Genderdysforie, deel 8

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:44 schreef Hildy het volgende:

[..]

Ik vond nooit dat ik mezelf 't labeltje "meisje" mocht toebedelen. Ik identificeerde me wel met meisjes, maar dat was ik helemaal niet. Ik was een jongetje en dus (vond ik toen ik klein was) toch wel een beetje minderwaardig.

Begrijpelijk. Wel lastig, wel willen labelen maar niet kunnen...

quote:

Een deel van mij hoopt ook zonder al die rompslomp een manier te vinden om zo door te leven. Aan de andere kant weet ik best dat ik op m'n 80ste ook nog in de spiegel naar mezelf moet kunnen kijken, en dan tevreden met mezelf moet kunnen zijn. En ik voel me op 't moment al rot genoeg (en was 2 jaar terug wel heel erg hard op weg naar een burnout; dat is wel eng om je dat op je 24ste te realiseren).

Overigens valt die rompslomp voor jou denk ik op zich best mee (FtM's hebben 't sociaal gezien vaak een stuk makkelijker). De VS is op een hoop punten een stuk makkelijker dan Nederland. Ik zie uit je profiel dat je met een uurtje rijden in Boston zit, dat is een van de centra op dit gebied

Mja, als ik er echt problemen mee zou hebben, misschien. Voorlopig ben ik erg gelukkig met mezelf en met mijn vent, dus het "never change a winning team" of desgewenst "if it ain't broke, don't fix it" is hier van toepassing

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:56 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

O jee, nu hebben ze je nog aan doubts geholpen ook!

ik ga ze aanklagen

maar serieus: ik heb mezelf nooit als androgyn beschouwed

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:55 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Op welke manier? Qua tijd? Of qua moeite? Bang dat er andere dingen gebeuren waar je niet op hoopt?

Denk je dat je over 10 jaar nog steeds vrede kunt hebben met de situatie zoals die nu is?

Vooral het effect op mijn relatie denk ik, en andere bijwerkingen op sociaal en fysiek gebied (testosteron heeft ook z'n nadelen ). Eigenlijk wil ik alleen meer spiermassa.

En zover kijk ik niet vooruit, hoor. Ik ben nu happy, over tien jaar zien we wel verder.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:53 schreef teamlead het volgende:

[..]


[..]

en ik had heul geen doubts over m'n gender identity

Je bent gewoon "in touch" met je vrouwelijke kant

quote:

Op maandag 9 juli 2007 20:53 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Aha, bedoel je het op die manier... Je verandert wel tijdens het proces, maar het zwaartepunt ligt niet bij de operatie, maar het is meer iets dat geleidelijk aan gebeurt tijdens het hele proces. Je kunt eindelijk jezelf zijn, leert jezelf kennen en daardoor doe je ook zelfkennis, zelfvertrouwen en vrede met jezelf op. Het is moeilijk om precies uit te leggen wat ik bedoel, maar misschien begrijp je het...

Da's ook weer waar.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:02 schreef teamlead het volgende:
maar serieus: ik heb mezelf nooit als androgyn beschouwed

Ach, de meeste mensen zitten er een beetje tussen in. Dat wordt door een hoop psychologen zelfs als geestelijk gezond gezien.

En bovendien: chicks dig androgynous guys. Iemand waarmee je een beetje behoorlijk kunt praten *en* waar je lekker tegenaan kunt liggen, ideaal.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:05 schreef Hildy het volgende:

[..]

Ach, de meeste mensen zitten er een beetje tussen in. Dat wordt door een hoop psychologen zelfs als geestelijk gezond gezien.

mja.. maar blijkbaar ben ik een "anallophilic crossdresser" whatever the hell that is

het goeie nieuws is dan wel weer dat ik "in a statistical minority" val

Ik vind het geen probleem dat ik blijkbaar in een hokje ben in te delen, maar het hokje verbaast me wel

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:08 schreef teamlead het volgende:

[..]

mja.. maar blijkbaar ben ik een "anallophilic crossdresser" whatever the hell that is

het goeie nieuws is dan wel weer dat ik "in a statistical minority" val

Ik vind het geen probleem dat ik blijkbaar in een hokje ben in te delen, maar het hokje verbaast me wel

Anallophilic is een moeilijk woord voor aseksueel, en een crossdresser is iemand die graag kleren van 't andere geslacht draagt. Gezien je reactie neem ik aan dat je geen van beiden bent

Die test is ook bedoeld voor mensen die om wat voor reden dan ook worstelen met hun geslacht. Als je dat niet doet krijg je d'r hoe dan ook rare antwoorden uit.

quote:

Op maandag 9 juli 2007 19:07 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Dank je!

Ik moet zeggen dat het me veel moeite kostte om deze actie te ondernemen maar nu het gedaan heb ik er eigenlijk best weer een goed gevoel over. Kan nu haast niet wachten tot ik reactie heb met daarin een telefoonummer van een psycholoog bij me in de buurt. Dan kan ik met mezelf aan de slag!

Ik hoop ook voor je dat het niet te lang duurt voor je reactie krijgt, en anders na een paar dagen bellen of je nog reactie op je mail krijgt, is een stuk makkelijker om dan te bellen en het hele verhaal te vertellen..

[ Bericht 3% gewijzigd door AnnaB op 09-07-2007 22:46:47 ]

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:08 schreef teamlead het volgende:

[..]

mja.. maar blijkbaar ben ik een "anallophilic crossdresser" whatever the hell that is

het goeie nieuws is dan wel weer dat ik "in a statistical minority" val

Ik vind het geen probleem dat ik blijkbaar in een hokje ben in te delen, maar het hokje verbaast me wel

"those with very little attraction to other persons of either sex (anallophilic, "not attracted to other people")."

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:11 schreef Hildy het volgende:

[..]

Anallophilic is een moeilijk woord voor aseksueel, en een crossdresser is iemand die graag kleren van 't andere geslacht draagt. Gezien je reactie neem ik aan dat je geen van beiden bent

Die test is ook bedoeld voor mensen die om wat voor reden dan ook worstelen met hun geslacht. Als je dat niet doet krijg je d'r hoe dan ook rare antwoorden uit.

crossdresser had ik nog wel bedacht.. dat anallophilic had ik echt nog nooit van gehoord .

quote:

Op maandag 9 juli 2007 21:12 schreef AnnaB het volgende:
Ik hoop ook voor je dat het niet te lang duurt voor je reactie krijgt, en anders na een paar dagen bellen of je nog reactie op je mail krijgt, is een stuk makkelijker om dan te bellen en het hele verhaal te vertellen..

