Genderdysforie, deel 8

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:44 schreef Hildy het volgende:

[..]

Ik vond nooit dat ik mezelf 't labeltje "meisje" mocht toebedelen. Ik identificeerde me wel met meisjes, maar dat was ik helemaal niet. Ik was een jongetje en dus (vond ik toen ik klein was) toch wel een beetje minderwaardig.

Begrijpelijk. Wel lastig, wel willen labelen maar niet kunnen...

quote:

Een deel van mij hoopt ook zonder al die rompslomp een manier te vinden om zo door te leven. Aan de andere kant weet ik best dat ik op m'n 80ste ook nog in de spiegel naar mezelf moet kunnen kijken, en dan tevreden met mezelf moet kunnen zijn. En ik voel me op 't moment al rot genoeg (en was 2 jaar terug wel heel erg hard op weg naar een burnout; dat is wel eng om je dat op je 24ste te realiseren).

Overigens valt die rompslomp voor jou denk ik op zich best mee (FtM's hebben 't sociaal gezien vaak een stuk makkelijker). De VS is op een hoop punten een stuk makkelijker dan Nederland. Ik zie uit je profiel dat je met een uurtje rijden in Boston zit, dat is een van de centra op dit gebied

Mja, als ik er echt problemen mee zou hebben, misschien. Voorlopig ben ik erg gelukkig met mezelf en met mijn vent, dus het "never change a winning team" of desgewenst "if it ain't broke, don't fix it" is hier van toepassing

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:56 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

O jee, nu hebben ze je nog aan doubts geholpen ook!

ik ga ze aanklagen

maar serieus: ik heb mezelf nooit als androgyn beschouwed

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:55 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Op welke manier? Qua tijd? Of qua moeite? Bang dat er andere dingen gebeuren waar je niet op hoopt?

Denk je dat je over 10 jaar nog steeds vrede kunt hebben met de situatie zoals die nu is?

Vooral het effect op mijn relatie denk ik, en andere bijwerkingen op sociaal en fysiek gebied (testosteron heeft ook z'n nadelen ). Eigenlijk wil ik alleen meer spiermassa.

En zover kijk ik niet vooruit, hoor. Ik ben nu happy, over tien jaar zien we wel verder.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:53 schreef teamlead het volgende:

[..]


[..]

en ik had heul geen doubts over m'n gender identity

Je bent gewoon "in touch" met je vrouwelijke kant

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:53 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Aha, bedoel je het op die manier... Je verandert wel tijdens het proces, maar het zwaartepunt ligt niet bij de operatie, maar het is meer iets dat geleidelijk aan gebeurt tijdens het hele proces. Je kunt eindelijk jezelf zijn, leert jezelf kennen en daardoor doe je ook zelfkennis, zelfvertrouwen en vrede met jezelf op. Het is moeilijk om precies uit te leggen wat ik bedoel, maar misschien begrijp je het...

Da's ook weer waar.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:02 schreef teamlead het volgende:
maar serieus: ik heb mezelf nooit als androgyn beschouwed

Ach, de meeste mensen zitten er een beetje tussen in. Dat wordt door een hoop psychologen zelfs als geestelijk gezond gezien.

En bovendien: chicks dig androgynous guys. Iemand waarmee je een beetje behoorlijk kunt praten *en* waar je lekker tegenaan kunt liggen, ideaal.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:05 schreef Hildy het volgende:

[..]

Ach, de meeste mensen zitten er een beetje tussen in. Dat wordt door een hoop psychologen zelfs als geestelijk gezond gezien.

mja.. maar blijkbaar ben ik een "anallophilic crossdresser" whatever the hell that is

het goeie nieuws is dan wel weer dat ik "in a statistical minority" val

Ik vind het geen probleem dat ik blijkbaar in een hokje ben in te delen, maar het hokje verbaast me wel

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:08 schreef teamlead het volgende:

[..]

mja.. maar blijkbaar ben ik een "anallophilic crossdresser" whatever the hell that is

het goeie nieuws is dan wel weer dat ik "in a statistical minority" val

Ik vind het geen probleem dat ik blijkbaar in een hokje ben in te delen, maar het hokje verbaast me wel

Anallophilic is een moeilijk woord voor aseksueel, en een crossdresser is iemand die graag kleren van 't andere geslacht draagt. Gezien je reactie neem ik aan dat je geen van beiden bent

Die test is ook bedoeld voor mensen die om wat voor reden dan ook worstelen met hun geslacht. Als je dat niet doet krijg je d'r hoe dan ook rare antwoorden uit.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 19:07 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Dank je!

