, 200 slachtoffers om door gebruik van cyaankali. Maar ook gebruikte Kuklinski pistolen, messen, dolken, kettingzagen, kruisbogen en kleingoed als handwapens en boksbeugels.
Na alle moorden heeft Kuklinski al zijn vrienden vermoord omdat hij niet meer wist wie hij kon vertrouwen, toen één vriend in de wetenschap gesteld was dat Kuklinski achter hem aan zat heeft hij zijn familie met de dood bedreigd. Kuklinski was razend en schoot de man met een pistool neer. Hij werd met vijf schoten in zijn lichaam in de auto achtergelaten.
In de openbaarheid
Kuklinski's familie en buren hadden geen idee van zijn bestaan. Iedereen meende dat hij een succesvol zakenman was die goed zorgde voor zijn gezin, en die aardig wat geld in de kas bracht. In 1986 werd hij gearresteerd. Vrijwel de gehele zaak was gebaseerd op de getuigenis van één undercoveragent. In 1998 werd Kuklinski veroordeeld tot tweemaal levenslang.
Hij stierf een natuurlijke dood op 5 maart 2006.
In de media
Philip Carlo bracht in 2007 het boek The Ice Man: Confessions of a Mafia Contract Killer uit, waarin hij verslag probeert te doen van Kuklinksi's vermeende misdaden en methodes. De beweringen in dit boek zijn zeer omstreden.
Een van de grotere maffia-kenners van de Verenigde Staten, Jerry Capeci, noemt Kuklinski naar aanleiding van dit boek de Forrest Gump van de georganiseerde misdaad. Kuklinski beweert namelijk deelgenomen te hebben aan zo ongeveer alle belangrijke maffia-executies van de laatste twintig jaar. En dit terwijl er behalve Kuklinski zelf geen enkele getuige is die hem zelfs maar linkt met de maffia, laat staan met de moorden op onder meer Carmine Galante, Paul Castellanno en Jimmy Hoffa zoals hijzelf beweert, hetgeen zijn geloofwaardigheid nogal ondermijnt. Het grootse gedeelte van het boek lijkt ontsproten te zijn aan ofwel de fantasie van Kuklinski, ofwel aan die van Carlo.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
http://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
Richard Kuklinski (11 april 1935 - 5 maart 2006) was een huurmoordenaar met een gedragsstoornis die geboren werd in Jersey City, New Jersey. Hij werd als kind mishandeld en vermoordde katten en honden als tijdverdrijf en als middel om zijn woede kwijt te kunnen.
Jeugd
Als zestienjarige moest Kuklinski op straat voor zichzelf zorgen. Hij werd een straatvechter (waarbij zijn kolossale postuur hem goed van pas kwam), en bij een gelegenheid sloeg hij met een pijp zes belagers van zich af en bijna dood. Als zeventienjarige pleegde hij zijn eerste moord.
Kuklinski beweert met gangster Roy Demeo van de New Yorkse Gambino-misdaadfamilie te hebben samengewerkt, hoewel er geen enkele getuige is die zich hem kan herinneren.
Curriculum vitae
Gedurende de volgende dertig jaar bracht Kuklinski veel van zijn, volgens eigen zeggen, 200 slachtoffers om door gebruik van cyaankali. Maar ook gebruikte Kuklinski pistolen, messen, dolken, kettingzagen, kruisbogen en kleingoed als handwapens en boksbeugels.
Na alle moorden heeft Kuklinski al zijn vrienden vermoord omdat hij niet meer wist wie hij kon vertrouwen, toen één vriend in de wetenschap gesteld was dat Kuklinski achter hem aan zat heeft hij zijn familie met de dood bedreigd. Kuklinski was razend en schoot de man met een pistool neer. Hij werd met vijf schoten in zijn lichaam in de auto achtergelaten.
In de openbaarheid
Kuklinski's familie en buren hadden geen idee van zijn bestaan. Iedereen meende dat hij een succesvol zakenman was die goed zorgde voor zijn gezin, en die aardig wat geld in de kas bracht. In 1986 werd hij gearresteerd. Vrijwel de gehele zaak was gebaseerd op de getuigenis van één undercoveragent. In 1998 werd Kuklinski veroordeeld tot tweemaal levenslang.
