Grote zaken, gruwelijke moordenaars

Deze ga ik volgen

Offtopic: Ik vind het misdaad forum zo stil

Andrei Romanovich Chikatilo (Russian: Андрей Романович Чикати́ло) (October 16, 1936 – February 14, 1994) was a notorious Russian serial killer, nicknamed the Butcher of Rostov and 'The Red Ripper.' He was convicted of the murder of 52 women and children in the Russian Soviet Republic between 1978 and 1990.

Tijdens zijn voorarrest trof de politie nieuw bewijs aan: een bijtwond op Tsjikatilo's vinger, van een van zijn mannelijke slachtoffers. Tsjikatilo bekende tenslotte de moorden in de hoop ontoerekeningsvatbaar te worden verklaard. Hij verleende de politie zelfs assistentie bij het natrekken van de lijken van zijn slachtoffers. De politie had Tsjikatilo van 36 moorden verdacht. Tsjikatilo bekende er 56.

Bij deze bekentenis kwam de politie achter het feit van zijn eerste moord waar zij een verkeerde man voor hadden geëxecuteerd . De politie bezocht de familie van de man om haar verontschuldigingen aan te bieden. Toen bleek dat deze familie helemaal niet op de hoogte was van de executie van hun familielid.

[ Bericht 1% gewijzigd door Dynia op 06-05-2008 13:39:26 ]

En nog een mooie, vrij recente



Alexander Pichushkin (Russian: Александр Пичушкин), born 9 April 1974 in Mytishchi,Moscow Oblast, known in the Russian media as the "Bitsa Maniac" and also the "Chessboard Killer" is a Russian serial killer. He is believed to have killed at least 48 people and up to 61-63 people in southwest Moscow's Bitsa Park, where several of the victims' bodies have been found.

Schaakbordmoordenaar

Veertien jaar lang, van 1992 tot 2006, wist Pitsjoesjkin uit handen van de politie te blijven. Hij was achttien jaar toen hij, naar eigen zeggen, 'uit liefhebberij' met moorden begon. Zijn 'score' hield hij bij op een schaakbord en in de eerste verhoren na zijn aanhouding beweerde hij dat het zijn doel was geweest in elk van de 64 velden daarvan één moord op te tekenen. Om die reden kreeg hij in de media prompt de bijnaam schaakbordmoordenaar. Maar in latere verhoren verklaarde hij dat hij waarschijnlijk nooit met zijn macabere handwerk zou zijn gestopt als hij niet zou zijn opgepakt.

Hij liep uiteindelijk tegen de lamp in juni 2006, nadat hij een vrouw had vermoord die thuis een briefje had achtergelaten waarin ze geschreven had dat ze met hem was gaan wandelen. Naderhand beweerde hij dat te hebben geweten; het had hem er evenwel niet van kunnen weerhouden haar desondanks van het leven te beroven.

quote:

Op dinsdag 6 mei 2008 13:37 schreef Dynia het volgende:
En nog een mooie, vrij recente

[ afbeelding ]

Alexander Pichushkin (Russian: Александр Пичушкин), born 9 April 1974 in Mytishchi,Moscow Oblast, known in the Russian media as the "Bitsa Maniac" and also the "Chessboard Killer" is a Russian serial killer. He is believed to have killed at least 48 people and up to 61-63 people in southwest Moscow's Bitsa Park, where several of the victims' bodies have been found.

Schaakbordmoordenaar

Veertien jaar lang, van 1992 tot 2006, wist Pitsjoesjkin uit handen van de politie te blijven. Hij was achttien jaar toen hij, naar eigen zeggen, 'uit liefhebberij' met moorden begon. Zijn 'score' hield hij bij op een schaakbord en in de eerste verhoren na zijn aanhouding beweerde hij dat het zijn doel was geweest in elk van de 64 velden daarvan één moord op te tekenen. Om die reden kreeg hij in de media prompt de bijnaam schaakbordmoordenaar. Maar in latere verhoren verklaarde hij dat hij waarschijnlijk nooit met zijn macabere handwerk zou zijn gestopt als hij niet zou zijn opgepakt.

Hij liep uiteindelijk tegen de lamp in juni 2006, nadat hij een vrouw had vermoord die thuis een briefje had achtergelaten waarin ze geschreven had dat ze met hem was gaan wandelen. Naderhand beweerde hij dat te hebben geweten; het had hem er evenwel niet van kunnen weerhouden haar desondanks van het leven te beroven.

Ik probeer altijd te achterhalen wat iemand beweegt om zulksoort dingen te doen, ik kan er alleen niet achterkomen. Waarschijnlijk gewoon omdat die mensen psychisch helemaal kapot zijn.

quote:

Op dinsdag 6 mei 2008 13:33 schreef Dynia het volgende:
[ afbeelding ]

Andrei Romanovich Chikatilo (Russian: Андрей Романович Чикати́ло) (October 16, 1936 – February 14, 1994) was a notorious Russian serial killer, nicknamed the Butcher of Rostov and 'The Red Ripper.' He was convicted of the murder of 52 women and children in the Russian Soviet Republic between 1978 and 1990.

Tijdens zijn voorarrest trof de politie nieuw bewijs aan: een bijtwond op Tsjikatilo's vinger, van een van zijn mannelijke slachtoffers. Tsjikatilo bekende tenslotte de moorden in de hoop ontoerekeningsvatbaar te worden verklaard. Hij verleende de politie zelfs assistentie bij het natrekken van de lijken van zijn slachtoffers. De politie had Tsjikatilo van 36 moorden verdacht. Tsjikatilo bekende er 56.

[b]Bij deze bekentenis kwam de politie achter het feit van zijn eerste moord waar zij een verkeerde man voor hadden geëxecuteerd . De politie bezocht de familie van de man om haar verontschuldigingen aan te bieden. Toen bleek dat deze familie helemaal niet op de hoogte was van de executie van hun familielid.[/b]

Is hier iemand geëxecuteerd door de overheid of door die man?

Wat bizar dat familie zo'n man dan niet mist

Marc Dutroux (Elsene (Brussel), 6 november 1956) is een Belgisch misdadiger, veroordeeld tot levenslang voor ontvoering, gijzeling, verkrachting, moord en illegale handel. Hij werd in 1996 opgepakt voor de ontvoering van zes meisjes, waarvan slechts twee overleefden.

Op 13 augustus 1996 werd Dutroux gearresteerd nadat de 6 dagen tevoren ontvoerde Laetitia Delhez in zijn huis ontdekt werd, samen met Sabine Dardenne, die er al bijna 3 maanden zat. Zij waren beiden nog in leven. Het bleek echter snel dat Dutroux ook verantwoordelijk was voor de ontvoering van Julie Lejeune, Melissa Russo, An Marchal en Eefje Lambrecks, en voor de dood van zijn handlanger Bernard Weinstein. Zij werden allen dood teruggevonden.

geen grote serie moorden, maar hoort er toch tussen vind ik.

Joachim Kroll (nee, niet de broer van Erwin) (Hindenburg, 17 april 1933 - Rheinbach, 1 juli 1991) was een Duitse seriemoordenaar en kannibaal. In de periode 1955 - 1976 vermoordde hij 14 mensen, met name vrouwen en meisjes. Deze moorden waren allemaal seksueel getint en werden vaak gevolgd door mutilatie en kannibalisme.

Eerst verkrachtte en vermoordde hij zijn slachtoffers, later ging hij ook delen van hun lichaam consumeren. De enige man die hij vermoordde was de vriend van een meisje dat hij had willen verkrachten.

In 1976 werd Kroll uiteindelijk opgespoord en gearresteerd. Hij werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, en overleed op 1 juli 1991 in de gevangenis te Bonn.

In 1993 ondernam Belgisch kunstenaar Danny Devos een uitgebreid project genaamd "Jockel" waarin hij door middel van diverse kunstwerken en installaties een beeld van de moordenaar schiep.

Anatoli Onoprienko, Oekraïens: Анатолій Онопрієнко (Laski, Oblast Zjytomyr, 25 juli 1959) is een Oekraïens seriemoordenaar die na zijn arrestatie 52 moorden tussen 1989 en 1996 bekende, waarbij hij doorgaans hele families tegelijk uitroeide. Hij werd in 1999 veroordeeld tot de doodstraf voor 43 moorden in de loop van 1995/1996, maar dit werd later omgezet in een levenslange gevangenisstraf. Onoprienko staat ook bekend als het Beest van Oekraïne, de Terminator en Comrad O.

Werkwijze
Onoprienko zocht doorgaans een huis uit dat geïsoleerd was van het zicht- en hoorveld van de omgeving. Het eerste daarvan stond in Bratkovychi (Братковичі), maar toen de politie dat gebied in de gaten ging houden, verkaste hij naar andere plaatsen. Eenmaal binnen schoot hij iedereen - mannen, vrouwen en kinderen - dood met een jachtgeweer. Vervolgens stak Onoprienko het huis in brand. Eventuele getuigen van zijn daden waren verdere doelwitten, evenals mensen in willekeurig voorbijkomende auto's. Na zijn arrestatie verklaarde Onoprienko dat hij verder moordde na een visioen van God waarin die dat hem opdroeg, nadat het ooit begonnen was met een uit de hand gelopen inbraak. Een stem in zijn hoofd bleef hem tijdens zijn terreurgolf aanmoedigen. Plezier in het moorden had Onoprienko nooit, vertelde hij. Hij zou er sowieso niets bij voelen.

Verkeerde verdachte & arrestatie
In maart 1996 werd Yuri Mozola (26) gearresteerd op verdenking van een serie moorden. Tijdens verhoren werd deze zo zwaar gemarteld dat hij het niet overleefde. Zeven van zijn ondervragers kregen daarvoor gevangenisstraf. Zeventien dagen later, zeven jaar na zijn eerste moord, werd Onoprienko gepakt. Nadat hij introk bij neef Piotr Onoprienko, ontdekte die zijn wapenarsenaal en schopte hem het huis uit. Enkele dagen later konden de autoriteiten dankzij adjunct-commissaris Sergei Kryukov en inspecteur Igor Khuney met de door Piotr doorgebelde informatie Onoprienko in Zhitomirskaya in de kraag vatten. In zijn woning vond de politie 122 eigendommen die van de moordslachtoffers waren geweest en een geweer met afgezaagde loop. Onoprienko maakte zijn rechtszaak mee vanuit een metalen kooi.


Medeplichtig
Onoprienko pleegde zijn eerste moorden op een familie in het huis waar hij samen met Serhiy Rogozin (36) had ingebroken, om geen getuigen achter te laten. Rogozin kreeg dertien jaar gevangenisstraf opgelegd voor zijn aandeel.

quote:

Op dinsdag 6 mei 2008 20:13 schreef Tmaatje het volgende:

[..]



Zeker weten, en hoezo geen seriemoordenaar ? zeker 5 slachtoffers heeft hij op zijn geweten..

Geen grote seriemoordenaar, maar wel een gruwelijke en een die erg veel indruk heeft gemaakt omdat het zo dichtbij was. Als zoiets in Amerika was geweest hadden we onze schouders er bij opgehaald denk ik

quote:

Op dinsdag 6 mei 2008 22:54 schreef Tmaatje het volgende:

[..]

Dat betwijfel ik, al zou er wel gezegd worden only in... maar juist door het slecht functionerende justitieapparaat was de woede nog groter, dan normaal al het geval zou zijn geweest, en dat is iets wat waar ook ter wereld woede oproept, denk ik.
Ook het feit dat 2 meisjes letterlijk zijn doodgehongerd zal overal woede oproepen.

Ja is idd wel zo, maar ik denk niet dat er überhaubt meer aandacht aan was besteed dan een kantje in de krant, omdat in Amerika zoveel gekken rondlopen omdat Amerika zo groot is. Tuurlijk spelen al die walgelijke dingen mee, maar ik kijk er iig niet meer van op als ik zoiets lees als het in Amerika gebeurt. (niet dat ik het niet vreselijk vind, maar je hoort het zovaak )

er is nu ook een boek uitgekomen met alle seriemoordenaars, wat ze gedaan hebben en hoe en ook welke straf ze gekregen hebben. dit hoorde ik van n goeie vriendin, heb alleen geen idee hoe dit boek heet. iemand enig idee??

Deze meneer hoort er zeker bij, Ted Bundy.




Ted Bundy (Vermont, 24 november 1946 – Florida, 24 januari 1989) is een Amerikaanse seriemoordenaar. In 1979 werd hij veroordeeld voor de moorden op een groot aantal vrouwen in vier verschillende Amerikaanse staten (Washington, Utah, Colorado en Florida). Hij bekende dertig moorden, maar geschat wordt dat hij zo'n 100 vrouwen om het leven heeft gebracht

De eerste moorden, het proces en de ontsnapping
In 1965 studeerde hij af en vertrok hij met een beurs naar de University of Puget Sound in Tacoma, Washington D.C.. Hij verloofde zich in 1974 met Stephanie Brooks, zijn college-sweetheart, maar liet daarna niets meer van zich horen. Hij had toen ook een relatie met een alleenstaande moeder, Elizabeth Kendall. Deze laatste relatie heeft enkele jaren geduurd. Van februari tot juni 1974 vermoordde hij minstens tien vrouwen in Colorado, Utah en Washington. Op 8 november van dat jaar probeerde hij Carol DaRonch te ontvoeren in Utah, maar ze ontsnapte ternauwernood. Twee jaar later, op 30 juni 1976, werd hij door een rechtbank in Utah veroordeeld tot vijftien jaar cel. In 1977 werd hij echter aan Colorado uitgeleverd om berecht te worden voor de moorden die hij in die staat had gepleegd. Tijdens zijn detentie in afwachting van het proces wist hij te ontsnappen uit de gevangenis.

Bundy en Florida
Na zijn ontsnapping uit het politiebureau in Pitkin County, Colorado stal Bundy een auto en deed achtereenvolgens de staten Michigan, Illinois en Georgia aan, voordat hij zich vestigde in Tallahassee, Florida. Op de campus van de Florida State University vermoordde hij twee studentes, Margaret Bowman en Lisa Levy, en verwondde twee anderen. De slachtoffers van de moord waren beide geslagen met een stomp voorwerp. Lisa Levy was ook verkracht met een bus haarlak. Op 9 februari 1978 vermoordde hij de twaalf-jarige Kimberley Leach. Een kleine week later, op 15 februari, werd hij staande gehouden door een politie-agent in Pensacola. Toen het kentekenplaat van zijn auto werd nagetrokken, bleek de wagen gestolen. Bundy werd gearresteerd en niet lang daarna geïdentificeerd als de moordenaar van Bowman en Levy.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nederlandse seriemoordenaar of niet?

Het is juni 1992. Peter C. pikt op de Heerlense tippelzone een vrouw op. Hij belooft haar cocaïne in ruil voor seks. Rond Valkenburg neemt hij haar mee het korenveld in. Probeert haar vervolgens te wurgen, schopt haar in het gezicht, slaat met een bierfles op haar hoofd en snijdt met glasscherven in haar rug. Hij zegt tegen haar dat er veel onschuldige meisjes zijn gedood en dat zij ook moet sterven. Het is de versie van het Openbaar Ministerie.

Donderdag vindt in Den Bosch het hoger beroep plaats in deze zaak. De rechter doet uitspraak of de 46-jarige Peter C. twaalf jaar de gevangenis in moet wegens verkrachting en een poging tot moord op deze prostituee. Vorig jaar veroordeelde de rechtbank de Heerlenaar in deze zaak tot zeven jaar wegens een poging tot moord.

Heerlen
Toch is Peter C. niet zomaar iemand. Hij zou mogelijk de Limburgse Jack the Ripper zijn, de Heerlense Hannibal Lecter. Hij zou vijf moorden op heroïneprostituees op zijn geweten hebben. Gepleegd in de periode 1992 tot 2003 in Zuid-Limburg. Begin deze maand maakte de politie bekend dat zij C. in juni heeft aangehouden wegens deze onopgeloste moorden. Persofficier Wim Smits van het Openbaar Ministerie in Maastricht: "Wij hebben nieuwe feiten uit onderzoek verkregen waarmee wij hem willen confronteren." Sinds juli zit Peter C. voor drie maanden in voorlopige hechtenis in een huis van bewaring in Vught en is hij verhoord.