Ik moet zeggen dat het me veel moeite kostte om deze actie te ondernemen maar nu het gedaan heb ik er eigenlijk best weer een goed gevoel over. Kan nu haast niet wachten tot ik reactie heb met daarin een telefoonummer van een psycholoog bij me in de buurt. Dan kan ik met mezelf aan de slag!

Ik hoop ook voor je dat het niet te lang duurt voor je reactie krijgt, en anders na een paar dagen bellen of je nog reactie op je mail krijgt, is een stuk makkelijker om dan te bellen en het hele verhaal te vertellen..

[ Bericht 3% gewijzigd door AnnaB op 09-07-2007 22:46:47 ]

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:08 schreef teamlead het volgende:

[..]

mja.. maar blijkbaar ben ik een "anallophilic crossdresser" whatever the hell that is

het goeie nieuws is dan wel weer dat ik "in a statistical minority" val

Ik vind het geen probleem dat ik blijkbaar in een hokje ben in te delen, maar het hokje verbaast me wel

"those with very little attraction to other persons of either sex (anallophilic, "not attracted to other people")."

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:11 schreef Hildy het volgende:

[..]

Anallophilic is een moeilijk woord voor aseksueel, en een crossdresser is iemand die graag kleren van 't andere geslacht draagt. Gezien je reactie neem ik aan dat je geen van beiden bent

Die test is ook bedoeld voor mensen die om wat voor reden dan ook worstelen met hun geslacht. Als je dat niet doet krijg je d'r hoe dan ook rare antwoorden uit.

crossdresser had ik nog wel bedacht.. dat anallophilic had ik echt nog nooit van gehoord .

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:12 schreef AnnaB het volgende:
Ik hoop ook voor je dat het niet te lang duurt voor je reactie krijgt, en anders na een paar dagen bellen of je nog reactie op je mail krijgt, is een stuk makkelijker om dan te bellen en het hele verhaal te vertellen..

Dat is inderdaad de enige goede en doeltreffende manier. Ik bedenk me net dat het wel iets weg heeft van solliciteren.

Voor dat telefoontje naar het genderteam was ik toch wel wat nerveuzer als voor welke sollicitatie dan ook. Maar dat komt ook omdat ik gewoon al wist dat ik van geslacht wilde veranderen, zonder enige twijfel. En solliciteren heb ik zo vaak gedaan, wisselde normaal om de 1,5 a 2 jaar van werkgever. Was toendertijd de manier in de automatisering om sneller een hoger salaris te krijgen. Ik heb het wel waargemaakt ook altijd dat ik het geld waard was.

Mja wezenlijk heeft het natuurlijk weinig overeenkomst. Maar de manier waarop dit nu gaat deed me er gewoon aan denken.

Ik heb zelf niet zo vaak gesolliciteerd overigens. Echt solliciteren heb ik eigenlijk maar één keer gedaan. (Ik maakte de beloftes waar en kreeg zelfs na 2 maanden al een vast contract en een loonsverhoging die je pas na 6 maanden hoorde te krijgen.) Solliciteren naar een stageplek heb ik drie keer gedaan. Daarvan twee keer uitgenodigd voor een gesprek. Allebei de keren aangenomen. Eén keer mijn beloftes meer dan waargemaakt en ben daar gelukkig ook naar beoordeeld. Eén keer weinig beloftes gemaakt en helemaal niets waargemaakt. (In die tijd zat ik bijzonder ver met mezelf in de war, ik zat mezelf in de weg en had maar weinig doelen.) Dat geeft maar weer eens aan hoe belangrijk het voor je functioneren is, om geestelijk in een gezonde staat te verkeren.

