R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een vraag aan mensen die stemmen in hun hoofd hebben. Praten jullie wel eens met die stemmen en vragen jullie wel eens of die stemmen stil willen zijn?
Ken een vage bekende waar ik niet echt eens goed mee gesproken heb erover en die heeft de hele dag stemmen in zijn hoofd, die zit dan voor zich uit te staren alsof hij alleen maar aan het luisteren is naar die stemmen omdat hij moet luisteren erna, helemaal stil en steeds maar voor zich uitstarend, vertel je dan wat tegen hem dan krijg je een super kort antwoord en dan gaat hij verder met luisteren. Alsof hij de stemmen tot zich laten komen zomaar zonder er wat aan te doen ook. Niet om te zeggen dat er altijd wat aan te doen valt want dat weet ik niet, kan zijn dat het onmogelijk is om er wat aan te doen.
Vraag me af hoe die stemmen ontstaan die men hoort, gesprekken met anderen die gevoerd zijn hardop en die in het hoofd blijven hangen en een eigen leven gaan leiden doordat de hersens er wat van gaat maken uit eigen kracht?
Zal het hele topic eens gaan lezen helemaal, wie weet is deze vraag al voorbij gekomen en niet nodig. Af en toe kijk ik alleen naar de OP.
Vraag me alsnog af of je niet zelf iets eraan kan doen of dat je echt slachoffer bent. Ooit in een vakblad gelezen dat er een schizofreen was die zowat genezen was en zelf psychiater was geworden.
[ Bericht 6% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 19-08-2007 13:54:19 ]
Ken een vage bekende waar ik niet echt eens goed mee gesproken heb erover en die heeft de hele dag stemmen in zijn hoofd, die zit dan voor zich uit te staren alsof hij alleen maar aan het luisteren is naar die stemmen omdat hij moet luisteren erna, helemaal stil en steeds maar voor zich uitstarend, vertel je dan wat tegen hem dan krijg je een super kort antwoord en dan gaat hij verder met luisteren. Alsof hij de stemmen tot zich laten komen zomaar zonder er wat aan te doen ook. Niet om te zeggen dat er altijd wat aan te doen valt want dat weet ik niet, kan zijn dat het onmogelijk is om er wat aan te doen.
Vraag me af hoe die stemmen ontstaan die men hoort, gesprekken met anderen die gevoerd zijn hardop en die in het hoofd blijven hangen en een eigen leven gaan leiden doordat de hersens er wat van gaat maken uit eigen kracht?
Zal het hele topic eens gaan lezen helemaal, wie weet is deze vraag al voorbij gekomen en niet nodig. Af en toe kijk ik alleen naar de OP.
Vraag me alsnog af of je niet zelf iets eraan kan doen of dat je echt slachoffer bent. Ooit in een vakblad gelezen dat er een schizofreen was die zowat genezen was en zelf psychiater was geworden.
[ Bericht 6% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 19-08-2007 13:54:19 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Waar komen dromen vandaan?
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Dromen worden door je hersens en onderbewustzijn aangemaakt, denk eerder dat het gaat om het onderbewustzijn, zaken die diep onder zee liggen komen naar voren. Wie weet dat die stemmen dan ook vanuit het onderbewuste naar voren komen. Je vangt je hele leven gesprekken op. Dat die gesprekken vanuit je onderbewuste ineens in je bewuste naar voren komen net zoals je bij dromen ook vaak iets voorgeschoteld krijgt waar je niet op aan het wachten bent. Komt over alsof ik de complete psychiatrie omver gooi, zal me eerst verder moeten verdiepen erin.
Een keer gelezen op de frontpage dat er een vrouw was die stemmen hoorde die met elkaar aan het praten waren en ze werd er wijzer van omdat die stemmen gewoon een diepere waarheid naar voren haalde.
Schizofrenie zorgt voor onherstelbare schade beweren ze ook vaker, maar zo beweren ze wel meer. Ben geen dokter maar ik zou niet snel gaan beweren dat het onherstelbare schade oplevert, zeker niet in algemeenheid. Vaak wordt er in algemeenheid gesproken over ziektes, alsof er nooit een uitzondering op de regel is.
Notitie, zeker niet bedoeld om medicatie af te raden. Onderwerp is voor mij onduidelijk vaker als het gaat om psychiatrische ziektes. Af en toe geloof ik er niet in. Ik bedoel dat je als mens je hele leven ziek blijft omdat je toevallig een etiket krijgt opgeplakt. Dat er uitzonderingen zijn nogmaals. Net zoals die psychiater die eerst ook schizofreen was. Maar dan klopt dat verhaal niet wat ik gelezen heb, een schizofreen is genezen en gaat vervolgens anderen middelen geven, ben je genezen dan heb je geen middelen nodig.
Af en toe weet je totaal niet meer wat je ervan moet denken. Je krijgt medicijnen en alsnog wordt je druk als je niet oppast. Alsnog kun je compleet doorschieten zelfs met de hoogste dosering en dan is het medicatie die als enige manier kan worden toegediend. Zelf invloed uitoefenen lijkt het enige dat te doen is. Enige overeenkomst tussen schizofrenie en manisch depressiviteit zijn psychoses, maar bij de manisch depressiviteit is het dan een psychose die tot uitdrukking komt door een drukke periode waar je jezelf verliest in je hele doen en laten door je hoge stemming.
Kritisch zijn richting de psychiatrie vind ik een gezonde manier. Als je iets krijgt van medicijn en je merkt geen verschil, dan ga je praten en vervolgens wordt er wat nieuws geprobeerd en dat werkt niet. Je gaat dan twijfelen of er uberhaupt een middel is dat wel werkt.
Rustgevende middelen heb je dan, ook die verliezen uitwerking naar verloop van tijd en rustig worden is iets dat je doet door rustig te blijven. Rust bewaren dus ook, kan makkelijker klinken dan het is maar rust bewaren doe je door rust te nemen en rust nemen doe je door de stilte op te zoeken.
Heb overigens een goed boek gelezen die het ook zo brengt. Over de geneeskunde dus en dat het ook wel eens zo kan zijn dat het niet juist hoeft uit te pakken.
Niet bedoeld om medicatie af te raden, puur door twijfel over de aanpak
[ Bericht 16% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 19-08-2007 13:57:05 ]
Een keer gelezen op de frontpage dat er een vrouw was die stemmen hoorde die met elkaar aan het praten waren en ze werd er wijzer van omdat die stemmen gewoon een diepere waarheid naar voren haalde.
Schizofrenie zorgt voor onherstelbare schade beweren ze ook vaker, maar zo beweren ze wel meer. Ben geen dokter maar ik zou niet snel gaan beweren dat het onherstelbare schade oplevert, zeker niet in algemeenheid. Vaak wordt er in algemeenheid gesproken over ziektes, alsof er nooit een uitzondering op de regel is.
Notitie, zeker niet bedoeld om medicatie af te raden. Onderwerp is voor mij onduidelijk vaker als het gaat om psychiatrische ziektes. Af en toe geloof ik er niet in. Ik bedoel dat je als mens je hele leven ziek blijft omdat je toevallig een etiket krijgt opgeplakt. Dat er uitzonderingen zijn nogmaals. Net zoals die psychiater die eerst ook schizofreen was. Maar dan klopt dat verhaal niet wat ik gelezen heb, een schizofreen is genezen en gaat vervolgens anderen middelen geven, ben je genezen dan heb je geen middelen nodig.