Hij stierf een natuurlijke dood op 5 maart 2006.
In de media
Philip Carlo bracht in 2007 het boek The Ice Man: Confessions of a Mafia Contract Killer uit, waarin hij verslag probeert te doen van Kuklinksi's vermeende misdaden en methodes. De beweringen in dit boek zijn zeer omstreden.
Een van de grotere maffia-kenners van de Verenigde Staten, Jerry Capeci, noemt Kuklinski naar aanleiding van dit boek de Forrest Gump van de georganiseerde misdaad. Kuklinski beweert namelijk deelgenomen te hebben aan zo ongeveer alle belangrijke maffia-executies van de laatste twintig jaar. En dit terwijl er behalve Kuklinski zelf geen enkele getuige is die hem zelfs maar linkt met de maffia, laat staan met de moorden op onder meer Carmine Galante, Paul Castellanno en Jimmy Hoffa zoals hijzelf beweert, hetgeen zijn geloofwaardigheid nogal ondermijnt. Het grootse gedeelte van het boek lijkt ontsproten te zijn aan ofwel de fantasie van Kuklinski, ofwel aan die van Carlo.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
http://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
Sorry, het heeft wat langer geduurd :p
De meeste moordenaars die ik kende zijn al besproken trouwens. Maar op zowel 13th Street als op Discovery World (geloof ik?) zijn vaak programma's over seriemoordenaars. Voor de liefhebber.
Als deze idioten al langs zijn gekomen in dit topic, dan heb ik gewoon scheel gekeken
Gary Ridgway aka The Green River Killer
Een Amerikaanse seriemoordenaar die actief was in de jaren 80 en 90. Hij heeft 48 moorden bekend, maar vermoed wordt dat hij tot wel 71 vrouwen heeft vermoord. Hij dumpte zijn slachtoffers in de Green River, vandaar zijn bijnaam. Hij verkrachtte en wurgde zijn slachtoffers: prostituees of meisjes/jonge vrouwen die van huis waren weggelopen. In 2003 werd hij veroordeeld tot 48 keer levenslang (mooie straffen in de VS).
Zijn eigen motivatie:
Deze vond ik echt goor:
Dennis Nilsen
Deze meneer spoorde niet helemaal. Nilsen zat als kok in het leger, maar zijn grote droom was politieagent te worden. Zijn carričre bij de politie duurde echter niet lang en uiteindelijk werd hij ambtenaar. Hij vermoordde voornamelijk homoseksuele jongens die hij oppikte in homokroegen. Sommige van deze jongens waren dakloos en werden niet snel gemist. Hij lokte ze naar zijn huis met eten en drank, waar hij ze dronken voerde en ze wurgde in hun slaap: soms verdronk hij ze.Tussen 1978 en 1982 heeft hij minstens 15 jonge mannen vermoord. In het begin verborg hij de lichamen in de vloer zodat hij er later nog seksuele handelingen mee kon uitvoeren. Als de lichamen echt gingen rotten, verbrandde hij ze in de tuin (met de buurtkinderen die vrolijk om het vuur dansten) maar toen hij naar een bovenverdieping verhuisde, moest hij iets nieuws verzinnen. Als kok had hij in het leger geleerd met vlees om te gaan en die vaardigheden paste hij toe op zijn slachtoffers. Hij hakte de lichamen in stukken en verstopte lichaamsdelen in vuilniszakken in zijn huis: sommige stukken propte hij in de wc. De leidingen raakten al snel verstopt en de loodgieter die door de buren was opgeroepen, kwam voor een onaangename verrassing te staan.
Carl Stotter was een slachtoffer van Nilsen: hij werd gewurgd en half verzopen, maar Nilsen liet hem uiteindelijk gaan.
http://www.thesun.co.uk/s(...)h-Dennis-Nilsen.html
Mooie tijden.
Ik ga even kijken of ik meer fijne mensen kan vinden.
De meeste moordenaars die ik kende zijn al besproken trouwens. Maar op zowel 13th Street als op Discovery World (geloof ik?) zijn vaak programma's over seriemoordenaars. Voor de liefhebber.