Dat is inderdaad de enige goede en doeltreffende manier. Ik bedenk me net dat het wel iets weg heeft van solliciteren.

Voor dat telefoontje naar het genderteam was ik toch wel wat nerveuzer als voor welke sollicitatie dan ook. Maar dat komt ook omdat ik gewoon al wist dat ik van geslacht wilde veranderen, zonder enige twijfel. En solliciteren heb ik zo vaak gedaan, wisselde normaal om de 1,5 a 2 jaar van werkgever. Was toendertijd de manier in de automatisering om sneller een hoger salaris te krijgen. Ik heb het wel waargemaakt ook altijd dat ik het geld waard was.

Mja wezenlijk heeft het natuurlijk weinig overeenkomst. Maar de manier waarop dit nu gaat deed me er gewoon aan denken.

Ik heb zelf niet zo vaak gesolliciteerd overigens. Echt solliciteren heb ik eigenlijk maar één keer gedaan. (Ik maakte de beloftes waar en kreeg zelfs na 2 maanden al een vast contract en een loonsverhoging die je pas na 6 maanden hoorde te krijgen.) Solliciteren naar een stageplek heb ik drie keer gedaan. Daarvan twee keer uitgenodigd voor een gesprek. Allebei de keren aangenomen. Eén keer mijn beloftes meer dan waargemaakt en ben daar gelukkig ook naar beoordeeld. Eén keer weinig beloftes gemaakt en helemaal niets waargemaakt. (In die tijd zat ik bijzonder ver met mezelf in de war, ik zat mezelf in de weg en had maar weinig doelen.) Dat geeft maar weer eens aan hoe belangrijk het voor je functioneren is, om geestelijk in een gezonde staat te verkeren.

[ Bericht 1% gewijzigd door Eline2602 op 10-07-2007 14:17:53 ]

Inmiddels heb ik weer een stukje verder gepraat bij de seksuoloog. Hij raad me heel erg aan me vooralsnog te richten op 't dingen als werk en leven weer een beetje op de rails te krijgen. Ik heb ook m'n twijfels over m'n Asperger gedeeld. Verder was 't niet zo'n bijzonder gesprek.

Volgende week is er een psychiater bij. Ik ben erg benieuwd.

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 11:43 schreef Eline2602 het volgende:
Eén keer weinig beloftes gemaakt en helemaal niets waargemaakt. (In die tijd zat ik bijzonder ver met mezelf in de war, ik zat mezelf in de weg en had maar weinig doelen.) Dat geeft maar weer eens aan hoe belangrijk het voor je functioneren is, om geestelijk in een gezonde staat te verkeren.

Ik ken dat ja. M'n werk lijd hier bestwel onder. En ik werk nog niet zo lang bij m'n huidige werkgever, dus ik moet toch wel een beetje een goed indruk maken vind ik. Maarja, dat wil zo niet echt lukken.

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 18:36 schreef Hildy het volgende:
Inmiddels heb ik weer een stukje verder gepraat bij de seksuoloog. Hij raad me heel erg aan me vooralsnog te richten op 't dingen als werk en leven weer een beetje op de rails te krijgen.

Dat klinkt als een goed plan toch? Naar wat ik zo van jou lees, heb je geen haast met de overgang. (Kan me natuurlijk vergissen)

quote:

Ik heb ook m'n twijfels over m'n Asperger gedeeld.

En wat kreeg je voor feedback? Gaat hij er nog eens naar kijken? Komt er nader onderzoek?

quote:

Volgende week is er een psychiater bij. Ik ben erg benieuwd.

Ik ben heel benieuwd wat daar uit komt.

quote:

Ik ken dat ja. M'n werk lijd hier bestwel onder. En ik werk nog niet zo lang bij m'n huidige werkgever, dus ik moet toch wel een beetje een goed indruk maken vind ik. Maarja, dat wil zo niet echt lukken.

Kun jij mij vertellen waar dat nu aan ligt?

In mijn geval was het zo dat ik haast misselijk werd van de kopzorgen. Ik was destijds zoooo ontevreden met wie ik was, wat ik deed en wat er in het verschiet zat, dat ik alles waar ik ontevreden over was uit mijn leven heb gehaald. Of in ieder geval een plan van aanpak voor heb gemaakt. Onder het mum van 'als ik er niet gelukkig van word dan heb ik er dus ook niets aan'. Weer heel veel positieve dingen aangepakt. Oude hobby uit de kast getrokken. (Muziek maken maakt mij blij ) Keihard gaan werken aan mijn toekomst. En nu sta ik weer behoorlijk positief in het leven. Heb er allemaal wel zin in. Ik heb bijna zoiets van, 'Nou kom maar op met alles, ik kan het nu allemaal wel aan.'

Vraag me af waar dat bij jou door komt...

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 19:26 schreef Eline2602 het volgende:
Dat klinkt als een goed plan toch? Naar wat ik zo van jou lees, heb je geen haast met de overgang. (Kan me natuurlijk vergissen)

Het varieert. Soms kan ik niet wachten, want ik heb al zo'n haat aan m'n lichaam en ik weet dat dat met elke dag dat ik wacht erger wordt. Maar ik weet dat 't op 't moment echt heel slecht uit zou komen wat betreft werk enzo. Plus dat ik me er geestelijk nog niet klaar voor vind.

quote:

[Asperger]

En wat kreeg je voor feedback? Gaat hij er nog eens naar kijken? Komt er nader onderzoek?

Dat is iets wat je ook wel zult merken: psychologen en dergelijke geven vaak heel weinig feedback, helemaal gewoon tijdens een gesprek. Een goede psycholoog heeft ook niet echt een mening, hij of zij is meer een soort van spiegel, die je door je de juiste vragen te stellen (socratische methode, ken je vast wel vanuit je opleiding) helpt tot een antwoord op je problemen te komen.

M'n opmerkingen zullen in ieder geval wel genoteerd worden, en de psychiater die ik volgende week spreek zal daar dus ook wel deel van nemen. Verder zie ik wel. Of ik nu wel of niet Asperger heb vind ik om heel eerlijk te zijn nieteens 't belangrijkste op 't moment.

quote:

Kun jij mij vertellen waar dat nu aan ligt?

In mijn geval was het zo dat ik haast misselijk werd van de kopzorgen. (...) Vraag me af waar dat bij jou door komt...

Bij mij is 't een combinatie van schuldgevoelens jegens alles en iedereen in m'n omgeving, chronische onzekerheid, de zelfhaat waarmee ik ben opgegroeid, 't ongemak in m'n lichaam en m'n sociale rol en 't feit dat 't soms voelt alsof ik deels gewoon niet aanwezig ben op m'n werk, alsof iemand anders voor mij in de plaats zit.