Af en toe weet je totaal niet meer wat je ervan moet denken. Je krijgt medicijnen en alsnog wordt je druk als je niet oppast. Alsnog kun je compleet doorschieten zelfs met de hoogste dosering en dan is het medicatie die als enige manier kan worden toegediend. Zelf invloed uitoefenen lijkt het enige dat te doen is. Enige overeenkomst tussen schizofrenie en manisch depressiviteit zijn psychoses, maar bij de manisch depressiviteit is het dan een psychose die tot uitdrukking komt door een drukke periode waar je jezelf verliest in je hele doen en laten door je hoge stemming.
Kritisch zijn richting de psychiatrie vind ik een gezonde manier. Als je iets krijgt van medicijn en je merkt geen verschil, dan ga je praten en vervolgens wordt er wat nieuws geprobeerd en dat werkt niet. Je gaat dan twijfelen of er uberhaupt een middel is dat wel werkt.
Rustgevende middelen heb je dan, ook die verliezen uitwerking naar verloop van tijd en rustig worden is iets dat je doet door rustig te blijven. Rust bewaren dus ook, kan makkelijker klinken dan het is maar rust bewaren doe je door rust te nemen en rust nemen doe je door de stilte op te zoeken.
Heb overigens een goed boek gelezen die het ook zo brengt. Over de geneeskunde dus en dat het ook wel eens zo kan zijn dat het niet juist hoeft uit te pakken.
Niet bedoeld om medicatie af te raden, puur door twijfel over de aanpak
[ Bericht 16% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 19-08-2007 13:57:05 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Niet zo zeer de schizofrenie, maar de psychose levert vaak onherstelbare schade op. Vaak zie je dat er schade optreedt bij cognitieve functies. Ik heb zelf een aantal jaren met jong volwassenen gewerkt met psychotische stoornissen. Bij hen zag je dat ze wanneer de psychose in remissie was, heel veel moeite hadden met bijvoorbeeld een boek lezen of een film kijken. Dit omdat ze zich niet meer kunnen concentreren, wat overigens wel weer kan verbeteren.quote:Op zondag 19 augustus 2007 13:27 schreef Dromenvanger het volgende:
Schizofrenie zorgt voor onherstelbare schade beweren ze ook vaker, maar zo beweren ze wel meer. Ben geen dokter maar ik zou niet snel gaan beweren dat het onherstelbare schade oplevert, zeker niet in algemeenheid. Vaak wordt er in algemeenheid gesproken over ziektes, alsof er nooit een uitzondering op de regel is.
Notitie, zeker niet bedoeld om medicatie af te raden. Onderwerp is voor mij onduidelijk vaker als het gaat om psychiatrische ziektes. Af en toe geloof ik er niet in. Ik bedoel dat je als mens je hele leven ziek blijft omdat je toevallig een etiket krijgt opgeplakt. Dat er uitzonderingen zijn nogmaals. Net zoals die psychiater die eerst ook schizofreen was, en dan is het van de ene kant logisch dat een schizofreen psychiater gaat worden omdat zo iemand weet waar hij over praat als het gaat om het tot uitdrukking komen ervan.
Daarbij is schizofrenie een chronische ziekte, een psychose gaat over, schizofrenie niet. Mensen met schizofrenie kunnen ook gewoon studeren etc, het enige nadeel is alleen dat ze wel kwetsbaar zijn en zelf goede leefregels in acht moeten nemen.
Waarom beweren ze dat een psychose bij manisch depressiviteit geen onherstelbare schade oplevert en bij schizofrenie wel? Een psychose is toch een psychose of niet? Over psychose kan ik zeggen dat het bij de eerste keer zo is dat het je overkomt. De 2e keer is het zo dat je weet wat het is. Gebeurt het een 3e keer dan kun je nog beter inschatten wat het is. En een 4e keer zal vervolgens niet meer gebeuren. ( je hebt nog rand-psychose maar dat is dan net op het randje, ook rand-psychose lijkt me dat het op een gegeven moment gaat afzwakken)quote:Op zondag 19 augustus 2007 14:02 schreef miraculeus het volgende:
[..]
Niet zo zeer de schizofrenie, maar de psychose levert vaak onherstelbare schade op. Vaak zie je dat er schade optreedt bij cognitieve functies. Ik heb zelf een aantal jaren met jong volwassenen gewerkt met psychotische stoornissen. Bij hen zag je dat ze wanneer de psychose in remissie was, heel veel moeite hadden met bijvoorbeeld een boek lezen of een film kijken. Dit omdat ze zich niet meer kunnen concentreren, wat overigens wel weer kan verbeteren.
Daarbij is schizofrenie een chronische ziekte, een psychose gaat over, schizofrenie niet. Mensen met schizofrenie kunnen ook gewoon studeren etc, het enige nadeel is alleen dat ze wel kwetsbaar zijn en zelf goede leefregels in acht moeten nemen.
Leefregels in acht nemen moet ieder mens dan ook in zekere mate. Slapen bijvoorbeeld. Ik zeg altijd dat zowat ieder mens kwetsbaar is voor psychose mocht iemand 7 nachten overslaan. Bij mij is die eerste psychose dus ook gekomen doordat ik niet meer kon slapen.
Weet niet hoe een psychose tot uitdrukking komt bij schizofrenie. Schieten schizofrenen spontaan in een psychose of gaat daar ook een heel proces aan vooraf? Bij mij was het een proces dat al maanden gangbaar was. Beetje bij beetje werd het anders. Zelf zaken invullen en anders interpreteren dus ook. Ook een compleet andere wereld dat naar voren komt. Alsof je plaats neemt in een boek van Stephen King.
Maar nogmaals, een manische psychose. Ook van de ene kant plezier kunnen beleven eraan omdat het spannend was, maar achteraf is het nooit okey natuurlijk.
Het heeft hier ook te maken met beleving van de wereld maar dat kan ik even niet uitleggen, intens beleven van alles, een actieve belevingswereld. Wie weet is dat ook een overeenkomst met schizofrenie. En dan zie ik die actieve belevingswereld eerder als positief dan als negatief.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Over medicatie... Ik heb gemerkt dat ik echt afhankelijk ben geworden van de medicatie. Vannacht had ik mijn medicatie genomen en gelijk daarna moest ik overgeven omdat ik niet lekker was dus de medicatie werkte niet. Ik heb de hele nacht wakker gelegen en nu ben ik nog steeds klaarwakker, ook niet moe.
Ik heb trouwens vorige week weer medicatie verhoging gehad. Omdat ze vond dat het niet goed met me ging... Maar ik zal maar niet vertellen wat er niet goed ging.
[ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 19-08-2007 14:29:19 ]
[ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 19-08-2007 14:29:19 ]
Ik heb ook slecht geslapen
En nu ga ik buiten rust nemen en gaat de pc uit
Tis ook wat, je maakt wat mee en vervolgens ben je ziek alleen omdat je wat meemaakt. Waarom ziek als het meemaken is? Omdat het van de norm afwijkt? Zelfs al moet je letten op je slaap en op je dagelijkse ritme meer dan een ander, is het dan ziek zijn? Waarom altijd het woord ziek? Het woord ziekte daar wordt je uiteindelijk ziek van. En dan ben je zo ziek als je jezelf voelt, is het gevoel van ziek zijn minder dan kunnen ze je wel ziek noemen maar als je het zelf niet zo ervaart dan ben je toch wel redelijk gezond.
Lichamelijke ziektes en geestelijke ziektes dus ook. Lichamelijke ziektes zijn in mijn ogen erger omdat je lichaam ziek is, en dan kun je weer zeggen dat je hersens ziek zijn bij geestelijke problemen maar dan ga ik weer verder en verder en ga ik ervan uit dat hersens niet de doorslaggevende factor hoeft te zijn. Dat je gedrag en denken ook bepalend is.