Als deze idioten al langs zijn gekomen in dit topic, dan heb ik gewoon scheel gekeken
Gary Ridgway aka The Green River Killer
Een Amerikaanse seriemoordenaar die actief was in de jaren 80 en 90. Hij heeft 48 moorden bekend, maar vermoed wordt dat hij tot wel 71 vrouwen heeft vermoord. Hij dumpte zijn slachtoffers in de Green River, vandaar zijn bijnaam. Hij verkrachtte en wurgde zijn slachtoffers: prostituees of meisjes/jonge vrouwen die van huis waren weggelopen. In 2003 werd hij veroordeeld tot 48 keer levenslang (mooie straffen in de VS).
Zijn eigen motivatie:
http://www.alternet.org/s(...)er_killer?page=0%2C1quote:In Ridgway's mind, he even believed that he was helping the police out, as he admitted in one interview with investigators.
"I thought I was doing you guys a favor, killing prostitutes," he said. "Here you guys can't control them, but I can."
Prostitutes were an infestation, a sickly disease to which Ridgway thought he had the cure. So he "cured" young women of what he saw as their pathetic and undeserving lives. Not everyone he killed was a prostitute, but in his mind, they all deserved what they got.
Deze vond ik echt goor:
Dennis Nilsen
Deze meneer spoorde niet helemaal. Nilsen zat als kok in het leger, maar zijn grote droom was politieagent te worden. Zijn carričre bij de politie duurde echter niet lang en uiteindelijk werd hij ambtenaar. Hij vermoordde voornamelijk homoseksuele jongens die hij oppikte in homokroegen. Sommige van deze jongens waren dakloos en werden niet snel gemist. Hij lokte ze naar zijn huis met eten en drank, waar hij ze dronken voerde en ze wurgde in hun slaap: soms verdronk hij ze.Tussen 1978 en 1982 heeft hij minstens 15 jonge mannen vermoord. In het begin verborg hij de lichamen in de vloer zodat hij er later nog seksuele handelingen mee kon uitvoeren. Als de lichamen echt gingen rotten, verbrandde hij ze in de tuin (met de buurtkinderen die vrolijk om het vuur dansten) maar toen hij naar een bovenverdieping verhuisde, moest hij iets nieuws verzinnen. Als kok had hij in het leger geleerd met vlees om te gaan en die vaardigheden paste hij toe op zijn slachtoffers. Hij hakte de lichamen in stukken en verstopte lichaamsdelen in vuilniszakken in zijn huis: sommige stukken propte hij in de wc. De leidingen raakten al snel verstopt en de loodgieter die door de buren was opgeroepen, kwam voor een onaangename verrassing te staan.
Carl Stotter was een slachtoffer van Nilsen: hij werd gewurgd en half verzopen, maar Nilsen liet hem uiteindelijk gaan.
http://www.thesun.co.uk/s(...)h-Dennis-Nilsen.html
Mooie tijden.
Ik ga even kijken of ik meer fijne mensen kan vinden.
Tap tap tap
Een die niet mag ontbreken is Dennis Rader (BTK-Killer):
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dennis_Rader
Rader wordt geboren als oudste van vier zoons van William Elvin en Dorothea Mae Rader. Hij groeide op in Wichita en behaalde een diploma op de Riverview School en later op de Wichita Heights High School. Rader zat van 1965 tot 1966 op de Kansas Wesleyan University, waarna hij vier jaar bij de Amerikaanse luchtmacht zat.
Toen Rader in 1970 terugkwam van uitzendingen naar onder meer Zuid-Korea en Turkije, verhuisde hij naar Park City, een voorstad van Wichita. Hij werkte een tijdje op de vleesafdeling van de plaatselijke supermarkt, waar zijn moeder boekhouder was. Hij trouwde op 22 mei 1971 met Paula Dietz. Hij studeerde elektronica op het Butler County Community College in El Dorado en behaalde daar in 1973 zijn diploma. Vervolgens studeerde hij door op de Wichita State University, waar hij in 1979 afstudeerde als “Administration of Justice”, in de graad van bachelor. Rader had intussen twee opgroeiende kinderen, die beide geboren waren na zijn eerste moorden.