Gelukkig is de angstproblematiek een beetje weg, dat maakt 't een stuk lichter. Alleen ik vermoed dat daar een stevige depressie voor in de plaats is gekomen.

quote:

Oude hobby uit de kast getrokken. (Muziek maken maakt mij blij )

Dat had ik altijd met programmeren. Daarmee had ik iets waar ik trots op kon zijn, wat ik kon, als bewijs dat ik niet compleet nutteloos was. Maarja, zelfs daar kan ik de laatste tijd niet echt veel vervulling uit halen, het is op 't moment hooguit wat tijdverdrijf.

Als 't weer nou een beetje opknapt (en ik m'n fiets laat repareren) kan ik weer eens een eind gaan fietsen. De omgeving waar ik in woon is daar toch wel erg geschikt voor (lekker plat ). Dan voel ik me ook weer een stukje beter.

Edit: overigens is 't enthousiasme uit jouw post aanstekelijk. Je hebt me weer een beetje vrolijker gemaakt, dank daarvoor

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 19:57 schreef Hildy het volgende:
Maar ik weet dat 't op 't moment echt heel slecht uit zou komen wat betreft werk enzo.

Erg herkenbaar. Ik merk dat ik momenteel een beetje truezel met mijn afstuderen. Ik ben in mijn hoofd veel drukker bezig met mezelf. Gelukkig niet meer zo negatief als eerst.

quote:

Plus dat ik me er geestelijk nog niet klaar voor vind.

Ik heb maar weinig dingen in mijn leven gedaan waarvan ik vooraf dacht dat ik er klaar voor was. Toch heb ik inmiddels heel wat dingen gedaan en een hoop met redelijk tot goed resultaat. Ik ben dat in gaan zien. Ik was te negatief over mezelf. Ben mezelf dus maar wat meer gaan vertrouwen. Meer naar mezelf luisteren. En dat gaat aardig goed, het schommelt een beetje maar dat is volgens mij alleen maar gezond.

quote:

(socratische methode, ken je vast wel vanuit je opleiding)

Helaas, de module psychologie is aan mij nooit aangeboden. Volgens mij hadden ze er in 'mijn tijd' gewoon geen geschikte docent voor. Ik ga me daar denk ik maar eens wat meer op inlezen. Heeft me altijd wel interessant geleken, maar vond het altijd een beetje 'eng' onderwerp. Daarin zou ik namelijk mezelf heel erg in tegenkomen. Iets waar ik bang voor was maar blijkbaar toch niet kon voorkomen

[Edit] Mag filosofie ook Eline? Overigens geldt voor de module filosofie ook dat daar in 'mijn tijd' geen docent beschikbaar voor was.

quote:

[...]
Gelukkig is de angstproblematiek een beetje weg, dat maakt 't een stuk lichter. Alleen ik vermoed dat daar een stevige depressie voor in de plaats is gekomen.

Depressief zijn is geen pretje. Ik hoop dat je er aan voorbij kunt gaan. Probeer, ik weet hoe moeilijk het is, niet altijd overal de nadelen van in te zien maar juist de voordelen. Het kost heel wat tijd en energie maar je zult zien dat niet alles slecht is. En als je dan ziet of merkt dat iets ieder geval niet goed is, niet meteen aan alle nadelen gaan denken maar probeer potentie te zien. Je kunt dan actie ondernemen en het 'niet goede' proberen goed te maken. Het is geen makkie maar absoluut je energie waard.

quote:

[...]
Dan voel ik me ook weer een stukje beter.

Dit weekend wordt het goed toch? Morgen de fietsenmaker bellen wanneer hij tijd heeft! Gewoon zeggen dat het een 'spoedje' is.

quote:

Edit: overigens is 't enthousiasme uit jouw post aanstekelijk. Je hebt me weer een beetje vrolijker gemaakt, dank daarvoor

Mja, dat enthousiaste is een beetje een Eline-kwaaltje. Als ik vrolijk ben en overal met goede zin tegenaan kijk dan sla ik soms een beetje op hol...
Maar geen dank! Alle beetjes positieve energie helpen! Misschien moet je maar zo denken;

'Ik heb liever een halfvol glas dan een half lege. Het glas dat half leeg is heeft namelijk al iemand uit gedronken.'

[ Bericht 2% gewijzigd door Eline2602 op 11-07-2007 10:37:10 ]

quote:

Op dinsdag 10 juli 2007 19:57 schreef Hildy het volgende:

[..]

Het varieert. Soms kan ik niet wachten, want ik heb al zo'n haat aan m'n lichaam en ik weet dat dat met elke dag dat ik wacht erger wordt. Maar ik weet dat 't op 't moment echt heel slecht uit zou komen wat betreft werk enzo. Plus dat ik me er geestelijk nog niet klaar voor vind.

Wat een smoesje...

Ik zat juist veel lekkerder in mijn vel, waardoor ik mij veel beter op mijn werk kon concentreren.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 11:40 schreef ChantalC het volgende:
Ik zat juist veel lekkerder in mijn vel, waardoor ik mij veel beter op mijn werk kon concentreren.

Was dat voor- of nadat je 'openbaar' had gemaakt wat er met je was en dat je actie ging ondernemen?

Ik denk namelijk dat ik nog veel beter zou functioneren als ik 'het' niet meer voor iedereen achter hoef te houden. Dan kan ik het voor mijn idee een plekje geven zonder dat ik me continue schuldig voel tegenover anderen en mezelf omdat ik 'mezelf' niet ben. Als dat schuldgevoel weg zal ik er minder aan denken en kan ik me beter concentreren op andere dingen.
Ook denk ik dat hormonen me een eind zullen helpen in het vinden en uiten van mezelf. Testosteron maakt me nog wel eens ril, dwars en kort door de bocht. Eigenschappen waar ik mezelf niet bepaald gelukkig mee prijs.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:13 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Was dat voor- of nadat je 'openbaar' had gemaakt wat er met je was en dat je actie ging ondernemen?

Na... uiteraard...

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:13 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Ook denk ik dat hormonen me een eind zullen helpen in het vinden en uiten van mezelf. Testosteron maakt me nog wel eens ril, dwars en kort door de bocht. Eigenschappen waar ik mezelf niet bepaald gelukkig mee prijs.

Hormonen zijn geen wondermiddel hoor. Niet alles zal veranderen door het gebruik van hormonen...

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:14 schreef ChantalC het volgende:
Na... uiteraard...