De vijf moorden vonden plaats in en rond Heerlen. De 21-jarige Nadia Mehallaoui werkte rond het station van Heerlen en was sinds juni 2000 vermist. Haar lichaam werd een maand later gevonden in de bossen bij Koningsbosch. Ilona Quaedflieg (43) kwam uit Heerlen. In oktober 2001 vonden wandelaars haar lichaam op de Brunssumerheide. Ze was sinds drie maanden vermist en werkte bij het Heerlense stationsgebied. Later volgde de 20-jarige Samira van de Wal uit Brunssum. Ze was in juli 2003 voor het laatst gezien. Wandelaars vonden haar lichaam in mei 2005 in natuurgebied Prikkenis bij Heerlen. In de jaren negentig werden de Duitse Marina Denzler (32) en Simone Riedel (20) dood gevonden in Heerlen.

C. ontkent elke betrokkenheid bij de vijf moorden. Op advies van zijn advocaat Arthur Vonken zwijgt hij over deze zaak. In mei vorig jaar is hij al veertien keer over de moorden verhoord. Vonken vindt dat het bewijs tegen zijn cliënt na een jaar onderzoek nog steeds minimaal is. Volgens hem zijn aan het dossier alleen vage herinneringen van (onbetrouwbare) getuigen toegevoegd. Vonken wil dat er een eind komt aan deze verdenkingen.

'Heulmeisje'
En dan is er nog een andere moord, waarmee Peter C. in verband is gebracht: de dood van het 'Heulmeisje'. Het meisje werd vermoord in 1976 op parkeerplaats De Heul in Maarsbergen. Justitie legt een link met Peter C., omdat hij als vijftienjarige op een internaat in de buurt zat in de tijd dat het meisje werd gevonden. Het OM kan hem voor deze zaak niet vervolgen, omdat hij verjaard is.

En wat betreft de zaak van donderdag. In 2004 kon die worden opgelost dankzij een DNA-match. Volgens het OM is er bewijs dat Peter C. erop uit was de vrouw te vermoorden en zou de vrouw seks hebben gehad met C. omdat hij haar met de dood bedreigde. De advocaat van C., Arthur Vonken, vindt dat er hooguit een poging tot doodslag te bewijzen valt. Volgens hem legt het slachtoffer wisselende en deels tegenstrijdige verklaringen af.

In ieder geval blijft het de vraag of Peter C. de grootste seriemoordenaar in de Nederlandse geschiedenis is.

Kijk op tros.nl/crimetime en bekijk de laatste aflevering, deze aflevering gaat deels over Peter C.

Michel Fourniret



Michel Fourniret, bijgenaamd Het monster van de Ardennen (Sedan, 4 april 1942) is een Franse seriemoordenaar. Op 28 mei 2008 werd hij veroordeeld tot levenslang zonder kans op vervroegde vrijlating voor de ontvoering, verkrachting en de moord op zeven meisjes en vrouwen in Frankrijk en België. Zijn vrouw Monique Olivier (Tours, 31 oktober 1948) kreeg als medeplichtige eveneens levenslang, met mogelijke vervroegde invrijheidstelling na 28 jaar. De advocaten verklaarden dat Fourniret niet in beroep zal gaan, Olivier kan nog binnen tien dagen in beroep gaan.
Behalve deze zaken zijn er sterke aanwijzingen dat Fourniret betrokken is bij de verdwijning van de Britse au pair Joanna Parish en de 9-jarige Estelle Mouzin.

De omvang van Fournirets misdaden werd pas duidelijk nadat zijn vrouw Monique Olivier in juni 2004 de politie inlichtte. Zij was bang geworden omdat Michelle Martin, de vrouw van moordenaar Marc Dutroux, kort daarvoor tot dertig jaar gevangenisstraf was veroordeeld. Fourniret zat op dat moment reeds een jaar vast vanwege de mislukte ontvoering van een meisje. Geconfronteerd met de door zijn vrouw verschafte informatie bekende hij. Hij gaf aan dat hij zijn slachtoffers willekeurig oppikte en niet volgens een vooraf bedacht plan werkte.

Fourniret werd op 9 januari 2006 door België aan Frankrijk uitgeleverd. Op 11 juli 2006 vond de politie vlakbij de stad Auxerre de resten van waarschijnlijk het laatste vermiste slachtoffer van Fourniret, Isabelle Laville, die door hem in 1987 werd vermoord toen ze zeventien jaar oud was. Op 27 maart 2008 begon voor het Hof van Assisen in de Noord-Franse stad Charleville-Mézières de rechtszaak tegen hem en zijn vrouw.[2] Op 28 mei kwamen de 9 leden van de jury en de drie rechters tot hun oordeel en kregen hij en zijn vrouw levenslang opgelegd. De advocaat van Fourniret gaf aan dat hij niet in hoger beroep zal gaan.[3]

Ook geen lievertje is Pedro Alonso López brrrr...


Jeugd

Hij was de zevende van dertien kinderen. Zijn moeder gooide hem het huis uit toen hij acht was. Nadat hij werd verkracht door een pedofiel, werd hij erg paranoïde. Hij verstopte zich overdag en leefde vooral 's nachts op de vuile straten van Tolmia. Na een jaar verliet hij de stad en vestigde zich in Bogota. Een Amerikaans koppel vond hem op straat en bracht hem naar een school voor weeskinderen. Nadat hij door een leraar geslagen werd, stal hij geld uit de school en keerde terug de straat op. Hij was toen 12 jaar. Op straat leefde hij voornamelijk door te bedelen. In zijn puberteit begon hij ook te stelen. Vooral door het stelen van auto's verdiende hij veel geld. Op zijn 18de werd hij gearresteerd en moest hij naar de gevangenis. Daar werd hij opnieuw verkracht door vier medegevangenen. Hij nam nadien wraak door drie van hen te vermoorden. Door deze daad kreeg hij twee jaar extra. Een lichte straf, omdat de autoriteiten oordeelden dat hij deels uit zelfverdediging handelde. Hij werd in 1978 terug vrijgelaten en ging in Peru wonen.

Gruweldaden

Lopez had een slecht idee over vrouwen. Zijn moeder was een prostituee. In de gevangenis had hij naar verluidt ook een stevige pornocollectie. Zijn haat tegen de vrouwen nam hierdoor sterk toe. In zijn ogen waren het allemaal hoeren. Mede hierdoor zou hij naar schatting ongeveer 350 kinderen hebben omgebracht, allemaal jonge meisjes. Meestal verkrachtte hij hen eerst, vervolgens werden ze gewurgd, want hij zou naar verluidt zeer grote handen hebben. Bij sommigen toonde hij zelfs eerst het graf waar ze later zouden liggen. Een precies cijfer is niet gekend, maar hij zou naar verluidt 100 meisjes in Peru, 100 in Colombia en 110 in Ecuador hebben omgebracht. Hierdoor kreeg hij ook de bijnaam "Het monster van het Andesgebergte".

Arrestatie

In Ecuador werd hij uiteindelijk gevangen genomen, vlak na het carnavalfestival in 1980. De politie kon zijn gruweldaden niet geloven, tot hij hen zelf meenam naar een massagraf dat hij zou hebben aangelegd. Hij werd veroordeeld tot levenslang (wat in Ecuador overeenkomt met 16 jaar cel). Tijdens deze periode gaf hij één interview, met de Engels journalist Ron Laytner. Hij zei toen dat hij geen spijt had van zijn daden en dat hij zou moorden, mocht hij vrijkomen.

In vrijheidstelling

In de zomer van 1994 werd hij vrijgelaten en door Ecuador uitgeleverd aan Colombia. In Colombia werd er een kort proces tegen hem gevoerd. Hij werd gek verklaard en moest naar een psychiatrische instelling. Na drie jaar werd hij echter weer gezond verklaard en kwam hij weer vrij, op voorwaarde dat hij psychiatrische begeleiding zou krijgen en zich maandelijks zou melden bij een rechter. Hij keerde onder meer terug naar zijn moeder, die hij al 19 jaar niet meer gezien had. Na een kort weerzien trok hij zich terug in het binnenland.
Waar López zich nu bevindt is onzeker. Hij is sinds 1998 nergens meer gezien. Het gerucht doet de ronde dat hij door een huurmoordenaar is omgebracht, want er stond een prijs op zijn hoofd. Omdat in 2000 de maximum straf in Ecuador van 16 naar 25 jaar werd verhoogd, wordt hij sindsdien gezocht. Interpol heeft in 2002 een arrestatiebevel tegen hem uitgeschreven, want er wordt vermoed dat hij nogmaals een meisje heeft vermoord.

Belachelijk dat zoiemand gewoon weer vrij kan komen

Echt debiel inderdaad. Levenslang hoort ook gewoon levenslang te zijn vind ik, geen 16 jaar.

En niet te vergeten Aileen Wuornos



Aileen Carol Wuornos (geboren als Aileen Carol Pittman) (Rochester (Michigan), 29 februari 1956 – 9 oktober 2002) was een Amerikaanse seriemoordenaar die ter dood werd veroordeeld door de staat Florida in 1992. Uiteindelijk is ze 6 maal ter dood veroordeeld. Wuornos heeft bekend zeven mannen onafhankelijk van elkaar te hebben vermoord, ze claimde dat ze werd (of poging tot) verkracht tijdens haar werk als prostituee. Ze is ter dood gebracht door middel van een injectie op 9 oktober 2002.

De jonge jaren
Aileen Carol Wuornos is geboren in Rochester (Michigan) als dochter van Diane Kathleen Wuornos en Leo Arthur Pittman. Haar grootouders van moederszijde waren van Finse afkomst. Leo Pittman, die ze nooit heeft gekend, was een kindermisbruiker die heeft vast gezeten in Kansas en een psychiatrisch ziekenhuis in Michigan. Hij is gestorven door verhangen, waarschijnlijk zelfmoord terwijl hij gevangen zat in de federale gevangenis van Kansas op 30 januari 1969. Wuornos moeder Diane was 15 toen ze met Pittman trouwde op 3 juni 1954. Er kwamen twee kinderen voort uit het huwelijk. Keith werd in 1955 geboren en Aileen in 1956. Na minder dan twee jaar huwelijk en een paar maanden voor Aileen werd geboren scheidde Diane van Pittman. Diane liet haar twee kinderen in de steek in 1960. De zorg ging over naar de grootouders van moeders kant, `Lauri´ Jacob Wuornos en Aileen ´Britta` Moilanen. Lauri en Britta adopteerden de twee kinderen en brachten ze naar hun huis in Troy Michigan.

Wuornos zegt dat haar grootvader haar psychisch en seksueel misbruikte als kind en dat haar grootmoeder een alcoholist was. Sue Russel schreef in haar boek Lethal Intent dat Wuornos door haar grootvader met een riem werd geslagen. Op 12-jarige leeftijd kwamen Aileen en haar broer Keith erachter dat Lauri en Britta hun grootouders waren en niet hun biologische ouders. Aileen claimt seks te hebben gehad met diverse partners, inclusief haar eigen broer, op jonge leeftijd. Ze werd op 14-jarige leeftijd zwanger. Haar kind werd op 23 maart 1971 geboren in een kraamkliniek in Detroit. Ze werd door haar familie verbannen en afgewezen door de gemeenschap. Het kind is snel daarna ter adoptie opgegeven. Aileen was gedwongen onderdak te zoeken in een verlaten auto in het bos voor ze naar een tehuis voor ongetrouwde moeders werd gestuurd.

De latere jaren
Op 20 mei 1981 werd Aileen weer gearresteerd in Edgewater, Florida voor een gewapende overval. Ze werd veroordeeld tot een gevangenisstraf op 4 mei 1982 en werd weer vrij gelaten op 30 juni 1983. Op 1 mei 1984 werd ze weer veroordeeld voor het inwisselen van vervalste cheques bij een bank in Key West. Op 30 november 1985 werd ze als verdachte gezien van de diefstal van een pistool en ammunitie in Pasco County. Rond deze tijd ´leende´ Aileen de naam Lori Christine Grody van haar tante/half zus (haar grootouders dochter) in Michigan. In december 1985 werd ´Lori Grody´ (Wuornos) gedagvaard voor rijden zonder geldig rijbewijs.

Op 4 januari 1986 werd Wuornos gearresteerd onder haar eigen naam in Miami en aangeklaagd voor auto diefstal, verzet bij arrestatie en belemmering van de rechtsgang door het geven van valse informatie. De politie van Miami vond een .38-kaliber pistool en een doos met ammunitie in de gestolen wagen. Op 2 juni 1986 werd `Lori Grody´ (Wuornos) aangehouden door de politie van Volusia County voor ondervraging nadat een man haar beschuldigde in zijn auto door haar met een pistool te zijn bedreigd en ze $200 eiste. Aileen had reserve ammunitie bij zich en onder de bijrijdersstoel waar zij op zat werd een .22-kaliber pistool gevonden.

Wuornos, nu onder alias Susan Blahovec, kreeg al een week later een boete voor te hard rijden in Jefferson County, Florida. Een paar dagen na dit incident ontmoette Wuornos de 24-jarige Tyria Moore in een Daytona gay bar. Ze werden al snel geliefden van elkaar. Moore gaf haar baan als motel kamermeisje op en liet toe dat Aileen voor hun zorgden met haar verdiende geld als prostituee. Ze gingen van motel naar motel en sliepen soms zelfs in een oude schuur. In juli 1987 ondervroeg de Daytona Beach politie Moore en `Susan Blahovec` (Wuornos) omdat ze werden verdacht van het slaan van een man met een bier fles. Op 18 december datzelfde jaar werd Wuornos gedagvaard voor het rijden op de interstate snelweg en in het bezit zijn van een verlopen rijbewijs.

Moore werd als getuige gehoord bij dit incident. Op 23 juli 1988 werden Moore en Wuornos (onder de ´Susan Blahovec` alias) beschuldigd van het vernielen van hun appartement door hun huurbaas in Daytona Beach. Hij claimde dat ze het tapijt uit het appartement getrokken hadden en de muren donkerbruin hadden geverfd zonder zijn toestemming. In november 1988 startte Wuornos een 6-daagse campagne van bedreigende telefoontjes aan een Zephyrhills supermarkt na onenigheid over loterij tickets. Rond 1989 reist Aileen zelden zonder geladen pistool. Ze werkte in bars en parkeerplaatsen om geld als prostituee te verdienen. Rond deze tijd raakten Wuornos en Moore steeds dieper in de financiële problemen.

Arrestatie en veroordeling
Wuornos werd uiteindelijk opgepakt als zij en Moore betrokken raken bij een auto-ongeluk terwijl ze reden in de auto van het slachtoffer. Ze wezen hulp van omstanders af ondanks dat Aileen bloedde en vluchtte weg van het ongeluk. Hun politie tekeningen werden later uitgezonden op televisie. De politie traceerde Moore in Pennsylvania, waarnaar ze was terug gegaan om bij haar zus te wonen, en sloot een deal; als ze tegen Wuornos getuigde kreeg ze garantie op immuniteit. Moore ging akkoord. De politie verzorgde een motel voor Moore in Florida. Ze schreef een brief aan Wuornos, die vast zat wegens schending van haar voorwaardelijke vrijlating. Na ontelbare telefoontjes en een dreiging van Moore dat ze zelfmoord zou plegen bond Wuornos in en zei: 'je moet doen wat je moet doen. Ik laat ze jou niet naar de gevangenis sturen. Als ik moet bekennen, zal ik dat doen.' Ze legde een volledige verklaring af op 16 januari datzelfde jaar. Wuornos droeg zelfbescherming aan voor de moord op Mallory, hij zou haar hebben verkracht. Ze werd schuldig bevonden aan moord in januari 1992 met hulp van Moore's verklaring. Toen ze schuldig werd bevonden aan het vermoorden van Mallory claimde Wuornos in de media: 'Ik werd verkracht, ik werd gemarteld. Ze hebben het autostuur, ze hadden een foto van het stuur met krassen erop, hij was gebroken. Dat is het bewijs dat ik was vast gebonden aan het stuur. Ik kan niet geloven dat dit is gebeurd.' Ondertussen had Moore diverse boek- en filmdeals gesloten om haar verhaal te verkopen. Net als drie rechercheurs die aan de zaak werkten, die later zouden aftreden.