[ Bericht 1% gewijzigd door Eline2602 op 10-07-2007 14:17:53 ]

Inmiddels heb ik weer een stukje verder gepraat bij de seksuoloog. Hij raad me heel erg aan me vooralsnog te richten op 't dingen als werk en leven weer een beetje op de rails te krijgen. Ik heb ook m'n twijfels over m'n Asperger gedeeld. Verder was 't niet zo'n bijzonder gesprek.

Volgende week is er een psychiater bij. Ik ben erg benieuwd.

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 11:43 schreef Eline2602 het volgende:
Eén keer weinig beloftes gemaakt en helemaal niets waargemaakt. (In die tijd zat ik bijzonder ver met mezelf in de war, ik zat mezelf in de weg en had maar weinig doelen.) Dat geeft maar weer eens aan hoe belangrijk het voor je functioneren is, om geestelijk in een gezonde staat te verkeren.

Ik ken dat ja. M'n werk lijd hier bestwel onder. En ik werk nog niet zo lang bij m'n huidige werkgever, dus ik moet toch wel een beetje een goed indruk maken vind ik. Maarja, dat wil zo niet echt lukken.

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 18:36 schreef Hildy het volgende:
Inmiddels heb ik weer een stukje verder gepraat bij de seksuoloog. Hij raad me heel erg aan me vooralsnog te richten op 't dingen als werk en leven weer een beetje op de rails te krijgen.

Dat klinkt als een goed plan toch? Naar wat ik zo van jou lees, heb je geen haast met de overgang. (Kan me natuurlijk vergissen)

quote:

Ik heb ook m'n twijfels over m'n Asperger gedeeld.

En wat kreeg je voor feedback? Gaat hij er nog eens naar kijken? Komt er nader onderzoek?

quote:

Volgende week is er een psychiater bij. Ik ben erg benieuwd.

Ik ben heel benieuwd wat daar uit komt.

quote:

Ik ken dat ja. M'n werk lijd hier bestwel onder. En ik werk nog niet zo lang bij m'n huidige werkgever, dus ik moet toch wel een beetje een goed indruk maken vind ik. Maarja, dat wil zo niet echt lukken.

Kun jij mij vertellen waar dat nu aan ligt?

In mijn geval was het zo dat ik haast misselijk werd van de kopzorgen. Ik was destijds zoooo ontevreden met wie ik was, wat ik deed en wat er in het verschiet zat, dat ik alles waar ik ontevreden over was uit mijn leven heb gehaald. Of in ieder geval een plan van aanpak voor heb gemaakt. Onder het mum van 'als ik er niet gelukkig van word dan heb ik er dus ook niets aan'. Weer heel veel positieve dingen aangepakt. Oude hobby uit de kast getrokken. (Muziek maken maakt mij blij ) Keihard gaan werken aan mijn toekomst. En nu sta ik weer behoorlijk positief in het leven. Heb er allemaal wel zin in. Ik heb bijna zoiets van, 'Nou kom maar op met alles, ik kan het nu allemaal wel aan.'

Vraag me af waar dat bij jou door komt...

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 19:26 schreef Eline2602 het volgende:
Dat klinkt als een goed plan toch? Naar wat ik zo van jou lees, heb je geen haast met de overgang. (Kan me natuurlijk vergissen)

Het varieert. Soms kan ik niet wachten, want ik heb al zo'n haat aan m'n lichaam en ik weet dat dat met elke dag dat ik wacht erger wordt. Maar ik weet dat 't op 't moment echt heel slecht uit zou komen wat betreft werk enzo. Plus dat ik me er geestelijk nog niet klaar voor vind.

quote:

[Asperger]

En wat kreeg je voor feedback? Gaat hij er nog eens naar kijken? Komt er nader onderzoek?

Dat is iets wat je ook wel zult merken: psychologen en dergelijke geven vaak heel weinig feedback, helemaal gewoon tijdens een gesprek. Een goede psycholoog heeft ook niet echt een mening, hij of zij is meer een soort van spiegel, die je door je de juiste vragen te stellen (socratische methode, ken je vast wel vanuit je opleiding) helpt tot een antwoord op je problemen te komen.