Tis dus niet zo gek dat ik er zo naar uit kijk. Maar ik ben tevens net zo bang dat het allemaal zo veel slechter uitpakt dan ik aanvankelijk had kunnen vermoeden. Niet zo zeer kwa uiterlijke dingen maar meer mijn omgeving. Die ga ik heel veel pijn doen.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:14 schreef ChantalC het volgende:
Hormonen zijn geen wondermiddel hoor. Niet alles zal veranderen door het gebruik van hormonen...

Ik ben me daar bewust van... maar ik hoop toch dat door het gebruik ervan bij mij minder snel de vlam in de pan schiet.

[Edit] Door zelfbeheersing gebeurt dat tegenwoordig een stuk minder overigens. Je moet ooit volwassen worden.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 11:40 schreef ChantalC het volgende:

[..]

Wat een smoesje...

Ik zat juist veel lekkerder in mijn vel, waardoor ik mij veel beter op mijn werk kon concentreren.

Ik ben vroeger vrij veel gepest. Ik was "anders" en dat was reden genoeg. Op een gegeven moment voelde 't alsof 't hele dorp "tegen" me was. Ik hoopte dat ik er na de basisschool van af zou zijn (ik ben heel bewust naar een christelijke middelbare school gegaan, in de hoop dat ze daar toch wat socialer ingesteld zouden zijn) maar 't ging gewoon weer net zo hard verder. Ik heb me daar soms echt heel bedreigd gevoeld.

Diezelfde figuren die mij het leven toen zo zuur wisten te maken kom ik zo eens in de paar jaar nog wel eens tegen in de trein. Het pestgedrag gaat dan vrolijk verder. Ik zal wel iets verkeerds doen kwa reacties ofzo (die diagnose Asperger komt om heel eerlijk te zijn echt niet uit de lucht vallen).

Ik heb nu net na lang oefenen een manier gevonden om toch min-of-meer sociale contacten te hebben waar ik me niet helemaal buitengesloten voel.

Nu kom ik er achter dat datgene wat ik altijd al vermoedde, namelijk dat ik op een heel fundamenteel niveau altijd niet een jongetje maar een meisje was, en waarvan ik hoopte dat 't zich op de ene of andere manier vanzelf zou oplossen (dat m'n lichaam zich zou aanpassen, of dat ik vrede zou weten te sluiten met 't feit dat m'n lichaam dat van een jongen is), dusdanig ingrijpend in m'n bestaan is dat ik er toch echt eens wat aan moet laten doen.

Is 't feit dat ik me van die realisatie en van de angst dat m'n leven weer teruggaat naar hoe 't op de basis- en middelbare school was toch wel een beetje niet-helemaal-ok (understatement) voel niet gewoon realistisch?

Edit: m'n fiets is inmiddels bij de fietsenmaker, en is morgen klaar. Dus ik kan van 't weekend weer fijn door de polders heen fietsen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Hildy op 11-07-2007 18:49:08 ]

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 18:27 schreef Hildy het volgende:Is 't feit dat ik me van die realisatie en van de angst dat m'n leven weer teruggaat naar hoe 't op de basis- en middelbare school was toch wel een beetje niet-helemaal-ok (understatement) voel niet gewoon realistisch?

Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Ik weet wel dat het gezond is om een 'beetje' te twijfelen. Dat zorgt er namelijk voor dat je min of meer gedwongen wordt om vooraf zaken goed af te wegen.

quote:

Edit: m'n fiets is inmiddels bij de fietsenmaker, en is morgen klaar. Dus ik kan van 't weekend weer fijn door de polders heen fietsen.

Goed zo! Lekker rondfietsen en genieten van de omgeving, de wind, de zon en de rust. Dat is goed voor een mens. Durf je maar gewoon eens lekker te voelen!

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 19:24 schreef Eline2602 het volgende:
Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Ik weet wel dat het gezond is om een 'beetje' te twijfelen. Dat zorgt er namelijk voor dat je min of meer gedwongen wordt om vooraf zaken goed af te wegen.

Goed, ok, misschien ben ik ook wel gewoon te onzeker.

Het is alsof ik een heel klein vogeltje ben in een hele grote hoge boom. Alle grote vogels moedigen me aan toch te gaan vliegen, terwijl ik zoiets heb van "jamaar, dan val ik te pletter!"

quote:

Goed zo! Lekker rondfietsen en genieten van de omgeving, de wind, de zon en de rust. Dat is goed voor een mens. Durf je maar gewoon eens lekker te voelen!

Gaat wel lukken. West-Utrecht is niet zo mooi als de Veluwe (Kootwijkerzand ; mooie herinneringen heb ik daar aan: lekker hutten bouwen en kuilen graven met m'n vakantievriendinnetjes) maar 't mag er absoluut ook wezen.

Eline, Hildy, ik wens jullie alle twee heel veel sterkte en wijsheid toe bij deze zoektocht naar jezelf, want zo is het toch wel te omschrijven. Ik heb wel het advies, als je iets weet, aarzel niet te lang. Als je je eenmaal bij het VU aanmeld is er nog geen verplichting om geslachtsaanpassing te ondergaan. Soms komt de cliėnt zelf er achter dat dit toch niet is wat hij wil. Soms vindt de psycholoog/psychiater andere oorzaken voor het niet tevreden zijn met het eigen lichaam. Wat ik wet is dat minder dan de helft die zich aanmeld uiteindelijk ook daadwerkelijk doorgaat. Dat niet doorgaan heeft heel veel verschillende redenen.
laat je leiden door je eigen gevoelens wanneer JIJ er klaar voor bent, laat niet het van je af praten of anderen voor je beslissen wat je moet doen. Laat ze adviseren ! Uiteindelijk kun je alleen zelf de beslissing nemen. En dan kom je het circuit van het genderteam waar je toch eerst toestemming moet krijgen voordat er iets van hormonen komt kijken. En ook op het moment dat je van de psychologen van het genderteam toestemming hebt, zelfs dan mag je nog nee zeggen of ja maar niet nu. Misschien dat ze daar nu iets strenger in zijn, maar als dat in jouw belang is en je goede argumenten hebt kan er veel.

[ Bericht 6% gewijzigd door AnnaB op 12-07-2007 07:14:53 ]

Bedankt Anna! Het is inderdaad een zoektocht naar mezelf. Die zoektocht is al veel langer gaande dan mijn aanmelding hier op het forum. Het is tot nu toe met veel vallen en opstaan gepaard gegaan, en dat zie ik in de toekomst niet snel anders gaan. 'De eerst pannekoek mislukt altijd', ik ben ook maar een mens.