In november 1992, ontdekte Dateline NBC reporter Michele Gillen dat Mallory tien jaar gezeten had voor gewelddadige verkrachtingen in een andere staat. De rechter weigerde dat dit kon worden toegevoegd als bewijsmateriaal, en Wuornos zaak werd niet heropend.

Op 31 maart 1992 pleitte Wuornos geen strijd aan te gaan over de moord op Dick Humphreys, Troy Burress en David Spears. Ze zei 'Ik wil het goed maken met God.' Tijdens het proces werd ze geadopteerd door Arlene Pralle nadat Pralle een droom had gehad waarin haar was gezegd ´te zorgen´ voor Wuornos. Volgens Pralle, zei Jezus haar Aileen te schrijven en dat heeft ze gedaan. Wat Wuornos niet wist is dat Pralle geld aannam voor interviews, inclusief een met Nick Broomfield, die haar $10,000 betaalde. Een deel van het geld ging naar Wuornos vroegere advocaat, Steven Glazer, die Pralle huurde. Wuornos verzoek aan het hooggerechtshof werd in 1996 afgewezen. De relatie tussen Wuornos en Pralle begon te rammelen; Wuornos begon te vermoeden dat Pralle er alleen was voor de publiciteit en het geld. Wuornos vertelde Broomfield in een interview dat Pralle en Glazer haar manieren vertelden zelfmoord te plegen in de gevangenis. Zij adviseerden haar ook geen strijd te leveren want Glazer, bekend voor Aileen´s rechtszaak als ´Dr.Legal´, was te onervaren om een meervoudige moordzaak aan te kunnen. In haar verklaring wendde ze zich tot het hof en zei: ´Ik wil bekennen dat Richard Mallory mij gewelddadig verkracht heeft zoals ik het verklaard. Maar dat deden de anderen niet. Ze begonnen er alleen mee´.

In juni 1992 pleitte ze schuldig aan de moord op Charles Carskaddon en ontving ze haar vijfde doodstraf. In februari 1993 pleitte ze schuldig aan de moord op Walter Jeno Antonio en werd weer ter dood veroordeeld. De moord op Peter Siems werd haar niet ten laste gelegd omdat zijn lichaam nooit gevonden is. Al met al ontving ze zes keer de doodstraf.

Wuornos vertelde meerdere tegenstrijdige verhalen over deze moorden. Ze gaf toe zeven mannen te hebben vermoord onafhankelijk van elkaar. Ze claimde in eerste instantie dat alle zeven haar verkracht hadden tijdens haar werk als prostituee. Later herriep ze zich op zelfverdediging. Tijdens een interview met Broomfield, wanneer ze denkt dat de camera´s uitstaan, verteld ze hem dat het in Mallory´s geval echt zelfverdediging was, maar ze geen andere keus zag dan de doodstraf. Ze claimde dat ze het nooit aan zou kunnen de rest van haar leven opgesloten te zitten. Wanneer Broomfield vraagt: 'was het zelfverdediging?' antwoordt ze: 'Ja, net als een aantal andere maar ik kan het niemand vertellen dus moest ik voor de doodstraf gaan.'

Executie

Na haar eerste ter dood veroordeling zei Wuornos vaak dat ze wilde 'dat het allemaal maar over was.' In 2001 kondigde ze aan haar ter dood veroordeling niet aan te vechten. Ze smeekte de rechtbank in Florida haar rechtsteam te ontslaan en te stoppen met alle beroepen, ze zei: 'Ik heb die mannen vermoord, beroofde hen zo koud als ijs. En ik zal het weer doen. Het schiet niet op mij in leven ofzo te houden, want ik ga weer moorden. Ik haat het om door het systeem te kruipen... ik word er zo ziek van om te horen ´ze is gek´. Ik ben zo vaak geëvalueerd. Ik ben bekwaam, bij mijn volle verstand en ik probeer de waarheid te zeggen. Ik ben er een die serieus een hekel aan menselijk leven heeft en ik zal weer gaan moorden.' Sommige waren het eens dat ze in niet zo´n staat was om gehoor te geven aan zo´n verzoek.

De gouverneur van Florida, Jeb Bush, instrueerde drie psychiaters Wuornos een 15 minuten durend interview te geven. Alle drie achtten ze haar mentaal gezond om geëxecuteerd te worden. De test voor bekwaamheid eist dat de psychiaters overtuigd zijn dat de ter dood veroordeelde begrijpt dat hij of zij dood zal gaan, en ook begrijpt voor welke misdaad hij of zij geëxecuteerd wordt.

Wuornos begon later het gevangenispersoneel ervan te beschuldigen haar te misbruiken. Ze beschuldigde hen ervan haar eten te besmetten, erop te spugen, dat haar aardappels in de vuiligheid gekookt waren en dat haar eten bij haar aankwam met urine erin. Ze claimde ook gesprekken te hebben gehoord over 'proberen mij zo gek te krijgen dat ik zelfmoord pleeg voor de executie en ze wensen mij te verkrachten voor de executie.' Ze klaagde ook over het fouilleren, dat ze zo strak geboeid zat dat haar polsen er blauw van werden elke keer als ze haar cel verlate, tegen de deur trappen, regelmatige raamcontrole door de hoofdverpleegster, lage waterdruk, schimmel op haar matras in afkeer en pure haat tegen haar. Wuornos dreigde om douches en voedselkarren te boycotten wanneer bepaalde officieren aan het werk waren. Wuornos: ´In de tussen tijd knort mijn maag enorm en neem ik douches in de wasbak van mijn cel´.

Haar advocaat stelde dat 'Ms Wuornos wil alleen maar een normale behandeling, een menselijke behandeling tot de dag dat ze wordt geëxecuteerd en als de aantijgingen niet waar blijken te zijn dan verkeerd ze duidelijk in die waan. Ze gelooft wat ze schrijft.'

Tijdens de laatste fase van het proces gaf ze een serie interviews aan Broomfield. In haar laatste interview, vlak voor de executie, claimt ze dat haar geest bestuurd wordt door druk van geluidsgolven die haar gek doen voorkomen en dat ze door engels mee zou worden genomen naar een ruimteschip. Als Broomfield een poging waagt haar aan het praten te krijgen over haar eerdere claims dat ze haar slachtoffers in zelfverdediging heeft gedood wordt Wuornos des duivels, scheld Broomfield uit en beëindigd het interview. Broomfield ontmoet Dawn Botkins, een jeugdvriendin van Wuornos, die hem zei: ´Het spijt haar, Nick. Ze gaf jou niet de vinger. Ze gaf de media de vinger en de advocaten. Ze wist als ze meer zou zeggen het een verschil in haar executie morgen zou kunnen maken, dus besloot ze niets te zeggen.

Wat haar laatste maal was is onzeker. Sommige bronnen zeggen dat ze de traditionele maaltijd, wat alles had mogen zijn onder de $20, afsloeg en ze haar in plaats daarvan een kop koffie hebben gegeven. Maar in Broomsfield interview wordt beweerd dat een laatste maaltijd van KFC gebakken kip en franse frietjes heeft genomen.

Haar laatste woorden waren ´Ik wil alleen maar graag zeggen dat ik vaar met de Rock en ik zal terug komen net als Independence Day samen met Jezus, op 6 Juni, net als de film, een groot moederschip en alles. Ik kom terug´.

Wel sneu dat er zoveel mensen zijn die dan via haar geld willen verdienen. Ze kunnen toch wel een leukere manier vinden om aan geld te komen zou je denken.

Ik mis nog John Wayne Gacy. Het levende bewijs dat clowns wél eng zijn .



John Wayne Gacy, Jr.
Geboren: 17 mei 1942 in Chigaco.
Gestorven: 10 mei 1994.
Aantal moorden: 33

Gacy's vader (John Wayne Gacy, Sr) was een perfectionist en een harde werker als machinist. Thuis was hij een alcholist die zijn vrouw lichamelijk misbruikte en zijn kinderen vaak verbaal aanviel. Hij had een behoorlijk agressief gedrag over zich en had een sterke haat tegen
homoseksuelen. Gacy's vader maakte vaak opmerkingen over zijn zoon's iets verwijfde gedrag, wat Gacy diep raakte. Ondanks dat zijn vader niet echt de vader was die je zou willen hebben, hield Gacy van hem. Ze hebben nooit echt een goede band gekregen, iets wat Gacy zijn hele leven betreurde. Gacy Sr. stierf op 25 december 1969.

Voor veel mensen die Gacy Jr.op latere leeftijd kende, was hij een aardige man. Hij werd gerespecteert door velen en was makkelijk in de omgang. Gacy verkleedde zich als " Pogo the Clown " en vermaakte kinderen uit de buurt. Niemand zou hem ervan hebben verdacht, dat hij
uiteindelijk 33 moorden zou plegen.

Tussen 1972 en 1977 pleegde Gacy drieëndertig moorden. Zijn slachtoffers waren jongens van tussen de 14 en 21 jaar oud. Een van zijn manieren om aan slachtoffers te komen was, dat hij rond reed met een rood zwaailicht op zijn dak en zich voor deed als politie. Hij hield dan een jongen
aan, handboeide hem en liet hem in zijn auto stappen. Gacy nam hem dan vervolgens mee naar huis waar hij hem verkrachte, wurgde en begraafde in de kruipruimte onder het huis. Na zijn arrest in 1978, werden de lijken gevonden. Sommige van de slachtoffers hadden sokken of onderbroeken
nog ver in hun mond geduwd. Dit deed Gacy om het schreeuwen tegen te gaan als hij een jongen vermoorde. Een paar lichamen werden dicht bij elkaar gevonden en de politie vond het erop lijken alsof Gacy ze te gelijkertijd had begraven. Gacy antwoorde hier later op, dat hij ruimte te kort kwam en ruimte moest winnen.

Niet alle lijken begraafde Gacy onder de garage of in de kruipruimten. Een paar dumpte hij in Des Plaines River en ook zij werden gevonden met hun ondergoed ver in hun mond gepropt. Voor het dumpen in de rivier, verklaarde Gacy dat hij thuis te weinig ruimte over had en pijn in zijn rug kreeg van het graven.

Gacy werd gearresteert in 1978 en werd uitendelijk tot dood veroordeeld. In de Menard Correctional Center verbleef John 14 jaar maar werd later overgeplaatst naar Statesville Penitentiary waar hij stierf door dodelijke injectie. Zijn hersenen werden afgestaan voor verdere studie naar eventuele afwijkingen.

Bron; http://seriemoordenaars.w(...)hn_wayne_gacy_1.html

Is levenslang in Nederland levenslang? Ik dacht vijftien jaar of zo.

quote:

Op zaterdag 14 juni 2008 23:17 schreef k_i_m het volgende:
Ik mis nog John Wayne Gacy. Het levende bewijs dat clowns wél eng zijn .

[...]

Die wilde ik neerzetten!

Brr, clowns.

(TVP)

Jeffrey Dahmer.

quote:

In the early morning hours of May 30, 1991, 14-year-old Konerak Sinthasomphone (the younger brother of the boy whom Dahmer had molested) was discovered on the street, wandering naked and under heavy influence of drugs and bleeding from his rectum. Reports of the boy's injuries varied. Dahmer told police that Sinthasomphone was his 19-year-old boyfriend, and that they had an argument while drinking. Against the teenager's protests, police turned him over to Dahmer. They later reported smelling a strange scent but did not investigate it. It was later found to be bodies in the back of his room. Later that night, Dahmer killed and dismembered Sinthasomphone, keeping his skull as a souvenir.

John Balcerzak and Joseph Gabrish, the two police officers who returned Sinthasomphone to Dahmer, were fired from the Milwaukee Police Department after their actions were widely publicized, including an audiotape of the officers making homophobic statements to their dispatcher and cracking jokes about having reunited the "lovers". The two officers appealed their termination and were reinstated with back pay. They were named officers of the year by the police union. Balcerzak would go on to be elected president of the Milwaukee Police Association in May 2005.[2][3]

By the summer of 1991, Dahmer was murdering approximately one person each week. He killed Matt Turner, on June 30, Jeremiah Weinberger, on July 5, Oliver Lacy, on July 12, and finally Joseph Brandehoft, on July 18.

quote:

Op zondag 15 juni 2008 22:12 schreef Treinhomo het volgende:

[..]

[ afbeelding ]
[..]

Dat is hier in NL dan ook gewoon het geval.

Hij kreeg permanent in zn haar

Idd wel een straf om op zo'n kappersstoel te moeten zitten

Charles Whitman



Ook wel bekend als de "Texas Tower Sniper". Dit was de eerste school shooting in de VS, en kostte 18 mensen het leven. De zaak is vooral schokkend door de koelbloedigheid waarmee het gebeurde. De dader stond op een toren op de campus van de universiteit in Austin en schoot met een sniperrifle uiterst nauwkeurig op zijn slachtoffers.

Een paar stukken uit het verhaal die wat mij betreft de gruwelijkheid goed aantonen:

quote:

As Paul peered out from behind the barricade to see what was happening, Charlie shot him through his open mouth. He was killed instantly

quote:

His first target was Claire Wilson, a heavily pregnant eighteen-year-old. The bullet pierced her abdomen and fractured the skull of the baby she carried, killing it.

Het hele verhaal is hier te lezen.

Tsutomu Miyazaki

quote:

Tsutomu Miyazaki (宮﨑 勤, Miyazaki Tsutomu ; Ōme, Tokio, 21 augustus 1962 - 17 juni 2008 ) was een Japanse seriemoordenaar en kannibaal die in de loop van 1988/1989 vier meisjes van vier tot zeven jaar oud verkrachtte, verminkte, vermoordde en gedeeltelijk opat. Hij staat ook bekend onder de bijnamen Otakumoordenaar, de Kleine meisjes-moordenaar en Dracula. Miyazaki werd op 23 juli 1989 gearresteerd en is op 17 juni 2008 geëxecuteerd.[1]

heel het verhaal hier te lezen.

Op de engelse wiki staat dat hij het bloed van 1 van de slachtoffer opdronk en de hand opat

quote:

Op maandag 30 juni 2008 23:31 schreef Nodachi het volgende:
Tsutomu Miyazaki
[..]

heel het verhaal hier te lezen.

Op de engelse wiki staat dat hij het bloed van 1 van de slachtoffer opdronk en de hand opat

Gat. ver.

quote:

Op maandag 16 juni 2008 18:48 schreef Theroin. het volgende:

[..]

Die wilde ik neerzetten!

Brr, clowns.

(TVP)

Ik heb ooit op de lagere school een spreekbeurt over hem gehouden. Ik hoef er vast niet bij te zeggen dat het onderwerp niet erg aansloeg in de klas .

_{net zoals mijn spreekbeurt over kernenergie en over het ontstaan van de piramides, ook géén succes .}

Nice topic !!!

Myra Hindley & Ian Brady


The Moors murders were committed by Ian Brady and Myra Hindley around the Manchester area of England between 1963 and 1965.

The Moors murders are so named because four of the victims were buried to the north of the A635, Greenfield Road, over Saddleworth Moor between Oldham, then in Lancashire, and the Wessenden Road junction to Meltham, then in the West Riding of Yorkshire. Their five victims were children aged between 10 and 17 years.

Every few months another child would mysteriously disappear as he or she walked the moors between the villages. And so it might have continued for many more years had Myra Hindley's brother-in-law not seen Ian Brady take an axe to one of his young victims.

It was a real shocker in an era that could not imagine a woman participating in the brutal murder of children. Myra and Ian were the prototypes for Fred and Rose West, Paul Bernardo and Karla Homolka and the other twisted partners in murder that followed them.

Meer info

_tvp

Delphine LaLaurie

quote:

the biggest surprise was to be found in the attic, where the fire brigade was directed by the other slaves. The door was bolted, forcing the fire brigade to use a battering ram to open the door. Inside the crawlspace attic was the stench of death. According to contemporary accounts, over a dozen disfigured and maimed slaves were manacled to the walls or floor. Several had allegedly been the subject of gruesome medical experiments.

The exact details are unclear; owing to the horrific nature of the crime, many details were either swept under the rug or embellished. One man looked as though he had been victim of some bizarre makeshift sex change. Another one had a hole in his head where a stick had been inserted to "stir his brains". A woman was trapped inside a small cage where her arms and legs had been badly broken and then reset at odd angles, making her appear as some sort of "human crab." Another woman had her arms and legs removed and patches of her flesh had been sliced off in a circular motion to make her appear as a giant caterpillar. Some had their mouths sewn shut and had then starved to death. Others had their hands sewn to different parts of their bodies. One woman had her entrails pulled out of her stomach and was secured to the floor by her own intestines. A small boy of about twelve had the flesh on half of his face peeled back, revealing muscle, veins, and so forth. The wound had since been infested with disease and insects. Most of the victims were found dead. Those who were still alive, begged to be put out of their misery and died shortly after.