Van 1972 tot 1973 werkte Rader, net als twee latere BTK-slachtoffers, als monteur voor de Coleman Company, een bedrijf dat kampeerspullen maakt. Van november 1974 tot aan zijn ontslag in juli 1988 werkte hij op het kantoor van ADT Security Services in Wichita, een bedrijf dat alarminstallaties verkocht en installeerde. Hij bekleedde verschillende functies, waaronder die van installatiemanager. Er wordt aangenomen dat hij bij ADT Security Services leerde hoe hij een alarminstallatie zorgvuldig kon dwarsbomen, wat het mogelijk maakte dat hij in kon breken in de huizen van zijn slachtoffers, zonder gepakt te worden.
In 1989 was Rader voor drie maanden de supervisor van de volkstelling voor het gebied rondom Wichita, voorafgaand aan de federale volkstelling van 1990.
In 1991 was Rader supervisor van het gehoorzaamheidsdeparatement in Park City; een tweemansbureau dat zorgde voor dierencontrole, huisproblemen, handhaving en nog enkele andere hinderlijke zaken. In deze positie betitelden buurtbewoners hem soms als overijverig en extreem strikt; een buurtbewoner beklaagde zich dat Rader haar hond zonder reden doodde. Op 2 maart 2005, hief de gemeenteraad van Park City het bureau van Rader op. (Op dat moment was Rader al gearresteerd door de autoriteiten.)
Rader was een lid van de Christ Lutheran Church, een Lutherse gemeente van rond de 200 mensen. Hij was meer dan 30 jaar lid en was verkozen tot voorzitter van het bestuur. Rader was bovendien scoutingleider en lid van de lokale Republikeinse Partij.
Op 27 juli 2005 zag rechter Eric Yost af van de gebruikelijke wachtperiode van 60 dagen, en gaf daarmee toestemming voor een onmiddellijke scheiding van Paula Rader, aangezien haar mentale conditie in gevaar was. Dennis Rader vocht de scheiding niet aan, waarmee een 34-jarig huwelijk ten einde kwam.
Docu: (deel 1)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dennis_Rader
Rader wordt geboren als oudste van vier zoons van William Elvin en Dorothea Mae Rader. Hij groeide op in Wichita en behaalde een diploma op de Riverview School en later op de Wichita Heights High School. Rader zat van 1965 tot 1966 op de Kansas Wesleyan University, waarna hij vier jaar bij de Amerikaanse luchtmacht zat.
Toen Rader in 1970 terugkwam van uitzendingen naar onder meer Zuid-Korea en Turkije, verhuisde hij naar Park City, een voorstad van Wichita. Hij werkte een tijdje op de vleesafdeling van de plaatselijke supermarkt, waar zijn moeder boekhouder was. Hij trouwde op 22 mei 1971 met Paula Dietz. Hij studeerde elektronica op het Butler County Community College in El Dorado en behaalde daar in 1973 zijn diploma. Vervolgens studeerde hij door op de Wichita State University, waar hij in 1979 afstudeerde als “Administration of Justice”, in de graad van bachelor. Rader had intussen twee opgroeiende kinderen, die beide geboren waren na zijn eerste moorden.
Van 1972 tot 1973 werkte Rader, net als twee latere BTK-slachtoffers, als monteur voor de Coleman Company, een bedrijf dat kampeerspullen maakt. Van november 1974 tot aan zijn ontslag in juli 1988 werkte hij op het kantoor van ADT Security Services in Wichita, een bedrijf dat alarminstallaties verkocht en installeerde. Hij bekleedde verschillende functies, waaronder die van installatiemanager. Er wordt aangenomen dat hij bij ADT Security Services leerde hoe hij een alarminstallatie zorgvuldig kon dwarsbomen, wat het mogelijk maakte dat hij in kon breken in de huizen van zijn slachtoffers, zonder gepakt te worden.
In 1989 was Rader voor drie maanden de supervisor van de volkstelling voor het gebied rondom Wichita, voorafgaand aan de federale volkstelling van 1990.