Chemie dan maar, het is chemie. Maar is chemie sterker dan eigen wil? Kan eigen wil niet sterker zijn dan de chemie in je lichaam? Je hersens willen je kloten en jij staat daarboven. Genen heb je nog, genen-onderzoeken waar ze nog totaal niet over uit zijn hoe het in elkaar zit. Beweren ze dat het in de genen zit en ze weten totaal niet hoe het zit.
Over als ziek worden aangesproken, dat gebeurt niet zo heel vaak. Het is eerder zo dat je jezelf zieker maakt door de ziekte als zwaar in te zien. Dat bedoel ik dus meer. Je kijkt teveel naar de ziekte zelfs al voel je je goed en vervolgens ben je geen mens meer maar een ziekte. Zelfs al kun je je de rest van je leven gezond voelen waarbij je ook nog eens een leuke baan kan vasthouden.
Ervaring vanuit de bipolaire stoornis maar ik dacht dat het hier ook wel betrekking op heeft in zekere zin.
Je bent minder schizofreen als je jezelf minder als schizofreen ziet. Hou je alleen rekening met wat gezond voor je is dan is wat ik ookdoe bij Bipolair zijn en dan kun je het woord schizofreen of bipolair wegstrepen uit je leven. Afstand nemen ervan dus ook. Geldt ook voor ADHD, asperger, autisme, borderline en de rest in mijn ogen. Etiketten op jezelf plakken
Laatste wat ik te zeggen had, nu echt naar buiten want ik zit al te lang hier. Ik probeer vaker mezelf beter te praten en te denken en vaak kan dat helpen.
Nu weg uit R&P want het kan ziekmakend zijn met een overdosis gedaan
[ Bericht 19% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 19-08-2007 14:52:23 ]
En nu ga ik buiten rust nemen en gaat de pc uit
Tis ook wat, je maakt wat mee en vervolgens ben je ziek alleen omdat je wat meemaakt. Waarom ziek als het meemaken is? Omdat het van de norm afwijkt? Zelfs al moet je letten op je slaap en op je dagelijkse ritme meer dan een ander, is het dan ziek zijn? Waarom altijd het woord ziek? Het woord ziekte daar wordt je uiteindelijk ziek van. En dan ben je zo ziek als je jezelf voelt, is het gevoel van ziek zijn minder dan kunnen ze je wel ziek noemen maar als je het zelf niet zo ervaart dan ben je toch wel redelijk gezond.
Lichamelijke ziektes en geestelijke ziektes dus ook. Lichamelijke ziektes zijn in mijn ogen erger omdat je lichaam ziek is, en dan kun je weer zeggen dat je hersens ziek zijn bij geestelijke problemen maar dan ga ik weer verder en verder en ga ik ervan uit dat hersens niet de doorslaggevende factor hoeft te zijn. Dat je gedrag en denken ook bepalend is.
Chemie dan maar, het is chemie. Maar is chemie sterker dan eigen wil? Kan eigen wil niet sterker zijn dan de chemie in je lichaam? Je hersens willen je kloten en jij staat daarboven. Genen heb je nog, genen-onderzoeken waar ze nog totaal niet over uit zijn hoe het in elkaar zit. Beweren ze dat het in de genen zit en ze weten totaal niet hoe het zit.
Over als ziek worden aangesproken, dat gebeurt niet zo heel vaak. Het is eerder zo dat je jezelf zieker maakt door de ziekte als zwaar in te zien. Dat bedoel ik dus meer. Je kijkt teveel naar de ziekte zelfs al voel je je goed en vervolgens ben je geen mens meer maar een ziekte. Zelfs al kun je je de rest van je leven gezond voelen waarbij je ook nog eens een leuke baan kan vasthouden.
Ervaring vanuit de bipolaire stoornis maar ik dacht dat het hier ook wel betrekking op heeft in zekere zin.
Je bent minder schizofreen als je jezelf minder als schizofreen ziet. Hou je alleen rekening met wat gezond voor je is dan is wat ik ookdoe bij Bipolair zijn en dan kun je het woord schizofreen of bipolair wegstrepen uit je leven. Afstand nemen ervan dus ook. Geldt ook voor ADHD, asperger, autisme, borderline en de rest in mijn ogen. Etiketten op jezelf plakken
Laatste wat ik te zeggen had, nu echt naar buiten want ik zit al te lang hier. Ik probeer vaker mezelf beter te praten en te denken en vaak kan dat helpen.
Nu weg uit R&P want het kan ziekmakend zijn met een overdosis gedaan
[ Bericht 19% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 19-08-2007 14:52:23 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik heb 7 jaar samengewoond met een schizofreen. Resultaat: mezelf helemaal verwaarloosd door dat ik altijd aan het zorgen was. Zit nu met een depressie thuis. Mijn taktiek nu is: vermijden.
Tja, dat vraag ik me nu ook af. Ik denk dat ik dacht hem te kunnen helpen. Eigenlijk was het ook meer een hulpverlener-client relatie, zeker in de laatste jaren.
Is er eigenlijk een verband tussen dissociatieve identiteitsstoornis en schizofrenie? Toen ik nog heel erg klein was, tussen de 8 en de 9 jaar oud, heeft er een jongen bij ons ingewoond, wat een psychopaat bleek te zijn, hij was voor mij altijd vet aardig en we deden altijd vet veel dingen samen, hij was soort van me grote broer, maar tegen me ouders werd hij op het laatst zo agressief dat hij eruit moest, hij bedreigde me jongste zus ook om niks, wat ook raar was, hij keek de hele nacht televisie, volgens me oudste zus was ie bang dat de politie hem zou komen halen als hij zou slapen of zoiets..
Toen ik ouder was hebben me ouders me verteld dat die jongen schizofreen bleek te zijn, maar aangezien hij ook een gespleten persoonlijkheid had, vraag ik me af of er dus een verband tussen dissociatieve identiteitsstoornis en schizofrenie kan optreden in sommige gevallen..
Toen ik ouder was hebben me ouders me verteld dat die jongen schizofreen bleek te zijn, maar aangezien hij ook een gespleten persoonlijkheid had, vraag ik me af of er dus een verband tussen dissociatieve identiteitsstoornis en schizofrenie kan optreden in sommige gevallen..
Volgens mij is er geen verband.. Wel met borderline ps.quote:Op woensdag 22 augustus 2007 04:18 schreef stonecoldcrazy het volgende:
Is er eigenlijk een verband tussen dissociatieve identiteitsstoornis en schizofrenie? Toen ik nog heel erg klein was, tussen de 8 en de 9 jaar oud, heeft er een jongen bij ons ingewoond, wat een psychopaat bleek te zijn, hij was voor mij altijd vet aardig en we deden altijd vet veel dingen samen, hij was soort van me grote broer, maar tegen me ouders werd hij op het laatst zo agressief dat hij eruit moest, hij bedreigde me jongste zus ook om niks, wat ook raar was, hij keek de hele nacht televisie, volgens me oudste zus was ie bang dat de politie hem zou komen halen als hij zou slapen of zoiets..
Toen ik ouder was hebben me ouders me verteld dat die jongen schizofreen bleek te zijn, maar aangezien hij ook een gespleten persoonlijkheid had, vraag ik me af of er dus een verband tussen dissociatieve identiteitsstoornis en schizofrenie kan optreden in sommige gevallen..
Hmmm, dat over die stemmen he.