Maar ik ben inmiddels al achter een hoop dingen. Heb een hoop dingen weten te ontplooien. En als ik eerlijk ben hoop ik dat het verkennen van mijn genderdysforie en het ondernemen van actie niet het laatste is waar ik mezelf beter mee leer kennen. Dat zou voor mijn impliciet betekenen dat ik uitgegroeid ben en ik hoop toch te kunnen groeien tot het einde van mijn leven.

Ik laat me inderdaad, sinds ik 1,5 jaar terug het heft in eigen hand heb genomen, niet door anderen vertellen wat ik moet doen. Ik laat hen mij adviseren en probeer zoveel mogelijk informatie in te winnen. Ik kijk en luister naar andermans ervaringen en probeer er mijn voordeel mee te doen. De beslissing komt van mijn kant en die maak ik op basis van wat ik weet en wat ik aan de hand daarvan kan/mag verwachten.

Het is mijn leven! Dat kan ik toch niet door anderen laten leiden?

[ Bericht 1% gewijzigd door Eline2602 op 12-07-2007 13:10:46 ]

quote:

Op donderdag 12 juli 2007 12:44 schreef Eline2602 het volgende:
Het is mijn leven! Dat kan ik toch niet door anderen laten leiden?

Dat mag je niet door anderen laten leiden...

quote:

Op donderdag 12 juli 2007 12:59 schreef ChantalC het volgende:
Dat mag je niet door anderen laten leiden...

Haha.. ik mag alles maar ik moet niets. Zo was het toch? Nee, ik begrijp wat je bedoelt. Zo bedoelde ik het eigenlijk ook.

Ik kan - en mag het daarom niet van mezelf - mijn leven niet laten leiden door anderen.

[Edit] Mijn onderschrift spreekt in dit geval voor zichzelf, dacht ik zo.

[ Bericht 7% gewijzigd door Eline2602 op 12-07-2007 13:23:36 ]

Er zit hier niemand die al vroeg (voor de puberteit) doorhad hoe het zat, he?

Ik wil graag een kinderboekje schrijven over een TS kind (ftm, dat wel ) van een jaar of tien maar mijn eigen jeugd was nogal duf wat dat betreft dus daar kan ik niet echt uit putten.

[ Bericht 45% gewijzigd door wonderer op 12-07-2007 17:58:15 ]

quote:

Op donderdag 12 juli 2007 17:47 schreef wonderer het volgende:
Er zit hier niemand die al vroeg (voor de puberteit) doorhad hoe het zat, he?

Jawel, rond m'n 8ste wist ik al ongeveer hoe 't zat bij mij. Ik dacht dat ik maar raar was en stopte 't diep weg.

Ik denk dat de meesten hier 't wel tot voor hun puberteit kunnen herleiden, sommigen misschien duidelijker dan anderen.

quote:

Ik wil graag een kinderboekje schrijven over een TS kind (ftm, dat wel ) van een jaar of tien maar mijn eigen jeugd was nogal duf wat dat betreft dus daar kan ik niet echt uit putten.

Oh, dan heb je aan mij denk ik niet zo heel veel.

Maar als 't over een jongetje gaat zijn misschien van die over-the-top stripboeken over helden die slechterikken bestrijden een leuke inspiratie? En Calvin & Hobbes natuurlijk. Ik zou zeggen: maak 't vooral lekker luchtig.

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 22:15 schreef AnnaB het volgende:
Eline, Hildy, ik wens jullie alle twee heel veel sterkte en wijsheid toe bij deze zoektocht naar jezelf, want zo is het toch wel te omschrijven.

Dank je wel. Dat mezelf vinden dat gaat wel lukken denk ik, ik weet precies waar ze zit.

quote:

Ik heb wel het advies, als je iets weet, aarzel niet te lang. Als je je eenmaal bij het VU aanmeld is er nog geen verplichting om geslachtsaanpassing te ondergaan.

Ik neem aan dat je doelt op de lange wachtlijsten aldaar?

quote:

Laat je leiden door je eigen gevoelens wanneer JIJ er klaar voor bent, laat niet het van je af praten of anderen voor je beslissen wat je moet doen. Laat ze adviseren ! Uiteindelijk kun je alleen zelf de beslissing nemen.

Ja precies. Ik denk dat ik maar eens iemand moet vinden waarmee ik echt m'n angsten en frustraties kan delen en kan kijken hoe ik 't beste met m'n genderproblematiek om kan gaan. Want bij die seksuoloog is 't vooralsnog vooral vertellen hoe ik me voel. En dat voelt wel als een opluchting, maar zo langzamerhand wil ik toch ook meer...

[ Bericht 6% gewijzigd door Hildy op 12-07-2007 18:57:58 ]

quote:

Op donderdag 12 juli 2007 17:47 schreef wonderer het volgende:
Er zit hier niemand die al vroeg (voor de puberteit) doorhad hoe het zat, he?

Ik wil graag een kinderboekje schrijven over een TS kind (ftm, dat wel ) van een jaar of tien maar mijn eigen jeugd was nogal duf wat dat betreft dus daar kan ik niet echt uit putten.

Ik wist niet precies wat het was, ik weet alleen met de communie doen (rond 6 a 7 jaar) dat ik helemaal niet zo'n mooi pakje aan wilde, maar een mooi jurkje. Ook ben ik rond mijn 12e begonnen met het dragen van meisjeskleding en later dameskleding natuurlijk.

quote:

Op donderdag 12 juli 2007 18:12 schreef Hildy het volgende:
Ik neem aan dat je doelt op de lange wachtlijsten aldaar?

Niet alleen de lange wachtlijsten, maar dat het genderteam er niet alleen is voor mensen die al 100% zeker weten dat ze van geslacht willen veranderen. Ze zijn er ook voor mensen die twijfels hebben, om met ze over deze twijfels te hebben, zoeken waar ze vandaan komen, wat voor achtergrond er evt. bij zit. Wat zijn je jeugdherinneringen, hoe heb je je jeugd beleefd. Hoe voel je je nu met je lichaam, een eenheid, of hoort het lichaam niet echt bij je. Slechts een paar van de vragen die gesteld kunnen worden. (en die je waarschijnlijk jezelf ook al zeker ten dele stelt)

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 12:14 schreef ChantalC het volgende:
Hormonen zijn geen wondermiddel hoor. Niet alles zal veranderen door het gebruik van hormonen...

Nee, maar als je ze een tijdje gebruikt en je moet er mee stoppen bv vanwege een aanstaande operatie, dan voel je je eigen toch niet echt lekker......

Nou even een update over mijn zoektocht naar een geschikte psycholoog.