In 1991 was Rader supervisor van het gehoorzaamheidsdeparatement in Park City; een tweemansbureau dat zorgde voor dierencontrole, huisproblemen, handhaving en nog enkele andere hinderlijke zaken. In deze positie betitelden buurtbewoners hem soms als overijverig en extreem strikt; een buurtbewoner beklaagde zich dat Rader haar hond zonder reden doodde. Op 2 maart 2005, hief de gemeenteraad van Park City het bureau van Rader op. (Op dat moment was Rader al gearresteerd door de autoriteiten.)
Rader was een lid van de Christ Lutheran Church, een Lutherse gemeente van rond de 200 mensen. Hij was meer dan 30 jaar lid en was verkozen tot voorzitter van het bestuur. Rader was bovendien scoutingleider en lid van de lokale Republikeinse Partij.
Op 27 juli 2005 zag rechter Eric Yost af van de gebruikelijke wachtperiode van 60 dagen, en gaf daarmee toestemming voor een onmiddellijke scheiding van Paula Rader, aangezien haar mentale conditie in gevaar was. Dennis Rader vocht de scheiding niet aan, waarmee een 34-jarig huwelijk ten einde kwam.
Docu: (deel 1)
![B.T.K [1 of 3]](http://i.ytimg.com/vi/XzHMP5FVxzI/default.jpg)
Luis Garavito:
Luis Alfredo Garavito Cubillos, aka "La Bestia" ("The Beast") or "Tribilín" (American Spanish translation of Disney's "Goofy") (born 25 January 1957 in Génova, Quindío, Colombia) is a Colombian rapist and serial killer. In 1999, he admitted to the rape and murder of 147 young boys.[1] The number of his victims, based on the locations of skeletons listed on maps that Garavito drew in prison, could eventually exceed 300. He has been described by local media as "the world's worst serial killer" because of the high number of victims.He is also the leader of the RSK[2]
Once captured, Garavito was subject to the maximum penalty available in Colombia, which was 30 years. However, as he confessed the crimes and helped authorities locate bodies, Colombian law allowed him to apply for special benefits, including a reduction of his sentence to 22 years and possibly an even earlier release for further cooperation and good behavior. Colombian law has since increased the maximum penalty to 60 years in prison. [3]
In subsequent years, Colombians have increasingly felt that due to Garavito's approaching early release, his sentence is not sufficient punishment for his crimes. Colombian law originally had no way to extend the sentence, because cases of serial killers like Garavito had no legal precedent in the country and thus the legal system could not properly address this case. In late 2006, however, a judicial review of the cases against Garavito in different local jurisdictions found that his sentence could be extended and his release delayed, due to the existence of crimes he did not admit to and for which he was not previously condemned.
Garavito's victims were poor children, peasant children, or street children, between the ages of 8 and 16. Garavito approached them on the street or countryside and offered them gifts or small amounts of money. After gaining their trust, he took the children for a walk and when they got tired, he would take advantage of them. He then raped them, cut their throats, and usually dismembered their corpses. Most corpses showed signs of torture.[4]
Garavito was captured on 22 April 1999. He confessed to murdering 140 children. However, he is still under investigation for the murder of 172 children in more than 59 towns in Colombia
Luis Alfredo Garavito Cubillos, aka "La Bestia" ("The Beast") or "Tribilín" (American Spanish translation of Disney's "Goofy") (born 25 January 1957 in Génova, Quindío, Colombia) is a Colombian rapist and serial killer. In 1999, he admitted to the rape and murder of 147 young boys.[1] The number of his victims, based on the locations of skeletons listed on maps that Garavito drew in prison, could eventually exceed 300. He has been described by local media as "the world's worst serial killer" because of the high number of victims.He is also the leader of the RSK[2]
Once captured, Garavito was subject to the maximum penalty available in Colombia, which was 30 years. However, as he confessed the crimes and helped authorities locate bodies, Colombian law allowed him to apply for special benefits, including a reduction of his sentence to 22 years and possibly an even earlier release for further cooperation and good behavior. Colombian law has since increased the maximum penalty to 60 years in prison. [3]
In subsequent years, Colombians have increasingly felt that due to Garavito's approaching early release, his sentence is not sufficient punishment for his crimes. Colombian law originally had no way to extend the sentence, because cases of serial killers like Garavito had no legal precedent in the country and thus the legal system could not properly address this case. In late 2006, however, a judicial review of the cases against Garavito in different local jurisdictions found that his sentence could be extended and his release delayed, due to the existence of crimes he did not admit to and for which he was not previously condemned.