Soms praat ik weleens gewoon hardop tegen 'stemmen'. Maar dan is het bijvoorbeeld een gesprek die ik die dag of een week eerder heb gehad met iemand, en dan loop ik te bedenken wat ik had kunnen zeggen of zo, of wat grappig geweest zou zijn. Er komen geen nieuwe zinnen van die anderen zeg maar. En ik praat hardop omdat dat lekkerder is
Is dat schizo?
Soms praat ik weleens gewoon hardop tegen 'stemmen'. Maar dan is het bijvoorbeeld een gesprek die ik die dag of een week eerder heb gehad met iemand, en dan loop ik te bedenken wat ik had kunnen zeggen of zo, of wat grappig geweest zou zijn. Er komen geen nieuwe zinnen van die anderen zeg maar. En ik praat hardop omdat dat lekkerder is
Is dat schizo?
De meeste mensen horen wel eens stemmen. IK meen 50% of zo.quote:Op woensdag 22 augustus 2007 12:01 schreef Koewam het volgende:
Hmmm, dat over die stemmen he.
Soms praat ik weleens gewoon hardop tegen 'stemmen'. Maar dan is het bijvoorbeeld een gesprek die ik die dag of een week eerder heb gehad met iemand, en dan loop ik te bedenken wat ik had kunnen zeggen of zo, of wat grappig geweest zou zijn. Er komen geen nieuwe zinnen van die anderen zeg maar. En ik praat hardop omdat dat lekkerder is
Is dat schizo?
Als je je gedachten echt gaat horen, dus als van buitenaf zou er wel iets kunnen spelen.
maar kan je het dan wel allebei tegelijk hebben?quote:Op woensdag 22 augustus 2007 11:57 schreef KonnieKipke het volgende:
[..]
Volgens mij is er geen verband.. Wel met borderline ps.
Een van de boertjes in m,n stamkroeg is schizo Valt me vaak lastig met z,n paranoide onzin Dronken is het wel grappig Nuchter kom ik hem liever niet tegen
Maak daar maar geen van.quote:Op zaterdag 12 mei 2007 17:04 schreef boekenworm het volgende:
@ChantalC: Ik zeg maar niet dat de meeste schritzo geen last hebben van meerdere persoonlijkheden...
Schizofrenie is geen dissociatieve identiteitsstoornis.
En last hebben van meerdere persoonlijkheden valt onder MPS, waarmee gelijk veel grapjes over schizofrenie teniet wordt gedaan.
Ik heb de laatste tijd echt vaak slechte dagen. Dan voel ik me helemaal raar en ik weet echt niet hoe het komt. Ik heb het meestal na een avondje drinken en het begint altijd als het donker wordt. Maar ik durf er niet veel over te vertellen tegen de psychiater. Straks sluiten ze me op. 
ga eens een avondje stappen zonder te drinken... eigen verantwoordelijkheid weet je anders neemt iemand anders wel de verantwoordelijkheid over jou 
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik heb een probleem ik weet niet waar ik het moet zetten en ik heb geen zin om hier een topic over te openen dus ik zet het maar hier..
Ik denk dat er wat mis is met me gezondheid. Ik voel me gewoon raar en buikpijn. Ik heb het al tegen een paar mensen gezegd maar hun zeggen dat er niks aan de hand is. Ik eet goed, ik drink goed (geen alcohol meer, ik durf geen alcohol meer te drinken), ik ga goed naar de wc. Als ik in de spiegel kijk vind ik mezelf er heel ongezond uitzien.. maar andere mensen zeggen dat ik er heel gezond uitzie. Wat moet ik doen?
sorry als ik als een zeikerd overkom..
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 13-10-2008 12:48:55 ]
Ik denk dat er wat mis is met me gezondheid. Ik voel me gewoon raar en buikpijn. Ik heb het al tegen een paar mensen gezegd maar hun zeggen dat er niks aan de hand is. Ik eet goed, ik drink goed (geen alcohol meer, ik durf geen alcohol meer te drinken), ik ga goed naar de wc. Als ik in de spiegel kijk vind ik mezelf er heel ongezond uitzien.. maar andere mensen zeggen dat ik er heel gezond uitzie. Wat moet ik doen?
sorry als ik als een zeikerd overkom..
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 13-10-2008 12:48:55 ]
Grote kans natuurlijk dat het helemaal niets is, als je echt last hebt van je buikpijn zou ik gewoon naar de huisarts gaan, kan best dat je een darminfectie hebt of bijvoorbeeld een maagzweer, en dan is de HA gewoon het eerstepunt waar je aan moet denken.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Hmmm oke.. Het is niet echte buikpijn maar meer een 'raar' gevoel ik kan het niet uitleggen... Ik wilde ook naar de huisarts maar andere mensen zeggen dat er niks aan de hand is want ik heb deze klachten al meer dan 4 jaar en ben al best vaak naar de huisarts geweest en zelfs in het ziekenhuis geweest en telkens was er niks maarja ik kan het ook niet helpen ik weet ook niet wat er aan de hand is...quote:Op maandag 13 oktober 2008 12:52 schreef Re het volgende:
Grote kans natuurlijk dat het helemaal niets is, als je echt last hebt van je buikpijn zou ik gewoon naar de huisarts gaan, kan best dat je een darminfectie hebt of bijvoorbeeld een maagzweer, en dan is de HA gewoon het eerstepunt waar je aan moet denken.
Zyprexa bijwerkingen:
quote:Common Side Effects:
Check with your doctor if any of the following side effects continue or are bothersome:
Constipation; dizziness; dizziness or fainting when getting up suddenly from a lying or sitting position; drowsiness; dryness of mouth; headache; runny nose; vision problems; weakness; weight gain
Less Common Side Effects:
Check with your doctor if any of the following side effects continue or are bothersome:
Abdominal pain; awareness of heartbeat; decrease in sexual desire; double vision; fast heartbeat; increased appetite; increased cough; increased sensitivity of skin to sunlight; joint pain; low blood pressure; nausea; sore throat; stuttering; thirst; tightness of muscles; trouble in controlling urine; trouble in sleeping; vomiting; watering of mouth; weight loss
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -
[ Bericht 94% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 17:17:01 ]
[ Bericht 94% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 17:17:01 ]
Zerg schreef:
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
Ik vraag me al heel lang iets af. Kan (overmatig) drugsgebruik, met als gevolg hersenschade schizofrenie veroorzaken cq. opwekken? Weet iemand dit? De desbetreffende persoon is nav drugsgebruik in een psychose beland en moet de rest van zijn leven medicijnen slikken (o.a. Orap). Ik weet dus niet zeker of het hier Schizofrenie betreft, maar iemand die een keer een psychose heeft doorgemaakt hoeft toch niet meteen de rest van zijn leven medicijnen te slikken, of wel?
[ Bericht 52% gewijzigd door Meaghan op 13-10-2008 14:30:25 ]
[ Bericht 52% gewijzigd door Meaghan op 13-10-2008 14:30:25 ]
eenvoudig antwoord... drugs kunnen geen schizofrenie opwekken, wel inderdaad psychoses. Andersom is het wel zo dat mensen met schizofrenie vaak naar verdovende middelen grijpen en zo weer terugvallen.
Volgens mij hoeft een drug-geinduceerde psychose niet voor levenslange medicatie staan.