Maandag heb ik een mailtje gestuurd naar Jos Megens van het VU. Daar heb ik nog steeds geen reactie op gekregen. Dus heb ik Anna's advies maar ter harte genomen en de telefoon gepakt. Om te voorkomen dat iemand hier thuis mij zou horen praten over dingen zoals psycholoog en genderdysforie, ben ik maar een eindje gaan rijden en stil gaan staan op een rustig plekje waar mijn gsm wel ontvangst had. Eenmaal even moed verzameld hebbende heb ik het telefoonnummer ingetoets en kreeg ik een dame aan de lijn waarvan ik de naam niet goed kon horen. Ik legde haar uit dat ik gemaild had en dat ik me afvroeg wanneer ik reactie kreeg. Ze vroeg drie keer naar mijn naam (sja ik heb een rare achternaam die over de telefoon lastig te plaatsen is, dat weet ik al vanuit mijn stages ). Ik moest even wachten en werd in de wacht gezet.

Ik kreeg Jos aan de lijn die direct van wal stak met het noemen van de datum waarop in het mailtje gestuurd had. Hij vertelde erbij dat hij heel veel mail had ontvangen en dat hij dat zondag allemaal ging doornemen en bedenken wat hij moest antwoorden. Op mijn beurt vroeg ik hem of ik dan volgende week reactie kon verwachten. Hij beantwoordde mijn vraag niet echt maar liep snel door mijn mailtje en zei daarbij: "luduh duh duh dśh...". "Uhm, ja dit mailtje moet ik toch even over na denken. Bel me anders maandag even dan kan ik je meer vertellen."

Dus ik ga maandag maar weer bellen, vond het minder eng dan ik dacht! Dat scheelt weer. Gelukkig heb ik ook geen telefoonvrees, zou mijn beroep erg moeilijk maken. Maar nu vraag ik me dus af waarom hij mijn mailtje nader moet bekijken!

Het bekende drukke gedoe van Jos Hij is altijd met minstens 3 dingen tegelijk bezig. En nu door die brand en uitval van operatiekamers heeft ie het er even al helemaal druk mee denk ik. De dame is of mevr Harmsen geweest, of Anneke geloof ik dat de secretaresse heet, maar dat laatste weet ik ook niet zeker.
Veel sterkte gewenst alvast met het terugbellen maandag . Jos is hartstikke goed gewoon. Als ie iets voor je kan doen doet hij het. Maar hij is ook eerlijk als iets niet kan, of als hij het ook niet weet.

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 12:25 schreef AnnaB het volgende:
Veel sterkte gewenst alvast met het terugbellen maandag .

Dank je! Maar dat gaat wel lukken. Telefoneren is vele malen makkelijker dan iemand iets vragen terwijl die persoon voor je zit. De visuele barriére maakt het makkelijk. Ben nu wel even blij dat beeldtelefoneren nog niet zo ver is. Bovendien word je daar serieus behandeld en doet men niet 'moeilijk'. Dat scheelt!

quote:

Jos is hartstikke goed gewoon. Als ie iets voor je kan doen doet hij het. Maar hij is ook eerlijk als iets niet kan, of als hij het ook niet weet.

Mja ik heb hem in het mailtje 'kort' uitgelegd waar ik mee zit en heb gevraagd of hij mij kan doorverwijzen naar een psycholoog, met een specialisatie op dit gebied, bij mij in de buurt. Ik heb daarbij ook te kennen gegeven dat ik afstuderend student ben en me zorgen maak over eventuele kosten.

Maar ik vraag me nu dus af waarom hij moet nadenken over mijn mailtje. Is dat over hetgeen waar ik mee zit? Heeft dat te maken met mijn verzoek om doorverwijzing naar een psycholoog in mijn omgeving? Heeft het te maken met het feit dat ik me zorgen maak over de kosten. Of is het een combinatie van allerlei factoren? Ik ben daar erg nieuwsgierig naar, het zal wel in mijn hoofd blijven spoken dit weekend. Ik had het gewoon moeten vragen maar op dat moment schoot me dit niet zo te binnen.

Dat is bij Jos altijd de vraag waarom hij moet nadenken. Het probleem is dat er vast wel een psycholoog in jouw omgeving zal zijn, maar alleen een 1e lijn psycholoog wordt standaard vergoed. Een gewone psycholoog moet je zelf betalen, tenzij je uit een aanvullende verzekering een vergoeding hebt.
Het probleem voor Jos zal waarschijnlijk zijn om een psycholoog met kennis te vinden (te weten) die bv bij een instelling werkt. Maar hij heeft ook weer zo zijn achterban op vele gebieden.

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 13:29 schreef AnnaB het volgende:
Het probleem voor Jos zal waarschijnlijk zijn om een psycholoog met kennis te vinden (te weten) die bv bij een instelling werkt. Maar hij heeft ook weer zo zijn achterban op vele gebieden.

Dank je anna. Je stelt me weer een beetje gerust. Zal nu wel iets minder door mijn hoofd spoken dit weekend.. maar ik wacht nog steeds met heel veel spanning af wat ik maandag te horen krijg.

[ Bericht 16% gewijzigd door Eline2602 op 13-07-2007 14:48:35 ]

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 14:36 schreef Eline2602 het volgende:

[..]

Dank je anna. Je stelt me weer een beetje gerust. Zal nu wel iets minder door mijn hoofd spoken dit weekend.. maar ik wacht nog steeds met heel veel spanning af wat ik maandag te horen krijg.

Het zou raar zijn als dat niet zo was. Het is heel erg belangrijk voor je....

Ik heb vandaag mijn opnamebrief van het OLVG gekregen,
opname zaterdag 4 augustus melden bij de receptie om 14.00 opname op afd c7
operatie op maandag 6 augustus , dat wist ik ook onderhand wel. Hoef me ook niet af te vragen of ik eerste ben of niet zal wel vroeg opstaan worden, afhankelijk van of ze om 8 of 9 uur beginnen de 2 heren .
In ieder geval genoeg kennis en ervaring aanwezig (tenzij 1 van de 2 ziek wordt... .)
Vanaf maandag ook helemaal geen hormonen meer, maar ik heb nog valium genoeg in huis (meer dan eigenlijk mag...., ik krijg bijna al mijn medicatie per week )
Op 4 augustus 's morgens zal ik jullie nog even allemaal afscheid wuiven

@AnnaB: Ik hoop met je mee dat 't dit keer allemaal wel goed gaat.

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 13:29 schreef AnnaB het volgende:
Een gewone psycholoog moet je zelf betalen, tenzij je uit een aanvullende verzekering een vergoeding hebt. Het probleem voor Jos zal waarschijnlijk zijn om een psycholoog met kennis te vinden (te weten) die bv bij een instelling werkt.