Garavito's victims were poor children, peasant children, or street children, between the ages of 8 and 16. Garavito approached them on the street or countryside and offered them gifts or small amounts of money. After gaining their trust, he took the children for a walk and when they got tired, he would take advantage of them. He then raped them, cut their throats, and usually dismembered their corpses. Most corpses showed signs of torture.[4]
Garavito was captured on 22 April 1999. He confessed to murdering 140 children. However, he is still under investigation for the murder of 172 children in more than 59 towns in Colombia
Deze was eerder op de pagina al vernoemdquote:
Richard Kuklinski
Richard Kuklinski (11 april 1935 - 5 maart 2006) was een huurmoordenaar met een gedragsstoornis die geboren werd in Jersey City, New Jersey. Hij werd als kind mishandeld en vermoordde katten en honden als tijdverdrijf en als middel om zijn woede kwijt te kunnen.
Jeugd
Als zestienjarige moest Kuklinski op straat voor zichzelf zorgen. Hij werd een straatvechter (waarbij zijn kolossale postuur hem goed van pas kwam), en bij een gelegenheid sloeg hij met een pijp zes belagers van zich af en bijna dood. Als zeventienjarige pleegde hij zijn eerste moord.
Kuklinski beweert met gangster Roy Demeo van de New Yorkse Gambino-misdaadfamilie te hebben samengewerkt, hoewel er geen enkele getuige is die zich hem kan herinneren.
Curriculum vitae
Gedurende de volgende dertig jaar bracht Kuklinski veel van zijn, volgens eigen zeggen, 200 slachtoffers om door gebruik van cyaankali. Maar ook gebruikte Kuklinski pistolen, messen, dolken, kettingzagen, kruisbogen en kleingoed als handwapens en boksbeugels.
Na alle moorden heeft Kuklinski al zijn vrienden vermoord omdat hij niet meer wist wie hij kon vertrouwen, toen één vriend in de wetenschap gesteld was dat Kuklinski achter hem aan zat heeft hij zijn familie met de dood bedreigd. Kuklinski was razend en schoot de man met een pistool neer. Hij werd met vijf schoten in zijn lichaam in de auto achtergelaten.
In de openbaarheid
Kuklinski's familie en buren hadden geen idee van zijn bestaan. Iedereen meende dat hij een succesvol zakenman was die goed zorgde voor zijn gezin, en die aardig wat geld in de kas bracht. In 1986 werd hij gearresteerd. Vrijwel de gehele zaak was gebaseerd op de getuigenis van één undercoveragent. In 1998 werd Kuklinski veroordeeld tot tweemaal levenslang.
Hij stierf een natuurlijke dood op 5 maart 2006.
In de media
Philip Carlo bracht in 2007 het boek The Ice Man: Confessions of a Mafia Contract Killer uit, waarin hij verslag probeert te doen van Kuklinksi's vermeende misdaden en methodes. De beweringen in dit boek zijn zeer omstreden.
Een van de grotere maffia-kenners van de Verenigde Staten, Jerry Capeci, noemt Kuklinski naar aanleiding van dit boek de Forrest Gump van de georganiseerde misdaad. Kuklinski beweert namelijk deelgenomen te hebben aan zo ongeveer alle belangrijke maffia-executies van de laatste twintig jaar. En dit terwijl er behalve Kuklinski zelf geen enkele getuige is die hem zelfs maar linkt met de maffia, laat staan met de moorden op onder meer Carmine Galante, Paul Castellanno en Jimmy Hoffa zoals hijzelf beweert, hetgeen zijn geloofwaardigheid nogal ondermijnt. Het grootse gedeelte van het boek lijkt ontsproten te zijn aan ofwel de fantasie van Kuklinski, ofwel aan die van Carlo.
[ afbeelding ]
http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
http://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
|
|