M'n opmerkingen zullen in ieder geval wel genoteerd worden, en de psychiater die ik volgende week spreek zal daar dus ook wel deel van nemen. Verder zie ik wel. Of ik nu wel of niet Asperger heb vind ik om heel eerlijk te zijn nieteens 't belangrijkste op 't moment.

quote:

Kun jij mij vertellen waar dat nu aan ligt?

In mijn geval was het zo dat ik haast misselijk werd van de kopzorgen. (...) Vraag me af waar dat bij jou door komt...

Bij mij is 't een combinatie van schuldgevoelens jegens alles en iedereen in m'n omgeving, chronische onzekerheid, de zelfhaat waarmee ik ben opgegroeid, 't ongemak in m'n lichaam en m'n sociale rol en 't feit dat 't soms voelt alsof ik deels gewoon niet aanwezig ben op m'n werk, alsof iemand anders voor mij in de plaats zit.

Gelukkig is de angstproblematiek een beetje weg, dat maakt 't een stuk lichter. Alleen ik vermoed dat daar een stevige depressie voor in de plaats is gekomen.

quote:

Oude hobby uit de kast getrokken. (Muziek maken maakt mij blij )

Dat had ik altijd met programmeren. Daarmee had ik iets waar ik trots op kon zijn, wat ik kon, als bewijs dat ik niet compleet nutteloos was. Maarja, zelfs daar kan ik de laatste tijd niet echt veel vervulling uit halen, het is op 't moment hooguit wat tijdverdrijf.

Als 't weer nou een beetje opknapt (en ik m'n fiets laat repareren) kan ik weer eens een eind gaan fietsen. De omgeving waar ik in woon is daar toch wel erg geschikt voor (lekker plat ). Dan voel ik me ook weer een stukje beter.

Edit: overigens is 't enthousiasme uit jouw post aanstekelijk. Je hebt me weer een beetje vrolijker gemaakt, dank daarvoor

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 19:57 schreef Hildy het volgende:
Maar ik weet dat 't op 't moment echt heel slecht uit zou komen wat betreft werk enzo.

Erg herkenbaar. Ik merk dat ik momenteel een beetje truezel met mijn afstuderen. Ik ben in mijn hoofd veel drukker bezig met mezelf. Gelukkig niet meer zo negatief als eerst.

quote:

Plus dat ik me er geestelijk nog niet klaar voor vind.

Ik heb maar weinig dingen in mijn leven gedaan waarvan ik vooraf dacht dat ik er klaar voor was. Toch heb ik inmiddels heel wat dingen gedaan en een hoop met redelijk tot goed resultaat. Ik ben dat in gaan zien. Ik was te negatief over mezelf. Ben mezelf dus maar wat meer gaan vertrouwen. Meer naar mezelf luisteren. En dat gaat aardig goed, het schommelt een beetje maar dat is volgens mij alleen maar gezond.

quote:

(socratische methode, ken je vast wel vanuit je opleiding)

Helaas, de module psychologie is aan mij nooit aangeboden. Volgens mij hadden ze er in 'mijn tijd' gewoon geen geschikte docent voor. Ik ga me daar denk ik maar eens wat meer op inlezen. Heeft me altijd wel interessant geleken, maar vond het altijd een beetje 'eng' onderwerp. Daarin zou ik namelijk mezelf heel erg in tegenkomen. Iets waar ik bang voor was maar blijkbaar toch niet kon voorkomen

[Edit] Mag filosofie ook Eline? Overigens geldt voor de module filosofie ook dat daar in 'mijn tijd' geen docent beschikbaar voor was.

quote:

[...]
Gelukkig is de angstproblematiek een beetje weg, dat maakt 't een stuk lichter. Alleen ik vermoed dat daar een stevige depressie voor in de plaats is gekomen.

