Leven om te feesten

Het lijkt wel alsof de huidige jeugdcultuur als kerkdienst het feesten heeft. Jezus, het lijkt soms wel alsof je alleen door feesten een volwaardig mens kan zijn. Als mensen mij vragen of ik nog uit ben geweest in het weekend, antwoord ik negen van de tien keer met een 'neen'. Na enkele keren dat te hebben gevraagd, vragen ze of ik weleens uitga. Wederom een 'neen'. Dan zie je ze in ongeloof kijken. Soms vraag ik mij weleens af: waarom zijn mensen die een grondige hekel hebben aan stampen op baggermuziek zo dungezaaid? Is het zo moeilijk om je zaterdagavond alleen en in stilte door te brengen, zonder halflam op de dansvloer de werkelijkheid te hoeven verjagen? Waarom DJ Boozywoozy (whatever) als in het muziekrek van papa en mama Bach en the Beatles huizen? Het zal wel een verschil in opvoeding en mentaliteit zijn. Ik ben zo'n vreemde eend in de bijt zijn die een goede protestantse opvoeding heeft genoten en dientengevolge zijn avonden graag constructief wil doorbrengen in het gezelschap van intelligente mensen of boeken, in plaats van destructief mijn hersencellen en gehoor te willen wegwerken.

Klacht: mensen wiens leven uit feesten bestaan en niet zonder kunnen.

Dees moet naar KLB, trouwens.

Ja, TS is een saaie lul, maar hij verdient later wel meer als partyflock-lui.

quote:

Op woensdag 16 januari 2008 17:42 schreef Cle0 het volgende:
Lekker zwart wit trouwens, op de bank zitten of in een stampvolle discotheek zuipen. Heb je geen vrienden om een avondje te gaan pokeren of iets anders hips?

Zo zwart wit zie ik het niet. Pokeren is zeker een nuttige bezigheid, mits met mate gespeeld. En ja, ik heb genoeg vrienden. Gosh, betekent het feit dat je een hekel hebt aan van die partyjunks gelijk dat je geen vrienden hebt?

Kijk, nog zo'n reden waarom overmatig uitgaan destructief is. Kijk ons eens lekker ongebreideld emoties uiten! Lekker gek doen! Wat leuk!