(...)

Rumor had it that when the mob rushed after the carriage, they heard screams from the house. They thought the screams came from ghosts, which led to the rumors of the haunted house. A hundred years later, the skeletons of 75 people were found during a renovation.

Albert Fish

quote:

Dear Mrs. Budd. In 1894 a friend of mine shipped as a deck hand on the Steamer Tacoma, Capt. John Davis. They sailed from San Francisco for Hong Kong, China. On arriving there he and two others went ashore and got drunk. When they returned the boat was gone. At that time there was famine in China. Meat of any kind was from $1-3 per pound. So great was the suffering among the very poor that all children under 12 were sold for food in order to keep others from starving. A boy or girl under 14 was not safe in the street. You could go in any shop and ask for steak—chops—or stew meat. Part of the naked body of a boy or girl would be brought out and just what you wanted cut from it. A boy or girl's behind which is the sweetest part of the body and sold as veal cutlet brought the highest price. John staid [sic] there so long he acquired a taste for human flesh. On his return to N.Y. he stole two boys, one 7 and one 11. Took them to his home stripped them naked tied them in a closet. Then burned everything they had on. Several times every day and night he spanked them – tortured them – to make their meat good and tender. First he killed the 11 year old boy, because he had the fattest ass and of course the most meat on it. Every part of his body was cooked and eaten except the head—bones and guts. He was roasted in the oven (all of his ass), boiled, broiled, fried and stewed. The little boy was next, went the same way. At that time, I was living at 409 E 100 St. near—right side. He told me so often how good human flesh was I made up my mind to taste it. On Sunday June the 3, 1928 I called on you at 406 W 15 St. Brought you pot cheese—strawberries. We had lunch. Grace sat in my lap and kissed me. I made up my mind to eat her. On the pretense of taking her to a party. You said yes she could go. I took her to an empty house in Westchester I had already picked out. When we got there, I told her to remain outside. She picked wildflowers. I went upstairs and stripped all my clothes off. I knew if I did not I would get her blood on them. When all was ready I went to the window and called her. Then I hid in a closet until she was in the room. When she saw me all naked she began to cry and tried to run down the stairs. I grabbed her and she said she would tell her mamma. First I stripped her naked. How she did kick – bite and scratch. I choked her to death, then cut her in small pieces so I could take my meat to my rooms. Cook and eat it. How sweet and tender her little ass was roasted in the oven. It took me 9 days to eat her entire body. I did not fuck her tho I could of had I wished. She died a virgin.

Leuke details:

quote:

Fish inserted over a dozen needles into his pelvis and perineum as seen in this x-ray used at his trial

Vanavond eens rustig doorlezen

Het beest van Harkstede mag ook niet ontbreken: http://nl.wikipedia.org/wiki/Beest_van_Harkstede

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 15:36 schreef MASD het volgende:
Delphine LaLaurie


[..]

Ik heb er spijt van dat ik die heb gelezen

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 15:36 schreef MASD het volgende:
Delphine LaLaurie


[..]

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 15:36 schreef MASD het volgende:
Delphine LaLaurie


[..]

wowwww die is wel sick zeg, +1 voor originaliteit

dat vraagt om een verfilming

Mijn favoriet

quote:

Countess Elizabeth Báthory (Báthory Erzsébet in Hungarian, Al¸beta Bátoriová in Slovak, Al¸běta Báthoryová in Czech, Elżbieta Batory in Polish, 7 August 1560 – 21 August 1614), was a Hungarian countess from the renowned Báthory family. She is possibly the most prolific female serial killer in history and is remembered as the "Blood Countess" and as Bloody Lady of Čachtice, after the castle near Trenčín, in Slovakia, where she spent most of her adult life.

The Báthory family is famous for defending Hungary against the Ottoman Turks.

After her husband's death, she and four collaborators were accused of torturing and killing hundreds of girls and young women, with one witness attributing to them over 600 victims, though she was only convicted on 80 counts.[1] In 1610, she was imprisoned in Čachtice Castle, where she remained bricked in a set of rooms until her death four years later. She was never formally tried in court.

The case has led to legendary accounts of the Countess bathing in the blood of virgins in order to retain her youth. These stories have led to comparisons with Vlad III the Impaler of Wallachia, on whom the fictional Count Dracula is partly based, and to modern nicknames of the Blood Countess and Countess Dracula.

Early years

Elizabeth Báthory was born on a family estate in Nyírbátor, Hungary, and spent her childhood at Ecsed Castle. Her father was George Báthory of the Ecsed branch of the family, a brother of Andrew Bonaventura Báthory, who had been Voivod of Transylvania, while her mother was Anna Báthory (1539–1570), daughter of Stephen Báthory, another Voivod of Transylvania, of the Somlyó branch. Through her mother, she was the niece of Stefan Báthory, King of Poland.

[edit] Married life

At the age of 11, Báthory was engaged to Ferenc Nádasdy and moved to Nádasdy Castle in Sárvár, Hungary. In 1575, she married Nádasdy in Varannó. Nádasdy’s wedding gift to Báthory was his home, Čachtice Castle, situated in the Little Carpathians near Trenčín, together with the Čachtice country house and 17 adjacent villages. The castle itself was surrounded by a village and agricultural lands, bordered by outcrops of the Little Carpathians. In 1602, Nádasdy finally bought the castle from Rudolf II, so that it became a private property of the family.

In 1578, Nádasdy became the chief commander of Hungarian troops, leading them to war against the Ottomans. With her husband away at war, Elizabeth Báthory managed business affairs and the estates. That role usually included providing for the Hungarian and Slovak peasants, even medical care.

During the height of the Long War (1593-1606), she was charged with the defense of her husband's estates, which lay on the route to Vienna.[2] The threat was significant, for the village of Čachtice had previously been plundered by the Ottomans while Sárvár, located near the border that divided Royal Hungary and Ottoman occupied Hungary, was in even greater danger.

She was an educated woman who could read and write in four languages.[2] There were several instances where she intervened on behalf of destitute women, including a woman whose husband was captured by the Turks and a woman whose daughter was raped and impregnated. She was interested in science and astronomy.

Her husband died in 1604 at the age of 47. His death is commonly reported as resulting from an injury sustained in battle.

[edit] Arrest

[edit] Early investigation

Between 1602 and 1604, Lutheran minister István Magyari complained about atrocities both publicly and with the court in Vienna, after rumors had spread.[3]

The Hungarian authorities took some time to respond to Magyari's complaints. Finally, in 1610, King Matthias assigned Juraj Thurzo, the Palatine of Hungary, to investigate. Thurzo ordered two notaries to collect evidence in March 1610.[4] Even before obtaining the results,[5] Thurzó debated further proceedings with Elizabeth's son Paul and two of her sons-in-law. A trial and execution would have caused a public scandal and disgraced a noble and influential family (which at the time ruled Transylvania), and Elizabeth's considerable property would have been seized by the crown. Thurzo, along with Paul and her two sons-in-law, originally planned for Elizabeth to be secreted to a nunnery, but as news of her murder of the daughters of lesser nobility spread, it was agreed that Elizabeth Báthory should be kept under strict house arrest, but that further punishment should be avoided.[6] It was also determined that Matthias did not have to repay a large debt for which he lacked sufficient funds.[7]

[edit] Arrest and trial

Thurzó went to Čachtice Castle on 30 December 1610 and arrested Báthory and four of her servants, who were accused of being her accomplices. Thurzó's men reportedly found one girl dead and one dying. Another woman was found wounded, others locked up.[8]

While the countess was put under house arrest (and remained so from that point on), King Matthias requested that Elizabeth be sentenced to the death penalty. However, Thurzo successfully convinced the King that such an act would negatively affect the nobility. Hence, a trial was postponed indefinitely.

The countess' associates however were brought to court. A trial was held on 7 January 1611 at Bytča, presided over by Royal Supreme Court judge Theodosious Syrmiensis de Szulo and 20 associate judges. Bathory herself did not appear at the trial.[7]

The defendants at that trial were Dorottya Szentes, also referred to as Dorko, Ilona Jó, Katarína Benická, and János Újváry ("Ibis" or Ficko).

Dorko, Ilona and Ficko were found guilty and put to death on the spot. Dorko and Ilona had their fingernails ripped out before they were thrown into a fire, while Ficko, who was deemed less guilty, was beheaded before being consigned to the flames. A public scaffold was erected near the castle to show the public that justice had been done. Katarína Benická was sentenced to life imprisonment, as she only acted under the domination and bullying by the other women, as implied by recorded testimony.

[edit] Last years and death

During the trial of her primary servants, Báthory had been placed under house arrest in a walled up set of rooms. She remained there for four years, until her death.

King Matthias had urged Thurzo to bring her to court and two notaries were sent to collect further evidence,[9] but in the end no court proceedings against her were ever commenced.

On 21 August 1614, Elizabeth Báthory was found dead in her castle. Since there were several plates of food untouched, her actual date of death is unknown. She was buried in the church of Čachtice, but due to the villagers' uproar over having "The Tigress of Čachtice" buried in their cemetery, her body was moved to her birthhome at Nagyecsed in Hungary, where it is interred at the Báthory family crypt.[10]

[edit] Accusations

In 1610 and 1611 the notaries collected testimonies from more than 300 witness accounts. Trial records include testimonies of the four defendants, as well as 13 more witnesses. Priests, noblemen and commoners were questioned. Witnesses included the castellan and other personnel of Sárvár castle.

According to these testimonies, her initial victims were local peasant girls, many of whom were lured to Čachtice by offers of well-paid work as maidservants in the castle. Later she is said to have begun to kill daughters of lower gentry, who were sent to her gynaeceum by their parents to learn courtly etiquette. Abductions were said to have occurred as well. At the trial there were accusations of pagan practices and witchcraft.[citation needed]

The descriptions of torture that emerged during the trials were often based on hearsay. The atrocities described most consistently included:

* severe beatings over extended periods of time, often leading to death.
* burning or mutilation of hands, sometimes also of faces and genitalia.
* biting the flesh off the faces, arms and other bodily parts.
* freezing to death.
* bad surgery on victims, often leading to death.
* starving of victims.

The use of needles was also mentioned by the collaborators in court.

Some witnesses named relatives who died while at the gynaeceum. Others reported having seen traces of torture on dead bodies, some of which were buried in graveyards, and others in unmarked locations. According to confessions by the defendants, Elizabeth Báthory tortured and killed her victims not only at Čachtice but also on her properties in Sárvár, Sopronkeresztúr, Bratislava and Vienna, and even between these locations. In addition to the defendants, several people were named for supplying Elizabeth Báthory with young women. The girls had been procured either by deception or by force. A little-known figure named Anna Darvulia was also rumored to have influenced much of Báthory's early sadistic career but apparently died long before the trial.

The number of young women tortured and killed by Elizabeth Báthory is unknown, though it is often cited as being in the hundreds, between the years 1585 and 1610. The estimates differ greatly. During the trial and before their execution, Szentes and Ficko reported 36 and 37 respectively, during their periods of service. The other defendants estimated a number of 50 or higher. Many Sárvár castle personnel estimated the number of bodies removed from the castle at between 100 to 200. One witness who spoke at the trial mentioned a book in which a total of over 650 victims was supposed to have been listed by Báthory herself. This number became part of the legend surrounding Báthory. Reportedly, diaries in Báthory's hand are kept in the State Archives in Budapest. The diaries are difficult to read due to the condition of the material, the old language, the hand-writing and the horrific content.[11]

László Nagy has argued that Elizabeth Báthory was a victim of a conspiracy,[12] a view opposed by others.[13] Nagy argued that the proceedings were largely politically motivated. However the conspiracy theory is consistent with Hungarian history at that time.[14]

[edit] Folklore, literature and popular culture

Main article: Elizabeth Báthory in popular culture

The case of Elizabeth Báthory inspired numerous stories during the eighteenth and nineteenth centuries. The most common motif of these works was that of the countess bathing in her victims' blood in order to retain beauty or youth.

This legend appeared in print for the first time in 1729, in the Jesuit scholar László Turóczi’s Tragica Historia,[15] the first written account of the Báthory case. At the beginning of the nineteenth century, this certainty was questioned, and sadistic pleasure was considered a far more plausible motive for Elizabeth Báthory's crimes.[16] In 1817, the witness accounts (which had surfaced in 1765) were published for the first time,[17] demonstrating that the bloodbaths, for the purpose of preserving her youth, were legend rather than fact.

The legend nonetheless persisted in the popular imagination. Some versions of the story were told with the purpose of denouncing female vanity, while other versions aimed to entertain or thrill their audience. During the twentieth and twenty first centuries, Elizabeth Báthory has continued to appear as a character in music, film, plays, books, games and toys and to serve as an inspiration for similar characters.

Oy, Delphine LaLaurie kende ik nog niet, goede tweede.

Ed Gein



Edward (Ed) Theodore Gein (La Crosse (Wisconsin), 27 augustus 1906 – Madison (Wisconsin), 26 juli 1984) was een Amerikaanse seriemoordenaar. Op zijn daden is een aantal horrorverhalen en -films gebaseerd, zoals Psycho, The Silence of the Lambs en The Texas Chain Saw Massacre.

Gein en zijn moeder
Gein groeide op in een gezin van vier: een agressieve en alcoholistische vader (George) die regelmatig werkloos was, een zeer dominante en gelovige moeder (Augusta), en zijn broer, Henry. Henry overleed al op jonge leeftijd en het is nooit duidelijk geworden of Ed schuldig is aan zijn dood. Henry kwam volgens de politie om in een vuurzee op het landgoed van de familie (Archer ave, corner of 2nd ave, Plainfield, Wisconsin). Hoewel Ed de politie vertelde niets te weten van de hele gebeurtenis, leidde hij de politie toch direct naar het lichaam van Henry.

Tijdens zijn jeugd had zijn moeder grote invloed op Gein. Ze was zeer gelovig ("vrouwen zijn hoeren, ze zijn het instrument van de duivel, drinken stimuleert het kwaad in de mens, seks is puur voor het maken van wezens") en ze las elke dag voor uit het oude testament (over dood, moord en straf van God voor het slechte wat je doet). Zijn vader en broer kwamen te overlijden, zodat Gein, toen in 1945 ook zijn moeder overleed, er alleen voor stond. Omdat Gein door zijn moeder, met wie hij een haat-liefde verhouding had, afhankelijk was gemaakt, huilde hij als een kind op haar begrafenis.


Krankzinnigheid
Op school was Gein een buitenbeentje. Hij had een gemiddeld IQ, maar mocht van zijn moeder niet met klasgenootjes omgaan. Wanneer hij dit wel probeerde schold zijn moeder hem uit en kleineerde zij hem. Hij werd tijdens zijn jeugd veel gepest. Hierdoor was Gein sociaal-emotioneel niet goed ontwikkeld. De agressie van Augusta kwam hier ook nog eens bij. Op latere leeftijd bracht de eenzaamheid de vreemde Ed Gein tot waanzin. Hij wilde zijn moeder graag uit de dood terughalen en begon studies te doen over anatomie. Het vrouwelijk lichaam begon hem te fascineren. Uiteraard kon hij zijn moeder niet tot leven wekken Daarom begon hij haar huid af te stropen en te looien, zodat hij haar vrouwelijke vormen kon bewaren. Hij kleedde zich soms in deze gelooide huid en trok daarboven zijn moeders kleding aan.

Gein had nog geen enkele seksuele ervaring en verwarde zijn gevoelens voor het vrouwelijke met de wens zelf vrouw te worden. Hij dacht erover zichzelf te castreren, maar besloot tenslotte dat een pak van vrouwenhuid met borsten en een vagina hem voldoende vrouwelijk maakte. Om aan zijn groeiende behoefte naar vrouwelijke lichamen te voldoen, begon hij 'verse' graven leeg te halen om zich te tooien met kledingstukken gemaakt van huid van de opgegraven vrouwelijke lijken.