Volgens mij hoeft een drug-geinduceerde psychose niet voor levenslange medicatie staan.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Het gaat dus over mijn broer. Ik heb eigenlijk nooit meegekregen wat er nou precies aan de hand is met hem. Wat ik weet is dat hij nav een traumatische periode in zijn leven en daarbij veelvuldig drugsgebruik de chemische balans in zijn hersenen dusdanig heeft verstoord dat hij op gegeven moment een psychose kreeg en sindsdien antipsychotica moet nemen. Ik heb wel ergens gelezen dat een ingrijpende gebeurtenis en ook drugsgebruik schizofrenie kunnen uitlokken, maar dan moet er wel al een aanleg voor zijn.quote:Op maandag 13 oktober 2008 15:02 schreef Re het volgende:
eenvoudig antwoord... drugs kunnen geen schizofrenie opwekken, wel inderdaad psychoses. Andersom is het wel zo dat mensen met schizofrenie vaak naar verdovende middelen grijpen en zo weer terugvallen.
Volgens mij hoeft een drug-geinduceerde psychose niet voor levenslange medicatie staan.
http://www.schizofrenieplein.nl/oorzaakquote:Op maandag 13 oktober 2008 17:24 schreef Meaghan het volgende:
Ik heb wel ergens gelezen dat een ingrijpende gebeurtenis en ook drugsgebruik schizofrenie kunnen uitlokken, maar dan moet er wel al een aanleg voor zijn.
Maar wat Re ook zegt: drugs kunnen een psychose uitlokken bij iemand, maar dat betekent niet automatisch dat diegene schizofrenie heeft. http://www.schizofrenieplein.nl/dsm-iv_criteria
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
11 JAAR GELEDEN is bij mij schizofrenie ondekt...
ik leefde toen al een aantal jaren ineen psychose
ik leefde in fantasie en werkelijkheid in en had veel wanen.
ik gebruite toen veel drugs maar dacht dat het door de drugs kwam dat ik aftakelede
maar de psych gaf me een uitweg medicatie
ik had ook een zelfmoordpoging gedaan
nu ben ik blij met me medicatie
ik ben een tijdtje gestopt mt medicatie toen opgenomen voor 2e psychose
nooit meer stoppen met medicatie voor mij!!!
na die 2e psychose werd ik ook nog depressief
nu probeer ik dagelijks te vechten om de dag door te komen en me huisje op oorde te houden
elke dag voel ik me vermoeid, elke dag is een gevecht tegen de negatieve symptomen
hopelijk wordt het ooit nog beter maar het ziet er slecht uit....
de ziekte is slopend!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ik leefde toen al een aantal jaren ineen psychose
ik leefde in fantasie en werkelijkheid in en had veel wanen.
ik gebruite toen veel drugs maar dacht dat het door de drugs kwam dat ik aftakelede
maar de psych gaf me een uitweg medicatie
ik had ook een zelfmoordpoging gedaan
nu ben ik blij met me medicatie
ik ben een tijdtje gestopt mt medicatie toen opgenomen voor 2e psychose
nooit meer stoppen met medicatie voor mij!!!
na die 2e psychose werd ik ook nog depressief
nu probeer ik dagelijks te vechten om de dag door te komen en me huisje op oorde te houden
elke dag voel ik me vermoeid, elke dag is een gevecht tegen de negatieve symptomen
hopelijk wordt het ooit nog beter maar het ziet er slecht uit....
de ziekte is slopend!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dank je, dan weet je dat ik al mijn vrienden ben kwijtgeraakt en mijn vriendin en werk en auto ik heb nu vrijwilligerswerk en een fiets en vrijgezel
als je mee over me wilt weten vraag me maar....
Ik heb na mijn psychoses een ervaringsdocument geschreven voor www.penalslotgenoot.nl;
http://yankee.messageboard.nl/12162/viewtopic.php?t=97
[ Bericht 26% gewijzigd door anthony68 op 17-10-2008 16:31:36 ]
als je mee over me wilt weten vraag me maar....
Ik heb na mijn psychoses een ervaringsdocument geschreven voor www.penalslotgenoot.nl;
http://yankee.messageboard.nl/12162/viewtopic.php?t=97
[ Bericht 26% gewijzigd door anthony68 op 17-10-2008 16:31:36 ]
*schopje*
Na heel lang geen tot heel summier contact te hebben gehad met mijn moeder heb ik nu een deel van zorg voor haar op me genomen nadat haar partner 2 weken geleden is overleden.
Ik heb het contact verbroken toen ik 13 was nadat er een redelijke druppel de emmer deed overlopen; ik was al angstig voor haar gedrag; maar die dag had ze mij en mijn broertje opgesloten en mochten we niet meer naar huis na een weekendbezoek, ik ben toen wel samen met m'n broertje ontkomen en gelukkig woonde onze oma in de buurt waar we naartoe zijn gelopen.
In de jaren 80 heeft ze diagnose manisch depressief gekregen waar ze destijds ook echt wel symptomen van had.
Echter had ze ook last van veel psychoses; denken dat ze iemand anders was en paranoia. En ze is al heel lang ziek; ruim 30 jaar al, alleen tot 1990 ging het redelijk met zijn ups en downs en veel steun van familie en hulpverlening. Alleen in 1990 is ze begonnen met weglopen, heeft ze periodes door het land gezworven, en is ze bij haar partner terecht gekomen waar ze bij is gebleven tot zijn dood dus.
Voor zover ik weet heeft ze al die tijd psychoses behouden en is het alleen maar slechter geworden. Ze is 17 jaar vrijwel zonder hulpverlening en medicijnen geweest.
2 weken geleden is haar partner dus overleden, en nadat een huisarts had gezien is ze overgebracht naar een crisisopvang waarna er gedwongen opname volgde.
Nu hebben ze daar voorlopig geconstateerd dat het erop lijkt dat ze schizofrenie heeft; met negatieve symptomen. Iets waar ikzelf ook al jaren geleden aan dacht na informatie te hebben gezocht over dergelijke ziekte omdat ik toch altijd bezig ben geweest met het hoe en waarom rondom mijn moeder.
Nu ze medicijnen krijgt (haldol; heeft ze vlak voor dat ze steeds slechter werd ook gehad); knapt ze wel zienderogen weer op. Ze leeft nog steeds in het verleden (het is alsof ze de afgelopen 17 jaar heeft overgeslagen afgezien van de kinderen die ze wel nog heeft gekregen in die tijd) en het is allemaal een erg onsamenhangend verhaal en sociaal en emotioneel gezien is ze erg kinderlijk. Maar ze is weer een stuk mondiger en kan zelfs op mensen afstappen en weer zelfstandig communiceren.
Ik wil graag mijn moeder helpen, heel graag zelfs! Maar de belasting is ook erg groot; de angst voor haar psychoses en woedeaanvallen; hoe moet je iemand uitleggen dat ze daar moet blijven? Het liefst zie ik haar ook zelfstandig wonen, en sommige mensen die haar van vroeger kennen en weten hoe vreselijk ze opnames vinden ook dat ze niet opgenomen moet zijn; maargoed; dan moet iemand haar weer opsluiten; want weer op straat lopen is ook een slecht idee gezien het uit het verleden is gebleken dat ze ook niet weerbaar is en dat daar misbruik van gemaakt is, wat nog beschadigender is.
Ze snapt het allemaal niet, in haar hoofd kan ze prima voor zichzelf zorgen, wil ze weer voor haar kinderen zorgen, en ze mist het leventje van vroeger.
Ik had mezelf aardig ontvochten van het verleden en voor mezelf eindelijk een fijn en gelukkig leven op de rit met mijn vriend en onze 7 maanden oude dochter. Ik wil niet terug gaan naar blijvende zorg voor m'n moeder, maar gezien de ernst van haar situatie zitten we er al snel weer volop in (m'n broer en ik voornamelijk, maar ook meer mensen nog).