Ik was eerst bang dat ik doordat ik via de reguliere psychische hulpverlening aan de slag was gegaan 't helemaal verkeerd aan 't doen was, maar ik begrijp nu dat ik daar eigenlijk helemaal niet zo slecht aan gedaan heb.

@Eline: Ik loop bij J. de Weerd, die werkt als seksuoloog gespecialiseerd in genderidentiteits problemen bij Altrecht (in Utrecht dus). Ik zou niet weten of je wat aan hem zou hebben of dat je ueberhaupt zo bij hem terecht zou kunnen, maar doe er eventueel je voordeel mee (voor exacte contactgegevens kan je me mailen, zie m'n profiel).

Volgens mij valt contact met een instelling als Altrecht onder de AWBZ, en zou dus niks kosten (ik heb in ieder geval nog geen gepeperde rekeningen gezien ).

Maarja, zoals ik zeg: ik weet niet of je wat aan 'm zou hebben, misschien dat je beter af bent bij een echte gendertherapeut.

Jaha, dit jaar valt dat nog onder de AWBZ, maar let op , volgend jaar is valt het eerste jaar psychische hulpverlening onder de basisverzekering. Het wordt per 1-1-2008 dus heel goed uitkijken hoe welke verzekeraar die hulp in zijn voorwaarden heeft staan. Want zoals afgelopen tijd gezegd een eigen bijdrage per sessie tot 700 euro per jaar maximaal dan wordt de psychische hulpverlening een elite kwestie. Na 1 jaar ga je trouwens automatisch over weer naar de AWBZ.

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 21:20 schreef Hildy het volgende:
@AnnaB: Ik hoop met je mee dat 't dit keer allemaal wel goed gaat.

Dat hoop ik ook , anders kunnen ze me alsnog opnemen, meer dan ergens anders. Als het nu om wat voor reden weer niet doorgaat slaan de stoppen door....

quote:

Ik was eerst bang dat ik doordat ik via de reguliere psychische hulpverlening aan de slag was gegaan 't helemaal verkeerd aan 't doen was, maar ik begrijp nu dat ik daar eigenlijk helemaal niet zo slecht aan gedaan heb.

Het genderteam valt nu ook nog onder de AWBZ, maar volgend jaar gaat ook voor hun gelden eerste jaar is basisverzekering, tenzij je natuurlijk al enige tijd psychische hulpverlening hebt. En vanaf 1-1-2008 zal dat eerste jaar wel pas gaan gelden neem ik aan.

@ Anna: Nog 2,5 week dus! Positief blijven denken lijkt me het beste dat je kunt doen maar zorgen zijn heel normaal. Ik help je mee hopen dat nu alles zo gaat zoals gepland. Kan me erg goed voorstellen dat je het nu wel een beetje 'zat' bent.

@ Hildy: Dank je voor de info!. Ik wacht even af wat ik morgen te horen krijg. Ik weet niet of een seksuoloog me zo goed kan helpen. Trouwens, lLekker gefietst dit weekend?

Mijn probleem zit hem niet zo zeer in mijn seksuele voorkeur, ik ben gewoon een potje. Het probleem is ook niet dat ik geen emotionele relatie met iemand van het 'tegengestelde' geslacht kan hebben. Dat kan ik juist erg goed. Het probleem ligt bij mijzelf. Ik vind mijn lijf gewoon niet passen bij mijzelf. Al vanaf het eerste seksuele contact met een vrouw wilde ik dat datgene dat ik bij mijn partner deed ook bij mij gedaan kon worden. Ik hoefde niet zo nodig over te gaan tot 'die daad'. Het vorospel was vele malen leuker, totdat ze mij probeer de te bevredigen. (wat overigens amper gelukt is in welke relatie dan ook) Verder heeft mijn probleem eigenlijk niets te maken met seks. Ik baal er van dat er altijd maar van me verwacht word dat ik zo 'ongevoelig' ben als alle andere mannen. Ook heb ik oog voor hele andere dingen als mijn mannelijke vrienden. Ga ik totaal anders met anderen om, ik ben behoorlijk empatisch en merk het dus als mensen ergens mee zitten. Vroeger al was ik een favouriete praatpaal bij vriendinnen, en ook bij vrienden, omdat ik zo goed kon luisteren. Ik kan goed spotten wat er in anderen omgaat. Of in ieder geval zien dat ze ergens mee zitten. Ik kan daarbij vaak makkelijk het verband leggen recente gebeurtenissen. Mijn mannelijke vrienden zijn daar in de verste verte niet mee bezig. Daarnaast walg ik nogal van mij over behaarde lijf. Ook wil ik altijd andere kleding kopen dan datgene waarvan verwacht word dat ik het draag. En ik vind het ook nog eens verschrikkelijk jammer dat de dameskleding die ik gekocht heb zo slecht past. Die bobbel die daar dan zit op de plek die voor mijn gevoel plat hoort te zijn.

En daar wil ik dus iets aan gaan doen. Vandaar mijn zoektocht.

Pfoeh... snel typen omdat ik weg moest heeft niet echt bijgedragen aan een goed geschreven stukje.

Maar goed, daar wordt het niet minder waar van. Het komt er eigenlijk min of meer op neer dat ik wel weet wat er aan de hand is. Ik ben gewoon op zoek naar een manier om er achter te komen waar die gevoelens vandaan komen. Dat vind ik op dit moment even het belangrijkst. Zelfkennis, daar ben ik naar op zoek!

[Edit] Vandaar dat ik denk dat een psycholoog mij beter kan helpen dan een seksuoloog.

[ Bericht 4% gewijzigd door Eline2602 op 15-07-2007 16:09:16 ]

quote:

Op zondag 15 juli 2007 14:08 schreef Eline2602 het volgende:
Dank je voor de info!. Ik wacht even af wat ik morgen te horen krijg. Ik weet niet of een seksuoloog me zo goed kan helpen.

Je hebt een goede kans dat op 't lijstje wat je van Jos krijgt meer dan een seksuoloog staat, aangezien seksuologie juist 't vakgebied is wat zich bezighoudt met genderdysforie.

quote:

Mijn probleem zit hem niet zo zeer in mijn seksuele voorkeur, ik ben gewoon een potje.

Houd je daar niet zo aan vast, dat kan veranderen. Ik voel me op 't moment ook totaal niet tot mannen aangetrokken, maar ik weet dat ik dat voor m'n puberteit wel min-of-meer was. Als je niet lekker in je vel zit is 't immers ook niet fijn te ontdekken wie je wel of niet leuk vindt.

quote:

Trouwens, lekker gefietst dit weekend?

