Wat een OP
Ik durf te bekennen dat ik zeker meer dan de helft niet ken cq nog nooit van gehoord heb.
Ontbrak nog. Ik vond hem verschikkelijk, maar volgens velen een groot acteur.
Bio:
Ko besloot op zestienjarige leeftijd zijn vaders voorbeeld te volgen en acteur te worden; hij werd echter tot drie keer toe niet toegelaten tot de toneelschool. Vader van Dijk nam hem onder zijn hoede, en gaf hem een plaats in zijn gezelschap Het Schouwtoneel.
Als kind van een acteursechtpaar genoot hij een zeer vrije opvoeding, wat mede resulteerde in moeilijk beheersbaar en egocentrisch gedrag. Van Dijk was een emotioneel mens, soms driftig, soms vrolijk of bedroefd, maar altijd uitbundig. Hij trouwde zes keer, achtereenvolgens met Emmy Scholte (mensendiecktherapeute), Elly van Stekelenburg (actrice), Ellen de Thouars (actrice), Teddy Schaank (actrice), Barbara Verkaik (toneelkleedster) en Pia van den Hurk (verpleegkundige), dochter van de bekende Drentse verzetsstrijder Peter van den Hurk, die hij in het ziekenhuis waar zij werkte, had ontmoet toen hij aan zijn heup werd geopereerd. Alle huwelijken eindigden in een scheiding. Alleen uit zijn laatste huwelijk kreeg hij twee zoons, Peter-Jan en Kees.
Van Dijk debuteerde in 1932 in "De Kingsfordschool", een stuk van Cissy van Marxveldt. Hij speelde vervolgens onder meer in stukken van Vondel (Gijsbrecht van Aemstel), Shakespeare ("De Koopman van Venetië" en "De Getemde Feeks"), Bredero ("De Klucht van de Koe"). In de oorlog werkte hij door en regisseerde hij enkele stukken ("Het Bonzend Hart" van Edgar Allan Poe), en was hij actief in het cabaret "De Koplamp" met Wim Ibo en Cees Laseur.
In de vijftiger jaren kwam Van Dijk's grote doorbraak met "De drie zusters", "Dood van een handelsreiziger" (als Bif), "Othello", "Van de brug af gezien" en "Hendrik IV". Twee maal is hij in die tijd acteur van het jaar geweest. In 1957 zorgde Van Dijk voor veel ophef in de pers door de hem dat jaar toegekende "Louis d'Or" (de prijs voor de beste toneelspeler van het jaar) publiekelijk te weigeren. Hij was geïrriteerd over de jury die in zijn rapport veel commentaar had op zijn manier van spelen en hem allerlei tips gaf om die te verbeteren.
Vanaf de jaren vijftig was Van Dijk ook actief als hoorspelacteur en speelde hij in televisiefilms en -series. Een stuk met een zeer groot succes wat wel zijn doorbraak op televisie genoemd mag worden was "Requiem voor een zwaargewicht" (1959). Ook was hij te horen in de populaire hoorspelen "Mimosa", "Koek en Ei" en "Biels en Co". Televisie en radio hebben ervoor gezorgd dat Ko Van Dijk niet alleen bij het theaterpubliek maar ook landelijke bekendheid genoot. Het sluitstuk van zijn carrière in 1978 was zijn rol als Boer Bonte in de televisieserie "Dagboek van een Herdershond" onder regie van Willy van Hemert. Hierna ging hij vol goede moed op tournee met het stuk "Herfst in Riga", waarin hij speelde met Mary Dresselhuys. De onverwachts laatste voorstelling was op vrijdag 5 mei 1978.
Ko van Dijk overleed de dag erop, op zaterdag 6 mei, aan een verwaarloosde longontsteking gevolgd door een hartinfarct, alleen in zijn flat in Den Haag, op 61-jarige leeftijd.