Hoe ga je daar mee om? Wel zorgen dat het goed gaat met m'n moeder, en daarnaast ervoor zorgen dat ik zelf ook verder kan met m'n leventje en vooral ook dat van m'n dochter? Was net blij dat ik mezelf er de laatste jaren overheen heb kunnen zetten wat betreft angst voor herhaling en zo het heb aangedurfd zelf moeder te worden.
Ik heb zelf als kind al bij een kopgroep gezeten, heb zelf al therapie gehad, maar het maakt de belasting niet minder groot; verschil is alleen nu wel dat ik nu volwassen ben, en wat minder bang ben, en geen angst meer heb naar m'n moeder toe te gaan, maar angst zit er wel nog; ook bij m'n broer die zegt dat soort dingen wat makkelijker af te kunnen sluiten voor zichzelf dan ik dat doe.
De financien kan ik regelen, en spullen voor haar kopen is ook geen probleem, maar vooral de emotionele belasting is erg zwaar; en dan met name omdat zij nog altijd denkt dat ze niet ziek is.
Na heel lang geen tot heel summier contact te hebben gehad met mijn moeder heb ik nu een deel van zorg voor haar op me genomen nadat haar partner 2 weken geleden is overleden.
Ik heb het contact verbroken toen ik 13 was nadat er een redelijke druppel de emmer deed overlopen; ik was al angstig voor haar gedrag; maar die dag had ze mij en mijn broertje opgesloten en mochten we niet meer naar huis na een weekendbezoek, ik ben toen wel samen met m'n broertje ontkomen en gelukkig woonde onze oma in de buurt waar we naartoe zijn gelopen.
In de jaren 80 heeft ze diagnose manisch depressief gekregen waar ze destijds ook echt wel symptomen van had.
Echter had ze ook last van veel psychoses; denken dat ze iemand anders was en paranoia. En ze is al heel lang ziek; ruim 30 jaar al, alleen tot 1990 ging het redelijk met zijn ups en downs en veel steun van familie en hulpverlening. Alleen in 1990 is ze begonnen met weglopen, heeft ze periodes door het land gezworven, en is ze bij haar partner terecht gekomen waar ze bij is gebleven tot zijn dood dus.
Voor zover ik weet heeft ze al die tijd psychoses behouden en is het alleen maar slechter geworden. Ze is 17 jaar vrijwel zonder hulpverlening en medicijnen geweest.
2 weken geleden is haar partner dus overleden, en nadat een huisarts had gezien is ze overgebracht naar een crisisopvang waarna er gedwongen opname volgde.
Nu hebben ze daar voorlopig geconstateerd dat het erop lijkt dat ze schizofrenie heeft; met negatieve symptomen. Iets waar ikzelf ook al jaren geleden aan dacht na informatie te hebben gezocht over dergelijke ziekte omdat ik toch altijd bezig ben geweest met het hoe en waarom rondom mijn moeder.
Nu ze medicijnen krijgt (haldol; heeft ze vlak voor dat ze steeds slechter werd ook gehad); knapt ze wel zienderogen weer op. Ze leeft nog steeds in het verleden (het is alsof ze de afgelopen 17 jaar heeft overgeslagen afgezien van de kinderen die ze wel nog heeft gekregen in die tijd) en het is allemaal een erg onsamenhangend verhaal en sociaal en emotioneel gezien is ze erg kinderlijk. Maar ze is weer een stuk mondiger en kan zelfs op mensen afstappen en weer zelfstandig communiceren.
Ik wil graag mijn moeder helpen, heel graag zelfs! Maar de belasting is ook erg groot; de angst voor haar psychoses en woedeaanvallen; hoe moet je iemand uitleggen dat ze daar moet blijven? Het liefst zie ik haar ook zelfstandig wonen, en sommige mensen die haar van vroeger kennen en weten hoe vreselijk ze opnames vinden ook dat ze niet opgenomen moet zijn; maargoed; dan moet iemand haar weer opsluiten; want weer op straat lopen is ook een slecht idee gezien het uit het verleden is gebleken dat ze ook niet weerbaar is en dat daar misbruik van gemaakt is, wat nog beschadigender is.
Ze snapt het allemaal niet, in haar hoofd kan ze prima voor zichzelf zorgen, wil ze weer voor haar kinderen zorgen, en ze mist het leventje van vroeger.
Ik had mezelf aardig ontvochten van het verleden en voor mezelf eindelijk een fijn en gelukkig leven op de rit met mijn vriend en onze 7 maanden oude dochter. Ik wil niet terug gaan naar blijvende zorg voor m'n moeder, maar gezien de ernst van haar situatie zitten we er al snel weer volop in (m'n broer en ik voornamelijk, maar ook meer mensen nog).
Hoe ga je daar mee om? Wel zorgen dat het goed gaat met m'n moeder, en daarnaast ervoor zorgen dat ik zelf ook verder kan met m'n leventje en vooral ook dat van m'n dochter? Was net blij dat ik mezelf er de laatste jaren overheen heb kunnen zetten wat betreft angst voor herhaling en zo het heb aangedurfd zelf moeder te worden.
Ik heb zelf als kind al bij een kopgroep gezeten, heb zelf al therapie gehad, maar het maakt de belasting niet minder groot; verschil is alleen nu wel dat ik nu volwassen ben, en wat minder bang ben, en geen angst meer heb naar m'n moeder toe te gaan, maar angst zit er wel nog; ook bij m'n broer die zegt dat soort dingen wat makkelijker af te kunnen sluiten voor zichzelf dan ik dat doe.
De financien kan ik regelen, en spullen voor haar kopen is ook geen probleem, maar vooral de emotionele belasting is erg zwaar; en dan met name omdat zij nog altijd denkt dat ze niet ziek is.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
heftig verhaal hoor... ik weet dat je niet de enige bent die dit meemaakt, misschien weer eens contact leggen met wat steungroepen?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Nou vraag ik me af of dat soort hallucinaties vergelijkbaar zijn met drugshallucinaties, zoals paddo's oid. Of zijn het alleen angstaanjagende dingen?quote:Op dinsdag 1 mei 2007 20:11 schreef Soempie het volgende:
M'n moeder heeft schizofrenie. Ze had hallucinaties, vervuilde en sloot zich af van de buitenwereld. Het is heel lastig voor de familie en mensen in de omgeving om te helpen, omdat ze zich zo afsloot. Eigenlijk is ze nu al haar contacten kwijt. De omgeving wist niet wat er aan de hand was en als iemand zelf contact afwimpelt en zelf geen contact zoekt, dan zit je zo in een isolement.
De laatste keer dat ze een psychose had is alweer een tijd geleden. Als ze hallucineert probeer ik niet te zeggen dat het niet klopt wat ze ziet/ voelt, maar haar gerust te stellen door er juist een beetje op in te gaan. Voorbeeldje: ze dacht dat ze in de fik stond, dan pak ik een deken en wikkel die om haar heen. Andere mensen zeggen dat het niet klopt en daarvan raakt ze dan alleen maar meer in paniek. Zelf kalm blijven in dat soort situaties en 'de leiding nemen'.
Tja, verder, juist wel contact zoeken en je niet af laten wimpelen. Maargoed, ze woont niet op zichzelf, dus het gaat nu wel oke. Geen psychoses meer in elk geval.