Gein raakte steeds bekwamer in het bewerken van de huid, en maakte onder andere een riem van vrouwentepels en trommels bekleed met vrouwenhuid, terwijl hij schedels als versiering en als drinkbekers gebruikte.


Gein de moordenaar
Op 10 december 1954 pleegde Gein zijn eerste moord. Het slachtoffer was de 54-jarige Mary Hogan. Kort na de moord op zijn tweede slachtoffer (Bernice Worden, vermoord op 16 november 1957) kwam de sheriff hem op het spoor. Geins huis werd doorzocht, waarbij de lichamen en voorwerpen gevonden werden. Gein hield vol dat hij zichzelf en zijn huis slechts 'versierde', en niet aan necrofilie of kannibalisme deed. Wel bekende hij de dubbele moord. De politie verdacht hem van nog meer moorden, aangezien een aantal gelooide vagina's niet aan begraven lijken gekoppeld kon worden, maar kon verder niets bewijzen.

Gein werd ontoerekeningsvatbaar bevonden en bracht zijn verdere leven door in TBS-klinieken. Op 26 juli 1984 stierf hij in het Waupan State Hospital.

Nog eentje, al had ik er nog nooit van gehoord, terwijl hij toch bizar veel mensen zou hebben vermoord: Henry Lee Lucas.

Henry Lee Lucas

Henry Lee Lucas (Blacksburg, 23 augustus 1936 - 13 maart 2001) is een Amerikaans crimineel en seriemoordenaar. Alhoewel hij eerst een groot aantal moorden bekende, trok hij deze verklaring later in.

Vele bronnen beweren dat 350 moorden door hem gepleegd zijn. Rechercheur Brad Shellady beweert echter dat hij vanaf zijn vrijlating uit de gevangenis in 1975 tot aan zijn arrestatie halverwege 1983 een onvoorstelbaar aantal van 3000 moorden zou hebben gepleegd, wat gelijk staat aan ongeveer één per dag.


Leven

Henry Lee Lucas werd op 23 augustus 1936 geboren te Blacksburg, Virginia. Hij omschreef zijn moeder Viola als geweldslustige prostituee. Zijn vader Anderson, voormalig spoorwegmedewerker die zijn beide benen had verloren na overreden te zijn door een goederentrein, was alcoholist en leed net als Henry onder de minachting en wreedheid van Viola. Henry beweerde net als zijn halfbroer regelmatig door Viola te zijn geslagen, zonder dat daarvoor enige reden was. Henry lag een keer drie dagen in een coma nadat zijn moeder hem had bewerkt met een houten plank. Verder was Henry ervan getuige dat zijn moeder geslachtsgemeenschap had met een groot aantal onbekende mannen. Toen Henry van vrienden van zijn vader een pony kreeg, moest hij toezien hoe het dier door zijn moeder werd afgeschoten.

Henry beweerde sinds het begin van de puberteit in aanraking te zijn gekomen met het voor het plezier wreed behandelen en doden van dieren. Tijdens een gevecht met zijn halfbroer verloor hij een van zijn ogen (mede omdat hij de ontstane verwonding verwaarloosde), waardoor hij de rest van zijn leven een glazen oog droeg. Zijn eerste moord beging hij in 1951, op 15-jarige leeftijd, toen hij een meisje wurgde nadat hij door haar was afgewezen. In 1954 werd hij veroordeeld voor inbraak in en rond Richmond, Virginia en kreeg zes jaar gevangenisstraf opgelegd. Tijdens zijn verblijf in de cel is hij ontsnapt, maar werd weer gearresteerd en uiteindelijk vrijgelaten in 1959.

Aan het einde van 1959 verhuisde hij naar Tecumseh, Michigan om bij zijn halfzus Opal te gaan wonen. Daar verloofde hij zich, maar zijn moeder keurde zijn verloofde niet goed en beval hem terug te keren naar Virginia. Op 11 januari 1960 vermoordde Henry, vermoedelijk om deze reden, zijn moeder. Hij beweerde, na een avondje stappen, door zijn moeder te zijn gewekt uit zijn slaap en vervolgens te zijn geslagen met een bezem. Hij stak daarop zijn moeder met een mes neer. Hij vluchtte per auto naar Virginia, maar werd later in Ohio opgepakt vanwege het arrestatiebevel dat in Michigan was uitgevaardigd. Tijdens de rechtszaak beweerde hij te hebben gehandeld uit zelfverdediging, maar hij werd desondanks veroordeeld tot een gevangenisstraf van 24 jaar. Hij kwam reeds vrij na vijftien jaar cel, op 22 augustus 1975. In december 1975 huwde hij zijn nicht Betty (die weduwe was), maar die scheidde van hem in 1977.

Ergens tussen 1976 en 1978 ontmoette hij Ottis Toole, die voor hem naast een medeplichtige in een groot aantal moorden, ook een occasionele homofiele partner was. In juni 1983 werd Henry gearresteerd, eerst enkel vanwege het overtreden van de vuurwapenwet. Al gauw werd hij van diverse moorden beschuldigd en na slechts enkele dagen cel bekende hij enkele daarvan om zo zijn verblijf in de cel, dat hij vanaf zijn arrestatie als inhumaan omschreef, te verbeteren. Na vele veroordelingen en invrijheidstellingen werd hij uiteindelijk veroordeeld tot de doodstraf.

Op 26 juni 1998 zette toenmalig gouverneur van Texas George W. Bush zijn doodstraf om in levenslang zonder mogelijkheid op vervroegde invrijheidstelling. Alhoewel er geen twijfel over bestond dat Henry een groot misdadiger was, bestond er teveel twijfel omtrent de aanklacht die had geleid tot zijn veroordeling tot de doodstraf. Op 13 maart 2001 overleed Henry Lee Lucas in de gevangenis als gevolg van hartfalen.

Bron





Bizar.

Natuurlijk mag ook Richard "The Iceman" Kuklinski niet ontbreken, de koelbloedige huurmoordenaar voor de maffia.

Richard "The Iceman" Kuklinski (April 11, 1935 – March 5, 2006) was a convicted murderer and notorious contract killer. He worked for several Italian-American crime families, and claimed to have murdered over 200 people over a career that lasted forty-three years; he killed his first victim at age fourteen.

He was the older brother of the convicted rapist and murderer Joseph Kuklinski.

Birth and early life

Richard Leonard Kuklinski was the second of four children born to Stanley Kuklinsky and Anna Kuklinsky (née McNally) of Polish and Irish origin. Kuklinski was born on April 11, 1935 in Jersey City, New Jersey. His mother Anna was born in Dublin and her parents emigrated to Jersey City in 1904. His father Stanley had emigrated from Warsaw, Poland and after a three month courtship married Anna in July 1925.


Association with the Gambinos and DeMeo

Association with the Gambino crime family came through his relationship with the mobster Roy DeMeo. This relationship started because Richard owed an associate of Demeo's a lot of money, so DeMeo was sent to 'talk' with Richard Kuklinski. He did this by him and his gang of serial killers pistol whipping Richard into a bloody pulp, a move that Richard would eventually kill DeMeo for. But Richard didnt avenge this wrongdoing for many years as he knew people would link the murder of DeMeo with Richard and he would very well be murdered in turn for it. Also Richard realised DeMeo could offer Richard a lot of 'work', thus of money, so after he paid back the money he stated that he started doing robberies and other assignments for the family, one of which was pirating pornographic tapes. But soon his talent for killing was realized and he stood out amongst his associates, standing 6 feet and 5 inches and weighing 300 lb. DeMeo decided to put him to the test. One day, he took Kuklinski out in his car and they parked on a city street. DeMeo then selected an apparently random target, a man out walking his dog. He then told Kuklinski to kill him. Without questioning the order, Kuklinski got out and walked towards the man. As he passed him, he turned and shot the man in the back of the head. From then on, Kuklinski was DeMeo's favorite enforcer. In fact DeMeo thought of Richard as a sort of 'secret weapon' that he had moulded himself.

Over the next thirty years, according to Kuklinski, he killed numerous people, either by gun, strangulation, knife, or poison. The exact number has never been settled upon by authorities, and Kuklinski himself at various times claimed to have killed between 100 and 130 individuals. He favored the use of cyanide since it killed quickly and was hard to detect in a toxicology test. He would variously administer it by injection, putting it on a person's food, by aerosol spray, or by simply spilling it on the victim's skin. One of his favorite methods of disposing of a body was to place it in a 55-gallon oil drum. His other disposal methods included dismemberment, burial, or placing the body in the trunk of a car and having it crushed in a junkyard. He also claimed to have left bodies sitting on park benches, thrown bodies down "bottomless pits" and fed still-alive victims to giant rats in Pennsylvania.

Despite Kuklinski's claims that he was a frequent killer for DeMeo, none of DeMeo's crew members that later became witnesses for the government claimed that Kuklinski was involved in the murders they committed. Only photographed on one occasion at the Gemini Lounge, he reportedly visited the club to purchase a handgun from the Brooklyn crew. Kuklinski once claimed to have been responsible for the 1983 murder of Roy DeMeo, although the available evidence and testimony points to the murderers being fellow DeMeo crew associates Joseph Testa and Anthony Senter as well as DeMeo's supervisor in the Gambino family, Anthony Gaggi.

According to Kuklinski, at the same time he was allegedly a career hit man, he met and married Barbara Pedrici, and later fathered two daughters and a son. His family and neighbors were never aware of his activities, instead believing that he was a successful businessman. Sometimes he would get up and leave the house at any time of the day or night to do a job, even if it was in the middle of dinner.

Initially nicknamed "The Polack" by his Italian associates because of his Polish heritage, Kuklinski earned the nickname "Iceman" following his experiments with disguising the time of death of his victims by freezing their corpses in an industrial freezer. Kuklinski himself claims that he used a Mister Softee ice cream truck for this purpose, although the Federal Bureau of Investigation (FBI) doubts the veracity of this claim.[citation needed] Later, he told author Philip Carlo that he got the idea from a hitman nicknamed "Mister Softee", who drove a Mister Softee truck to appear inconspicuous. Kuklinski's method was uncovered by the authorities when Kuklinski once failed to let one of his victims properly thaw before disposing of the body on a warm summer's night, and the coroner found chunks of ice in the corpse's heart.

Kuklinski became friendly with a man named Robert Pronge, the man nicknamed Mister Softee. Pronge supposedly was a military-trained demolitions technician. It was from him that Kuklinski learned of the different methods of using cyanide to kill his victims. Kuklinski also claimed to have purchased remotely detonated hand grenades from Pronge. Kuklinski also stated that Mister Softee was "extremely crazy" after Pronge supposedly asked him to carry out a hit on his wife and child. In 1984, Robert Pronge was found shot to death in his truck. Kuklinski claims to have murdered Pronge, fearing that one day Pronge would kill him.[citation needed]


State and federal manhunt

When the authorities finally caught up with Kuklinski in 1986, they based their case almost entirely on the testimony of an undercover agent. New Jersey State Police detective Pat Kane started the case 6 years prior to the arrest and the investigation involved a joint operation with the New Jersey Attorney General's office and the Bureau of Alcohol, Tobacco and Firearms.

Special Agent Dominick Polifrone had undercover experience specializing in Mafia cases. The New Jersey State Police and the Bureau began a joint operation. Detective Kane recruited Phil Solimene, a close friend of Kuklinski, who introduced undercover agent Polifrone to the killer. The Bureau agent had acted like he wanted to hire Kuklinski for a hit, and recorded him speaking in detail about how he would do it. When state police and federal agents went to arrest Kuklinski they blocked off his street, and it took multiple officers to bring him down. In the process of doing so Mrs. Kuklinski was also arrested and charged with gun possession because the car was in fact registered under her name. When Mrs. Kuklinski was arrested, a police officer put his boot on her back while detaining her. This enraged Kuklinski, and that is one of the reasons why they needed multiple officers to bring him down.


Incarceration

During his incarceration, Kuklinski granted interviews to prosecutors, psychiatrists, criminologists, writers, and television producers about his criminal career, upbringing, and personal life. Two documentaries, featuring interviews of Kuklinski by Dr. Park Dietz (best-known for his interviews with and analysis of Jeffrey Dahmer) aired on HBO after interviews in 1991 and 2001. Philip Carlo also wrote a book in 2006, entitled The Ice Man.

In one interview, Kuklinski claimed that he would never kill a child and "I probably wouldn't kill a woman". He also confessed that once he had wanted to use a crossbow to carry out a hit but did not want to use the method without having "tested" it first. While driving his car, he picked a man at random to stop and ask for directions. Kuklinski told the HBO interviewer that when the man bent forward, he shot him in the forehead with the crossbow and stated "it went half-way into his head".

He also claimed that he once kidnapped one of his victims, and rather than conventionally murder him, tied him up with tight strips of wet rawhide, which would constrict as they dried. The constriction would be so great as to cause strangulation and draw blood. He then left the man in a "cave" in the "wilderness" where he was eaten alive by rats that were attracted by the smell of blood. Kuklinski claimed he filmed the man’s death as proof to the buyer that the man suffered before he died.

In one interview, Kuklinski confessed that he regretted only one murder, which he deemed particularly cruel. As he was about to kill a man, the man began praying to God for his life. Kuklinski told him that he would give God thirty minutes to save the man, but once the time was up, he would be killed. Forcing the man to wait thirty minutes for his inevitable demise struck Kuklinski as his most sadistic murder.

Kuklinski died of unknown causes at the age of 70 at 1:15 a.m. on March 5, 2006. He was in a secure wing at St. Francis Medical Center in Trenton, New Jersey at the time. Authorities said they believed he died of natural causes although the timing of his death has been labeled suspicious. Kuklinski was scheduled to testify that former Gambino crime family underboss Sammy Gravano had ordered him to murder New York Police Department Detective Peter Calabro. Kuklinski had admitted to murdering Det. Calabro with a shotgun on the night of March 14, 1980. He denied knowing that Calabro was a police officer, but said he would have murdered him regardless (It should be noted that in 2006 Gravano was serving a 19 year prison sentence for running an Ecstasy distribution ring in Arizona.) Kuklinski also stated to family members that he thought "they" were poisoning him. A few days after Kuklinski's death, prosecutors dropped all charges against Gravano, saying that without Kuklinski's testimony there was insufficient evidence to continue.


Involvement with Jimmy Hoffa disappearance

In April 2006, news reports surfaced that Kuklinski had confessed to author Philip Carlo that he was part of a group who kidnapped famed union boss Jimmy Hoffa. However, during the earlier HBO interview he denied any knowledge of Hoffa's fate. Kuklinski claimed that he had only heard rumors, specifically, that Hoffa had been killed, put in a barrel, placed into a Toyota car which was compacted with other cars, and shipped overseas.

Bron





Is een aantal keer een documentaire van op TV geweest. Vertelde er heel rustig en koelbloedig over, alsof het om boodschappen doen ging.

[ Bericht 0% gewijzigd door StateOfMind op 01-02-2009 16:40:55 ]

Carl Panzram 1891 - 1930



Amerikaanse seriemoordenaar, eigenlijk meer een 'all round' crimineel: Inbraak, verkrachting, brandstichting, geweldpleging, heling en ga maar door.

Vanaf kinds af aan al bezig met criminele activiteiten die na mate de tijd vorderde steeds ernstigere vormen aan gingen nemen. In totaal zou hij 22 moorden op zijn geweten hebben. Zich er voor schamen deed hij niet:

quote:

In his autobiography, Panzram wrote that he was "rage personified", and he would often rape men whom he robbed, not because he was necessarily homosexual, but because it was his method of dominating and humiliating people. He also engaged in vandalism and arson, at one point considering an ambitious plot to scuttle a British warship docked in New York harbor in order to provoke a war between Britain and the United States.

In 1930 werd hij door middel van de strop geexecuteerd.

bron

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:35 schreef StateOfMind het volgende:

Is een aantal keer een documentaire van op TV geweest. Vertelde er heel rustig en koelbloedig over, alsof het om boodschappen doen ging.

Heb ik gezien ja.

tvp

Leuke topic.

--> C&H

How Jack the Ripper's five victims turned to prostitution after their marriages failed


Over the last century they have passed into gruesome folklore, but Victorian census records on Jack the Ripper's victims cast new light on the lives of some of the murdered prostitutes.

An online genealogy website which trawled the 1881 census - taken seven years before their deaths - has pulled together information on the women that 'provides a small window onto the past' and dispels the myth that they had been teenage street walkers.