Depressief zijn is geen pretje. Ik hoop dat je er aan voorbij kunt gaan. Probeer, ik weet hoe moeilijk het is, niet altijd overal de nadelen van in te zien maar juist de voordelen. Het kost heel wat tijd en energie maar je zult zien dat niet alles slecht is. En als je dan ziet of merkt dat iets ieder geval niet goed is, niet meteen aan alle nadelen gaan denken maar probeer potentie te zien. Je kunt dan actie ondernemen en het 'niet goede' proberen goed te maken. Het is geen makkie maar absoluut je energie waard.

quote:

[...]
Dan voel ik me ook weer een stukje beter.

Dit weekend wordt het goed toch? Morgen de fietsenmaker bellen wanneer hij tijd heeft! Gewoon zeggen dat het een 'spoedje' is.

quote:

Edit: overigens is 't enthousiasme uit jouw post aanstekelijk. Je hebt me weer een beetje vrolijker gemaakt, dank daarvoor

Mja, dat enthousiaste is een beetje een Eline-kwaaltje. Als ik vrolijk ben en overal met goede zin tegenaan kijk dan sla ik soms een beetje op hol...
Maar geen dank! Alle beetjes positieve energie helpen! Misschien moet je maar zo denken;

'Ik heb liever een halfvol glas dan een half lege. Het glas dat half leeg is heeft namelijk al iemand uit gedronken.'

[ Bericht 2% gewijzigd door Eline2602 op 11-07-2007 10:37:10 ]

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 19:57 schreef Hildy het volgende:

[..]

Het varieert. Soms kan ik niet wachten, want ik heb al zo'n haat aan m'n lichaam en ik weet dat dat met elke dag dat ik wacht erger wordt. Maar ik weet dat 't op 't moment echt heel slecht uit zou komen wat betreft werk enzo. Plus dat ik me er geestelijk nog niet klaar voor vind.

Wat een smoesje...

Ik zat juist veel lekkerder in mijn vel, waardoor ik mij veel beter op mijn werk kon concentreren.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 11:40 schreef ChantalC het volgende:
Ik zat juist veel lekkerder in mijn vel, waardoor ik mij veel beter op mijn werk kon concentreren.

Was dat voor- of nadat je 'openbaar' had gemaakt wat er met je was en dat je actie ging ondernemen?

Ik denk namelijk dat ik nog veel beter zou functioneren als ik 'het' niet meer voor iedereen achter hoef te houden. Dan kan ik het voor mijn idee een plekje geven zonder dat ik me continue schuldig voel tegenover anderen en mezelf omdat ik 'mezelf' niet ben. Als dat schuldgevoel weg zal ik er minder aan denken en kan ik me beter concentreren op andere dingen.
Ook denk ik dat hormonen me een eind zullen helpen in het vinden en uiten van mezelf. Testosteron maakt me nog wel eens ril, dwars en kort door de bocht. Eigenschappen waar ik mezelf niet bepaald gelukkig mee prijs.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:13 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Was dat voor- of nadat je 'openbaar' had gemaakt wat er met je was en dat je actie ging ondernemen?

Na... uiteraard...

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:13 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Ook denk ik dat hormonen me een eind zullen helpen in het vinden en uiten van mezelf. Testosteron maakt me nog wel eens ril, dwars en kort door de bocht. Eigenschappen waar ik mezelf niet bepaald gelukkig mee prijs.

Hormonen zijn geen wondermiddel hoor. Niet alles zal veranderen door het gebruik van hormonen...

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:14 schreef ChantalC het volgende:
Na... uiteraard...

Tis dus niet zo gek dat ik er zo naar uit kijk. Maar ik ben tevens net zo bang dat het allemaal zo veel slechter uitpakt dan ik aanvankelijk had kunnen vermoeden. Niet zo zeer kwa uiterlijke dingen maar meer mijn omgeving. Die ga ik heel veel pijn doen.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:14 schreef ChantalC het volgende:
Hormonen zijn geen wondermiddel hoor. Niet alles zal veranderen door het gebruik van hormonen...

Ik ben me daar bewust van... maar ik hoop toch dat door het gebruik ervan bij mij minder snel de vlam in de pan schiet.

[Edit] Door zelfbeheersing gebeurt dat tegenwoordig een stuk minder overigens. Je moet ooit volwassen worden.