Lambo of Rekt
de hallucinaties (visueel en auditoir) zijn ongeveer wel hetzelfde, alleen dus permanenter en meestal samengaand met paranoia en nog een hele rits andere symptomenquote:Op donderdag 19 februari 2009 09:47 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Nou vraag ik me af of dat soort hallucinaties vergelijkbaar zijn met drugshallucinaties, zoals paddo's oid. Of zijn het alleen angstaanjagende dingen?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Pas op. Dat is de enige raad die ik je kan geven. Het is emotioneel uitputtend. Ik los het op door er praktisch en financieel voor mijn moeder te zijn, maar ik probeer zoveel mogelijk afstand te houden emotioneel. Voordat je het weet is je eigen leven ook naar de klote. Probeer zoveel mogelijk met je broer samen de dingen op te lossen en met hem erover te praten. Hij is waarschijnlijk de enige die het echt wezenlijk begrijpt ook.quote:
Ik kreeg toevallig net een uitnodiging voor een symposium over psychoses in de bus. Ik heb meegedaan aan het onderzoek en daar zullen ze de resultaten bespreken. Enkele onderwerpen die ten sprake komen: Beloop en sociaal functioneren, genetica, somatiek, middelenmisbruik, omgevingsfactoren en sociale cognitie. Nu heb ik geen idee wat ze met sociale cognitie en somatiek bedoelen (soma is lichaam, dacht ik, maar verder) maar dat zal ik wel te weten komen tijdens het symposium. Ik vind het goed dat ze het onderzoek hebben gedaan en ik hoop dat er wat meer duidelijkheid is gekomen over hoe psychosen ontstaan etc.
Bij mij is anderhalf jaar geleden schizofrenie in vroeg stadium ontdekt, maar ik slik sindsdien medicijnen en studeer nu zelfs weer Moet wel nog 2x per 2 weken naar het ziekenhuis voor controle bij de psycholoog en sociaal psychiatrisch werkster. Psychiater blijft op de achtergrond, daar spreek ik niet zoveel mee, maar ik voel me er wel fijn bij. Daar draait het uiteindelijk om, denk ik.
Bij mij is anderhalf jaar geleden schizofrenie in vroeg stadium ontdekt, maar ik slik sindsdien medicijnen en studeer nu zelfs weer
Moet wel nog 2x per 2 weken naar het ziekenhuis voor controle bij de psycholoog en sociaal psychiatrisch werkster. Psychiater blijft op de achtergrond, daar spreek ik niet zoveel mee, maar ik voel me er wel fijn bij. Daar draait het uiteindelijk om, denk ik.
Ik heb er veel over gepraat met de behandeld artsen van mijn moeder vroeger en die zeiden allemaal: als je er in het begin bij bent en iemand is zich bewust van het probleem, dan valt er heel goed met deze ziekte te leven, mits de juiste medicatie!! Dus hartstikke goed van je!!quote:Op donderdag 19 februari 2009 11:27 schreef Ancient het volgende:
Ik kreeg toevallig net een uitnodiging voor een symposium over psychoses in de bus. Ik heb meegedaan aan het onderzoek en daar zullen ze de resultaten bespreken. Enkele onderwerpen die ten sprake komen: Beloop en sociaal functioneren, genetica, somatiek, middelenmisbruik, omgevingsfactoren en sociale cognitie. Nu heb ik geen idee wat ze met sociale cognitie en somatiek bedoelen (soma is lichaam, dacht ik, maar verder) maar dat zal ik wel te weten komen tijdens het symposium. Ik vind het goed dat ze het onderzoek hebben gedaan en ik hoop dat er wat meer duidelijkheid is gekomen over hoe psychosen ontstaan etc.
Bij mij is anderhalf jaar geleden schizofrenie in vroeg stadium ontdekt, maar ik slik sindsdien medicijnen en studeer nu zelfs weer
Dit stukje kwam ik ergens anders net tegen hier op Fok!:quote:Op maandag 13 oktober 2008 14:24 schreef Meaghan het volgende:
Ik vraag me al heel lang iets af. Kan (overmatig) drugsgebruik, met als gevolg hersenschade schizofrenie veroorzaken cq. opwekken? Weet iemand dit? De desbetreffende persoon is nav drugsgebruik in een psychose beland en moet de rest van zijn leven medicijnen slikken (o.a. Orap). Ik weet dus niet zeker of het hier Schizofrenie betreft, maar iemand die een keer een psychose heeft doorgemaakt hoeft toch niet meteen de rest van zijn leven medicijnen te slikken, of wel?
Middelen zoals: Ritalin, Concerta, Strattera, XTC, Cocaïne, Cannabis, Prozac en alle nieuwe antidepressiva, verwoesten dosis na dosis het zenuwstelsel op eenzelfde scheikundige en fysiologische manier. Vandaar dat na langdurig gebruik van deze middelen het gedrag steeds met antipsychotica gecorrigeerd moet worden.
De kapotgemaakte neuronen veroorzaken immers een controleverlies op dat gedrag en een veranderde waarneming van de realiteit van de patiënt. Dit vormt dan weer voor de medische industrie een therapeutische aanwijzing die het toedienen van antipsychotica rechtvaardigt. Maar deze behandelingen maakt de patiënt slechts gestoorder, richten een enorme lichamelijke schade aan en hebben soms de dood tot gevolg.
Vroeg u zich ooit af waarom het woord 'bipolair' (twee tegengestelde polen zoals manisch depressief) de laatste tijd zoveel gehoord wordt? Bipolair is de huidige medische kaskraker waarbij men patiënten chemisch laat balanceren op dure stimulerende middelen en de nog duurdere antipsychotica.
Bron
De waarheid bestaat niet, er zijn alleen interpretaties.
I'm the bourne identity
I'm anywhere but home
I'm the bourne identity
I'm anywhere but home
Ik denk dat je moeder het heel erg op prijs stelt als je haar niet in de steek laat.quote:Op donderdag 19 februari 2009 09:21 schreef Llewella het volgende:
*schopje*
Na heel lang geen tot heel summier contact te hebben gehad met mijn moeder heb ik nu een deel van zorg voor haar op me genomen nadat haar partner 2 weken geleden is overleden.
Ik heb het contact verbroken toen ik 13 was nadat er een redelijke druppel de emmer deed overlopen; ik was al angstig voor haar gedrag; maar die dag had ze mij en mijn broertje opgesloten en mochten we niet meer naar huis na een weekendbezoek, ik ben toen wel samen met m'n broertje ontkomen en gelukkig woonde onze oma in de buurt waar we naartoe zijn gelopen.
In de jaren 80 heeft ze diagnose manisch depressief gekregen waar ze destijds ook echt wel symptomen van had.
Echter had ze ook last van veel psychoses; denken dat ze iemand anders was en paranoia. En ze is al heel lang ziek; ruim 30 jaar al, alleen tot 1990 ging het redelijk met zijn ups en downs en veel steun van familie en hulpverlening. Alleen in 1990 is ze begonnen met weglopen, heeft ze periodes door het land gezworven, en is ze bij haar partner terecht gekomen waar ze bij is gebleven tot zijn dood dus.
Voor zover ik weet heeft ze al die tijd psychoses behouden en is het alleen maar slechter geworden. Ze is 17 jaar vrijwel zonder hulpverlening en medicijnen geweest.
2 weken geleden is haar partner dus overleden, en nadat een huisarts had gezien is ze overgebracht naar een crisisopvang waarna er gedwongen opname volgde.
Nu hebben ze daar voorlopig geconstateerd dat het erop lijkt dat ze schizofrenie heeft; met negatieve symptomen. Iets waar ikzelf ook al jaren geleden aan dacht na informatie te hebben gezocht over dergelijke ziekte omdat ik toch altijd bezig ben geweest met het hoe en waarom rondom mijn moeder.