The five - Mary Ann Nichols, Annie Chapman, Elizabeth Stride, Catherine Eddowes and Mary Jane Kelly - were all brutally murdered in London's East End between August 31 and December 20, 1888. Their bodies were left horribly mutilated on the streets of Whitechapel. Their murderer was never caught.

Although prostitutes at the time of their violent murders, three of the five had previously been married, according to records taken on April 3, 1881.

The website www.findmypast.com discovered Stride was recorded as 37 at the time and living with her husband, a carpenter. She had moved to London from Sweden in 1866 where she had already worked as a prostitute. However, her luck changed and on March 7, 1869, she married John Thomas Stride, a carpenter 13 years her senior. He died in 1884.

Eddowes was 38 when the census was taken, living with her husband and two children, her occupation listed as "charwoman" - a cleaner. It is around this time that she is believed to have fallen into prostitution to pay rent on the Spitalfields lodging house she shared with John Kelly. Seven years later, Eddowes was to be viciously murdered - on the same night as Elizabeth Stride - known amongst Ripperologists as the 'double event'.

In 1881 Chapman was 40, married but living with her parents. Later the same year she moved to Clewer, near Windsor in Berkshire, where her husband John, a stud groom, had taken up an offer of work. After a series of family tragedies, including the death of the couple's 12-year-old daughter to meningitis, they both turned to drink and separated. She returned to London shortly afterwards to a life on the streets.

The women appear to have turned to prostitution after their marriages broke up. According to newspaper reports of the time, none of the victims was living with their husbands at the time of their deaths.

There are no records for Nichols or Kelly in the census, suggesting they may already have been working the streets at that time.

Nichols was the mother of five children and had been married to a printer's machinist until it broke down in 1880, the year before these census records were taken.

Kelly, born in Limerick, arrived in London from Cardiff in 1884 and went to work in a high class brothel. The photograph of her butchered remains has become the most famous image of all the Ripper victims.

This information on the three women has been available online since the 1881 census records were published eight years ago - it is only now that they have been pulled together to provide an insight into the lives of the women in their latter years.

'Some people treat the Jack the Ripper story as a bit of a game,' said Alex Werner, a Museum of London historian who curated a recent Jack the Ripper exhibition. 'It wasn't a game. It was against real people in the East End, people who had fallen on really hard times, who had gravitated to the East End as a place where they could earn some kind of living as a prostitute.'







_{Victims 1-5: Mary Ann Nichols, Annie Chapman, Lizzy Stride, Catherine Eddowes and Mary Kelly. Royal physician Sir William Gull (pictured bottom) is widely considered one of the suspects in the Jack the Ripper murders}

Newspaper accounts at the time, which helped the Ripper's fame spread, touched on the women's fall from respectability.

The Star newspaper's report on September 27, 1888, on the death of Chapman, struck a sympathetic tone, describing how a woman who "had perhaps a happy and innocent girlhood, and was once a wife, had to turn out and seek the sale of her body for the price of a bed."

'A few hours later,' the newspaper said, 'she was found a corpse.'

The murderer's infamy spread quickly around the world. London newspapers revelled in the gore, which was spread across the country and to distant lands by telegraph. The killer was dubbed "Jack the Ripper" after a man using that pseudonym claimed responsibility in letters to the media and police.

No one was ever prosecuted for the murders, helping to fuel speculation about his identity that continues to this day. Among the suspects identified at various times are Francis Tumblety, an American quack doctor; Sir William Gull, physician to Queen Victoria; Victoria's grandson, Prince Albert Victor; and the artist Walter Sickert.

Andrew Cook, author of the recent book "Jack the Ripper," thinks the Ripper has always been a media creation. He argues that the crime could not have been committed by a single person.

Cook said the Ripper myth has been constructed from "layer upon layer of sediment, nonsense and crazy theories."

'It has become an industry,' he said. 'What really was a terrible scenario of events has almost become over-commercialized.'

Werner doubts we will ever know the Ripper's true identity.

'My feeling is we'll never know for certain,' said Werner. 'We are too far away now to make sense of the different candidates.'

Read more: http://www.dailymail.co.u(...)l.html#ixzz0ROneQ8On

De film Monster gaat over haar. Goede film en terechte prijzen voor hoofdrolspeelster.

quote:

Op maandag 9 juni 2008 11:41 schreef Smart_ass het volgende:
En niet te vergeten Aileen Wuornos

[ afbeelding ]

Aileen Carol Wuornos (geboren als Aileen Carol Pittman) (Rochester (Michigan), 29 februari 1956 – 9 oktober 2002) was een Amerikaanse seriemoordenaar die ter dood werd veroordeeld door de staat Florida in 1992. Uiteindelijk is ze 6 maal ter dood veroordeeld. Wuornos heeft bekend zeven mannen onafhankelijk van elkaar te hebben vermoord, ze claimde dat ze werd (of poging tot) verkracht tijdens haar werk als prostituee. Ze is ter dood gebracht door middel van een injectie op 9 oktober 2002.

..ontmoette Wuornos de 24-jarige Tyria Moore in een Daytona gay bar.

..Ondertussen had Moore diverse boek- en filmdeals gesloten om haar verhaal te verkopen. Net als drie rechercheurs die aan de zaak werkten, die later zouden aftreden.
..

tvp

Leuk onderwerp, vanavond ook maar eensch wat historische moordenaars toevoegen.....

Fascinerend topic, altijd dit soort dingen interessant gevonden (Discovery Channel's Most Evil vaak genoeg bekeken )

En nog een JdR verhaal:

New Jack the Ripper suspect was mortuary attendant who killed two more women

An historian claims to have uncovered the identity of Jack the Ripper by using modern police forensic techniques.

Mei Trow also believes that the notorious Whitechapel murderer was responsible for the deaths of an additional two women.

He has concluded that Robert Mann, a local morgue attendant, was the killer who terrorised east London in 1888 and who was officially credited with dismembering five prostitutes.


_{Another suspect: Historian Dr Mei Trow has claimed that Jack the Ripper was mortuary attendant Robert Mann and that he killed seven - not five - women}

Mr Trow's theory is based on two years of intensive research during which he used forensic techniques including psychological and geographical profiling.

The beginnings of Mr Trow's investigation are rooted in 1988, when a US Federal Bureau of Investigation (FBI) examination of the Ripper case worked up a comprehensive criminal personality profile using standard agency procedures.


_{Royal ripper? Prince Albert Victor, Duke of Clarence, is one of many suspects named by investigative historians over the years}

The FBI profile of the Ripper concluded that the killer was a white male from the lower social classes, was probably from a broken home, had a menial job such as a butcher or medical examiner's assistant, and because of prolonged periods without human interaction, was socially inept.

Mr Trow said: 'I wanted to go beyond the myth of a caped man with a top hat and knife, and get to the reality, and the reality is simply that Jack was an ordinary man.'

He also believes that Martha Tabram, found with 39 stab wounds to her body in Gunthorpe Street, was the first Ripper victims, and that Alice Mackenzie, brutally murdered eight months after the confirmed five killings, was his last.

The two women, along with confirmed victims, would have been delivered to the Whitechapel mortuary in which Mann worked.

After the killing of Polly Nichols, the Ripper's first official victim, Mann unlocked the mortuary for the police so they could examine the body and as such, was called as a witness in her inquest to help establish the cause of death.

Most damningly, he undressed Polly's body with his assistant, despite being under strict instructions from police to not touch the body. Mr Trow suspects this was an opportunity for Mann to admire his handiwork.

The coroner, in his summation of Mann's testimony concluded that, 'It appears the mortuary keeper is subject to fits, and neither his memory nor statements are reliable.'

A local of impoverished Whitechapel, Mann was from an extremely deprived background, his father having been absent for much of his upbringing.

In addition, he tasted the ultimate Victorian humiliation of being an inmate in the workhouse, which all citizens regarded as a hellish place to where the lowest strata of society who were unable to support themselves were relegated.

Professor Laurence Alison, forensic psychologist at Liverpool University, said: 'In terms of psychological profiling, Robert Mann is the one of the most credible suspects from recent years and the closest we may ever get to a plausible psychological explanation for these most infamous of Victorian murders.'

Mr Trow's theory forms the basis of the documentary Jack the Ripper: Killer Revealed, which airs on Discovery Channel this Sunday and in the Jack the Ripper: Quest for a Killer.

Read more: http://www.dailymail.co.u(...)n.html#ixzz0TA12pCMv

Weer terug naar MIS.

hoe harder het sadisme, hoe groter de moordenaar. markies de sade.

Fritz Honka


Fritz Honka (Leipzig, 1935 - 19 oktober 1998) was een Duitse moordenaar die tot 15 jaar en dwangverpleging werd veroordeeld voor het vermoorden van één en doodslag op drie Hamburgse prostituees tussen 1971 en 1974. Hij bewaarde de lijken van de vrouwen in zijn flat.

Honka was 1.65m groot en gevoelig voor opmerkingen over zijn lengte. Hij hield van vrouwen die nog kleiner waren. Bovendien zag Honka het liefst dat ze geen tanden hadden, om te voorkomen dat ze hem wat aan konden doen tijdens orale seks. Om aan zijn gerief te komen bezocht hij geregeld oudere prostituees in de rosse buurt van Hamburg.

Moorden
Tenminste vier van deze vrouwen nam Honka mee naar zijn woning aan de Zeißstraße 74 in Hamburg: Ruth Schult (52), Gertrude Bräuer (42), Frieda Roblick (57) en Anna Beuschel (54). Hij bracht het viertal om en, omdat hij lichamelijk niet in staat was om zich van de lijken te ontdoen, bewaarde hij ze daar. Honka schermde zich af van de stank met alcohol. Wanneer buren klaagden over de geur, verdoezelfde hij die met deodorant.

Ontdekking
Op 17 juni 1975 brak er brand uit in Honka's huis, die de brandweer kwam blussen. Zij troffen ter plaatse de aan stukken gezaagde overblijfselen van vier vrouwen aan in een plastic zak. Nadat Honka thuiskwam van zijn baan als nachtwaker werd hij gearresteerd. Hij verklaarde de vrouwen te hebben vermoord omdat ze grappen hadden gemaakt over zijn voorkeur voor orale seks boven geslachtsgemeenschap.

Spelende kinderen vonden later het hoofd van Bräuer terug op een bouwplaats.

Overlijden
Dankzij Honka's ontoerekeningsvatbaarheids-diagnose, werd alleen de dood van Beuschel als 'moord' bestraft. Honka kwam daardoor in 1993 vrij. Zijn laatste jaren bracht hij onder het pseudoniem Peter Jensen door in een bejaardentehuis in Scharbeutz. Honka stierf in 1998 in de Hamburger Nervenklinik Ochsenzoll.

wat dacht je van Mengele ?

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 00:22 schreef Voice01 het volgende:
wat dacht je van Mengele ?

Dat zou interessanter zijn als je er even een leuke informatieve post van maakt.

Voice01: Nazihunters gekeken zeker op Discovery Channel

Mengele dus....

http://nl.wikipedia.org/wiki/Josef_Mengele

Ook zo´n lieverdje ...en alles in naam van de wetenschap.

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 02:01 schreef trovey het volgende:
Mengele dus....

http://nl.wikipedia.org/wiki/Josef_Mengele

Ook zo´n lieverdje ...en alles in naam van de wetenschap.

Het heeft in ieder geval nog z'n nut gehad (nog steeds).
Niet dat het een troost is maar toch.

The Dnepropetrovsk Maniacs

Deze zaak is online heel bekend, maar ik herinner me niet dat het zo uitgebreid in het nieuws is geweest. Het filmpje waarin ze een man bewerken met een hamer en een schroevendraaier (3 guys, one hammer) staat nogsteeds op mijn netvlies gebrand. Op het filmpje praten ze ook met elkaar alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze vinden het allemaal erg komisch.

Voor een ultieme kick bezochten ze ook de begrafenissen van de slachtoffers.

Zoals je wel vaker hoort bij zulke jonge psycho's, begonnen ook deze jongens eerst met het martelen en doden van dieren. Daar zijn ook foto's van. Dat verveelde al snel, waarna ze vervolgens begonnen met hun moorden. 4 maanden later werden ze opgepakt.

quote:

The Dnepropetrovsk Maniacs is the media epithet for the killers responsible for a string of brutal murders in Dnepropetrovsk, Ukraine in June and July 2007. The case gained additional notoriety because the killers made video recordings of some of the murders, with one of the videos leaking to the Internet. Two 19-year-old locals, Viktor Sayenko and Igor Suprunyuck, were arrested and charged with 21 murders.

A third conspirator, Alexander Hanzha, was charged with two armed robberies that took place before the murder spree.On February 11, 2009, all three defendants were found guilty. Suprunyuck and Sayenko were sentenced to life imprisonment, while Hanzha received nine years in prison. The lawyers for Suprunyuck and Sayenko launched an appeal, which was dismissed by the Supreme Court of Ukraine in November 2009.

Meer hier: http://en.wikipedia.org/wiki/Dnepropetrovsk_maniacs

[ Bericht 0% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 15:10:58 ]

Verschrikkelijk ja. Ik heb het filmpje toentertijd gauw afgezet.

Er is nog zo'n smerige zaak, eens kijken of ie hier al staat.

Ik weet niet meer hoe ze heten 2 jongens gingen in Amerika een zaak binnen en sloten het personeel op. Het personeel moest acid of zo drinken en ze werden verder nog een beetje gemarteld. Het meisje hebben ze verkracht, en de vader van iemand heeft het overleefd. Wie helpt.
Oh, er was een derde dader buiten geloof ik.

Google geeft mij ook niets....wel een soortgelijk topic als deze in het Engels:

http://rateyourmusic.com/board_message/message_id_is_2421085

Dit is ook wel een interessante wiki trouwens:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_serial_killers_by_country

Netherlands
Maria Swanenburg: killed 27 with arsenic in the 1880s

Slechts één naam, beetje jammer (of juist niet).
In de Nederlandse wiki over seriemoordenaars staan de volgende namen:

Seriemoordenaars in Nederland
Willem van Eijk (Beest van Harkstede)
Koos Hertogs
Maria Swanenburg
Hans van Zon

[ Bericht 13% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 16:11:48 ]

De ergste schoolshooting die er tot nu toe heeft plaatsgevonden (meeste slachtoffers):

Virginia Tech massacre

quote:

The Virginia Tech massacre was a school shooting that took place on Monday, April 16, 2007, on the campus of Virginia Polytechnic Institute and State University in Blacksburg, Virginia. In two separate attacks, approximately two hours apart, the perpetrator, Seung-Hui Cho, killed 32 people and wounded many others before committing suicide. The massacre is one of the deadliest shooting incidents by a single gunman in United States history, on or off a school campus.

Cho, a senior English major at Virginia Tech, had previously been diagnosed with a severe anxiety disorder. During much of his middle school and high school years, he received therapy and special education support. After graduating from high school, Cho enrolled at Virginia Tech. Due to federal privacy laws, Virginia Tech was not informed of Cho's previous diagnosis or the accommodations he had been granted at school. In 2005, Cho was accused of stalking two female students. After an investigation, a Virginia special justice declared Cho mentally ill and ordered him to attend treatment. Lucinda Roy, a professor and former chairwoman of the English department, had also asked Cho to seek counseling. Instead of professional help, Cho's mother turned to the church, for exorcism; one Presbyterian minister said "spiritual power" was needed to help Cho.

The attacks received international media coverage and drew widespread criticism of U.S. laws and culture. It sparked intense debate about gun violence, gun laws, gaps in the U.S. system for treating mental health issues, the perpetrator's state of mind, the responsibility of college administrations,privacy laws, journalism ethics, and other issues. Television news organizations that aired portions of the killer's multimedia manifesto were criticized by victims' families, Virginia law enforcement officials, and the American Psychiatric Association.

The massacre prompted the state of Virginia to close legal loopholes that had previously allowed Cho, an individual adjudicated as mentally unsound, to purchase handguns without detection by the National Instant Criminal Background Check System (NICS). It also led to passage of the first major federal gun control measure in more than 13 years. The law strengthening the NICS was signed by President George W. Bush on January 5, 2008.