Eigenlijk niet. Gisteren was 't weer me iets te draaierig, dus toen ben ik maar naar vrienden gegaan (uit eten gegaan, oef, vandaag even een balansdag invoeren ). En vanochtend was ik lui. Misschien dat ik vanavond nog even ga, maar eigenlijk moet ik ook m'n huis opruimen en de was doen.

quote:

Het probleem is ook niet dat ik geen emotionele relatie met iemand van het 'tegengestelde' geslacht kan hebben. Dat kan ik juist erg goed.

Het viel me altijd al op dat ik veel prettiger met meisjes dan met jongens praatte. Alleen deelde ik wel weinig interesses met ze...

Ik kan alleen geen emotionele banden opbouwen, met niemand eigenlijk. Laatst realiseerde ik me dat ik meer een band met m'n knuffels (ja, ik weet 't, 26 en knuffels, maar so sue me) heb dan met m'n ouders. Daar schrok ik eigenlijk wel erg van. Of dat door m'n Asperger komt of doordat ik geleerd heb dat ik me beter van de wereld kon afsluiten weet ik niet.

quote:

Het probleem ligt bij mijzelf. Ik vind mijn lijf gewoon niet passen bij mijzelf. Al vanaf het eerste seksuele contact met een vrouw wilde ik dat datgene dat ik bij mijn partner deed ook bij mij gedaan kon worden.

Dan ben je verder gekomen dan ik. Als ik fantaseer over seks of enig fysiek contact met meisjes wordt ik alleen maar heel erg jaloers.

quote:

Verder heeft mijn probleem eigenlijk niets te maken met seks. Ik baal er van dat er altijd maar van me verwacht word dat ik zo 'ongevoelig' ben als alle andere mannen. Ook heb ik oog voor hele andere dingen als mijn mannelijke vrienden. Ga ik totaal anders met anderen om, ik ben behoorlijk empatisch en merk het dus als mensen ergens mee zitten.

Als iemand die voornamelijk met relatief androgyne mannen omgaat (gisteren gefascineerd twee vrienden zien discussiėren over kleuren (eentje heeft zo'n in lichtkleur verstelbare lamp) en de sfeer die die dan oproepen, en nee, ze zijn beiden hetero) kan ik je zeggen dat dat typisch zoiets is waarbij de verschillen tussen individuen groter zijn dan de verschillen tussen de geslachten. Een collega is kookfan en wisselt recepten uit met z'n vader, mijn vader is een groot dierenvriend, echt, 't is allemaal relatief.

Als je als zachtaardige man door 't leven wilt gaan is dat gewoon een kwestie van doen en je verder niets van de zeuren aantrekken (maarja, dan moet je dat natuurlijk wel willen).

quote:

Vroeger al was ik een favouriete praatpaal bij vriendinnen, en ook bij vrienden, omdat ik zo goed kon luisteren. Ik kan goed spotten wat er in anderen omgaat. Of in ieder geval zien dat ze ergens mee zitten. Ik kan daarbij vaak makkelijk het verband leggen recente gebeurtenissen. Mijn mannelijke vrienden zijn daar in de verste verte niet mee bezig.

Ging dat bij mij allemaal maar zo makkelijk ... ik kan soms een behoorlijke hork zijn en ben meesterlijk goed in stomme opmerkingen. Dat is soms nog wel eens lastig.

quote:

Daarnaast walg ik nogal van mij over behaarde lijf. Ook wil ik altijd andere kleding kopen dan datgene waarvan verwacht word dat ik het draag. En ik vind het ook nog eens verschrikkelijk jammer dat de dameskleding die ik gekocht heb zo slecht past. Die bobbel die daar dan zit op de plek die voor mijn gevoel plat hoort te zijn.

Ik ben een veel te groot watje ben om dameskleding te kopen. Ik koop gewoon t-shirts bij de herenafdeling die bij mijn bouw een beetje vrouwelijk vallen. Sinds ik dat doe kan ik m'n oudere t-shirts (maatje tent, ik was vroeger een stukje (ok, 20 kg) zwaarder) gewoon niet meer aan, daar voel ik me rot in.

quote:

En daar wil ik dus iets aan gaan doen. Vandaar mijn zoektocht.

Mijn ervaring met psychologen en dergelijke (en dat is nogal wat helaas, maar 't is niet dat ze ooit mij gezien hebben tot nu, als je begrijpt wat ik bedoel) is dat het vaak meer van de persoon afhangt dan van zijn of haar specialisatie. Iemand waar je gewoon lekker mee kunt praten maar misschien wat minder up-to-date is wat kennis is vaak prettiger dan iemand die misschien wel alles weet maar waarbij je volkomen dicht slaat.

Maarja, aan de andere kant, zoals m'n moeder altijd zei als ik weer eens iemands leven probeerde te repareren: goede raad is duur.

quote:

Op zondag 15 juli 2007 16:01 schreef Eline2602 het volgende:
Maar goed, daar wordt het niet minder waar van. Het komt er eigenlijk min of meer op neer dat ik wel weet wat er aan de hand is.

Ik kan d'r ook geen speld tussen krijgen. Je bent gewoon een verkeerd verpakt meiske!

quote:

Ik ben gewoon op zoek naar een manier om er achter te komen waar die gevoelens vandaan komen. Dat vind ik op dit moment even het belangrijkst. Zelfkennis, daar ben ik naar op zoek! Vandaar dat ik denk dat een psycholoog mij beter kan helpen dan een seksuoloog.

Tsjah. Foutje in de baarmoeder, hormonale ellende, verkeerde opvoeding, teveel sesamstraat, te weinig the a-team, gepest, kosmische achtergrondstraling, aliens from the planet zeist,.. niemand weet waar 't door komt. Ik heb dat ook een tijdje gehad, ik wilde echt weten waarom ik me zo voelde. Ik las over 't nog steeds veel te veel toegepaste psychoseksueel ontwikkelingsmodel van meneer Freud (wat o.a. stelt dat dingen als homoseksualiteit en genderdysforie kunnen worden veroorzaakt door "een emotioneel afwezige vader en een moeder die overmatig afwezig is"), en me realiseerde dat ik altijd een slechte band met m'n vader had gehad. "Ben ik dan toch gek?" dacht ik.

Totdat ik me realiseerde dat Freud geen aanhanger van Freud was.

(edit: sorry voor de lange post trouwens )

[ Bericht 2% gewijzigd door Hildy op 15-07-2007 16:50:39 ]