Nu ze medicijnen krijgt (haldol; heeft ze vlak voor dat ze steeds slechter werd ook gehad); knapt ze wel zienderogen weer op. Ze leeft nog steeds in het verleden (het is alsof ze de afgelopen 17 jaar heeft overgeslagen afgezien van de kinderen die ze wel nog heeft gekregen in die tijd) en het is allemaal een erg onsamenhangend verhaal en sociaal en emotioneel gezien is ze erg kinderlijk. Maar ze is weer een stuk mondiger en kan zelfs op mensen afstappen en weer zelfstandig communiceren.
Ik wil graag mijn moeder helpen, heel graag zelfs! Maar de belasting is ook erg groot; de angst voor haar psychoses en woedeaanvallen; hoe moet je iemand uitleggen dat ze daar moet blijven? Het liefst zie ik haar ook zelfstandig wonen, en sommige mensen die haar van vroeger kennen en weten hoe vreselijk ze opnames vinden ook dat ze niet opgenomen moet zijn; maargoed; dan moet iemand haar weer opsluiten; want weer op straat lopen is ook een slecht idee gezien het uit het verleden is gebleken dat ze ook niet weerbaar is en dat daar misbruik van gemaakt is, wat nog beschadigender is.
Ze snapt het allemaal niet, in haar hoofd kan ze prima voor zichzelf zorgen, wil ze weer voor haar kinderen zorgen, en ze mist het leventje van vroeger.
Ik had mezelf aardig ontvochten van het verleden en voor mezelf eindelijk een fijn en gelukkig leven op de rit met mijn vriend en onze 7 maanden oude dochter. Ik wil niet terug gaan naar blijvende zorg voor m'n moeder, maar gezien de ernst van haar situatie zitten we er al snel weer volop in (m'n broer en ik voornamelijk, maar ook meer mensen nog).
Hoe ga je daar mee om? Wel zorgen dat het goed gaat met m'n moeder, en daarnaast ervoor zorgen dat ik zelf ook verder kan met m'n leventje en vooral ook dat van m'n dochter? Was net blij dat ik mezelf er de laatste jaren overheen heb kunnen zetten wat betreft angst voor herhaling en zo het heb aangedurfd zelf moeder te worden.
Ik heb zelf als kind al bij een kopgroep gezeten, heb zelf al therapie gehad, maar het maakt de belasting niet minder groot; verschil is alleen nu wel dat ik nu volwassen ben, en wat minder bang ben, en geen angst meer heb naar m'n moeder toe te gaan, maar angst zit er wel nog; ook bij m'n broer die zegt dat soort dingen wat makkelijker af te kunnen sluiten voor zichzelf dan ik dat doe.
De financien kan ik regelen, en spullen voor haar kopen is ook geen probleem, maar vooral de emotionele belasting is erg zwaar; en dan met name omdat zij nog altijd denkt dat ze niet ziek is.
Het allerbelangrijkste is dat je moeder medicatie blijft nemen. Het is vaak erg lastig zijn om bij psychotische mensen ziektebesef te creëren. Wat misschien kan helpen is om op een rustig moment informatie geven over de ziekte in het algemeen, al moet dat eigenlijk gewoon de taak van de hulpverlening zijn. Misschien gaat zij dan dingen herkennen en beetje bij beetje erkennen dat ze een ziekte heeft. Toch ben je vooral van haar herstel afhankelijk. Een psychose komt komt vaak snel opzetten en gaat maar langzaam weg. Hoe meer iemand herstelt van de psychose hoe beter het ziektebesef vaak wordt, daarom is medicatie ook zo belangrijk.
Het is verder heel belangrijk om de adviezen van de hulpverlening altijd op te volgen, aangezien zij hier heel erg veel ervaring mee hebben.
"There is no way to peace. Peace is the way."
Bij de bipolaire stoornis wisselt de stemming sterk tussen twee extremen: heel erg uitgelaten of juist heel erg neerslachtig.
De waarheid bestaat niet, er zijn alleen interpretaties.
I'm the bourne identity
I'm anywhere but home
I'm the bourne identity
I'm anywhere but home
Dat is dus juist ook m'n dilemma; wil d'r graag ondersteunen, maar ik weet hoe ontzettend slopend het kan zijn, was juist weer blij voor mezelf een fijn leventje op de rit te hebben gebracht na een verwerkingsproces van m'n jeugd.quote:Op donderdag 19 februari 2009 11:25 schreef conleche het volgende:
[..]
Pas op. Dat is de enige raad die ik je kan geven. Het is emotioneel uitputtend. Ik los het op door er praktisch en financieel voor mijn moeder te zijn, maar ik probeer zoveel mogelijk afstand te houden emotioneel. Voordat je het weet is je eigen leven ook naar de klote. Probeer zoveel mogelijk met je broer samen de dingen op te lossen en met hem erover te praten. Hij is waarschijnlijk de enige die het echt wezenlijk begrijpt ook.
Ancient; fijn te horen dat het ook zo positief kan uitpakken!
M'n moeder heeft 17 jaar medicatie geweigerd en hulpverlening, en ook vrijwel al die tijd in psychose toestand verkeerd. Zou fijn zijn als ze het ziektebesef nog zou kunnen krijgen maar vraag me af of daarvoor al niet teveel afgebroken is in de hersenen. Maandag begon ze er ook al over dat ze de pilletjes niet wilde, maar ze neemt ze gelukkig wel.quote:Op donderdag 19 februari 2009 20:18 schreef fianchetto het volgende:
[..]
Ik denk dat je moeder het heel erg op prijs stelt als je haar niet in de steek laat.
Het allerbelangrijkste is dat je moeder medicatie blijft nemen. Het is vaak erg lastig zijn om bij psychotische mensen ziektebesef te creëren. Wat misschien kan helpen is om op een rustig moment informatie geven over de ziekte in het algemeen, al moet dat eigenlijk gewoon de taak van de hulpverlening zijn. Misschien gaat zij dan dingen herkennen en beetje bij beetje erkennen dat ze een ziekte heeft. Toch ben je vooral van haar herstel afhankelijk. Een psychose komt komt vaak snel opzetten en gaat maar langzaam weg. Hoe meer iemand herstelt van de psychose hoe beter het ziektebesef vaak wordt, daarom is medicatie ook zo belangrijk.
Het is verder heel belangrijk om de adviezen van de hulpverlening altijd op te volgen, aangezien zij hier heel erg veel ervaring mee hebben.
Hulpverlening hoeft niet perse hier altijd veel ervaring mee te hebben
Soms valt dat nog wel tegen is mijn ervaring en die van de andere omstanders, maar dat komt doordat de situatie toch niet heel mild is zeg maar.Maargoed, klopt dat zij dingen kunnen en weten die ik niet kan of kan weten. En ik vul hun ook aan wat betreft informatie.
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Ik voel best wel erge haat. Ik krijg er hoofdpijn van, ben misselijk ervan en ik slaap zelfs slecht. Vandaag lijkt wel alsof alle opgekropte woede eruitkomt. Meer wil ik er niet over zeggen.
En dat hele schizofrenie is ook 1 grote hoax dus dit topic kan wel op slot. Heb je een probleem? Ja komt omdat je schizofrenie heb.
En dat hele schizofrenie is ook 1 grote hoax dus dit topic kan wel op slot. Heb je een probleem? Ja komt omdat je schizofrenie heb.
wat is er gebeurd gewas?
en schizofrenie is natuurlijk geen hoax, maar hoeft idd niet voor elk probleem te zorgen
en schizofrenie is natuurlijk geen hoax, maar hoeft idd niet voor elk probleem te zorgen
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
en nu gaat het weer beter.