The Virginia Tech Review Panel, a state-appointed body assigned to review the incident, criticized Virginia Tech administrators for failing to take action that might have reduced the number of casualties. The panel's report also reviewed gun laws and pointed out gaps in mental health care as well as privacy laws that left Cho's deteriorating condition in college untreated.

The Killings

quote:

Cho used two firearms during the attacks: a .22-caliber Walther P22 semi-automatic handgun and a 9 mm semi-automatic Glock 19 handgun.The shootings occurred in separate incidents, with the first at West Ambler Johnston Hall, during which Cho killed two pupils, and the second at Norris Hall, where the other 31 deaths, including that of Cho himself, as well as all the nonlethal injuries, occurred.

West Ambler Johnston shootings

Cho was seen near the entrance to West Ambler Johnston Hall, a co-ed residence hall that houses 894 students, at about 6:45 a.m. EDT. The hall was normally only accessible to its residents via magnetic key card before 10 a.m. Cho's student mailbox was in the lobby of the building, so he had a pass card access after 7:30 a.m., but it is unclear how he gained earlier entrance to the building.

Cho shot his first victims around 7:15 a.m. in West Ambler Johnston Hall. At about that time, Cho entered the room that freshman Emily J. Hilscher shared with another student. Hilscher, a 19-year-old from Woodville, Rappahannock County, Virginia, was killed. After hearing the gunshots, a male resident assistant, Ryan C. Clark, attempted to aid Hilscher. Clark, a 22-year-old-senior from Martinez, Columbia County, Georgia, was fatally shot. Hilscher remained alive for three hours after being shot, but no one from the school, law enforcement or hospital notified her family until after she had died.

Cho left the scene and returned to his dormitory room. While police and emergency medical services units were responding to the shootings in the dorm next door, Cho changed out of his bloodstained clothes, logged on to his computer to delete his e-mail, and then removed the hard drive. About an hour after the attack, Cho is believed to have been seen near the campus duck pond. Although authorities suspected Cho threw his hard drive and mobile phone into the water, a search was unsuccessful.

Almost two hours after the first killings, Cho appeared at a nearby post office and mailed a package of writings and video recordings to NBC News; the package was postmarked 9:01 a.m.He then walked to Norris Hall. In a backpack, he carried several chains, locks, a hammer, a knife, two guns, nineteen 10- and 15-round magazines, and almost 400 rounds of ammunition.

Norris Hall shootings

Elementary French class students take cover in Holden Hall room 212. About two hours after the initial shootings, Cho entered Norris Hall, which houses the Engineering Science and Mechanics program among others, and chained the three main entrance doors shut. He placed a note on at least one of the chained doors, claiming that attempts to open the door would cause a bomb to explode. Shortly before the shooting began, a faculty member found the note and took it to the building's third floor to notify the school's administration. At about the same time, Cho had begun shooting students and faculty on the second floor; the bomb threat was never called in. Within one or two minutes of the first shots, the first call to 9-1-1 was received.

According to several students, before the shooting began Cho looked into several classrooms. Erin Sheehan, an eyewitness and survivor who had been in room 207, told reporters that the shooter "peeked in twice" earlier in the lesson and that "it was strange that someone at this point in the semester would be lost, looking for a class". Cho's first attack after entering Norris occurred in an advanced hydrology engineering class taught by Professor G. V. Loganathan in room 206. Cho first shot and killed the professor, then continued shooting, killing nine of the 13 students in the room and injuring two others. Next, Cho went across the hall to room 207, in which instructor Christopher James Bishop was teaching German. Cho killed Bishop and four students; six students were wounded. Cho then moved on to Norris 211 and 204. In both of these classrooms, Cho was initially prevented from entering the classroom by barricades erected by instructors and students. In room 204, Professor Liviu Librescu, a Holocaust survivor, forcibly prevented Cho from entering the room. Librescu was able to hold the door closed until most of his students escaped through the windows, but he died after being shot multiple times through the door. One student in his classroom was killed. Instructor Jocelyne Couture-Nowak and student Henry Lee were killed in room 211 as they attempted to barricade the door.

Cho reloaded and revisited several of the classrooms. After Cho's first visit to room 207, several students had barricaded the door and had begun tending the wounded. When Cho returned minutes later, Katelyn Carney and Derek O'Dell were injured while holding the door closed. Cho also returned to room 206. According to a student eyewitness, the movements of a wounded Waleed Shaalan distracted Cho from a nearby student after the shooter had returned to the room. Shaalan was shot a second time and died. Also in room 206, Partahi Mamora Halomoan Lumbantoruan may have protected fellow student Guillermo Colman by diving on top of him. Colman's various accounts make it unclear whether this act was intentional or the involuntary result of being shot. Multiple gunshots killed Lumbantoruan, but Colman was protected by Lumbantoruan's body.

Students, including Zach Petkewicz, barricaded the door of room 205 with a large table after substitute professor Haiyan Cheng and a student saw Cho heading toward them. Cho shot several times through the door but failed to force his way in. No one in that classroom was wounded or killed.

Hearing the commotion on the floor below, Professor Kevin Granata brought 20 students from a nearby classroom into an office, where the door could be locked, on the third floor of Norris Hall. He then went downstairs to investigate and was fatally shot by Cho. None of the students locked in Granata's office were injured.

Approximately 10-12 minutes after the second attack began, Cho shot himself in the head. During this second assault, he had fired at least 174 rounds, killing 30 people and wounding 17 more. During the investigation, State Police Superintendent William Flaherty told a state panel that police found 203 live rounds in Norris Hall. "He was well prepared to continue...," Flaherty testified.

During the two attacks, Cho killed five faculty members and 27 students before committing suicide. The Virginia Tech review panel reported that Cho's gunshots wounded 17 other people; six more were injured when they jumped from second-story windows to escape. Sydney J. Vail, the director of the trauma center at Carilion Roanoke Memorial Hospital, said that Cho's choice of 9 mm hollow point ammunition increased the severity of the injuries. Conversely, due to the limited penetration depth of hollow point bullets, it is likely that Colman would have died had they not been used.

Victims
1. Ryan Clark (22) Martinez, Georgia
—senior in Psych/Biology/English
2. Emily Hilscher (19) Woodville, Virginia
—freshman in Animal Sciences
3. Liviu Librescu (76) Ploieşti, Romania
—professor of Engineering
4. Minal Panchal (26) Mumbai, India
—masters student in Architecture
5. G. V. Loganathan (53) Erode, Tamil Nadu, India
—professor of Engineering
6. Jarrett Lane (22) Narrows, Virginia
—senior in Civil Engineering
7. Brian Bluhm (25) Louisville, Kentucky
—masters student in Civil Engineering
8. Matthew Gwaltney (24) Chesterfield County, Virginia
—masters student in Environmental Engineering
9. Jeremy Herbstritt (27) Bellefonte, Pennsylvania
—masters student in Civil Engineering
10. Partahi Lumbantoruan (34) Medan, Indonesia
—PhD student in Civil Engineering
11. Daniel O'Neil (22) Lincoln, Rhode Island
—masters student in Environmental Engineering
12. Juan Ortiz (26) Bayamón, Puerto Rico[25]
—masters student in Civil Engineering
13. Julia Pryde (23) Middletown, New Jersey
—masters student in Biological Systems Engineering
14. Waleed Shaalan (32) Zagazig, Egypt
—PhD student in Civil Engineering
15. Jamie Bishop (35) Pine Mountain, Georgia
—German instructor
16. Lauren McCain (20) Hampton, Virginia
—freshman in International Studies
17. Michael Pohle Jr. (23) Flemington, New Jersey
—senior in Biological Sciences
18. Maxine Turner (22) Vienna, Virginia
—senior in Chemical Engineering
19. Nicole White (20) Smithfield, Virginia
—junior in International Studies
20. Jocelyne Couture-Nowak (49) Truro, Nova Scotia
—professor of French
21. Ross Alameddine (20) Saugus, Massachusetts
—sophomore in English/Business
22. Austin Cloyd (18) Champaign, Illinois
—freshman in Int'l Studies/French
23. Daniel Perez Cueva (21) Woodbridge, Virginia
—junior in International Studies
24. Caitlin Hammaren (19) Westtown, New York
—sophomore in Int'l Studies/French
25. Rachael Hill (18) Richmond County, Virginia
—freshman in Biological Sciences
26. Matthew La Porte (20) Dumont, New Jersey
—sophomore in Political Science
27. Henry Lee (20) Roanoke, Virginia/Vietnam
—freshman in Computer Engineering
28. Erin Peterson (18) Centreville, Virginia
—freshman in International Studies
29. Mary Karen Read (19) Annandale, Virginia
—freshman in Interdisciplinary Studies
30. Reema Samaha (18) Centreville, Virginia
—freshman in Urban Planning
31. Leslie Sherman (20) Springfield, Virginia
—junior in History/Int'l Studies
32. Kevin Granata (45) Toledo, Ohio
—professor of Engineering
Perpetrator (suicide)
1. Seung-Hui Cho (23) Centreville, Virginia
—senior in English

Eng hoe ver hij het heeft uitgedacht.

Zelfs met dat briefje boven de deur van 'bij openen ontploft er een bom'. Ik dacht altijd dat het een redelijk impulsieve daad was, maar als hij zelfs dat soort dingen bedacht heeft, dan kan je dat toch niet meer zeggen. Later las ik inderdaad dat hij dit al jaren van tevoren gepland had.

http://en.wikipedia.org/wiki/Virginia_Tech_massacre
http://nl.wikipedia.org/wiki/Schietpartij_op_Virginia_Tech

[ Bericht 10% gewijzigd door -Strawberry- op 10-02-2011 16:29:31 ]

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 15:48 schreef -Strawberry- het volgende:
Google geeft mij ook niets....wel een soortgelijk topic als deze in het Engels:

http://rateyourmusic.com/board_message/message_id_is_2421085

Jaaaaa, Hi-Fi, dankje

quote:

Pierre and Andrews entered the Hi-Fi store in Ogden just before closing time, brandishing handguns. Two employees, Stanley Walker, age 20, and Michelle Ansley, age 19, were in the store at the time and taken hostage. Pierre and Andrews took the two into the basement of the store, bound them, and then began robbing the store. Later, a 16-year-old boy named Cortney Naisbitt arrived to thank Walker for allowing him to park his car in the store's parking lot as he ran an errand next door. He was also taken hostage and tied up in the basement with Walker and Ansley. Later that evening, Orren Walker, Stanley's 43-year-old father, became worried that his son had not returned home. Cortney Naisbitt's mother Carol Naisbitt, also arrived at the shop looking for her son who was late getting home. Both Orren Walker and Carol Naisbitt were taken to the basement and tied up. At this point, Ansley began begging and crying, as did Cortney Naisbitt.

Pierre then ordered Andrews to go out to their van and bring him back something. Andrews returned with a bottle in a brown paper bag, from which Pierre poured a cup of blue liquid. Pierre ordered Orren to administer the liquid to the other hostages, but he refused, and was bound, gagged and left face-down on the basement floor.

Pierre and Andrews then propped each of the victims into sitting positions and forced them to drink the liquid, telling them it was vodka laced with sleeping pills. Rather, it was liquid Drano. The moment it touched the hostages' lips, enormous blisters rose, and it began to burn their tongues and throats and peel away the flesh around their mouths. Ansley, still begging for her life, was forced to drink the drain cleaner too, although she was reported to have coughed less than the other victims (by Orren Walker). Pierre and Andrews tried to duct-tape the hostages' mouths shut to hold quantities of drain cleaner in and to silence their screams, but pus oozing from the blisters prevented the adhesive from sticking. Orren Walker was the last to be given the drain cleaner, but seeing what was happening to the other hostages, he allowed it to pour out of his mouth and then faked the convulsions and screams of his son and fellow hostages.

Pierre became angry because the deaths were taking too long and were too loud and messy, so he shot both Carol and Cortney Naisbitt in the backs of their heads. Pierre then shot at Orren Walker but missed. He then fatally shot Stanley before again shooting at Orren, this time grazing the back of his head.

Pierre then took Ansley to the far corner of the basement, forced her at gunpoint to remove her clothes, then repeatedly and brutally raped her, after telling Andrews to clear out for 30 minutes. When he was done, he allowed her to use the bathroom while he watched, then dragged her, still naked, back to the other hostages, threw her on her face, and fatally shot her in the back of the head.[1]

Andrews and Pierre noted that Orren was still alive, so Pierre mounted him, wrapped a wire around his throat, and tried to strangle him. When this failed, Pierre and Andrews inserted a ballpoint pen into Orren's ear, and Pierre stomped it until it punctured his eardrum, broke, and exited the side of his throat. Pierre and Andrews then went upstairs, finished loading equipment into their van, and departed.

http://en.wikipedia.org/wiki/Hi-Fi_murders

Dit heb ik echt met ingehouden adem gelezen toentertijd, hoe kan je zoiets doen. Meer op de Wiki.

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 17:11 schreef Harajuku. het volgende:

[..]

Jaaaaa, Hi-Fi, dankje

Dat is wel heel toevallig. Ik zocht namelijk op hostage en acid. In dat verhaal over Hi-Fi staat geen enkele keer iets over acid, maar iets verder op bij een andere seriemoordenaar wel. Dom dat ik niet meteen door had dat dat het juiste verhaal was.

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 17:16 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Dat is wel heel toevallig. Ik zocht namelijk op hostage en acid. In dat verhaal over Hi-Fi staat geen enkele keer iets over acid, maar iets verder op bij een andere seriemoordenaar wel. Dom dat ik niet meteen door had dat dat het juiste verhaal was.

Ja, ik zat fout, 't was Drano 't Zal wel ongeveer hetzelfde toen though

Breivik mist nog

Schrijf wat.

Fijn, slapeloze nacht voor mij, thanks!

Interessant topic, zie het nu pas!

Moar!

quote:

Op zondag 15 juni 2008 22:12 schreef Treinhomo het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

[..]

Dat is hier in NL dan ook gewoon het geval.

Ik heb twee boeken over seriemoordenaars gelezen: 'Het Fenomeen seriemoordenaars: het wie, wat, hoe en waarom van' van Harold Schechter uit 2005 en 'Mijn leven tussen seriemoordenaars' van Helen Morrison uit 2010.

In het eerste boek staat o.a. wat er gebeurde voor de terechtstelling van Ted Bundy.
Een lokaal radiostation zond voor die executie de hele dag het geluid uit
van pruttelend spek gecombineerd met een variatie op een kinderliedje met
als tekst 'dat het nu over en klaar was met die ouwe Bundy'!

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 15:00 schreef -Strawberry- het volgende:
The Dnepropetrovsk Maniacs

Deze zaak is online heel bekend, maar ik herinner me niet dat het zo uitgebreid in het nieuws is geweest. Het filmpje waarin ze een man bewerken met een hamer en een schroevendraaier (3 guys, one hammer) staat nogsteeds op mijn netvlies gebrand. Op het filmpje praten ze ook met elkaar alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze vinden het allemaal erg komisch.

Voor een ultieme kick bezochten ze ook de begrafenissen van de slachtoffers.

Zoals je wel vaker hoort bij zulke jonge psycho's, begonnen ook deze jongens eerst met het martelen en doden van dieren. Daar zijn ook foto's van. Dat verveelde al snel, waarna ze vervolgens begonnen met hun moorden. 4 maanden later werden ze opgepakt.

[ afbeelding ]

[..]

Meer hier: http://en.wikipedia.org/wiki/Dnepropetrovsk_maniacs

En blijkbaar hebben ze copycats, waar ik net het beruchte filmpje van tegen ben gekomen.

quote:

On April 5, 2011, two youths, Artem Anоufriev (Russian: Артем Ануфриев) (born in 1992) and Nikita Lytkin (Russian: Никита Лыткин) (born in 1993) were arrested in connection with a series of six murders and attacks on local residents in Akademgorodok in Irkutsk, Russia. The attacks, which involved a mallet and knife, began in December 2010. Both of them were arrested after a video recording showing the dead body of a female being mutilated with a knife was found on a camera belonging to Litkin's uncle, who had become suspicious. According to media reports, the youths had been influenced by reading about the Dnepropetrovsk Maniacs on the Internet.

quote:

Op maandag 15 augustus 2011 18:09 schreef wekky het volgende:
Breivik mist nog

Inderdaad, die past er prima tussen.

Breivik is een lul.

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 15:36 schreef MASD het volgende:
Delphine LaLaurie

[ afbeelding ]

[..]

Ik ben twee jaar geleden bij het betreffende huis geweest, als ze daar een hotel van maken wil ik er wel een nachtje slapen Het schijnt een enorm broodje-aapverhaal te zijn, maar toch. Het huis is volgens mij nog een tijdje van Nicholas Cage geweest.

Leuk topic Ik moest voor m'n werk als vertaler vorig jaar veel vertalen over seriemoordenaars, zal morgen wat mooie verhalen opzoeken.

quote:

Op maandag 13 augustus 2012 22:48 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ik ben twee jaar geleden bij het betreffende huis geweest, als ze daar een hotel van maken wil ik er wel een nachtje slapen Het schijnt een enorm broodje-aapverhaal te zijn, maar toch. Het huis is volgens mij nog een tijdje van Nicholas Cage geweest.

Leuk topic Ik moest voor m'n werk als vertaler vorig jaar veel vertalen over seriemoordenaars, zal morgen wat mooie verhalen opzoeken.

Ben benieuwd

quote:

Op maandag 13 augustus 2012 22:48 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ik ben twee jaar geleden bij het betreffende huis geweest, als ze daar een hotel van maken wil ik er wel een nachtje slapen Het schijnt een enorm broodje-aapverhaal te zijn, maar toch. Het huis is volgens mij nog een tijdje van Nicholas Cage geweest.

Leuk topic Ik moest voor m'n werk als vertaler vorig jaar veel vertalen over seriemoordenaars, zal morgen wat mooie verhalen opzoeken.

Ow , interessant

Richard Kuklinski
Richard Kuklinski (11 april 1935 - 5 maart 2006) was een huurmoordenaar met een gedragsstoornis die geboren werd in Jersey City, New Jersey. Hij werd als kind mishandeld en vermoordde katten en honden als tijdverdrijf en als middel om zijn woede kwijt te kunnen.

Jeugd
Als zestienjarige moest Kuklinski op straat voor zichzelf zorgen. Hij werd een straatvechter (waarbij zijn kolossale postuur hem goed van pas kwam), en bij een gelegenheid sloeg hij met een pijp zes belagers van zich af en bijna dood. Als zeventienjarige pleegde hij zijn eerste moord.
Kuklinski beweert met gangster Roy Demeo van de New Yorkse Gambino-misdaadfamilie te hebben samengewerkt, hoewel er geen enkele getuige is die zich hem kan herinneren.

Curriculum vitae
Gedurende de volgende dertig jaar bracht Kuklinski veel van zijn, volgens eigen zeggen, 200 slachtoffers om door gebruik van cyaankali. Maar ook gebruikte Kuklinski pistolen, messen, dolken, kettingzagen, kruisbogen en kleingoed als handwapens en boksbeugels.
Na alle moorden heeft Kuklinski al zijn vrienden vermoord omdat hij niet meer wist wie hij kon vertrouwen, toen één vriend in de wetenschap gesteld was dat Kuklinski achter hem aan zat heeft hij zijn familie met de dood bedreigd. Kuklinski was razend en schoot de man met een pistool neer. Hij werd met vijf schoten in zijn lichaam in de auto achtergelaten.

In de openbaarheid
Kuklinski's familie en buren hadden geen idee van zijn bestaan. Iedereen meende dat hij een succesvol zakenman was die goed zorgde voor zijn gezin, en die aardig wat geld in de kas bracht. In 1986 werd hij gearresteerd. Vrijwel de gehele zaak was gebaseerd op de getuigenis van één undercoveragent. In 1998 werd Kuklinski veroordeeld tot tweemaal levenslang.
Hij stierf een natuurlijke dood op 5 maart 2006.

In de media
Philip Carlo bracht in 2007 het boek The Ice Man: Confessions of a Mafia Contract Killer uit, waarin hij verslag probeert te doen van Kuklinksi's vermeende misdaden en methodes. De beweringen in dit boek zijn zeer omstreden.
Een van de grotere maffia-kenners van de Verenigde Staten, Jerry Capeci, noemt Kuklinski naar aanleiding van dit boek de Forrest Gump van de georganiseerde misdaad. Kuklinski beweert namelijk deelgenomen te hebben aan zo ongeveer alle belangrijke maffia-executies van de laatste twintig jaar. En dit terwijl er behalve Kuklinski zelf geen enkele getuige is die hem zelfs maar linkt met de maffia, laat staan met de moorden op onder meer Carmine Galante, Paul Castellanno en Jimmy Hoffa zoals hijzelf beweert, hetgeen zijn geloofwaardigheid nogal ondermijnt. Het grootse gedeelte van het boek lijkt ontsproten te zijn aan ofwel de fantasie van Kuklinski, ofwel aan die van Carlo.


http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
http://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski

Sorry, het heeft wat langer geduurd :p
De meeste moordenaars die ik kende zijn al besproken trouwens. Maar op zowel 13th Street als op Discovery World (geloof ik?) zijn vaak programma's over seriemoordenaars. Voor de liefhebber.

Als deze idioten al langs zijn gekomen in dit topic, dan heb ik gewoon scheel gekeken



Gary Ridgway aka The Green River Killer
Een Amerikaanse seriemoordenaar die actief was in de jaren 80 en 90. Hij heeft 48 moorden bekend, maar vermoed wordt dat hij tot wel 71 vrouwen heeft vermoord. Hij dumpte zijn slachtoffers in de Green River, vandaar zijn bijnaam. Hij verkrachtte en wurgde zijn slachtoffers: prostituees of meisjes/jonge vrouwen die van huis waren weggelopen. In 2003 werd hij veroordeeld tot 48 keer levenslang (mooie straffen in de VS).

Zijn eigen motivatie:

quote:

In Ridgway's mind, he even believed that he was helping the police out, as he admitted in one interview with investigators.

"I thought I was doing you guys a favor, killing prostitutes," he said. "Here you guys can't control them, but I can."

Prostitutes were an infestation, a sickly disease to which Ridgway thought he had the cure. So he "cured" young women of what he saw as their pathetic and undeserving lives. Not everyone he killed was a prostitute, but in his mind, they all deserved what they got.

http://www.alternet.org/s(...)er_killer?page=0%2C1

Deze vond ik echt goor:



Dennis Nilsen
Deze meneer spoorde niet helemaal. Nilsen zat als kok in het leger, maar zijn grote droom was politieagent te worden. Zijn carrière bij de politie duurde echter niet lang en uiteindelijk werd hij ambtenaar. Hij vermoordde voornamelijk homoseksuele jongens die hij oppikte in homokroegen. Sommige van deze jongens waren dakloos en werden niet snel gemist. Hij lokte ze naar zijn huis met eten en drank, waar hij ze dronken voerde en ze wurgde in hun slaap: soms verdronk hij ze.Tussen 1978 en 1982 heeft hij minstens 15 jonge mannen vermoord. In het begin verborg hij de lichamen in de vloer zodat hij er later nog seksuele handelingen mee kon uitvoeren. Als de lichamen echt gingen rotten, verbrandde hij ze in de tuin (met de buurtkinderen die vrolijk om het vuur dansten) maar toen hij naar een bovenverdieping verhuisde, moest hij iets nieuws verzinnen. Als kok had hij in het leger geleerd met vlees om te gaan en die vaardigheden paste hij toe op zijn slachtoffers. Hij hakte de lichamen in stukken en verstopte lichaamsdelen in vuilniszakken in zijn huis: sommige stukken propte hij in de wc. De leidingen raakten al snel verstopt en de loodgieter die door de buren was opgeroepen, kwam voor een onaangename verrassing te staan.

Carl Stotter was een slachtoffer van Nilsen: hij werd gewurgd en half verzopen, maar Nilsen liet hem uiteindelijk gaan.
http://www.thesun.co.uk/s(...)h-Dennis-Nilsen.html

Mooie tijden.

Ik ga even kijken of ik meer fijne mensen kan vinden.

Een die niet mag ontbreken is Dennis Rader (BTK-Killer):

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dennis_Rader

Rader wordt geboren als oudste van vier zoons van William Elvin en Dorothea Mae Rader. Hij groeide op in Wichita en behaalde een diploma op de Riverview School en later op de Wichita Heights High School. Rader zat van 1965 tot 1966 op de Kansas Wesleyan University, waarna hij vier jaar bij de Amerikaanse luchtmacht zat.

Toen Rader in 1970 terugkwam van uitzendingen naar onder meer Zuid-Korea en Turkije, verhuisde hij naar Park City, een voorstad van Wichita. Hij werkte een tijdje op de vleesafdeling van de plaatselijke supermarkt, waar zijn moeder boekhouder was. Hij trouwde op 22 mei 1971 met Paula Dietz. Hij studeerde elektronica op het Butler County Community College in El Dorado en behaalde daar in 1973 zijn diploma. Vervolgens studeerde hij door op de Wichita State University, waar hij in 1979 afstudeerde als “Administration of Justice”, in de graad van bachelor. Rader had intussen twee opgroeiende kinderen, die beide geboren waren na zijn eerste moorden.

Van 1972 tot 1973 werkte Rader, net als twee latere BTK-slachtoffers, als monteur voor de Coleman Company, een bedrijf dat kampeerspullen maakt. Van november 1974 tot aan zijn ontslag in juli 1988 werkte hij op het kantoor van ADT Security Services in Wichita, een bedrijf dat alarminstallaties verkocht en installeerde. Hij bekleedde verschillende functies, waaronder die van installatiemanager. Er wordt aangenomen dat hij bij ADT Security Services leerde hoe hij een alarminstallatie zorgvuldig kon dwarsbomen, wat het mogelijk maakte dat hij in kon breken in de huizen van zijn slachtoffers, zonder gepakt te worden.

In 1989 was Rader voor drie maanden de supervisor van de volkstelling voor het gebied rondom Wichita, voorafgaand aan de federale volkstelling van 1990.

In 1991 was Rader supervisor van het gehoorzaamheidsdeparatement in Park City; een tweemansbureau dat zorgde voor dierencontrole, huisproblemen, handhaving en nog enkele andere hinderlijke zaken. In deze positie betitelden buurtbewoners hem soms als overijverig en extreem strikt; een buurtbewoner beklaagde zich dat Rader haar hond zonder reden doodde. Op 2 maart 2005, hief de gemeenteraad van Park City het bureau van Rader op. (Op dat moment was Rader al gearresteerd door de autoriteiten.)

Rader was een lid van de Christ Lutheran Church, een Lutherse gemeente van rond de 200 mensen. Hij was meer dan 30 jaar lid en was verkozen tot voorzitter van het bestuur. Rader was bovendien scoutingleider en lid van de lokale Republikeinse Partij.

Op 27 juli 2005 zag rechter Eric Yost af van de gebruikelijke wachtperiode van 60 dagen, en gaf daarmee toestemming voor een onmiddellijke scheiding van Paula Rader, aangezien haar mentale conditie in gevaar was. Dennis Rader vocht de scheiding niet aan, waarmee een 34-jarig huwelijk ten einde kwam.

Docu: (deel 1)

Luis Garavito:

Luis Alfredo Garavito Cubillos, aka "La Bestia" ("The Beast") or "Tribilín" (American Spanish translation of Disney's "Goofy") (born 25 January 1957 in Génova, Quindío, Colombia) is a Colombian rapist and serial killer. In 1999, he admitted to the rape and murder of 147 young boys.[1] The number of his victims, based on the locations of skeletons listed on maps that Garavito drew in prison, could eventually exceed 300. He has been described by local media as "the world's worst serial killer" because of the high number of victims.He is also the leader of the RSK[2]

Once captured, Garavito was subject to the maximum penalty available in Colombia, which was 30 years. However, as he confessed the crimes and helped authorities locate bodies, Colombian law allowed him to apply for special benefits, including a reduction of his sentence to 22 years and possibly an even earlier release for further cooperation and good behavior. Colombian law has since increased the maximum penalty to 60 years in prison. [3]

In subsequent years, Colombians have increasingly felt that due to Garavito's approaching early release, his sentence is not sufficient punishment for his crimes. Colombian law originally had no way to extend the sentence, because cases of serial killers like Garavito had no legal precedent in the country and thus the legal system could not properly address this case. In late 2006, however, a judicial review of the cases against Garavito in different local jurisdictions found that his sentence could be extended and his release delayed, due to the existence of crimes he did not admit to and for which he was not previously condemned.

Garavito's victims were poor children, peasant children, or street children, between the ages of 8 and 16. Garavito approached them on the street or countryside and offered them gifts or small amounts of money. After gaining their trust, he took the children for a walk and when they got tired, he would take advantage of them. He then raped them, cut their throats, and usually dismembered their corpses. Most corpses showed signs of torture.[4]

Garavito was captured on 22 April 1999. He confessed to murdering 140 children. However, he is still under investigation for the murder of 172 children in more than 59 towns in Colombia

quote:

Op maandag 27 augustus 2012 18:26 schreef FkTwkGs2012 het volgende:
Richard Kuklinski
Richard Kuklinski (11 april 1935 - 5 maart 2006) was een huurmoordenaar met een gedragsstoornis die geboren werd in Jersey City, New Jersey. Hij werd als kind mishandeld en vermoordde katten en honden als tijdverdrijf en als middel om zijn woede kwijt te kunnen.

Jeugd
Als zestienjarige moest Kuklinski op straat voor zichzelf zorgen. Hij werd een straatvechter (waarbij zijn kolossale postuur hem goed van pas kwam), en bij een gelegenheid sloeg hij met een pijp zes belagers van zich af en bijna dood. Als zeventienjarige pleegde hij zijn eerste moord.
Kuklinski beweert met gangster Roy Demeo van de New Yorkse Gambino-misdaadfamilie te hebben samengewerkt, hoewel er geen enkele getuige is die zich hem kan herinneren.

Curriculum vitae
Gedurende de volgende dertig jaar bracht Kuklinski veel van zijn, volgens eigen zeggen, 200 slachtoffers om door gebruik van cyaankali. Maar ook gebruikte Kuklinski pistolen, messen, dolken, kettingzagen, kruisbogen en kleingoed als handwapens en boksbeugels.
Na alle moorden heeft Kuklinski al zijn vrienden vermoord omdat hij niet meer wist wie hij kon vertrouwen, toen één vriend in de wetenschap gesteld was dat Kuklinski achter hem aan zat heeft hij zijn familie met de dood bedreigd. Kuklinski was razend en schoot de man met een pistool neer. Hij werd met vijf schoten in zijn lichaam in de auto achtergelaten.

In de openbaarheid
Kuklinski's familie en buren hadden geen idee van zijn bestaan. Iedereen meende dat hij een succesvol zakenman was die goed zorgde voor zijn gezin, en die aardig wat geld in de kas bracht. In 1986 werd hij gearresteerd. Vrijwel de gehele zaak was gebaseerd op de getuigenis van één undercoveragent. In 1998 werd Kuklinski veroordeeld tot tweemaal levenslang.
Hij stierf een natuurlijke dood op 5 maart 2006.

In de media
Philip Carlo bracht in 2007 het boek The Ice Man: Confessions of a Mafia Contract Killer uit, waarin hij verslag probeert te doen van Kuklinksi's vermeende misdaden en methodes. De beweringen in dit boek zijn zeer omstreden.
Een van de grotere maffia-kenners van de Verenigde Staten, Jerry Capeci, noemt Kuklinski naar aanleiding van dit boek de Forrest Gump van de georganiseerde misdaad. Kuklinski beweert namelijk deelgenomen te hebben aan zo ongeveer alle belangrijke maffia-executies van de laatste twintig jaar. En dit terwijl er behalve Kuklinski zelf geen enkele getuige is die hem zelfs maar linkt met de maffia, laat staan met de moorden op onder meer Carmine Galante, Paul Castellanno en Jimmy Hoffa zoals hijzelf beweert, hetgeen zijn geloofwaardigheid nogal ondermijnt. Het grootse gedeelte van het boek lijkt ontsproten te zijn aan ofwel de fantasie van Kuklinski, ofwel aan die van Carlo.

[ afbeelding ]
http://nl.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski
http://en.wikipedia.org/wiki/Richard_Kuklinski

The Iceman Confessions Of A Mafia Hitman 1of2 Richard Kuklinski

The Iceman Confessions Of A Mafia Hitman 2of2 Richard Kuklinski

Deze was eerder op de pagina al vernoemd